No 18€
18e Jaargang
FEUILLETON
BUITENLAND.
Saterdag8 14 Juni 1919
R-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NQORD-HÖLLANÖ
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF ©j ALKMAAR» if©l©u©on» redactie 633.
Esgeradonssreclii
Onschuld ea Misdaad.
Als kinderen te behandelen.
V Lang niet lekker.
Tusschen Oorlog en Vreda
ONS BLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: per agent t 1.65; met geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post t 1.8» franco met
geïllustreerd Zondagsblad 1 2.30afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct.
sji^s? a a s ADMINISTRATIE 433.
Advertentieprijs:
Van 1—5 regels i 0.76; elke regel meer i Ü.lö:
Eeolames per regel f 0.42^ Rubriek „Vraas en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f SOO,—, f 400,—, I 200,—, l 100,-^1 60,—, f 35,— f 15.—
11.
In ons vorig stuk' zagen wij, Koe in som
mige landen gedacht wordt over eigen
domsrecht. Ais wij hieraan toevoegen, dat
bouWens overal de scherpe grens tusschen
bet mijn en dijn zóó vervlakt is, en diefstal-
Jen zóó hand-over-hand toenemen, dat nie
mand zijne bezittingen bijkans veilig weet,
dan zal het niet nutteloos blijken, de Chris
telijke beginselen over den eigendom in
het geheugen terug te roepen.
.Wal is eigendomsrecht?
Dat is de wettige bevoegdheid om over
eene zaak ais de zijne, naar eigen believen,
te beschikken. Dat recht werd niet eerst aan
ilen mensch geschonken op den Sinaï, toen
Gód onder bliksem, donder en bazuinge
schal .aïkondde:
,.Gij zult niet stelen. Gij zult niets begee-
jen van hetgeen uw naaste toebehoort."
God legde dat recht neer in de mensche-
lijke natuur op den zesden Scheppingsdag.
Later bevestigde Hij h!et op den Sinaï, als
|3ij in het zevende en tiende gebod eerbied
.vorderde voor de goederen-van den naaste.
Is het eigendomsrecht dus een eischder
jnenschelijke natuur?
Dat hopen wij duidelijk' te maken in de
Yolgende punten:
.Vooreerst, de mensch! is een redelijk, een
Verstandelijk wezen.
Welnu, dat verstand zegt hem', dat hij'
ook voor de toekomst moet zorgen. Terwijl
jfet redelooze dier zich vergenoegt met
hetgeen op het oogenblik! onder zijn bereik
ligt, overschouwt de mensch' de toekomst
en mag derhalve aan die toekomst ook zijne
aandacht wijden.
Daaruit volgt duidelijk', dat de mensch
Van nature het recht heeft, zich niet alleen
yerbruikbare goederen te verschaffen, maar
pok blijvende, waardoor ook voor de toe
komst in zijne behoeften wordt voorzien,
„De mensch" zegt Leo XIII in zijn zend
brief „Rerum Novarum", moet niet alleen
bet beheer over de vruchten der aarde,
maar ook over de aarde zelf bezitten, want
Mj weet, dat zij bestemd is om hem door
hare voortbrengselen voor de toekomst de
middelen tot levensonderhoud te waarbor
gen.
De behoeften van iederen mensch keeren
als 't ware voortdurend terug, zoodat zij
yandaag bevredigd, voor morgen nieuwe
eischen stellen. Derhalve moet de natuur
iets aan den mensch hebben gegeven, wat
duurzaamheid heeft en altoos blijven zal,
zoodat verwacht kan worden, dat daaruit
bii yoortduur in de behoefte zal worden
voorzien.
Welnu nietsl anders dan de aarde met
jfare vruchtbaarheid op verschillend ge
bied k'an zulk een yoortduur verschaffen."
Duidelijker nog en dit is de tweede
yeden wordt Het eigendomsrecht van
Öen mensch, als wij hem beschouwen als
Hoofd van het huisgezin.
Als zoodanig is hij verplicht niet alleen
voor zich zeiven, maar ook' voor zijne kin
deren te zorgen.
