E. Kath. Nfieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
- Schoenmakerij
fels, -schoenen
i
No. 100.
Zaterdag 16 December 1911.
5de Jaargang
FEUILLETON'
welke
rid.
UMES.
USEN.
VLOT",
I vanaf f 0.35.
fOQMHAÜ.
nÜCÏSSI-UIK."
t. - Purmerend.
3 A'S
?FEN.
ndoSine, enz.»
114, 1UIU1'
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
De overgang over het
Noordzeekanaal
„Toetie Walt her."
és
prach-
neering.
x-
it 16 Alkmaar.
alitbit
Uit ons Pariement^
buitenland!
1*
m
billijk adres voor allo
1WERKtevens ruim
55. 6PZ.
lanbevelocd,
ite vier klassen uitloot,
agd, onmiddelgk nog
rads, franco en in ge-
nieuw nummer, gel
Ir 1 Q aaiCi
ROSKAMP Gz., Yan
51, Alkmaar.
van
e n
illijk onderwijs op:
AS. Dir. Sled. Orkest
SPOORSTRAAT 58.
en van
8R PSNCE-KEZ,
isku.ndig voorschrift.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
60 ct. per 3 maanden fiamco Kuis; 90 ct. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent.
,Van het Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels30 een*.
Elke regel meer6 <ti
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 25 u
Zij die zlcb tegen I Januari
op ONS BLAD wenschen te
abonneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers gratis.
Dit geldt ook voor het Zondagsblad.
Waar de overgang over het Noord-
zeekanaal te Velzen van zoo'n groot
belang i9 voor geheel Noord-Holland bo-
Iven dat kanaak zoodat vain deze stofmiet
belangstelling zal worden kennisgenomen',
meenden wij" deze ruhriejk voor ditmaal een
eerepfflaa-ts te bezorgen aan het hoofd van
dit blad.
DÈ HEER PASSTOORS dan, hield daar
over in de Tweede Kamer de volgende
rede:
Ofschoon het middernachtelijk uur reeds
voorbij is, 'wil ik nog met een woord
pleiten voor een ^beteren overgang over
het Noordzeekanaal te Velsen.
Ik heb in het Voorloopig Verslag ge
vraagd, of de Minister thans voornemens is
een voorstel te doen betreffende de ver
vanging van de stoomipont te Velsen, door
een ander middel van overgang en iik hebi
daaraan toegevoegd de vraag, of de Minis
ter zou willen overleggen een opgave van
de totale 'kosten van de pont met inlble.
grip (yan die der herstellingen en verande
ringen en vanlhet bedrag der exploitatiekos
ten.
Ik ljgn niet anders zeggen dan dat het
antwoord van den Minister mij niet mede-'
viel. Zijn Excellentie geeft wel cijfers, maar
zegit, dat lhij nog geen voorstel kan doen
betreffende de vervanging van het stoom-
poratveer te Velsen door een ander mid-
52)
Arme kleine Toetie zweeg. O' dat ze
Raatje alleen moest achterlaten! Dat ze
hem dat vreeselijke leed moest aandoen!
Mjiar...... 't 'was Gods wil Wat had ide
pastoor ook gezegd? Zij ging naar den
hemel', naar Jesus. Die gedachte, die nu
pas tot haar doordrong, wa,s zoo> nieuwf,
zoo verrassend, maar, q! hoe heerlijk1, als
fce er bij sitilstojnd. J,a, zij ,zou gelukkig
zijn, tmaar tiaar Raatjeen ze snikte 't
uit. Toen kwam' plotseling een gedachte in
haar op, die haar kalmeerde, die haar bit
tere, ontzettende smart wat verzachtte.
„Pastoor, Paatje is goed voorbereid, k'rnt
den catechismus, gelooft en neemt alles
aan. Ik smeek u, doop hem tegelijk met
mij, en liaat ons, te zalmen oinze eerste
H. Communie doen,. Dan ka,n ik rustig
heengaan. Als Jesus Christus bij Paartje is,
ben ik gerust. Die kan, beter voor hemt
(zorgen dan ik."
Geroerd had de priester naar haar woor
den geluisterd, 't was of hij wilde wei
geren, maar smeeteend klonk 't van Toe
tie's lippen:
„O, weiger 't niet, anders zal 't sterven
goa zwaar zijn."
„Het zij zoo, kind. Toch hem tegelijk
piet je doo'pen, gaat niet. Daarvoor moet
del van kanaalovergang. Mijnheer de Voor
zitter! Ik meen, dat wij: met dat antwoord
van Zijn Excellentie achteruit geboerd zijn,
want het is mij, gebleken, dat er plannen
aan ihiet Departement bekend zijn voor een
nieuw middel v,an overgang.
