i
g",
sproeten,
nes
Room
Amsterdam,
ravenhage.
s.
dubbele reiniging
t 0ff.
paarde
tot 10 P.K.
T Jr.
p nieuws- en advertentieblad voor noord-holland
Ons dura leven.
FEUILLETON
Onschuld en iisdaad,
BUITENLAND.
Geen Rtg-e ingsmeel.
s, BounejL
f 0,20 hcoger,
roL
slepglam.
:fie.
VELEND,
erkf uigen»
alkmaar.
16 AHnsaÜ
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR.
Telefoon, redactie 333.
list de Pers.
R K. Gemeente-poiitiek.
Adverteeren in Katholieke bladen.
- 3
Zeeuwscfi Br o i nbrood,
ND WAARDE.
ASCIIGEIIALTE.
ijs voorloopig:
i üe schuit f0.9B
30 sluks.
Bakkers rabat.
ajen tegen nadat
en voorwaarden,
bostellen kan ge»
jouw rS.T. WILEI-
lo Ouclegraeht 130.
se, verdwijnen dooi'
ede Drogisten.
IER, Bisschop
door lift Kerk
te Bintenveldert.
de voorraad strekt
sening in coupures
p€*fa
le deze geldleening
Oör.
post bij voor-
.ntonms-kerk te
(LE
jf Zelatrice aan
(6298)
raai station.
m zijn uitgebreid
30.
in den kekfef
Abonnementsprijs:
Per kwartaalper agent i i ^et geïllustreerd
Zondagsblad f 2.10; franco per post t 1.8e franco met
geïllustreerd Zondagsblad t 2.30afzonderlijke nummers
van de courant ct.; van het Zondagsblad Sei
ADMINISTRATIE 433.
Adverienileprijs.'
Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15;
Bee ames per regel 10 42)4; Rubriek Vraag en aan
bod per plaatsing 1 0.40.
Aan alle abonné's wordt op aanvrüBg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedragvan J SOD,—, f 400, -, 5 200,—, f 103,—, f 30,—, f -33,— sS.—
VIII.
Gedurende den oorlog is er uiientreure
beweerd
„Ja, het leven is nu wel duur, doch
wacht maar: na den oorlog zal dat we]
beter worden.
Dan komt er weer voorraad, dan
komt er weer concurrentie, dan krijgen
we vanzelf weer behoorlijke prijzen!"
lavvèl
I aten wij ronduit zeggen, dat de nor-
malinatie-politiek van Minister van ljssel-
steijn door herstel van den vrijen han
del de concurrentie te doen herleven tot
normalisatie der p ijzen iets, waarvoor
wij aanvankelijk ook zeer veel voelden
en wat vooi enkele artikelen, b.v. thee,
tot goede resultaten leidde mis
lukt moet heeten.
Achteraf beschouwd, is 't heelemaal geen
wonder, dat die normalisatie-politiek mis
lukte.
Bii (zooveel mógelijk) herstel van den
yihen handel werd natuurlijk uitgegaan van
de veronderstelling, dat er wel zóóveel te
verhandelen zou komen, dat de concurren
tie inderdaad haar invloed zou kunnen
doen gelden.
Dit is evenwel niet het geval geweest.
Ondanks het (zooveel mogelijk) herstel
Van den v.ijen handel is de duurte blijven
bestaan, is zij zelfs nog veel erger ge
worden, en wèl: omdat de politiek van
den Minister de oor zaak der duurte (de
werkelijke, de gefingeerde of de uitgebuite
schaarschte) natuurlijk niet heeft kunnen
opheffen.
We moeten dus de oorzaken der
duurte (welke nog immer dóórwerken) op
heffen, om voor goed van de miserable
duurte verlast te worden
Hieruit volgt reeds aanstonds, dat we
de duurte derhalve niet effectief kunnen be
strijden met voortdurende inkomstenverhoo
ging-
Dat de inkomsten verhoogd moesten
worden is immers oorspronkelijk geen
oorzaak maar een boosgevolg van
de duurte geweest; en welke dokter zal
een ziekte trachten te genezen door alleen
maai pijn-stTer.de middeltjes voor te schrij
ven, waardoor de ziekte nog vei ergert,
en de oorzaken der ziekte negeeren?
