instellingen en van eit 51. Dinsdag 2 Mei 1916, rmenhuizen 10e Jaargang ZijaEngelsche vrouw. I wairje' 'aat Je hier bent -• b'j ie tnan ire Verkooping nondbinnen, ag 18 Mai 1916 bij opbod ardag 25 Mai 1916 bij lf. P. H DE LANGS, at gelegen aan den Hat. >il het Vaarwater te EG- IEB, en wel: uiamanswoning, Erf loembollöügroad, groot .m. 0.87.88 H,i, loembollengroad, groot ,m. 0.94.40 Ei, em, groot pl.m< 0.91.12 em, groot pl.m. 0.65.90 em, groot pl.m 0.79.69 om, groot pl.m. 0-94.81 Samen 5.13.89 Ei, Hypotheken, 1891 1916 ectuuR| Bureau: BBSIDSÏBAAT12. Telefoon No. 433. Dit blad verschijnt Dinsdag. Donderdag en Zaterdag, R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND 't Is gebeurd V Bruinbrood-regeling. feuilleton. lui TV' Nu ben, je er en,... je bent lie hc-u kemel n,aar omlaag gesneeuwd binatiën, telkens des m0t. j in de herberg van C. MOOIj n van den Notaris van: van den heer J. N. KRA- elen zijn te aanvaarden bij der kooppenningen, e koopsom kan als lebj. 'SU 'to rente gevestigd en en teekeningen te ver. de Notarissen K. LANGE- lillegom en Mr. A, P. H. DE Alkmaar. kleine bedragen, koop ;oop, wende men zich JONG, Makelaar, te us meer da,n een halve eeuw geledlen; len koopmansstand ingetreden, hadl vader eetn heeile wijk, op TU'ITJEN.HORN, KERK- BIUURT EN KALVERDIJK, ENIOENBIURQ, 't RIJPJE en DE STROET, menschen vader alls koopman zeer goed DAM, SCHPORLDAM, .HUIS- KEBjUURT, ZIJ PERS LUIS, alls koopman goed thuis. 1EN H U1ZEN is mem hem lang aiet vergeten lillen nog van zijn koopmanschap weten. Zg. is dertig jaar als koop-1 qiami dloor 't lieven gegaan n heeft reedis een k w arteeu\v| dleaellfde route gedaan, die ons ga.f Zijn oriinistoareri Zegen, len van wien Ik clandliiesie heb gekregen. concurrentie wordt strenger, del winkels vermeeren, n wij 't met Gods Zegen verdfi proiböÊrcii' aan U alen steun en recom mandatie, van U geeft meer dian 0Jue redenatie. in >dlen jHlaindel en 't er"s'® streven, lensch era pilis, koopman elk '1{ zijne te geven emen en trouwen, schoonmnke", elke tijd) van het jaar' L rij enorme keuze in alfcrhan waar, NTEREENKOOPMAN en handelaar, weinig gieldi -een prima sig" die aangewezen tam Uitgave van de Naamlooze Vennootsehap „ONS BLAB". Alkmaar. ABONNEMENTSPRIJS 75 ct. per kwartaal franco huis. 110 ct. met geïll. Zondagsblad bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers van de courant3 ct. van het Zondagsblad. 5 ct. ADVERTENTIËN: Van 15 regels50 ct. Elke regel meer10 ct. Reclames per regel25 ct. Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct. Nu is 't inééns gebeurd), ongemerkt stil in dien nacht zijn de klokken verzet t en wij „worden geacht" een uur vroeger te leven. j Wij moeten ons nu i n spreken, diat één vol uur niet zijn durensbestaan gehad heeft; één vof uur is uitgeschakeld; één stukje van die eeuwig en-onderbroken lijn, die Tijd heet, is ivèg-geknipt't is ge beurd, doodeenvoudig Wij willen er natuurlijk graag het goede van genietenwij zien nu langer de zon, i wij kunnen nu dies avonds later blij ven wandlelen; én.. als de zomer henen is zullen wij een uur langer mogen rusten, dloch, is 't eigenlijk niet een beetje hupsch, en, kinderlijk-luchtig gesold, met den errenstigen, aloudien, grijs-bebaarden Kronos, die terneder gezeten is zooals een Engelsch dichter zong quiet as a stone In ons blaidi van Zaterdag 22 April publiceerden wij de bekendmaking, dat met ngang van 24 April a.s. ondier geen om- j standiighedieni behoudens de uitzondering