.maar. m en ouder, Nieuws- en Advertentieblad. t®®f Kfoox'dL-Bolla.iidL Tabak van J. S. lenss Reeds nn No 35.. Zaterdag- 25 Maart 1916. 10e Jaargang lissen. rouwriitnigen. en nsd enVrijd v 10-3 u. [JUS. IIModi III ERKOOP OUDES diisliait, Alkmaar, A LOH11N REICKEMS, LIESHOUT, COOPING tuks Kerkschapan, INMAAK- Bestellen spoedig „P k X'-inmaakglazen, HOLL. IJZERMAGAZIJN i Zilverwinkei D. HOOL, Vepschifot mmms, ponbebpas m umnm plaatsing van dan naar da LAAT Het an» gewezen adres Niet erg liberaal. amperpolder. I SJfi Saplsd» VT0UW. DMARKT. mBISCUITS, 10 CHOCOLAS* V Vrouwenkiesrecht. Oorlogsoverzichi Flesschen of Kruiken De bekende INMAAKPOTTEN en zijn alleen bij tijdige bestelling verkrijgbaar bij v.h. M. DE WILD, LAAT. ALKMAAR. TELEF. 34. "O-* rert gjfty-" GJBZ. KAAN. VBA3D0NR. J. H WLLLER8. t. BSNTHEMLlïi» DE ©ROOT. mm See, ft. FOOR, P. WINS, nizen, A. SöTEMANH lovuid. P. LODDER A. TITIN, Hoojfrijde 188 i wij den leerling een aan onze scholen zich en kantoormachines. arsehe ölaxenwasscherlj. te adres voor het van Huizen, Winfeels, veis, Ramen, enz. gericht voor het ma- rquizen, Zonnescher- iriön. Beleefd aanbevelend ONS BLAD ABONNEMENTSPRIJS: 175 ct. p. 3 maanden franco huls; 105 ct. met geïllustreerd f Zondagsblad Te betalen, in bet begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers van die courant .3 cent. 1 Van bet Zondagsblad! - 5 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap "ONS BLAD,,. BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. AD VERTENTIEN Van 15 regels ••iiiiitiiiiit, 30 oent. Elke regel meer. 6 Reclames per regel 15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet 25 in den van rmlnderde prijzen. eons een kijkje in da W. Dudwinkel van PIET ritraat, Alkmaar. Spon»! cei ruwheid. Het behoeft geen betoog, dat verstandige lichaamsontwikkeling well verre van door f ons katholieken te worden geringgeschat in ons overtuigde voorstanders vimidit, juist) als uitvloeisel van onze gelloofso.vertujgifng. Heeft niet Paus Pius X meerdere maten I sportwedstrijden op het Vaticaan en Dia- mascusptein doen organiseeren en die per soonlijk met levendige belangstelling bijge woond. Heeft niet zoo pais Mgr. van de Ven, bisschop van den Blosdh. een zilveren beker uitgeloofd voor den R. K. Voetbalbond, iu zijn diocees Overtuigd als wij dlan zijin van dien ver edelenden invloed boven dien van met zelf- bcheersching beoefende sport achten wij de wijze, waarop meermalen vooral bij het voetbalspel wordt opgetreden in plaats van veredelend te werken juist sterk demorah- seerend. Men leze b.v. hoe door volbloed voor standers over een. onlangs te 's-Gravenhage gehouden wedstrijd wordt geoordeeld. liet was bar zegt een redacteur van die „Télegr." 1 „Wij herinneren ons niet in vele jaren zulk een wedstrijd met ruw, gemeen spet van weerszijden te hebben gezien. Dit dient openlijk in het publiek aan de kaak te wor den gesteld. Het was een schande, een cari- catuur van voetbal. En. het is een driedubbel overgehaald wonder, dat er geen ongeluk ken zijn gebeurd. Namen zulten wij niet noemen, omdat wc er dlan, eerlijk gezegd STEEFESBEUG (VERDBONKENOGRD) ALKMAAR. voer elegant, degelijh en goedkoop Schoenwerk. op het vreedzame sportveld, waar het al leen gaat om de eer der overwinning, twee elftallen van landgenoot-en, twee cllubs van sportvrienden,* waarin ook militairen speten elkander op zulk een gemeene, kfeine, eer- iooze manier bestrijden, heb ik dlan recht te verwachten, dat