kTH Fries, maling g irrogiat. auaëa ppi i.) No 74 Zaterdag 22 Juni 1918 12e Jaargang LIESHOUT, p «elite (z.gj, ©si Hooi" ®rs, shine, balk. i« g«- rhoa- uimd. m ABONNEMENTSPRIJS:, ioot DIT BLAD VERSCHIJNT DINSDAG, J R K NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND DONDERDAO EN ZATERDAG. ADVERTENTIEN Algem, Vergadering van Aandeelhouders N.V. „Ons Blad", Een edel hart. i te vaorkomsn ge- it de 6 ^gistorll BOEP 58. vea als fabrikanten Surrogaat bij het toor voor Thee en onder No. E 11, veren wij, franeo af tegen de maxi- N ONDER REM- ia in gesloten zak- 1 pond en 2 pond jestelliag op, te ge- g gewenscht wordt. AUtnuar. den Slootgaard- dat de verkiezing niet zal plaats hsb- 9, deeh o^ Juni 1918, W®d. P. J. BRUIN, 'a morgen* 11 tot het Eestuur, ESKEB, Voorz. Jbz Secretaris. 70RTEL, )IN vf QRTEL 5 ï®IN, "AMSLABOONÊN, dr. i Cu.*® Z8-^*-wlad. naar da de Plaatselijke gelegen. VÊfflïoopeia, ooibureau. Itezlliiëii&lag ewet. paards gebruikte ilek loeders worden ag 21 JsmsI half 8, in „de een te komen het wasschen oed. REENEN—- VöLTER. Uitgave van de Naamlooze Vennootschap „ONS BLAD" ALKMAAR. »w-: BREEDSTRAAT 12. Telefoon No. 433. Per kwartaal franco huis. Met geilL Zondagsblad bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers, van de courant van het Zondagsblad f 1.16' <1.55 I Q.06 Van 1—5 regels0.75" Elke regel meer0.16® Reclames per regelj 0.42® Kleine adv..- 80 woorden bij vooruitbet. f 0.48' vnn de R. K. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Holland, op MAANDAG i JULI 1918, des avonds 8 uur, ten huize van den heer PROOT. Te behandelen: 1. Verkoop van het uitgeefrecht aan de N. V. Drukkerij „De Spaarnestad". 2. Ontbinding der N. V. „Ons Blad". Het Bestuur: H. P. M. KRAAKMAN. H. KENTER. J. F. QUAX. N.B. Voor de beslissing! op punt 2 is noodig, dat minstens 3/t van het ge plaatste aandeelenkapitaal vertegen woordigd is. DAT MOET ANDERS WORDEN ZOOORA MOGELIJK. Wij klagen terecht over die knellende banden, die in de oorlogsjaren den handel en het bedrijf werden aangelegd. Te sterk is dit zeker niet gesproken. Oud en jong, rijk en arm, wij staan voorloopig allen onder curateele. De Staat is onze voogd1 geworden, wij werden niet veel meer dan regeeringskin- deren. De Staat zegt wat "wij koopen en ver- koopen mogen, stelt maximumprijzen vast en rantsoeneert ons in de eerste levensmid delen. Zijn wij eigenlijk nog vrije menschen in een vrij land? Wij voelen echter wel de harde nood zakelijkheid van crisismaatregelen. En wij zijn overtuigd, dat ze nog na den oorlog onvermijdelijk zullen wezen voor geruimen tijd; De naweeën van den oorlog zullen zich nog lang doen gevoelen en het gebrek aan scheepsruimte maakt het herstel van den normalen toestand voorloopig ondenkbaar. 't Gaat niet biji tooverslag. Wij mannen van rechts zijn dus liiet tegen tijdelijke Staatsbemoeiing. Bovendien is het billijk en rechtmatig, dat de Staat den klei nen man blijft bijspringen zoolang abnor male toestanden het ook maar wenschelijk maken. Maar dan moet het uit zijn met allerhande dwangmaatregelen, zoodra de wa gen weer in het goede spoor loopt. Het maatschappelijk leven moet zich vrij en onbelemmerd kunnen ontplooien, en kan op den duur den druk van den Staatsdwang niet dulden. Een kindl, dat scheef groeit, wordt nood gedwongen in het ongemakkelijk corset ge- FEUILLETON. Omgewerkt naar het Franseh. 54. Jacques glimlachte bijna onmerkbaar en antwoordde met zijn onverstoorbare kalmte Een weinig. Denkt ge nog altijd eene reederij te beginnen Nog altijd. Wees voorzichtig! Wanneer men niet beschikt over groote "kapitalen, en niet sterk op zijn boenen staat, is 't een gevaarlijke onderneming Ik ben uiteraard voorzichtig. Gij deedt beter bij mij te blijven. Mijn schoonzoon is jong, mist ondervin ding, hij behoeft eenen vriend als gij, ik zal u een schitterende positie bezorgen. Ik dank u; mijnheer, uwe goede be doelingen treffen mij, maar ik heb beslist op eigen vlerken te gaan vliegen. Gij zult het u beklagen, jongen, gij ïrtt het u beklagen!... Waar wij zullen minste elkaar nu en dan toch zien? Zoo dikwijls gij 't verlangt dat be- f°c>f ik u. 