R.-K. NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HQLLANO
No 38
Dinsdag 18 Februari 1919
13e Jaarg ang
Buitenland.
Verschijnt dagelijks.
V Vaderlandsche taal?
FEUILLETON.
Gevaarlijke vrienden,
In en ern Alkmaar
Onze brandstoffen voor
ziening.
il'ÏTtlifri I I .mm MSf""1 rtar-—wrw I Ill ,n num. Mini Utalilnin
Mitt
Wi!l-Xi ihteï Cgrgig;. '1 .Jg
by den Hearenweg
n e n, sameo groot
«r,»n
Per
Abonnementsprijs:
kwartaal: per agent f 1.65; met geïllustreerd
ihlad f 2.10: franco per post 1.85; franco met
Zondagablad f 2.10*franco per post
geïllustreerd Zondagsblad f 2.80afz Uliuvi»y"v
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
Bureauxs HOF ALKMAAR. - Telefoon: iSSra"ea? 483"
Advertentieprijs:
Van 15 regpls f 0.75elke regel meer f 0.15,
Reclames per regel f 0.42^ Rubriek „Vraag en Aan
bod" per plaatsing f 0.40.
Aan aiie abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt,welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f SOO,—f 400,—, I 200,—, f 100,—, I ©0,—, f 33 en IS
Dag aan dag hebben wij zoolang
tje Belgische annexionistische actie thans
peeds duurt berichten ontvangen .van
•protesten onzer Zeeuvvsch-Vlaamsche en
jVij hebben het jnet 't spreekwoordelijk
geworden gebrek aan plaatsruimte niet in
Jpvereens'cemming kunnen brengen, die pro
testen aldóór in ons blad op te nemen;
fcleclfts bij gelegenheden lieten wij iets
[Verluiden van wat er in de Zeeuwsch-
iVlaamsche en Limburgsche samenlevingen
zoo krachtig verontwaardigd en waar
schuwend klonk en aldoor nog klinken
blijft.
De lezer mogen ons echter gelooven:
jn allerlei toonaarden hebben de beide be
volkingen pan onze geëerbiedigde Konin
gin doen 'weten:
„Wij zijn en wjjj blijven Nederlanders,
f— wij willen voor de oneerlijke en verach
telijke Belgische kaaplustigheid g'èen duim
breed wijken, in welken vorm die kaap
lustigheid zich' ook moge vertoonen!"
Wat zegt men nu van de hieronder vol
gende „vaderlandsche" taal, welke Üoor
,,Het Zuiden" een te Sittard verschij
nend nieuwsblad te lezen wordt gebo-
Sen?
In een artikel onder den titel „Be
lang en Recht in de Scheldequaestic"
isfeit het Limburgsche blad de Nederiand-
sche Sch'eldepolitiek sedert den vrede van
Munster voor als een wapen om „Vlaan-
Üeren's handel kapot te maken ten gunste
yan Amsterdam."
Napoleon maakte Antwerpen tot een
groote handelsstad. Nederland poogde het
weer te knoeien door de Scheldetol'èa.
„Door zulke middelen zochten de Hol
landers hun Viaamsche „stamgenooten" het
leven ondragelijk te rriaken.
Zoo was Tiet in vroeger tijd.
„Meent men thans nog ten opzichte van
Maas en Schelde dezelfde tactiek te kun
nen volgen?
De laatste ten deele voor België on
bruikbaar te maken en de Maas zoo te
kanaliseeren, dat de scheepvaart van Lim
burg alleen naar Holland zich kan richten,
met naar hef zooveel dichterbij gelegen
Antwerpen om een Schelde-Rijnkanaal
„We willen hopen, dat bij de te treffen
regelingen niet het belang der Holland-
sche kooplieden van Amsterdam en Rot
terdam alleen zal in overweging genomen
worden, maar evenzeer de belangen-van
Antwerpen en België in het algemeen en
bovenal ook de belangen van Zeeland én
Limburg."
