(To. 84
Donderdag" 19 Juli 191?
lie Jaar gam
Uitgave van de Naamlooze
Vennootschap ,,ONS BLAD"
ALKMAAR.
Bur.: BREEDSTRAAT 12.
Telefoon No. 433.
DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG,
DONDERDAG EN ZATERDAG.
R. K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Het R. K. Vereenigings-
leven
Een familiegeheim.
-ri
4
V-'JlS-
3%,
.-Stóf -
ABONNEMENTSPRIJS
Per kwartaal franco huis. 90 ct.
Met getll. Zondagsblad 12£> et
bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers:
van de courant 3 ct.
van het Zondagsblad 5 ct.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels50 ct.
Elke regel meer10 ct
Reclames per regel25 c.t
Kleine adv.: 30 woorden bij vooruitbet. 30 ct
i.
Men moge het prettig vinden of niet,
de geheele wereld hangt tegenwoordig van
vereenigingen aan elkaar. Terecht is het
vereenigingsleven genoemd een „noodzake
lijk kwaad".
Een „kwaad" om de talrijke bezwaren,
aan iedere vereeniging verbonden.
Maar ook „noodzakelijk". „Eendracht
maakt macht" zegt het spreekwoord. Niet
langer staan de menschen als personen
tegenover elkander. De werkkracht zelfs
van de meest ontwikkelde en energieke
persoonlijkheid schiet te kort. Alleen een
verbinding van al die persoonlijke werk
krachten is in staat tot „macht" te voeren,
ten minste als die vereenigde krachten
eendrachtig kunnen samenwerken, allen
rnet dezelfde middelen strevend
naar eenzelfde doèl.
Dit laatste doet ons begrijpen, dat voor
den Katholiek overal en altijd een Ka
tholieke organisatie hooge, dringende
noodzakelijkheid is.
Want voor den Katholiek geldt nog altijd
het woord van den Zaligmaker„Zoekt
eerst het Rijk Gods", m. a. w. hoofd
doel van geheel uwen handel en wandel
moet altijd blijven het doel, waarvoor God
u maakte: Iiem te dienen en daardoor in
den Hemel/, te komen.
Wanneer 'daarentegen anderen zich gaan
vereenigen, dan staat hun als hoofddoel
voor oogen enkel en alleen de bevordering
hunner stoffelijke belangen.
Derhalve kan een Katholiek, waar hij'
zich aansluit bij dergelijke neutrale ver
eenigingen, zich niet met eenzelfde kracht
wijden aan het doel, dit niet geheel en
al zijn sympathie mag wegdragen, ook
zelfs in de veronderstelling, dat de mid
delen, door dergelijke neutrale organisaties
aangewend, altijd den toets der Katholieke
zedewetten kunnen doorstaan.
Waar dus de Katholiek niet zoo een
drachtig mede kan we'rken met zijn neu
trale medeleden, daar kan 't ook nipt
anders, of de „macht" komt feitelijk te
recht bij de neutrale leden, en met de
macht landt bij hen ook aan het grootste
voordeel der organisatie.
Men begrijpt, wat er dus overblijft van
de zoo hoog geroemde neutraliteit. De
katholiek mag meedoendit wordt hem
als een gunst toegestaanhij mag zijn con
tributie enz. betalen en daardoor de ver
eeniging sterk makenhij mag desnoods
een enkelen bestuurszetel innemen, maar
de „neutralen" zullen wel zorgen, dat zij
het heft in handen houden.
Doch, waartoe al die bewijzen tegen die
zoogenaamde neutraliteit Draagt niet het
woord „neutraal", dat beteekent een mid
denweg tusschen geloof en ongeloof, zijn
eigen veroordeeling in zich, omdat de
eeuwige Wijsheid gezegd heeft„Wie niet
FEUILLETON»
(UN SECRET DE EAM1LLE).
(Vrije vertaling uit het F.ransch.)
23.
XIV,
DiE VERLOVING.
i l. L ;l u i I 1
De zwakte van mevrouw die Trélaz nam
toe. Zij gevoelde, diat diez'e winter die laat
ste voor haar zou zijn. Maar zij had nog
voor verscheidene zaken te zorgen. Voor
eerst was er sprake oiver die nu in uitzicht
staande huwelijksaanvraag van Paul om de
hand! van Florence. En daarom; wilde de
bezorgde grootmoeder eerst openlijk niet
Paul over d'e' treurige geschiedenis van haar
zoon en zijin huwelijk spreken. Dit was voor
den jongen man een zware beproeving.
