Dinsdag1 E.-K, NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLANfP No 130 Verschijnt das©Sljks. Bureaux: HOF 8S ALKS^AA!^» telefoon* redactie eas. Eigendomsrecht Tussefisn Oorlog en Vrede in. FEUiLLETOi Onschuld en Misdaad. Eindelijk wat aandacht. BUITENLAND. oils Abonnementsprijs: Per kwartaalper agent 1 1.65mot geïllustreerd Zondagsblad 1 2.1U; franco per post 1 l.Öo franco met geïllustreerd Zondagsblad 1 2.30; afzonderlijke nummers van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct "Z- i s. ADMINISTRATIE 433. Ad verienti oprijs: Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15; Reclames per regel f 0A2^ Rubriek „Vraag en aan bod" per plaatsing f 0.40. n de courant o ct.; van nei a|ie abonné»s wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bedrag van f 500,-, f 400,-, S 200,-, f 100,-, f 60,-, f 35,- i 15 - __a- (Slot). Eene verhandeling; over het eigendoms recht zou kwalijk aanspraak kunnen maken op volledigheid, als daarbij niet een enkel woord werd gewijd aan de p. richten van den eigendom. Beschouwden de heidenen dn recht ais onbeperkt en grenzeloos, heel anders de katholieken. Zij houden het zeker voor geoorloofd, jazelfs voor; noodzakelijk, dat de mensch persoonlijke goederen bezitte, maar wat het gebruik ervan betreft, zoo meenen zij, dat bij ze moet beschouwen als gemeengoed, zoodat hij ze gemakkelijk meedeele aan anderen, die daaraan behoefte Hebben De mensch' mag de goederen wel Dezuten cn besturen, maar niet voor zich zelt ai- leen gebruiken. De eigendom; legt dus zware verplich tingen op tegenover anderen. Vooreerst is ieder zedelijk verplicht, van zijn overvloed aan anderen mede te deelen. „Aan niemand voorzeker aldus Leo XIÏ1 in Rerum Novarum wordt bevolen, om anderen met datgene ter hulp te komen, wat onder de noodzakelijkste behoeften zoo wel van hemzelf als van de zijnen valt; zelfs niet om aan anderen te geven, hetgeen hij zelf noodig heeft om den stand te be waren, welke zijn persoon voegt en past. Doch wanneer aan de noodzakelijkste le vensbehoeften en aan de eischen van den stand voldaan is? is het plicht, om met het geen overblijft de noodlijdenden; te begun stigen." Dit geldt niet alleen van de lichame lijke en uitwendige goederen, doch' ook yan de geestelijke. „Wie derhalve aldus de II. Gregorius tie Groöte talent heeft, hij zorge er ten zeerste voor niet te zwijgen; wie geschikt heid Heeft cm te regeeren, hij beijvere zich1 wèl het nift en de voordeden ervan zijn naaste mede te deelen." Ten tweede, niet alleen jegens eiken naasie afzonderlijk', maar ook tegenover de geh'ëele gemeenschap heeft de eigendom zware verplichtingen. De noodzakelijkheid Van het persoonlijk bezit steunt op het algemeen welzijn. Zoodra dus het onbeperkt gebruik ervan in botsing komt met het algemeen belang, moet het mindere voor liet meerdere wijken en mag de Staat, de beschermer van Tiet algemeen welzijn, handelend optreden. Zoo kan de Staat belasting heffen en op deze wijze ingrijpen in den eigendom der burgers. Hij mag overgaan tot onteigening, wan neer het algemeen welzijn zulks noodza kelijk maakt, mits er dan schadevergoeding gegeven worde. Wederom zou liet noodig of Hoogst nut tig kunnen zijn, dat de Staatsoverheid een of anderen tak van bedrijf aan zich trekt. Ten slotte is zij liet ook', die bepalingen hiag maken betreffende de wijze, waarop het eigendom over eene bepaalde zaak' ver kregen wordt. Het natuurrecht bepaalt daaromtrent nietsliet ontbrekende aan te vullen kan al leen de taak zijn der Staatsoverheid. Deed hij dit niet, dan zou bij verwerving van eigendom veel onrecht en bedrog ge pleegd worden, en, algemeen gesproken, er zou eene. groote verwarring gaan heerscneri in de maatschappij. Zietdaar de