UAL NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
No 106
•FEUiLLETÖfi
Zaterdag 10 Mei 1919
ldè Jaargang
BUITENLAND.
Verschijnt dagelijks.
m, .-^ztttt"*~-r s 0 administratie 433.
Bureaux: HOF @s ALKiV3AAR> Telefoon, redactie @33.
V Ook nu nog
Qevaarlsjke vrienden.
Tussciien boring en Vrede
ONS
Abonnemenlspftjs!
ran de courant 0 ct.; van net Mming»»"" - - j».1" 2iii|ifiri» i.yïimr i'i, t
Tan alle sfecnné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 600,—, f 400,—, f 200,—, i S00,—i 60,—, i 33,
A D o n n m w p w -
Per kwartaal, per agent 1 1.65met geïllustreerd
Zondagsblad i k.'lOfranco per post 1 1.85; franco met
geïllustreerd Zondagsblad I 2.30; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van bet Zondagsblad J ct.
Advertentieprijs:
Tan 1—5 regels J 0.75; elke regel meer i 0.15;
Reclames per regel f 0.42^4 Rubriek „Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
i 15
*j* irbeiders-uitbuiting.
Onze socialistische medeburgers Hebben
■steeds den mond vol van de uitbuiting,
yaaraan de arbeiders van de zijde der
werkgevers bloot staan.
Als ze 't daar over hebben, dan komen
ze niet uitgepraat, want, o! z.e gloeien
van waarachtige liefde voor den werkman,
yoor den minder-bedeelde!
Raak niel aan 'n arbèider, want dan
raak je aan hén!
Hebben we 't tijdens de" crisisjaren
niet telkens en telkens beleefd, dat de
«oordvoerders der roode en roodachtige
partijen de regeering te lijf gingen (figuur
lijk, natuurlijk!), omdat de arbeider van
alles veel te weinig kreeg.
Het broodrantsoen b.v., dat was ge
woonweg een schande; moest er op
die manier nu geen ontevredenheid, geen
relletjes-geest onder de arbeiders ont
staan? zoo vroegen de heeren inet
een zeer doorzichtige, geïnsinueerde be
doeling'
Allemaal uit pure liefde voor den ar
beider 1
Ol Als 't van de S. D. A. P. afhing,
- dan zou je eens wat zien, dan was
iedere arbeider gelukkig, dan kreeg ie.
om te beginnen, brood in overvloed,
een hemeltje op aardel
Zou 't waar zijn?
Moet u hóóriffi:
EPr is in Amsterdam een socialistische
arbeiderscoöperatie „De Dageraad" die
nog al eens van zich doet spreken. De
Amsterdamsche bladen hebben het soms
druk om ,,De Dageraad, en het „Volk"
bijt dan regelmatig knorrig van zich af.
Maar nu is 't een vuil zaakje, dat het
>,Volk" vergeefs probeert goed te praten.
Het is n.l. gebleken, dat „De Dage
•aad" zijn arbeiders-klanten slecht ge
Wicht geeft. Op iedere broodkaart van
2800 gram ontvangen die arbeiders 175
gram brood te min!
Naast bet ministerieel rantsoen bestaat
er dus voor de Darreraad-klanten te Am
sterdam een nieuw, nog kleiner rarPsoen.
't ls maar goed, dat de christelijke re
geering het niet duldt, dat de arbeiders op'
deze wijze door de S. D. A. P. worden
uitgebuit. Die regeering heeft maatregelen
genomen, dat het met de te lichte broa
den uitis!
Weet u, wat nu het groote verschil is
krsschen de handelwijze der regeering,
tie den arbeider (en hem niet alléén!) op
krap rantsoen stelde, èn de handelwijze
der roode heeren te Amsterdam?
Dat de regeering inderdaad niet méér
te geven had, dan zij inderdaad gaf,
dat zij dus noodgedwongen niei meer
geven kon!
