Dinsdag1
E.-K, NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLANfP
No 130
Verschijnt das©Sljks.
Bureaux: HOF 8S ALKS^AA!^» telefoon* redactie eas.
Eigendomsrecht
Tussefisn Oorlog en Vrede
in.
FEUiLLETOi
Onschuld en Misdaad.
Eindelijk wat aandacht.
BUITENLAND.
oils
Abonnementsprijs:
Per kwartaalper agent 1 1.65mot geïllustreerd
Zondagsblad 1 2.1U; franco per post 1 l.Öo franco met
geïllustreerd Zondagsblad 1 2.30; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct
"Z- i s. ADMINISTRATIE 433.
Ad verienti oprijs:
Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15;
Reclames per regel f 0A2^ Rubriek „Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
n de courant o ct.; van nei
a|ie abonné»s wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bedrag van f 500,-, f 400,-, S 200,-, f 100,-, f 60,-, f 35,- i 15 -
__a-
(Slot).
Eene verhandeling; over het eigendoms
recht zou kwalijk aanspraak kunnen maken
op volledigheid, als daarbij niet een enkel
woord werd gewijd aan de p. richten
van den eigendom.
Beschouwden de heidenen dn recht ais
onbeperkt en grenzeloos, heel anders de
katholieken.
Zij houden het zeker voor geoorloofd,
jazelfs voor; noodzakelijk, dat de mensch
persoonlijke goederen bezitte, maar wat het
gebruik ervan betreft, zoo meenen zij, dat
bij ze moet beschouwen als gemeengoed,
zoodat hij ze gemakkelijk meedeele aan
anderen, die daaraan behoefte Hebben
De mensch' mag de goederen wel Dezuten
cn besturen, maar niet voor zich zelt ai-
leen gebruiken.
De eigendom; legt dus zware verplich
tingen op tegenover anderen.
Vooreerst is ieder zedelijk verplicht, van
zijn overvloed aan anderen mede te deelen.
„Aan niemand voorzeker aldus Leo
XIÏ1 in Rerum Novarum wordt bevolen,
om anderen met datgene ter hulp te komen,
wat onder de noodzakelijkste behoeften zoo
wel van hemzelf als van de zijnen valt;
zelfs niet om aan anderen te geven, hetgeen
hij zelf noodig heeft om den stand te be
waren, welke zijn persoon voegt en past.
Doch wanneer aan de noodzakelijkste le
vensbehoeften en aan de eischen van den
stand voldaan is? is het plicht, om met het
geen overblijft de noodlijdenden; te begun
stigen."
Dit geldt niet alleen van de lichame
lijke en uitwendige goederen, doch' ook
yan de geestelijke.
„Wie derhalve aldus de II. Gregorius
tie Groöte talent heeft, hij zorge er ten
zeerste voor niet te zwijgen; wie geschikt
heid Heeft cm te regeeren, hij beijvere
zich1 wèl het nift en de voordeden ervan
zijn naaste mede te deelen."
Ten tweede, niet alleen jegens eiken
naasie afzonderlijk', maar ook tegenover
de geh'ëele gemeenschap heeft de eigendom
zware verplichtingen.
De noodzakelijkheid Van het persoonlijk
bezit steunt op het algemeen welzijn.
Zoodra dus het onbeperkt gebruik ervan
in botsing komt met het algemeen belang,
moet het mindere voor liet meerdere wijken
en mag de Staat, de beschermer van Tiet
algemeen welzijn, handelend optreden.
Zoo kan de Staat belasting heffen en
op deze wijze ingrijpen in den eigendom
der burgers.
Hij mag overgaan tot onteigening, wan
neer het algemeen welzijn zulks noodza
kelijk maakt, mits er dan schadevergoeding
gegeven worde.
Wederom zou liet noodig of Hoogst nut
tig kunnen zijn, dat de Staatsoverheid een
of anderen tak van bedrijf aan zich trekt.
