R..K. NIEUWS. EN ADVERTENTIE BLAD VOOR NOORD-HOLLAND
No 150
Zaterdag 5
1919
13e Jaargang
Onder Én Bolsjawistisciieii knoei.
BUIT kit LA Ni). -
FEUILLETON
Onschuld en Misdaad.
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. - Teiefoon: redactie 033.
Algemeen overzicht
Abonaemenisprsjs:
Per kwartaal: por agent i 1.65; met_ geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10franco per post 1 1.85; franco met
geïllustreerd Zondagsblad 1 2.30; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.ran het Zondagsblad 5 ct.
m s. C"a je AD5S38WISTRATIE 433.
Advertentieprijs;
Tan 1—5 regels 10.75; elke regel meer J 0.15;
Reclames per regel f 0.42fc Rubriek „Vraag en aan
bod" per plaatsing f 0.40.
Aan alle abenné's wordt cp aanvraag gratis een poiis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,f 409, 200, 100. -, 'i SO,f 33,f 15.-
Met niet genoeg volharding en met niet
genoeg nadruk kan voortdurend de aan
dacht gevestigd worden op de gevaren,
die ons land zouden bedreigen wanneer
een revolutie mocht uitbreken, waarvan on
twijfelbaar zeker het gevolg zou zijn, dat
ook hier 'n stel volksmenners het roer van
staat in handen kreeg, dat de bevolking
zou doen bukken erf lijden onder den Bols-
iewistischen knoet.
Om het Bolsjewisme waartoe de re-
yohitie de geh'eele wereld wil voeren in
zijn practijk goed te leeren kennen, kun
nen wij niet beter doen, dan in de leer
gaan bij hen, die ervaring van die practijk
hebben opgedaan. En daarom hebben wii
van tijd tot tijd alreeds op deze plaats
'en elders in dit blad een en ander vermeld
yan de gpraringen die onder het Bolsje
wistisch bewind werden opgedaan.
Rnsland, de bakermat van het Bolsjewis
me, leverde wel het leeuwenaandeel van
die droeve ervaringen. En toch altijd valt
Eet van daar gemelde nog met vele nieu
we staaltjes van onderdrukking aan te vul
len.
De „Hamburger Neueste Nach'richten"
en de j,Temps" bevatten dezer dagen weer
een reeks van mededeeïingen van uit Rus
land terug gekomen lieden, waaruit blijkt
Hat er verre na nog niet genoeg bekend
is over het droevig lot, dat het arme Rus
sische volk beschoren is.
In het eerstgenoemde blad is een man
Sarf het woord, die niet alleen het burger
leven in Rusland heeft meegemaakt, doch
pok h'et lijden der gevangenen heeft mee
geleden. En van dit lijden hangt hij nu
een droevig beeld op in een schets over
Ket gevangeniswezen en den dwangarbeid
Onder het Bolsjewisme.
Hier en daar nemen wij een brokje uit
zijn schets over om ter waarschuwing te
gen He revolutie te doen dienen.
Daar te Moscou, de zetei der bols
jewistische regeering, alle gevange
nissen vol waren zoo verhaalt hij
had men ons in een voormalige
cadettenschool ondergebracht, vaar
niet voldoende materiaal was voor
een menschelijke behandeling, maar
Haarover bekommerde zich' niemand.
Een duizendtal menschen was in de
jmanege opgehoopt, zonder stoelen,
Zonder bedden, zonder waschgéiegen-
heid. Wij mochten geen lectuur heb
ben en zelfs de sigaret, waaraan de
iRus zoo gehecht is, werd ons ont-
JiOuden. Er was één privaat voor al
Hie menschen en dat was uog ver
stopt, zoodat de uitwerpselen over
Hen grond stroomden. De ongelukki
ge n moesten op den vloer gaan zitten
pf blijven staan. En het eten? Voor
elke 100 gevangenen werden in één
ketel de volgende levensmiddelen bij
elkaar gekookt; 800 gram grutten,
1600 gram gedroogde visch, Water
en zout. Dit gerécht kregen wii twee
maal daags, benevens 50 gram brood
en ééns per dag een kom bruin wa
ter, dat thee moest verbeelden en
een klontje suiker. Daar moesten wij
®an leven.
