SINK,
(LAN.
i tijden?l
Loet ad-
epten,
IJT,
HOF.
I
I NI A R K T.
Uf-THUIEI
SCHARWOUDE.
te Oodktrspel.
igbroirwewtraat,
rl) wielen.
e Alkmaar,
deposito1^
TWEEDE BLAD.
ALKMAAR.
RING
adres.
van de Kermis
r.
ibaar.
JB. OOTJERS.
rogramma.
nikkelen
RUILEN
Zaterdag 2 September 1916.
ffr. 101
en van A tot 2 gelezen|
Het leven van den Neder-
landschen Veldsoldaat
in,.
VËBB0DEH WEG.
II\S BLAB
ild.
rloges, Paarlstellen, Juweelen
(en, Schuiven enz.
3. worden door mij "kostelooi
Inkoop HOOGSTE waarde,
tersnood in N.-Holland,
rvoorstelling.
ielijken aard.
iid.
Nov. 1904.
N. KONIJN, Dijk, Alkmaaï.
URBIER Az., Kassier-
„tig verschijnende ad^er
maal juist in deze tij e
rders opgevat wordt-
staan om nieaiwe
sre vraag naar artikelen.
>liek bekend kan
is ieder bijdraagt tot I
in gang houden van
Alvorens ik u breng aan Brabant's Zuid
grens, wil ik een oogenblik stilstaan bij
ons tweé-daagsch verblijf te Tilburg, "door
gebracht in een schoolgebouw van onze
K.K. Zusterkerks.' De school, wellke ruimte
bood voor onderwijs aan ongeveer 300
kinderen, was voor onze stoere Landweer
mannen, 250 in getal, voorwaar geen lust
hof te noemen, en eerst na lang passen en
meten gelakte het ons ze alen eetn plaatsje
te bezorgen, ail was dit soms wel eens
wonderlijk klein. Een woord van huilde
mag ik zeker niet onthouden aan die Eerw,
Moeder Overste, die met zoo echt moe
derlijke liefde zich nog ai! eens bewoog
tusschen onze jongens, om troost en op
beuring te verleenen, daar waar ze noodig
was; doch hierdoor niet alleen won het
goede, oude manisch aller harten, maar
toen ze voor gewoonte nam de jongens
[tweemaal per dag heerlijke koffie te ver
schaffen, was haar macht over onze man
nen soms igrooter dan de onize. Niet lang
zouden we van deze gulheid mogen ge
nieten, want reeds Dinsdagmorgen kreeg
ons bataljon bevel naar de grens te ver
trekken Twee uur later wèeilklodk de zware
pas van de lange, lange rij soldaten door
Tiburg's straten en klokslag twaalf arri
veerden we ta het grensdorp je Goirie, ge*
legen ongeveer 3 Kj.M. van de grens. Hier
zouden de mannen ingekwartierd worden,
doch Vi gedeelte van hein werd aange
wezen het eerst de grens te bezatten en
ziet, dit trof juist onze compagnie. Reeds
I weerklonk bet bevel „Voorwaarts" en daar
1 gingen we de onbekende toekomst tege-
moet, onbewust van de dingen die komen
I zouden. Reeds waren we de laatste huizen
I van liet dorp gepasseerd en voor ons lag
de zoo kale, onmetelijke heide, waarin de
I straatweg zich als een kronkelend liint af-
teekende. Zoo nu en danslechts werden
we uit onzen droom' gewekt, door het
I gerommel als van véraf zijnd onweer, dan
weer was het stil in onze andera zoo op
gewekte troep, men dacht sliedhtts, niemand
misschien wist toen waarover. Eindelijk dan
1 toch mochten we weer eens een huisje zien,
I een bewijs althans, dat ook hier nog men-
schen woonden. Te vragen behoefden we
I hier niets, want op een groot wit bord
l stond met duidelijke letters te lezen: „Halt,
I Nedertandsche douane",. Dus waren we ein
delijk genaderd aan Nëerlanid's grens, de
plaats, waarover wij; allen reeds zooveel
[hadden gedacht eh gesproken, Na «enige
J mfchtingen bij de douanebeambte vernamen
we, dat ongeveer 150 Meter meer Zuid-
'waarts het Nederlandsch gebied eindigde,
wat ook tevens een steenen grenspaal uit
wees. Hoe nu hier te toeven mét onze
mannen? Slechts een klein douanekantoor,
wat hoogstens een onderkomen kon ver
schaffen aan onzen comman dant, stond hier,
öoede raadl was duur; maar gelukkig had
den vfele soldaten een schop bijl zich en
enkelen reen zaag; met deze uitrustings-
I stukken was voor ons toch wel iets te
fabriceeren? Dennenhout was in overvloed
I voorhanden en heideplaggen waren prach-
dekpannen, waarom1 nog 'langer ge
wacht? Het duurde dan ook piet lang
lof ons verblijf verrees en 'simiddags, vijf
uur had een ieder een beschut plaatsje
[gevonden. Van wat mos spreidden' we een
pracht-tager, onize overjas zou onze dek
king zijnwat verlangden' we nog meer?
