„ZUID-WESTERS",
Nb. 138
Dinsdag 28 November 1916.
10e Jaargang
OL&ASGABEAUl
ROOKT
geurige 3'|a cents Sigaar.
Fr 1 urn.1111 mn ra non irt
TELEFOON 59.
PANTOFFELS.
Billijke prijzen.
Paul de vagebond.
in Ons Blad
leslist succes.
R:
Hearea- ea Damaa-
ia enz.
nde nieuwste
iRTIKELEN.
IIJTJES,
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap „ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
dit blad verschijnt dinsdag,
donderdag en zaterdag.
Onze Levensmiddelen-
Voorziening.
Firma KRIJNS.
□i m lju m m uj iju
Kapspelden, Ringen,
srloges, Armbanden
straat. Tel. Noord 6545,
e hoogste eischen
verbruiker de grooi-
telen,
vestigen wij de aan-
ze prima
ES voor H.H. Koop-
blijft in de
istordamsche, maar
jïstaande uit:
Lederwaren,
oman, Lapals,
LEN. Men lette op
ABONNEMENTSPRIJS:
Per kwartaal franco huis. 90 ct.
Met geill. Zondagsblad 125 ct.
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant 3 ct.
van het Zondagsblad 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels50 ct
Elke regel meer10 ct.
Reclames per regel 25 ct.
Kleine adv.30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
New-York).
i.
Het gebeurt niet alle dagen, dat er een
tchtmenschelijke, welwillende redeneerende
stem uit een der Haagsche Departementen
den staatsburger ver en dichtebij toe-
klinkt.
Het gebeurt niet alle dagen, en wannéér
het eens zelfs in dezen tijd:-nu men
tich aan het minst-aliedaagsche gemakke
lijk went geschiedt, dan is daartoe wel
zóóveel reden, dan is het wel zóó van be-
ig te achten, dat wij er even in het bij
zonder de aandacht voor vragen moeten.
Op het beleid van onzen Minister van
Landbouw, Nijverheid en Handel zijn sinds
29 November 1914 talloos veel aanvallen
gewaagd: een enkele uitzondering buiten
beschouwing gelaten kennen wij geen enkel
blad, of het gaf in min of meer bescheiden,
in min of meer gewaagde termen lucht
aan de verontwaardiging van wij mogen
wel zeggen heel het volk; sommige
bladen maakten 't zelfs zóó bont, dat ze
wegens beleediging werden beboet 1
Ook de Kamerleden lieten zich hooren
telkens en telkens kreeg de Minister wer
kelijk in-'t-nauw-brengende schriftelijke
vragen te beantwoorden.
En tot dit alles scheen goede reden te
bestaan: ddn was dft voedingsmiddel niet
aanwezig, ddn dat niet; ofwel de voedings
middelen waren zóó duur, dat ze van
ieder's gewone tractementen eenvoudig niet
te betalen waren.
Al die klachten hebben den Minister
echter niet gelijk 't wèl scheen onaan
gedaan gelateneen lang artikel heeft hij
aan het Haagsche correspondentiebureau
ter publicatie aangebodendaarin lezen wij
oa.: „En zoo staat de Regeering in den
persoon van den Minister van Landbouw,
Nijverheid en Handel bloot aan critiek van
twee kanten. Producenten en handelaren
roepengij doet te veelmopperaars uit
het publiek klagengij doet te weinig. Van
beide zijden is men het er gemeenlijk
echter roerend over eens, dat wat gedaan
wordt, totaal verkeerd is."
Velen, die gewoon zijn zich in het open
baar zoowel in de pers als op vergade
ringen in bovenbedoelden zin uit te
I epreken, kan niet genoeg worden aanbe
volen, toch eens ernstig te onderzoeken of
I de voorstelling, welke zij van de zaak heb-
I ben, inderdaad wel de juiste is en er zich
ed van te doordringen, dat, mocht zulks
I niet het geval zijn, zij onverantwoordelijk
I zouden handelen met voort te gaan bij het
I volk meeningen te doen ontstaan of te
helpen bestendigen, die wel tot ontevreden-
I heid maar niet tot verbetering van den
I toestand kunnen leiden.
