i g", sproeten, nes Room Amsterdam, ravenhage. s. dubbele reiniging t 0ff. paarde tot 10 P.K. T Jr. p nieuws- en advertentieblad voor noord-holland Ons dura leven. FEUILLETON Onschuld en iisdaad, BUITENLAND. Geen Rtg-e ingsmeel. s, BounejL f 0,20 hcoger, roL slepglam. :fie. VELEND, erkf uigen» alkmaar. 16 AHnsaÜ Verschijnt dagelijks. Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon, redactie 333. list de Pers. R K. Gemeente-poiitiek. Adverteeren in Katholieke bladen. - 3 Zeeuwscfi Br o i nbrood, ND WAARDE. ASCIIGEIIALTE. ijs voorloopig: i üe schuit f0.9B 30 sluks. Bakkers rabat. ajen tegen nadat en voorwaarden, bostellen kan ge» jouw rS.T. WILEI- lo Ouclegraeht 130. se, verdwijnen dooi' ede Drogisten. IER, Bisschop door lift Kerk te Bintenveldert. de voorraad strekt sening in coupures p€*fa le deze geldleening Oör. post bij voor- .ntonms-kerk te (LE jf Zelatrice aan (6298) raai station. m zijn uitgebreid 30. in den kekfef Abonnementsprijs: Per kwartaalper agent i i ^et geïllustreerd Zondagsblad f 2.10; franco per post t 1.8e franco met geïllustreerd Zondagsblad t 2.30afzonderlijke nummers van de courant ct.; van het Zondagsblad Sei ADMINISTRATIE 433. Adverienileprijs.' Van 1—5 regels 10.75; elke regel meer 10.15; Bee ames per regel 10 42)4; Rubriek Vraag en aan bod per plaatsing 1 0.40. Aan alle abonné's wordt op aanvrüBg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedragvan J SOD,—, f 400, -, 5 200,—, f 103,—, f 30,—, f -33,— sS.— VIII. Gedurende den oorlog is er uiientreure beweerd „Ja, het leven is nu wel duur, doch wacht maar: na den oorlog zal dat we] beter worden. Dan komt er weer voorraad, dan komt er weer concurrentie, dan krijgen we vanzelf weer behoorlijke prijzen!" lavvèl I aten wij ronduit zeggen, dat de nor- malinatie-politiek van Minister van ljssel- steijn door herstel van den vrijen han del de concurrentie te doen herleven tot normalisatie der p ijzen iets, waarvoor wij aanvankelijk ook zeer veel voelden en wat vooi enkele artikelen, b.v. thee, tot goede resultaten leidde mis lukt moet heeten. Achteraf beschouwd, is 't heelemaal geen wonder, dat die normalisatie-politiek mis lukte. Bii (zooveel mógelijk) herstel van den yihen handel werd natuurlijk uitgegaan van de veronderstelling, dat er wel zóóveel te verhandelen zou komen, dat de concurren tie inderdaad haar invloed zou kunnen doen gelden. Dit is evenwel niet het geval geweest. Ondanks het (zooveel mogelijk) herstel Van den v.ijen handel is de duurte blijven bestaan, is zij zelfs nog veel erger ge worden, en wèl: omdat de politiek van den Minister de oor zaak der duurte (de werkelijke, de gefingeerde of de uitgebuite schaarschte) natuurlijk niet heeft kunnen opheffen. We moeten dus de oorzaken der duurte (welke nog immer dóórwerken) op heffen, om voor goed van de miserable duurte verlast te worden Hieruit volgt reeds aanstonds, dat we de duurte derhalve niet effectief kunnen be strijden met voortdurende inkomstenverhoo ging- Dat de inkomsten verhoogd moesten worden is immers oorspronkelijk geen oorzaak maar een boosgevolg van de duurte geweest; en welke dokter zal een ziekte trachten te genezen door alleen maai pijn-stTer.de middeltjes voor te schrij ven, waardoor de ziekte nog vei ergert, en de oorzaken der ziekte negeeren? A! is het eerste eisch, d t alle nien- schen in ieder stadium der duurte zóó veel verdienen, dat ze tenminste zoowat rond kunnen komen men kan immers geen honger lijden, totdat de ingewikkelde duurtekwestie opgelost zal zijn! wanneer Kien in voortdurende loons- en inkomsten- v rhboging een afdoend middel tegen de duurte zoekt, dan moet men noodzakelijker- Wiize bedrogen uitkomen. Zelfs onder de socialisten, die omwille van het mooie gebaar en omwille van