En de verdere behandeling? Die
W-ordt het best gekenmerkt door een
Uitlating van Radek, den man, die
zulk een groote rol in Rusland ge
speeld heeft en later in Düitschland
speelde, de man, die zich ten taak
had gesteld het Russische bolsjewis
me ook in West-Europa te propagee-
ren en den landen daar de „vrijheid"
te brengen. Hij bezocht eens onze
gevangenis en een onzer was naif ge
noeg hem er op te wijzen, dat er
cholera in het gebouw heerschte. En
wat antwoordde de verkondiger van
vrijheid, gelijkheid en broederschap?
Woordelijk fret volgende:
„Hoe meer er van zulk vee als jelui
zijn verrekken, hoe beter liet is -"
Zijn secretaresse Mira, een bekende
strijdster voor de vrijheid en de rech
ten der yrouw, lachte om dit ant
woord.
Naar deze woorden werd ook ge
handeld. Zeer velen „verrekten" en
anderen werden weggehaald om zon
der vorm van proces te worden ge
fusilleerd. Niemand wist, wanneer hij
aan de beurt zou komen, maar allen
Wachtten wij er op, eerst zenuwachtig,
later in stille, doffe berusting, want
wii hoopten maar, dat het einde spoe
dig komen zou.
In de gevangenissen brengen ook
He menschen, die tot gemeensehap-
pelijken arbeid veroordeeld zijn, den
nacht door. Dat zijn meerendeels da
mes en lieeren, die vroeger welgesteld
waren.
Wie tot „gemeenscWappelijken ar
beid" wordt aangewezen, krijgt be
vel zich' op een bepaald uur op een
bepaalde plaats te bevinden, de man
nen meestal op' een openbaar plein,
de vrouwen in een kazerne. Het werk
bestaat gewoonlijk in sneeuwruimen,
straatvegen enz. voor de mannen en
wasschen voor de vrouwen. Zoo heb'
ik een vroegeren groot-industriëel ge
zien. die sneeuw schepte'en een voor
malige prinses, die aan de. waschkuip
stond.
Hier in het westen en dus ook in ons
land, waar een van geslacht tot geslacht
opgebouwde beschouwing en maatschap
pelijke orde hleersch't, beschouwt men de
verwezenlijking der communistische denk
beelden als een Icarië, een droombeeld,
dat onbestaanbaar is, maar in Rusland
bestaat nu dat communistische Icarië en
kan men de zegeningen aanschouwen, die
het aan de menschheid brengt. Moscou,
de stad met de vergulde koepeltorens, de
oude tsarenstad, is de uitverkoren plaats,
waar de wereldhervormers hun zegevie
rende denkbeelden tot werkelijkheid heb
ben gebracht.
Ludovjc Mandeau geeft nu in de
Temps" zijn indrukkpn weer, opgedaan
tijdens een verblijf te Moscou, vanwaar,
hü dezer dagen is teruggekeerd. Aan zijn
uitvoerige mededeeïingen en beschouwin
gen ontleenen wij hei volgende:
De stichting van het Moscovitisch
Icarië in de laatste -maanden van 1918
ging vlug in haar werk en de oudé
hoofdstad is, om zoo te zeggen, als
met een tooversiag van aanzien ver
anderd. Hij-, die na 4 a 5 maanden
afwezig te zijn geweest, plotseling
weer door de straten van Moscou
loopt, zal opmerken, dat van de 5
groote magazijnen er 3 gesloten
voor goed gesloten en de 2 andere
den goeden ouiden tijd zelf in rij
tuigen of sleden hebben gereden, met
2 of 3 paarden bespannen, trek
ken nu de sleden voort, op zoek naar
een onderdak. De bewoners hebben
He menschen in paarden hervormd,
fi'en tot trekdieren verlaagd.
De onteigening gaat hiet geh'eele
land door van provincie tot provin
cie en in de steden van wijk tot
wijk. Geen particulier mag meer han
del drijven of nijverheid uitoefenen;
Hat recht komt, volgens de decreten
van de Sovjets, alleen toe aan den
'Staat.