Ten slotte is zij liet ook', die bepalingen
hiag maken betreffende de wijze, waarop
het eigendom over eene bepaalde zaak' ver
kregen wordt.
Het natuurrecht bepaalt daaromtrent
nietsliet ontbrekende aan te vullen kan al
leen de taak zijn der Staatsoverheid.
Deed hij dit niet, dan zou bij verwerving
van eigendom veel onrecht en bedrog ge
pleegd worden, en, algemeen gesproken, er
zou eene. groote verwarring gaan heerscneri
in de maatschappij.
Zietdaar de heerlijke opvatting van liej
Christendom omtrent het recht van den
bijzonderen eigendom.
Het is nuttig, deze opvatting nog-eens
klaar op te stellen in onze dagen, nu zoo-
velen, met of zonder geweld, aan den
mensch een recht ontrooven willen, hem
door de natuur, door God zeiven dus,
geschonken.
Getoetst is deze leer der Kerk' door
vele eeuwen heen.
Reeds Thomas van Aquino met zijn schit
terend vernuft vouwde ze klaar uiteen.
En opnieuw als de uitspraak1 eener wijze
en zorgzame Moeder werd zij voorgehou
den door Paus Leo XIII in zijn onsterfe-
lijken zendbrief „Rerum Novarum", die als
een klaroenstoot klonk over heel de aarde,
toen de werklieden lagen verzonken in üe
slavernij van het Kapitaal.
Ik' heb dezen zendbrief dikwijls aange
haald in de laatste twee stukken. Kon Het
anders
Men raakt bijkans geen enkelen maat-
schappelijken nood aan, zonder er iets over
te vinden in „Rerum Novarum".
Dat is de maatschappelijke grondwet
voor alle standen, eene grondwet, van wel
ker verschijning, wij op den jongsten 15en
Mei den 28en jaarlijks chën gedenkdag vier
den.
Op Zondag 18 Mei werd een groot getal
leden eener katholieke werkmansgilde door
den paus in plechtig gehoor ontvangen.
De H. .Vader sprak' de- mannen toe en
uitte cien wensch, dat de grondbeginselen
van „Rerum Novarum" meer en meer wer
den nageleefd en begrepen.
„De maatschappelijke noodtoestand blijft
voortduren zoo liet de H. Vader zich
uit en het is van groot belang, dat hij
niet opgelost worde zonder de Kerk,
opdat zulks niet geschiede te gen de
Kerk'."
Een waar woord, waarvan .üe juistheid
niet weinig straalt in het licht der huidige
gebeurtenissen 1
Waar men zonder de Kerk1 hervormen
wil, Hervormt men tegen Haar.
Zonder de Kérk Wil men hét ontspoord
Europa wederom in zijn juiste banen leiden,
maar vergrijpt zich daarbij aan een van hare
heiligste instellingen, aan het door God
ingeschapen, door de Kerk' verdedigde
eigendomsrecht,
Heilo.
H. ULLEMAN,
Kapelaan.
3.
Maar de riatoht ziori niet' ftötSg vöb'rbij
gaan. i
Het sloeg twjelé uur op de klok vbn! eSn
naburig' klooster, toen opeteïifS een witte
gedaante de kaïnier van den markies bin
nentrad. i f
Ze liad dezelfde gestalte "als Mactó-
leine en was, evenals deze des morgens
gekleed in een witten peignoir, terwijl
een manteltje van witte kant haar hoofd
omhulde en haiar gelaatstrekken' verborg
Onhoorbaar zacht voortschrijdend nader
de da nachtelijke verschijning' het bed van
den zieke en toen deze rustig bleet ctar-
8lapeh, liafc z© voorzichtig tets' in den kop
gterstevater vallen, die op lipt tafeltje
bij het ziekbed stond. i I
Opeens werd de markies wakker, j j
„Zijt gjjjj het, Madeleine", vroeg hij öp
Blaperigew too* i
antwoordde jongja vrouw z©er
ïjij "t dnrafe eens, het is twee u/ur".
tornaSw00^S!i!E<^! vwrktuigeli'jk en sprak
wtp* «eï* "tapet! at 'tótó1 rm't vöjortl
«ure# kas tig .vallen".