de reclame '.och zoo graag vechten voer po sitie-vei betering van den arbeider, en het doen vóórkomen, alsof zij van middelen daartoe het monopolie bezitten, W' rdt de ze waarheid ingezien en heel voor zichtigjes nog! in geschrift erkend. Is de socrtlistische Dr. Th. van der iWaerden, die kort geleden in „Hel Volk" schreef „Het leven is ondragelijk duur gewor den, dus moeten de loonen naar boven. De .weerzin teg^c het stelsel is lot feilen Haal liitgeschoien, de mentaliteit voor algemei- nen strijd is aanwezig; nu of nooit moet de levensstandaard worden opgevoerd. Maar wat in een wereld van overvloed kan zonder een onmidJel ij'.e afwenteling dei loonstijging op de kosten van het produkt, is thans in vele gevallen uitge sloten. Er is graan tekort, of wat in lim werking op het zelfde neerkomt er is geen scheepsruimte voldoende. De vrachten zijn enorm, en zouden zelfs zeer Ihboff zijn, indien wij ze in het huidig Systeem konden verminderen met de schan- ,71) ..In woorden, neen. Maar uit haar oogen jpraken een plotselinge verwarring en hoe yige schrik. Dit duurcD slechts een secon de, maar voor rori was het voldoende: zij üari naar mijn volle overtuiging het ge heim al verraden." Bij die woorden wierp de markiezin den langen blik op het graf der familie Ae Oypières, die duidelijk zeide, hoe wei nig zij toch eigenlijk aan al die veronder stellingen hechtte „Er is nog iets andera", ging Richard wort. «Wat dan?" „Jeannette heeft In haar toewijding Rei 1.eSh?ët °P een «vond in de tuinen «n het kasteel Magalas weten te vinden jicn aan do voeten der kamenier gewor-- ♦en en dose gesmeekt totdat zij eindelijk' jn «Jaagde haar te venmirven. „Ik heb hier niets te zeggen, ik ben her zells minder dar niets", heeft Reine ëS - - - - -ÉL' deliike reederswinsten. Voor de meststoffen geldt hetzelfde, ook voor het veevr er, dus voor alle landbouwprodukten, voor de melk voor het vleesch. Het koper is in prijs ge stegen tot het dubbele van voor den oor- los het ijzer tot het driedubbele; de kost prijs van de steenkolen in onze staats mijnen dus zonder O.W. is verdrie dubbeld. Natuurlijk zal de verkorting van den arbeidsduur, ook al wordt er harder gewerkt of maar even hard als voor die verkorting stijging van de zelfkosten meebrengen, tot tijd en wijle dat de nij- veriiëid zich door verbetering der techniek 2/ch daarop zal hebben ingesteld. Men kan in dat opzicht vol vertrouwen zijn, maar een werk van een oogenblik of van een zeer kort tijdperk is het niet. Zoo worden de levensmiddelen duurder, zelf zónder ex tra uitpersing van het publiek; de wonin gen worden duur; het drukwerk, de si garen, de trein, het gas, de electriciteit, de tram; en een socialistisch wethouder motiveert de piijsvcrh'ocging vin d tram kaartjes met de kostenverhoogiiig do< r de invoering van den achturendag en de hoo- gere loonen, Nog één zoo'n opslag, vreezen wij. en de tram is als algemeen verkeers middel weg, ejn prachtig overheidsbedrijf is vernietigd. Loonsve h oging, arbeidsduur, erko; ting, prijsverhooging.... loonsverheoging en de tweede en derde ronde beginnen hun auto- matischen loop. Het moet toch ergens van daan komen en een kikker blijft toch al tijd maar een beest zonder veeren." Niet in voortdurende loonsverhooging moet de h lvé verbetering der economische toestanden en onschadeïijkmaking der' duurte gezocht worden. Bij voortdurende loonsverhooging tcch za' men daar de duurte de verhooging van 't loon steeds voorbijsnelt niet alleen nooit genoeg inkomsten krijgen, n.aar zijn die loonsverhoog-'ngen levens op zichzelf reeds oorzaak, dat hel leven aldoor beduidend duurder moet worden. Loonsverhooging blijkt derhalve als mid- dei tegen de duuite van nul en geener waarde. ./elk(e) middel(en) moet(en) dan