Dat de roode heeren daarentegen wèl
méér hadden dan zij gaven, dat zij zeifs
.verplicht waren om méér te geven!
en wat de deur dicht doet dat
ze kalmpjes de' centjes der arbeiders op
streken voor datgene, wat zij den arbei
ders wederrechtelijk onthielden.
is 't .veischil duidelijk?
Laten n rosr1e heeren nu dan ook eens'
fel tegenzichzelf uitvaren, feller.
dan zij 't oei, tegen de regeering deden!
Ze zullen moeten erkennen, dat ze 't
.verdiend hebben!
ner redactie aangenamer geweest zijn,
dan dat ook' ons land in den oorlog be
trokken was geworden èn (natuurlijk) par
tij gekozen had vóór de Entente, tégen de
Centralen.
De' oorlog is voorbijde kans voor Ne
derland om partij te kiezen is verkeken:
vandaar dat de „Telegraaf" zich den
laatsten tijd koest hield: er viel immers
niets te stoken! niets op te hitsen'
Nu evenwel de vredes(?)-voorwaarden
zijn bekend geworden, nu vrijwel ieder
neutraal blad zijn afkeuring over de vre
de! ?)-stichting der Entente uitspreekt,
nu dus opnieuw de openbare meening
bewerkt moet worden, nu speelt de
„Telegraaf" zijn partijdige rol weder vóórt.
Luister eens, wat de „Telegraaf" be
lieft te zeggen van de (naar algemeene
opvatting) draconische vredesvoorwaarden
„Het is een lectuur, die ons vertrouwen
geeft, omdat wij thans een bevestiging
krijgen van alle beloften, door de over
winnaar vroeger afgelegd. De geallieer
den, die overwonnen hebben onder de
leuze: wij strijden voor de vrijheid der
menschen, voor jie rechten der volkeren,
voor een nieuwe wereldgroepeering, voor
een nieuwe politiekeconceptie, hebben
overwonnen, onder een eerlijke en waar
achtige leuze. Dat blijkt nu.
Men ziet nergens een imperialistisch
streven of een zoeken naar eigen voor
deel. Men ziet slechts het verlangen naar
„een goeden vrede".
Wat ten slotte opvalt, is-de houding der
overwinnaars ten opzichte van Duitsch-
land. Duitschland wordt streng behandeld.
Deze strenge behandeling heeft Duitsch
land dubbel en dwars verdiend! Maar ook
ten opzichte van dat land merken wij over
al het streven naar rechtvaardigheid en het
verlangen om den geest van 'het land zóó
te vervormen, dat het tot een vrij en nuttig
lid v. d. volkerengemeenschap zal kunnen
opgroeien. De regelingen tegen Duitsch
land, hoe streng die ook zijn mogen, heb
ben alle een politiek-opvoedende waarde,
als wij het zoo noemen mogen. Het oude
wordt p^ooirtt.£ix laci ld Ja cl unvct
de door de Duitsche legers aangebrachte
schade herstellen, het wordt beroofd van
zijn gevaarlijk militair apparaat. En het kan
eeii nieuw leven beginnen, voorspoedig
en'gelukkig te midden van gelukkige vol
keren, die geen Duitsch gevaar meer be
hoeven te duchten. Daarom moet men zich
vooral niet laten verleiden door een mis-
jilaatst medelijden.
De publicatie der voorwaarden heeft een
groot deel van onze onrust weggenomen.
De vrede is nabij. En die vrede maakt een
herleving van de beste menschelijke en
nationale krachten binnen een nieuwen
ideëelen en practisch'en samenhang moge
lijk en zelfs zeer waarschijnlijk."
Oa je gang!
't Stukje zou op Gymnasium of H.B.S.
in de stijl-les uitmuntend kunnen dienen
als..,, proeve van ironie.
Als je ieder zinnetje andere opvat, dan
't er' staat, dan kom je de waarheid het
dichtst nabij.
Maar de „Telegraaf" bedoelt hiermede
geen ironie.
't Is het blad schampere ernst!