De bedoeling van dit artikel is enkele
kardinale punten, het levensmiddelen-vraag
stuk betreffende, in het juiste licht te
I plaatsen, in de hoop, dat velen daardoor
I een anderen en beteren kijk op dit vraag-
I stuk zullen krijgen.
Het eerste, waarop dte minister de aan
dacht vestigt, j.s idle zeer bigtenaardSjge posi
tie, waarin ons land! ten opzichte van de
levensmididelenvoorzieriitng verkeert. Jndsein
onze landbouw uitsluitend werkte voor bm-
nenlandsche 'behoefte, in die behoefte dóór
eene vrij extensieve exploitatie van dletn bo
dem geheel Je cm voorzien en daarbij de
loonen door de mobilisatie niet waren ver
hoogd, zou inderdaad een toestand! mogelijk
2ijh als sommigen wenschem en uitgedrukt
FEUILLETON.
Naar het Enpetoch van BOVJ BELLS,
„Gij spreekt uit vreeselijike ondervinding,
Kide zijn metgezel. „Maar het is eene harde
waarheid, om die een kind voor te hou
den. Mijn jongen," vervolgde hiji en hij
legde zijne hand op het bloote hoofd van
dén knaap, „ik ben rechter Vincent, zult
gij mijne woorden onthouden? De man of
jongen, die eerlijk, standvastig en met moed
voortgaat, onverschillig hoe arm en ver
laten hij ook is, zat nooit zijn weg óp de
gevangenis zien uitloopen."
„Dank it, mijnheer," zeide Paul, terwijl
"ij als door eenen inwendigen aandrang
eene van zijne vuile handen uitstak, om
die van den vriendelijken rechter te druk
ken. „|k begrijp wek wat gijl meent. Steel
nooit iets en houd u bij den bezem1, als
kalk bij' steen. Dat leerde Marie's moeder
mij ook,"
„Daar is toch nog wel iets goeds daar,
zooals gij ziet," zeide de rechter, naar
"et plein wijzende. „Hier, mijn beste man,
13 een shilling voor u, en indien giji in
d«n loop van de. volgende week aan dit
adres wilt komen, zal ik eens zien of ik
riet iets voor u kan doen u iets laten
meren, en u een middel aan de hand
geven om nog eens een fatsoenlijk inensch
worden,"
„Dank u, mijnheer," zeide Paul, die den
shilling en het naajmkaartje, hetwelk de
wordt dcor het bekende: 'prijzen als voor
dien oorlog". Men zou de grenzen kunnen
sluiten -en d'e 'prijzen op het oude niveau
houden zonder dat die landbouwers daar
tegen redelijke bezwaren zouden kunnen
inbrengen.
Nu is echter de toestand niet aldus-.
Een groot deel der landbouwvcortbréngs-e-
len, welke wij noodig] hebben, in de eerste
plaats het broodkoren, moet uit den vreem
de worden aangevoerd. Veel van hetgeen
wij voortbrengen, is daarentegen ook in
normale tijden voor het buitenland be
stemd. Daarbij komt, dait onze landbouw
zeer intensief wordt 'gedreven en de grond
stoffen voor die intensieve productie, vee
voeder en kunstmest, voor een belangrijk
deel weer uit het buitenland moeten komen,
terwijl de loonen mede sterk zijn gestegen.
Door een en ander worden zoowel «ie pro
ducten, die wij te wieinig voortbrengen
als die, welke w!ij te véél produceeren, duur
en ontstaat een zoo ingewikkelde toestand',
dat men, zooa-ls de ervaring in de afge-
loopen t wee jaren voldtoende heeft geleerd,
bij eenigszins roekeloos ingrijpen gevaar
loopt de moeilijkheden te vergrooten in
plaats van te verminderen.
Die boven omschreven toestand vindt voor
een groot deel zijne oorzaak in de gesteld
heid1 van onzen bodem.