Eindelijk' komt er aan Üe overzijde eénige
aandacht voor de Raasehmanifesten van
de R. K. Vakbeweging en Van de R. K.
Werkgev ers veree n iging.
Eindelijk'I
We vroegen ons reeds' met verwondering
af, hoe 't toch mogelijk' was, dat men
zóó belangrijke documenten als bedoelde
Raasehmanifesten in niet-k'atholieke kringen
onbesproken en waarschijnlijk ook.... on
gelezen liet; „catholióa non leguntur"
„wat van katholieke zijde komt, wordt
niet gelezen", dat was 'de eenige verkla-
ringf?), welke wij ons van het geval kon
den geven.
De Paasch-manifesten blijken evenwel
van zóó groot algemeen belang te zijn,
zij blijken te getuigen van zóó'n: diep in
zicht in de nooden en misstanden der
huidige maatschappij, en wat méér zegt'
zij blijken zóó'n eenig-probaat- middel te
bevatten tot oplossing der brandende so
ciale kwestie, dat een deftig liberaal met
veel gezag zijn minachting voor alles Wat
Van Roomsche zijde komt, Heeft weten te
overwinnen en een oogenblik' zijn kostbare
aandacht aan de Roomsclie Paasch-manifesT
ten heeft gewijd.
In het „Algemeen Handelsblad" IVo'ffen
ons een tweetal artikelen van den hoef
ijzer-redacteur, die vooropstellend, dat
de liberalen zich eraan hébben te wen
nen, dat zij niet meer de leiding hebben
in de Nederiandschë politiek', en dat de
Roomschen en(of) de Socialisten de lakens
hebben uit te deelen nagaat, welk ver
schil er bestaat tusschen de wijzen, waarop
de Roomschen en de Socialisten ieder op
eigen manier de sociale kwestie nader tot
hare oplossing willen brengen.
Eerlijk erkent de kern-liberale -„Handels-
blad"-redactcur:
„Er is tot nu toe buiten de Roomsche
Pers aan deze manifesten veel te weinig
aandacht geschonken en nu het oogenblik
nadert waarop een Roomsch Congres
over de daarin opgenomen voorstellen zal
beslissen (aangekondigd' is immers dat
dit in Juni zou geschieden) lijkt het ons
wel zaak, op de beteekenis van die mani
festen te .wijzen!
Terwijl toch 'de cr"~ politieke groote
mogendheid, de; S. D. A. P., aanstuurt
op een nieuwe maatschappij langs den
Weg van den toegespitsten klassenstrijd
en, als de gelegenheid gunstig- is, van de
revolutie, opent de andere groote mo
gendheid, Rome, een perspectief van sa
menwerking en evolutie. En nu is juist
daar, waar het socialistische program
zwak cn onzeker is gebleven, op dat van
de medezegging schap der arbeiders, het
Roomsche dubbelmanifest zeer' positief
en klaar.
De schrijver citeert vervolgens uit liet
eene manifest:
„dat de organisaties der werkne
mers door de organisaties der werk
gevers geraadpleegd worden ten aan
zien van dé -prijsregelingen en de
overige brdrijfspolitiek in verband
met de arbeidsvoorwaarden."
Dit laatste nu zegt de hoefijzer-re
dacteur is hét 'allerbelangrijkste in het
manifest.
„Want liet beteefcenteen begin van me
dezeggingschap der arbeiders over de be
drijfsleiding.
En wanneer wij nu, in een tijd die dringt
naar wat anders en wat nieuws, moeten kie
zen tusschen den .weg der „socialiseering",
dien de Roode 'Internationale ons vage
lijk1 wijst en den weg der medezegging
schap van den arbeider over de bedrijfs
leiding, waarop de Zwarte Internationale
ons de eerste slappen wil doen zetten,
dan kiezen W-ij den laatster-
Ten eerste' omdat dit de weg is der
liervormnrg h«iw of, varj
binnen uit. Uit en door het vrije bedrijf.
