SX Kath. Nieuws- en Advertentieblad
Faygïop]
maar.
Wo. 85.
Zaterdag 26 Juli 1913.
7e Jaargang
ve§r MoordL-Hella.nd.
["te Ata!
Cologne.
»++#tl
ning
hoeden.
IE
u niets vergeten
FEUILLETON.
!l
iruis en Halve Maan.
istus
nde artikelen;
Verschijnt DINIDAS. DONDERDAG en ZATERDAS.
e
LOTEN zijn.
Een belangrijk wetsontwerp.
Mond houden!
BINNENLAND.
3ns.
>ns en 8 cts. per 0ns]
lechts 60 cts.
B 21V3 cts. per ponJ
ONS
BLAD
deren
VRIJDA6 25 JULlTOïl
1 van de ..HARMONIE"
>orfitellisgea Op Vrijda-
n 8 uur. Op Zaterdagen)
ronds om 8 uur. Op 2on<|
)m 8 en 9 uur. Overige
Entree Slechts f 0.25 en 1
e gaan zien. daar er
DE KONINGIN en dui.l
Men lette vooral op del
j der verschillende figuren!
op de verschillende be-1
K. ELZINGtA (Fr.)
ABONNEMENTSPRIJS
75 et p. 3 maianijeni franco Kuis; 105 et met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het Begin van ieder kwartaal,
Afzonderlijke nummers van de courant3 cent
Van het Zondagsblad 5 cent
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk', te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVEETENTIEN:
Van 1—5 regels.80 cent
Elke regel meer(S lg
Reclames per regelIS
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruiitbet, 25
>ewezen ONOYERTREF-
roei en is Gt E H E E LI
°S-
Alom verkrijgbaar.
eerd door de opname 1
OLESCHOTT" Week-
vakzalverij enz.
vouds ua uur|
traaf Ouido', door een cor-1
lf dozijn dragonders u®ar I
huis .-in Stiermarken was 1
/waar ziji hartelijk o-ntv» j
len, ook al niet hel ergst® I
hoorde zij toch genoeg e® I
yeden dat er iets met hliir
was.
die aan het uóthoorengu®
lies en deelde bet I|aal I
als door den donder ge
gnjriep. zij bedroefd uïrj
:iet mogelijk! Dat kan 0 I
t zooin een gevecht hij
dat het niet waar feu
lena, terwijl zij een'. f-d,
ilaa-kt-e, „Guido bevindt
ran niet bij Presburg zijn-
van baar vader be o
Zij
do<f
ch veel minder, dan. om
o hem. had gedood
laai" de graviin, om
tuiging te laten bevestig^
vroeg zij, toen zij v
jr haar die haar stee<^
-lidschap had bewezen,
lijn vader bij Presbmg
't Is toch' wel een practisdi di|ng zoo'n
emailla plaatje aan d,en binnenkant Van
de winkeldeur, waarop) in duidelijke let
ters te lezen staat: Heeft u niets viargefeh
WM, warempel; ons N-ederlamdscbe violfc
is vtergaetelahitig!
Dat bleek ons weer eens uit de aankon
diging v;an de Staatsspoor,, idiiie de veren
gende maand te Utrecht zal verkoopien een
berg goederen, welke in den treiip zijn
adhie-rgielafen.
Maair eventjes 1285 paraplu,iies en 538
wandelstokken.!
't Kain wel- toe!
Daar is er oolc een geweest, idiië zijn paar
oogen van glas wel te verstaan ach
terliet, een ander weer vergatfrijn
gej>it.
Verwonderlijk mag het wel beaten, dat
er jnog geen dame geweest is, diie Haar
vlecht, hiaire krullen of hare lokken in den
trein achterliet. Dat is in den tegenwoor-
digen lijd heel goed mogelijk.
.Bij zulk een onilhlairingspirooes, behoeven
je gedachlen niet meer present te zijn!