Niets was in staat hem van het verzoek
om Florence terug te houden; maar de
openbaring van mevrouw de Trélaz roerde
een- voor hem zeer smartelijk punt aan.
Daaruit bleek, d'at die moeder van, Florence
hog altijd leefdie; diat zij' dien, verschrikke-
lijken hartstoidht barer jeugd hadl bewaard;
dat zij nu eens ondier den maait» een-er juf
frouw Fulton, dan weer ondier dlien van
gravin de Trélaz, v-an stad tot stad trok
en diat men haar slechts door bedreigingen
of dioor geld van haar dochter kon ver
wijderd! houden.
Indien Paul Florence minder bemind had',
dan zouden de onaamgemaalmhedleni, jdie zulk
met Mij is, is tegen Mij", m.„a. w. een
middenweg bestaat,piet
En al ware de verkeerdheid van neutrale
vereenigingen ons nog niet duidelijk, moet
clan voor den Katholiek, die het wèl meent
met zijn geloof, niet voldoende zijn het
woord der Bisschoppen, die bij het bestuur
hunner geloovigen toch geleid worden door
den Geest Gods
Men achte de zoo noodzakelijke organi
satie onzer Roomsche mannen op katho
lieken grondslag niet onmogelijk. „Waar
een wil is, is een weg". Als men werkelijk
w i 1, dan zullen alle bezwaren en moeilijk
heden slechts spinrag blijken
Ten onrechte wordt zoo vaak beweerd,
dat, wooral op het platteland, het aantal
der katholieken te gering is, om daar een
bloeiende katholieke vereeniging te organi-
seeren. Immers, de kracht en het welslagen
eener organisatie hangt lang niet op de
eerste plaats af van het groot aantal der
leden, doch vóór alles van hun kwaliteit.
En dit te meer, waar voor samenwerking
tusschen de verschillende vereenigingen
toch de gelegenheid open blijft.
't Is juist overdreven nederigheid, al te
groote geringschatting van eigen krachten,
die de Katholieken er zoo dikwijls van
afhoudt zich zeiven de eereplaats te ver
overen-, die hun in de maatschappij toe
komt. En onze Roomsche mannen kunnen
ervan overtuigd zijn, dat zij, vereenigd in
eigen Roomsche organisaties, minstens een
hoog peil van welvaart kunnen bereiken,
als waartoe de „neutrale" vereenigingen
hen zullen laten stijgen.
Beemster, 16 Juli, 1917.
NIEVEEN,
Kapelaan.
V DEN VREDE NADERBIJ
Het is vandaag een dag van buitenge
wone belangrijkheidheden zal de nieuw
benoemde Duitsche Rijkskanselier zijn zelt
inleidingsrede uitspreken.
Wij kunnen ons niet wagen aan veronder;
stellingen, in welke richting Michaelis
zeggen zal zich te zullen voortbewegen;
in Duitschland zelf is men dienaangaande
nog geheel onzeker, - en uit de Duitsche,
bladen blijkt, met hoe groote spanning de
rede wordt afgewacht. Het seniorenconvent
heeft bepaald dat de agenda slechts uit
één punt zal bestaande eerste lezing van
het wetsvoorstel op de kredietaanvrage.
Het staat te bezien of Michaelis zich zal
beroepen op den korten tijd dien hij heeit
gehad om kennis te nemen va» den staat
van zaken, om den Rijksdag te verzoeken
de credieten in ieder geval toe te staan,
zooals de „Lokal Anzeiger" reeds te kennen
heeft gegeven; of dat hij, een afwijzend
votum vreezend, eene bepaalde verklaring
zal afleggen. En zoo hij dit doet, of de
meerderheid daarmede genoegen zal nemen.
De toon van de „V or warts" is tamelijk
bezorgd. Het blad herhaalt het bericht uit
eene schoonmoeder zou kunnen veroor
zaken, hern, teruggehouden hebben.
Vergezeld! van de wenschen en zegenin
gen der oude vrouw, die zich gelukkig
gevoelde, dat zijl hare taak jegens dia
dochter haars zoons vervuld hiaidl, gi,ng Plaul
na dlit onderhoud Florence tegemoet, die
in het woud aarbeien plukte, welke hare
grootmoeder zcts> gaarne at. Plaul wachtte
Florence aan den zoom van het boscli
op. Zij' versoheen ook spoedig met teen
korfje vol aardbeien. Haar lief aangezicht
6traalde van onschuldig genoegen bij Ibet
zien van Paul, dliie voor haar langzaim,er-
hand een onschatbare gezel was gewor
den. Zij kon nu onbeschroomd met hem
praten, zooals zij' daóht; de betooyering,
waaronder zijl zuchtte en die haar, helaas
van z/idhizelve vervreemd had, was van
haar weggenomen. Had' zij er aan ge
dacht, dat ooit een inniger band dan Öie
der vriendschap haar eens verbinden kon?