Tot schande van de redactie!
- Onze lezers weten, welk een on-neutrale
en niet zelden on-vaderlandsche rol „De
Telegraaf" (en het aftreksel daarvan: „De
Courant") gedurende de oorlogsjaren ge
speeld heeft.
In hartstochtelijke taal hitste het ge
noemde Nederlandsche(?) blad zijn lezers
op tegen alles wat Duitsch of Oosten-
rijksch of Turksch of Bulgaarsch was;
daartegenover stelde het de Entente als
een exempel van eerlijkheid, onbaatzuch
tigheid en edelmoedigheid, en niets
zou het blad blijkens het geschrijf zij-
*7.
gjoed. Dat is uitstekejid. Ja
mijnheer Chester, u W La
ÏÏSllK llaar,daar vmidChaïn
Lacville is geen veilig© plaats voor «m
besch'ermef beeft. Zij heeft
raad kan vïff1"1' aa" wietl
dien braven ftolnrro ,ibailal,Vfe misschien
liever wil dan aoo'n v^^nafUUrl^i5: nie*B
teug mógelijk houden,.^^^00 kian,t 200
-Un»deo^eU knikte besttet van neem
S li, f1»- - Sa Tioon
houden van mevrouw
y' maar lk dat ze alleen van
De Duitsche regeering, de Duitschepers
en het Duitsche volk zijn één in hun
oordeel over wat de geassocieerde en
geallieerde machthebbers als een vredes
verdrag heb o en aangeboden: op een sma
delijk, diep vernederend vredesvoorstel
was gerekend, maar wat men overhan
digd kreeg in den historischen stonde van
Woensdagmiddag heeft blijkbaar de don
kerste verwachtingen nog overtroffen.
Wij zullen de persstemmen hier niet
weergeven zij alle brengen hun afschuw
uit over het ontvangen vredesverdrag,
maar een en ander aanhalen uit de re
devoeringen, welke Donderdag in de Com
missie voor den Vrede te- Berlijn door
de staatslieden Fehrenbach en Scheide-
mann werden géüouden; zij zijn de ver
tolkers van wat het Duitsche volk op het
hart moet branden.
De commissie, voltallig bijeen, bleek on
der den indruk van het plechtig oogen-
blik, waarop een regeeringsverklaring zou
worden afgelegd. Ook verschillende leden
van de Nationale Vergadering namen aan
de zitting deel, die door Fehrenbach ge
presideerd werd.
Deze hield een openingstoespraak, waar
in hij verklaarde, dat het vredesverdrag
eeuwige slavernij voor het Duitsche volk
beteekent. De commissie voor den vrede
staat thans voor een ontzettend verant
woordelijke taak. F.ehrenbach hoopte, dat
de houding van de commissie en de ge
heele Nationale Vergadering slechts be
dacht zal zijn op de waardigheid van het
vaderland en den nood van ons volk.
Daarop nam minister-president Scheide-
demann het woord: 1/
De dag van heden, zoo begon Hij, die
ons eindelijk na de zes maanden lange
foltering van den wapenstilstand in kennis
met de voornaamste gedeelten van de
vijandelijke vredesvoorwaarden gesteld
heeft, is Duitschlaiid's grootste vernede
ring, ja misschien ook nog niet eens.
Een „ja", zoowel als een „neen" kunnen
ons nog dieper, nog hopeloozer in de
staatkundige en nationale vernietiging
naar beneden stoöten.
"Mijne heeren, zoo vervolgde spr., wij
staan aan het graf van het Duitsche volk,
wanneer al wat hier vredesvoorwaarden
wordt genoemd, een werkelijk verdrag
wordt. Ik kan umet het oog op het
feit, dat de vredesvoorwaarden ons nog
niet volledig bekend zijn, geen defini
tieve mededeeling doen over de houding
der regeëring, maar wat ik doen kan en
wil, i» ecu vcr<-e.fijkic,g maken.