Nu naar die grens, want ook daar moest
gewerkt worden; immers alle wegen, die
hepen uit Nederland B|el!|gii£ in, moesten
worden opgebroken, om; het vervoer langs
[die wegen onmogelijk te maken. Zoo ge
hemde met de straatwegen, doch de zand
wegen, veel nnper nog in getal, werden
[afgesloten door zware dennenhoomen om
|k bakken en deze als een barricade op
door JAAK BOONEN.
Thuisgekomen vertelde hij aan zijn wed-er-
•elrt, dlatt hpj 't pleit gewonnen had, dat de
"werwijzer de jongens, uit het gehucht
zou straffen en dat hij natuurlijk
net recht hadl deni weg over aijta beakkerd
aan de lui' te verbieden. De meester
poest het wel weten.
Och, de kinderen zijn hier echte plaag
geesten, duivelsche deugnieten,, meende de
vrouw en alls het verbod) maar lang in
wtu geheugen geprent bleef,.... Zoo' dat
fa hielp, zou hij het hun er wet inslaan,
II instampen als het zijn moest.
fa werk hervatte hij wederj maar in-
Usscben hield hij toch van. tijd tot tijd
eu waakzaam oog gericht op zijn bezaaide
jde. Meer dan eens moest hij1 toch zijn
J onderbreken om- den een of anderen
grommend terug te drijven,. Waren
IJ ani blind, stekeblind! Konden zij niet
p w«en zij' dan niet lezen!
Ion afr m°esten zij den grooten weg
P, door zijn dreigen met schop' of riek,
7 Z'J Jiog over durfden,
alike ezelsooren bad hij' nog nooit ont-
't anders gaarne wilden of
■?&a' ^aar wisten ze wel hun
tet]|0M rs k>re»dl-uit voor open te zet-
Maar nu. Dat was om hem te tergen.
I on niet blijven duren. Gelijk had hij
witte hij hebben.
P eens Honken in de verte roepende
dav 6 kinderstemmen. Gezoem en
ver van uitbarstend jong leven gonsde
te stellen. Nadat op al deze versperringen
de Nedertandsche driekleur was geplaatst,
was ons eerste werk aan de grens afge-
lioopen en bleven slechts enkele wachten
onmiddellijk aan de grens, om eventueel
aankomende niet-Nederlandsche militairen te
waarschuwen, dat alhier het Nederlandsche
gebied begon.
En nu terug naar ons kwartier, want
onze nooit verzadigbare echt-militaire ma
gen begonnen een woordje miee te spreken
en daartegen houdt niemand het vol Zoo
juist was onze rijdende keukenwagen al
dampend gearriveerd en onze kok prees
op onnavolgbare wijze zijn waar aan. Dit
is zeker een van de gewichtigste momenten
van den dag voor een soldaat, want nooit
'heb ik het nog meegemaakt, dat op diit
apipèl oök maar één man ontbrak. Ons
eten was steeds uitmuntend en. all vertoonde
het menu, dat de zoo guitige kok in echt-
typischeo "stijl inderen dag op een lei
schreef, niet veel geredden, die kwaliteit
èm die kwantiteit was steeds zeer goed,.