Wij willen niet zeggen, dat wij de aan
't slot uitgesproken wenschen uit den boo
ze vinden: wij stellen eerlijkheid-naar-alle
•zijden bovenal, wél wetend, dat Eerlijk
het ljngst duurt, en dat slechts door
middel van de zuiverste eerlijkheid conflic
ten-der volkeren in de toekomst mis
schien vermeden zullen kunnen worden;
het boven weergegeven stukje ontleent
zijn eigenaardige waarde echter aan lief-
feit, dat het vrij leugenachtig- fh a n s
geschreven wordt, en wél: in het blad,
tiat algemeen beschouwd wordt als het
orgaan van Kamerlid Mr. van Groenen-
dael, den man, die eenmaal zoo „grappig"
over het Belgische annexionisme causeer-
de en in wiens woning de politie op
hoog or last in verband met wel be
grijpelijke verdachtheid kort geleden een
inval ondernam; den man ook, die zul
ke onprettige herinneringen aan ds Mij.
„Bergerode" behouden moet hebben!
Hoe kan een vaderlander er toe ko
men, zulke leugenachtige voorstellingen
omtrent de Scheldequaestie te publicee-
ren?
Hoe kan een vaderlander er toe komen,
dit thans te doen, nu sommige Belgen
loéren op dergelijke valscho voorstellingen
van de quaestie, en nu een ieder aan deze
zijde van de grens vooral de Zeeuws-
Vlamingen en de Limburgers een mis
daad van België met alle. Kun ten dienste
staande middelen trachten te .voorkomen.?]
Hoe kan zoo .vragen wij ten slotte
een „vadeilander", door wipn of onder
wiens -auspiciën een zoo kwaadaardig ar
tikeltje geschreven wordt,.... Nede.rlaudsch
Kamerlid zijn. b
Is Mr. yan Groenejidael's kerkhof nu
nog niet yol met anti-yaderlandsehé gU
pro-Belgisch© keepjes.? i
32.
Maar later is het toch zeker aan zijn
familie ter hand gesteld? vroeg' Bylvia.
Neen, hij had geen familie- Onze
Vriend was van Russisohen adel, .maai
liij was tevens eenNihilist en daarom
had hij z.ij'n identiteit verborgen gehou
den. liet was gelukkig voor ons, dat WO
goede kennissen hodden cinder dj over
heidspersonen, andores hadden w© zeker
last gekregen van de politie. Zo. maakten
't ons wol een beetje lastig, omdat do
arme Sasha geen paspoort had. Maar zoo-
Bis ik teg-an ze zoi want Frits had zijD
hoofd Ihealemaal verloren en kon niets zeg
gen inlet de holft, neen geen kwart van
de vreemdelingen in Xix hadden paspoor
ten, ofschoon het heel verstandig en inut-
~ig is er een te hebben. U hebt zeker
iel een paspoort nietwaar?
Terwijl zij- alt zei, keek zij Sylvia aan
i
In het levensmiddeienvraa'gstuk, dat wij
in de oorlogsjaren, door den druk der uit
den oorlog voorfgc-kciuen crisis-omstandig
heden, beter in zijn omvangrijkheid hebben
loeren kennen als een probleem, dat door
onderlinge economische samenwerking der
verschillende naties tot oplossing dient te
worden gebracht, neemt de brandstoffen-
voorziening zeker niet de minste plaats in.
Het toenemend gebrek' aan kolen gedu
rende de droeve oorlogsperiode en ook nu
nog tijdens den wapenstilstand, doet aller-
wego onrtien naar middelen om daarin
verbetering te brengen.
F.enerzijds poogt de regeering, door tel
kens nieuw aan te knoopen onderhande
lingen met Wet buitenland, van daar toe
voer van k'olen te verkrijgen.
Anderzijds ligt het op den weg vari de
plaatselijke Brandstoffen-commissies all eis
wat in hun vermogen is te doen om een
zoo geregeld mogeliiken toevoer van
brandstoffen naar de gemeenten te bevor
deren.
Daarnaast' wordt er door verschillende
gemeentebesturen naar gestreefd, de voor
de gemeente beschikbare hoeveelheden
brandstoffen te vergrooten, door gemeen
telijk© verveningen of het aanwenden van
andere hulpmiddelen.