I sub 4o der bekendmaking van, 14 April l.l. wittebrood mocht wordien gebakken. Uitgenomen, de werkelijk of pseudo zie- kon en zwakken ondier ons, zouden wij ons voorioopig aan; bruin brood moeten verzadigen. Gelijk geschied is, of misschien niet. Aan die bekendmaking van 22 April was toegevoegd: dat de bakkers, ails gevoilg van, hei tijde- 1 lijk niet bakken van wittebrood, ernstig wordien gewaarschuwd geen, personeel te ontslaan, omdat indien bij onderzoek inocht blijken, dat zonder buitengewoon dringende noodzakelijkheid o,m vorenbedoel- j de reden personeel is ontslagen aan dem- I gene, die zich hieraan heeft schuldig ge maakt, voortaan geen goedkoop meel meer t zal "worden verstrekt. Dit heeft ons bij eerste lezing reedis j Réél boud en misschien-onnedelijk ge klonken; die zinsopsteilling zèllf was daarvan misschien wél eenigszins de schuld: heel verheffend is zoo'n redeneering nóóit: je j mag 't niet doen, omdat ik je anders zal weten te vinden Er schijnt aan deze verordening dan ook I werkelijk wel iets re mankeerenwie kan j juist en volkomen volgens de rechtvaar- i óigheid beoordeelen, of werkelijk zonder b u itge n ge w o o n dr i n.g e nd e nood- zakelijkheid personeel is ontslagen, Uit Maastricht werd reeds aan de „Msb." gemeld: „Tengevolge van de bruinbroodregelling, I waardoor de kleingped-bakkerij voorname- lijk is stopgezet, zijn verschillende bak kersgezellen te Maastricht door hunne pa troons ontslagen, wegens gebrek aan I werk. In ©ene bakkerij werden, niet minder [can zeven knechts ontslagen. I En elders gaat 't natuurlijk ook zoo; dioor Rudolf Strafz. jr U alle KATjHOLIEKE LE bekomen k» edls „Ons Bllad", wilt U daaf aboatteef ij ails Agjent in, „Ons Bited" a vt nu mijn winkellltje zoeken en-huizen op een van die is buiten, en binnen flink °R knap', in.u bet winkeltje *n£€Stfrf'iÖ'| schaduw en schiutze DË OTODIEKE op Zegen in zaken en ^'^ii dlus Uwe gunsten stee® o .1 :n ALjLEF.N VAN DEN HAN^ ,-ji Minzaam aanbevelen'', Hl SCHOUTEN 168. Zij witdie snel haar bontmantel' aantrèk- |s'".j J' belette- het baar. Hij legde zijn I 01 ^en arm, om haar heen. Hij drukte haar Itegen zich aan. „Je blijft!" ten!.„. Ik heb hier niets meer te ma- I 11 Ik will naar mother i.n het hotel!" lik°L koekoekLaat mother!.... I 'u Z'cb 'daar wel. Die is niet zoo „Met Kerstavond, Hiellilie I »j;t1ur 's °°k Kerstavondjij bent I jn Kerstkind! Wat twisten wij nu over yn 't R mij...... fk houd je Morgen 'W wij samietni mother op „G, HielBe. ze verwacht mij!" 11,strUr kaai' met den oppasser een, ie nH Heere Godl-- wat denkt I "Lpwte eigenlijk?" k wong de -handen. "fjejl'teje zegt: oude!" Ihaar 'n!fets °P aan!" H'l bieldl I blend h J Nedlekte haar gelaat, haar I te w,pp M' met Rtrssen. Zij begon weer I Hii "fj met 'lei hoofdl tegen zijn borst. I 'laar zwaKheid. Maar eensklaps I' c, Z'J z'c'h los, deed' een, schrede terug Imet fcf!» wan,hoPig: „Je k,ebt mij toch l^r'v^jTve^heTe-8 W\ïe het n°S Ze,ggen' I J ie ket hentmaal bet-er weet, Eddith?" lrgen of ovitfrmorgen, stuur je mij toch dat kan niet uitblijven. Zeker, 't probleem ware veel ingewik kelder geworden, als de minister had wil len zorgen, dla^ er in 't geheel niets aan haperdle; maar dit laatste mogen in dit geval de bakkers toch. ook van de ver ordening verwachten; en nu dwingt de minister z'n bakkers goéd! te vinden, dat ze schade lijden, en waarvan, is dit alles een gevolg? Van onze niet tijdig genoeg v o orb,ere idle graan-verordening. En wie hadl biervoor moeten zorgen? De minister;een ziekte voorkomen is beter dlao een ziekte genezen, zéker, als dit laatste met nogal bedenkelijke mid delen moet geschieden. 