Begrijpelijkerwijze bestaat er nu groote
neiging om) eJCne ontwikkeling to tegen
overgestelde richting te b evordieren en
reedis is de eisch vernomen, dat dte Regee
ring den landbouwers zou moeten voor-
schrijven een zeker deel van hun land met
broodgraan, speciaal met tarwe, te betelen.
Het eenige ,wat de Regeering heeft ge
meend te kunnen doen, is in de Diistri-
butiewét te bepalen, dat de verbouw van
sommige gewassen kan wórden verboden of
beperkt.
Men make zich echter ten aanzien van
dé in idetz-en te bereiken resultaten geien
overdreven voorstelling. Dé met tarwe be-
teelde oppervlakte bedraagt hier te lande
nog geen 60.000 H.A. Met de opbrengst
daarvan kan het Nederlands die volk voor
ruim 2 maanden van brood' worden voor
zien.
Alles wel beschouwd, zou het uiterste
wat bereikt zou kunnen wórden dan ook
eene toeneming van die met tarwe be-
teelde oppervlakte van 30.000 H.A. zijn,
wat dus wil zeggen, dat, in plaats van twee
maanden, wij jn 't vervolg drie maanden
brood van binnenlandsche tarwe, zouden
kunnen eten.
Dwingende voorschriften daaromtrent
zoudén echter nog nooidlottiger gevolgen
hébben dan ten aanzien- vain de beteling
van het bouwland!.
Uit een en ander 'blijkt ook, dat aan
het omzetten van grasland in bouwland veel
risico verbonden i», .WpJidte de Regeering
den landbouwer tot dit opzetten verplich
ten, zoo zou zij tevens dit risico- moeten
dragen.
Velen, die het bovenstaande grif toe
geven en zich er bij neerleggen, dat de
producten, waarvan wij 'binnenslands te wei
nig produoeeren, diuur zijn, tn-eemen dit toch
ten aanzien van producten, waarvan ons
land' veel meer voortbrengt dan voo-r de
binnenlandsche -consumptie moodl-g is.
Schaarschta en prijsstijging vandeze pro
ducten hadden toch door het absoluut stop
zetten van den uitvoer gemakkelijk kun
nen worden voorkomen, zoo beweren zij.
-Hun kan het volgende worden geant-
'woordl ]Het mag- Waar zijn, dat verschil
lende van de hier in overvloed geprodu
ceerde artikelen duurder zijn dan voor den
rechter hem' toereikte, aannam.
„Goeden avond, mijn jongen," zeide de
rechter, t erwijl hij! hem nog eens op het
hoofd klopte. Daarna 'nam hij! den arm
van Beverley Bogg en wandelde langzaam
weg. Nadat zij een eind ver gegaan Wa
ren, keerde hij zich om', om nog eens
naar Paul te zien, die nog altijd bij de
steeg hen na te kijken stondl
De procureur zag ook naar heni.
„Wacht hier een -oogenblik," zeide hij
tot den rechter, „ik zou dat kind todh nog
gaarne eene vraag willen dóen." i
Met snelle schreden liep hij terug en
stond weldra weder naast Paul.
„Nog een woordje met u, mijn jongen.,"
zeide hij, terwijl hij hem1 bij een oor pakte
en hem nogmaals duchtig heen en weder
schudde. „Luister 'eens eventjes.'' i
„Ik wensChte, dat gij mij niet zoo wildet
knijpen," zeide Paul eenigszins toornig,
„als gij het niet deedt, zoude ik veel beter
naar u kunnen luisteren."
Beverley lachte1 en liet zijn oor los, maar
nu greep hij hem' bijl zijn pols, den pols van
dé hand, in welke hij dén shilling en het
naamkaartje had,
„Ik geloof wezenlijk, dat gij nog aan
de woorden van den rechter Vincent denkt,"
vervolgde hiji. „Zoo, zoo, denkt gij er nog
over om eerlijk en braaf te worden? Gij
rijt een dwaas met al uwé moeite. Gij werd
als vagebond geboren, en weldra- zult gij
een dief zijn."