In hei buitenland echter vergieten de reizigers
soms nog veel, vreemder zaken: de veilan-
Hngen, ran iin den trein gevonden voor
werpen in het buitenland bewijzen het.
Ik las laatst, dat in Italië een geladen
revolver in een trein was gevonden. Een
vergeetachtig Nederlander, niet géwooin met
eene geladen revolver te Ioopien, had zijn
-met zes kogels geladen revolver in
zijn coupé in den sneltrein naar Genua la
ten liggen.
't Is wel erg maar nog niet zoo erg,
nog' piet zoo- vergeetachtig als 't bericht
eenigie weken geleden van -een moeder in
Nooifd-Dlufedhilaind, reizende naar Hamburg
die i:n den trein zoo'n interessant gesprek
had, met zoo'n interessanten meneer,, dat
zij baar zuigeling vergat en zich het on
gelukkige wurm" eerst herinnerde toen de
trein al op) de veerpont naar Denemarken
stond? Als men nu van treLn-vergeetacto-
iighe-id spreekt, dan is dit toet: ja men
zal moeten erkennen: „dit is de vergeet
achtigheid een ietsje over de schreef."
Die moeder behoorde zeker tot dtait slag
van vrouwen, die de gehieele reiis niet
anders doen dan beur mond z,oo min mo
gelijk gesloten houden, ze viertellen hun
geh-eele levensloop van de wieg tot het
graf piard-on tot bet moment dat ze in
den trein zitten. En beur toeele familie opi
den koop toe: „van de jongste die noiu al
drie verreis jaar ,is", „en dan Web ik
nog een mei-sóe die scheelt net 12 maanden
bij hem", „mijn oudste ga,at al uit die
nen" enz. -enz.
En pils dan de conducteur roept„Am-
(Wordt vervol
Igd-l -
35 -
„Het gerucht zegt het, lief kind", ant
woordde de gravin, terwijl zij ide handl v-a'n
het sidderende meisje greep; „maar nog
Is het e-en- gerucht Wjj, staan aten fin
Gods hand, en dat geldt vooral voor hem,
die een slagveld betreedt. Zpoals gij vreest
-voor uw vader zo-o sidder ik voor mijn
zoon."
„Graaf Guido bevindt zich acht-er be
schermende muren
„Neen, mijn ki-nidmaar weel gij dan
ni-etft'"'
Is hij niet in Wieenen?" vroeg Hielena
krampadhüg- den arm der gravin vasthou
dend.
„Blijf kalm! Het i-s zeer zeker bitter,
wanneer juist een, vriend
'dsmw liet haar lyjei uitspraken,
„Is hei. wiaarW|as hij imi Presburg?"
„P»t is zeikar; maar
„Siptaair uiw tro-o-siiredelriieni! Ala-n Wet graf
ten mijn vader kan ik nog slechts wie-e
nen, over mijn verwoest geluk!"
HeJaniai wilde het vertrek verlaten; aam,
c dar zou zij iim -elkander gezloink'eih
Mi". had die gravin haar -niet in hare
armen opgevangen.
De gravin riepi die kamenier, en taeildienj
geleidden toalar naar haar vertrekken, waar
zij met -een hevige koorts naar bed gie-
bradht wepdi.
sterdam, uitstappenof „Kromm-enie" of
eene andere plaats van bestemming dan is
het „hjaast-je-repi-je" om den trein uit te
komen \e,nvergeten ze huin; piaira-
pluie, tascihj-e, enz. -enz.
Maar laten wij eerlijk zijn en nu niet de
wouwen alleen beschuldigen. van veelpira-
terij ien vergeetachtigheid.
Ook Ide- heeren vergeten wel le-elns wat
door hun geppar "in den itr-eiin.