De onteigening en de opvorderin
gen hebben soms hét karakter van
noodelooze wreedheid aangenomen,
waarvan de feiten aan de socialisten
van h'et Westen kunnen doen zien.
dat er ieis speciaal barbaarseh is in
He Russische omwenteling. Een enkel
feit van noodelooze wreedheid om
dit te bewijzen.
Op last van den sovjet moest liet
Oude Mannenhuis te Moscou ont
ruimd wordenook dat gebouw werd
tot staatseigendom verklaard en in
bezit genomen. In dit gebouw wer
den ongelukkigen verpleegd, grijs
aards, waaronder lammen en blinden,
onschadelijke wezens dus, die voor
dat zij hier waren opgenomen, in
armoede hadden geleefd, het harde
leven der arbeidersklasse onder het
b" isme. in sociaal opzicht kon men
•hen dus niets verwijten; bourgeois
waren zij niet, aristocraten nog veel
minder. Niettemin .weid het Oude
Mannenhuis onteigend en men dreef
de grijsaards, de gebrekkigen, de blin
den, zoo .de straat op in de barre
koude van den Russischen winter,
zonder dat iemand er naar omzag,
hun een onderdak te verschaffen.
Uit de gegevens, door beide schrijvers
Verstrekt, «zouden nog kolommen vol wreed
heden, gepleegd tot doorvoering van de
onzalige socialisatie, zijn aan te halen; doch
wij .meenen, dat het hierboven medege
deelde voor weten wel weer voldoende
is om een a/schrik te krijgen van een' leven
onder den Bolsjewistischen knoet.
Om aan het Bolsjewisme te ontkomen is
noodig: eerstens dat men het systeem en
zijn uitspattingen kent; tweedens dat men
zich op Christelijker», op Katholieken grond
slag organiseert; en derdens, dat men
door versterking van Landstorm en Bur
gerwacht zichgewapend tegen de kan
sen van een revolutie verzet.
zZxvjzXL'XïXTriaa*.** wrr- rmwtiarevaaaayswMigaB
17.
Aanvankelijk had Reine gfezwegeni, daar
na liet antwoord op zijn vraag" ontweken
maar eindelijk had zij, getroffen door zijn
teeflèro__ beiangstell.mg, die Juist op een
O-ogenblik kwam, dat da last des lijden|s
laar te zwaar werd om ham alleen te
dia-gen, aan Olemsns haar volle vertrou
wen geschonken en- ham haar gehe-ele le-
vensgesehicdaniO verteld, ook dat éón>e
vree-selijke dat de oo-rzaak was van al
naar verdere 1-eed en ellende.
Tben zij uitgesproken was, vatte Cte-
niens naar hand-en sprak bijna eerbiedig:
„Reine, ik heb j,0 liefgehad van liet eerste
•pqgenJhk af dat ik j© zag. En nu ik
vvtïe-t-, wat gij gel-eden hebt» bemin ik
je nog m_er. Wil j© rtiijn vrou-w worden?"
.Lesouaamd koog zij k-et hoofd.
--11 ge-stolen sprak z© in verwar
ring.
„Zwijg zeid-e hij. „Spreek dat sclirik-
nagenoeg ledig zijn, al van begin
ijanuari af.
En overal in de groofe stad treft
men hetzelfde beeld aan. Er is geen
handel meer te Moscou, duizendtallen
verko-opers en'verkoopsters zijn zon
der werk'. Ziedaar een der eers.e ze
geningen van de revolutie.
De socialisatie heeft den nederig-
sten winkel evenmin gespaard als het
rijkst-vo-orziene warenhuis. Op een
goeden dag traden een -paar roode
gardisten, al of niet voorzien van
een volgekrabbeld stuk papier, dat
een volmacht moest beduiden, den
winkel of het magazijn binnen en
deelden den patroon mede, dat zijn
zaak was gesocialiseerd. Hem wer
den 48 uren toegestaan om zijn boel
tje te pakken en te verkassen. Hoe
en waarheen, dat werd niet gevraagd
men zond clè menschen eenvoudig
weg zonder er zich om te bekom
meren, wat er van hen worden moest.