A! is het eerste eisch, d t alle nien-
schen in ieder stadium der duurte zóó
veel verdienen, dat ze tenminste zoowat
rond kunnen komen men kan immers
geen honger lijden, totdat de ingewikkelde
duurtekwestie opgelost zal zijn! wanneer
Kien in voortdurende loons- en inkomsten-
v rhboging een afdoend middel tegen de
duurte zoekt, dan moet men noodzakelijker-
Wiize bedrogen uitkomen.
Zelfs onder de socialisten, die omwille
van het mooie gebaar en omwille van de
reclame '.och zoo graag vechten voer po
sitie-vei betering van den arbeider, en het
doen vóórkomen, alsof zij van middelen
daartoe het monopolie bezitten, W' rdt de
ze waarheid ingezien en heel voor
zichtigjes nog! in geschrift erkend.
Is de socrtlistische Dr. Th. van der
iWaerden, die kort geleden in „Hel Volk"
schreef
„Het leven is ondragelijk duur gewor
den, dus moeten de loonen naar boven. De
.weerzin teg^c het stelsel is lot feilen Haal
liitgeschoien, de mentaliteit voor algemei-
nen strijd is aanwezig; nu of nooit moet
de levensstandaard worden opgevoerd.
Maar wat in een wereld van overvloed
kan zonder een onmidJel ij'.e afwenteling
dei loonstijging op de kosten van het
produkt, is thans in vele gevallen uitge
sloten. Er is graan tekort, of wat in
lim werking op het zelfde neerkomt
er is geen scheepsruimte voldoende. De
vrachten zijn enorm, en zouden zelfs zeer
Ihboff zijn, indien wij ze in het huidig
Systeem konden verminderen met de schan-
,71)
..In woorden, neen. Maar uit haar oogen
jpraken een plotselinge verwarring en hoe
yige schrik. Dit duurcD slechts een secon
de, maar voor rori was het voldoende: zij
üari naar mijn volle overtuiging het ge
heim al verraden."
Bij die woorden wierp de markiezin
den langen blik op het graf der familie
Ae Oypières, die duidelijk zeide, hoe wei
nig zij toch eigenlijk aan al die veronder
stellingen hechtte
„Er is nog iets andera", ging Richard
wort.
«Wat dan?"
„Jeannette heeft In haar toewijding Rei
1.eSh?ët °P een «vond in de tuinen
«n het kasteel Magalas weten te vinden
jicn aan do voeten der kamenier gewor--
♦en en dose gesmeekt totdat zij eindelijk'
jn «Jaagde haar te venmirven.
„Ik heb hier niets te zeggen, ik ben
her zells minder dar niets", heeft Reine
ëS - - - - -ÉL'
deliike reederswinsten. Voor de meststoffen
geldt hetzelfde, ook voor het veevr er, dus
voor alle landbouwprodukten, voor de melk
voor het vleesch. Het koper is in prijs ge
stegen tot het dubbele van voor den oor-
los het ijzer tot het driedubbele; de kost
prijs van de steenkolen in onze staats
mijnen dus zonder O.W. is verdrie
dubbeld. Natuurlijk zal de verkorting van
den arbeidsduur, ook al wordt er harder
gewerkt of maar even hard als voor die
verkorting stijging van de zelfkosten
meebrengen, tot tijd en wijle dat de nij-
veriiëid zich door verbetering der techniek
2/ch daarop zal hebben ingesteld. Men kan
in dat opzicht vol vertrouwen zijn, maar
een werk van een oogenblik of van een
zeer kort tijdperk is het niet. Zoo worden
de levensmiddelen duurder, zelf zónder ex
tra uitpersing van het publiek; de wonin
gen worden duur; het drukwerk, de si
garen, de trein, het gas, de electriciteit,
de tram; en een socialistisch wethouder
motiveert de piijsvcrh'ocging vin d tram
kaartjes met de kostenverhoogiiig do< r de
invoering van den achturendag en de hoo-
gere loonen, Nog één zoo'n opslag, vreezen
wij. en de tram is als algemeen verkeers
middel weg, ejn prachtig overheidsbedrijf
is vernietigd.
