No, 2'a ft .K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND Woensdag1 29 Januari 1919 Buitenland. FEUILLETON. Gevaarlijke vrienden. V Ook een staking! 18a Jaarwanar Abo li nemen t s prijs: Per kwartaalper agent f 1.65; niet geïllustreerd Zondagsblad f 2.10; franco per post f 1.85; franco met geïllustreerd Zondagsblad f 2.30afzonderlijke nummers van de courant 5 et.; van het Zondagsblad 5 ct. VerselaSJnt dagelijks. h «pfc is. h /a sè, BffMth-m.g- ADWlIlf^iSSTR J&T1E ^33. Bureaux: 1-iOF ALKMAAR. - Telefoons RE0ACtie 033. Advertentieprijs: Yan 1—5 regels f 0.75;- elke regel meer f 0.15; Reclames per regel f 0.42^ Rubriek „Vraag en Aan bod" per plaatsing f 0.40. Aan aiie abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert,tegen ongevaiien tot een b edrag vanf SO f 400,—, f 200,—, ff tO0,—f 60,—, ff en IS- In en om Aikmaar^ Begrootiügs-iiabeseiiouwiugeiL v. (Slot). De behandeling der uitgaven, voorko kend in de gemeentebegrooting voor '19, vergde onvergelijkelijk méér tijd dan de behandeling Her daaraan beantwoordende 'ontvangsten. Dit is niet te verwonderen: als je over de gemeentelijke ontvangsten spreekt, dan ben je gauw uitgepraat, maar „over de Uitgavens Daarover kun je als het finaritieele jïeil van Alkmaar je ter harte gaat teel dagen uitweiden, in de hoop, dat er op een verlicht oogenblik nog iets op de begrooting der uitgaven, uitgespaard zou kunnen worden. Dank zij evenwel de reeds vroeger aan geduide redenen-van-haast, dank zij ook net feit, dat de algemeeue beschouwingen niet zoo erg algemeen, geweest waren, zag tie Raad kans én de uitgaven én de ont vangsten in éénen (weliswaar langen) ftVcmd af te handelen. 't Duurde nogal een tijdje, voor de vroe de vaderen het ééns konden worden over de laan de wethouders toe te kennen salaris- yerhoogingen. De heer Cloeck toonde zich' consequent: -zijn afkeurende critiek van den middag noopte hem ertoe, aanmerking te maken pp de voorgestelde verhooging van f750 per jaar. Allereerst: het wethoudersschap is een eerebaantjede eer is óók wat waard. En ten twéé-4»- eën salaris van f,1500 moge voo! oe «melige tijdsomstandigheid niet exorbitant te noemen zijn, later .wanneer de goedkooperp en minder druk ke tijden zijn teruggekeerd, zou er aan het wethoudersschap (met 'n salaris van f1500) een niet onaardig oorlogswinstj yerbonden blijken. Dat mocht volgens den heer Cloeck niet. 't Was alsof de critiek van den heer Cloeck (tijdens de middagzitting, des avonds bij de bespreking van de onderhavige kwestie nog gememoreerd, bijna alle raads leden plotseling tot ander© gedachten ge bracht had: één voor éién immers kwa men zij verklaren, dat zij een salaris van f1500 (vooral met het oog op den erbar- tnelijken toestand der gemcentéfmantiën) Wél wat höog vonden. Een enkel raadslid dat (nota bene) den heer Cloeck om diens critiek op B. en W. hef+in- aanviel erkende zelfs in consequent .o willen pandekn, daar hij immers in (de sectievergadering vóór toe kenning van f 1500 geweest wasl Bij na dere overweging vond hii f 1500 te véél, f1000 voldoende. Had de voorzitter de beraadslagende hee- iren niet gewaarschuwd, dat de wethouders in dien tusschenlijd misschien wel in slaap gevallen waren,de hoeren hadden ge- noegelijk over deze aangelegenheid nog wat langer dcorgeboomd. Toeu 't op stemmen aankwam bleek het, dat men den arbeid der wethouders (om welke aeden dan ook) beslist niet met f 1500 wilde honoreeren: de wethouders hébben Ziéh met f1000 tevreden moeten stellen. Is men ter gemeente-secretarie met het werk ten achter, ten kantore van den gemeente-ontvanger is 't al niet veel beter gesteld. Terecht uitte de" hoer Cloeck' dan ook de klacht, 't was een klacht, die in de gegeven omstandigheden van den heer