Scheid erna rui vefgeicë'K dan de grond
slagen, waarop trien wapenstilstand geslo
ten had met de voornaamste van de
thans bekende voorwaarden, en vervolgde
dan: Elk verder woord zou de onmoge
lijkheid en de onbarmhartigheid dezer voor
waarden verzwakken, die niets anders zijn
dan een doodvonnis op termijn. De rijks-
regeering moet ook dit alle gevoel in
vlam zettende document van haat en ver
blindheid nuchter behandelen. Zij zou haar
plicht slecht nakomen, indien zij ziehover-
gaf aan gewaarwordingen, die evengoed
in haar ais in u opkomen.
Zij kan zich trouwens moeilijk inden
ken, dat onze tegenstanders in deze ern
stige ure slechts een program voorgelegd
hebben, dat alleen gehaald behoefd te
worden.
Na de pauze deed de voorzitter Fehren
bach de volgende mededeeling:
In overleg met de leiders van alle par
tijen moet ik de volgende verklaring af
leggen: Mijnheer de minister-president
heeft mei recht het vredesverdrag, zooais
het door onze vijanden werd voorgelegd,
ondraaglijk en onuitvoerbaar verklaard en
heeft tevens betoogd, dat onderhandelin
gen met onze tegenstanders ingeleid moe
ten worden. Wij zijn het er mee eens,
dat op deze wijze een poging gedaan
wordt om een vrede tot stand te brengen,
die voor het Duitsche volk draaglijk en
uitvoerbaar is.
Ik roep overeenkomstig den wensch
van alle fracties de-Nationale Vergade
ring Maandag 12 Mei, des namiddags drie
uur, te Berlijn bijeen.
De leden van de commissie voor den
vrede zal ik ten spoedigste bijeenroepen.
Volgen hier nog eenige uitlatingen van
Duitsche vredesgedelegeerden te Versail
les, op wie de vredesvoorwaarden, vol
gens den corr. aldaar van de „Neue Berl.
Zeit." een verpletterenden indruk hebben
zichzelf houden. Het zijin avonturiers. Die
oude Frits is het ergste type van speler,
het type, dat vast gelooft schatrijk te zul
len wórden door een „systeem". Zno'n
Zoo'n man is tot alles in staat als hij er
geld door machtig kan wordan. Ik geloof
dat ze veel meier van de verdwijning van
mevrouw Wolsky afw-cten dan iemand anders
Virieu liet zijjn stem dalen en leunde
over de tafel.
Ik heb altijd ven nood, .vervolgde hij
neen, ik ben er van liet begin af aan
zieker van geweest dat de Waohn,ers chan-
tage plegc.:. Ik ben er van overtuigd dat
zij' iets hebben ontdekt ten nadeel© van
die arme mevrouw Wolsky, dat zij haar
geld hebben afgeperst ouder bedreiging
dit ruchthaar te maken en haai*, toen
zdj eenmaal betaald had, uit dien weg
hebben geruimd.
Chester's stem werd zonder dat hiji het
aelf wilde, hartelijker. Als die Frans oilman
Sylvia niet eens wilde zien, waarom had
hij! dan tot eiken prijs terug geiwild naar
Lacville?
De hall van de iVilla du Lac was helder
verlicht en toen die victoria eindelijk voor
de steenen Stoep stilhield, drukte da Vi
rieu plotseling Chester's hand.
Alle goeds hoor. riep hij uit.
Alle gpeds wensch ik ja toe, geluksvogel
En (zöoals de abt van de Engefsoh© kost
school waar ik geweest ben, tot mij.
placht te zeggen, als hij mij door het kloos
ter zag rondloopen) „God zegen© je".
Chester was verbaasd en ook ©enigszins
ontroerd. Wat waren die Fransohen toch
vreemde impulsieve menschen. Ofschoon-
die de Virieu klaarblijkelijk zelf een beet
je verliefd op haar was, scheen hij toch
dadelijk bereid in haar reeds de toekom
stige vrouw van een ander te zien.