„Houd op, als het u belieft," zeide Paul,
die niet kon begrijpen, waarom het gelaat
van den prooureur zoo wreedT en ernstig
was, en waarom zijne koude, blauwé oogen
met zulk -een haat op hém gevestigd waren.
oorlog, deze duurte bestaat m-eer óndanks
den uitvoer dan dóór den uitvoer. Bij tal
van voortbrengselen toch wordt van de
op het uitgevoerde gedeelte gemaakte winst
toegelegd! pp de voor 't binnenland gele
verde hoeveelheid, waardoor het mogelijk is
geweest, deze tot dusver beneden dien kost
prijs door de producenten te do-en leveren.
Het Ji-gt voor de hand, dlalt deze regeling
hare uitwerking op den binnenlandsch-en
prijs verliest, naarmate, hetzij door- strengere
uitvoerverboden, hetzij door verminderde
productie ten gevolge van onvoldoenden
aanvoer van veevoeder en kunstmest, de
uitvoer afneemt. Nu zijn i-n deze tijdèn uit
voerverboden noodig -en nuttig. De Regee
ring heeft dan ook bij hare l-evensmidde-
lenpolitiek nimmer geschroomd er gebruik
van te maken, wanneer deze uitvoerver
boden inderdaad i-n het algemeen belang
konden worden geacht. Wanneer echter
gevolg was gegeven aan dé reeds kort na
het uitbreken van den oorlog gehoorden
eilscb, dat de uitvoer 'otfk van die voort
brengselen, welke hier meer dan voldoen
de word-en voortgebracht, finaal moest wor
den tegengegaan, zou daarmede geenszins
het algemeen belang gediend zijn geweest,
dóch -ons volk ongetwijfeld veel meer onder
dé crisis hebben geileden dan thans het
gevat jX j j .i Uiaj
,*~HET SCHOUWBURGRAPPORT.
Wij kunnen ons pr slechts over verheu
gen, dat het rapport dier a-d-hoc-commlss-ie
inzake de wenschelij-kheid van gemeente
steun voor het tweede plan van „AlCmaria",
zóó lu-idt: in afwijzendén zaïrv.
Een bijzonder geno-egen is 't ons daar
bij nog, dat blijkens het rapport
ernstig rekening werd gehouden -met het
adres, „namens vele -ingezetenen i-n gele
verd door het bestuur van den Nedt R. K.
Volksbond/ afdj, Alkmaar"
Wij zijn -tevreden; of wij nu echter vol
daan mogen zijn?, Neen,
Hét heugt ons immers nog, dat het
eerste voorstel bij meerderheid van stem
men in den Raad weid1 ingewilligd!, behalve,
dat de te bebouwen plek werd afgekeurd;
en ook in dien schouwburg volgens
't eerste plan werd ons toch alle ni-ede-
zeggingsschap over op te voeren stokken
en dé te houden vergaderingen geweigerd?
Neen, voldaan :en geruist miogeu wij nog
niet wezen,
Wij wachten benieuwd', ,wat woorden
over déze kwestie in dé raadszitting van
morgen zullen vallen,
RTNNENLAND.
del -een vraag gesteld! omtrent te nemen
maatregelen in het belang van een doel
matige bebouwing van den grond/ met liet
oog op de behoeften aan vaedtogsm-iddlelein
in het volgend jaar, in 't bijzonder aan
broodkoren,
JUTE
Dezer dagen heeft een commissie uit de
arbeiders der firma Ter Horst Co. te
Rijsen te 's Gravenhage een onderhoud
gehad met den heer Engels, afgevaardigde
voor het district Almelo, over den jute-
aanvoer. De heer Engels deelde mede, dat
hij over deze zaak een onderhoud had
gehad met den Minister van Buitenlandsche
Zaken. Deze had hem medegedeeld, dat de
onderhandelingen met Engeland over deze
zaak een bevredigend verloop hebben en
dat waarschijnlijk binnen eenigen tijd een
bezending jute uit Engeland zal worden
vrij gelaten. Verder zal getracht worden
de Engelsche legatie te bewegen de 2200
balen jute vrij te laten, die nog te Amster
dam zijn opgestapeld, doch niet mogen
worden vrijgelaten.