heerlijke opvatting van liej Christendom omtrent het recht van den bijzonderen eigendom. Het is nuttig, deze opvatting nog-eens klaar op te stellen in onze dagen, nu zoo- velen, met of zonder geweld, aan den mensch een recht ontrooven willen, hem door de natuur, door God zeiven dus, geschonken. Getoetst is deze leer der Kerk' door vele eeuwen heen. Reeds Thomas van Aquino met zijn schit terend vernuft vouwde ze klaar uiteen. En opnieuw als de uitspraak1 eener wijze en zorgzame Moeder werd zij voorgehou den door Paus Leo XIII in zijn onsterfe- lijken zendbrief „Rerum Novarum", die als een klaroenstoot klonk over heel de aarde, toen de werklieden lagen verzonken in üe slavernij van het Kapitaal. Ik' heb dezen zendbrief dikwijls aange haald in de laatste twee stukken. Kon Het anders Men raakt bijkans geen enkelen maat- schappelijken nood aan, zonder er iets over te vinden in „Rerum Novarum". Dat is de maatschappelijke grondwet voor alle standen, eene grondwet, van wel ker verschijning, wij op den jongsten 15en Mei den 28en jaarlijks chën gedenkdag vier den. Op Zondag 18 Mei werd een groot getal leden eener katholieke werkmansgilde door den paus in plechtig gehoor ontvangen. De H. .Vader sprak' de- mannen toe en uitte cien wensch, dat de grondbeginselen van „Rerum Novarum" meer en meer wer den nageleefd en begrepen. „De maatschappelijke noodtoestand blijft voortduren zoo liet de H. Vader zich uit en het is van groot belang, dat hij niet opgelost worde zonder de Kerk, opdat zulks niet geschiede te gen de Kerk'." Een waar woord, waarvan .üe juistheid niet weinig straalt in het licht der huidige gebeurtenissen 1 Waar men zonder de Kerk1 hervormen wil, Hervormt men tegen Haar. Zonder de Kérk Wil men hét ontspoord Europa wederom in zijn juiste banen leiden, maar vergrijpt zich daarbij aan een van hare heiligste instellingen, aan het door God ingeschapen, door de Kerk' verdedigde eigendomsrecht, Heilo. H. ULLEMAN, Kapelaan. 3. Maar de riatoht ziori niet' ftötSg vöb'rbij gaan. i Het sloeg twjelé uur op de klok vbn! eSn naburig' klooster, toen opeteïifS een witte gedaante de kaïnier van den markies bin nentrad. i f Ze liad dezelfde gestalte "als Mactó- leine en was, evenals deze des morgens gekleed in een witten peignoir, terwijl een manteltje van witte kant haar hoofd omhulde en haiar gelaatstrekken' verborg Onhoorbaar zacht voortschrijdend nader de da nachtelijke verschijning' het bed van den zieke en toen deze rustig bleet ctar- 8lapeh, liafc z© voorzichtig tets' in den kop gterstevater vallen, die op lipt tafeltje bij het ziekbed stond. i I Opeens werd de markies wakker, j j „Zijt gjjjj het, Madeleine", vroeg hij öp Blaperigew too* i antwoordde jongja vrouw z©er ïjij "t dnrafe eens, het is twee u/ur". tornaSw00^S!i!E<^! vwrktuigeli'jk en sprak wtp* «eï* "tapet! at 'tótó1 rm't vöjortl «ure# kas tig .vallen". Eindelijk' komt er aan Üe overzijde eénige aandacht voor de Raasehmanifesten van de R. K. Vakbeweging en Van de R. K. Werkgev ers veree n iging. Eindelijk'I We vroegen ons reeds' met verwondering af, hoe 't toch mogelijk' was, dat men zóó belangrijke documenten als bedoelde Raasehmanifesten in niet-k'atholieke kringen onbesproken en waarschijnlijk ook.... on gelezen liet; „catholióa non leguntur" „wat van katholieke zijde komt, wordt niet gelezen", dat was 'de eenige verkla- ringf?), welke wij ons van het geval kon den geven. De Paasch-manifesten blijken evenwel van zóó groot algemeen belang te zijn, zij blijken te getuigen van zóó'n: diep in zicht in de nooden en misstanden der huidige maatschappij, en wat méér zegt' zij blijken zóó'n eenig-probaat- middel te bevatten tot oplossing der brandende so ciale kwestie, dat een deftig liberaal met veel gezag