wèl aangegrepen worden? Het nieuwe periodiek voor de Room- sche gemeente-pol'tiek, naar aanleiding van welks verschijning wij dezer dagen een „welkom" schreven, pakt flink aan! Het Donderdag verschenen "(2e) num mer bevat een serie „Sterretjes", waar we respèct voor hebben. Een tweetal van die „Sterretjes" heeft ons bijzondere aandacht getrokkenvoor eerst een kapt eitje over „De Kermissen", dat wij voor onze streek met haar nette en haar on-nette kermissen van zeer ac tueel belang achten. Hier is het: „Nu de bange oorlogsjaren weer achter ons liggen en de staat van beleg voor ver schillende deelen des lands is opgeheven, is ook tevens de tijd aangebroken, waarop men aan herstel der oude kermissen aller- wtge begint te denken. Wij. Katholieken, staan tegenover gepas te kennis-ontspanning niet onverzoenlijk Wii hebben een blij geloof! Wij hebben echter wel den duren plicht om ook in de gemeenteraden, mede te werken, opdat zooveel mogelijk alles van oiTze bevolking venvijderd blijve, hetwelk hare zedelijke belangen kan in gevaar bren gen. Nu is het een feit, dat in tal van ge meenten de kermis stil-aan geheel ontaard was. Dronkenschap, vechtpartijen en aan randing der goede zeden waren daar aan de kennis onafscheidelijk verbonden. Waar de toestand eenmaal zóó is. zul- op een toon vol diepe droefheid tot haar gezegd, „maar dat beloof ik u, zoolang ik leef, zat het kind behouden blijven". Die woorden schenen in hun droevigen klank te wijzen op iets ïn het verleden van Reine, op een of ander droevig gcheimj, dat de kamenier geheel aan den wil van haar meesteres overleverde-. Dat geheim heb-ik willen ontdekken..... en ik heb het gevonden. Met dit wapen in banden heb ik S>>!J Penlioët verdere miededeelingen weten te ontwringen. En toen ik haar verweet, dat zij; het. woord niet gehouden had, dat ze aan Jeannette gegeven had), sprak ze verontwaardigd: „Een kind yan Bretaigne houdt altijd zijn woord. Ik heb mlijn belofte niet gebroken. Het kind is in leven". Ditmaal slaakte Madeleine een luiden kreet. Nu geloofde zij, en die overgang deed haar als dood in Richard's armen vallen. „Be dank je", fluisterde Zij eindelijjk bijna onhoorbaar. Opeens maakte de markiezin zich uit Richard's a,ruien los. „Maar waar is dan mijn kind, mijn Le- onie", stamelde zij. „En hoe zal ik mijl er van overtuigen, dat alles - wat gij', R;i- len onze Katholieke raadsleden zich ern stig hebben af te vragen, of zij aan voort zetting of herstel der kermis wel mogen meewerken. Meenen zij deze vraag volgens hun ge weten bevestigend te kunnen beantwoor den, dan dient nog de vraag overwogen, welke middelen kunnen worden te baat genomen, om bij behoud der kermis, de bestaande misbruiken zooveel mogelijk weg te nemen. Het voorbeeld van Nijmegen en andere gemeenten om tijdens de kermis de ge meente „droog te leggen" d.w.z. alcohol vrij te maken, lijkt nog zoo kwaad niet. Al moet ook eikend, dat de resultaten niet in alle opzichten zijn meegevallen. Ook lette men ernstig op den aard der vut. -kelijkhe'" n, welke worden toegela ten. In geen gev. 1 late men z:ch leiden door „jrcht op gunst der kiezers". Men bedenke dat de Overheid, dus ook elk raadslid, in deze zielzorg h eft." Mn. Aar, onze Katholieke Raads eden de taak, de kennis .westi; s'.eed: uiterst gewetens- \o. te behandelen! Het tweede „Sterretje", dat tenzeerste de aandacht verdient, is getiteld: Ziehier, wat dé Redrctle van „R. K. Ge meente-politiek" den Ro-mschen Raadsle den op het hart drukt: „Zij. die indertijd hebben kennis geno men van _de rubriek „Graag op Baantjes" in „De Tijd" later in brochurevorm verschenen zulien zi'h herinneren, hoe schromelijk de Katholieken b'j tal ven be trekkingen werenvergeten! Nu hebben wij van katholieke