Loonsve h oging, arbeidsduur, erko; ting,
prijsverhooging.... loonsverheoging en de
tweede en derde ronde beginnen hun auto-
matischen loop. Het moet toch ergens van
daan komen en een kikker blijft toch al
tijd maar een beest zonder veeren."
Niet in voortdurende loonsverhooging
moet de h lvé verbetering der economische
toestanden en onschadeïijkmaking der'
duurte gezocht worden.
Bij voortdurende loonsverhooging tcch
za' men daar de duurte de verhooging
van 't loon steeds voorbijsnelt niet
alleen nooit genoeg inkomsten krijgen,
n.aar zijn die loonsverhoog-'ngen levens
op zichzelf reeds oorzaak, dat hel leven
aldoor beduidend duurder moet worden.
Loonsverhooging blijkt derhalve als mid-
dei tegen de duuite van nul en geener
waarde.
./elk(e) middel(en) moet(en) dan wèl
aangegrepen worden?
Het nieuwe periodiek voor de Room-
sche gemeente-pol'tiek, naar aanleiding van
welks verschijning wij dezer dagen een
„welkom" schreven, pakt flink aan!
Het Donderdag verschenen "(2e) num
mer bevat een serie „Sterretjes", waar we
respèct voor hebben.
Een tweetal van die „Sterretjes" heeft
ons bijzondere aandacht getrokkenvoor
eerst een kapt eitje over „De Kermissen",
dat wij voor onze streek met haar nette
en haar on-nette kermissen van zeer ac
tueel belang achten.
Hier is het:
„Nu de bange oorlogsjaren weer achter
ons liggen en de staat van beleg voor ver
schillende deelen des lands is opgeheven,
is ook tevens de tijd aangebroken, waarop
men aan herstel der oude kermissen aller-
wtge begint te denken.
Wij. Katholieken, staan tegenover gepas
te kennis-ontspanning niet onverzoenlijk
Wii hebben een blij geloof!
Wij hebben echter wel den duren plicht
om ook in de gemeenteraden, mede te
werken, opdat zooveel mogelijk alles van
oiTze bevolking venvijderd blijve, hetwelk
hare zedelijke belangen kan in gevaar bren
gen.
Nu is het een feit, dat in tal van ge
meenten de kermis stil-aan geheel ontaard
was. Dronkenschap, vechtpartijen en aan
randing der goede zeden waren daar aan
de kennis onafscheidelijk verbonden.
Waar de toestand eenmaal zóó is. zul-
op een toon vol diepe droefheid tot haar
gezegd, „maar dat beloof ik u, zoolang ik
leef, zat het kind behouden blijven".
Die woorden schenen in hun droevigen
klank te wijzen op iets ïn het verleden
van Reine, op een of ander droevig gcheimj,
dat de kamenier geheel aan den wil van
haar meesteres overleverde-. Dat geheim
heb-ik willen ontdekken..... en ik heb het
gevonden. Met dit wapen in banden heb
ik S>>!J Penlioët verdere miededeelingen
weten te ontwringen. En toen ik haar
verweet, dat zij; het. woord niet gehouden
had, dat ze aan Jeannette gegeven had),
sprak ze verontwaardigd: „Een kind yan
Bretaigne houdt altijd zijn woord. Ik heb
mlijn belofte niet gebroken. Het kind is
in leven".
Ditmaal slaakte Madeleine een luiden
kreet. Nu geloofde zij, en die overgang
deed haar als dood in Richard's armen
vallen.