't Is (vaar: critiek is gemakkelijk, en 't zou héél moeilijk geweest zijn de graqn- voorzicniog-kwestie toen die tenmin ste eenmaal tot een kwestie geworden was zonder de minste onredelijkheid op te lossen; doch waartoe hebben, we andiers een minister van Landbouw, Nijverheid en Handel? BINNENLAND. VAN HET BINNENHOF. Vergadering van Vrij,dag 28 A p r ill De Kamer i s ten slotte tóch niet zoo, vlug opgeschoten met die Onderdo,mswetsartike- ten ab het zich aanvankelijk Wet aanzien. Er wend tenminste n.og heel wa.t gepraat, vóordlat die stemming over de amendemen ten op artikel 1 kon plaats hebben. Van de gehouden redevoeringen vermel den we allee,m die van den heer Van V u u- ren (R.K.). Volkomen, terecht merkt deze op, dat de rede van Mini. Van Gijn, welke een zoo troosteloos bleeld gaf van den toestand onzer financieele vooruitzichten, het meest welsprekende betoog' was, dat n,og wend gevoerd tegen de behandeling dier Ouderdomswet op dit oogenbiik. Ter wijl hij voorts nog eens die aandacht erop vestigde, dat eerst alls de Rienisloe.nib-elas ting .mocht worden aangenomen zooals' zij daar ligt, er geld zal zijn voor de opneming der bedeelden. Of dit zall plaats hebben is echter nog' zeer die vraag; en, dus i,s het geld er niet zoomini voor het amende ment der Concentratie als voor de uit voering der wet zelf. De invoering zal dus moeten wordien uitgesteld! en, de eerste jaren komt er niets vara. Evenwel zou spr. voor bet amendement stemmen, daar aanneming der wet anders ,de geheele armenzorg zou dlenatureeren. Echter raadde hij handhaving dier uitsluiting van, overheidswege bedeel den aan. Aanneming vain het amendement beteek,ent een subsidlieering van de kerke lijke en particuliere armenzorg. Deze zou dus haar streven o,m de armen aan d<e publieke armenzorg te onttrekken, gesteund zien, wanneer aan dien gegeven raarii gevolg werd gegeven. Waarvan, dan ontlasting der gemeentelijke armenzorg het gevolg zou zijn. Terwijl de heeren praatten, werd de amendementen,-voorraad nog mer een twee tal1 nieuwe wijzigingsvoorstellen verrijkt. De heer Kooien- (R.K.) wilde als eisch voor uitkeiering niet gesteld zien, diait men „zondier een geregelde uitkeeriing" niet kan naar Engeland terug! Ik zie het aan j,e! Allen lachen mij uitZoo h,eb ik de reis niet gewildi, Hiellie! Als je er niet om geeft altijd samen, met mij te zijn, dan ook niet dezen korten tijd. Ik ga naar mo ther Nu was Edleth gelukkig in dien pels geglipt. Met bevende vingers knoopte zij haar sluier om. 'At die teleurstelling en krenking, bic zij onderging, teekendein zich slechts in de rimpeltjes van hartstochte lijke koppigheid om voorhoofd en mond af. Zij wierp het hoofd) in den, nek en liep naar de dieur. Hij vollgde haar. „Waar wil je nu om Godiswil met dit hondenweer heen, Edith?" zei hij. „Je komt er niet door! Je blijft toch in de sneieuw steken!" Zij legde die hand. op den kliink met een verachtelijke beweging van haar schou ders, wat b,e,teekendeIk werk er mij wel doorheen.... als ik wat wil!.... Ik ben taai!..,. Hij leende haar. Hij wist: Nu was haar eigenzinnigheid onbuigzaamElk woord zijnerzijds zou die voorloopig slechts versterken. Ook hij voelde zijn, blloedl in de aderen hameren. Hij zocht .naar een uit weg om haar en zichzelf te kataeeren. Hij ging maast haar bij de deur