Veel zagen we den eersten dag niet aan
de grens, 's, avonds kwam een Belgisch
burger van een iets Zuidelijker liggend
Belgisch grensdorpje ons vertellen, dat de
streek daar vol lag met Bieligische milii-
faêien van allerlei wapensoorten en ziet,
even later verscheen een Ble'lgisdhie cavalerie-
patrouille aan onze grens, die na een zeer
correcten groet, zonder een woord te zeg
gen, wederom, fa het hout verdween.
Dien eersten nacht sliepen wij niet veel,
want al was die afstand misschien nog
groot, het in de verte zich steeds her-
hallende gerprnmel maakte op ons een
eenigsztas deprteneerenden indruk, die ons
belette op ons zoo ongewoon nachtleger
den slaap te vatten.
Alkmaar, 26 Augustus 1916.
Ol. B|„
Res. 2e Luitenant der
Infanterie.
BRIEVEN UIT BRAZILIË.
ukkerij K KÜSTËRS.
AHkfaaaf'
BIJZONDER LAGER ONDERWIJS,
Toen ik vanmiddag fa „Ons Blladi" las,
dat het nieuwe onderwijs-artikdl zoo-
als het door de Bevredigings-ioommissie
werd ontworpen van socialistische zijde
heel ongevraagde en ook heuscta omnoodige
vingerwijzingen uitlokte aangaande de deug
delijkheid van het bijzonder onderwijs, kon
ik mijl best met den schrijver van de drie
star „Onderwijs-bevrediging" vereeuigen,
wanneer hij' de juist® opmerking maakte,
dat volstrekt niet bewezen, maar misschien-
mogellijke minderwaardigheid van dat on
derwijs dan allereerst het gevolg zou ge
weest zijn van verongelijking en achter
stelling.
Hetzelfde zou 'hij hebben kunnen schrijven
van het bijzonder lager onderwijs in Brazi
lië. Om een voorbeeld te geven. Hier in
de stad onderhouden- wij twee bijzondere
scholen, een voor jongens en een voor
meisjes, welke te zarnen 220 leerlingen
tellen. Het onderwijs is gratis, om te kun
nen ooncurreeren tegen de koeteloo-ze open
bare schooi, waar, zooals ini Höhand', over
God noch gebod mag gesproken worden.
Sprong de Staat nu nog maar voor een
gedeelte bij' in de onkosten van onder-
Wijzend perstoneel1 en leermateriaal, doch I
neen, geheel alléén mogen Wij' d'en last
dragen van het bijzonder onderwijs, terwijl
voor die openbare school, het troetelkind
der regeerfag, de staatskas altijd open sitaat
Dat door deze verongelijking en achter
stelling onze bijzondere school gevaar zou
kunnen loop en minderwaardig te worden,
ware het niet, dat we gelukkig fa staat
zij'n, flinke, door den Staat erkende leer
krachten te betrekken, lijdt niet den, min
sten twijfel. Niet alen echter verkeeren
in dezelfde ftaanciieete omstandigheden. Zoo-
als uit de laatste „Esfatica esoolar" of
„schoolstatistiek" van d'en staat Mina? Ge-
aam. Daar waren de bengels wedier. Zouden
zij het nog durven? Achter zijn huis ging
hij staan, om ze in 't geniep te kunnen
beloeren.
Jan, o Jan,
Booze man,
Die niet lijden kan,
Die niet lijden kan.
Dit was hem gemund. Dat was te wreed.
Het gezang bromde in zij'n ooien; zijn
oogen schoten vlammen; zijn kramp-
bevendë vingeren grepen naar 'in dikken
knuppel. Op eens: pof, ipaif„ paaf,... Een
twintigtal steenen tegelijk vlogen langs en
tegen het plankje, diat rnet zij'n waarschu
wend „Verboden weg" naar den kant van
het dorp geridht was.
Woedend-schreeuwend1 sprong Jan uit zij'n
schuilplaats en fiep dreigend de kinderen
nia, die snel als hazewinden wegbeenden',
roepend op een veiligen afstand: Jan,
booze man!"
Dit ging te ver. Morgen zou hij ze
well weten te treffen. Grommend en knor
rend keerde Jan terug naar zijn huis, Hij
raapte de dikste steenen van zijn land
op, bezag met spijt het gedeukte plankje
en kon maar niet begrijpen wat a'l die
kwade menschen er aan hadden zoo over
zijn nieuw akkertje te loopem.