„Be dank je", fluisterde Zij eindelijjk
bijna onhoorbaar.
Opeens maakte de markiezin zich uit
Richard's a,ruien los.
„Maar waar is dan mijn kind, mijn Le-
onie", stamelde zij. „En hoe zal ik mijl
er van overtuigen, dat alles - wat gij', R;i-
len onze Katholieke raadsleden zich ern
stig hebben af te vragen, of zij aan voort
zetting of herstel der kermis wel mogen
meewerken.
Meenen zij deze vraag volgens hun ge
weten bevestigend te kunnen beantwoor
den, dan dient nog de vraag overwogen,
welke middelen kunnen worden te baat
genomen, om bij behoud der kermis, de
bestaande misbruiken zooveel mogelijk weg
te nemen.
Het voorbeeld van Nijmegen en andere
gemeenten om tijdens de kermis de ge
meente „droog te leggen" d.w.z. alcohol
vrij te maken, lijkt nog zoo kwaad niet.
Al moet ook eikend, dat de resultaten
niet in alle opzichten zijn meegevallen.
Ook lette men ernstig op den aard der
vut. -kelijkhe'" n, welke worden toegela
ten.
In geen gev. 1 late men z:ch leiden door
„jrcht op gunst der kiezers". Men bedenke
dat de Overheid, dus ook elk raadslid, in
deze zielzorg h eft." Mn.
Aar, onze Katholieke Raads eden de taak,
de kennis .westi; s'.eed: uiterst gewetens-
\o. te behandelen!
Het tweede „Sterretje", dat tenzeerste
de aandacht verdient, is getiteld:
Ziehier, wat dé Redrctle van „R. K. Ge
meente-politiek" den Ro-mschen Raadsle
den op het hart drukt:
„Zij. die indertijd hebben kennis geno
men van _de rubriek „Graag op Baantjes"
in „De Tijd" later in brochurevorm
verschenen zulien zi'h herinneren, hoe
schromelijk de Katholieken b'j tal ven be
trekkingen werenvergeten!
Nu hebben wij van katholieke zijde
wei eens de opmerking gehoerd, dat er
bij vacatures geen voldoende en ges h'k.e
kuholieke sollicitanten zich .aanmelden.
Wij h.chten hieraan over het algemeen
niet zoo heel veel waarde en z -udeuhier-
or- willen antwoorden met deze vraag:
Heeft men ook de wegen bewandeld om
katholieke si ie t ":i te krijgen?
Eén van de wegen is: hu acheaeeicn
in katholieke bladen.
Als men uitsluitend in liberale of neu
trale b'aden adverteert, loopt men vanzelf
kans, dat er geen voldoende en geschikte
katholieke sollicitanten komen epdegen.
Wij geven d a om aan onze kalh i eke
raadsleden he: advies om, Wanneer in den
Raad beslo en wo.dt, s llicit. n en vou de
een of ande e gemeen.eoeuekking op te
roepen, stecd; te verlangen, dat de op-
roep'ng o k ii kathol eke b -ad n zal wor
den geplaatst.
Door dit te doen, vragen zij geen bevoor
rechting, do h s cc ts ge ij ste', i g vo r de
Katholieken en hun pars."
Mn.
Zeiden wij teveel, toen wij hierboven
beweerden, dat het nieuwe periodiek flink
aanpakt?
WEEK-OVE ZICHT.
Na
veel vijven en zessen is dan deze
week ook de „kroon", op het vredeswerk
gezet, Voor zoover het Oosten-ijk in zijn
nieuwen, zeer verkleinden vorm betreft.
Het vredesverdrag rs natuurlijk niet veel
versrihiliend met dar, hetwelk Duitschland
werd opgedrongen. De territoriale, mili
taire en economische bepalingen zijn alle
zoo drukkend, d..t van een wederopleving
van Oostenrijk voorkxp.g wel geen sprake
zal zijn.