staan, greep haar hand. „Ik zou je met geweld kunnen, beletten, daar in nacht en nevel er uiit te loopen, Edith Zij barstte los. „Dat wit ik toch zien!" „Natuurlijk! Je maakt dan een scène Je weet het. Wij zullen verstandig zijn,... Hij viel zichzelf in die rede.... „Ik smeek je nog eens Kom, trek je mandei uit blijf hier!" Maar zijn weigering haar zin te doen voorzien in het oindlerhoud, van zich, en 'zijn gezin, doch eenvoudig, het niet kunnen voorzien in- het onderhoud! van zich en. zijn gezin en stelde derhalve voor „zonder een geregelde uitkeering" geheet te doen ver vallen. Zulks teneinde te voorkomen, dat zij, die bijv. gedurende den zomer wel, dloch in dien' winter, als er geen werk is, niet in het onderhoud kunne,n voorzien, buiten die wet zoudien vallen; tevens ten einde te verhinderen dat zij, die ,een flink pensioen, en dlus een geregelde uitkeiering, ontvangen, -dloch overigens niets bezitten ,en dus niet zonder een geregelde uitkee ring in hun onderhoud kunnen voorzien, wel ondier de wet zouden vallen; en in het algemeen om te vporkomen, dlart aa.n de woordlen „zonder een geregelde uitkee ring", welke tot zeer uiteenloop,endle uit leggingen aanleiding geven, ongelijkheid en verwarring zouden veroorzaken. Terwijl de Commissie van Rapporteurs niet wensehte vastgelegd te zien het recht op „een w e k ,e II ij k s c h e uitkeering, ou derdomsrente genaamd"., doch eenvoudig op „een uitkeering, ouderdomsrente ge naamd". Tegen dit laatste amendement had Minis ter L c 1 y geen bezwaar. Aanneming van het amendement-K ooien werdl echter ont raden. Waarbij hij evenwel aap. het bezwaar, dat bijvoorbeeld de trekkers van een flink pensioen bovendien Ouderdom®uitkeiering zoudien krijgen, tegemoet kwam door gevolg- te geven ,aa.ni «dien raad van den heer De V isser (C.H..) o,m te eischen, dlat een, ge regelde uitkeering noodig is „boven het inkomen", idlat de betrokkene reeds geniet. Niet gestemd! behoefde te worden over het amcndlemenit-V an Id s i n g a, om het recht op beroep inzake die toekenning van uitkeeringen buiten twijfel te stellen. De Minister nam het op het laatste oogen biik over. De wel gehouden stemmingen leidden tot het volgende resultaat: Het amendement-S n o, ,e c k H en ke rn a n s, om als eisch voor uitkeiering te stellen het niet kunnen voorzien, in het „noodzakelijk" levensonderhoud, in plaats van, in het levensonderhoud, werd verwor pen met 45 tegen 27 stemmen. (Links tegen Rechts). Het amendement-Kooien, om, niet te spreken van een „recht" op uitkeering, dioch eenvoudig v^n het toekennen eener uitkeering, duikelde met 42 tegen, 29 stem men. Waarbij de vrij-liberate heeren T y- dleinan en Bloisevain met de rechter zijde voorstonden. Een ander amendement-Kooien, oimden naam ouidlerdoms re n t e te veranderen in oudlerdoimsu it k'e eri ng, werd afgewezen met 42 tegen 27 stemmen. (Links tegen Rechts). Eveneens werdl verworpen het aimemdte- ment-K ,o o, le n, om die woordlen „zonder een geregelde uitkeering (boven het inko men,)" te doen vervalen. En wel! met 45 tegen 26 stemmen, en weer bij partijstem ming. Zonder hoofdelijke stemming kwamen er het amendement-Kooien ter verbetering dier redactie van het artikel, het amende- mend der Concentratie, om de uitsluiting dier bedeelden op te heffen. Hiermede was vervalen, het amemdeiment- Lohman, om dien eisch; van behoeftig heid te doen voorgaan aan den leeftijd, omdat het niet, als de andere wijzigings voorstellen, was ingediend' als