Waarschijnlijk niet. Zij was nog zoo' jong,
dat noch Waar grootmoeder, noch Clervie
er aan -zouden gedacht hebben, de levens
wijze van "Florence te veranderen, als de
grodtmoieder niet .zoo zwak was- geworden.
Nu edhter kwam deze vraag in allen
ernst bij haar op. Paul nam de gelegen
heid waar, deze vraag tot haar te richten
en zijh lot was in Florence's handen ge
geven. Wiij1 behoeven niet veel woorden
te gebruiken om den uitslag van het ondier.
Iiouid! dér .twee jonge lieden, dat zulke
groote gevolgen had; mede te deielen. Flo
rence en Paul hadden elkander trouw én
liefde voor het leven beloofd, toen zijl Mat
korten tijd op bet punt waren, den terug
weg naar huis in te slaan,
de „Lokal Anzeiger", dat de conservatieve
leiders Westarp en Koesicke na de bespre
king die zij Zondag met Michaelis gehad
hebben, „een zeer gunstigen indruk" had
den opgedaan en „alleraangenaamst aan
gedaan" waren. Voorts haalt het blad de
(nat. lib.) „Nationalzeitung" aan, die even
eens aan Michaelis van sympathie getui
gende woorden wijdt en zegt, dat hem
weinig anders zal overblijven,", dan den
middenweg te bewandelen.
„Dat zou dus een Bethmann Holhveg II
zijn!" roept de „Vorwarts" uit. „Maar
Michaelis' zou dadelijk bewijzen, dat hij
uit de geschiedenis niets heeft geleerd, zoo
hij den middenweg-, waarop zijn voorganger
ineen stortte, nog voor begaanbaar houdt.
Zoo hij concessies mocht willen doen aan
de annexionisten, dan zou hij dadelijk met
zijne eerste rede het rijk groot nadeel be
rokkenen en zijn politieke missie doen
mislukken. Wij hopen, dat hij voldoende
omtrent de vertrouwelijke debatten in de
centrale commissie is ingelicht, om te weten
dat daar van het annexionisme, dat in het
openbaar nog een schijnbestaan voortsleept,
niets is overgebleven. Als voorzichtig man
zal hij de vriendelijke uitnoodiging om op
dezen zeepbel een reis in het luchtruim te
ondernemen, wel moeten afwijzen."
Het „Berliner Tageblatt" is minder som
ber en zegt, dat de leiders der linksche par
tijen van het onderhoud met Michaelis jl.
Zaterdagavond den indruk hebben medege
bracht, dat de nieuwe kanselier de daar te
berde gebrachte motieven voor de opstel
ling der vredes-resolutie der meerderheid
afdoende vond en welbereid is, die resolutie
over te nemen.
Als wij maar alvast zóóver waren
Gave God toch, dat Michaelis thans liet
groote wereldbelang begrijpen zal! 't Is
immers duidelijk, dat de rijkskanseliers-
wisselingskwestie niet alleen het Duitsche
belang, doch ook ctót van bijna heel de
wereld raakt.
Zal Michaelis ertoe gestemd blijken in
Duitschland de meer demokratische regee
ring in te boeren en de z. g. vredesresolutie
in te voeren, dan achten wij ons inderdaad
den vrede naderbij.
De geallieerden wenschen wèl te onder
handelen met een democratisch Duitsch
land en de regeering m a g en kan niet
langer de eischen van het volk weerstaan;
de geallieerden zullen in de vredesresolutie
inderdaad een aanleiding tot vredesonder
handeling kunnen vinden, en de méérder-
heid in Duitschland steunt deze resolutie.
Is men nu eigenlijk niet tot onderhan
delen gereed, als Michaeiis zijn taak in
den door ons bedoelden geest zal blijken
op te vatten en als men maar niet
verward blijft iri het wroetend gedoe der
verderfelijke diplomaten?
„Wjj moeten naar grootmoeder?' zei Flo
rence. „Zij zal eveneens radiii gelukkig
zijin,"
Toen zij' eenige schreden in de richting
van to et kasteel had gedaan, overkwam haar
iets, dat geleek op ee,n ruw ontwaken uit
een zoeten droom, De gedachte aan [hare
moeder drong haar als een scherpe doorn
in het hart.