Bovendien is het het recht ontzegd, zich
bij Duitschland aan te sluiten, en mag
het niet den n am Duitsch Oostenrijk voe
ren; althans heeft deze naam bij de Entente
geen recht van bestaan gekregen.
Wat nog van Oostenrijk is overgebleven
ohard, mij gezegd hebt, dat alles wat
gij uit de- woorden van Reine Penhoët
afleidt inderdaad werkelijkheid is?"
Richard de Olavières richtte net hoofd öp
Z,ijn oogen glinsterden, terwijl hij op vas
ten loon sprak: „Qjj hebt gelijk. Wat ik
vernomen of geraden heb is w el iets, maar
nog niet hot bewijs dat de kleine Leonie
niog in leven is. Maar gelukkig is 9r een
middel om met zekerheid vast te stellen".
„En welk middel is dal'f"
„Daar in het graf rust. het stoffelijk
overschot van de kleine naast dat van
haar vader. Laten wij do kist openen.
Het is nauwelijks een maand geleden, dat
het kind begraven ia. De ontbinding kan
haar werk nog niet voltooid hebben en
bovendien het oog eener moeder vergist
zioli niet gemakkejijlk."
Madeleine sprong op. „Ja", sprak ze,'
..dat moeien wij dadelijk do-en. Raim'ond en
André wilt gij ons helpen^'
Met een zacht gebaar hield Richard de
Olavières haar tegen.
„Nu niet", sprak hij), „vannacht''.
De jonge vrouw niöest Bichard gelijk
geven, maai' de dag duurde haar een
eeuwigheid. Eindelijk sloeg het zoo Lang
verbeide uufc -
heet voor de geallieerden en geassocieer
den de republiek Oostenrijk", met welke
eenerzijds en namens welke anderzijds het
vredesverdrag te St. Germain is geteekend.
Thans is Bulgarije aan de beurt om
zijn vrede gedicteerd te krijgen.
Het vriorloopigie vredesverdrag der ge-
a leerden is den Bulgaren overhandigd en
deze hehben 25 dagen den lijd gekregen,
zich over de daarin.opgenomen verplich
tingen van rechten voor de verslagen
vijanden is over het algemeen weinig spra
ke te bedenken.
In het begin van de volgende maand
zit..en zij dus omtrent de Entente-voor
steken hun oordeel moeten geven.
Thans kan dus het gewone spel weer
beginnen:
tie Bulgaren zullen, op voorbeeld van
Duitschland en Oostenrijk, protestecren
zi| zuilen tegenvoorstellen doen:
de geallieerden zullen de tegenvoorstel
len overwegen enafwijzen;
de geallieerden zullen hun termijn toe
gewezen krijgen om een beslissing te ne
men;
zi, zullen verzoeken om enkele dagen
verlenging van dien termijn enden ver
nederenden vrede aanvaarden.
Het. zal, alles saamgenomen, een her
haling zijn van de geschiedenis, die wij
reeds tweemaal hebben beleefd.
hoe dan die eindelijke vrede zijn
En
zo 1
Of hij wel aan één zijde werkelijk be
vrediging schenkt?
Geenszins
Zeer merkwaardig is in dii opzicht het
oo.deel van minister Luzatte in de Italiaan-
sche Kamer:
Het thans gemaakte verdrag, bevredigt
niemand, de overwonnenen niet, de over-
wfnnaars zelf niet vanwege de groote moei
lijkheden, die nog een oplossing moeten
vinden en de verschillen tusschen de bond-
genooten.
Het vredesverdrag met Duitschland is
de grondslag der andere tractaten. De re-
gttriiigcn der bondgenooten zijn allen door
daT verdrag verbonden. Duitschland heeft
er een groot aantal zijner bezittingen door
verloren, behalve Het vermogen z ch weer
op te heffen.