Cloeck verwacht moest worden dat de belastingbiljetten zoo laat worden .uitga- reikt. Iets, wat voof den belastingbetaler min- icler prettig (op ééns moet hij nu z'n aan slag geheel of bijna geheel betalen!) en yoor de gemeente (wegens renta-verlies) nadeelig is De burgemeester deelde mede, dat er ge streefd wordt naar oen prompter© „bedie: uiug" yan het belastingbetalende publiek, zoodat men dit jaar zijn belastingbiljet waarschijnlijk i.wel jop_ bejioorijijlkor^tijti thuis krijgen zal. De heer van den Bosch is 'n man van schoonheid, 'n main van. smaak; - geajijfc. nog onlangs in „Ons Blad wff oaoaert hjjj ook m' deh Raad bij; iedere: voorkomende galegsnhieid, dat: - „Poëzie is overal, mta vrinden".. Da kleinste, de nietigste dingen hin deren hem, als ze niet. namwneieren hineitJ hun Omgeving, Vandaar dat hij gemeend heeft, niet ta magen nalaten, aan te dringen op cep egale beschildering van da wagentjee, wel ke op de Vrijdagsoha markt voor hot kaasverro.er gebruikt wonden, ©en ega- je beschildering in kleur van bet töjgpg ■veem. 't Is oen kleinigheid, niat waar? (de heer de Wit beloofde tenminste op slag, de zaak ter hand te zullen nemen,) 't is een kleinigheid, en tóch: uit «esthetisch oogpunt bóscbauwd is zoo'n kleinigheid van belang: de vreemdeling, die de Aifanaarsok© kaasmarkt bezookjt.. zal onwillekeurig die heiderlijn.enda kLau- renin Zijn hcrirmeriingstafei-eeitje zal -es! door verlevendigd en vereigenaain.iigd blijt ven. Meesters in de rechten, die niet aiidaria daar lachend en van uit de boogie over schoonheid .en «esthetica kunnen praten, zulten aan een dergelijk resultaat wiesnigj hechten, daaraan naseehfen zerrs niet gaf ld ven. Daarom juist is het zoo goed, dat een man als de neef van den- Boson zitting heeft in den Raad. Da boven bedoelde vveosoh van d;n keef van don Bosch is bovendien ook daérom behartigenlswaaaxiig,' omdat üo kaasvearvoeai wagemj-es, in dó kleur van 't eigen weiemi beschilderd, aanstonds, ook op 'rn afstand;: duidebik te onderscheiden rijn. Da heer Go vers- heeft 'n goed werk gedaan, door bij da bespreking van do oude kunstbeelden, Welke op dia échfinnjor- poort thuis böhooren, en in 't museum staan de aandacht te vestigen op daa deaolaten toestand, waarm do geamemdi eeuwen oude poort venrecrt. Als daar geen varbotoang- wordt aan gebracht, dan zal men do steemem van deze poort spoedig kunnen benutten" tot puuistorting in dan Bergorno-ut, aoo z&ide do lieer Covers. Do typische mpten in doza buurt ging raads jammer genoog, den wiqg van al het vergankelijke 3. en W. mogen den Schermerpoort inderdaad wel eens ietwat verbeterencfe vreemdeling, ate door deze poort da stad Alkmaar binnentreedt, bemnaft toch nie|H aanstonds op te mérken, dat 't hier rirnia die fmantiën treurig gesteld in? Bij de behandeling" van de po'st „Oen- tralo Reuken" nebben de vroed© vadat» ren ondanks het iato uur nog lang stilgestaan; dewijl de debatten daarom trent gevoerd wérden mede naar aanlei ding van het artikel „Ragen de duurte ideiil Centrale itoukon" in „Ons Blad" van- 14 Januari, én omdat wij daarover nog een welgemeend woordje te zeggen héb ten, spreken wij daarover alsnog in een afzonderlijk artikel. Na een uiterst geforceerde behande ling van de ontvangsten, waarbij' d© hear Cloeck aandrong op spoedig© "hidimimgl van een voorstel: nieuw© vmordening op da openbar© vermakelijkheden, en waarbijj d© billijkheid der voorgestelde viardubbel-i' d© straatbeiasting in twijfel w©rd getrok ken (welk verdubbeld© straatbelasting mieiö teimin met meerderheid van stemma® werd aanvaard), konden we huiswaarts koeren met het veilig© gevoel, dat we niet langer als parasieten, zonder be,- grooting] leefden in het nieuwe jaar. 15. -Opnieuw viel 't Sylvia op