'Anderendaags sloeg Jacques den weg W naar Compams. 't Was d:e eerste maal vier en een, half jaar. [fij was een weinig ongerust. e djd welke hij zelf gesteld had, was zes maanden verloopen. b«irrJfHn"ter een arm meisie> eenzaam en ln afwachting is, zijn zes maan- Jflen wel zes eeuwen. ,RSt- Uktaaai« drukt. Als het weer recht van lijf en leden groeit, moet het dwangbuis uit. Zoo zit onze maatschappij op dit oogien. blik met haar zwakken rug in het staal. Dat kan niet anders. Doch zoodra de normale toestand in treedt moeten rechithouders en dwingende banden verdwijnen en aan1 de Staatsvoogdij een einde komen. Het beginsel, dat wij hier uitspreken, gaat lijnrecht tegen het Staatssocialisme. Voelen wij het niet al te wel in wat harnas wij geduwd zullen worden als de socialisten in de gelegenheid worden ge steld hun dwingend overwicht in een linksch Ministerie te doen gelden? Zij zien in de tegenwoordige Staatsvoogdij den dageraad van hun gouden eeuw. Rechts moet meerderheid worden om ons volk van het harde dwangjuk, dat wij te dragen hebben, zoodra het kan, te verlossen. Rechtsche mannen moeten daarom in de Kamer om de juiste orde te her stellen: een vrije maatschappij, die zich onbelemmerd1 ontwikkelt naar de haar inge schapen levenswet en die zoodra het kan den leiband weer ontgespt om frank en vrij haars weegis te gaan. Wel moeten de zwakken tegen de brutaal st erken in den levensstrijd beschermd en gesteund worden. Wel moet er gewaakt Worden tegen machtsmisbruik, tegen vrouwen, kinderen en economisch zwakken. Immers regelende voorschriften, voor het maatschappelijk leven zijn onvermijdelijk. De Overheid' mag beschermen en steunen, waar de maatschappij zich zelf niet kan redden. Doch daarmede houde het op; zoodra het particulier initiatief toereikend' is. Dan kome er een ei^de aan de noodelooze inmenging van. Staatszorg en moet de dwang wijken voor de vrijheid. Zoo veriangen wij rechtsche kiezers. fs deze onze opvatting niet redelijk? De socialisten willen het tegenoverge stelde. Dezen noodtoestand, die tot ingrij pende maatregelen! van regeeringswege noopt, willen zij kiezen tot punf van uit gang om nog verder te gaan. No g meer Staatsinmenging, nog meer vrij- heid'sbelemmering voor landbouw, handel en nijverheid, nog meer dwangmaatre gelen van allerlei aard1. Daar zullen de r echtsche kiezers ons voor behoeden. Wie de v r ij e ontwikkeling van land bouw, handel en nijverheid lief heeft, wie ons volk niet wil laten striemen door de zweep van Troelstra h ij stemt 3 J u 1 i r e 0 h t s. WAAROM VOERDE LINKS DF VERZEKERINGS-WETTEN VAN TA LM A NIET UIT? Gij zijt het niet vergeten, kiezer, dat de Ziekte-, Ouiderdoms-, Invaliditeits- en Blanche echter was dapper. Ja, maar hadden haar krachten haar niet verraden Vooraleer aan te komen, snorde de trein voorbij een gedeelte van Montégut's park. Bezijden boven het geboomte, verhief het ourile kasteel zijn hardsteen,en gevel; van verre was het zichtbaar. Jacques, uit het ratnpje liggende, tuur de er naar. De vensters waren gesloten: hét park, ondanks zijn vele, zware boo- men,^zag er treurig en verlaten uil. De reizijgjer voelde zijn hart beklemmen. Wat is bier omgegaan? dacht hij «1 bevende. Heeft de rampspoed zijn looden hand laten neerkomen ook op de familie de Montégut en hebben die lieden allen de streek verlaten? Bij zijn afstappen sloeg hij een hollen weg in en richtte zich naar het bosch- watershuis, staande tusschen Montégut en Compans, te midden der eenzame „landes", waar Blanche destijds, de arme Aglaë Ba- raalle hujp bracht en troost versterkte. Deze zou wel Weten te zeggen wat er van hare