zijn minachting voor alles Wat Van Roomsche zijde komt, Heeft weten te overwinnen en een oogenblik' zijn kostbare aandacht aan de Roomsclie Paasch-manifesT ten heeft gewijd. In het „Algemeen Handelsblad" IVo'ffen ons een tweetal artikelen van den hoef ijzer-redacteur, die vooropstellend, dat de liberalen zich eraan hébben te wen nen, dat zij niet meer de leiding hebben in de Nederiandschë politiek', en dat de Roomschen en(of) de Socialisten de lakens hebben uit te deelen nagaat, welk ver schil er bestaat tusschen de wijzen, waarop de Roomschen en de Socialisten ieder op eigen manier de sociale kwestie nader tot hare oplossing willen brengen. Eerlijk erkent de kern-liberale -„Handels- blad"-redactcur: „Er is tot nu toe buiten de Roomsche Pers aan deze manifesten veel te weinig aandacht geschonken en nu het oogenblik nadert waarop een Roomsch Congres over de daarin opgenomen voorstellen zal beslissen (aangekondigd' is immers dat dit in Juni zou geschieden) lijkt het ons wel zaak, op de beteekenis van die mani festen te .wijzen! Terwijl toch 'de cr"~ politieke groote mogendheid, de; S. D. A. P., aanstuurt op een nieuwe maatschappij langs den Weg van den toegespitsten klassenstrijd en, als de gelegenheid gunstig- is, van de revolutie, opent de andere groote mo gendheid, Rome, een perspectief van sa menwerking en evolutie. En nu is juist daar, waar het socialistische program zwak cn onzeker is gebleven, op dat van de medezegging schap der arbeiders, het Roomsche dubbelmanifest zeer' positief en klaar. De schrijver citeert vervolgens uit liet eene manifest: „dat de organisaties der werkne mers door de organisaties der werk gevers geraadpleegd worden ten aan zien van dé -prijsregelingen en de overige brdrijfspolitiek in verband met de arbeidsvoorwaarden." Dit laatste nu zegt de hoefijzer-re dacteur is hét 'allerbelangrijkste in het manifest. „Want liet beteefcenteen begin van me dezeggingschap der arbeiders over de be drijfsleiding. En wanneer wij nu, in een tijd die dringt naar wat anders en wat nieuws, moeten kie zen tusschen den .weg der „socialiseering", dien de Roode 'Internationale ons vage lijk1 wijst en den weg der medezegging schap van den arbeider over de bedrijfs leiding, waarop de Zwarte Internationale ons de eerste slappen wil doen zetten, dan kiezen W-ij den laatster- Ten eerste' omdat dit de weg is der liervormnrg h«iw of, varj binnen uit. Uit en door het vrije bedrijf. Ten tweede omdat dit de weg is niet van den socialen strijd, maar van de sociale samenwerking. En ten derde omdat de maatschappij hier ter hervorming wordt aangegrepen op het punt van een stellig onder de arbeiders sterk gevoelde behoefte: iets mede te zeg gen te hebben over de productie". Dat is,duidelijk' gezegd, niet waar? De redactie van „Handelsbelangen" heeft Het in loyaliteit nog niet zóóver gebracht, dat zij na aandacht geschonken te heb- aan onze Roomsche Paaschmanifesten even'eerlijk als de ,,HandeIsbla-d"-redacteur de superioriteit van het Roomsche systeem erkent; „Handelsbelangen" bepaalt zich er toe „met nadruk op dit verschijnsel te wijzen, waarvan de aanwezigheid menigeen die ef groot belang bij heeft, allicht ont gaan kan zijn, om-dat de groote pers er tot dusver nagenoeg geen aandacht aan be steed heeft, terwijl het toch naar onze stel lige overtuiging bestemd is om binnen niet langen tijd een belangrijke rol in onze sa menleving te vervullen". 