NEDERLAND EN DB OORLOG.
EIEREN/
Naar wij vernemen, heieft die Minister
Wan Landbouw bepa-a-1'4 dat voor die diagen
tot en met 2 December voor i-ediere hoe
veelheid van 100 volversdhe kipeieren, waar
voor consent tot uitvoer wordt gegeven,
een hoeveelheid van .100 volversche kip-
eieren beschikbaar moet worden gesteld/
Andere Biersoorten behoeven niet voor
binnenlandsch verbruik beschikbaar te wor
den gesteld! 1 I
iRUMEE'NSGHE yOfOR-AM(BULANCE,
Op verzoek van het Rumeenscbe Roo-dte
Kruis zal begin December van Rotterdam
naar Rumenië vertrekken een N-ederland-
scli-e voor-ambulance om de verpleging van
da gewonden op zich te nemen/
DE GRAANBOUW,
Door Met Kamerlid Schaper is aan d-en
Minister van Landbouw, Nijverheid en Han-
„Zeg d'at toch -ni-et! Als ik een rozen
boompje aanh aar hoofd -en een rozemarijn
aan hare voeten geplant heb, zal ik come-
diant wordén -en dan zal ik oppassen, dat
ifc nooit iets verkeerds doe, dat zal ik,
mijnheer."' f
„Wat helpt het todh? Gij' kunt er niets
aan doen!" vervolgde Beverley Bogg spot
tend!. „Wanneer gij eenmaal opgegroeid
zijt, zult gjji reeds- verscheidene malen -de
gevangenis) bezocht hébben, dan zult gij
goadl geschikt zijn, om een misdadiger te
wordén en in de strafkolonie te werken,
met -eene ketting aan -uwe voeten. Hiet is
de waarhesid, dat zeg ik u!"
Hij schmdde heim nog meer en greep
te gelijkertijd eene punt van het kaartje van
den rechter. Daarop liet hij hem door een
onverwachte» stoot achterover tegen den
muur (vallen. Hij had het -kaartje nu in
Zijne -eigene hand ent de schilling viel op
de morsige straat,
Raul barstte in tranen uit,
„Sta daar nu niet te huilen," zeide Be
verley Bogg, „gij zijn niet bezeerd! en als
dat wel het gevat is, dlan is hier het geld
om er u voor té betalen. Eens wanneer
gij op dé bank der aangeklaagden zult
zitten, en de rechter Vincent w zal ver-
oordeelen, zult gij moeten bekennen, dat
ik de waarheid gezegd! heb."
Hij trok zijn beurs uit dén zak, en nam
er een géldstuk uit, hetwelk hij bij den
shilling wierp. Toen hiji daarop bemerkte,
dat de jongen zijne oog-en op hem1 geves
tigd hield, deed hiji alsof hiji van plan
was zijne beurs Weder in den zak te steken,
maar in" plaats daarvan, liet hij haar op
'den mej slijk bedekten grond vallen.
VAN HET BINNENHOF.
Vergadering van Vrijdag 24 Nov.
Het is duidelijk gebleken, dat die Anti
revolutionairen niét vain plain zijin op- zij
te gaan vo-or d'e oppositie, welke gevoerd
wordt tegen art, 192 dér Grondwet, het
onderwijsartikel, zooals het door de Re
geering wordt voorgesteld. 2ij willen al
thans van de amendementen niets weten,1
Hun beide woordvoerders sprak-en dlit on
omwonden uit.
IDe heer Sch-eurer zou het betreu
ren. als dte oplossing van het compromis
zou wordén gezocht in de richting der
amendementen-V a |n Raai te of Visser
van IJ zendo-o-rn op alinea 4, welke
wijzigingsvoorstellen hij in wezen gelijk
achtte, terwijl hij de bewoordingen van het
amendement-Van Raai te nog gevaarlij
ker vond' -dan die van het aindlere.
s En die andere Anti-revolutiotwiaire spre
ker, dte heer Van der Molen, verklaar
de, dat de strijd oiml -de ajh-endementen-
Van Raalte/ -Visser van Ijzen-
doorn, -Eer d) mans en Otto „de
6trijd om- het compromis zelf zo-u zijn",
daar die amendementen z.i. rechtstreeks in
gaan tegen dien arbeid der Staatscommis
sie.