in dien oorlog jegens te genstanders door hen ridderlijk zal worden opgetreden Als de sport hen tot zulke ruwheden verleidt, wat zal dan die. oorlog doen?" Professor Eerdmans gaat, sinds hij het derde Rotterdamsche district in de Tweede Kamer vertegenwoordigt, den boer op. Dezer dagen voerde hij het woord te Amsterdam, en moesten wij de wijsheid der liberalen .afmeten naar de stellingen die hij opwierp, dan zou met recht gelden wat sinds jaar en dag van die vrijzinnigen is gezegd: diat zij verstarren in hun zelf genoegzaamheid; dat zij niets hebben ge leerd. Het allerelementairste rechtvaardlig- heidsbegrip in ons constiitutiiomeele stelsel blijkt bij den heer Eerdmans zoek. Wel erkende hij de billijkheid van Evenredige Vertegenwoordiging wie trouwens erkent die billijkheid niet? maar onomwonden gaf hij zijn afkeer van dat stelsel te kennen, niet omdat het in zich: verkeerd is,maar omdat de liberalen er geen zij bij ons land' zal hij toch wél hebben, dat hij erkent, dat ook zonder Evenredige Verte genwoordiging de vrijzinnigen alteen nooit op de wipplank de grootste zwaarte aan hun zijde zullen hebben. Maar dit daargelaten; als professor zelf de billijkheid van bet evenredig stelsel in ziet, zou hij dan zijn liberale zelfgenoeg zaamheid niet eens een oogenblik aan dien kapstok kunnen hangen en too-nen dat zelfs een 'liberaal professor voor billijkheid iets kan voélen Zoo is het niet erg liberaal. Wij gelo'oven: als het woord all niet voor jaren gesproken was: de minderheden zijn er om verdrukt te wonden. Dleze liberaal van den ouden stempel vimdlt het uit. ALKMAARSCHE OVERAL VERKRIJGBAAR. I te veel zouden moeten, opsommen. Maar [een ernstig protest tegen zulk bedorven [spel is bier op zijn plaats." Een ander schrijver, „Veteraan", in het I zeltfde bladl, schrijft nog „Zóó bruin heb ik net nog nooit bij- gewoond. Zóó zout heb ik net nog nim- r mer gegeten. Dat was een smijten, een ruwen, een trappen, een haken, een stom-, pen, een beentjelichten een kraken ein -een springen, dat 't publiek zich de oogen uit wreef: droomde het van een. worstelwed strijd? of was het bij een voetbal-ontmoe ting? En hij eindigt zijn afkeurend en waarschtt- j wend stuk met dléze snijdende vraag „Wanneer ik zie, dat in vollen vredestijd FEUILLETON. tar het uitllooten van olensloot, igen bekomen en hunne tten inleveren tot en 27 Maart a.s. ten huize iris Penningmeester, amens het Bestuur, EËREPOOT, Voorzitter. JONG, Secretaris. door Rudolf Stratz. VAN 19 Maart a.s., 's mor- bij den Heer K ZUUR- andbouw" te UBSEM. HET BESTUUR. A 58 „Het is m,ij ook volkomen onverschillig °f er oorlog komt!" riep John Wilding met mod hoofd. „Ik ben al in oorlog met je landsteden. Zijl hebben hem mij opge drongen. Nu moet het tot het bittere ein die! 11' wil geen. Dmitsehers ondersteunen Daarmede saijd ik in mijn eigen vleesch. Ik wil niieis van een Diuiiitscher weten. Je zullt hier blijven aits man van een Enge-I- sc'ie.„. ook Engellschmau worden.... begre pen?" i „Krankzinnig „Matig je toonzei de oudie heer. Zijn lippen beefden van toorn. „Je gedraagt je wat aanmatigend! Je neemt j,e positie hier in de familie ver- keerd op. [k zie al' ge-ruimen tijd, hoe je ie vroutw kwelt. Ik wil niet, dat Edith tang-er lijdt. Ik ben van pilan dat grondig ,e veranderen.,..."1 „Dat merk ik!" „Nog eens: druk je in andere termen Je bent ongemanierd'Dat kan 'k niet duidenVooral niet van een jongen witenlander Helmut schudde het hoofd. „Ik heb u met