Ook over de organisatie van den Vol
kerenbond is Luzatti niet tevreden. Hij
zou n.l. willen zien, dat het toetreden tot
den volkenbond gemakkelijk gemaakt zou
worden voor de staten, die meer direct
verantwoordelijk zijn voor den oorlog, zelfs
voor Duitschland.
Maar daartegen is nog veel tegenstand
onder de Entente-bon-dgenooten.
Alleen was hij tevreden over eenige
vruchten der overwinningen, vastgelegd in
het viedesverdrag:: het vredesverdrag
schenkt aan België, Tsjecho-Slowakië, Pe
len herleving maar de Armeniërs, de Gc-
orgiërs. de Albaneezen, de Montenegrij-
nen zullen zij niet herrijzen?
De schoonste vrucht van dezen oorlog,
ztiri hij tenslotte, is die bevrijding der vol-
ke en. D - ooit g b- cht E.zas Lothar.ngen
weei aan Frankrijk en onze zoo talrijke
eeuwen geknechte broeders van Triest,
Trenie, Istrië, weer aan Italië. En de nog
niet bevrijde broeders mogen vol vertrou
wen zijn, Italië zal zijn nationale rechten
niet prijsgeven.
Hongarije heeft deze week nog weer
eens een nieuw ministerie gekregen.
O. het stand zal kunnen houden?
Wij durven het niet te voorspellen.
En zoo ja, of dit kabinet dan einde
lijk erkenning zal kunnen vinden bij de
Entente? Wij wagen ons niet aan gis
singen. Want nergens meer dan ten op
zichte van een antwoord op deze vraag
is hst spreekwoord „Gissen doet missen"
waar gebleken.
Voor het arme Hongarije, voor het uitge-
Heel het bediendenpersio-neel lag- in die
pe rust, behalve Sego-nde en op deze kon
Madeleine rekenen, dat wist zij. De mar
kiezin wikkelde zich in een langen zwar
ten mantel en verborg haar gelaat achter
een zwarer. sluier. Te voet begaf het ge-
schap zich door do plechtige stilte van
den nacht naar "het kerkhof. Daar r.ezeu
eindelijk de zwarte poorien der begraaf
plaats aan(a et einde eener odmenlaan voor
hen op. Da kleinste deur liet zich gemak-
kciijk openen en ze betraden don doodeii-
Uikkei*.
„Ik ben er al, mijnheer André," kto-nfk
hun een stem tegemoet.
„Alles is in orde hier, er ls nietjs te Vree-
zen". i
„Goud" antwoordde Basoou,
„Geleid ons dan".
.Benige minuten later stonden ze Voor
hei monumentale graf der familie de Oy-
pières. Het breekwerk vorderde snel en
geruischloios. Op enkele pa=»en afstand
loon inen maar nauwelijks hooren. dat
daar iemand bezig was de cementen ver
binding der marmerplaten te verbreken.
Eindelijk wendde de werkman zich tot
Richard de Olavières en RairopncL „De
gapote steen is Jos", sprak hij1. „Wilt w
putte Hongaarsche volk is echter te hopen
dat beide vragen in de naaste toekomst
door de gebeu t ns:e« bevestigend be ,nt
woord mogen worden.
voedzaam en smakelijk, IS cessl
per broodje, bereid uit de beste
ÜJilaiMlgjehe Tarwe.
DUITSCHLAND
Een rede van Steheidema-nn.
Voor een geweldige menigte 'n - ejeiv
minister-president Scheidemann een groote redt
gehcuden.
De erkiezingen in Januari, zoo zeide hij
o m., hehben ons wei geen meerderheid bezorgd
maar loch getoond, dal het zonder sociaal
democratie niet gaat. Slechts de politiki, die
op een calaslrofe aansturen, kunnen zich een
regeering zonder socialisten deuken.
Een regeering van rechts beleekent de jnonar-
chie, een regeering van rinks beleekent de zoo
genaamde raden-dictuur. Beide experimenten
moeten mei een ramp eindigen.