Heilig immers' is de wet 'der natuur,
dat de vader voorziet in de behoeften van
zijne kinderen; niet alleen voor den dag
yan heden, maar ook' voor de verre toe
komst.
„Maar hoe Zal hij dit doen", vraagt Lèo
XIII, „tenzij door het bezit van vruclïtdragen-
goederen, om deze bij erfenis op. zijne
kinderen over te dragen."
Nog. meer bewijzen haalt Paus Leo aan
Een derde namelijk' is deze, dat zonder
eigendomsrecht talent en schranderheid hun
prikkel zouden missen, en aldus de bronnen
V'an rijkdom en welvaart geheel zouden
ppdrogen.
De overtuiging, 'dat de mensch, door
gestadigen arbeid, zich1 blijvende bezittin
gen k'an verwerven, en zóó zich in de
.wereld k'an vooruit helpen, die overtuiging
alleen zal zijn ijver prikkelen ea hem tót
gestadig werken drijven.
Maar. deze prikkel, bron van zooveel
welvaart, zou vervallen, zoodra het denk'
beeld der communisten werd verwezenlijkt
en alle persoonlijke eigendom werd afge
schaft.
Niemand zou meer arbeid voor de ge
meenschap yerrichten dan strikt noodig
was.
Ten slotte, als de bijzondere eigendom
kwam te vervallen en allen gelijkelijk eige
naar werden van de voortbrengingsmidde-
len, wat h'arde slavernij en onderlinge af
gunst zou daarvan het gevolg zijn. Harde
slavernij. Want wie zou de nederigste be
drijven uitoefenen, wie zou zich' vergenoe
gen met eene minder aangename stand
plaats, als hij niet met ijzéren hand tot
dat bedrijf gedwongen of naar die stand
plaats verwezen werd?
Onderlinge afgunst. Immers in zulk eene
maatschappij zal de geringste ongelijkheid
in welvaart, ja zelfs de schijn daarvan, de
h'arten in twist en tweedracht en naijver
ontsteken.
De Christelijke opvatting, dat verschil
van standen volgens den wil is van God
en dat de bijzondere eigendom een eisch
is der menschelijkë natuur houdt velen in
berusting.
Maar is die overtuiging verdwenen, dan
verdwijnt ook die berusting, en met Kaar
ook de vrede en de eendracht.
Heilo.
HL ULLEMAN,
Kapelaan.
I. .VERGIFTIGD.
Het was t'e Parijs. r
Midden in de rue Varennes s'tiohd ee-n
ev« groef gebouw, aan alle zijden door
prachtig geboomte omgeven; Het was vap
den .openbaren weg gescheiden door een
muur, die echter bet gezicht ini den tufn
«iet belette. Een zware' eikenhouten poort
met beeldhouwwerk versierd, gaf toegang
tot het voorplein.
Op eesi heerlijken lenteavond, reed door
de Stippen do poort een rijtuig, dat "men
sclio-en te verwachten. Nauwelijks tobh
hie.ü u-:-t stil of de deur van het huis ging
open: ^gn Jaicpi .snelde op het uoVt-ier
toe en Jg| vo!gende ifaenblik besteeg
een siajiK_ ymgnxm.soh, «aar schatting te
ven- oi acht- (jjj twin l ig iaar oud, het
wr;j nooge Ujrdjfi.
hebben of zich althans nog niet verstandig
en fatsoenlijk zeggen te willen gedragen.
Als kinderen, die daarom door de „groote
menschen" in bedwang gehouden moeten
worden.
Rechiaciie Statenleden Van Noord-Hol
land hebben Staten-leden der Vrij- en Unie-
Ubera,en uitgenoodigd tot een bijeenkoms'
op heden ter bespreking van de verkie
zing voor liet cohege van Gedeputeerde
Staten.