Ten tweede omdat dit de weg is niet van
den socialen strijd, maar van de sociale
samenwerking.
En ten derde omdat de maatschappij hier
ter hervorming wordt aangegrepen op het
punt van een stellig onder de arbeiders
sterk gevoelde behoefte: iets mede te zeg
gen te hebben over de productie".
Dat is,duidelijk' gezegd, niet waar?
De redactie van „Handelsbelangen" heeft
Het in loyaliteit nog niet zóóver gebracht,
dat zij na aandacht geschonken te heb-
aan onze Roomsche Paaschmanifesten
even'eerlijk als de ,,HandeIsbla-d"-redacteur
de superioriteit van het Roomsche systeem
erkent; „Handelsbelangen" bepaalt zich er
toe „met nadruk op dit verschijnsel te
wijzen, waarvan de aanwezigheid menigeen
die ef groot belang bij heeft, allicht ont
gaan kan zijn, om-dat de groote pers er tot
dusver nagenoeg geen aandacht aan be
steed heeft, terwijl het toch naar onze stel
lige overtuiging bestemd is om binnen niet
langen tijd een belangrijke rol in onze sa
menleving te vervullen".
't Zijn alzoo de niet-Roomschen zelf, die
erop wijzen, dat aan de Roomsclie Paasch
manifesten onder niet-katholieken tot op
heden niet diè -aandacht geschonken is,
welke daaraan geschonken had moeten
worden.
Een erkenning van eigen bevooroordeeld
heid dus'
Laten de heeren van de overzijde hun
vooroordeel nu eens overwinnen en van de
Roomsche manifesten degelijk kennis ne
men,
De jongis vrouw verwijderde zich ziwij-
gend, en dis markies, die zich terstond
weer omgfewend had, zag niet, dat zij den
kop, waaruit hij 'gedronken had, mieanam
en een dndieire-n er vtoor op het tar
feitje ziettei. i
Eenigla uren Iatar ktvalm JoanneMe als
een! krankzinnigla die kamer binnen)-
snellen, waar de markiezin zich ter roste
gelegd had. „Mevrouw", riep zangstig,
„wordt wakker". t l i
„Hoe laat is hlejfc", VrOeg; Madeleine
slaapdronken. t
Maar tegelijk dnoJnJgjén luide' kreten en
zuchten, waarin zij' die stem van haar
echtgenoot meende te herkennen, tot haar
door. Al haar slaiap was opeens gleweken:
ae vloög op, sloeg- ie|en wit kanten man
teltje om, dat toevallig naast haar bed
op eeni stoel lag t&n snelde naar Se
kamer van den markies.
Daar zag ze haar geniaal, bletek als
éeni dood© en blijkbaar aan vreeselijjk©
pijnen tejn jariOtpi in aijln beid romdwien,-
tolen. ij
„Mijn God, Wat scheelt u, Horace*."
vroeg de jong© vrouw angstig.
j,Dat weet ik niet, maar ik lijd helsche
EÜjn" t i i
„Laai terstond dokter Sintély halen", bef
Val de 'markiezin.
Dat was int/lunchen reeds 'gebourtL Ma-
dieiehiie liet de kamerdienaars en .vrouwen
rtwra
We zijn er zeker van, dat de kennisne
ming toterkenning zal leiden, dat
men evenals de liberaal van het „Han
delsblad" de „zwarte weg" algemeen bo
ven den „rooden weg" zal prefereer en.
die als wanhopig om heit bed stonden,
heengaan en vroeg, toen op medelijdeiideo
toon: „Arme Horace, is de aanval zób
hevig?"
„Heli is mijn gewone kwaal niet, het is
veel erger."