't Zijn alzoo de niet-Roomschen zelf, die erop wijzen, dat aan de Roomsclie Paasch manifesten onder niet-katholieken tot op heden niet diè -aandacht geschonken is, welke daaraan geschonken had moeten worden. Een erkenning van eigen bevooroordeeld heid dus' Laten de heeren van de overzijde hun vooroordeel nu eens overwinnen en van de Roomsche manifesten degelijk kennis ne men, De jongis vrouw verwijderde zich ziwij- gend, en dis markies, die zich terstond weer omgfewend had, zag niet, dat zij den kop, waaruit hij 'gedronken had, mieanam en een dndieire-n er vtoor op het tar feitje ziettei. i Eenigla uren Iatar ktvalm JoanneMe als een! krankzinnigla die kamer binnen)- snellen, waar de markiezin zich ter roste gelegd had. „Mevrouw", riep zangstig, „wordt wakker". t l i „Hoe laat is hlejfc", VrOeg; Madeleine slaapdronken. t Maar tegelijk dnoJnJgjén luide' kreten en zuchten, waarin zij' die stem van haar echtgenoot meende te herkennen, tot haar door. Al haar slaiap was opeens gleweken: ae vloög op, sloeg- ie|en wit kanten man teltje om, dat toevallig naast haar bed op eeni stoel lag t&n snelde naar Se kamer van den markies. Daar zag ze haar geniaal, bletek als éeni dood© en blijkbaar aan vreeselijjk© pijnen tejn jariOtpi in aijln beid romdwien,- tolen. ij „Mijn God, Wat scheelt u, Horace*." vroeg de jong© vrouw angstig. j,Dat weet ik niet, maar ik lijd helsche EÜjn" t i i „Laai terstond dokter Sintély halen", bef Val de 'markiezin. Dat was int/lunchen reeds 'gebourtL Ma- dieiehiie liet de kamerdienaars en .vrouwen rtwra We zijn er zeker van, dat de kennisne ming toterkenning zal leiden, dat men evenals de liberaal van het „Han delsblad" de „zwarte weg" algemeen bo ven den „rooden weg" zal prefereer en. die als wanhopig om heit bed stonden, heengaan en vroeg, toen op medelijdeiideo toon: „Arme Horace, is de aanval zób hevig?" „Heli is mijn gewone kwaal niet, het is veel erger." Inderdaad bleken d© gewone middelen, dia Mad-eieinie tegen de leverkwaal aan wendde', nu in hat minst niet te helpen „ik sterf", riep de zi-eke kermend uit. Daar trad Raimond. Sintély binnro. ,,'t Is of men mijn ingewanden uitrukt, dokter", riep de markies-. „Dat hebt ge immers bij elk uwer éan-va-llen", sprak de jong© geneesheer kalmaeiiend. „O, neen, zulke pijnen als nu heb ik nog nooit gc-voeid". „Maar- hoe is dat dan gekomen," .vroeg Sintély verbaa-sd. ,Ja, hoe dat gekomen is," zuchtte de markies. En o-peiens zich omwendend naar de plaats waar Madeleine stond, sprak hij „Het is begonnen na het gerstewater, dat ge mij hebt laten drinken". Madeleine sidderde. Was het dan z4ó erg met haar echtgenoot, dat hij reeds ijlde?, „ïk heb je Vannacht niet laten drin ken, Horaoe", sprak zie, zacht. „Walt", riep hij uit, „zeker heb je mij latera drinken, 't Was om twreie unr?. „Ge vergist je, man". Het ultimatum aan Duitscbland is op korten termijn gesteld: binnen 5 dagen moet Duitschland zijn beslissing geven op de antwoordnota der geallieerden, welke gisterenavond te half 7 den gedelegeerden te Versailles zonder eenig plechtig vertoon werd overhandigd. Deze termijn van 5 da gen zal dus in den namiddag van Zaterdag 21 Juni afl-oopen. De 3 dagen vastgesteld voor de opzegging van den wapenstilstand zijn in dezen termijn inbegrepen. Indien de Duitsche regeering voor het verstrijken van de 5 dagen den wensch te kennen geeft het gewijzigd vredesverdrag te teekenen zal de plechtigheid der onder- teekening plaats hebben volgende week Maandag of Dinsdag in de spiegelzaal van het kasteel te Versailles in tegenwoordig heid van alle gevolmachtigden der gealli eerden en geassocieerden van de vredescon ferentie. Het is dus maar de vraag of Duitschland op de ietwat gewijzigde vredesvoorwaar den kan ingaan, nu de Duitsche tegenvoor stellen - wat wel te voorzien was zijn verworpen. De berichten over den inhoud van Het Entente-antwoord is hier nog slechts ten decle bekend, waarbij dan nog ten opzichte van de juistheid der berichtgeving wel eenig voorbehoud moet worden in achtgeno men. Gelijk terloops al werd opgemerkt