hoe welge manierd hij' was, want in plaats valn jhaar aan to staren, zooals "zelfs d© bravo huisvader, met wien zij' dien ochtend de ireis van Parijs had gemaakt, gedaan had. ploeg de gi-aaf zijl herinnerde zich Üat hij! een graaf was een pad rechte Sn eh ging regelrecht maar den hoofd ingang van het Casino. Het Casino? Ja, dat was waar ook, Haar -moest zij' eigenlijk ook naar toe, als JÖJ Anna IWpléky wilde vinden. Hoe dom Ivan haar dat een oogenblik te vergieten. Sn, na eenige minuten gewacht te heb- fcn, sloeg nu ook den weg in die «Mde naar bat groote witte flehouwt 'Na haar entiw betaald la hebben, ba- r .,nylvi* Tan bat Casino van wu S®dienstigo bedeindeschoot «p naar toe om den stofmantel en nara- Maandagmorgen is er te Amsterdam wij meidtien daaromtrent reeds een én au- der een- staking georganiseerd, die lach wekkend zou wezen, indien zij niet zoo in- treurig was en indien zij die simpele staking niet als 't ware een boekdeel vormde, dat getuigt van den géést, welke er ouder zekere kringen van behoeftigen en ondersteunden heerscM dank zij de .uitbuiting der lichtelijk te verwekken onte vredenheid onder de massa door roosie en roodachtige onrust-predikers. Men denke zich de situatie goed in: Toen Maandagmorgen de stad Amster dam' flink lag ondergesneeuwd en altenyo- gen het verkeer bemoeilijkt was, toen deed de Amsterdamscho stedelijke overhei- een beroep op de sinds langen tijd ondersteun de werkloozen, 'op hén dus, die van do gemeenschap wekelijks een gelduitkeering ontvangen, omdat zij zoo „ongelukkig" zijn geen werk te kunnen vinden(?) Een alleszins billijk beroep, dus! Een rechtmatig beroep zelfs! Maar... met welk - resultaat?; Van dé duizenden werkloozen, die gedurende den winter van .de Gemeente lijke Arbeidsbeurs een „sneeuwschépkanrl' in ontvangst namen, verschenen er, i-iet m'eer dan 930 op 't appèl! Eeii pover resultaat! Doch dit was nog maar het begin. Van 't lieve léven: Die 930 werk-„willigen"(?) natoen spa den en bezems in ontvangst mét den band, die het zichtbaar bewijs is, dat de Ge meente den drager tijdelijk in dienst heeft; genomen. En toen alle equipemcntssr.uk- ken in hun bezit waren, toen.... weiger den ze aan het werk' te gaan. De sneeuw scheppers staakten., nog Vóór zij iets had den gepresteerd. „Loonsquaestie" verklaarde de man op den Dam, die zijn spade als rustpaal ge bruikte. Wat de „loonsquaestie" eigenlijk precies inhoudt, kon niemand aan een daar naar informeerend;, journalist met zekerheid vertellen, ook de directeur van de gemeen te-reiniging niet, vvlien de stakers dan toch in de eerste ptotoi hunne- eischen hadden moeten kenbaar maken. Er waren groepjes, die hem1 verklaard hadden, dat zij hun dagloon van drie gul den met 100 pCt. verhoogd wenschten te zien, anderen vroegen kort en bondig, ze ven gulden, weer anderen wensditen met de vaste gemeentewerklieden gelijk gesteld te worden, maar hoe verschillend de ver langens' ook waren, in één ding toonden de stakers zich solidair: Zij weig-erden de sneeuw op te ruimen. De vaste gcmcen- tescheppers trachten nu de allerdrukste ver keerspunten schoon te houden. Da sneeuw ploegen kwamen in actie en voor de rest liei men de sneeuw voor wat zij was. Veel pleizier hebben de luidjes voor zoover wij weten van hun stakinkje niet beleefd: ze hebben hun mallen zin niét gekregen. Maar is hun opzet niet tergend? Dwingen zij als 't ware de overheid niet, hen minder teergevoelig, en minder liefda dig te behandelen? Hebben zij niet getoond, dat het motief, waarom zij ondersteuning „eisdhfen", (hun werkloosheid, n.l.) maar larie is, nu zij weigeren tegen behoorlijk loon werk le ver richten, dat er te doen valt? Mag de samenleving zich door zulke werkloozen-van-beroep eigenlijk nog langer uit laten buiten? 