Inderdaad bleken d© gewone middelen,
dia Mad-eieinie tegen de leverkwaal aan
wendde', nu in hat minst niet te helpen
„ik sterf", riep de zi-eke kermend uit.
Daar trad Raimond. Sintély binnro.
,,'t Is of men mijn ingewanden uitrukt,
dokter", riep de markies-.
„Dat hebt ge immers bij elk uwer
éan-va-llen", sprak de jong© geneesheer
kalmaeiiend.
„O, neen, zulke pijnen als nu heb ik
nog nooit gc-voeid".
„Maar- hoe is dat dan gekomen," .vroeg
Sintély verbaa-sd.
,Ja, hoe dat gekomen is," zuchtte de
markies. En o-peiens zich omwendend naar
de plaats waar Madeleine stond, sprak hij
„Het is begonnen na het gerstewater,
dat ge mij hebt laten drinken".
Madeleine sidderde. Was het dan z4ó
erg met haar echtgenoot, dat hij reeds
ijlde?,
„ïk heb je Vannacht niet laten drin
ken, Horaoe", sprak zie, zacht.
„Walt", riep hij uit, „zeker heb je
mij latera drinken, 't Was om twreie unr?.
„Ge vergist je, man".
Het ultimatum aan Duitscbland is op
korten termijn gesteld: binnen 5 dagen
moet Duitschland zijn beslissing geven op
de antwoordnota der geallieerden, welke
gisterenavond te half 7 den gedelegeerden
te Versailles zonder eenig plechtig vertoon
werd overhandigd. Deze termijn van 5 da
gen zal dus in den namiddag van Zaterdag
21 Juni afl-oopen. De 3 dagen vastgesteld
voor de opzegging van den wapenstilstand
zijn in dezen termijn inbegrepen.
Indien de Duitsche regeering voor het
verstrijken van de 5 dagen den wensch te
kennen geeft het gewijzigd vredesverdrag
te teekenen zal de plechtigheid der onder-
teekening plaats hebben volgende week
Maandag of Dinsdag in de spiegelzaal van
het kasteel te Versailles in tegenwoordig
heid van alle gevolmachtigden der gealli
eerden en geassocieerden van de vredescon
ferentie.
Het is dus maar de vraag of Duitschland
op de ietwat gewijzigde vredesvoorwaar
den kan ingaan, nu de Duitsche tegenvoor
stellen - wat wel te voorzien was zijn
verworpen.
De berichten over den inhoud van Het
Entente-antwoord is hier nog slechts ten
decle bekend, waarbij dan nog ten opzichte
van de juistheid der berichtgeving wel
eenig voorbehoud moet worden in achtgeno
men.
Gelijk terloops al werd opgemerkt zijn de
Duitsche tegenvoorstellen verworpen, doch
daartegenover zouden althans volgens
de persberichten verschillende concessies
aan Duitschland worden gedaan:
Wat o.a. Silezië betreft vereenigen de ge-
alHc©;'d#?n slcli lïiei liet houden eener volks-
stemming in dit gebied, voor zooveel het
oorspronkelijk, in de voorwaarden van Mei,
aan het nieuwe Polen was toegewezen, en
men kan wel vooraf zeggen dat zulk een
stemming ten gunste van Duitschland zal
uitvallen.
Duitschland zal bovendien en in elk' ge
val in staat gesteld worden, de kolenpro-
ductie van dit rijke terrein aan zich te
hc-uden.'
Ten opzichte der bewapening moet nader
bepaald zijn, dat Duitschland 200.000 man
onder de wapens zal mogen houden - in
plaats van. 100.000. Dit is een belangrijke
concessie, welke nog wordt aangedikt door
de belofte dat de Geallieerden dadelijk be
sprekingen zullen' houden over verminde
ring hunner bewapening. Natuurlijk valt
omtrent den uitslag dier besprekingen nog
niets te voorspellen, zoodat wij hier alleen
te doen hebben met een „belofte", zonder
meer.