Ten laatste zijn het de particulieren zelf,
die in het tekort aan brandstoffen trach
ten to voorzien door tot stookmuleriaal
to veroordeelen, wat anders daarvoor ze
ker niet in aanmerking zou komen
hieronder begrepén ook' de verschillende
minderwaardigs surrogaten, als z.g.n. tur
ven en briketten van inferieure hoedanig
heid.
En wel het meest zou dit Winter-seizoen
het gebrek aan brandstoffen recht geven
te spreken van een brandstoffen-nood.
Hierin vonden wij aanleiding eens ee:i
onderhoud to viagen met den directeur
van de Brandstof fencommissk? alhier, ten
einde ten opzichte Van do brandstoffen-
voorziening onzer gemeente een goed in
richt te krijgen en c ze lezers in dezen
kijk op don gang van zaken hier te doen
deelen.
Men diene hierbij in aanmerking te ne
men, dat do'werkkring van de Brandstof-
fencomtnissie alhier zich' uitstrekt, behalve
ovér Alkmaar, ook over de gemeente Aker
sloot. waar men dus dezelfde belangen op
dezelfde wijze ziet behartigd.
Overtuigd, dat publiciteit ten opzichte
van hot vraagstuk der brandstoffenvoor-
zieuing in h'et belang is, zoowel van het
publiek als van de brandstoficnvoorzie-
uing zelve, stond de Keer J. H. Jacobsé ons
gaarne hierover ie woord, voor welke be
reidwilligheid wi/ hem Kier op dé eerste
plaats onzen dank en huid© brengva
Ten zijnen kantore ontvangen bepraatten
wij alzoo, onder het genot van ewi kom
thee (natuurlijk was het maar een thee
surrogaat, maar dan nogal goede!) en
een sigaar, die de Keer 'Jacobse zoo
vriendelijk was ons te presenteeren, de
brandende kwestie dier brandstof fenvoor-
ziening voor onze gemeente.
Al dra ving do heer Jacobse aan met in
hoofdtrekken weer te geven hoe ons land
voorheen van brandstoffen, van kolen voor
al, van uit het buitenland werd -voorzien
en hoe die voorziening gedurende den
oorlog en daarna, onder-allerlei diep in
grijpende .omstandigheden, werd bemoei
lijkt en so?ns geheel werd belemmerd.
In'het begin y.an den oorlog was onze
brandstoffenvoorziening bijna uitsluitend
gebaseerd op de nog in het land aan
wezige .voorraden, op de productie onzer
Limburgsche mijnen en op de voortbren
ging onzer .veenderijen.
Iets later kregen wij daarbij de produc
tie der bruinkool-ontginningen en Weer den
aanvoer van kolen uit het buitenland.
Do productie en aanvoer van binneu-
iandschp kolen, bruinkolen en turven had
den een .vrijwel geregeld verloop, afgezien
dan van enkele klei if ore stakingen en de
eene groote staking; in den zomer van '17
in het mijnbedrijf en het oponthoud bij
tijd en wijle, veroorzaakt door de onder
handelingen over dg prijzen en het vervoer.
Van minder gunstigen fnvloed op de
voortbrenging onzer eigen productie was
het verlaten van de mijnen door de Bel
gische geinterneerden en vluchtelingen, dit.
over het algemeen genomen goed ge
schoolde krachten waren, welke niet direct
te vervangen zijn.
Trots dit alles is de productie onzer mij
nen op den duur aanmerkelijk toegeuoinèn,
vooral-als gunstig gevolg van de invoering,
van een meer practische werkwijze. Hier
tegenover staat echter, dat de aanvoer van
huiten zeer gering en hoogst onregelmatig
is.
Door dezen gebrekkigen, of beter: on-
zekeren toevoer uit het buitenland tróts
gesloten overeenkomsten is door de
industrie in het algemeen, w.o. dus ook
de gasfabricatie, voor verreweg het groot
ste gedeelte beslag geiegd op de aanvanke
lijk aanwezige voorraden en op de pro
ductie.