't Gaat ons ter harte, als er door wié ook gebrek geieden wordt, inaar dezulken roepen het oordeel over zichzelf af! sol van haar aan te nemen. Wil madame eerst naar de speel zaal gaan? vuoieg hij volijverig. Sylvia knikte toestemmend. Zij veron dersteld© dat zij' meeste kans had, Anna daar aan te treffen. Met een gewaarwording van nieuwsgie righeid volgde zij den man door e n kleu rige vestibule, waarna hij haar eau groot vertrek met uitziciit op het meer lii&t bón nen gaan, waar reeds een menigte: men seden om de speeltafel verzameld was. De speelzaal van Lacvilie is een mooi groot, vraofijk lokaal, dat den indruk van een boven het-wa ter gebouwde serre maak Maar niemand der aanwezigen stoag acht op het hieer^jik mooie uitzicht Daaren tegen waren aller oogren strak gerfeht op de epeel tafel en op het spel, dat er gespeeld werd. Sylvia keek een beetje verlegen om zich heen, maar niemand nam de minste notitie van haar en dat op zichzelf was reeds iets vreemds. Bij, was gewoon dat, waar zij zich ver toonde toen aandacht eolionk aan h'aar) persoon. Maar hier in Lacvilie scheen! T USSCHEN OORLOG EN TREDE De geheimzinnigheid waarin de voorloo- pige vredesbesprekingen gehuld zijn, be let vooralsnog een ieder zich een juist beeld te vormen van den vrede; welke de we- nienoaud haar aanwezigheid op te mer ken. 't Was alsof zij onzichtbaar was voor iedereen. Ln zeker oppzicht was dit een verlichting voor haar, «raar niettemin verwonderde zij: er zich over. Zij liep langzaam rond elk der speel tafel®, maar Anna Wolsky was er niet, daar was Sylvia zeker van. Na ecnigen tijd kwam eau bediende id livrei op haar af. Zoekt madame een plaats? vroeg' hij; diehfstvaardig. Zoo ja, dan kan ik mada me over een oogenbiikje ©en stoel be zorgen. -- Maar Sylvia schudde het hoofd, Neen, zij verlangde niet aan de speeltafel a-ati te zitten. Ik kom hier alleen om een kennis te olnitknoeten, zei zij .aarzelend. Maaoo zjj ia hier tókt Zij verliet de speelzaal miet een gievoa! van teleurstelling, toen zijl plotseling in de! vestibule Anna Wolsky in -gezelschap vaui een heer van middelbaren leeftijd zag .aankomen. Dus dat is afgesproken? hoorde Syl- reld wordt voorbereid. Geheel anders \fas dit nu, ongeveer ven jaar geleden, toen tusschen de centraten en de Russische Sovjet-vertegenwoordigeis te Biest-Litowsk z.g.n. .vredesbesprekingen werden gehouden. Toen was, dank zij de openbaarheid der onderhandelingen, het rijzen en dalen der vredeskansen dagelijks ais-'t-ware te con troleeren terwijl men thans, afgaande op de mededeeliugen in de officicole commu- uiqué's, slechts gissingen kan maken ten opzichte van de wijze waarop, nunog slechts de bevriende partijen het vrede®, vraagstuk voor de algemeen© onderhande lingen voorbereiden. 'I en opzichte van verscheidene onderdoo ien van het groote werk verkeert de wereld, voor welke die vredesarbeid verricht wordt, totaal in het onzekere. Een sterk teekenend staaltje hiervan vin den wij in de berichten, die gemeld wer den omtrent d© houding door de conferen tie tegenover de kleine staten aangeno men, naar aanleiding van het optreden van huu vertegenwoordigers pp de zitting van Zaterdag. De kleine staten waren in oppositie ge komen tegen de wijze van samenstelling der oommissies, doch hadden tenslotte hét inzicht der vijf groote staten aanvaard. Daarop werd weer gemeld, dat België en Servië in hün verzet volhardden en een schriftelijk protest den conferentievoorzit ter, Clemenceau, aanboden. Ken volgend draadloos telegram' uit Pa rijs meldde vervolgens, dat de kleine naties ten slotte succes gehad zouden hebben met haar verzet, daar de conferentie haar eischen tot een afzonderlijke vertegenwoor diging in de commissies