Overal ziet men in de straten men
schen, die primitieve sleden voort
trekken, waarop zij het droevig over-
schot, hun eigendom, dat zij uit de
„socialisatie" nog konden redden,
hebben opgepakt. Menschen, die in
kelijkia woord nooit meier uit Gij1 had hon
ger: wie zo-u u durven veroordeel-en".
Nooit zo-u Reine dan warm-en innig- har-
telijk-en toon, waarop dio woorden gespro
ken waren, vergeten-
Clara slaagde er niet in» haa-r broeder
toit andere gedachten te brengen- Tra
nen noch gebeden, zelfs ge-en naam-
looze brieven en lasteringen waren in
staal' hem van zijn huwelijk met Made
leine d-e Bram af ,t© houden. Even vrucli-
teioos wanen haar pogingen o-m in plaats
va-n de lijfrente hat- geheiele kapitaal te
ontvan-gcn. Op ©en toion, die een onwrik
baar besluit verried sprak hij:
„Va-n honderdduizend francs pe-r ja-ar
kun-t ge deftig en zelfs weelderig leven.
Daarmee nio©t ge tevreden zijn. Ik
u een groot bi&wïjs van mijn broederlijke
genegenheid door uw toe-ko-ms-t ,te verze
keren en u er voor te bewaren geruï
neerd te worden, door den man', dien gij
u -te kwader uiie| tot eclitgianoot g'ewenacht
hebt".
Buiten zich zelf van, woede verliet Clara
Riociie-Morba ien ging op het kasteel Ma-
gales wonen, danige- kilometers van hej
la-n-dgioe-d haar» broeders verwijderd.
De Lagerhuiszilling vun Donderdag, waar
in Lloyd George zijn aangekondigde wetten
betreffende de goedkeuring van hel vredes
verdrag en 't verbands-verdrag met Frank
rijk en Amerika aanbood, werd ais 'n groote
gebeurtenis aangemerkt in de Engelsehe poli-,
tioke geschiedenis. Hot Lagerluus was tot
de laatste plaats bbzet, dé puoliek-e tribune
was stampvol, de diplomatieke vertegen
woordigers van Japan en Amerika waren
tegenwoordig en ook de prins van Wales.
Lloyd George he-eft bier bet vredesver
drag verdedigd en den nadruk gelegd op
DuiLseblands schuld.
Het verdrag was erop gericht, Düitsch
land le dwingen zoo ver als maar ©enigszins
mogelijk le uerslellen, le vergoeden en on
gedaan le mak-en ©n bet als voorbeeld te
doen worden, ten ©inde heerschzuclitigfc be
stuurders en haerschzuchtig© volken te ont
moedigen \o-or -een eventueel© poging om
zoo'n laagheid te herhalen.
Dit was geen wraak e-n hij tartte, te be
wijzen, dat eanig punt of zelfs ©en enkele
zinsnede ni-et in overeenstemming is m-et de
hoogste eischen van gerechtigheid ©n recht
vaardigheid.
Ze nam Reine Pe-nhotèt m-e-e, jeini Clemens
wien heit denkbeeld e-e-ner scheiding on
draaglijk was, begaf zich naar den mar
kies ooi ham -te vragen, dat hij in plaats
va,n kamerdienaar opzichter over Rioche-
Morbe zou mogen word&n.
Ongelukkig -trof hij dan markies in ©en
aee-r slechte bui.
„Mijn o-pzichter ben ik zelf", antwoordde
'hij kortaf „Gij1 hebt beloofd mij npó-it
-te verlatten, doe dus uw plicht en laat mij
meit rtus-t".
Clemen» onderwierp zich zwijgend, maar
R-eine was minder gehecht aan haar mees
tere» en den markies en sprak bij zich
zelf:
„.Waarom li-eb ik zoo-veel moeten worste
len ten lijden, als ik nu nóg niet gelukkig
ka,n zijn".