- Wat de cijfers, betreft, zegt de Minister:
„De kosten van aanleg, herstelling en ver
andering van het stoomipontvecr hebben be
dragen f 1.243.500.
v,De kosten van exploitatie, Waaronder ge
rekend werden die van personeel, aanschaf
fing van brandstoffen e:i n-.aehinebehoelten
en gewoon onderhoud der werken en van
(het materieel, sedert 1902, toen met de
proefvaarten met de ponten begonnen werd,
en tot het einde van 1910 bedragen
f 269.300.
„Sedert 1906, van welk jaar het pont-
veer in geregelde exploitatie kwam, bedroe
gen de exploitatiekosten gerekend a's boven
in 1907rond f 46.800
190850.600
1909„45.600
1910„44.300
Naar matige berekening kost de overgang
te Velsen dus ieder jaar ongeveer een
halve ton, waarvoor wij' een in alle opzich
ten slechten en gevaarlijken overgang over
het Noordzeekanaal hebben Dat,is, nog geen
ongeluk van eenige bleteekenis heeft plaats
gehad is meer geluk dan wiijsbeidl. Maar
op 5 November van dit jaar scheelde bet
toch maar heel weinig of er was inder
daad een verschrikkelijk ongeluk gebeurd.
Daarover wensch ik nog een enkel: woord
'te zeggen. Ik zou wel eens willen lezen
wat in het ambtelijk rapport daaromtrent
is gezegd. Het zou mij niets verwonderen
ik heb toch meermalen dergelijke rappor
ten gelezen dat men daardoor den in
druk kreeg, dat er geen vuiltje aan de lucht
is, dat de zaak opgekalefaterd, is, en dat
er weer wordt gevaren. Maar de bevol
king daarop wil ik bier de aandacht
vestigen wantrouwt in alle opzichten
den overgang.
Dit blijkt o.a. uit de volgende in zijn
vergadering van 20 December j.l. door den
raad der gemeente Velsen aangenomen mo
tie, ingediend door den heer Netscher:
(Deze motie hebben wij. reeds vroeger
medegedeeld en strekte om zoo gauw moge
lijk tot den bouw van- eene nieuwe brug
met voldoende doosvaartwij'dte over te
gaan. Redactie.)
Aan dat adres is adhaesie betuigd door
verschillende omliggende gemeenten, o. a.
door Bennebroek, Haarlem:, Schoten, Bloe-
imendaal, Beverwijk, Limmen en Alkmaar.
Uit een adres van Haarlem kan men zien
welk belang ook deze bloeiende gemeente
heeft bij een goed overgangsverkeer.
Dit zijn adressen uit den laatsten tijd. Ik
zal niet spreken van wat vroeger is gebeurd,
maar 'wil nog even de aandacht vestigenl
op de motie, die naar (aanleiding van de
hij naar de kerk. Dat kam dan den alvond
van te voren gebeuren, en te zamien, na
dat ik je gedoopt heb, kunt ge communi-
ceeren."
„Dank Ui, pastoor. Vraag nu Raatje, hij
me te komen, en Iaat ons alleen."
„Goed, kindje. Tegen den, avond kom
ik nog eens kijken. Ik vertrek terstond
naar Haarlem, om de noodige permissies te
verkrijgen. Als allies gri.f gaat, kan ik hem'
morgenavond do-opien. Overmorgen komt Je
sus Christus dan bij je."
„Dank u, pastoor. Toe, Zult u goed voor
ons bidden, enizult u Paatje steunen en
'hopsten?"
„Zeker, kind, tot straks." Met tranen in
de oogen verliet de priester de ka,mier.
Toen li>ij weg wa,s., vloog nogmaals een
radelooze droefheid over Toetie's gelaat.
O God, haar arm Paatje s Hoe zou zij zicih
kunnen goedhouden? Maar 't moest. Het
was Gods wilt. Zij moahlt hem 't scheiden
niet zwaar maken. ,En de handjes, oot
moedig ini gebied vouwend, smeekte zij
om krach', en onderwerping, om moet), tot
het einde toe' alles te doien, oimi haar va-
1 der tot troost en steun te1 zijn-.,
I Imtusschen deelde üe pastoor aan, den
armen vader den wensch van zijn k.indl
mede, en hoe hij onmiddellijk' naar Haar-
lem wilde verrekken, om de noodige per-
miissiess te verkrijgen. Terwijl hij sprak,
ging er onbeschrijfelijk veel in den heer
Walther om.