Wie geen vreemdeling is in de aller
nieuwste politieke Nederlandsche historie
en zoo'n beetje n&ging, welke stroomin-
gen en strevingen zich sinds November van
het vorig, jaar in Üe politiek! openbaarden,
zal zich niet met verwondering afvragen,
wat dit berichtje toch wel te beteekeneh
k'aii hebben, en w5t de vereenigde recht-
sehe en liberale Staten-leden toch wel te
bespreken mogen Webben.
Hij zal zich herinneren, dat vian meerdere
zijden eenigen tijd geleden de vraag werd
opgeworpen, of het gezien de revolu-
tionnaire gezindheid onder een groot deel
dér Nederlandschb socialisten wel oir-
baar geacht kan worden, socialisten in de
conege's van Gedeputeerden te kiezen.
Vergissen wij ons niet, dan zullen de
vergaderde rechïsche en liberale Staten-le
den heden deze kwestie behandelen;
nagegaan zal worden, of het lidmaatschap
van Gedeputeerde Staten een post is, welks
aan een socialist, die zich! op ieder oogen
blik' als een rasecht revolutionnair k'an ont
poppen, al dan niet toevertrouwd mag wor
den, of een socialist in de ure der re
volutie van die post eventueel geen al te
groot misbruik zal kunnen maken, of hij in
die functie de revolutie desgewenseh't niet
al te invloedrijk' zal kunnen helpen voor
bereiden.
.Vragen, die van groot belang zijn,
op welker beantwoording wij evenwel niet
vooruit willen loopen, overtuigd als wij er
tevens van zijn, dat de toekenning van ver
antwoordelijke functie's aan schreeuwerige
socialisten het beste middel is, om deze
Heeren te temmen, en om hun het clolzin
nige van hun onverantwoordelijk' schreeu
werig bedrijf te doen inzien, te doen voe
len.
Laten wij de vragen, welk'e bij liet stel
len van deze kwestie rijzen, derhalve on
beantwoord, - wij kunnen niet nalaten,
erop. te wijzen, hoe door de confe
rentie, welke rechtsche en liberale Staten
leden heden samen Houden de socialis
ten zeer terecht behandeld worden
ais kinderen.
Als kinderen; die onder voogdij staan,
omdat zij aan zichzelf overgelaten eri
hun eigen zinnetje doende ongelukken
zouden kunnen maken, welke yoor heel de
omgeving noodlottig kunnen worden.
Als kinderen, die Kun verstand nog niet
Een lakiei trad. op hejm to^.
„'Hoc is h§t toet den markiefs", vrjo-egl
'hij dezen.
„Naar het schijnt,; is de toestand Van
avond redelijk", was het antwoord, „ma&r
,u zult er dadelijk zelf over kunnen opr-
deeton, dokter.
Mevrouw de markiezin Kejeftt Al eenjgte
malen natatr1 u gevraagd".
Langs een prachtige, wit miahniefBin trap
begaf de geneesheer want dat Was de
ernstige jong1© man Zich n»ar (ie zie>-
kcnkamief.
De lakei gin(g hem' vooif, opende een
deur eni sprak met gedempte stem: „Dok
ter Sintêfy.
Terstond weid lejtatï portóère teruggescho
ven ien tusschm haar plooien vertoonde
zich elan' Vriouwen&estalte, zóó schoon en
tegelijk zóó zedig, als Parijs er inderdaad
slechts wei'nigjo kendo. Een uitdrukking
vap buiten gewon© zachtheid en goedheid
lag op haar bleek gelaat,dat echter zelfs
als .zij. glimlachte, in'og een MÉ*,Van diepe
zwaarmoedigheid vertoonde.
Zij UBStt top dokter Siinitély, töei. J
's Jonge' als de socialisten eens goed
en wel de baas zijn, dan zal het personeel
het leven onder die bazen toch' nog lang
niet lekker vinden
Eenmaal aangenomen natuurlijk', dat er in
den toekomstigeti heil (?)-staat nog
„personeel" zal bestaan en niet alle men
schen m'nlieer-de-baas zullen wezen.
Daar, waar de heeren nu reeds zoowat
de baas zijn, blijkt een en ander duidelijk
uit den terecht of ten onrechte ont
stemden geest onder het personeel.