De volgende geschiedenis, nog wel van
-een pirofess-or maar die staat nu eenmaal
b-ek-end, vermaard, of berucht, net naar men
Wet noemen wil, o-in zijne verstrooidheid
alias vergeetachtigheid'
„Ik reisde dan opi een avond- aldus
verhaalt de schrijver fa- het N.v.d.D.
teirugi uit Amsterdam,, m-et -een daar ge
fuifd hebbend (ligt hierin misschien ver
ontschuldiging?) D-elftsch professor, die
vroeger in Delft, thans in Den Haag woon
de. Z|. H. G. vertelde hoe hij, iin den
eersten tijd na zijne verhuizing, wanneer
hij met den trein terugkwam, uit Amsterdam
-of L-e-idian bijvoorbeeld, steeds moest op
passen om niet, ouder gewoonte, dóór
te sipiorein naar Dielft, en hij' praatte |daar
druk over door, ook toon wjj aan een sta
tion stilgehouden hadden en de comdluc-
te-ur al begonnen was met Wet weer diidht-
iwerpiqn van de portieren. Toen vroeg ik:
„Pirofessor, u is toch! nilat wéér ver
huisd?"
Z. H, G. keek verbaasd.
„Wleeir naar Delft", v-erdui-delijkte ik,
„Dit is Den Haag."
M-et éon sprong was professor den trein
uit, nog net bijjtijds, terwijl de chief Wet
verirek&e.in al gaf. Toen ik van mijn schater
lach' bekomen was, zag ik dat Z'. H. G.
zijn tasdh met wie weet welk diepzin
nig studiemateriaal er in h'ajd laten
liggen, «n ik zond hém die den vo|k
genden ochtend thuis, niet zondier een iiro»
nisdhe oplmierking o-ver professorale ver
strooidheid.
Het toppunt van vergeetachtigheid al
is het dam misschien niet „professoraal"
is wel Wet volgende voorval:
Eien Duiitsdh eohtpiaar in een. treiin in
Italië; heiden jijn 'n slaapt gevallen. Daar
bereikt de trein Wet stadje idiat het twee
tal wil bezoek-en. De man wordt met schrik
wakker, neemt zijn bagage op en stapt
uit zonder zijn dierbare wakker te mak-en.
Als de trein reeds weer in beweging is,
herinnert hij zich, dat hij zijn andere helft
Heeft vergeten
Die gescbie-d-en's vereelt, dat hij haar later
wedervond -en -een week lalng te
gen e-en zuur gezidht van- zijn vrouw heeft
moeten aanzien wegens „verregaande" ver-
geetac'WtigWeód."
Ja, wat beiteekenen daartegenover ook
Zo-oiafe alle hiév'ige -emoiites, zoo- giing
ook deze spoedig voorbij, opjdis koorts
volgde afmatting en vervolgens viel Hie
lena iin den lildhte sluim-erimg.
Toen zij ontwaakte vond; zij d-e kaïm-etniier
voor haar beid ziiiieJn.. d-e gev-oiuiwen ham-
don in Waar sdho-ot. Zij m.erkte n-iets vam
het -onlwakeh har-er jneestereswaint zij
was in döepie gedachten verzonken.
Ook dieze dadht geruim en tijd; n.a haar
dwe-epizieke geest biradht Waar tot allerlei)
mijmeringen. Eindelijk begon zij zacht te
spreken m-e-eir tot zichzelf dan m-et, de ka
menier „Mij gebeurt, wat mij toekomt!
Wjaarom slomd ik opi tegen den- Wil vain
mijn vader? Wlaar-om zocht ik liefde in
het ka'mpi van |d«n vijand?"
Zij streek zadht Wet verwande Waa'r van
Wet vooi'hoofd: „Ach! dat w)as een sdhboine
droom
'Leivien door zijn sterke hand beschermd!..
En deze haind- rookt van Wet bloed mijns
vaiders,-en mijn vader stierf, zijn kind,
vloekend V'
„Dia;t 'klu|nt gij ni-et zeggen, da,t deed, hij
zeker móet!"