Dat engelachtige kind' Altijd dacht ze
laatste stremming in het verkeer werd voor
gesteld door den heer van Twyl van Se-
rooskerke en door den raad: van de ge
meente Velsen aangenomen. Deze motie
luidt
„De raad der gemeente Velsen,
overwegende dat,
op Zondag 5 November 1911 de stgom-
pont over bet Noordzeekanaal defect is ge
raakt, dientengevolge het verkeer ongeveer
een uur gestremd is geweest,
de kerkgangers niet op tijd ter kerke
'konden komen.
de stoomtram slechts met groote moeite
voor een ongeluk is bewaard gebleven.
noodigt burgemeester en wethouders uit
deze feiten ter kennis van de Regeering
te bi'engen met verzoek maatregelen te ne-
mien om te geraken tot herstel van .een
valst middel van verkeer over het Noofld-
zeekanaal daar te plaatse." i_
Het loont wel de moeite te hooren wait
burgemeester en wethouders tot toelichting
daaraan toevoegen:
„Bij dezen hebben wij de eer Uw Ex
cellentie te doen toekomen een motie, door
den raad dezer gemeente aangenomen in
zijn vergadering van 7 November j.l. Uit
nadere inlichtingen door ons ingewonnen
is het ons gebleken, dat 'de stoomtram
juist vain de pontbrug afreed, toen, de pont
door 'n.et knappen of losraken van de ket
ting terugweek. Ook vernamen wijl, dat
de kleine pont niet te gebruiken was, omdat
een baggermolen juist daar ter plaatse lag.
Het blijkt ons dan ook 'meer en meer,
dat de pont niet op voldoend zekere en vei
lige wijze voorziet in het verkeer tusschen
de oevers van het Noordzeekanaal."
Van mijn zijde zal, ik 'hier niet veel aan
toevoegen, alleen wil ik nog iets voorlezen
wat een ooggetuige van het ongeluk schrijft':
„Gelukkig was de stoomtram juist op den
wal. Anders waren de gevolgen niet te
overzien geweest. De tweede stooinpont
had ruim een uur werk om voldoende stoom
te krijgen om den dienst over te nemen).
„De handpont was geheel niet in orde
om dienst te doen; bovendien was er een
baggermolen in het kanaal vastgemeerd,
zóó, dait de handpont geen 'dienst kón
doen. Een en ander is gelukkig goed, af-
geloopen."
Ik wensch den heer Minister deze vraag
te stellen: Moet die toestand zoo blijven
bestaan? Men weet to'ch, dat men te doen
heeft met in den grond verknoeide dingen,
Iik'h eb deze zaak zoo dikwijls hier irn
dejKatnieir; behandeld dat ik er thans niet
verder op (wil ingaan. Wij vieren deZer
dagen het 12y2-jarig jubileum van de be
handeling.
Ik wil' echter practisch werk doen. Ik
weet dat er plannen bestaan voor een an
deren overgang, en dat deze Minister een
practisch man is, die graag alles onder
zoekt. Het is bv'. een lust omi te zien
aan lainderen, nooit aan zichizelf. Zelfs nu
omringde zij hem nog met, ha.ar teedere
zorg. Nadat Wij voor den, pastoor de pa
pieren, die deze voor zijn stappen bij dien
Bisschop noodig had, bijeen had gezocht,
snelde hij naar boven.
Vóór hij de deur van Toetie's kamer
opende bleef hij staan. Hij durfde haast
Wiet. Hoe zon hij haar vinden? Na een
kort gebed, vermande hij zich en opende
de deur.
Zijn eerste blik gold het bed.
Toetie had zich opgericht, en k,eek hiero
met haar zachten glimlach teeder aan. Doch
ttoen hun oogen zich ontmoetten, schoten de
bare vol tranen,, en met den kreet:
„Arme Paatje!" strekte zij de armen naar
hem nit.
In twee stappen was hij bij haar, en
zonder een woord te spreken, knielde hij
bij het bed neder en hielden zij elkaar lan
gen tijd teeder omvat. Hun tranen ver
mengden zich.
„Het is Gods wil, Paatje," fluisterde
Toet i.e.
„Ja, kindje."
„Heeft pastoor u verteld, dat wij te za-
men onze eerste H. Communie mogen
doen?"
„Ja", snikte hij'.
„Dan l^an ik gerust heengaan. Als Hij' bij
u is en voor u zorgt, is rnijn taak vol
bracht. Niet huilen, Paatje, het is. Gods
wil.".