Ik verlang van de monarchisten niet, dat zij
ineens hun gevoelens prijs geven, maar wel, dat
zij zien piel tegenover de levensbelangen van huil
volk stellen. Wij beleven thans hel zonderlinge
feit, dat na den oorlog, die door de Enlenie
in naam der democratie wérd gevoerd, het mo
narchistische gevaar van de ?ijde der.Entente
komt.
Ik wenseh den socialisten in de westelijke
stalen van ganscher Jiarle de kracht toe te be
letten dal, na de mislukte poging in Hongarije
in Rusland met het herstel der monarchie ecu
begin wordt gemaakt.
Het gevaar is groot en ernstig. Wat ook ia
Rusland moge gebeuren, waar de bolsjewistische
waanzin de bodem- voor de reactie uitstekend
Heeft voorbereid, gelooveïi wij toch, dal Duitsch
land een republiek zal blijven.
Ik koester te vast verlrouwen in de,:i wil van
liet volk, dan dat ik in Duitschland van een
monarchistische tegenrevolulie succes zou ver
wachten.
Een regeering van rechts beleckenl de mo
narchie, zeide ik, en daarmede burgeroorlog
Een regeering van links beteekeni de zoogensam
de raden-dictatuur en ook burgeroorlog.
Tk spreek van de zoogenaamde radendictatuur,
omdat de werkelijke raden-dictatuur in de ge.
heele,wereld niet beslaat, ook in Rusland niet
Daar heerscht het despotisme van enk«Je par
tijleiders, een systeem dat hei Duitsche voik
geen 14 dagen zou dulden.
Wij hebben in Jum onze ambten neergelegd,
omdat de partij in belangrijke kwesties een an
dere meening liad dan wij. De kwestie van du
ondeeteekening van het viedesvèrdi'agi was m»
scliien niet minder noodlottig dan die nopens
het toeslaan der oorlogscredielen. Ru het ecote.
eenmaal onderteekend is, moeten wij moeite
doen, om de voorwaarden na te leven.
Scheidemann besloot zijn rede met de voor de
!)uilseh,ers tegenwoordig gewone tirades van
„trouw bi jven aan de partij" en „werken en
niet vertwijfelen' oin de moeilijke b'jden te
bovea te komen
BELG IE
De ei s chc n der Belgische ni j n-w e r-
k e r s.
De ministers Delacroix en Warners ontvingen
het comité uit den mijnwerkersbona en de so
cialistische afgevaardigden uil de mijnstreek.
De depulatie deelde de eischen der mijnwer
kers mede, die nog in deze zitting een wet ter
invoering van den achl-urendag en ouderdoms
pensioen: willen zien aangenomen.
Delacroix deed de deputatie opmerken, "dal
haar wenschen niet voor verwezenlijking vatbaar
weren. Hij beloofde echter de werknemers tegen
aanstaanden Maandag le zullen bijeenroepen.
miij helpen hem op zijde te schuivenhjj
is zoo zwaar".
Zo aarzelden geen oogenblik en spoe
dig konden ze het inwendige van dan
grafkelder betreden. Richard trad het eerst
binnen. Hij stak terstond een aantal kaat
sen aan, die hij' had meegenomen en hst
binnenste van het graf was nu vrij helder
verlicht. D-aar stonden do kisten; die d3
overblijfselen der laatste Cypicres bevatte
naast elkander. Naast de nog nieuwe kist
van den pas overleden markies zag meD
een kleniere met een zilveren plaat er
op, die nog niet door de werking van den
tijd was aangetast, en die 't opschrift
dipeg: Thercse Jeanne Lconie de Oypiè
res, slechts vijf en een halve maand ge
worden".
Met dezelfde behendigheid en zorg als
waarmede de werkman het graf ontsloten
had, opende hij nu het kleine doodkistje
„Hebt gij moed genoeg om het lijkje
te voorschijn te brengen uit deze doet
ken, of wilt ge dart ik het doen zal"v
vroeg Richard de Olavières aan Madeleine.