„Heeft hij mij niet vervloekt, da|n Weeft
hij hem vervloekt', en dat is nog erger.
Hij, hjeieft immers móet anders gedaan dan
zijn piliicWimiaiair een mam te biemiin-
rnen, die veipifehi is Wet hart van mijn
vader te doorboren).Hielena wrong
sidderend, de hamdlen 1— „idiai ós vreeselijk'!"
E-em oogenblik later sprong Hiele-na: plot
seling vam haar legerstede opi.
„Vliug, min, breng mijd hiaar Waf óm
-orde, De zonde is begaan, de boette moet
piaraptaieis -en wand-elstokken, .hoeden en
hianjdtasdij-es
0
Zoo vergeetachtig, is d-e menseh. ten op
zichte van zijne tijdelijke of wereldlijke
zaken! Hto-e zal 't zijn ten o-pzichte wam
zijne ziel?
Als men wel i,n aanmerking neemt, dat
m-enscW in den regel zich' voor Wet
lijdelijke meer interesseert dan voor het
eeuwige, dan kan het niet anders zijn of
te ,-dien opzidht-e zal -er wel -eene nog söhira-
m-elijker ve|geeiaohtigh-eid bij hem zijn te
constate-er-en.
En toch' is d-e ziel ni-et veel meer waard
dan goud en goed!
„W|at toch zal Wet d-en m-ensdh baten",
zoo- z-egt d-e Evangelist S|t. Marcus, „zoo
hij de geheele wereld wint, -en zijne ziel
verliest?"
Vergeet de m-ensdh niet al te dikwijls
vooral i,n b-ekoringen, in duister en,
-eienzaamhëiid de wetten God's.
„Hij echter, die m-et -aandacht de vol
maakte wet der vrijheid gadeslaat en daar
in volhardt, deze, geen v er g e et a chtig|
Woord-er, maal! Idfiad-er des w-erks ge
worden zijnde, zal door zijn doen zalig
worden" zoo lezen wij- in dén hri-ef wan
den Hl Apostel Jacobins.
W|at is de mensdh ni-et vergeetachtig1,
wanneer -het betreft de weldaden ontvan
gen van God
Zoo- zouden wij door kunnen gaan: wij
zouden nog kunnen wijzen oipi die ver
geetachtigheid der m-ensdheo ten opzichte
van Ide genademiddelen -dier Kerk, tan opi-
zichte van de straffende hand Giod's, dlodh
genoeg', laien alten besluiten nauwgezetter
tie zijn op hum tijdelijke maar vo-oral op
hun eeuwige zaken en dan geloo-ven wij,
dat iemand, die steeds met stiptheid zijne
plichten vervult, welke zijn positie of be
trekking 'Wem opleggen, al zij die -nog zoo
gering dus niet vergeetachtig is dat
zulk -een mensc-h ook tenopizidhlte van zjjme
zi,el stipt zal zijn -en weinig of nooit zal
vergeten, dat zijn einddoel de hemel is,
bij. God:
Door de regeerimg i-s ingediend een ont
werp tot wijziging van de Gemeentewet, dat
voor d-e fimantiën der groote steden en dus
in 't bijzonder voor Amsterdam belang
rijke gevolgen zal hebben. Zooals m-e-n weet
heft' liligt rijk, in hoofdsom, -e-en belasting
op bet dividend vam naamloo-z-e vennoot
schappen ad f 2.50 voor -elke f 100 di
vidend.
Het nieuw ingediende voorstel strekt nu
om te bepalen, dat bet rijk ook nog zal
heffen 100 opcenten uitsluitend ten. behoeve
van de gemeenten. Dit voordeel zal tem
-Volgen!"
-Hiermede was d-e man npg n-iief iingie-
lidht, over hetgeen de meesteres wiiilidfe,
jnaar zij schikte zich, eri nadat zij hiet
bevel was nagekomen, begaf Helena; zicih
opnieuw naar hare zooi zacli-moedige gevan
genbewaarders..