Zoo b.v. aan den Gemeentelijken Wo
ning-dienst te Amsterdam.
In het orgaan „De Gemeenschap", van
den Ned. Fed. Bond van Personeel in
openbaren dienst, welk' blad onder commu
nistische invloeden staat, lezen we Het vol
gende testimonium over een socialistischen
chef
Aan den Gemeentelijken Woningdienst
(te Amsterdam) is 't nog lang geen koek
en ei. De directeur, een sociaal-demo
craat, is een despoot van eerste klas
en leeft daar met de arbeiders gelijk
een slavendrijver met zijn koelies.
Deze week' maakten wij voor Het eerst
kennis met den Keer Keppler, daar hij zijn
lust tot regeeren had botgevierd, op eeni
ge jeugdige werklieden, waarvan* hij er
één ontsloeg en de andere, een kind van
14 jaar,werd gestraft met een geld
boete van f4.20. Deze -straf werd gége-
ven, omdat schrik niet, lezer zij
niet hadden gemeld, dat er een deuk' in
een koperen waschketel was.-
Nu zij aanstonds royffsl erkend, dat een
communistisch' blaadje tegenover een S.
D, A. P.-er niet te vertrouwen is, dat
eenige overdrijving in het bovenstaande
derhalve zeer wel mogelijk' k'an zijn.
Het geval is echter voornamelijk' 'diér-
om zoo curieus, onirtet eruit bib ,1, Koe de
communisten tegérióvèf de werk-gevende
socia'al-demok'raten th'ans net eender optre
den als de socialisten voorh'een tegenover
de burgerlijke patroons,. en minstens
even ontevreden zijn.
„l'Histoire se répète", de geschie
denis herhaalt zich.
Als de Communisten over 'n tijdje hier en
daar aan 't laadje zitten,, dan zai Het niet
lang duren, of er ontstaat wederom' een on
tevredenheidspartij, die Het leven ond'er de
communistische bazen lang hic-t lekker zal
vinden en die geen gelegenheid ongebruikt
zal laten om de communistische bazen als
slavendrijvers aan de k'aak te stellen.
En waarschijnlijk' niet zonder reden'
We herhalen, wat we hier boven' zeiden:
als de socialisten (van wélke soort ook)
eenmaal de baas zijn, danzal Het méér-
socialistische personeel liet leven onder die
bazen nog lang niet lekker vinden.
Nog buiten beschouwing gelaten 'de
klachten, welke de nfet-socialis'tisdie bur
gerij over een eventueel socialistisch be
stuur rnisschien(l) toclf nog wel eeiis in
te toengen zal hebben
len einde raad vragen wij ons af, wat
er op die manier van den zalig gedroom-
den heilstaat toch' wel terecht moet komen
Op Het ccgenblik, dat wij ons overzicht
beginnen ie schrijven is ons nog niet be
kend of üe overdracht van Het Entente-
antwoord op de Duitsche tegenvoorstellen
dan toch werkelijk gisteren Heeft plaats
gehad.
Zou er dan toch nog weer waf in den
weg gekomen zijn en de overhandiging
,/Wat ben j-a laiat van avond, neef
Riaimond", sprak 22e zaöliti
„De markies wou j-s taiZ Id'teti! toepen-'
„Dat aou niet gteitolpen b|ab-b©n. |k was
niet thuis, maar werd aan pen aeer ern
stigj ziekbed o-pgahoudani".
Op dit opgenblrk kkmk' hjeif Ujifc hpt aam-
grenzend^ vertrek: kort ea gebiedend: „Ma
deleine". i 1
De jonlgje vïlpuw wendde zach 'dm: leen
blos kleurde, haar bleek©' wa-ngeti, maar
Verdwepni ook terstond waer. Zij trad' pp
haar gemaal top |gH vroeg: „Kan ik 5©tó
wopr je doien?"