Maar... maar... dat was het 'ra niet.
Chester was er eigenlijk niet eens ago heel
zeker van, dat liij Sylvia tot vrouw ver
langde. Zij was aoo veranderd. zij
scheen hem ©en heel and-ere Sylvia dan de
Sylvia die hij altijd had gekend en liefgehad
Ik kom nog even bij u terug om u
te zeggen, of alles ia orde is, zei hij een
beetje onhandig. Ma,ar ik wou dat u teiven
binnen wilde komen, al was 't maar voor
een minuut Het zou mevrouw Bailoy
zooveel genoegen doen u te zien.
Neen, neen, mompelde de ander,
geloof me dat ao-u het niet.
gemaakt:
Minister Landsberg verklaarde, dat de
gruwelijke aankondigingen in de pers nog
overtroffen waren. Van mondelinge on
derhandelingen kan geen sprake meer zijn.
Ons zal niets meer overblijven dan ja
of neen te zeggen.
Prof. Schücking zeide: „Zelfs in de klei
nigheden openbaart zich de sadistische lust
van Frankrijk om Duitschland te verne
deren. Het document, dat wij hebben ont
vangen, is in een woord vreeselijk.
Rantzati verklaarde: „Zooals de zaken
thans staan, ben ik heden niet bij machte
een enkel woord te zeggen."
Minister Giesberts liet zich aldus uit:
,,Men wil de Duitsche arbeiders tot sla
ven in dienst van het internationaal kapi
talisme maken. Daartoe leenen wij ons
niet.
„Er rest ons slechts één uitweg: onmid
dellijke vrede met Rusland en samenwer
king van de bolsjewistische troepen^ door
Duitschland."
Alle gedelegeerden zijn het er over
eens, dat het vredesverdrag in zijn tegen-
woordlgen vorm onaannemelijk is.
In het besef van den precairen toe
stand en om het volk den stand van zaken
goed te doen begrijpen, hebben de rijks-
president en de rijksregeering zich ge
wend met een oproep om eenheid tot het
Duitsche volk.
De eerlijke wil tot vrede van ons zwaar
lijdende volk, zoo luidt het daarin, kreeg
het eerste -antwoord in de ongemeen har
de wapenstilstandsvoorwaarden. Het Duit
sche volk heeft de wapenen neergelegd
en is alle verplichtingen van den wapen-'
stilstand, hoe zwaar ze ook waren, eerlijk
nagekomen. Niettemin zetten onze tegen
standers den oorlog zes maanden lang
voort door hardhaving der blokkade. Het
Duitsche volk droeg alle lasten in het
vertrouwen op de in de nota van 5 No
vember door de Geallieerden gegeven be
lofte, dat de vrede een rechtsvrede op
den grondslag van Wilson's 14 punten
zou zijn. Wat ons thans in plaats daarvan
in de vredesvoorwaarden aangeboden
wordt, is in strijd met die belofte, is on
draaglijk voor het Duitsche volk en ook
bij inspanning van alle krachten onyervui
baar. Het is een grenzenloos machtsmis
bruik tegenoverhet Duitsche volk. Uit
een dergelijken opgedrongen vrede moe
ten nieuwe haat tusschen de volken en
in den loop der geschiedenis rlieuwe moor
den ontstaan.
De Duitsche volksregëering zal dit vre
desvoorstel met een voorstel van een
rechtsvrede op den grondslag van een
duurzamen volkenvrede beantwoorden.
"De diepe verontwaardiging, die in alle
kringen van het Duitsche volk heerscht,
bewijst, dat de Duitsche regeering den
wil van het geheele volk tot uitdrukking
brengt. De Duitsche regeering zal .alle
krachten inspannen om voor het Duitsche
volk dezelfde nationale eenheid en onaf
hankelijkheid en dezelfde vrijheid van ar
beid op economisch en cultureel gebied
te verwerven, welke de Geallieerden aan
aile volken van Europa geven willen, al
leen aan het onze niet.