weldoenster geworden was. Toen hij de woning bijna bereikt had, kwam een roodharige hond woedend «p hein (toegesprongen. Jacques herkende hem aanstonds, 't was zijn oude Pórame. Maar hij had niet den tijd om zijnen naam uit te spreken, of dé patrijshond kroop voor zijne voeten met een bijna menschelijkie uitdrukking in zijne oogen, bevende in al zijne ledematen, jankende van blijdschap. En als Jacques zijn hand had laiten rus ten op den kop van zijn ouden gezel, sprong deze naar omboog, en1 poogde met Weezen verzekeringswetten van den recht- schen Minister Talma voor vijf jaren zegge voor vijf jaren reeds door de beide Kamers zijn aangenomen, terwijl links tegen stemde. Maar weet gij wel dat die wetten nog niet zijq uitgevoerd? Weet gij wel, dat duizenden in die jaren geldelijk benadeeld zijn door de vrienden van den armen werkman, de so cialisten voorop? Maar waarom voerde links dan die wet ten niet uit, zooals. plicht was? Over de fouten het heet, die ze aankleven, o. a. omdat er sommige personen niet onder vallen als kleine baasjes en alleenwerken- den. Maar moet men datfrom alles nalaten? Had men niet door overgangsbepalingen deze personen, kleine baasjes en alleen- werkenden, al vast in de voordeelen kun nen laten deelen, in afwachting van een definitieve regeling omtrent hen? Zooak wijlen Tydeman het raadzaam vond, begon Talma met de verzekering van de loontrekkenden om zoo spoedig mogelijk de zorg over andere categorieën van personen, die er voor in aanmerking, komen, uit te breiden. V ij f jaren had links gelegenheid ver beteringen in deze wetten, die volgens grondwettelijk gebruik moeten uitgevoerd worden, voor te stellen. V ij f jaren deed links niets daar voor. Nu komen zij plechtig beloven sociale verzekering - te zullen bewerken. Dat deden zij 20 jaar geleden ook en nog zijn hunne beloften niet ingelost. Ja nog mooier, nu komen zij den armen werkman beklagen, omdat hij de zegeningen der sociale verzekering niet deelt hun eigen slachtoffer nota, bene, Wie geeft wat om de tranen van een moordenaar bij de confrontatie met zijn slachtoffer? Hadden zij gewild dan zouden dui zenden in deze vijf jaar genoten hebben van Talma's verzekeringswetten in kom mervolle dagen. Nu bleven zij daarvan verstoken om de fouten, naar het heet, die deze wetten aan kleven. Wat deed rechts daarentegen toen de Ongevallenwet onder het Ministerie werd behandeld? Onvolmaakt was deze wet zeker, wat de praktijk toen ten duidelijkste bewezen heeft. Doch rechts aanvaardde de wet hoe onvolmaakt ook, om alvast de honderden, die per jaar door een ongeval in de uitoefening van hun bedrijf getrof fen werden, tegemoet te komen. En de socialisten? Zij' stemden tegen Ook al weer om de1 onvolkomenheid vau het wetsvoorstel. Als het van hen had afgehangen dan zouden weer honderden bij ongeval van uitkeering beroofd zijn geworden. Genoeg voor rechtsche kiezers om nu zijne tong tot -aan 't gelaat van zijnen ouden meester te komen; Op 't blaffen van het gelukkige dier ver scheen Aglaë op den drempel. Zij zag er thans blakende van gezond heid uit Bij 't zien van Jacques straalde haar gelaat. Heer graaf, riep zij uit, maar is het mogelijk! Zij ijlde naar hem toe, wilde zijne hand vatten en ze zoenen Maar een gevoel van eerbied nagelde haar als aan den grond en de jonge tnan moest zelf de eenige stappen aoen welke hem van haar scheidden. Ja, brave Aglaë, zeide hij', ik ben het; gij hebt me dan niet vergeten Och! gij zijt zoo weinig veranderd! Gij zijt netter geworden, ja, meer man Dan, gij en uwe lieve kleine heilige, zijt zoo goed' voor mij geweest!.... Ha! al werd' ik honderd jaar, mijnheer Jacques, nog Zou1 ik mijnen weldoener niet vergeten. Ik geloof u; Aglaë. En daarom ben ik tot u gekomen om inlichtingen te ver garen. Het gelaat der boerin verdonkerde. Inlichtingen?.... sprak zij. Maar gij weetimmers Ik weet in 't geheel