Zij vond d-en graaf -an de gravin bijeen,
en beiden hadden juflst dem vineiesieljjik'-ein
inldmulk besproken, dlien die tijdiing op biet
ontvankielijke gemoed van het wilde meis
je m-o-est maken.
„H-ebt gij uw legerstede verlaten, He
lena?" zeilde die gravón, haar tegiemoet gaainldi
„Dat bald gij niet moeten, do-en; Lief kiinjdi".
„Gij zijr liefderijk V-o-or mij bezorgd",
antwoordde Helenia o-pi smarietijken toom,
,,-en ik moer ,u| opdaihkbaar v-oorkoimen; ais
ilk u verzo-ek, mij, van nu af als een ge
vangene ie besdhouwen voor wiier bewa
ring gij, moet -instaan."
„Hoe moet -ik dat opvatten, jonkvrouw?"
vroeg -de graaf.
„Gij laat mij alle vrijheid, omdait gij
mijn woord 'hebt; dat ik móet zal trach
ten mij t-e verwijderen.
I-k neem mijn woord terug: handel met
mij naa-r welgevallen!"
„Maar wat willt gij -dan -eigenlijk?"
,111c wil naar biet graf mijns vaiders."
„Blijf toiler", sprak de gravin, „tenmin
ste zoolang, toit uiw sm^rt e enigszins gele
nigd is! De vrede zal wederom terugkee-
ren -en als hij, opi 'd'e verwoeste Vektonl
niieuw-e zalden doet onitkiiemie-n, dan zal hij
ook in uw Ihairt zijn intrek mem-en, era dan
eerst zult gij 'aan het graf itws vaders
goede ko-men aan alle gemeenten, met dien
Verstande, dat het bedrag, wordt gieind!
door |het rijk en daarna ondier de gemeenten
verdeeld wordt naar gelang vam toet
aantal personen, dat iim elke- giem-e-enlte,
in dóe-nst vlan d-e na-amlooze vennootschap
pen, werkzaam is.
'Hlet ontwerpt 'heeft, zooals men ziie-t, het
groote -voord-eek dat men, hier te doen beeft
met 'een -rijksbelasting, zoo'dai Ide betrokken
maatschappijen zich -er niet aam kunnen ont
trekken, door verplaatsing van haar werk
kring naar -e-en and-ere gemeente.
Hlet ontwerp, bev'at voorts nog een anid-eie-
bepjalimg, welke in dit opzicht w-ellidht niet
zoo gunstig werken zal.
l!n bijzondere gevallen iin, het ontwerp;
nader omschreven zullen de gemeenten
zelven nog, als exira heffing; 60 oppent-en
kulnnen heffen,. Die maatregel gaat dus Van'
de gemeenten zelve uit en daaraan klefeft
dus Ihet bezwaar dat verlegging' van 'den
zetel Van de getroffen maatschappij moge
lijk is.
Die bedoeling i-s, dat een en ander zal
ingaan 1 Januari 1914.
Onder d-e huidige r-egeering zal de nieu
we toestand nog w-el -niet zijn beslag krij
gen. Maar (Fe stem. der noodlijdende ge
meenten heeft .nu- al zóó lang en zoó luide
geklonken, dat men wel mag, aannemen;
dat ie,en van de -eerste daden van toet
nieuw-e bewind zal zijn, om deze verbe
tering van den finanti,eelen toestand der
gemeenten tot titan-d t-e brengen..
Vooir Amsterdam aldus meldt toet „N.
v. d. D," zou dit vooruitzicht wel eens
tot gevolg kunnen hebben, dat wij voor
1914 van d-e dreigende verhoogi-ng onzer
Inkomstenbelasting gespaard bleven.
Een reden i-e meer, v-oo-ral voor de boofdr
stad om zi-ch over de indiening va:n to,et
wetsontwerp ,te verheugen.