Tegenover dit gevaar voor vernietiging
moet het Duitsche volk en zijne door
hemzelf gekozen regeering één zijn. Zon
der onderscheid van partij moet Duitsch
land zich aaneensluiten in den wil de ver
kregen vrijheid te behouden.
De regeering roept het geheele volk op
om in deze moeilijke ure met haar in
wederzijdsch vertrouwen te volharden op
den weg van de plicht en in het geloof
aan de overwinning van de rede en het
recht.
Als de teekenen niet bedriegen zullen
„de Duitschers het vredesverdrag weige
ren" te aanvaarden, tenzij?.... tenzij de
geallieerden toenadering toonen om tot
een vergelijk te komen op de basis van
Wilson's 14 vredespunten.
Chester sprang uit liet rijtuig, ging vlug
.de stèem-ein stoep pp én beldjei.
Polperro zelf deed open. Het vrooilijke,
drukke hiotelhoudertje had 't nog drukker
dan gewoonlijk, waait het toeval wilde dat
mevrouw Polperro v-ocnr oen,.paar dagen uit
de etad wa&
lk kom u vragen pf u voor vannadht
misschien een "kamer voor mij 'disponibel
liebt, vroeg Chester. Do kamer, waar
graaf de Virieu gelogeerd heeft, is zeker
nog iuiet ingenomen?
Ik zal eens gaan zien, n^jinhoefl'.
De heer Ptolparro wist niet wat hij1 den
ken moest van dien stoeien Engelsah-
man, die aoo laat op den avond aAnkwam
en geen ander© begag© bij zich had'dan
een handkoffer.
Opeens herkend© hfj! heiml D jai, dafi wiaö
immers de vriend van die mooi©, aardige,
rijke mevrouw Baitoy.. de Engelsohman,
die in de laatste dagen in h©t Pension
Malfait had gelogeerd. Ho© beietta hij] ook
we?... O, ja., Chester.
Dus 't vertrek van dien mdj|nhe«r Ches
ter uit Lacville was maar komedie, ge
weest.... ©en truc om zoodoende den graaf
de Viireu, die ook al verpefd was op die
BELGIE,
D m u n i l i e-o n t p 1 o f f i n g e n te
Brussel.
Thans worden meer bijzonderheden beJ
kend omtrent de groote ontploffingen bij lid
plaatsje Groenendael. Er lagen ongeveer ceil
millioen granaten, waaronder óü.ülk) gasgra
naten en traanverwekkende granaten. Noa
heeft men niet kunnen vaststellen hoeveel
slacüloffers er zijn gevallen. Omtrent de oor
zaak van'de ramp wordt de volgende lezing
gegeven.
Een Duitsch soldaat was bezig aan oe«
kist lonten, slaghoedjes en ander oorlogs
materiaal, toen deze in brand schoot Naai)
de verklaringen van getuigen, zou dal dr
oorzaak van de ramp zijn. Eciiige kl. ine
knallen vólgden, maar kwart over elf eenl
gevaarlijke ontploffing, die alles deed schud
den en zulk een scliok verwekle, dat alle
ruiten, tot op 10-tal kilometers aan slokker
vlogen. Zelfs in Schaarbeek en Borst zijn
ruiten verbrijzeld. Steeds hebben aanhou
dend ontploffingen plaats' en, verondèi sield
wordt, dat deze nog geruimen tijd zulle»
voortduren. De bewoners van Groenendael
en Hoeilaert zagen zich genoodzaakt hut
huizen te verlaten. Het dorp Groenendael
is geheel ontruimd.
DUITSCHLAND.
Een t r e p r w e e k voorgeschreven.
De voorzitter van het rijksministgrie h©af|
tot de regeeringen der vrije staten het vol
gende telegram gericht: „In bangen nood en
gebukt door zorgen, heeft het Duitscli-e volk-
in de maanden van den wapenstilstand, ver
langend de vredesvoorwaarden tegemoet ge
zien. Met de bekendmaking daarvan is de
bitterste ontgoocheling en een onuitspreke
lijke smart over geheel het volk gekomen.