zijde wei eens de opmerking gehoerd, dat er bij vacatures geen voldoende en ges h'k.e kuholieke sollicitanten zich .aanmelden. Wij h.chten hieraan over het algemeen niet zoo heel veel waarde en z -udeuhier- or- willen antwoorden met deze vraag: Heeft men ook de wegen bewandeld om katholieke si ie t ":i te krijgen? Eén van de wegen is: hu acheaeeicn in katholieke bladen. Als men uitsluitend in liberale of neu trale b'aden adverteert, loopt men vanzelf kans, dat er geen voldoende en geschikte katholieke sollicitanten komen epdegen. Wij geven d a om aan onze kalh i eke raadsleden he: advies om, Wanneer in den Raad beslo en wo.dt, s llicit. n en vou de een of ande e gemeen.eoeuekking op te roepen, stecd; te verlangen, dat de op- roep'ng o k ii kathol eke b -ad n zal wor den geplaatst. Door dit te doen, vragen zij geen bevoor rechting, do h s cc ts ge ij ste', i g vo r de Katholieken en hun pars." Mn. Zeiden wij teveel, toen wij hierboven beweerden, dat het nieuwe periodiek flink aanpakt? WEEK-OVE ZICHT. Na veel vijven en zessen is dan deze week ook de „kroon", op het vredeswerk gezet, Voor zoover het Oosten-ijk in zijn nieuwen, zeer verkleinden vorm betreft. Het vredesverdrag rs natuurlijk niet veel versrihiliend met dar, hetwelk Duitschland werd opgedrongen. De territoriale, mili taire en economische bepalingen zijn alle zoo drukkend, d..t van een wederopleving van Oostenrijk voorkxp.g wel geen sprake zal zijn. Bovendien is het het recht ontzegd, zich bij Duitschland aan te sluiten, en mag het niet den n am Duitsch Oostenrijk voe ren; althans heeft deze naam bij de Entente geen recht van bestaan gekregen. Wat nog van Oostenrijk is overgebleven ohard, mij gezegd hebt, dat alles wat gij uit de- woorden van Reine Penhoët afleidt inderdaad werkelijkheid is?" Richard de Olavières richtte net hoofd öp Z,ijn oogen glinsterden, terwijl hij op vas ten loon sprak: „Qjj hebt gelijk. Wat ik vernomen of geraden heb is w el iets, maar nog niet hot bewijs dat de kleine Leonie niog in leven is. Maar gelukkig is 9r een middel om met zekerheid vast te stellen". „En welk middel is dal'f" „Daar in het graf rust. het stoffelijk overschot van de kleine naast dat van haar vader. Laten wij do kist openen. Het is nauwelijks een maand geleden, dat het kind begraven ia. De ontbinding kan haar werk nog niet voltooid hebben en bovendien het oog eener moeder vergist zioli niet gemakkejijlk." Madeleine sprong op. „Ja", sprak ze,' ..dat moeien wij dadelijk do-en. Raim'ond en André wilt gij ons helpen^' Met een zacht gebaar hield Richard de Olavières haar tegen. „Nu niet", sprak hij), „vannacht''. De jonge vrouw niöest Bichard gelijk geven, maai' de dag duurde haar een eeuwigheid. Eindelijk sloeg het zoo Lang verbeide uufc - heet voor de geallieerden en geassocieer den de republiek Oostenrijk", met welke eenerzijds en namens welke anderzijds het vredesverdrag te St. Germain is geteekend. Thans is Bulgarije aan de beurt om zijn vrede gedicteerd te krijgen. Het vriorloopigie vredesverdrag der ge- a leerden is den Bulgaren overhandigd en deze hehben 25 dagen den lijd gekregen, zich over de daarin.opgenomen verplich tingen van rechten voor de verslagen vijanden is over het algemeen weinig spra ke te bedenken. In het begin van de volgende maand zit..en zij dus omtrent de Entente-voor steken hun oordeel moeten geven. Thans kan dus het gewone spel weer beginnen: tie Bulgaren zullen, op voorbeeld van Duitschland en Oostenrijk, protestecren zi| zuilen tegenvoorstellen doen: de geallieerden zullen de tegenvoorstel len overwegen enafwijzen; de geallieerden zullen hun termijn toe gewezen krijgen om een beslissing te ne men; zi, zullen verzoeken om enkele dagen verlenging van dien termijn enden ver nederenden