„Wacht eens, Paul," zei ze met ihalf-
verstikte stem, „ik was verschrikkelijk zelf
zuchtig 1. Weet gijl dan, diaitik nog
eene moeder heb?"
„Ik weet het," antwoordde hij'.
„Ik hoop tenminste, dat zij nog in leven
is," ging Florence met tranen in de oogen
voort; „want ik heb sinds langen tijd niets
meer van h.aar géhoord: Ik weinschte; dat
men zorgvuldiger n,aar haar zochtom
haar ons huwelijk te kunnen nteedeelcrfi"
Zij bleef staan en zag Paul ernstig aan.
„Ik moet eerst miet haar spreken Niet
waar Paul, gij belooft rnijj diat gij een ondier-
zoek naar mijne moeder zult instellen?"
„Dat zal zelfs vain wettelijk standpunt uit
noodzakelijk zijn," sprak hij.
Hij1 had dit op zulk een koudien (oon ge
zegd, dat Florence er een pijnlijken indruk
van gevoelde. Zij' aarzelde een oogenblik.
dan vervolgde zij1: „Voor ik geheel „ja"
zeg, moiet ik ui iets openharen: „Mijn leven
ging in de pijnlijke schaduw van een geheim
Voorbij'. Ik ben overtuigd1, dat er tusschen
grootmoeder en mijne moeder eene ernstige
ome enigheid! bestaat; dodh ik kon nooit
iets zekers daarover te weten konten. Ik
stelde alle pogingen in bet werk daarover
niet na te denken en thij' t© onderwerpen
aan datgene, wat ik niet begreep, Maar
BINNENLAND.
NEDERLAND EN DE OORLOG.
BESCHIETING VAN DUITSCHE
SCHEPEN OP ONZE KUST.
Reuter seint uit Londen
Die 'Eng els due Admiraliteit bericht:
Eenige onzer lichte kruisers, dlie gisteroch
tend in de Noordzee patrouilleerden, kregen
een aa,ratal Duitsche schepen in zicht. Zij
seinden „stop, verlaat het schip" en vuur.
den dwars over die boegen. De ordler werd!
niet opgevolgd, de schepen stevenden maar
de Nederlamdisahe kuist. Twee bereikten
Zwaar beschadigd dinar ons vuur het strand.-
De vier andere werden afgesneden -e:n ge
nomen, Onze toirpcddbontjagers, die prij's-
bemanniingen aan boord' plaatsten, bnachtem
ze- onder eigen stoom weg. De bemanningen,
van twee der sdbepen hadden dlezte verlaten,
de twee andere- bemanningen werdlen gevan
gen genomen.
De vier schepen liggen thans in een haven
hier te lande, n.l.de; „Pielliwonm", de
„Briitaiiig", de JMarie Hom" en 'die
„Heiinz Bluimberg".
DE SPOOR 'EN DE RIJWIELEN.
Men schrijft aan de „Ned."
Legio is het aantal, klachten, dat reeds
nu enkele dagen na .die" invoering van dien,
nieuwen maatregel, opgaat tegen de wij'ze,
waarop thans het rij wiel-vervoer geregeld is.
Bedoeld is natuurlijk het vervoer als pas-
siagiersgoed.
Men weet, dat vervoer per eerste snel,
(rein slechts mogelijkis tegen betaling
van rijwielkaart ad! f 1
Dloidli 'het vervoer per kaart van 10 cent,
die men thuis zelf invullen moet, bestaat
nog, en dit geschiedt niet per sneltrein,
doch in lokalen dienst en in, daarvoor
aangehaakte goederenwagens, dlie echter op
liet vervoer van- eenige; honderden rijwielen
absoluut niet ingeridht zijn. We waren
cr dezer dagen getuige van, dat van vier
aldus verzonden, nagenoeg nieuwe rijwie
len, geen enkele onbeschadigd aan de eige
naars werd teruiggegpven. D|e netten van
damesrijwielen aan flarden-, die stukken van
het mioffel gestoot-cn, de- remmen verbogen,
die- kettimgkast ingedrukt. Daar ze eerst na
18 uur te- krijgen waren, hadden ze gierui.
ftlien tijd in eeb -loods gestaan; tusscii-en
anderen in. waren herhaaldelijk verplaatst
en hadden dientengevolge, -dien gloed barer
nieuWheid geheel verloren. Het spoorweg
personeel treft geen blaam; die menschen
kunnen er ook niets aan dbera, moeten al
lerlei onvriendelijkheden van het publiek
aanhooren, en hebben van, dan maatregel
zelf den groots-ten last. Heit goederenver
voer lijdt er eveneens ondier,, gelijk inen
begrijpt.