VI. WANHOOP.
Het groofeto deel va-n de lijfrente de
vico-mtesa© kw-a,m in den zak van dijn
hertog da Requisbrunjé terecht. En in plaats
van eenigte wroeging hierover te- gevoelen,
betreurde do ellendeling slechts dit ©ene-:
dat zij li-em n»t m©er te geven had.
Konder hem bot gold te weigeren, gevoel
de Clara zich door' zijn baatzuchtig g&
Sprekende over d©' positie van Frankrijk,
liet hij den nadruk vallen op d© noodzake
lijkheid dit land een garanti-e te geven voor
onuilgeiokto aanvallen.
Indien de Volkenbond ook slechts één
oorlog zou weten ta voorkom-en zou hij ziju
bestaan reads rechtvaardigen.
Hij verdedigd-a vervolgens de tijdelijke uit-
sluiling van Düitschland van den Volken
bond, doch indien dit land toonde, gelou
terd le zijn door dan oorlogsbrand ©n zich
bewust te zijn, geworden, dat zijn politiek
van de laatste 150 jaren een groote fout
geweest is, dan zal het geschikt zijn, deel
uit te maken van dan bond.
Lloyd Ge-o-rge sprak langen tijd over hel
stelsel dar mandaten en de m-beids-ovelre
oenkomst. Hij legde d-en nadruk o-p het aan
deel, dat h.el Britsch© keizerrijk in den oor
log gehad heeft, door 7.700,000 man voor d©
geallieerd© strijdkrachten op de boen te bren
gen, waarvan er 3.000 000 gevallen zijn. Hij
verklaarde, dal zonder dat alles de oorlog
binnen zes maanden verloren zou zijn ge
weest.
De premier had ©n dit vergemakke
lijkte zijn taak en bav-estigde de zitting in
haar plechtig gebaar geen criti-ek te ver
duren. De socialisten hebben hun critiek
op vredesverdrag ©n volkenbond-ontwerp lot
een volgand© zitting uitgesteld.
De a r bei de-r s a f go vaardi g d© Adamson, die
daarvan mededeeling deed, sprak de hoop
uit, dat, nu het verdrag geteekend is, hel
Duitsche volk zal inzien, dat de ©enige kans
op een. vredig-en en geordendeu overgang
van de oude tradities naar de nieuwe ligt
in de poging, om de voorwaarden van het
verdrag na te kom-en.
Hij hoopte tevens, dat wanneer bet Duit-
sohe volk dit deed, zijn taak zoto licht
mogelijk gemaakt zal worden,, door h©t te
behandelen in ©en geest van grootmoedige
verzoen in gsgeziu dheid.
Daarna volgde een geestdriftige huid© voor
Lloyd George, welk© geleid werd door diens
vroegeren tegenstander Eduard Carson.
Lloyd George's verklaring, dat d© ©x-Keij
zer le Londen berecht zal worden, ver
wekte gro-ols sensatie. Het moet intussch-eu
voor den prins van Wales niet aangenaam
gew-eesl zijn aldus te hoorén spreken over
den neef van zijn vader.
Het Engelsck-Amerikaansch-Fransck v-er
drag, dal nu gesloten gaat worden, voorzi-el
voor bet geval, dat onverhoopt de arti
kelen 42, 43 en 44 van bet. vredesverdrag
met Düitschland niel onmiddellijk de ver
efschte veiligheid aan Frankrijk b.-eden
in do bescherming aan Frankrijk.
Groot-Brittanhïê stemt erin toe, Frankrijk
onmiddellijk te hulp ts komen voor h-et ge
val van eenige onuitgelo-kte aanvalsbeweging
tegen dit land van den kant van Düitsch
land.
Het verdrag zal alleen van kracht wor
den, als een gelijkluidend Fransch-Amcri-
kaansch verdrag geratificeerd zal zijn.
Het verdrag zal moeten worden erkend
door den Volkenbond,, als toelaatbaar voor
den bond en zal van kracht blijven tot d-e
raad beslist, dat de bond uit zichzelf vol
doende bescherming bi-edt.
Men verwacht, dat de overhandiging van
de vredesvoorwaarden aan de Dostenrijk-
sche delegatie in de volgend© week zat ge
schieden. Einde Juli zou het"verdrag kun
nen worden onderteekend.