vrede aanvaarden. Het. zal, alles saamgenomen, een her haling zijn van de geschiedenis, die wij reeds tweemaal hebben beleefd. hoe dan die eindelijke vrede zijn En zo 1 Of hij wel aan één zijde werkelijk be vrediging schenkt? Geenszins Zeer merkwaardig is in dii opzicht het oo.deel van minister Luzatte in de Italiaan- sche Kamer: Het thans gemaakte verdrag, bevredigt niemand, de overwonnenen niet, de over- wfnnaars zelf niet vanwege de groote moei lijkheden, die nog een oplossing moeten vinden en de verschillen tusschen de bond- genooten. Het vredesverdrag met Duitschland is de grondslag der andere tractaten. De re- gttriiigcn der bondgenooten zijn allen door daT verdrag verbonden. Duitschland heeft er een groot aantal zijner bezittingen door verloren, behalve Het vermogen z ch weer op te heffen. Ook over de organisatie van den Vol kerenbond is Luzatti niet tevreden. Hij zou n.l. willen zien, dat het toetreden tot den volkenbond gemakkelijk gemaakt zou worden voor de staten, die meer direct verantwoordelijk zijn voor den oorlog, zelfs voor Duitschland. Maar daartegen is nog veel tegenstand onder de Entente-bon-dgenooten. Alleen was hij tevreden over eenige vruchten der overwinningen, vastgelegd in het viedesverdrag:: het vredesverdrag schenkt aan België, Tsjecho-Slowakië, Pe len herleving maar de Armeniërs, de Gc- orgiërs. de Albaneezen, de Montenegrij- nen zullen zij niet herrijzen? De schoonste vrucht van dezen oorlog, ztiri hij tenslotte, is die bevrijding der vol- ke en. D - ooit g b- cht E.zas Lothar.ngen weei aan Frankrijk en onze zoo talrijke eeuwen geknechte broeders van Triest, Trenie, Istrië, weer aan Italië. En de nog niet bevrijde broeders mogen vol vertrou wen zijn, Italië zal zijn nationale rechten niet prijsgeven. Hongarije heeft deze week nog weer eens een nieuw ministerie gekregen. O. het stand zal kunnen houden? Wij durven het niet te voorspellen. En zoo ja, of dit kabinet dan einde lijk erkenning zal kunnen vinden bij de Entente? Wij wagen ons niet aan gis singen. Want nergens meer dan ten op zichte van een antwoord op deze vraag is hst spreekwoord „Gissen doet missen" waar gebleken. Voor het arme Hongarije, voor het uitge- Heel het bediendenpersio-neel lag- in die pe rust, behalve Sego-nde en op deze kon Madeleine rekenen, dat wist zij. De mar kiezin wikkelde zich in een langen zwar ten mantel en verborg haar gelaat achter een zwarer. sluier. Te voet begaf het ge- schap zich door do plechtige stilte van den nacht naar "het kerkhof. Daar r.ezeu eindelijk de zwarte poorien der begraaf plaats aan(a et einde eener odmenlaan voor hen op. Da kleinste deur liet zich gemak- kciijk openen en ze betraden don doodeii- Uikkei*. „Ik ben er al, mijnheer André," kto-nfk hun een stem tegemoet. „Alles is in orde hier, er ls nietjs te Vree- zen". i „Goud" antwoordde Basoou, „Geleid ons dan". .Benige minuten later stonden ze Voor hei monumentale graf der familie de Oy- pières. Het breekwerk vorderde snel en geruischloios. Op enkele pa=»en afstand loon inen maar nauwelijks hooren. dat daar iemand bezig was de cementen ver binding der marmerplaten te verbreken. Eindelijk wendde de werkman zich tot Richard de Olavières en RairopncL „De gapote steen is Jos", sprak hij1. „Wilt w putte Hongaarsche volk is echter te hopen dat beide vragen in de naaste toekomst door de gebeu t ns:e« bevestigend be ,nt woord mogen worden. voedzaam en smakelijk, IS cessl per broodje, bereid uit de beste ÜJilaiMlgjehe Tarwe. DUITSCHLAND Een rede van Steheidema-nn. Voor een geweldige menigte 'n - ejeiv minister-president Scheidemann een groote redt gehcuden. De erkiezingen in Januari, zoo zeide hij o m., hehben ons wei geen meerderheid bezorgd maar loch getoond, dal het zonder sociaal