sub-am>ende- ha,d haar versteend. Zij hield vol, onver schillig langs hem heen ziende: „Ik wil naar mot her!" Hij kon zich niets wijsmaken. Nu, ging zij! Of met of zondier hem' Hij beefde bij de gedachte haar dezen avond weer te verliezen. Hij zei zacht em vol liefdie: „Nu •goed).... In Godsnaam, Edith; laten wij naar je moeder gaan.... Wat zet je voor reuzenoogeni op? Ik breng er je natuur lijk zelf heenJe zou trouwen® ook in cle sneeuw reddeloos verdwalen. W,ij zeggen mother' goeden avond ,en vertellen haar, dat wij elkaar hebben gevonden, en wenschen haar ©en very happy Christmas en blij ven een, kwartiertje bij haar em intus- scbenheb je eigenlijk wel ooit in, een slede gezeten, Ediith?" „Ik geloof het niet, HelllieWaarom vraag" je het?" „Nu dan, imtusschen spannen zij beneden in het hotel «en kleine slledle in, ik zet er je in, pak je warm in en rijdl je weer hier, naar huis,. Morgen is er weer een dagDan zijn, wij kalmer. Dati kunnen wij over veel praten, EdiithWat zeg je er van?" Zij antwoordde niet. Z,ij begon, weer te we1enen. Het was hem ook voldoende. Dit was toestemming. Hij was blij. Haar handl tastte naar de deur. Hij maakte ze open en bracht haar voorzichtig de don kere trap af en stiet de voordeur open, Buiten viel de sneeuw in dichte vlokken. De lantaarns blikkerden onzeker. De wind' hui,Idle boor de verlaten straten. Hij bleef staan. „Zoo, EdiithNu hebben wij genoeg van het gezicht genoten! Nu keeren wij weer terug!" Zij nam haar rok bijeen, boog het hoofd eigenzinnig tegen dien wind en stapte met ment ,op het amendement der Concentratie. Artikel 1 werdl daarna, aangenomen met 44 tegen 27 stemmen. (Links tegen Rechts.) Artikel; 2 komt Dinsdag aan de beurt. Na de pauze besloot de Kamer met 45 tegen 24 stemmen, dlie van de Rechter zijde ,op de heeren Blichon en De Geer na, de volgende week ook Dinsdag- en Donderdagavond te vergaderen ter behan deling v.an de molestverzekering en de oor- logswinstbellasting. Waarmede verviel het verstandige voor- stel-K o oil e n, om hedenmiddag de behan deling der Ouderdomswet te schorsen; en Dinsdag de behandeling van de genoemde ontwerpen in diagvergaderingen aan te van gen. Avondvergadering van Vrijdag 28 April. De Kamer bleek na Woensdlagavond nog niet uitgepraat over het onvoidloende van den voongestelden duurte toeslag voor de lager bezoldigde Rijkswerklieden en Rijks ambtenaren. Ook die heer V an der Tem pel (S.D. A.Pt) vond het Voorgestelde, te weinig. De heer Ankerman (C.H.) kon zich niet vereenigen met het karakter van het ontwerp, dat den toeslag beschouwt alls een fooi en niet als een die,el van. het loon; iets wat spr. grievend achtte voor de be trokkenen en geen reden om- de belasting betalers er voor te Haten, bijdragen. Hij zou zich dan ook alleen bij .het ontwerp neer leggen, om,diat de toornen der betrokkenen te laag zijn en in de hoop, dat de toe slag zal blijven als loonsverhooiging. De heer Fock (U.L.) vroeg gelijke be handeling van alle ongehuwden ©n aille weduwnaars en de heer Van Blest (R.K.) opperde bezwaar tegen het stelsel van klas- sificatie der gemeenten. De Regeering bleek vrijwel onveirbidl- dlelltijk. Minister Van Gijn beloofde al leen eens te zullen denken ,o,ver het toe kennen van den duurtetoeslag ook aan g'amoibitis eerdien. Het eind van het lied was, dat de rege ling zonder stemming werd aangenomen, evenals een suppletoire begrooting van Financiën, ,o.a. tot aanstelling' van, een, paar duizend militairen tot buitengewoon