zijn de Duitsche tegenvoorstellen verworpen, doch daartegenover zouden althans volgens de persberichten verschillende concessies aan Duitschland worden gedaan: Wat o.a. Silezië betreft vereenigen de ge- alHc©;'d#?n slcli lïiei liet houden eener volks- stemming in dit gebied, voor zooveel het oorspronkelijk, in de voorwaarden van Mei, aan het nieuwe Polen was toegewezen, en men kan wel vooraf zeggen dat zulk een stemming ten gunste van Duitschland zal uitvallen. Duitschland zal bovendien en in elk' ge val in staat gesteld worden, de kolenpro- ductie van dit rijke terrein aan zich te hc-uden.' Ten opzichte der bewapening moet nader bepaald zijn, dat Duitschland 200.000 man onder de wapens zal mogen houden - in plaats van. 100.000. Dit is een belangrijke concessie, welke nog wordt aangedikt door de belofte dat de Geallieerden dadelijk be sprekingen zullen' houden over verminde ring hunner bewapening. Natuurlijk valt omtrent den uitslag dier besprekingen nog niets te voorspellen, zoodat wij hier alleen te doen hebben met een „belofte", zonder meer. Inzake de schadevergoeding zullen de geallieerden nu blijkbaar, na uiterst hooge eischen gesteld te hebben, maar willen af wachten, tot welke opofferingen Duitsch land zich, ten hoogste, in staat en -bereid verklaart. Binnen vier maanden zal de Duit sche regeering zich hebben uit te spreken. Indien Duitschland blijkt voornemens te zijn de vredesvoorwaarden uit te voeren, zal de volkenbond zoo spoedig mogelijk voltooid worden door de opneming van Duitschland. Nu is opmerkelijk dat de hier weer gegeven concessies slechts voor 'n gedeelte, ofwel in vagere bewoordingen in het latei gepubliceerde Reuter-bericht worden ge- „Wat, vergis ilc mij? Dat is sterk. Ik heb je duidelijk gezien. Je was juist gekleed als nu, en had hetzelfde wit te manteltje aan. Waarom ontken je, dat- je vannacht bij mij' 'geweest bont?" De stem van den markies klonk hoe langer bo© achterdochtiger. Madeleine, die e«n .voorgevoel had van een vroeselijk onheil, sprak ernstig: „Dus ik zou je vann-a-cht om twee uur te drin ken gegeven hebben uit dea&n ko-p Wel nu, Ho-raoe, ik zweer je bij heit hoofd van ons kind, dat ik na gisterenavond niet meer hier in de kamer geweest ben" Een nie-invie aanval van allerhevigste pijnen belette dien markies te antwoorden- Dokter Sintély wijddu zijn zorgen aan den zieke: eindelijk slaagde hij er in den markies tot rost te brengen en ver- Liet toen m©t de jongs vrouw voor eeni ge O-ogenblikken liet vertrek. lueft vannacht bij uw echtgenoot gewaakt, Made-Ieina", vroeg hij hoog-ern stig. „Clemens" was hot antwoord. „En is die den geheelen naohi bij hem gebleven?" „ik woef liet niet, want ik hob onaf gebroken geslapen var. gisteren avond af" „Wilt ge dén kamerdienaar eens even roepen T' Een oogenblik later .ve-rsohoen Clemens Het was ©en man var ongeveer dertig meld, zoodat wij nog eenige twijfel koes te ren omtrent den omvang en diepte van de toenadering der geallieerden. Volgens het gewijzigde ontwerp van het vredesverdrag zullen verder in Sleesv/ijk slechts in 2 zones volkstellingen lyordera gehouden, inplaats van drie, zooals het oorspronkelijke verdrag aangaf. De maarregelen, betrekking hebbende pp de bescherming der Duitsche minderheden; zuilen niet van toepassing zijn op Elzas-. Lotharingen. Het Reuter-telegram bevat voorts nog dr; volgende aanvullende, zoo niet afwijkende bijzonderheden: - Wat het Duitsche protest tegen de blokk kade betreft, zij opgemerkt, dat de blok-/ ka-de steeds een als wettig erkend middel! bij de oorlogvoering is geweest. Het antwoord der Geallieerden wijst er, op, dat het Duitsche memorandum niets be vat, dat hun overtuiging aan het wankelen' brengt, dat de onmiddellijke