Met geweld bedwong de arme vader zijn
hoe de Minister ijvert om: !het gevaar weg te
nemen van het stationsemplacement te Uit
geest, tot dankbaarheid vain honderden
ouders. Het gevaar is niet minder groot
aan den overgang waarvan ik spreek. Ik
weet dat de Minister er met zijn auto over
heen geweest is, maar hij heeft alleen de
miooiie zijde daarvan gezien, 's. Ministers
voorganger, de heer Bevers, heeft indertijd
een persoonlijk onderzoek ingesteld, en nu
heb ik alleen dit bescheiden verzoek aan
den heer Minister te doen, namelijk dat
hij een persoonlijk onderzoek (daar ter plaat
se instelle. Dan zal bij zien dat wiji, die
over deze zaak gesproken hebben, ons ab
soluut niet aan overdrijving hebben schuldig
jgemaakt, doch berieden de waarheid zijn
gebleven.
4k vraag dit den Minister met dien groot-
steu aandrang in het belang yan deze bloeien
de streek.
De heer Re go ut Minister van Water
staat antwoordde daarop: Mijnheer de Voor
zitter! Het is voldoende bekend', dat de
geachte afgevaardigde uit Beverwijk geen
bewonderaar is van de pjont te Velsen en
zooals het meer gaat wanneer men een
parti pris tegen een zaak heeft dan
deugt er niets meer van. De geachte af
gevaardigde heeft de .pont wat ai te zwaar
gemaakt.
Wanneer men bedenkt, dat er van 20 Au
gustus 1909 tot 5 November f.1. geen strem
ming is voorgekomen, bewijst dit wel, dat
dit middel van verkeer toch wezenlijk niet
in zoo'n slechten toestand is.
De geachte afgevaardigde heeft mij: aan
geraden persoonlijk een onderzoek in te stel
len. Ik ben er al meermalen heel onver
wachts geweest en nu zou het toch wel
wonder zijn, wanneer ik het altijd bij toe-
val goed had getroffen.
Het ongeval op 5 November heeft een
stremming veroorzaakt vain ongeveer een
uur. Ditzelfde kan natuurlijk ook gebeuren,
wanneer men andere middelen van verkeer
heeft.
De geachte afgevaardigde zegt, dat de
plannen op het Departement liggen. Zeker,
diie zijn gemaakt om te kunnen nagaan, tot
welke uitgaven de vervanging van de pont
zou leiden, doch niet omdiat het de be
doeling zou zijn deze onmiddellijk uit te
voeren.
De geachte afgevaardigde weet, d!at de
oplossing zou gelegen zijin hetzij in een
rolbascule-brug, hetzij in een pont.trasbor-
deur. Wat de bascule-brug betreft, ik behoef
wel niet te zeggen, dat Amsterdam tegen,
zoo'n basculebrug miet het oog op die scheep
vaart allicht bezwaar zou maken. Wat den
transbordeur betreft, 'de geachte afgevaardig
de uit Steenwijk kijkt al bedenkelijk, omdat
wellicht de hooge torens, die bij! den trans
bordeur noodig zijn, groote bezwaren voor
de defensie zouden opleveren.
De Ihly. Rasstoors: Juist door den
tranen. Hij wilde immers sterk zijn, haar
'i(h ieengaan niet verzwaren. Geruim,en tijd
bleven zij in ernstig teeder gesprek, en
't was den heer Walther, of hij! 't was, die
j sterven moest, en Toetie hem zaclït ,e.n troos-
ten, zóó hemoedigend en opgewekt sprak
ze ,er over.
De Zuster, die in, doodelijke ongerust
heid op de gang heen en weer liep, vree-
zend, dat de emoties haar patient te veel
zouden aangrijpen, en een nieuwe tlauwlae
't gevolg zou zijn, ademde verlicht op,
toen de denr openging en de heer Wafther
haar wenkte,.
„Zuster, Toetie is' moe. Wilit u haar wat
(bouillon met een ei geven? Daarna wou
ze wat zien te slapen." Em na zijn kind
nogmaals hartelijk te 'hebben toegeknikt, ver
let hij 't vertreik.
Onder bian de trap vomdl hij! Estelle op
hem zitten wachten. Haar schoon gelaat
was onkenbaar, rood gezwollen, de oogen
dik van 't weenen. Pastoor de Munnik
had beneden de droeve tijlding verteld, en
'het beele huis was als uitgestorven. Over
al leed en tranen.