niets. Ik kom uit verre streken. Voorbij liet kasteel van Montégut rijdende, zag ik zijn vensters gesloten, en dat heeft mijn hart beklemd. En niets willende vragen aan onverschil ligen, ben ik tot u gekomen. Welnu; mijnheer de Montégut is ge storven, een jaar of twee geleden. De broeders der jonkvrouw hebben hun part maar al die mooie beloften van links, sbci- alisten incluis, ie wantrouwen. Als zij hunne beloften k u ,n mi e n nako men- doen zij het niet. Dat bewijzen de laatste vij f j ar e n. Maar ats rechts 3 Juli wint, wat dan? Dan -worden zoo spoedig mogelijk de Verzekeringswetten van Talma uitgevoerd, ten volle uitgevoerd. Zieken, invaliden, ouden van dagen, weezen allen worden ge holpen. En de kleine baasjes en de alleen wer kenden worden zoo spoedig mogelijk ck zegeningen van Talma's Verzekeringswetten deelachtig. En de foutere, die de praktijk aanwijst, worden zoo spoedig mogelijk verbeterd. Dat hebben we na dat lange wachten door de schuld van links, van de rech terzijde te hopen, neen, met stellig heid' te verwachten. Nu dan moet rechts absoluut winnen. Voorwaarts dan op rechts gestemd 't Is wel een lust om dat geschetter eens aan te hooren van de drie, zegge drie Socialistische groepen ten onzent. In de kunst om de eigen partij' a!s de alleen ras-echte te verheffen en den partij genoot te verketteren muntén ze alle drie om strijd uit. Deze week hebben w"e dat nog in de „Harmonie" kunnen hooren toen) Kolthek voor de nieuw-opgerichte Soc. Partij de derde dan het woord) voerde. Hare beschuldigingen werden de S.D.A.P. naar het hoofd geslingerd, o. a; schaamte loos omspringen met de democratie om de grondwetsherziening er door te knoeien verraad aan dew klassenstrijd enz. Van den kant der S.D.A.P. werd «ie; gedebatteerd, die (ibeeft succes genoeg be leefd op den hisitorischen Duys-avond. Maar als men zoo lustig de heeren soci alisten elkaar hoort beschimpen, dan krijgt men zoo'n voogevoel van het geluk, dat wij smaken mogen, als hun partij eens de macht in handen krijgt. Een heilstaat vol verbittering en onder langen strijd met geweldig rumoer. Een vraag die geen vraag is voor wie den politieken levensgang van Treub, al is het maar vau verre, gevolgd heeft. Sommigen denken, dat Treub eigenlijk radicaal veranderd is. Niets minder waar dan dat. Treub heeft alleen een nieuw cosruum aangetrokken en een beetje ijdel wil hij daar de aandacht mee trekken. En ziet dan ook enkele „groenen" in het par lementaire leven achter zich aanstappen. Maar Treub is Treub van jaren lang gebleven, d. w. z. Treub is de oude-radicaal nog. van de deeling gevraagd. De weduwe heeft er zich tegen willen verzetten; z-ij wilde alles voor haar eigen kinderen behouden; gij weet dat zij niet gemakkelijk is? Ja, ja, dat weet ik maar al te goed; zij heeft Blanche veel leed berokkend Zeker!De jonkvrouw Was ü'e eemi- ge dochter uit het eerste huwelijk; terwijl hare broeders heengingen en niet me-ei wilden terugkeeren onder -het vaderlijk dak bleef zij er, en werd eerst de meid van mevrouw, daarna van haar andere broe ders en zusters. Ach! zij heeft veel afge zien, het arme kindlen zonder een klacht te uiten Arme Blanche, mompelde Jacques. Dan, ze zijn niet overeengekomen omtrent de deeling; het kasteel werd ge sloten mevrouw is teruggekeerd' naar hare streek, aan de kanten van Cahors, en de zaak is nog altijd hangende voor dc rechtbank. Nu, ge weet, als men eens onder de klauwen ligt van de mannen der wet, dan weet men wanneer men begonnen is, maar nooit.weet men wanneer men eimdi gen zalt Dat is zoo. En wat is er Van de jonkvrouw geworden? Mevrouw wilde haar medenemen; de jonkvrouw beeft geweigerd. Zij wilde al leen blijven op 't kasteel. Hare broeders vonden het niet passend, maar zij bleef bij hare gedachte. Oondanks hare zachtaar digheid, heeft zij ook een vasten wil. Naar 't schijnt heeft zij hun gezegd: Op dit