Inzake de schadevergoeding zullen de
geallieerden nu blijkbaar, na uiterst hooge
eischen gesteld te hebben, maar willen af
wachten, tot welke opofferingen Duitsch
land zich, ten hoogste, in staat en -bereid
verklaart. Binnen vier maanden zal de Duit
sche regeering zich hebben uit te spreken.
Indien Duitschland blijkt voornemens te
zijn de vredesvoorwaarden uit te voeren,
zal de volkenbond zoo spoedig mogelijk
voltooid worden door de opneming van
Duitschland.
Nu is opmerkelijk dat de hier weer
gegeven concessies slechts voor 'n gedeelte,
ofwel in vagere bewoordingen in het latei
gepubliceerde Reuter-bericht worden ge-
„Wat, vergis ilc mij? Dat is sterk.
Ik heb je duidelijk gezien. Je was
juist gekleed als nu, en had hetzelfde wit
te manteltje aan. Waarom ontken je, dat-
je vannacht bij mij' 'geweest bont?"
De stem van den markies klonk hoe
langer bo© achterdochtiger.
Madeleine, die e«n .voorgevoel had van
een vroeselijk onheil, sprak ernstig: „Dus
ik zou je vann-a-cht om twee uur te drin
ken gegeven hebben uit dea&n ko-p Wel
nu, Ho-raoe, ik zweer je bij heit hoofd van
ons kind, dat ik na gisterenavond niet
meer hier in de kamer geweest ben"
Een nie-invie aanval van allerhevigste
pijnen belette dien markies te antwoorden-
Dokter Sintély wijddu zijn zorgen aan
den zieke: eindelijk slaagde hij er in
den markies tot rost te brengen en ver-
Liet toen m©t de jongs vrouw voor eeni
ge O-ogenblikken liet vertrek.
lueft vannacht bij uw echtgenoot
gewaakt, Made-Ieina", vroeg hij hoog-ern
stig.
„Clemens" was hot antwoord.
„En is die den geheelen naohi bij hem
gebleven?"
„ik woef liet niet, want ik hob onaf
gebroken geslapen var. gisteren avond af"
„Wilt ge dén kamerdienaar eens even
roepen T'
Een oogenblik later .ve-rsohoen Clemens
Het was ©en man var ongeveer dertig
meld, zoodat wij nog eenige twijfel koes te
ren omtrent den omvang en diepte van de
toenadering der geallieerden.
Volgens het gewijzigde ontwerp van het
vredesverdrag zullen verder in Sleesv/ijk
slechts in 2 zones volkstellingen lyordera
gehouden, inplaats van drie, zooals het
oorspronkelijke verdrag aangaf.
De maarregelen, betrekking hebbende pp
de bescherming der Duitsche minderheden;
zuilen niet van toepassing zijn op Elzas-.
Lotharingen.
Het Reuter-telegram bevat voorts nog dr;
volgende aanvullende, zoo niet afwijkende
bijzonderheden: -
Wat het Duitsche protest tegen de blokk
kade betreft, zij opgemerkt, dat de blok-/
ka-de steeds een als wettig erkend middel!
bij de oorlogvoering is geweest.
Het antwoord der Geallieerden wijst er,
op, dat het Duitsche memorandum niets be
vat, dat hun overtuiging aan het wankelen'
brengt, dat de onmiddellijke aanleiding tot,
den oorlog was het opzettelijke besluit van
hen, die de Europeesche quaestie zoo noo-^,
dig door oorlog wilden oplossen.
De Geallieerden zijn van meening, dat Hé
bestraffing van de mannen, die daarvoor,
in de allereerste plaats verantwoordelijk
zijn, een eisch van het recht is.