Dokter Siiitély wals haar, gleivplgd:
Daar zat een bejaard man uifet scherpe
doordringende oog-em en ©en hardvochtige
uitdrukki-hg, op rijn vermagerd gieJaat in
een leuningstoel T|oen hij deh arbs zag
binnentreden, spande hij zach zichtbaar
i-n dm de drift te ondterdrukkpn, die hem
dreigde te bpheerschen.
Dit geluk te hem echter ma,ar slecht^, en
zijn stem klonk nc® ruw en bnvriiendq-
lijk, toen hij! sprak: „Zoo, zfijf 'göj daair,
einde-lijk Sintély? FTu, bfeter laat dan
nog weer eens uitgesteld zijn?
Vermoedelijk' wel. !Want volgens de jong
ste Fransche berichten is door de Entente-
vredeseonferentie nu weer een commissie
benoemd om den tekst van het antwoord
aan Duitschland in zijn geheel te herzien.
De commissie bestaat uit vier leden, n.l.
een Franschman (André Tardieu) een En-
gelschinan, een Amerikaan en een Italiaan.
In dit- bericht wordt er trouwens ook
van gesproken dat het 60-pagina's tellende
antwoord der Entente nog gedrukt moest
worden en eerst.... Zaterdagavond of Maan
dagmorgen aan graaf Brocküorff Rantzau
kon worden medegedeeld.
Wanneer dus de overhandiging eigenlijk
zal plaats hebben weten wij nu nog niet
eens zeker.
Dit weten wij echter wel een uitv-oe-
ig -Havas-telegram uit Parijs meldde het
vooraf dat de overhandiging van het
antwoord zonder eenige plechtigheid zou
plaats hebben.
Ook weten wij in hetzelfde telegram
werd er gewag van gemaakt dat er
geen belangrijke wijzigingen werdeu aan
gebracht in de algemeene bepalingen van
het verdrag, noch in de classificatie dei-
vergoedingen of in de omschrijving ervan;
de Duitsche regeering krijgt alleen de be
voegdheid een voorstel te doen ten aanzien
van de wijze waarop zij zich van haar
schuld zal kwijten.
Wat betreft den Volkenbond, heeit de
Raad van Vier nog geen beslissing geno
men, doch de kLvestie beweegt zich in
een richting.gunstig voor de vertegenwoor
digers van Frankrijk,, die erop wezen, dat
het onmogelijk is Duitschland onmiddel
lijk tot den Volkenbond toe te laten. De
commissie besloot aan den Volkenbond
over te laten hét oogenblik - te bepalen
waArop Duitschland als lid zou worden
toegelaten.
En dit staat nu wel vast, dat de beslis
sing van. Duitschland spoedig zal moeten
volgen, want zoo luidt een ander be
dek! uit Parijs wanneer de Duitschers
het antwoord der geallieerden ontvangen,
zullen zij vernemen, dat dit een eenstemmig
en laatste woord der geallieerden is. Bijna
onmiddellijk -zal \hv:; gevraagd worden of
ze bereid zijn te teekenen.
Volgens de Fransche bladen zou aan üe
Duitsche delegatie slechts een termijn van
6 a 8 dagen worden toegestaan om Haar
antwoord kenbaar te maken. Dit wil echter
nog niet zeggen, dat ha uiterlijk' 8 dagen
het vredesverdrag moet worden ondertee-
'kend; althans een telegram van Hedenmor
gen zegt ter verduidelijking van h'et kran
tenbericht, dat dit zóó moet worden opge
val, dat zij binnen dat tijdsverloop moet
te kennen geven of zij voornemens is te
teekenen of niet; de feitelijke onderteeke-
ning zou echter niet zoo spoedig behoeven
plaats te hebben.
Nadat zij hunne bedoelingen hebben doen
kennen, zulien er nog eenige dagen noodig
zijn om de laatste voorbereidingen te tref
fen voor de formeele plechtigheid ie Ver
sailles. Voor jiet geval de Duitschers ver
klaren, dat het verdrag niet wensch'en
te onderteekenen, zal hun worden medege
deeld, dat de wapenstilstand wordt opge
zegd en dat de vijandelijkheden binnen drie
dagen zullen worden hervat.