kom- Inhouding der verloven. Voor ©enige dlagen deelden wij uit „Het Centrum" mede, dat de inhouding der ver loven waarschijnlijk ten deele verband hield m,et een oneenigheid tusschen legerbestuur en spoorwegmaatschappijen; het Algemeen Hoofdkwartier heeft dit thans formeel, ont kend; de inhouding der verloven houdt alleen verband met den potitieken toe stand. De Tubantia-kwestie. Het onderzoek,, door de Duitscbe regee ring gelast en omtrent welks bijzonder heden overste Canters met de grootste tegemoetkoming op de hoogte wordt ge houden, moej, "aar de „Nieuwe Ct." meldt, reeds tot de overtuiging geleid hebben, dat die officieel© ontkenning van alle schuld, die enkele dagen na den onder gang van de „Tubantia" te Berlijn werd gegeven, niet zal wordien volgehouden. Is dat de manier om meer geleidelijk te komen, tot een schuld-erkenning? haar lange, de taaiheid der Britten weer spiegelende passen, jan,vervaard' door de witte massa op den grond. Hij bleef met hoogiop,ges lagen kraag naast baiar. Hij steunde haar en sprak haar in de een zaamheid van den Kerstnacht weer toe. „Je moet medelijden met mij hebben, Ediith! Niet alleen vandaag weer bij mij komen.,.. Attjjdl.... En kleine Mary mee brengen Ik ben, hier toch; zoo, eenzaam Eenzamer dlan ooit al's jonggezel. Des tijds aan de Biergstrasse was ik toch in mijn geboorteland, d-ait ik van kindaf ken de, had mijn moeder in, de nabijheid mijn broer.,,.. Maar hier...." Een windvlaag vloog' woedend om, den hoek der straat, pakte hen, schudde hen, dat zij tuimelden. Hij vervolgde buiten adem: „Hier ben ik geheel in de,n vreem de He,b geen menscheuziet, die mij van vroeger kent.,,, hemel.... men krijgt den mond vol sneeuwvlokken Hij hielp haar dwars over den inge- sneeuwden rijweg en, trok haar daarbij nog dichter naar zich toe. „Met zijn beiden is dat alles niets! Als men elkaar maar heeft is het niet?.... Dan kan het buiten stormen en, huilen De jonge vrouw bleef -uitgeput staan. Rondom hen- was slechts het zwart van den nacht, hat wit van de sineeu-w. Haar stem stikte haast in -een uitbarsting van wan hopende afschuw. „Dat is een, vreeselijk tand!Ik durf niet te huilen, an-dlers vriezen -die tranen aan mijn sluier vast. Ik had gehoopt, dat jhet zoo alleen in Siberië was! Hoe kunnen hier menschén leven?" „Wij zulllen- diat kunststuk wel klaar spe llen Zij liep door en huiverde ondanks haar pels. Haar tanden klapperden van de kou, Een Kaasmarkt in Twente. Sedert die vestiging van Holfandscbe boe ren in Twente, is men zich te Almelo en in de omgeving gaan toeleggen op de ver vaardiging van, kaas. Het gevolg hiervan was, dat de vorige week te 'Almeto de eerste Twentsche kaasmarkt werd gehou den, welke als geslaag-di mag beschouwd worden. Er was veel aanvoer, die tegen go-ede prijzen door kaashandelaren ook uit Holland werd opgekocht, de meeste voor export. De hoogste prijs, welke be steed werd, bedroeg f 0.7T per 1/2 K..G („Hbldt") Hout-invoer. Naar de „Dordr. Ct." verneemt, heeft de Duitsche regeering dien geheelen uitvoer van hout naar Nederland stop gezet. Deze maatregel zou verband houden, met een inventarisatie van dien voorraad hout 111 Duitschlan-d ten behoeve van, het leger. Blijkt -de voorraad voldoende te zijn, dan bestaat de mogelijkheid, dat dit verbod van uitvoer binnen eenigen tijd weer wordit opgeheven. BUITENLAND. OORLOGSOVERZICHT. Nieuws is -er van het Tigniis-oorlogsge- bied: die vesting Koet-el-Amara, die all aind-s 143 dlagen door de