En niet alleen op kólen, maar ook op
andere brandstoffen legde de industri be
slag; het gebruik van turf o.m. is ont
zettend toegenomen. Vooral in het bak
kërsbedrijf is dit het geval.
Nu is liet van overheerschend belang
hoe groot de capaciteit wel is van orueJ
eigen mijnen, "omdat bij grootere- voort
brenging wij nijnder afhankelijk züji va»
de buitenlandsche producten.
De hear Jacobse meende, beier dan met
een reeks statistische cijfers, de productie
capaciteit onzer mijn en duidelijk te. kunnen
maken door te herinneren aan het ant
woord, dat een officieel vertegenwoordiger
der Limburgsche mijnen op een gelijklui
dende vraag gaf.
Het was op de Eerste Nod. Jaarbeurs
in 1916, dat gelijk men zich herinneren
zal ook de Nederlandsehe mijn ui een
expositie-stand ter Jaarbeurs hadden.
Toen den vertegenwoortiiger gevraagd
wérd: „hoeveel kunnen onze eigen mijnen
nir produceoren?" kreeg men na voor
af gemaakte berekeningen jen antwoord:
„VOO" huisbrand let wel: alleen voor
huisbrand ongeveer 50 pCt. (d.i. tins
circa de helft) van het gebruik."
Hierbij dient opgemerkt, dat toen reeds
lang en ernstig bezuinigd werd en dat
dus bij normaal verbruik liet percentage,
veel lager -vermoedelijk maar ongeveer
30 pCt. zou zijn.
Als men nu overweegt, dat vroeger
voor den oorlog uit België, Duiisch-
lan-d en Engeland-geregelde -kolenaanvoer
plaats had en direct in den oorlog, door
de bezetting van België, de levering door
dit land onmiddellijk geheel stop kwam
te slaan en België uitgeschakeld bleef, dat
Duitschland verreweg niet genoeg cn ïn
verhouding tot zijn vroegere leveranties
uitvoerde en Engeland maar zeer weinig
uitleverde, dau kan men zich' cr misschien
©en kteine voorstelling van maken hor
Let Rijkskolen-Distributie-bureau ©n de
Brandstoffencommissies met moeilijk heten
te kampen hadden om eenigermate ia de
behoefte te vooraten.
En die ongunstige tóestand is blijven
voortduren en duurt in hoofdzaak nog
voort de moeilijkheden, nu weer vooi
ons land pffl met België, dat door zijn
bevrijding tot uitvoer weer in staat 'is,
tot een overeenstemming tè komen bes
wijst wel hoe wij nog met moeilijkheden
ie kampen hebben.
Dit in het algemeen wat 'da brandstof-
fenvooraiening van het geheele land aan
gaat, waarvan de moeilijkheden natuurlijk
van zelf neerkomen op de gemeenten
haar Brandstoffencommissies.
Toen wij dan den heer Jacobse vroegen,
h'oo hier in Alkmaar de toestand thans
mag lfeeten én in vergelijk' met onze brand-
stoifenvoorziening het .vorige jaar én in
verhouding tot andere gemeenten, verna
men wij, dat de toestand wat het eerste
vergelijk betreft niet schitterend is, maar
dat wij over het algemeen een. vergelijk
met andere gemeenten, wel k'unnen do.or-
staan.
lu verschillende andere gemeenten heb
ben de ingezetenen, die het geld' er voor
disponibel hadden, een k'olenvoorraad
natuurlijk wel binnen de grenzen der dis-
tribuieregelingen kunnen op; dtoeii, zoo-
dat thans bij het nijpender gebrek' de
mindergegoeden daarvan de dupe zijn ge
worden, wijl de uitvoering van hlin toe
wijzingen thans meerdere vertraging on
dervindt. Hier daarentegen heeft men zich
van stonde af aan .bepaald aan het gelei
delijk' afleveren van gelijke quantums, over
eenkoinstig de groepsindeelingen.