Dan zal Duitschland dus voor liet eigen
lijke vraagstuk worden gesteld al of niet
den vrede te aanvaarden die liet wordt aan
geboden.
Het antwoord daarop is nog maar steeds
niet met de noodige zekerheid te gissen:
de Duitsche woordvoerders hebben het wel
steeds over de „mogelijkheid" van een wei
gering, doclï daartegenover staat dan altijd
nog de „mogelijkheid" van een aanvaar
ding der vredesvoorwaarden.
Men praat er een weinig omheen ten
einde nog altijd de'Handen vrij te Houden,
naar het schijnt.
Eergisteren nog Heeft ü'e Rijk'spresident
Ebert zich in dien geest uitgelaten in een
onderhoud met Üen correspondent van 'de
Giornale d' Italia".
Daarin Heeft hij gezegü:
Duitschland's politiek ten opzichte yan
de vredesvoorwaarden laat zich in één,
woord 'samenvatten: Duitschland wil een
vrede hebben, die mogelijk is, die niet om
uitvoerbaar is. Ik leg alle nadruk op h'ef
woord- uitvoerbaar. Wanneer Duitschland
een onuitvoerbaren vrede onderteekende,
zou het zich schuldig maken aan verraaa
niet alleen tegenover zijn eigen belangen,
maar tegenover den vrede en de geheele
wereld.
Het gevolg zou zijn, dat onze tegenstan
ders de bezetting van ons gebied voor on-
bepaalden tijd zouden verlengen. Wij willen
onzen tegenstanders geenszins dergelijk,"
bedoelingen toeschrijven, maar zijn ver
plicht aan de mogelijke gevolgen van een
ondoordacht onderteekenen te denken.
Gij kunt hieruit opmaken, welke politiek
Duitschland voornemens is te voeren. Wi)
hebben al te zeer de bittere vruchten van
de politiek, die alles met geweld wil be
reiken, Ic-eren kennen. De tij-den yan hef
geweld zijn voor goed voorbij.
Wij willen geen militarisme; wij willen
slechts een legermacht om de orde te hand
haven. Wij willen ons met alle kracht op
liet herstel van ons economisch' leven wer
pen. Doch daartoe zijn drie dingen noodig
grondstoffen, levensmiddelen en transport
middelen.
Hieruit, zegt Ebert, is op te maken, welke
politiek Duitschland voornemens is te voe
ren, maarhieruit is nog niet op te ma
ken of-Duitschland al dan niet zal teekenen,
wijl Eberts verklaringen hier duidelijk vooi,
....twee tegenstrijdige uitleggingen vatbaar
zijn.
VEKSPBEIDE BEKICHTEN
Da Paus en de Volkerenbond.
De „Ligue Apostoliijue" h-eeft opnieuw aan
de verschillende regeermgshoofden en aan
de volkeren een schrijven gericht, .waarin
met nadruk gewezen wordt op den plicht
der regieringen, om thans, nu de volkeren
alle vrij hun rechtmatige verlangens mogar
uitsprekeai, ook met den wensch van 10f
millioen Katholieken rekening te houden.
De 400 millioen Katholieken vragen voor.
hun geestelijk opperhoofd: onafhankelijkheid
en vrijheid. De „Ligue" eischt voorts voor
dein Paus de plaats, die Hem, als hoofd der
Christenen van alle nationaliteit, toekomt h
Qen Volkerenbond. Geen duurzame vrede
zonder God. en dus zonder da Kerk, door
God ingesteld om ta wak-en over de .waar-,
heid, over d-e ongereptheid der zeden, pver -
da maatschappelijke, 01-de.
Wat flatteert.
In zijn letterkundig bijvoegsel dat hp
de papiernoo-d niet meer zoo nijpts weel-
verschijnt heeft de „Figaro" een rubriek-
geopend „Les pelites ciioses". In één der
laatste nummers wordt behandeld: „Wat
flatteert". Dat is:
Van Elzasser. afkomst te'zijn,
In een straat wonen die hevig gebom
bardeerd is.