ingewilligd zou hebben. De stem van de kleine volkeren, voor wier lot de groote geallieerden zich al tijd zoo sterk geïnteresseerd hebben, bij de omschrijving van hun algemeene oorlogs doeleinden tenminste, zou dus gehoord en verhoord zijn! Maar.... het officieele communiqué maak te van een inwilliging der eischen van de kleine naties absoluut nog geen melding. Her somt de vertegenwoordigers op, die voor de volkerenbond-commissies gekozen zijn. En ook daaruit blijkt, niet dat de kleine geallieerden, hün wil hebben kun nen doorzetten. Wij verkeeren dus nog geheel in het duister omtrent de al of niet oplossing van de tusschen de groote en kleine naties ge rezen kwestie. In het bedoelde draadlooze bericht wordt er verder nog melding van gemaakt, dat er kelfs kans op zou bestaan, dat do neutralen het „voorrecht" zouden krijgen, om ver tegenwoordigers naar de yolkerenbond-com missies te zenden, die op niet-formeele wij ze aan de besprekingen zouden mogen deel uenven. De Zwitsersdie bonds-president Ador. die te Parijs vertoeft, zou voor de belangen van de neutralen zijn opgekomen en Wilson zou de neutrale aanspraken wil len steunen. Of dit bericht juist is weten wij ook nog niet, maar in het licht der Nederlandschè- regeeringsverklaring waarin de verwach ting wordt uitgesproken aan de beraad slagingen over den Volkerenbond, te kun nen deelnemen komt hét ons wel waar schijnlijk voor. En dit zou dan toch een'succes voor de neutralen zijn! Met betrekking tot dé Duitschë koloniën is de volgende overeenstemming bereikt: Geen dezer koloniën zal aan Duitsohland worden teruggegeven. Zij zullen worden overgenomen door den volkerenbond, doch aangezien het internationaal beheer van grondgebied tot nu toe steeds eenigszins een mislukking is geweest, zullen zij on der hét voogdijschap van verschillende ge allieerde staten komen. Naar verluidt, verlangen Engeland en ook Frankrijk, dat ten opzichte van deze laat ste bepaling eenige uitzonderingen zullen worden gemaakt en zij maken aanspraak op, dat sommige, koloniën voortaan een in tegreerend (deel vau de dominions zullefli uitmaken. De eischen kunnen als volgt worden sa mengevat: Tago zal aan Fransclï West-Afrika ko men, Kameroen aan. den Franschsn Congo met ntizoirdering van een strook, welke aan Nigeria zal worden toegevoegd. Dnilsch- Z. W.-Afrika zal worden gevoegd bij de Afrikaansdie confederatie, behalve een, strook, \welke voor Portugocscïi-Augoi 1 a op- geëiscfat wordt. Duitsch-Oost-Afrika zal aan Eng. nd komen, behalve een gedeelte, waarop de Belgische Congo aanspraak maakt. Kiautschau zal terugkomen aan Chi na, doch de concessie worden opgeëisch't door Japan. De Wilhelms- en Bismarkeiian- den zullen aan Australië konten. Op de Karolina-eilanden maken Japan en Austra lië aanspraak. De Marianne-eilanden zullen) aan Japan, en de Soleman-eilanden aan Australië kbmen. Dé Marschall-eilanden worden door Japan en Australië opgeiëisclit VERSPREIDE BERICHTEN Een ireis om de wereld per vliégm ach'ine. Jules Védrines, wiens naam' men zich misschien nog herinnert uit de groote Eu ropeesdie rondvlucht van 1911, die ook over ons land gekomen is, heeft weer eens een sterk stukje uitgehaald door 'dicht bij de .opera ta Parijs te landen op het platte dak van een huis. D© eigenaar van het peiceel had nogal bezwaar tegen de onder neming, doch de aviateur antwoordde dat hij er dan maar dertig politie-agenten moest neerzetten. Dat is wel niet gebeurd, maar zonder boete zal de stoutmoedige vlieger er toch' waarschijnlijk niet afkomen. Védrines heeft ook voor de toekomst groote plannen en overweegt th'ans eetl reis om 'de wereld, per vliegtuig wel te; verstaan, over Afrika, Azië, Indfë, China), de Bebringstraat, langs de westkust van