Engelschen in bezit werd gehouden ondanks de algeheefc 'Om singeling der Turken en ondanks 's vijands onophoudelijke aanvallen, heeft diat was te verwachten moeten capitulleeren; uit Konstan,tinopet wordt bericht, dato 29 April: De vice-opperbevelhebber van bet Turk- sche leger bericht, diat het Engelsche garni zoen van, Koet-el-Amara, sterk 13.300 man, onder het opperbevel vani generaal Towns- hend, zich onvoorwaardelijk heeft overge geven. En die Engelschen melden daaromtrent: Officieel wordt medegedeeldNa een tegenstand gedurende 143 dagie-n, volgehou den met een, dapperheid, waaraan de -her innering nooit uitgewischt zal worden, heeft Townshend zich genoodzaakt gezien ten gevolge van totaal' gebrek aan levensmid delen om, Koet-e[-Amara over te geven. Alvorens daartoe o-ver te gaan> vernielde hij zijn geweren en munitie. Zijn troepen bestonden uit 2970 Engel schen van alle graden en ongeveer 6000 man Indische troepen. Gelijk steeds zijn ook nu weer ,die be richten -der tegenpartijen allerminst gelijk- iijktuidend! te noemen. De Turken hebben -hiermee voorzeker een goeden slag gestegen; die Russen toon den d'en laatsten tijd tóch all niet veel neiging zich meer zuidelijk van Erzeroem te wagen -en nu zijn die Engelschen weer aanmerkelijk naar beneden gedrukt, zoo dat aan de vereen,iging der Russische en Engelsche strijdkrachten in Turkije voor loopig zeker niet te denken, valt. De Engelschen kunnen diaar in die verre streken allerminst van geluk spreken; de Duitsche veldmaarschalk von der GoI'tz- pasja, die een groot aandeel in, deze krijgs bedrijven schijnt gehad te hebben, heeft de overwinning de val van Koet-etAmara niet meer mogen1 beleven. De opstand in Ierland is vrijwel Te- dwongen; uit Dublin wordt geseind: D'e toestand 't-e Dublin, is zeer veel! ver beterd, doch de opstandelingen boden nog ernstigen tegenstand in die buurt van de H,et maakte haar woorden, onduidelijk en toch klonk het beslist genoeg. „Nooit zal ik hier leven, Helfcnooit!" Na een poosje voegde zij er half ver stikt aan toe: „Dat jij het hier uithoudt, Hellieen zooals j,e zelf zegt, eenzaam heid en armoede er bijdat opent pas goed mijn oog,enDat toont mij, dat ik minder dan niets in je leven- beni!" Zjj luisterde naar niets meer, maar snelde zoo gauw zij kom verder. Het bloed steeg hem weer naar 'het hoofd), nu hij bemerk te, dlat zijn woorden vergeefs waren. In een opgewonden -en geprikkelde- stemming bereikte hij met zijn, vrouw het verlaten logement em die kamer van haar moe-dier. En hij kom er niets aan doen: toen hij daar binnen ging en de lange, beangsti gend magere gestalte van, mrs. Wilding stijf' opgericht voor een tafel met thee, geroosterd brood, -en ham and e,ggs zag zitten, toen zij haar koele oogen, zonder ©enige uitdrukking op hem richtte, ©n met een ijzig afkeurend lachje haar groote, witte snijtanden Iii-et zien, was het hem, alsof achter -deze taf-el niet een enkele ladty zat, die hem niet gunstig geziind was, piaar Albion, zelfdat Albion van waar zijn vrouw voor die helfst stamde en, dat hem haar geheel ontnam. Maar hij bedwong zich. Hij groette zijn schoonmoe der en begon onbevangen in het Engelsen: „U kent de koppigheid van Edith: Zij stond er op u vandaag nog goeden nacht te zeggen! Alls, ik er niet in- had toege stemd, dan v^as zij er alleen op uitge gaan. Daarom ging ik in Godsnaam m,ee! Ik hoop, dlat u wel Vaart!" (Wiordlt vervolgd,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1916 | | pagina 1