democratie niet gaat. Slechts de politiki, die op een calaslrofe aansturen, kunnen zich een regeering zonder socialisten deuken. Een regeering van rechts beleekent de jnonar- chie, een regeering van rinks beleekent de zoo genaamde raden-dictuur. Beide experimenten moeten mei een ramp eindigen. Ik verlang van de monarchisten niet, dat zij ineens hun gevoelens prijs geven, maar wel, dat zij zien piel tegenover de levensbelangen van huil volk stellen. Wij beleven thans hel zonderlinge feit, dat na den oorlog, die door de Enlenie in naam der democratie wérd gevoerd, het mo narchistische gevaar van de ?ijde der.Entente komt. Ik wenseh den socialisten in de westelijke stalen van ganscher Jiarle de kracht toe te be letten dal, na de mislukte poging in Hongarije in Rusland met het herstel der monarchie ecu begin wordt gemaakt. Het gevaar is groot en ernstig. Wat ook ia Rusland moge gebeuren, waar de bolsjewistische waanzin de bodem- voor de reactie uitstekend Heeft voorbereid, gelooveïi wij toch, dal Duitsch land een republiek zal blijven. Ik koester te vast verlrouwen in de,:i wil van liet volk, dan dat ik in Duitschland van een monarchistische tegenrevolulie succes zou ver wachten. Een regeering van rechts beleckenl de mo narchie, zeide ik, en daarmede burgeroorlog Een regeering van links beteekeni de zoogensam de raden-dictatuur en ook burgeroorlog. Tk spreek van de zoogenaamde radendictatuur, omdat de werkelijke raden-dictatuur in de ge. heele,wereld niet beslaat, ook in Rusland niet Daar heerscht het despotisme van enk«Je par tijleiders, een systeem dat hei Duitsche voik geen 14 dagen zou dulden. Wij hebben in Jum onze ambten neergelegd, omdat de partij in belangrijke kwesties een an dere meening liad dan wij. De kwestie van du ondeeteekening van het viedesvèrdi'agi was m» scliien niet minder noodlottig dan die nopens het toeslaan der oorlogscredielen. Ru het ecote. eenmaal onderteekend is, moeten wij moeite doen, om de voorwaarden na te leven. Scheidemann besloot zijn rede met de voor de !)uilseh,ers tegenwoordig gewone tirades van „trouw bi jven aan de partij" en „werken en niet vertwijfelen' oin de moeilijke b'jden te bovea te komen BELG IE De ei s chc n der Belgische ni j n-w e r- k e r s. De ministers Delacroix en Warners ontvingen het comité uit den mijnwerkersbona en de so cialistische afgevaardigden uil de mijnstreek. De depulatie deelde de eischen der mijnwer kers mede, die nog in deze zitting een wet ter invoering van den achl-urendag en ouderdoms pensioen: willen zien aangenomen. Delacroix deed de deputatie opmerken, "dal haar wenschen niet voor verwezenlijking vatbaar weren. Hij beloofde echter de werknemers tegen aanstaanden Maandag le zullen bijeenroepen. miij helpen hem op zijde te schuivenhjj is zoo zwaar". Zo aarzelden geen oogenblik en spoe dig konden ze het inwendige van dan grafkelder betreden. Richard trad het eerst binnen. Hij stak terstond een aantal kaat sen aan, die hij' had meegenomen en hst binnenste van het graf was nu vrij helder verlicht. D-aar stonden do kisten; die d3 overblijfselen der laatste Cypicres bevatte naast elkander. Naast de nog nieuwe kist van den pas overleden markies zag meD een kleniere met een zilveren plaat er op, die nog niet door de werking van den tijd was aangetast, en die 't opschrift dipeg: Thercse Jeanne Lconie de Oypiè res, slechts vijf en een halve maand ge worden". Met dezelfde behendigheid en zorg als waarmede de werkman het graf ontsloten had, opende hij nu het kleine doodkistje „Hebt gij moed genoeg om het lijkje te voorschijn te brengen uit deze doet ken, of wilt ge dart ik het doen zal"v vroeg Richard de Olavières aan Madeleine.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1919 | | pagina 1