De menschen in de tram met eerbied voor
u zien opstaan, omdat zij niet weten, dat
de rheumatiek. u zop doet hinken.
Op èen soirée aan pen paar jouge meisjes
,e'en neef voorstellen,' die de chauffeur van
Foeh is geweest.
Gedurende -enkele maanden als „vermist"
opgegev-en geweest zijn.
i i
KORTE BERICHTEN
Volgens de „T-emps" heeft het eer
ste regiment Amerikaansche pontonniers -bij
Honigen -een brug van 380 M lengte ovei
den Rijn geslagen in den buitengewoon kor
ten tijd van 41 minuten en "daarmede 't re
cord -geslagen van hel iw-eeds regiment pon
tonniers, dat er oen Week te voren 081/2 mi
nuut over gedaan had.
Te Washington is Donderdag een
staking van telegraaf- -e-u telefoonpersoneel'
uitgebroken.
Orlando is weer naar Rome vertrok
ken; Italië eischt de strikte naleving, van
het Verdrag yan Londen (hetgeen geen toe
wijzing van Fiume aan Italië bevat).
nooit, toahf ïk zou tiwintigta'a'al- den tijd
gehad beb-beH OW te sterven, terwijl! ik
liier op u zat te wachten".
De g-Mteosheer glimlachte, i I
„Maar markies", sprak hij) ^tola kunt
■gje dat nu zisggem H&b Ik ,u één minuut
a'llee'itl 'gelaten, toen, ge wezenlijk in ge
vaar wiaart
„Nu, lateni wel tea1 toa-af ntet verder over
pratarv Ik yerveel mij hier dood ea ver
lang tal na»r da vlakten van Gasoogtniec
Wannoetr kan ik (ör heen, denkt gie?."
Dokter Sintéty Tpoldê den markies den
pols, bebejak zijini tong-, stelde hete nog
eonlgja vragen en sprak toen heel Opge
ruimd: „Ge kunst, als gs wit, morgen Heeds
vertrekken, markies".
Madeteina slaakte ©en kteefc .vtan Vreug
de „Wat |M galufc", riep zij blijde.
Markies dn Gypières keek haar wtajp
teouwi-gl ajain. „Meen ja dat,, iMadeleinie j
vroeg hij top somberen toon.
-„En waaspto aou ik heit neet toeSewetn"
vroeg zaj (eenvoudig. „Is Raïmpnds t«a-
sfeinimirig tot pn© Vertrek afet het fee-
ken. dat hij u tgjpiiiöel betotteld acht?,"
„Welnu", sprak dis markies, ,>zorg, 'da'ry
dat we miorgisnaivond vertrekken kunnen".
„Nb n»et -gja t|w«e maanden rustig te'
Rocbe-M-ortja blijven", sprak de jong», ge--
neesbesr, „toatar in juli of uiterlijk ini
Augustus moet ge haar ,Viöhy gaan; mar-,
kies".
„Och, epieg)al toij toch g-qesn blijvende,
beterschap voor, Raimiond -Parijs pf Roche,-
Morte of iViohy, dat is yojot mij «li. maal!
hetaetfde. t
Mijn levtéjrkwiaal die müil tot onaan'-'O
naamste lastige wezen maakt, dat- er be
staat gjij tuoiojt, dat ik tntij] zielf nfet spaaï}
Êaï tmjj doodm, zooals znji_ mijn vader,,
mijn 'gpooSvader lea tojpa, mSjn hqpl© faj-
mitte tot tea? atoohtofteBS gbmaakt heeMj
En hpe heft BebeOTti, hipe beter exgenhjlö
njettwaa? MadeWnaï" _u a
De traiiten, kwamen de jodi© viouwl in
de notteni. i i i 1 1 k
JÈob mtaia", i&têi ifa Mtóti WK
vöBtoorbaJla ME
data Dpft of heb m* «^jo «Hf)
liefde' vdrtotgd?,"
';(Wpïit vtefvolgd-)