„Mijnheerstamelde Estelle, haar arm
om zijn hals slaande, en weer in snikken
uitbarstend. Ze was te vol om te spreken,
„Dank je, kind, dank je." Hier kwa
men mevrouw de Raat en Mary en me
vrouw van Velzen met Herman naar hem
toegesneld. Geen hunner was in staat een
'Woord te. uiten, allen schreiden.
„Dank u, dank u. Het is Gods wit,
heer Eland is dit denkbeeld in deze ver
gadering ter sprake gebracht.
De heer Regout, Minister van Water
staat: Het doet mij eigenlijk genoegen dit
te vernemen. Persoonlijk ben ik van de
ppnt te Velsen geen groote bewonderaar,
ik moet eerlijk zeggen dat vooral een rol-
basculebrug mij beter zou bevallen. Elke
oplossing is echter zeer duur en zat meer
dan een millioen kosten, waarmede ik mijn
begroeting voor de gewone uitgaven voor
hands niet mag belasten. De tegenwoor
dige ponten zijn wellicht ergens anders te
gebruiken. Indien soms de geachte afge
vaardigde door, zijn uitgebreide refatiën
iemand zou weten, Idie de ponten voor een
flink bedrag wil overnemen zou dit de .op
lossing zeer bevorderen.
Op het oogenblik kan ik echter nog geen
uitzicht op spoedige yerandering geven.
Wanneer echter het belang van het verkeer
in zoo sterke mate bij' een wijziging be
trokken is als dikwijls wordt beweerd, dan
bestaat wellicht hierin ook aanleiding voor
de streek en de provincie, orni door finan-
cieele medewerking de oplossing te bespoe
digen.
De heer Rasstoors:' Mijnheer de Voor
zitter! Ik zal aan het door mij gespro
kene niet9 meer toevoegen en de zaak met
verhouwen verder aan den Minister over
laten.
De oorlog tusscben Italië en Turkije.
Uit Brythrea zal een bataljon Askaris, on
geveer 1000 man sterk, naar Tripoli gezon
den worden. Deze Afrikaansehe hulptroe
pen zullen in hoofdzaak gebruikt worden
om het gebergte te verkennen, zij moeten
daarvoor buitengewone geschiktheid hebben.
Volgens de Pers e vera nza" zal üe re
geering in plaats van nieuwe reserve-lichtin
gen op te roepen, de recruten van de la
tere jaren vroeger oproepen. De lichting
1892 zou reeds in Januari 1912 en die
van 1893 in November 1912, op moeten ko
men, i
Met dit al heeft Italië geld noodig.
Een officieuse nota kondigt de aanstaan
de piU'bfiikatie van een decreet aan, waartij
tot 31 December machtiging wordt .gegeven
tot het sluiten van een buitengewoon ere
miet, groot 25 tnililioen, voor de expedi
tie naar Tripoli.
In China.
Oindanks de gunstige berichten en on
dank® den wapenstilstand, blijven de vijan
delijkheden voortduren. De keizerlijke troe
pen van Shansi zijn b.v. dezer dagen tot
Tsinghing-Sjiien. zestig kilometer ten Wes
ten van Sihitsjoeant-Sjoeaug opgerukt en
vonden daar de Taiyoeen-Fae-spocrlljin op
gebroken. Zij stieten op de voorhoede der
opstandelingen, die den pas van Niang-
Sekoean bezet houden. Tot nu toe kwant
Toetie is een engel, ze heeft me zooi ge
troost! H:elpt me allen, sterk te blijven.
We mogen haar 't heengaan niet verzwa
ren. Tracht u goed te houden, te beheer-
sdhen, en helpt ons door uw gebed," klonk
het dof van zijn trillende lippen. En hun
toeknikkend, nam hij den arm van Her
man,
„Ik wilde, naar de kerk, of naar een,
■kapel.
„Ik ga: met u mee," antwoordde Hier-
man, Wem in zjjn jas helpend.
De dames keken hem aangedaan en be
wonderend na.
„Arme vader!" snikte Estelle.
„Neen, kind. Gelukkige vader", antwoord
de mevrouw van Velzen. „Wie zoo'n engel
achtig rein kind bezit, aan wie hij zoo
v'eel te danken heeft, is niet te bekla
gen."
„O, maar, mevrouw, wat zal hij1 haar,
juist rjgaroa», dubbel misssen."
„Dat zat hij. Maar de zoete gedachte,
idat hij' het beste, wat het leven hem
schenken kon, aan haar te danken heeft, kal
hem sterken, en zijn geloof zal hem een
machtige troost zijn."
's Middags sluimerde Toetie rustig. Toen
ge om drie uur Wakkjer werd, vroeg ge
naar Estelle. J
II
(Wordt vervolgd.)