aanleiding tot, den oorlog was het opzettelijke besluit van hen, die de Europeesche quaestie zoo noo-^, dig door oorlog wilden oplossen. De Geallieerden zijn van meening, dat Hé bestraffing van de mannen, die daarvoor, in de allereerste plaats verantwoordelijk zijn, een eisch van het recht is. Het is dus nu maar de vraag of Duitsch land de concessies voldoende acht om on-i der het vredesverdrag zijn handteekening te, zetten. En om deze vraag te overwegen iry overleg met zijn regeering is graaf Broek-, dorff Rantzau gisteravond reeds te 10 uur' uit Versailles vertrokken. Met hem heb-, ben 70 medewerkers, gevolmachtigden, raad gevers en secretarissen Versailles verlaten, Te Versailles bleef nog een honderdtal] leden der delegatie achter. Luitenant Bour geois zal de Duitschers tot Keulen verge-! zeilen en met hen, voor afloop van dep vastgestelden termijn naar Versailles terug reizen. Nog enkele dagen dus era hét groote) vraagstuk moet tot oplossing zijn gebracht. DUITSCHLAND. Het Ï5©iersche Episcopaat eu de schoolkwestie. D-e aartsbisschoppen en bisschoppen vara Beieren hébben ©e-n memorandum opgesteld) over de. eischen van het Beiersche episco paat op.iiet gebied der school ew liet dezer' dagen aan Beisrsclie regeering overhan digd. Tegenov-er da diep ingrijpende maatrege-' ien, die da regeering reeds inzake de schooit rechten nmn, formtfloet'en de aartsbisschop-- pen en bisschoppen als da aangewezen be wakers ©n verdedigers van het christelijk geloof ©n d©r kerkelijke rechten dé vol gende m i ii m um-©is chen Het confessioneel© karakter der volks-/ scholen, hoofdscholen en scholen voor voort-- gezet onderwijs moet behouden blijven. Het confessioneel© go dsdieii ston derrvcfit volgens roosier moet wettig erkend blijven als een verplicht hoofdvak, ook in de mid delbare schoten ,:i hooger© inrichtingen van onderwijs. Do Kerk komt het recht van medMo©- zieht to© over dia gelieele godsdiewstig-zedee lijkc opvoeding in d-e school. Het memorandum wijst er op, dat de ver vuiling van deze minimum-eischeu ook is irt het belang van dati staat, wint de verwe zenlijking van die eischen bcl-eekent de ver wezenlijking van hel waarachtige staats wel-- zijn, opent den w«g voor een weder-gezoiid- worden van het doodzieke volksleven en is oen noodzakelijke voorwaarde lot de vurig verlangd© weor-opstauding vara Beieren. OOSTENRIJK. Rellet j-es te Wennen, De reeds vooruit air.gekomölgde Commu nisten-vergadering voor het raadhuis hoeft Zondag een uur geduurd. jaar met ©era zeor regelmatig gelaat, waaruit groote wilskracht spiak. Ei* lag aen' trek van zwaarmoedigheid om zijn lip pen. Cleiiitena was d© zoon van een zaak- waarnemer te Rpohe-Morbe; hij had al heel' vroeg zijn vader verlo-ren, en markiezin Lóoraie da Oypièries, de moeder van Made leine's «oktgienOöt, had zich over hem o-nt* fermd. Op haar sterfbed had m tot haalt zoon gezegd): „Ik h©b mijn West g-edaara' om van Clc-raiens ©an goed kamerdienaar era trouw hedi-ends ts maken. Hij Leeft vel© ultmunde hoedanigheden en enkele gebreken. Traoht da eerste t© waai'deeren; en de laateto te verdragen, en hij bal u dei de grooteta toewijding betoonen". Van 0lemens gpiede. hoedanigheden had de markiezin ni©t te TC-el gezegd: eetj dankbaarheid jeglens de familie de Oypiè- res, dis elke proef doorstond; een toewij- dim? zonder voorbeeld, ©o'n zeldzame b& scliVidenhead en een diep gewortelde eer« lijkheid. Zijn gebreken waïtera: ©en woest© raa?' ijver op allen, die hij.' gelukkiger achtte dan zijn 'markies, ©era zucht tot wraak zonder wee-rga en «en groote lichtgeraakj held tegenover iedereen, behalve markief de Cypières en zijn zuster. piTnrdt vervolgd.))

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1919 | | pagina 1