Al staiat Ihet ontslag der huidige re-
ge,ering vaisi, toch o-ntbreekt bet haar niet
aan ijver en lust om iin 's land's belang
-te arbeiden tot links eindelijk eiens de
crisis heeft opgelost
Naar „Het Volk" meldt, heeft de afd,
Fran-eker der S, D. A. P. in huishoudelijke
vergadering m-eu 26 tegen 22 stemmen be
sloten de volgende moitie jer o-pinemcng
in te zenden .aan „Het Volk":
„De .afd. Franekier S. D. A. P:, in- huis
houdelijke vergadering bij-een- op- Maandag
21 Ju-li s-pireekt hare afkeuring ui't over het
niet laten doorgaan van het uitgeschreven
congres."
Het bestuur van d-e afde-eling L-eeuwar-
jd-en der S„ D, A. P. heeft zich tot hiet
partijbestuur gewend met verzoek om na-
weldoende tranen kunnen storten."
„Ik beloon uw liefde sl-edhlt. De ludhit
hier benauwd mij, het is mij, alsof een
ijskoude wind mij omgeeft. Ik moet weg,
of ik sterf zond-er te hebben gebo(et.
Malar lief kónd, wal wilt gij dain boe
ten? Gij hebt immers geen sdhuiid -aan den
dood uiws valdiers?"
„M-alar ik Ihieb aa,n zijn moordenaar mijn
Ihialrt geschonken -e-n veradhlt mij
hij bezit het nog!"
riep H-elena vertwijfelend uit.
Hjeliena vóel op -een 'stoel me'd-er en dirukltp
beide hiainden voor 'haar gloeiienld, gelaat.
„Ik geef u uw woor-d terug", merkte de
gr,alaf kalm opi.
„Ik daink u", antwoomdlde Helena. „Ik
strek mjjne hialnden naar ,u uit, bindit mij,
sluit mij op; hand-el zo-oals ge wilt, ik zal
tiodh vrij worden en naar het graf mijns
vald-ens kunnen gaan."
-„Ziuike maatregelen zijn niet n-ooidig;
jonkvrouw", zeid-e die graaf ladhiend, „Gie-
ini-et diezelfde vrijheid als tot nu toe. Gij
hebt persoonlijk tegen Oostenrijk ni-ets mis
dreven; ma-ar gij waart een omdierlpplnjdl,
om uiw Vader tot concessies te bewegen.
Docir zijn do-o-d is ook dat vervallen, en
ik geloof hel: voor mijn geweten en- voor
mijn keizer te kulnnen veramtwoorden, wan
neer ik a geen to:|nldeip|aiten in den weg
leg, om naiar het graf uws vaiders te-gaan.
Reis miet God! Mijn keizer voert alleen
ooirlog tegen tnannen, die met die wapens
in d-e hland tegenover hem. staan."
„Ik dank u, ik dank u!" stamelde He
lena. I
ld,ere motivieeriug van het besluit om geen
buitengewoon .congres te houden. Van die
nadere moti,veering zal de eventueels hou
ding afhankelijk zijn.
De afd. Rotterdam IV na'm de volgende
motie aan:
„De afdeeling Rotterdam IVa der S.D.
A.P. ,in vergadering, bijeen op, Dinsdag dien
22 Juli 1913, overtuigd dat de beslissing,
over ihet al of niét deelnemen door onze
partij aan de regeering uitsluitend thuis
hoort bij, e,en kongr-es van de- fjartij, keurt
't sten zeerste af dat deze beslissing is
genomeni Eiioor een konf-erenfie van heit
Partijbestuur, Kam-erfraktie en „Volk"-re-"
daktie -met voorbijgaan, van ons kongres,
en besluit deze moti-e op- te zenden, ban
toet iP|. B. en te pjublicee-ren iinv,Htet Volk",
en gaat over tot die oirde van iden dag."