Het verdrag met Bulgarije zat spoedig
worden vastgesteld, nadat d© raad van vier
verschillende besluiten genomen heeft ter
vaststelling van de grenzen.
ROME.
De Paus over den Vrede.
Ter gelegenheid van het Consistorie Hield
Z. H. de Paus een toespraak, waarin Hij,
na woorden Van lof te hébben gewijd aar.
den nieuwen Patriarch1 van Antiochië, vol
gens het part. bericht uit Rome aan de
Msb., aldus vervolgde:
Het lot der Katholieke missies, om niet
te spreken van talrijke andere aangelegen
heden, welke niet enkel de Kerk, maar de
gelieeie Christenheid betreffen, heeft Ons
den laatsten tijd groote ongerustheid ge
baard.
Vernomen hebbende, dat ter vredescon
ferentie te Parijs beslissingen genomen wer
den, welke een aanslag schenen te zijn op
de toekomst der rechten van de Evange
lische geloofsverkondiging, hebben Wij
Ons m-et vieirtrouwiein gewe-nd tot deTede-n
dier conferentie, hen verzoekend hun aan
daohit aan dit punt te .willen sch-enk-en. En
Wij rónden ter verdediging" van genoem
de rechten, een voortreffelijken prelaat
der Eome-inschia G-uri© naa-r Parijs.
Het verheugt On», tp kunnen mede-ieo
len, dat d© vredesafgievaardigden met
rechtvaardigheid Onz© verzoeken hebben
beha-nd-eld en z© grootende-els inwilligden.
Wij durven d-e hoop koesteren, dat die
personen djenzelfdeii rechtvaaidighe-idis-zin.
zullen -to-onen bij de ten uitvoer legging
van heigeen wierd vastgesteld-. He-t geldt
lii-er niét enk-el een belang van den Ka
tholieken godsdierfjit, maar van de geliee
ie iaesohaving.
En nu, eindelijk, da vijandelijkheden ge
staakt zijn, s-meeben Wij- de goddelijke
Goedheid en vormen Wij wénschen dat
de blokkade, waardoor zoo -talrijk© onge-
luikkigien honger -en de grootste ontberin
gen lijden, worde opgeheven; da-t zij, die
nog jevangen-eini zijn, die vrijheid erlangen;
dat mensoüien volkeren, die tot nü toe
ejka-nder vijandig! wapen, z-ich oirfnieu-w!
verbroederen In dfe christelijke Liefde, die
Wij niet ophouden den volkeren te leera
ren» ©n zonder welke ieder vredesverdrag
vruchteloos zoudei zijn
.FR AN KB IJIÜ-
Het pariomönt en de H. Stoel.
Woensdag! had in d© Pranisehe KamieJ*
weer eens een debat plaats over d© dipl-o»
matieko heteekkingien met de-n H. Stoel.
De socialist Joan Bon gaf uiting aan
zijn socialistische vraelsi, dat de regeering
voornemens zou zijn» ooncordtiat tie
herstellen ©n. verklaarde, dat de socialiiiS'-
-te-n uit alle macht da bij da wet van;
1901 ingevoerde scheiding van kerk en
staat zouden verdedigen.
De afgevaardigde Mon-ri©, die reeds se
dert gieru-iioen tijd ©en campagne voiert tet
gunste van het herfstel der officie-ele b«-
trekkin-gEn miat het Vatica-an d-ee-d uitko
men, tot welke omwegen Fra-nkrijk gedui-
rend-3 den oorlog zijn toevlucht had moer
ten nieimien om te Bom© te kunnen optr»
den, waar de andere geallieerden erf ook
de vija-nden verte-g'-enwo-ordigd warerf'-
Minister Riohion ©venwel weigerde te-ft
stelligste hieinop in te gaa-n, verklaarde
dat er gieiem aa-nleiding was in den tegen,1-
woordigien .toestand wijziging te brengen:
en dat hij nog officieuse, noch officieel e di»
pjjonnaitieba batmekkingsn met het Vaticaan;
wenschte» Deiz© wo-orden werden natuur
lijk door de socialisten luida toegejuichtl.