Noord- en Zuid-Amerik'a, over Panama te rug naar de Ver. Staten, New Foundland en over den Atlantischën Oceaan via IJs land ien Ierland. „En als ik eenmaal vertrok ken hen zal ik niet terugkeeren voor ik ttir'ü reis om de wereld heb volbracht", zei de vlieger tegen iemand van de „Matin.'t Een „aannemer" van ont- ,1 vluchtingen. Brusselsehe bladen bevatten het volgen de verhaal: Een soldaat van hét 2de ré giment jagers te voet, Motte genaamd, wen! in 1915 krijgsgevangen gemaakt en if Duitschlaad geïnterneerd. In 't begin val September 1918 kon hij ontvluchten. Een maal op Hollandsohén bodem zei Moth tot zichzelf, dat de opgedane ervaring ooïf anderen nuttig kon zijn. Hij aarzelde geen oogenblik, keerde terug naar Duilschtand en ging zijn te Dusseklorf gevangen kame raden opzoeken. Na verloop van eenige da gen ontvluchtte hij voor de tweede maal en nam eenige gevangenen mede. Toen de ze- jn veiligheid achter de Nederlandsdfc, grens waren, begon hij opnieuw. En zes maal waagde hij het stoute stuk'! Zoo gaf hij de vrijheid aan negen-en-twintig Belgi sche soldaten, en bracht bovendien van elke reis juiste en kostbare inlichtingen mfedv, welke den spionnagedienst uitmuntend te stade kwamen. Indien jager Motte Het kruis bekomt, zal hij 't niet gestolen hebben. Een Vredesgedenkpenning vaü den Paus. Volgens een bericht aan de ,KoIn. Volks- ztg." heeft de Paus oen bijzonedren vredes- gedenkpenning laten slaan. Aan de een-5 zijde bevat zij de beeltenis van Benedictus XV, terwijl de keerzijde het vredes-werk van den Paus voorstelt door d<}óeltenis van den Verlosser, die den vrede aan de mensch- heid brengt. Aan weerszijden engelen als zinnebeeld van rechtvaardigheid en vrede. via haa-r vriendin in het Erainsch zeggen. U. wil dus die formaliteiten voor mij' klaarspelen en Ms ik. aankom: is mójlni brtwójls van' lidmaatschap gereed. Dat zijl maakte een wuivend gebaar in d© richting van de zaa,L die Sylvia, jiitet verlaten had is niets vc-mlijl Ik. houd alleen van het Grand Jeu, lem een vluchtig! glimlachje gleed, over haar donker gelaat. De man naast haar Delate, alsof zij: een .grap gezegd had,. iBi&akto ©en buiging, en ging heen, Sylvia. Anna. t Kwain Sylvia woof, '<OM ae anaer het niet onpleiairig vond, dat zijl haar gevolg1 had. Zoo, dus ben je m© komen zoeken? Wel, wel, Ik had- nooit gedacht da.t ik mij'n lief Puiiteintje, Sylvia Bailey in 't Casino: van Bacville zou ontmoeten, zei de Poolsohe lachend. Maar nu. je toch' eeinimaal hier bent, laten we om 'nu. aiau- seeren. Wil je er pen. paar gulden aan wagem Samen gingen zlij terug naar de speel zaal en Anna trok naar het dichts bijW izfijlnde tafeltje. Dit is kinderspel, riep zij minach tend uit. Ik begrijp niet, dat al dile onverstandige Parij'aanaars zich de moeiite gevel om hier te komen. AlLeem om: hier eiken Zaterdag e|n Zondag, zonder nog van de andere dagen' te spreken, hun geld te verliezen. Ja; maar er aijki er toch ook dié geld winnen?.- vroeg Sylvia. Het kwam! haar voor dat er evenveie(i waren, die wonnen als die verlo-ren op het groene laken van d» speeltafel. O, zeker, er ztijn er wel die een beetje winnen bij dit spel. Haar de eigenaar van het pension, waai* ik jgj* togeeren als ik hier kom, 'zal er voof zorgen dat ik lid van da Ölub word. En ziende dat Sylvia haar ini&t bet greep vervolgde zliji: Zie je, lieve kind', er Svlordt ki-eC op 'Uwlea manieren gespeeld zooalb trouwens in alle Casino's in Krankrijk. Zei Spelen dit spel, dat, nooals ik je zem een kinderspel is cein spöb Waarbij je een paar guldon kunt winnen of vei> lfezen, en dan is er nog het Baaoar^- Zij' wachtte een «ogenblik, Nu? yaoéig' Sylvia. - ÏWordt vervolgd) N

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1919 | | pagina 1