Deze gedragslijn had ook dit gunstige
gevolg, dat wie der beter-gesitueerden locii
brandstoffen wilde opslaan, zich daarvoor
zng aangewezen op. buiten de distributie
gehouden artikelen, als hout, surrogaat
briketten en dergelijke, zoodat de rnassa-
heeveelheid der brandstoffen daardoor fei
telijk werd vergroot en dus meer voor de
rantsoeneering bestemde brandstoffen ter
beschikking van de distributie bleef
met een onderzoekenden vorschemden blik
Een paspoort? bemaalde Sylvia verbaasd
Noen. Waarom zou ik ©sin paspoort
moeten hebban
Eet is altijd goed een paspoort te heb
ben als mien in 't buitoolajid is, antwoord
de mevrouw Wachnor. Wanneer er iets
gebeulde, ©en ongeluk bij voorbee.d, waar
aan toch iedereen blootstaat, dan weet men
dadelijk wie u bent.
Hij geeft uw adres op. Maar ik denk
niet dat ,u (er nog ©en kunt krijgen
dat moet raan zich in zijn eigen lamd
aanschaffen of anders in ee|ii land, waar
langen tijd heeft doorgebracht.
Wat is ,u.w land, mevrouw? vroeg
Sylvia
Frankrijk? Ik veronderstel dat mijn
heer Waohner een DuitsoJer is?
Mevrouw Wachttor schudde'het hoofd.
O, hij' zou beleedigd zijn ats' hij u
hoorde?
Neen, neen, Frits is ©en Weelner ©en
vroolijke -Weener. Wat mijl betreft, ik beu
zij wachtte ©en oogenblilt wel ma
dame ik ben -wat de Fwmchen noemen
,,un© vrni© cosmopolite" ja, ik hoor
TUSSCllEN 00KL0G M VREDE.
öe biadan verdiepen zich in beschou
wingen over het program van den ts
stieaten Volkerenoond, waarbij, (natuurlijk
yan Etuitseh© z-jda met nadruk worde ge
wezen op de eenzijdigheid van samenstel
ling en beginselen, waardoor de volkeren
bond wordt gemaakt tot .een monster-ver
bond der gcasaoc.eardan.
lu de' Engelsen© bladen wordt ©r v©el
op gewiezen, dat het tnans gepubliceerde
ontwerp nog maar c©n begin is, zij het dan
ook ©en veelbelovend begin. Qe hoofdzaak
is, dat voor liet oogonblik JJuitsohland nog
wordt uitgesloten.
lid „Baily Nowis" evenwel betoogt dat
b©t van üeiang is dat het verbond geen
alliantie van En toa te - mogenidued.cn meer zal
zijnI103 spood.ge-r neutrale en yijaa.dcligko
ilataii als Ld kunnen worden aangeno
men. d,s to viugger zal het verbond zijn
maximum doeltreffendheid krijgen.
hl de beschouwing van de „Tirrteö"
wordt er op gewezen dat Nederland, De
nemarken ©n Zweden iia geval van gelij
ke omatandiguioden als bij dan jongstein
oorlog, verplicht zulten zijn om Duitsch
land financi©ei©n, comimercieelein of econo-
imsohen steun te onthouden oi' zij tedetn
van den bond zijin of lni©t ©n dat zij
verplicht zullen zijn de strijdkrachten van
het verbond over hun geb-ecl door to la
ten. Ltet is heit beginsel waar Engeland in
den oorlog zoo hard voor hoeft gevoch
ten, n.l. dat niemand het recht heeft neu
traal te zijn ©n uit de neutraliteit profijt
te trekken, in ©an strijd, waarin do grouci-
slagon dor internationale maatschappij ijn
gevaar verkeeron.
Da Parijsoibe correspondent van de
„Manchester Guardian" had enkel© dagen
geteden reeds gemold, dat op het laatste
"ogenblik een veelbelovende poging word
gedaan' om het plan voor den volkenbond
oen meer populair ©n representatief ka
rakter te veneeuen. Dez© poging i3 mis
lukt ia de gejaagd© vergaderingen, waar
overal thuis, jk ben burgeres van de
wereld.
HOOFDSTUK VIII.