,Wais het opstok erij, dhmime jaloersicto-
heid? ZuJIke lui' bestonden er. Alles voor.
hen en voor anderen niets. Dat dit ook
zijn eigen, levensfilosofie was, deze ge
dachte smeet hij weg al? komende uit
den' booze. Maar zijn eigendom zou het
,nu blijven, zoolang hij gezonde armen
aan zijn lijf had. Geen kat kon de notaris-
akte uitkrassen.
raes bleek, bestonden er hfer Sn 1915 on
geveer 637 bijzondere schoten tegen 533
offióeefe of openbare scholen. Nu beweer
ik niet, dat a'l deze bijzondere scholen
in grootte en aantal leerlingen gelijk zijn
aan de openbare scholen; ook niet, dat
zij alle zijn opgericht als tegengif voor de
„lelsoolia official", maar zeker is toch, dat
menige bijzondere school dit wel is, daar
bij geheel beantwoordt aan dien wensch
der ouders om zich nu ondanks dit alles
dikwijls tevreden moet stellen m'et onder
wijzers en onderwijzerassen, die nimmer
een normaalschool bezocht hebben jzooals
de lezers weten, kan een ieder hier zonder
de minste formaliteit een school openen),
omdat „geëxamineerd" personeel' eenvou
dig te duur voor haar is. Daar moet
natuurlijk liet bijzonder onderwijs onder
lijden, dat kan niet anders,. Maar dat is
juist koren op den magonmieken en positi-
vistischen molen. In officieele regeerings-
boo'dschappen wordt er dikwijls melding
gemaakt van uitbreiding en verbetering van
het ilaiger onderwijs en krachtig gepro
testeerd tegen ontzettende „absentie" (op
de 5 miilioen inwoners van Minas Geraes
is 1 miilioen in den schoolleeftijd, 7—14,
terwijl slechts 250 duizend kinderen de
school bezoeken), maar dan is er alléén
sprake van op ene aar godsdienstloos onder,
wijs. Voor het bijzonder onderwijs blijft
de regeering zoo koud als ijs. En toch
is de bevolking van Minas bijna uitslui
tend Katholiek en wensdht voor hare kin
deren beslist positief-Katholiek "onderwijs,
gelijk ook we! blijkt uit het overwegend
aantal bijzondere scholen (637 tegen 533).
Zooals in Holland, worden die openbare
scholen rijkelijk onderhouden en gevoed
door 'die zuurverdiende bellastfagpenjiingew,
ook der Katholieken, die van dat gods
dienstloos onderwijs niets willen weten,
terwijl hier, in tegenstelling met Holland,
voUStrelkt geen subsidie wordt verstrekt aan
bijzondere scholen. Als dat geen veronge
lijking en achterstelling is, dan weet ik
het niet meer. Op den duur is het dan
ook voor dlei bijzondere school hier niet'
vol te houden. Alles uit eigen zak be
talen, 't is ondoenlijk, vooral! voor arme
Missionarissen. Zoo nu en dan zien we
(ons dan ook dewongen, bij het steeds
stijgend aantal leeriirgen, aan de ouders
een aalmoes te vragen, ter bestrijding der
altijd grooter wordende onkosten. En het
moet tot eer van vele ouders gezegd wor
den, deze aalmoes komt gelukkig zoo nu
en dan eens binnen. Duizendmaal liever
sturen ze hunne kinderen naar de z.g.
„esoola dos frades" of „Patersschool", ai
wordt daar een aalmoes gevraagd, dan naar
die Kostelooze openbare school. En waar
om? Omd'at dat onderwijs niet godsdien
stig is, d. w. z., omdat het niet door den
Ghristelijken geest bezield wordt, omdat
voor die school God noch Kerk noch Ge
loofsbelijdenis wordt gerekend te' bestaan,
omdat de regeering het in haar macht
■hieeft, de 'kinderziel met ongeloovige lees-
en leerboeken te vergiftigen. Kon de Pater
nu nog maar verlof krijgen, na de les
uren het openbare schoolgebouw te ge
bruiken voor zijn godsdienstonderricht, maar
ook dat verzoek is dikwijls aan een doo-
vemans deur Moppen. Hoewel die school
opzieners, naar men zegt, de bevoegdheid
hébben, de ontruimde schoollokalen voor
dit doel af te staan, in de praktijk blijkt
van deze bevoegdheid bitter weinig, door
dat zoowel Schoolopzieners aife onderwij
zers heel goed weten, dat hunne promotie
veelal zal! afhangen van hunne alnti-Cllerieal'e
gezindheid, o. zoo welkom' aan onze Jaco-
bijnen-regeering. Buiten de toerde, dikwijls
primitief en veel te 'klein, is dlan ook weer
de bijzondere school de verzamelplaats vo;or
'het godsdienstonderricht en die arme tob
berd laat men van regeeriingswege maar
voortsukkelen op eigen' slappe financiën.