Een andere, meer tegemoetkomend, klitv
kendte, toon -klonk uit die rede van den
Katholieken woordvoerder den heer N o-
lens, dlie terin slaagde de teleurstelling,
bij velen door de houding der Anti-revo
lutionairen gewékt, weg te vagen.
Spr. verklaarde nog steeds de door dte
Regeering voorgestelde redactieaa-11 te n-e-
mten als -een voldóend juiste uitdrukking
der bedoeling van de Staatscommissie-, En
h-ij zou dat blijven do-en tot dat hém zou
worden aangetoond, dat -een andere redactie
beter is te achten. 'En wat die amende
menten betreft, "deze zoudien geen verbete
ring brengen.
Niet om iedere .wijziging, zou spr. het
artikel afwijz-en. Mits- die wijzigingen dain
WMWBBHUOW—W| IIM «BUI ÉqiBj
Daarop liep hij1 spoedig lveen en kwam
weder bij zijn vriend.
Voor een oogenblik was het stil .in d'e
steeg, maar de stilte werdi spoedig ver
broken dóór teen tro-ep dronken mannen,
welke zich naar Shuter's plein begaven
en eenige andere voetgangers, die -ehielijk
kwamen aanloopen. Toen Paul dit bemerkte,
sprotng hij vooruit, en raapte den Uiilltog
vaii den rechter Vin-cent en dte gift met
de beurs van Beverl-ey Bogg op.
HOOFDSTUK .V.
Hoe Paul aan de verzoeking
wederstand- bood1 en z'elfs het
"eigendom van Beverl-ey tegen
Willem den lammen verdedigde.
Met al die schatten beladen haastte Paul
zich spoedig door ,een labyrint van nauwe,
dfukke straten, totdat hij' eindelijk in- ecu
stiller Tged-eelte der stad kwam1, waar eene
vuile, oiude kerk stond, welke van alle kan
ten d'oor een oud, verwaarloosd- kerkhof
omgeven was. Eenige staven van het ijze
ren hek, dat de kerk -met de begraafplaats
van dte straat sch-eidd-e, waren gebroken,
of liever weggerukt, -en door de opening,
die daardoor ontstaan was, wrong Paul
zich heen. Na-dat hij zich tussch-en d-e strui
ken en steenen een- weg gebaand had1,
zette hij zich, achter een groot gedenk-
teeken verborgen, op het gras neder.
Daarop stak hij. voorzichtig en als met
zekeren -eerbied' den shilling to dew zate
en op-en-dte de beurs van- den procureur.
Hij sc(jreeu,\vde het uit van verbazing.
De maan scheen helder en hare stralen
ook inderdaad verbeteringen ienl geen ver
slechteringen zij'n len mits niet wordt ge
raakt aan het hoofddoel der herziening:
bevrediging der Rechterzijde; en mits wordt
voldaan aan dé voorwaarden, dlat 'd'e vree3
voor -misdraging een-er Rechtsohe meerder
heid wordt weggenomendat die vrijheid
van beweging van het bijzopdier onderwijs,
met name wat betreft die keuze dér leer
boeken -en die htenoemingl dier onderwijzeres,
blijvé gewaarborgd!dat aan -eischen van
vormjuistheid wordt voldaan- .en dat zij,
die zich thans bezwaard gevoelen, dan ook
werkelijk bevredigd zijn, 1
En d'aar (tegen de ingediende amende
menten gegronde bezwaren werden aange
voerd, zou- spr. een eventueel noodig ge
achte wijziging het liefst van dte Regee
ring zien uitgaan.
Niet onb-egrij'pelijk achtte dte premier het
than-s bet geschikte oogenblik om een laat
ste poging te dóen de partijten tot elkander
te brengen, al .waren ter dap ook nog spre
kers ingeschreven.