Kardinaal Gasp-arri heeft tegenover den
Ronueinschem oorr. va-n Da Journal ver
klaard, dat Frankrijk rfwet bpio-o-rdaelenl
of li-et he-rstel dar diplomatieke betrekkin
gen mieit het Vaticaan nuttig ©u noodig
is. Het Vaticaan zou op ©an dergelijk
initiatief miat vreugde antwoorden, mits de
onderhandelingen, niet door bemiddeling
der Consulta zouden gepchieden.
TÜ-KSF KElÜiS BEtól UT R
D F r a n s c h -D u i t s c lie b a ii d e 1.
Nu de vrede gesloten is begint men zich
in Frankrijk b-ezig le houden met bet oj>
ni-euw organiseeren van den handel met
Düitschland, uit wél-begrepen eigenbelang.
Zooals de „Matin" zeer terecht zegt, zou
-een totale boycot van alle Duilsche produc
ten in Frankrijk laatstgenoemd laud vol
strekt niet tot voordeel strekken. In da eer
ste plaats mo-eten de Duitsckers zooveel
mogelijk geholpen worden aan afzelgebi-e-den'
voor hun jaoductan, ten-einde in slaat te
zijn, hun financieel© verplichtingen na ta
komen. Verd-e-r heeft Frankrijk vel© Duit-
sch© voortbrengselen no-odig, die 'de vernie
tigde Fransche industrie vo-oiio-ojiig zelf niet
drag toch diep ongelukkig.
Horace was niet gelukkiger dian rijn
zuster.
Niet da-t .hij zich in zijn huwelijk miat
Madeleine ook maar over iets te beklagen
had. Maar zijn achterdochtigie natuur ver
loochende zich niet, en al dé lasteringen,
die hij Vóór zijn huwelijk miet minachtin
van rich afgeslingcrd liad, stormden tkaup
o-p zijn ergdenkend gemo-ed lo-s. En voort
durend lioorde hij Clara's woorden in zijn
oio-ren klinken: „Zij fe jong, gij' aijit o-ud".
Het wierd nog erger, toon Madelein-e;'
vader stierf.
I-edere -uiting1 van smart in de jonge
vrouw legde Horace met zijn jaloersch
heid uit, a-ls aen bewijs dat zdjj hem niet
liefhad, en hij kwam er zelfs -tae, haa-r
di-t te verwijten.
D-e m-eier dan verbaasd© blik,- dien zij
toen op hein wierp, had hem ten -minste
mo-eten do-en begrijpen, hoezeer hij! haar
onrecht d^cd.
„Gij moet .gaan beizen en afleiding
zoeken» ma-rkies", sprak op zefkeren dag
de dokter, nadat Ho-race ©en nieuwen aan
val van rijn leverziekte doorstaan had.
Toen de geneesheer vertrokken was,
wi-ap d© markies -een angstigen blik op
rijn jonge vrouw.
„Ik moot dus gaan reizen", zeide liij
„wilt gij mij vergezellen! Madeleine?"
Haar gelaat straalde van vreugde.
„Niets li-ever da-n dat, beste Horace,"
sprak ze.
„En'waar zullen Wa heengaan?"
„2k»ver weg als ge maar wilt".
„Zelfs naar zae-?". i-,
,jWielze!ber,' als dat gped v.o.or u is, waiaf-
om niet".
„Ik daicht niet dat- je ztóó dappier wa'd,
lieve»"
De volgende wieek. vertrok hij me-t Ma
deleina naaf Engt-land en scheepte zich
daar op een vorstelijk jacht met haar iin
om een groote zeereis te maken. Alleen
Olemëns ten Jie&nnietje vergezel-den hemt
,/Wat is Ml hief heerlijk", riep1 de jonga
markiezin uit, toen zei baar ruimei, geheej
met satijn bfeklieieidicte hut binjientrad. „Ejtï
wat zal ik bróc 'gelukkig zijn toeft u ak>
leem, Hio-raeg".
(Wordt vervolgd.). -