driftig gemaaktEr moet !e,s anders zijn dat ui zoo opwindt, en Waartegen ik niets kan doenIk heb enkel zulhlien spinnen, terwijl toch het land, dit is professors heilige overtuiging*, libe raal moet worden bestuurd. Ailtes dierhalve wat aan der liberalen macht afbreuk kan doen, al is dirie kwart van het land van die macht niet gediend, is voor professor uit den booze. Door de E. V. zullen, aldus de heer Eerdmans, de vrijzinnigen op den wip stoel komen, afhankelijk vansociaaBi-demo- craten en katholieken. Voor die afhanke lijkheid van die sociaal-democraten heeft ech ter wel professor Eerdmans het minst reden om bevreesd te zijn. Immers hij heeft zich van het rood-blauwe bloc steeds een der ijverigste propagandisten getoomd. En. zoo veel inzicht in de JjoiMitiieke constellatie van en alleen mijin goed recht Zijn schoonvader onderbrak hem met een kerte, zakelijke beweging met de hand „De zaak is afgedaan.!" zei hij1. „Ik heb mijin redenen Dat wil zeggen: uw vervloekten haat tegen de Duitschers. Daarvoor bedank ik..." „Ik 'heb vroeger in Diuiitschland honger geleden a'ratwoordidie John Wilding'. „Men kan jelui ook nu nog honger laten lij den Wat wil je iini je vaderland zon der geld! Zij hennen je niet eens weer zon der geld in het leger. Je kuimt st-eene-n gaan bikken De kleine Oitymaw was nu weer kalm geworden. Hij Ihadl, nu hij zeker meende te zijin van. zijn zaak, reedis wear bijna zijn stille terughouding herkregen. Hij ging zit ten en. woelde weer in zijin papieren: „Die manier waarop je mijin weildiadlen aanneemt krenkt mij diep. Hef bewijst dat je je positie niet begrijpt. In de toekomst ook niet tegenover Eidiiltib. Je bent hier die man, die allleen, maar ontvangt. Vergeet dat niet.... Ik dring daar ernstig op aan.... Nu, je weet nu mijn meenimig!Nu heb ik wat te doe» Toen Helmut Merker de kamer verlaten had, bleef hij staan em balldle die vuisten. Woede doortrilde hem, Hiiji haatte geheel dit land. Hij haatte de roode vlaggetjes op de goilfvelden daar beneden. Hij haatte de porceleinen pagode otp het muurbord, die spot-tend knikkend die tong tegen hem uitstak. Hij' haatte de sportp'laten tegen 'die maren en de geïllustreerde tijdschriften op Het gebeurt niet vaak dat we het met „Het Volk" het orgaan van. de S.DiA.P» eens zijn. Wanneer dit orgaan echter beweert diat er onder ons volk al zeer weinig belang stelling is voor het vrouwenkiesrecht, dan gaan wij daarjnedle geheel accoordl. Schrijvende o-ve.r die actie voor hef vrou wenkiesrecht zegt „Het Volk" o-.m. ook dit: Maar ook niet alleen de vrouwen zijn veelal' nog li a. k svoor de verovering van hun eigen recht, maar ook onder de mannen heerscht ten - aanzien van. dleze zaak n.og maar al teveel onverschillig heid. Zóó is het. Het vrouwenkiesrecht laa.t de massa van ons volk absoluut koud. Daar gelaten een niet al te groot getal vrouwen, welke Kiesrecht actiefen passief verlangen, gevoelen de vrouwen er zoogoed ais niets voor. En onder die mannen heerscht onverschil ligheid. Het is een. kunstmatige beweging. Anders niet. Voor of tegenstandiers van vrouwenkies recht zal dit eerlijkheidlshaillve aan de Vrije Westfries moeten toegeven!. Mede op ge zag i zelf. Ook de jongste berichten wijzen op een verlevendiging van dien strijd op verschil lende fronten. Een telegram uit Berlijn meldt, dat het de tafel, bijina haatte hij zellfs den oudien Mac Gregor, die ziiah trouwhartig kwis pelend naar hem toesleeptie en hem aan keek, alsof hij. wilde zeggen: „Ja, mijn beste Sir, zoo is het menschenllevem „Vervloekte maatschappij!"Hij liep naar zijin. kamer en stond dlaar radeloos.