Hierbij komt nog, dat d'e menschen, die
niet voor hun genoegen, maar voor hun
zaken te platteland© hun rijwiel noadlig
'hebben, het meest gedupeerd' warden. W,ij
bedoelen de kleine reizigers, agenten e. dl.,
die niet weten of zij de- kosten van hun
rij'wielvervoer (twee gulden voor een reis)
op één dlag wel kunnen verdienen. Voor
dqze mensdben, houdérs meest van jpoor-
aboBineimienten, diende wel een speciale
regel te worden gesteld, wanneer die spoor
wegen den nieuwen, zeer inpopulairem maat-
reigel in stand' houden.
En doen zij' dat, dan mag men van
Maatschappijen eischen, dat zij haar ma
teriaal nt/sn d'e eisdben der te vervoereln
goederen aanpassen, zooals zij' dat ook voor
vee-vervoer e, d d'oen.-.zooiat 'die rijwielen
die toeh waarlijk geen oud vuil en tegen
woordig zeer duiuir zijn, niet hot en lier,
niet op en over elkaar wordien gesmeten.
als mijne moeder naar mij verlangde
zij hield) een oogenblik op„als mijne
moeder naar mij' verlangde, Paul," ging zij
voort, „dan moet gij mij beloven, dat gij
mij niet zult verhinderen tot haar te gaan,
noch mijnen plicht jegens haar te ,ver-
vullen,"
Zij zag hem smeekend aan; maar hij
voelde, hoe het zweet op zijn voorhoofd
parelde.
„Ik heb u veel te lief," zei hij ernstig,
„om u wetens en willens leed te veroor
zaken, of u in de vervulling .van een
werkelij'ken. plicht te hinderen."
Zijne woorden kwamen Florence geheim
vol voor en zij riep uit: „Gij weet, waar
mijne moeder is
„Op mijn woord/ ik weet het niet."
Zij was te slim en had! ook zijn gezicht
genoeg b estudeerd, om'er niet eene uitdruk,
king van smart en van verlegenheid dip te
lezen. Instinctmatig we.ek zij van hem af,
want zij geloofde opeens zijne gedachten
te radten,
„Nog één woord, Paul'Oiij hebt mij
eens gezegd!, en ik heb het z-eif ook er
kend, dat £ij' zeerrrotsdii zijlt. Ik ben
u de waarheid verschuldligdl Men heeft,
mij niets gezegd; maar ik heb meer dam
eens vermoed.... dat mijne1 moeder van
lager afkomst is dan. mijne vaderZij
bad er dé woorden m.et moeite uitgekregen
en verwachtte n uibevend,- hoewel zijl moeit©
deed oir» kalm te schijden, dien /uitslag
dezer mediedeeling af,
Paul glimlachte, toen hijl haar zoo be
zorgd' zag.
„En mocht gijl de dochter eener bedelares
zijn," zeide hij, „dan zou mij toch trotsch
Kan de Wjielrijdersboadl Jdja®r niét eens
wat tegen doen!
DE AANGEKONDIGDE VEE-UITVOER.
Sedert enkele dhgen hebben in die pers
alarm©erende geruchten de ronde gedaan
rivier dien' uitvoer van 500.000 stuks run
deren, dlie iin ons land op.gerui.micl beefen te
moeten werden, o-mdlat die aanvoer van vee»
derartikelen hokt.
Natuurlijk, zco vernemen wij van bevoeg
de zijde, zullen de omstandigheden ter zee,
naast den dlrogen voorzomer, voedselgebrek
doen ontstaan en staalt het vast, dat in ver.
band daarmee, in de betrokken reg-eerings-
C'.imimissiie, besprekingen zijn ge-vo-erd om
trent het slachten van een died van den
veestapel. In samenhang daarmee wordt
die distrilbiUieering van mndvkeseh voorbe
reid!. Maar, en men verzoekt .jas daarop
dien nadruk te leggen, van een voorgenomen
uitvoer is geen sprake geweest tot dus
verre.