Het is dus nu maar de vraag of Duitsch
land de concessies voldoende acht om on-i
der het vredesverdrag zijn handteekening te,
zetten. En om deze vraag te overwegen iry
overleg met zijn regeering is graaf Broek-,
dorff Rantzau gisteravond reeds te 10 uur'
uit Versailles vertrokken. Met hem heb-,
ben 70 medewerkers, gevolmachtigden, raad
gevers en secretarissen Versailles verlaten,
Te Versailles bleef nog een honderdtal]
leden der delegatie achter. Luitenant Bour
geois zal de Duitschers tot Keulen verge-!
zeilen en met hen, voor afloop van dep
vastgestelden termijn naar Versailles terug
reizen.
Nog enkele dagen dus era hét groote)
vraagstuk moet tot oplossing zijn gebracht.
DUITSCHLAND.
Het Ï5©iersche Episcopaat eu
de schoolkwestie.
D-e aartsbisschoppen en bisschoppen vara
Beieren hébben ©e-n memorandum opgesteld)
over de. eischen van het Beiersche episco
paat op.iiet gebied der school ew liet dezer'
dagen aan Beisrsclie regeering overhan
digd.
Tegenov-er da diep ingrijpende maatrege-'
ien, die da regeering reeds inzake de schooit
rechten nmn, formtfloet'en de aartsbisschop--
pen en bisschoppen als da aangewezen be
wakers ©n verdedigers van het christelijk
geloof ©n d©r kerkelijke rechten dé vol
gende m i ii m um-©is chen
Het confessioneel© karakter der volks-/
scholen, hoofdscholen en scholen voor voort--
gezet onderwijs moet behouden blijven.
Het confessioneel© go dsdieii ston derrvcfit
volgens roosier moet wettig erkend blijven
als een verplicht hoofdvak, ook in de mid
delbare schoten ,:i hooger© inrichtingen van
onderwijs.
Do Kerk komt het recht van medMo©-
zieht to© over dia gelieele godsdiewstig-zedee
lijkc opvoeding in d-e school.
Het memorandum wijst er op, dat de ver
vuiling van deze minimum-eischeu ook is irt
het belang van dati staat, wint de verwe
zenlijking van die eischen bcl-eekent de ver
wezenlijking van hel waarachtige staats wel--
zijn, opent den w«g voor een weder-gezoiid-
worden van het doodzieke volksleven en is
oen noodzakelijke voorwaarde lot de vurig
verlangd© weor-opstauding vara Beieren.
OOSTENRIJK.
Rellet j-es te Wennen,
De reeds vooruit air.gekomölgde Commu
nisten-vergadering voor het raadhuis hoeft
Zondag een uur geduurd.
jaar met ©era zeor regelmatig gelaat,
waaruit groote wilskracht spiak. Ei* lag
aen' trek van zwaarmoedigheid om zijn lip
pen. Cleiiitena was d© zoon van een zaak-
waarnemer te Rpohe-Morbe; hij had al heel'
vroeg zijn vader verlo-ren, en markiezin
Lóoraie da Oypièries, de moeder van Made
leine's «oktgienOöt, had zich over hem o-nt*
fermd. Op haar sterfbed had m tot haalt
zoon gezegd): „Ik h©b mijn West g-edaara'
om van Clc-raiens ©an goed kamerdienaar
era trouw hedi-ends ts maken. Hij Leeft
vel© ultmunde hoedanigheden en enkele
gebreken. Traoht da eerste t© waai'deeren;
en de laateto te verdragen, en hij bal u dei
de grooteta toewijding betoonen".
Van 0lemens gpiede. hoedanigheden had
de markiezin ni©t te TC-el gezegd: eetj
dankbaarheid jeglens de familie de Oypiè-
res, dis elke proef doorstond; een toewij-
dim? zonder voorbeeld, ©o'n zeldzame b&
scliVidenhead en een diep gewortelde eer«
lijkheid.
Zijn gebreken waïtera: ©en woest© raa?'
ijver op allen, die hij.' gelukkiger achtte
dan zijn 'markies, ©era zucht tot wraak
zonder wee-rga en «en groote lichtgeraakj
held tegenover iedereen, behalve markief
de Cypières en zijn zuster.
piTnrdt vervolgd.))