NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL? ANB
Bo 26ö
FEUILLETON
I?
Verschijnt dagelijks.
Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: re?actieR633E 433'
Het witte huis.
Woningtelling en won ngnood.
VÖEDZAAM
HEERLIJK
VOORDEELS®
i5e zegemnoen dsr Revolutie![deei.1
BUIT£NLAi*D.
OIVSJ BLAD
uibonnementsprijs:
Per k-wurfaaiper agent t 2.15; met geïllustreerd
Zondagsblad 1 2.60; Iranco per post t 2.50; franco met
a ill ustreerd Zondagsblad 1 2.95; afzonderlijke nummers
van de courant 5 ct.van het Zondagsblad 5 ct.
S—
15.)
Mevrouw Traumbacli zat op zekeren
tmorge* druk in hot gesprek met den
predikant van bot dorp, die, niet onkun
dig van den lijdenden toestand waarin ziiji
voortdurend bieef verkeeren, bet tot zjjn
plicht rekende haar nu en dan eens te
komen bezoeken, en, natuurlijk alleen tot
haar welzijn zioh adlo moeite gaf, om de
Oorzaak harer kwaal op te sporen. Hot
nu toe had de goede man zich deerlijk
In den uitslag zijner pogingen vergist;
da,a.r hij, na al de moeite, en inspanning
iwelke hij zich gaf, geeu enkele schrede
nader aan zijn doel was gekomen.
Hij wilde de beklagenswaardige dame
in haar zielelijden troosten, maar daartoe
was het noodig de oorzaak te kennen
die kwaal teweegbracht; en hoe hij1
mevrouw Traumbach ook aanzocht toch
geen geheimen voor hem te hebben, daze
hield vol dat zij lijdende wjas, zonder
eenigszins te kunnen gissen, wat in haar
vroeger leven daartoe de aanleiding was
geweest. Toch bezat de dominee genoe0*
levenservaring en zielkunde om niet t©
begrijpen dat hem de waarheid verzwegen
„5 u'j bepaalde cr zich dus bij eeni-
4 va-aoQ..lende teksten uit den bijbel
Dit Jodendom' werkt met dezelfde mid
delen als de vroegere Tsarenregeering; ge
wapende macht, geheim politie. En de
trage, wantrouwige, niets ondernemende
Russen zijn niet in staat het ondraaglijk
juk af te schudden.
Er is in Rusland thans niets dat ook
maar in de verte op communisme gelijkt.
Eerstens omdat de ejgen Russische be
volking, die ontzaglijk logge massa, dat
stelsel niet begrijpt, tweedens omdat het
niet past in het systeem1 van niet-contro-
leerbare verrijking der vreemd-inheem-
sche heerschers van dit oogenblik.
In plaats van communisme heerscht er
vernietiging. Het Bolsjewistisch regiem
weet niet van opbouw maar alleen van ver
nieling. Vernieling van de wetenschap:
middelbaar- en hooger onderwijs zijn een
voudig overal afgeschaft; dat was alleen
goed voor den „bourgeois". Tucht en on
derwerping op de lagere school zijn heen;
de kinderen worden vroeg gedrenkt in het
sop der „vrijheid" en bolsjewistische be
grippen. De kunst wordt gekneveld en met
e'en plompen voet der soldaterij vertreden.
De godsdienst, natuurlijk, wordt grondig
uitgeroeid. Intusschen, zelfs de Bolsjewiek
is gedwongen in het fatalistisch Rusland
behoedzaam en sluw te werk te gaan, waar
het aanvallen op den godsdienst betreft.
We zullen hier even langer bij stil staan.
Onze zegsman vertelde er o.a. het volgen
de ,van:
Het is zeker volmaakt overbodig hier
in den breeds uiteen te zetten, hoe weinig
ontwikkeld de orthodoxe godsdienst is,
in vergelijking tot die der westersche
kerken. D:at is de zaak niet; het Russi
sche volk staat zelf op een lagen trap
van geestelijke ontwikkeling, dus zijn
religie evenzeer. Maar. zooals die dan een
maal is, is zij den Rus noodiger dan wat
ook ter wereld.
Veel minder dan andere volkeren van
Europa bekommert zich het Russische
om' oeconomische of zuiver-redelijke za
ken. Allereerst en voor alles is den Rus
zijn innerlijk gevoelsleven van belang.