Wel is schoolstrijd 'hier dusi actueel en
broodnoodig.
De Braziffiaansidhe vlag voert wet hoog
in top deze twee schoone woorden: Ordem
e Progresso, dl. i. Orde en Vooruitgang,
maar ze zijin afkomstig van de positivisten,
d'ie 'n 30 jaar geileden', de Blraziliaansche
republiek stichtten en voor devies hadden
'l|iefde voor princiep', ordle voor basis en
vooruitging voor doel. Maar deze sliimtne-
riktoen vergaten, dat zondier God en gods
dienst, vooral op de school, van waren
vooruitgang geen sprake kan zijn.
Frei CONSTANCIO VAN EIJK,
ALKMAAR.
Dat tarten en plagen martelde en beulde
hem meer af dan wel zijn gewone arbeid.
Vroeg ging hij dien dag naar bed.
Bij zijin ontwaken bracht hij weer zijn
eerste bezoek aan zijn nieuw stuk grond,
d'at nu een deel van zijn eigen wezen
geworden was,. Maar hoe groot was zijn
verwondering, toen hij' zag, dat een booze
hand bijl zwarten nacht zijn waarschuwende
plankjes had weggenomen. Nn was de
maat vol .Woedend keerde hij naar zijn
woninig terug en vertelde het gebeurde aan
zijn vrouw, die van meeniing was, dat hij
nooit vrede met de menschen hierover zou
hebbea 't Volk hier was budht.
Van gramschap kteurd'e Jan's gelaat nog
roode-r; hij sprak geen wooird' meer tegen
Lisabeth en staarde onder het ontbijt maar
strak op een punt. Er arf blijven moeten
ze, dacht hij.
Snel deed hijl zijn dagelijks schatnme'i-
weik onder het vee, laadde op een piepen
den kruiwagen eenig houtwerk, heide onder,
zware zuchten rondom' de twee gegraven
kuilen zware palen, in dien grond en nagel
de er dan een latten schutting tegen.
Dat spelletje zou hun wel! beletten er nog
over te gaan.
Dien dag had hij vrede met de Hui,
die de groote liaan opwandelden.- De kin
deren maakten "een grooten omweg om
niet onder het bereik van zijin vlammende
oogen te komen. Wel riepen ze nog eens
van verre: „Jan, booze man!", maar ze
liepen, toch niet meer over zijn land. Dit
was hem voldoende. En morgen zouden
al dta inwoners fa 't Weekblad' lezen, dat
ze op straf van proces-verbaal niet meer
over zijn eigendom mochten gaan. Dan
was de zaak immers uitgemaakt,
PAARDEN.
Keanemer Sportclub.
Door de Kennemer Sportclub zijn op
Koninginnedag op de baan aan de Nieuw-
poortslaan draverijen gehouden, die den
volgenden uitslag hebben
Kermisprijs, afstand 1700 M, Eerste
prijs f 200 Dienares, eig. B. van den
Bergh, Oisterwijk; tweede pr. f 100Fre-
derika B, eig. J. C. Bennink, Loosdrecht;
derde prijs f25: Deldini, eig. Th. Aart
man, Hoogwoud.
Augustusprijs, afstand 2000 M.
Eerste prijs f250: Ciampi, eig. B. van den
Bergh, Oisterwijk; tweede, prijs fioo:
Dorathea, eig. J. Plevier, Heerhugowaard
derde prijs f 25Ella Ross, eig. J. Spaan,
Beemster.
Amateursprijs, handicap maximum
afstand 800 M. Eerste prijs Dumar, eig.