*... Edith was nergens te ontdekken..», hij'kwam ■tot bezinning, en begon hals over kop in te pakken.... scheermessen, dassen, strandschoe men blindelings alles dloor elkaar iin den reiszak stoppend... bijl hield weer op jawaarheen dan?Hij was gevangen |Hij 'hing aan. een koordide bende IhjieiDd hiem vsst...... AJlls hijl rriciuir ruGt Eidlrth had kunnen spetenDiat was de eemige, die hem na stond in geheel' dleze verwenschte eilandiengevangeuiisAllls hij' het haar maar had kunnen vertellen, hoe die oudie plotseling op 'hem was 'losgevarenZoo/ behandelde hij, Helmut Merker, zijn. schoen ■poetser nog niet.... maar beteiekenidie hij welt veel meer in de koude vfephioogem van deze mensdien?OiAls Edlith dat hoorde.... Hij lachte woest....» en gooide den ge elite die rem tasch in dien hoek, zoodat de inhoud door elkaar roiWe.... Zij wi>st dat alles todhi reedis 'llanig voor hem Dat gebeurde toch. met haar wil', op haar verlangen.... Zij waren het toch allien eiens Hij staarde op de lederen doios met den zorgvuldig opgestreken cylinder, het on- derscbeAdiiingsteeken van den gentleman, gaf ze een stoot met den voet, zoodat ze weg vloog en zei tandenknarsend: „Waarom verkoopt men ook zijn ziel offensief der Russen omvangrijker is ge worden. Ook van Oostenrijksche zijde wordt van een grootere activiteit door die Russen ge wag gemaakt. Van zijn kant heeft de Italiaansche op perbevelhebber Cadorna te Piarijs waar hij kwam confereeren, aan een redacteur van het „Pietit Journal" verklaard, diat het of fensief der Italianen binnenkort krachtig zal worden hernomen. „Zoo-dra het weder 'het weer toelaat, zeide hij, zullen wij de prachtige stellingen, die wij innemen, bezetten en tot alter tevreden heid voorwaarts rukken." Het schijnt voor den Italiaanscheti aan voerder geriiakkelijker gezegd, dan gèdaan, dat hij voorwaarts zal gam. Tot dusver en de Itaiiaansch-Oostenrijkscbe strijd duurt reeds tien maanden schoot hij niet veel op. Intusschen is men van Engélsche zijde zeker als men is van d'e eindover winning al bezig de huidl van dien beer 1 te verdeelen. Zoo bijv. Crammond, de secretaris van de Liverpoolsche Kamer van Koophandel'. Hij wil Diuitschlands toekomstig optre den dloor preventieve maatregelen „v.readl- zaam" maken en het zoodanige lasten op leggen, dat het zich wel kalkn moet hou den. Zijn plan, dat die verdienste heeft van inderdaad radicaal te zijn, komt in het kort hierop neer: Duitschland moet een oorlogs-schadever- goeding aan alle gèalllieerdle Handen beta len; deze moet echter zoo' groot zijn, diat ze niet in een afzienbaar tijdperk betaald kaan worden, 't Gaat al te zaaim over het slordige sommetje van honderd miliard gul- den. De herderlijke Vastenbrief van Kardinaal Mercier. BERN, 21 Maart. Die Duitsche bladen aarzelen niet de inhechtenisneming van kar dinaal Mercier te eischen. Op den dreigbrief van vórii Bissing, naar aanleiding van zijn herderlijken vastenbrief heeft die kardinaal waardig geantwoord, en, gezegd dat hij slechts zijn recht als bissdnop had uitge oefend. Hij herinnert er aan, diat die- hou ding der Duitsche regeering door niets wordt gewettigd en voeglt er aan, toe, dat de bevolking van Bielgië, evenals trouwens de geheele werelidl, kan getuigen, dat hij bij de Duitsche overheersching een, kal me en- waardige houding heeft aangenomen. Die