Aan dit gevoel van alle Duitschers moet
openlijk uiting gegeven worden."
Volgens besluit van de rijksregeering, wor
den de rederingen dier vrije staten verzocht,
h©t daarheen te leiden, dat gedurende een!
week alle openbare vermakelijkheden ach
terwege blijven en in d© schouwburgen
slechts zulke vertoon in gen voor het voet
licht komen, die in overeenstemming zijn
met den ernst van dezen moeilijken tijd.
TBBSPftEIÜË BEJilOMTElv
K p e n i c k i a d e.
Dezer dagen heeft zich te Berlijn eea ge
beurtenis afgespeeld, welke veel overeen
komst, thad en weer eens doet dienken aan
het optreden van den schoenmaker-pseudo-
kapitein van Köpenick.
Eenige dagen dan geleden kwam uil Ber
lijn te frankfurt een auto met de Aineri-
kaansche vlag aan. De inzittenden, vier hoe
ren en een dame, stelden zich als leden
eener speciale Amierikaansche commissie
voor.
Het hoofd der missie, baron Eglofstone,
maakte zijn opwachting bij de consulalen
en de autoriteiten en ontving tegenbezoe
ken.. Hij droeg een Amerikaansch kapiteins
uniform, had passen van het ministerie van
buitenlandsche zaken en andere officieels
documenten in zijn bezit en trad op zooals
men dat van een vertegenwoordiger van
een groolen slaat kan verwachten.
In den nacht op Vrijdag waren de Ame
rikanen in een bodega, waar -zij de aan
dacht van veel matrozen van (len veilig
heidsdienst opwekten. Er vielen woorden,
wiaarbij de heeren, die zich tot dusverre
steeds in het Engelsch uitgedrukt hadden,
plotseling correct Duitsch begonnen te spre
ken. Dit verwekte orgwaan en zij werden
uilgenoodigd zich naar het politiebureau te
begeven.
Daa "pbleek, dat de „baron niemand an
ders was dan de reeds meermalen 'gestrafte
Oerlel uit Frankfurt, die door zijn avontuur
lijke tochten en zijn voorliefde voor schit
terende uniformen de politie-reeds lieel wat
last bezorgd heeft.
Uil het verhoor bleek, dat Oertel met
de hoogste autoriteiten betrekkingen aan
geknoopt had. Hij stond met Mackensen in
verbinding, werkte m©t entente-commissies,
sloot verdragen met de Tsjechisch© regee
ring, was gedelegeerd© van buitenlandsche
mooie jonge weduw©, kwijt te raken.
Mijnheer Pólperro had schik in bet gteri
val Nog nooit had hij zioo'n grap beleefd.
Maar dat zaakje zon took niet zoo gemak
kelijk gaan als (le Engelsohman dacht,
want nu zou zioli voor hem ©en gndera
moeilijkheid voordoen, eó zeker de laatst©,
die hij verwacht had.
Ja, zei Polperro nadenkend.. daar
hebt u gelijk in. Ik had het heelemaaiS
vergeten. De kamer van deni graaf da
Virieu is leeg, ztooals u zegt, masair„. hij! aar
zelde ©n lki er toen met Lata eluwa üj
zij in blik op volgen: Ik heb nog een
andere kmner disponibel, een veel mooter»
met het uitzicht op het meer^. de kameft
waar mevrouw Bailey gelogeerd beeft
De kamer waar mevrouw JMley g»
logeerd heeft? herhaalde Chester, Heef?
mevrouw Bailey dan geö amdene kamefc
in gebruik genomen.
Neen, dat niet, maar kij beeft La»
ville vanavond verlalten. Ik b©5 juist eol
brief van baar gekregen.
Ket maauaetje had jxifteate om ern stag*© u^j
van. O, die .Epgelschejn, die aoo koud heet©!
nVordfc vervolgd.) j