landgoed, waar ik geboren ben, houd! iedereen de wacht rond mij, terwijl ieder een mij bemint. En dit was de zuivere waarheid) mijnheer Jacques. Gïj weet dal De radicaal Treub is de schakel tus schen liberaal en socialist, omdat hij alias liberaal is. Zijne partij een liberale partij met mooier etiket. Wiel heeft Treub zich ergens er op be roepen, dat hij in Amsterdam met rechts samen werkte om de liberale macht te breken. Het is juist gezegd Treub werkte met rechts siajnen, niet uit sympathie voor rechts; doch wijl hij rechts, noodig had om de macht der liberalen te breken. Treub is niet veranderd. De radicaal prin cipieel, de anti-clericaal van vroeger nog. Die nu weer rechtsche kiezers noodig heeft om zijn doel te bereiken Die nu deswege op onderwijsgebied uit voering beloofde van art 192. „Het Volk" lacht braaf met die vrome beloften van den braven Treub. Zooals wij het doen als de socialisten die belofte uitspreken na de gelegenheid te hebben laten voorbijgaan om tenminste reeds ten deele uitvoering aan art. 192 te geven door gelijkstelling van de salariss- sen tusschen Openbare en 'Bijzondere on derwijzers; Wij laten ons door geen van beiden vange-a Wiij geven onze stemmen aan geen- van beiden. Beiden de Economische Bond en de Socialistische Partij zijn in merg en been anti-clericaaL Een beginselvast Katholiek kan evenmin op Treub stemmen als op een socialist. BINNENLAND. Dr. R. LIGTENBERG O. F; M. Bij Kon. Besluit is met ingang van 1 Juli a.s. benoemd tot buitengewoon hoog leeraar in de iconografie en symboliek aan de rijks-academie voor beeldende kunsten te Amsterdam, de WelEerw. Zeergel. Pater dr R. Ligtenberg O. F. M. te Woerden, privaat-docent aan de Rijks-Universiteit te Utrecht. NEDERLANDlË^EDÖÏtLOa. Het convooi naar Indië. Naar uit goede bron vernomen wordt is de reden van het niet uitvaren van het Nederlandsche convooi naar Indië te zoe ken jn moeilijkheden, Welke met vreemde mogendheden te dezer zake zijn gerezen. Ongetwijfeld zal het wel eenige dagen duren eer deze moeilijkheden zijn uit den weg geruimd! De Woensdag gehouden buitengewone ministerraad, staat, naar verzekert wordt, met deze kwestie in verband. CRISISMAATREGELEN, Broodkaart 55e tijdvak. De directeur van het Centraal Brood- kantoor maakt bekend, dat de broodkaart van het 55e tijdvak geldig is van 22 tot en met 28 Juni. Een Regeeringscommissaris, Deze week hebben meerdere landbou wers een bevelschrift van onzen Regeerings commissaris thuis gehad, waarin hun onder trouwens, zoo goed als ik!.... Het gelaat van de Rhodes, gewoonlijk zoo koel, straalde van geluk. Dus; sprak hij, zij is hierik ga haar opzoeken! Ach! lieve Blanche, wat zai ïk uwe droefheid rijkelijk vergelden! Maar neen; zij Aglaë, zij is niet meer hier. Jacques was op 't punt een gil te Slaken. Zij is niet meer hier!herhaalde hij. Ach! God!..;. Waar i9 zij dan? Zij heeft naar u gewacht... Ha! ik weet er alles van, want zij kwam dik wijls hier, zij zag me gaarne, omdat ik haar van w sprak en u gaarne zagy En zij was vol moed en vertrouwen. Zij zei mij onophoudelijk: Hij schrijft me niet, Aglaë, maar ik vrees toch niet dat hij mij vergete. Jacques heeft een diaman ten hart, geen kwaad heeft er vat op. Noch de tijd die voorbijgaat, noch de be slommeringen zijns levens doen hem mij vergeten. Hij Werkt om zijnen eed te vol brengen. Tranen rolden over de wangien van mijn heer de Rhodes. Ha! wat kende ze mij goed! mom pelde hij. 1 r Maar daai; Aglaë; wiait is er dan voor gevallen Zij is diep ongelukkig geweest de achttien maanden dat zij alleen gewoond heeft De mannen der wet gaven haar niets, hare broeders bekommerden zich niet om haar en de jonkvrouw was zoo arm, dat ik geloof God vergeve 't mij dat zij zelfs niet te eten had. Groote God,En ik die daar niets van wiet!..,; u*';— r v

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1918 | | pagina 1