door von Blissing tegen hem geuite be schuldiging, dat hij die bevolking zou wil len ophitsen, is dus vallsch. Een telegram uit Biern aan de „Matin" Zij doen alles met gelid! Men, kan zich sledhts met geld tegen hen, verweren. Go- de zij dank, ik h,eb nog wat geldhet ca ut ie vermogen Hij h,ad er een vage voorstelling van, dat hij ,en waarschijnlijk ook Edlith in 'den loop van den tijd herhaaiHallijk sommen van dit kapitaal hadden, opgenomen. Hoe veeldaar had hij geen vermoeden- van. Op de Bank in Londen waar hij1 bij hun verhuizing zijn Duitsche conto had laten overschrijven, moesten zij het" weten. Daar kon hij zijn: rekening laten opmaken. Zoo spoedig mogelijk. Het was de laatste weg tot de vrijheid. Tot den terugtocht over zee. Anders zat hij1 hier hulpeloos vast. H,ij ging gejaagd aan- de tafel zitten en sahreef een paar regels aan zijn vrouw. „Ik moet voor zaken naar Londen, ben m et het diner weer terug", en reed naar het sta tion, Wieer trof hem de plotselinge ver andering, diiie overal im Engeland valllt waar te me,man:; In twee uren de overgang van de liefelijke groene Handle,fij'khieiid in den Zwaren nevel, van blauwen hemel en zon neschijn in dien schemeriigen nacht van den onimietelijken, zwarten mierenhoop aan die TheemsWiie haast had ging, niu die kantoren open waren, te voet door de City. Ook Helmut verliet in de nabijheid van de Bank van Engteland zijin taxi, drong door het gewirwar heem en bereikte, het kantoor van zijin schoonvader voorbij gaan de, hiet filiaal van die Duitsche Bank. Zijn keel was droog, toen bij' een uittreksel van zijn conto vroeg. méldt, diat de brief van gouverneur Von Biissing aam den kardinaal niets anders is dan een laatste waarschuwing voor de in hechtenisneming. De correspondent van die „Echo de Pa- gelieve U, wanneer U er opgesteld is, a.s. zomer, Uw voorraad aan te vullen, deze te aangezien er slechts een zeer beperkte hoeveelheid komt welke zeer zal zijn uitverkocht. KRüMMEICH- dat is zoo mogelijk direct ris" té Rome meldt aan zijn bladl, dat 'de Paus, naar men. verzekert, krachtige pogingen, bij de Duitsche autoriteiten aan wendt om te verhinderen; diat dwangmaat regelen tegen den kardinaal' getroffenwor- Dle beambte vertrok en kwam ma eenigen tijd terug. iHiij' reikte hem een blaadje over. Daar op stond met potlood: „614 poedJ 13 sh. te goed." Iets meer dian twaalfduizendl mark.. Luitenant Merker keek in verwarring op het blad neer. W,as dat hei overschot van die honderdduizend van vooir twee jaren. H;if vroeg: „Dat is allies?" „Uw tegenwoordig saldo Hij gaf zich alle moeite zijn schrik niet te laten merken» Hij- knikte achteltoos. „Dank! Het klopt", zei hij1, groette en verliet het vertrek. Bmiiten liep hij1 doel loos voort, door Ciheapside en Holtborn Viaduct, de Oxfordstreet door. Aan den in gang van Hydepark stonden menschen. Een volksredenaarsteir sprak schril' en opgewon den gesticuleerendl, ondier den vrijen Hemel 'hen toe, ginds trommelde en zong het Le ger des Hieii'ls, een liordi met blauw-,grijzen cylimderhoed stuurde zijn vierspan in de richting van Ladies Mile. Het was het ouide toomeed. Het was Engelland. Helmut Merker kee'k met starende oogen, ontstemd Steeds weer herhaalde hij bij zichzelf: zon der geld kan ik Engeland niet verlaten. Zonder ge'ldl kan ik met vrouw en kind ginds in het leger niet aankomenGroote Godwat moet ik toch doen? (Wordt vervolgd,)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1916 | | pagina 1