Zij hadden ©en geruimjan tijd 'gereden,
taeai mevrouw Wao.mer z.ca tut Sylvia
Wendend, zei:
Laaesi w© nu naar mijn huis gaajn
en samen Ije© dnnke.i. We zjjkt niet ver
van dsn Onaiet dee Muguets. We kun
nen daar don een uurtje blijven en tien
koetsier zeggen om ons over een uur te ko
nten bajen. Wat duriict u daar van?
Dat is heel vriend ei.ijk van u, zei
Sylvia erkentelijk.
Zij vond 't heel prettig in de Villa
der Wacüner's een kopj© the© te gaan
drinken, öylvia was in ©eu stammifng, waar
in zij genoot van .©ik© nieuw© afwisse
ling' ©n zij was nog nooit jn ©&n particulier
Franseh huis gewoeet.
Naar den Gaai-at das Muguets. rie?- me
vrouw Wacnner eten koetster to©.
Hij knikte, ©n liet zijn paard koeren.
Die brave bevolking van Lacyillo
denkt aan niets anders dan aan geldma
ken, merkte mevrouw .Wacimer in 't
Franseh op-,
Ik heb gehoord dat d© grond hier on
geveer driemaal zooveel waard i3 als eenige
jaren verleden, ofschoon de huizen loog
goedkoop zijn.
Hoe jammer, dat ze al die mooie ba$-
schen omhakken, zei Sylvia.
Maar de ander haalde haajr schouders
opIk ge&t niet om een mooie natuur
hoolcmaal nieL rïop zij cavorschiliig uit
Het rijtuig hioid nu stil voor ©an hek
van lage, houten paaltjes. Daarachter lag
een groot© eenzame, verwaarloosde tuin,
welko oénige schoonheid bestond uit ©eni
ge elatiga oud© boomen, di© men ©r bad
laten staan,toen het huis gebouwd werd.
Mevrouw Waohner stapt© met c.u. ©wa
ren stap uit 't rijttuig ©n Bylvia volgde
haar ©11 vroeg zicih intussohen nieuwBgd©-
--- -- rig nf, hoe li©t grappig© ktein© villatje er
zij ïeuan n.u we.ura lange mouw© \vcge»i,van binoen wol zou uitzien. In elk geval
die naren aangelegd in wat nog niat zo» was het uiterlijk voorkomen van dein Char
geleden ©&n groot© uitgestrektheid let des Muguets totaal vcrsehillend van dat
bascogsTid ••w est was, allo Engelsche buiaen, die aj: kond®.
in jijt concept werd aangcsioinii.
Het .voorstel is verworpen,. Dus dreig?
gevaar, dat de beschaving, in plaats vajit
©iep. bond van volken rijk te zijj.i, ©©n bond
van ambtenaren op liaar liads zal krij
gen.
Wat da Fransche bladen betreft, irt
d© „Fjgaro" iuo©mt Cap us 't liet voornaam^
ste, dat Duitschland .voor het ©ogenblik
krachtig bedwongen wordt door practische
aardsche middelen. Dit belooft de over
eenkomst, behalve nog hooger Oogmerken.
Minder gunstig; oordeelt Oaehin in da
„Hunïanité": „Het is onmogelijk, het ga.
voel .vaar teleurstelling te overwinnen, datt
©en ©erste londerzoièk van deze lange
conventie geeft. ÏWjjjl zjj'n ver van (Wil
son's opvatting af. In die plaats van liet
groote, volledig©, niauwie, stoutmoedigs or-
orgaïiSsrn|e, waarop da geteisterde volken
wachten, biedt men ons ©en nieuw© editi©
van do conferentie van De|n Haag aan.
In da geallieerd© landen is de ontvangst
dus alterminst onverdeeld gunstig, wat ook
in da neutral© landen nog w©l minder het
val is.
Die „ViLag", het orgaan der uiterste ra
dicalen in Oostenrijk, betreurt h©t als ©en
hoofdfout, dat niet ©en© de neutralen in dan
bond zJijin fopgvjnomjein e|n dat de ver
plichte ontwapening «iet i|n heit ont
werp is vastgelegd.