N. Schermerhorn, Alkmaar; tweede prijs:
Aura, eig. Stal Verdegaal, Lisse; derde
prijs Keesje S, eig. Z. Davidson, Hoorn
vierde prijsBetty Brook, eig. Stal Ver
degaal, Lisse.
Koninginneprijs, heat harddrave
rijen afstand 1600 M. Prijzen f300, bene
vens f 50 voor den tweeden aankomende
in de beslissende heat. Eerste prijs Banda
ge, eig. J. A. Bakker, Wieringerwaard
tweede prijs: Betty Brook, eig. Stal Ver-
1 egaal, Lisse.
Er was veel publiek en prachtig weer
begunstigde deze draverijen.
SPORTWEDiaTRI JDE.N
l(Reeds gedeeltelijk geplaatst in onze
vorige oplage.).
Ter eere van den verjaardag van H. M.
Koningin zijn heden op het aohterterrefa
der C. S. sportwedstrijden gehouden.
Het programma bestond' uit: Korfbal,
Slingerbal, Touwtrekken, Ver-springen inet
aanloop, Mastkliimmen, Hfadenmisbaan, Bal-
werpen en een wedstrij fa het omhangen
van de utirusting.
Uitslagen:
Korfbal'.
Eerste prij's: twaalf zilveren medailles.
Kader.
Tweede prijs: Twaalf bronzen medailles,
3e Compagnie.
Slinger bal.
Eerste prijs: zes zilveren medailles, 6e
Compagnie.
Tweede prijs: zes bronzen medailles, Ka
der.
Touwtrekken.
'Eerste prijs: vier zilveren kruizen, 5e
Camp. A.
Tweede prijs: vier zilveren kruizen, 5e
Camp. B(^
Ver-springen met aanlooip.
Eerste prij's Verguld zilveren kruis, twee
de prijs Verguldi zilv. kruiis (klein form.,)
derde prijs Zilver«n kruis, vierde prijs Bron
zen kruis, 5e, 6e 7e en 8e prijs Luxe
artikelen.
Ie prijs P. C. L. J. Jansen, 2e pr.
serg. de Vries, 3e pr. Blruinsma, 4e pr.
T. Hi. .A Rarren, 5e pr. J. Wilson, 6e pr
serg. Blakenburg, 7e pr. J. 'Kooij, 8e pr.
N. Mak.
MastkHmmen.
8 prij'zen: Luxe artikelen.
Ie prij's Kramer, 2e pr. J. Mak, 3e pr
A. Hamtnerson, 4e pr. H. de Haard, 5e pir.
Engel 6e pr. Gort, 7# pr. A. Roovers,
8e pr. F. Rijkers.
De eerste prijswfaner zat 20.42 minu
ten in de mast.
Ji'indlenfUiisbaan.
8 prijzen: Luxe artikelen.
xle prijs serg. Hendriks, 2e pr. A. Kliaij,
3e pr. J. Struik, 4e pr. serg. Veen, 5e pr.
L. v, d'. Berg, 6e pr. Hartman, Te pr.
Kaptein, 8e pr. Th. de Leeuw.
Wedstrijd) in het omhangen van
de uitrusting.
12 Prijzen: Luxe artikelen,
le prijs M. N. v. Gich, 2e pr. J. Stof
fer, 3e pr. Witting1. 4e pr. Polianders,
5e pr. Serrarens, 6e pr. Israels^ 7e pr.
Kempkes, 8e pr. ter Broeke.
Bal werp en.
8 Luxe artikelen.
le prijs A. W. G. v. Oterloo, 2e pr.
P. \Pot, 3e pr. D. Altena, 4e pr. S. Valen-
ti/n, 15e pr. serg. v. d. Heuvel, 6e pr.
Krommerie, 7e pr. serg. v. Eerdweg, Se pr.