Na te hebben verklaard, dat z. i. idle op
vatting van dten heer Nolens, dat de
eischen van bekwaamheid voor onderwij
zers ni-et zouden gelden voor piet-gesubsi
dieerde kerkelijke scholen (seminaria bijv,)
volkom-en juist is, ontraadde de Minister
ten ernstigste het amendlement-011 o tot
vastlegging van de absolute neutraliteit der
openbare school, omdat de Regieering
hierin dte ruimst mogelijke opvatting wil
huldigen,
Beslist onaannemelijk verklaarde Z.Exri
het amendement-Qtt o betreffende dte er
kenning vap bijzondere scholen- door dien
Koning.
Komende tot d-e heefdejuaestitesdie po
sitie der Openbare sch-ool (alinea- 4) en
dte -eischen van deugidelijkhleid (alinea 5),
betoogde spr., dat het hier niet gaat om
de zaak zelf, dóehi oim de quaestite of het
voorgestelde artikel duidelijk genoeg die be
doeling van Regeering én Bevredigings-com
missie weergeeft. En nu i® die Minister
voor zich zelf nog steeds van méening, dat
het voorgestelde artikel zujks inderdaad
doet.
Het denkbeeld van het amendement-
Van Raai te achtte spr. wel juist;-alleen
de uitdrukking dier bedioeling vond hij piet
juist Daarom was zijn wijziging gebouwd
op bedoeld amendement.
En wat de -eischen van deugdelijkheid
aangaat, geen d'er .daarop betrekking heb
bende amendementen, verklaarde die Minis
ter, voldoet aan den eisch van volkomen
objectiviteit, aan de voorwaarde, d'at geen
eenzijdige formuleering mag worden ge
geven, dat van wantrouwen in een of andere
richting gfeen sprake mag zijn. Vooral het
amend-ement-E ertlraans zopd-igt daar
tegen -in hoog-e -mate, waarom het dan ook
onaannemelijk werd .verklaard.
Volgende week zullen wte hooren, hoe de
heeren hierover dtenken> Ziij hebben ge
legenheid! gekregen er vier nachten over
te slapen, j
viel-en juist in die verschillende vakken van
de portemonnai-e, jw-el-k-e vol fraaie, bltokeude
gou-d1- en zilverstukken .was.
Met gretige otogen beschouwde Raul dén
schat en stak bevreesd zijne vingers uit
om- de munstukken aam- te raken. Zij rhi-
keldten met zulk pen aangenaam, vriende
lijk, -muziekaal geluid!, dat het kind' er van
glimlachte en ze nog eens en nog eens
aanra-akte,
'Hoe vele st-emm-en spraken niet uit die
rinkelende geldstukken- tot den kleinen va
gebond1, die daar geheel verlaten in de
maneschijn adhter het gedenkteek-en zat-,
Stemm-en, di)e in zijn g-éheugen terug rie
pen al die winkels, waar hij zoo vele
schoone zaken hadl zien ten toon gespreid,
naar welke hiji zoo honderde malen ver-
Iangdl had/ Stemmen, dite hem, deden den
ken aan al zijtn-e vroegere ontberingen, aan
de armoede, den honger en de koude(
welke hem Sadden gemarteld. Stemmen,
welke hem luidte faeripen, dlat die klinkende
stukken -metaal -de macht hadden, hem tegen
al die onaangenaamheden te beschermen,
Stemmen, die tot hem spraken over de
klejn-e Marie -en zijn 'hart dediep opspringen
van- vreugde bij die gedachte, dlat hij nu
spoedig bij; haar zou kunnen zijn, dat hij
haar nu met dat geld zoo gelukkig zoude
kunnen mak-en. „Ik zal mij nieuwe laarzen
en kl-eed'eren koopan," zaidte hij1 verrukt,
„ik zal mij Jaiten kajpen" dot was
zeker wel de hoogste vlucht zijner ver
beelding „en jk zal er uitzien als1 een
heer, als dte kroonprins zelf!"
1 i li.i i - i i 1.1 - i
tWardit vervolgd.)