President Wilson is naar Amerika te
ruggekeerd met het ontwerp voor dein Vol
kenbond in zijln zak. Hij1 ka(n het Con
gres dus bewijzen dat Zijn reis niet ver-
gieiefsoh geweest is, maai' zal zioh tooh'
ook niet kunnen Wijkmakefa, dat hij1 een
schitterend succes heeft behaald. Het is
namelijk zeer de vraag, of zijn ontwerp,
ook de openbare meening in Amerika'
en vooral of het d© meening zijner nepui
bükeinsohe politiek© tegenstanders bevoer
digen aai.
Do algemeens ontvangst van het gepu*
blioeerd© document is allés behalve gunafcigt
RUSLAND,
Pauselijk prote st tegen Ltiniitr
Volgens een draadloos bericht van de
Russische regeering heeft kardinaal staats
secretaris Casparri aan Lanin een telegraiu
gezonden, waarin zijn© eminentie verklaart
met gi'Qoto teleurstelling vernomen te heb
ben, dat mgr. Ropp, aartsbisschop vian Mo-
faileff, door de bolschewM van Petersburg
als gijzelaar, is gevangen genomen. De
kardinaal eischt, dat de prelaat onmiddel
lijk in vrijheid zal worden gesteld.
VERSPREIDE BERICHTEN
De Paus en de Volkerenbond.
De „Keulsche Volksztg." verneemt d.d,
14 Februari uil Bazel: „Benedictus XVJ
volgt de ontwikkeling der vredesonderhan
delingen met groote aandacht. Een bijzon
dere correspondent te Parijs houdt den
H. Vader nauwkeurig op de hoogte."
Naar uit Vaticaansche kringen verluidt
is de Paus zeer tevreden dat president
Wilson erin geslaagd is, vóór de bespre
king der gebiedskwesties het vraagstuk
van den volkerenbond in behandeling ta
biengen. De volkerenbond geldt voor de|
H. Vader, als het voornaamste vredes
vraagstuk'. Dit succes yan Wilson nraakj
een onderwerp uit van herhaalde bespr<v
kingen tusschon den Paus en de leden val»
hat H. College.
De Spaanseh'e griep in Austrauf
Ingevolge de uitbreiding van de Spaan-
xche griop-epidemie in Australië zijn, naaf
verluidt, van regeeringswege de meest
strenge maatregelen getroffen om verdere
besmetting te voorkomen.
Een dier „meest strenge maatregelen"
was, eenigo dagen g©leden, te Sydney*
het verbod aan Katholieke geestelijken ora
do ziektenkampen te bezoeken. De aartsbis.
schop protesteerde onmiddellijk1 teg"en dit
optreden der Sydnevsche overheden.
Geen antwoord ontvangend, begaf zich
de aartsbisschop in persoon naar de kanfc.
pen en eischte toegang, Hij' werd, eclitel
afgewezen. 1
Het huis dat maar éön verdieping1 had
zag er heel vreemd, opgtewoon ©n fanta»
tisch uit, en stond midden op een veld van
hoog opgeschoten gras.
De muilen van den Qhalet des MugiuefH
waren hard rosa geverfd mi&t bruine stre
pen ©a op gelijken afstand vah elkaar wak
ten in, Öian gevel groote, blauw porselöU
nen tegels aangebracht, waarop kotei3sali((
takken lelietjes van daten geschilderd wa-
ren, waaraan de villa haai' naam van Chalet
des Muguets te acknken had.
Die rijl van chooLa kleurige luilam wra*
eesloten om de hitte te weien, want de 00»
negloei lag verzengend op. het huisje en h^
geheel had cöii vreemd, verlaten en ouibei
woond aanzien. Aa-tru-
Svlvia vroeg rtch verwondentng
hoe mogielijk was dat üe Wachnere dg
Sl dSTntot «ïn be^re
kunnen udaaen, ft» slord.geo, Vee u»
derden toestand tonden laten.
Eelfe het voetpad, dat naarl
voonteurtje «n dm
fWoirtt Vestofedl