L. van der Zee.
Voor het uitreiken der prijzen sprak de
Toen 's avonds de lente-stilte zich over
het landschap légde, die hemel! in den glans
der ondergaande zou roodkleurde en die
vogeltjes bij het afscheid van den dag nog
luid zongen van vreugde en levenslust,
staakte Jan alle arbeid. Een weak van
hard sjouwen had hij achter den rug. Maar
in fangen tijd' had 'hij niet zooveel ge
scholden en gejakkerd. Dat zou toch wei
eens ophouden al? het berichtje in de
krant verschenen was. Dit gaf hem' hoop
en moedL
De avondklok luidde den Zondag fa, als
jtau, na het eten den kronkelenden weg
naar het dorp droomend opging, om zijin
baard te laiten scheren en zijn korf eieren
in winkelwaren om te zetten. Heerlijk frisch
was de mooie lente-avond. Hiet laatste
avondrood verbleekte bij het sohiemerdon-
keren. Lang gerekt en trillend! naditeghal-
gefhiit, tokkelendie kwartelslag dreef door
de landstilte.
Op de echeerbank, waar blauwe rook
van pijpen om de hoofden wolkte, was
het weder dezelfde Zaterdagsidlife druïde.
Lieden, die Jan's ontgonnen heidie had
den gezien, zwaaiden hem' uitbundigen lof
toe om hem aan het "pratem te krijgen,
Doch ze konden maar niet begrijpen, dat
hij zidh zoo afmatte. Hlij had toch grand
en eigendom' genoeg. Maar nooit hadi men
te veel.
(Niemand taalde naar de herrie, die er
imiet het voedpaadje gebeurd' was.
Toen Jan eens goed rondgekeken had'
en hij geen mannen van uit hiet gehucht
zag, zei 'hij. d'at hij er een vetweide van
ging maken, maar dat hij erg last had
met die van den overkant. Die wilden maar
altijd (het oude haantje volgen, Moest dit
Biatatj?nt-conunandant, Kapitein Dumont, (le
aanwezigen fbe.
Met ontbloot hoofd aanhoorden allen het
„Wilhelmus" waarna spr. groote hukie
bracht aan dien leider Luit. van Steijhde
fanfares weerklonken lustig, terwijl de mi
litairen een „Hij' leve hoog" aanhieven.
Na dank aan de verdere deelnemers en
prijswinners geluncht te hebben, reikte
Kapitein Dumon't de prij'zen uit, den wensch
uitende, dat velen door het heerlijk spel
worden aangemoedigd hun best te' doen.
VOLKSZANG OP KONINGINNEDAG.
Wat 'n heerlijk wper, Donderdag! En
dar na 'n paar regendagen, die de viering
van Koninginnedag dreigden „in 't water"
te doen vallen in letterlijken en figuur
lijken zin! 't Vermaarde „Oranje-zonnetje"
bleef als „zon" het feest dien ganseden
dag „opluisteren", bijzonder die optocht
naar dien Hout.
Vooraan in die stoet werdl door een paar
meisjes in helder-:witte japonnetjes, door
oranjesjerpen gegarneerd', gedragen een
doek, waarop in sierlijke oranje-kleurige let
ters te lezen stond: „Hulde van den Volks
zang aan ouz« geëerbiedigde Koningin".
Het doek was gespannen tusschen twee
stokken, waarboven op een plateau
fraaie witte- en oranjekleurige bloemen
smaakvol waren siaamgebonden tot sierlijke
bouquetten. Het geheel, belangeloos ent
worpen en uitgevoerd door den bloemist,
den heer P. J. van Kesse'I, Laat, alhier,
g,af cachet aan de optocht: *t was in één
woord: „keurig".
N,a deze mooje propaganda .voor den
Vdlkszapg volgden: het Stedelijk Muziek-'
corps; d« dames, die hare medewerking
hadden verleend door enkele dagien tevoren
de programma's aan de huizen te koop aan
te 'bieden, en de kinderen van de korein
der beide samenwerkende vereenigfagen, te
weitén: de afdee'Bng Alkmaar der R.K. D'i-
ooesane Vereeniging 'en der Nationale Ver-
eeriigi'ng voor den Votkssfaug, met de be
stuursleden dipr vereenigfagen als gelei
ders.
Er was zeer^ veel belangsiteling voor
deze optocht, die met muziek door die
stad 'ging vanaf de Korenbeurs tót de
muziektent in den Hout; in alile straten
stonden de menschen in breede sdiarm
om de stoeit te zien voorbijtrekken en van
voor de ramen der woningen weid menig
maal gewuifd en gegroet, 't Was 'n ware
zegetocht, de ware feeststemming voor Ko
ninginnedag kwam' er zoo-echt in door de
muaiiek en de feest-kieedij, waarin de ouders
die kinderen voor deze gelegenheid 'had
den gestoken.