De omstandigheden wijiziigen zich iedteren
dlag haast en welke maatregelen men in
tile toekomst nog genoodzaakt zal zijin fa
nemen, is op dlit oogenblik niet te- zeg
gen. Maar wijl kunnen op grond van tnfor-
matiën uiiit goiedle bron tegenspreken, dat
er een half millioiem straks rundvee zal, wor
den uitgevoerd!. Miem verzekerde ons daar
naast, Idljat de maatregelen, <te In voor
bereiding zijn, waarborgen, diat cr een vol
doende vlees dl voorraad in het land- zal
Wijven en clat door middel van een distri
butiestelsel, voor een behoorlijke verdleeling
zal worden zorg gedragen. („Het Volk,")
UITVOER VAN FRUIT.
De Minister van Landbouw neeft aan die
lijst van stations, waar inlading van fruit
onder ambtelijk toezicht kan geschieden,
toegevoegd!: Winkel (N.-H.) cm SiimpelveldL
(„St-Ct.")
DlE VRIJE VAARGEUL HERSTELD,
W,ij' vernemen tot ons groot genoeg-eni van
goed ingelichte' zijd© uit Dien Haag, dat de
Engelsc'.ie regeering de gewijzigde bepaling
■omtrent d'e nieuwe gevaarlijke BritsChe
zóne voorloopt,g in zooverre opschort, dat
de vaart dioior die z.g. vrije vaargeul moge
lijk blijft.
Er zijn verdere ondeiiianidielingeni gaande
■met die oorlogvoerend© mogendheden Om
trent een definitieve regeling van eein yrije
vaart voor Nederlands che schepen,.
DE BOMMEN OP' ZllBRlKZEE.
aNar het Haags che Corr.-Bureau van. be
voegde zijde verneemt, heeft de Brits che'
regeering hare verantwoordelijkheid voor
het werpen van bommen op, Zióerikzee in de-®,
nacht van 29 op 30 April erkend'.,
DE AFGESLOTEN ZEE.
Men seint uit Nieuwediep:
Omtrent de lichtschepen, welke in de
vroegere vrije vaargeul liggen en die blij
kens vroegere berichten naar binnen zouden
wordien gesleept, vernemen wijl, dat deze
voorloopig blijven liggen. De gewon© aflos
sing dier bemanning heeft Vrijdag plaats.
In verband hiermede verneemt het Haag-
sche C01T. Bureau, diat de sleepbooten, die
hijl Dlogg-ersbank-Zuid en Noord' en Ter-
sehierlliiingerbank lagen, teneinde diez© bij, ge
bleken noodzakelijkheid! dadelijk te kunnen
binnen slepen, voorloopig iveder terugge
roepen zijn,
VAN HET BINNENHOF.
Vergadering van Woensdag 18 Juni,
Het duurde vrij 'lang eer deii,oiofdls,chiotel
de Export-Centrale, kon worden opged,ra-
dragen. Er, waren eerst nog allerlei kleine
karweitjes af te doen.
Ttegonnen werd' mét een herdenking- van
den- overleden heer L i f tin c k.
en gelukkig achten, ,uwe lie-fdlc gewonnen
te hebben, FlorenceGij hebt een al
te zwarem last alleen gedragen, laat hem
van nu af aan mjj over. Wilt gij mij ver
oorloven, al uwe zorgen voortaan op mij te
nemen
Zij zag hem aan, en de donkere wolk,
diie haar lief gezicht verduisterd had, wias
eensklaps weggedreven
„Ja, dat wil ik," zei ze naïf.
1
XV,
EEN LEELIJKE ONDERBREKING,
Eenige weken van geluk waren voorbij'-
gegaan, toen ©en voorval dit geluk kw,am
vergallen. Mijnheer en mevrouw die Tré
laz waren sinds eenigen tijd vertrokken en
bun zoon Plaul 'was met hen meegegaan,
0111 de gescheuken voor zijn bruid te gaan
uitkiezen en zoo spoedig mogelijk zijne
zaken in orde te brengen, dia,ar Idle inzeg-eniingl
van het huwelijk vóór November was be
paald.
De grootmama echter is po® gerustge
steld' en tevreden, diat leien eigenaardige
beterschap in haar toestandf merkbaar is.
De pijn schijnt niet alleen, geene 'vorde
ringen te maken, maar zij..wint aan, kracht
en 'hervat 'hare diagel ij les che wandelingen
in dien beschutten slottuin. Florence-
ziét haar reeds genezen en ook Clervie
laat zich door den schijn bedriegen. Dfeze
besluit aan het verlangen eener tante te
voldoen, die ze aan 'haar ziekbed toept,
I! I
(Wondt Vervolgd.)