De afdieeling Langendijlc besloot in haar
gehouden huishoudelijke vergadering met
12 tegen 1 stem en, één stem b-lanko sym
pathie it-e betuigen m-et de motie-Franeker
omtrent het buitengewoon kongres.
De Volk-red alette wil echter aan da on
tevredenen het zwijgen opleggen en
schrijft:
Wjj imeenen aan onze afd,e dingen den
raad te. moeten geven om de afkomende
mojie-bui' peeds in, den aanvang t-e ver
stikken. Wij begrijpen wel dat afdeeiingen
bijeengeroepen ier bespreking, van heit kon
gres ,en dan, bijeengekomen, bevindend
dat ,er geen congres zal zijn, de behoefte
gevoelen o-m hun gevoelens in een of m-cler
moties ludhit te geven. Er is echter, ge-
looven .wij, vruchtbaarder werk tedoen,
diat aan de partij meer ten goede komt,
dain het deb-atteeren en moties aanne
men over afgedane zaken."
Dat is nu de, redactie van „het Volk"
Idat altijd dien. mond vol heeft van ttom-
pierstaiktiek, doofpottentaktiek en?; enz.
Oim te onthouden
DE NAVERKIEZINGEN.
ROTTERDAM I. Voor de verkiezing van
•e-en lid van de Tweede Kamer voor Rot
tendam district I, (vacatune-H. Spiekman)
zijn officieel candidaat gesteld de heenen
B. J. Gerretson (Qhr.-H'ist.), D. Ide Klerk
(v.id.), Dr. W. va-n Ravesteijn (s.d.pi.) en
A. B-. de Zie-euw (s.dja.pi.)
AMSTERDAM III. Donderdag had de
stemming plaats voor een zetel in -de Twee
de Rairner, (vacature Troelstra).
Uitgebracht w-erd-en 9254- stemmen. Hier
van verkregep de h'eeren P; Oiito (u,.l.)
2378, Hl Polak (s.d.a.p.) 4831, mr. P.
J. Reijmer (R.-K.) 1828 -e,n D. Wijnkoop
BWHI—■ea———w—wwnwij
„VC^ainneer ge wilt!"
Terwijl Helena en hlaar min zidh' voor
toet vertrek gereed maakten, giaf de ouid,e
St-arlhiemberg den cornet oipjdractot, ide ge
vangen dame naair de na,astbijzijnld,e Hon-
gaarsclhé vooiripiostien te geleiden en- haar
da-ar uit -te leveren. De bezwaren vam idien
cornet bra-chit hij daardoor tot zwijgen, id-at
hij -d-e getne-efe vera-ntwooirdelijkhlekii opi zidh
nam. Bij toet aanbreken van den volgen
den dag is iond h-'et kleine escorte op het
slotplein vo-o-r hiet vertrek gereed'. Helena
Ihiaid' 'toet aanbod van dien graaf, om zich
in e-en rijtuig naar d'e voorposten te laten
rijden, vriendelijk van die hand gewezen,
d-ocih- hl ad verzocht om rijp;aaidien, die nu
ook voor vertrek gereed' stonden.
Helena nam haastigafscheid' -en toch
d-e©d hei: allen pijn Zij zelf tód dit kasteel
langzamerhand als haair ioelcomsiig tehuis
b-asdhouwd' en gedurende haar verblijf met
Idd oude muren en torens en, idie vertrou-
weSjkie plekjes in den tuin innige vriend-
schap gesloten. Voor beide ouden was
hiet zeer eenzaam geworden, sedert Gui
do weg was, en zij hadden 't eigenzin
nige weide kind lief giekregen. Het ver
telde hun met stralende oogen, hoe held
haftig 'hup zoon was e,n h,et meisje hing
-aan hun li|p,pein, wanneer zij' verhaalden,
hoe goed hij van zijn jeugd af g-eweest
iwias. I Mi
'ï!ti
111
XWkxridt vervolgd.)
M