Zoo bereikte de optocht tegen half 3
de muziektent, waarin de kinderen werden
opgesteld; het tnuziekcorps' nam plaats naast
de jent.
Dat was weer een prettig gezicht: de
muziektent bezet met meisjes: en knapen,
fa 'lichte japonnetjes ©11 kielen versierd
met de kleur, die, op dezen dag gedragen,
toont onze aanhankelijkheid aan het Oranje
huis.
Een genot was »1 ook te luisteren naar
den zang van die pl.m. 150 jeugdige stem
men, diie uitmuntte door beschaafde klank,
duidelijke en goed verzorgde uitspraak. I11
aanmerking genomen, da.t het de eerste
maal ds, dat de heer Joh. Kuiper, die de
directie van beide, koren op zich nam
(de heer Tanimioga, directeur van het koor
dier Nationale Vereeniging, leidde de eerste
repititie van zijn koor) in de open lucht
eene uitvoering gaf, kunnen wijl met den
meesten lof over zijne praestatiesi gewagen.
Tot het welslagen van deze eerste Volks
zanguitvoering in de open lucht heeft voorts
bijgedragen Mej. G. G, M. ...Bi!om, die
door haar accompagnement op de piano,
dien kinderzang steunde op eene oinberis-
peliijke wijze, zooals wij dat van haar ge
woon zijn.
Van de uitgevoerde nummers vroeg wei
liet meest de aandadht: „Vaderlaindseh Tied"
van W. Smits; „Marschl'ied" van Richard
Hoi «n „Bede voor het Vaderland" van
Valerius. Deze alle werden keurig uitge
voerd1. Bijl „Soldaatjes" van L. de Meu-
fameester en „Huzarenlied" van Willem.
Galesloot, trof ons. de vrije, natuurlijke
voordracht. De vertolking van deze beide
liedjes muntte uit door juist begrip van
den jëkst.
Het zal niet noodig zjj'ti, 't geheele
programma op dein voet-te volgen; merken
wij dus nog slechts op, dat: „Wij willen
blijven bestaan, dan, was zijn schoone weide
klets verbcwnmeld. Nn kreeg hij opeens
al de lüii tkgen, die van oordeel! waren,,
dat 'men diit paadje niet kon opheffen.
Ze haalden voorbeelden aan van boqrpn,
die hetzelfde haddien gewildi, maar er niet
fa .geslaagd' waren. Maar Jan geloofde fa
zijn recht. Rechterlijke huip «n licht zou
hjj inroepen en verkrijgen'.
Een huurman, met wien Jan geproce
deerd had, biitsiigdie hem toe: „Laat Snuf
fels toch doen, die its zoo dikwijls bij' de
advokaten geweest, dat hij tnleer van de
watten kent dan zijl zelf. W,at al processen
heeft hij-al niet aan d'e hand gehad!"
Jan zat onder 't mes en antwoordde niet.
Met een gladgeschoren gloeiend gezicht
verliet hij den barbier, die hem: zei, dat
'maar moelst volhouden, terwijl hij' op
zijn glimlachende klanten een oogje pinkte,
„Volhouden," zwoter Jan buiten op straat,
„Die dat deed, overwon altijd)." Jan zou
zich den room van die melik niet laten
wogstobberen.
Recht had' hij en wilde hij hebben, ai
moest er ook een -koe aanblijven,. Tegen
die heikneuters, zou hijl nog eens toojüen,
dat hij 'n proccssenmtwch was.
De 'winkelier, die smii'd), de herbergisr,
bij wie hij Zijn leed van de week mede
deelde, gaven 'hem volkomen gelijk, al
hoewel ze in hun binnenste erg pret had
den fa de lawaaiende tooneeltjes, diie nog
niet gedaan schenen. Natuurlijk ware het
eeuwig ?p'ijtilg, moest zooi een mooi, hoekje
grond' door zoo'n. smerig voetpaadje totaal
bedorven worden.
1Ij L I'll 1
(Wordt vervolgd.)