Het is hem1 minder erom te doen, véél te
drinken dan zich den durf tot gemoeds-
uiting te drinken, minder erom met spel
véél' te winnen, dan wel snel opeenvol
gende en vooral stérke indrukken te on
derdaan. Hij stelt het materieele leven
ni zoo hoog, maar voelt de voortduren
de noodzakelijkheid de bewegingen zijner
obscure ziel te volgen en "tot uitdrukking
te brengen. Den Rus is dus religie een
noodzakelijkheid, de eenige wijze waarop
hij de rede kan volgen en reden weet te
verstaan. Zonder religi/ valt hij der bes
tialiteit ten prooi.
Trapsgewijze, met alweder duivelsche
wreedheid, wordt hun die steun ontnomen.
Zoo begint men met een besluit het ver
gulde beeld des Heiligen Michaël van den
geveltop der Doema te verwijderen. Dat
besluit wordt niet uitgevoerd', omdat zeer
sterke tegenstand wordt ondervonden, én
zelfs van een pogrom wordt gemompeld.
Bij een of ander „rood" feest wordt het
schitterende symbool met doeken omwon
den en zoo aan het oog onttrokken. Bij
een volgende gelegenheid worden staket
sels om het beeld gebouwd en in de cou
ranten de vraag besproken van de kosten
der verwijdering van de „groote pop".
Nog' verder gaat men; bij een nieuw „re-
vciutionnair" feest, ter gelegenheid waar
van de stad wederom in het trieste rood
wordt gesopt, waarvan men ginds het re
cept heeft, krijgt de aartsengel een roode
vaan in de vuist. En op een kwaden dag
verdwijnt het tóch en kost het zelfs den
directeur van het plaatselijk museum
aan te halen en haar vooral te wijzen,
op een gelukkiger leven hiernamaals. "Me
nigeen in ^ij'ne plaats evenmin een
gunstig gevolg van zijn bemoeiingen zien
de, ware weggebleven en had da lijdends
aan zioh zelve overgelaten, doch de pre
dikant bezat een te goed hart om zioh
onverschillig te toonen, wanneer zijn
-vrienden in droevige omstandigheden ver
keerden; ©n daar verstrooiing en afleiding
volgens 's doktere uitspraak, do beste me
dicijnen voor haar waren, meende hij',
ook uit dat oogpunt zijn wokélijksche
bezoeken niet te mogen nalaten.
Zoo was hij dan weder een uur zonder
vrucht met mevrouw Traumbach bezag
geweest en maakte zich gereed om te
vertrekken, toen hij' opstaande aeide:
„Do kwaal waaraan gij lijdende zijt, is
niets dan een zielsziekte, welk© haar ont
staan aan de een of andere gebeurtenis
in uw leven te danken heeft. De medi
cijnen welke de dokter u mét de beste
bedoelingen voorschrijft, zullen u weinig
baten, zoo gij den moed niet hebt de
geheimen van uw hart voor mij te ont
sluieren: want dan eerst wordt het moge
lijk u met goede raadgevingen van dienst
te zijn",
„Zie eens aan", sprak mevrouw Traum
bach, zou men niet zeggen, dat gij' rnijii
biechtvader waart; welke vrouw ontsluiert
naar geheimen, gesteld dat zij bestaan,
zoo in eens aan den eersten man den
hoste dien zii ontmoet
groote moeite het brons uit sluopers han
den te redden en verlof te verkrijgen het
te bergen, want van tentoonstellen kan
nu nog niet sprake zijn; dat gebeurt iater
wel.
Telkens wordt erover gesproken dat
de kerken tot cinema's moeten worden
verbouwd en tot gaarkeukens ingericht.
Mogelijkerwijze heeft jnen zelfs hier of
daar het stoute stuk reeds durven bestaan.
Toen een dergelijk voornemen ten aan
zien van den zeer heiligen Michaël-mun-
ster te Kieff, op een meeting, werd ter
sprake gebracht, kwam een heter-daii-
gewoonlijk geïnspireerde Russische roode-
soidaat ertoe den Jcodschen redenaar te
vragen, waarom men het dan toch immer
op de christenkerken had voorzien, die
meest nauw en donker zijn waarin gewel
dige dikke pilaren overal het gezicht en
de circulatie belemmeren, in stede van
een proef te nemen niet een synagoge. Be
halve dat die gebouwen toch gebouwd
zijn voor groote vergaderingen van men-
schen die elkander willen zien en hooren,
bevatten zij nog een zeer voldoende voor
raad banken, zoo voor trilbeefdpaleis als
voor maagvullingsinstituut onontbeerlijke
zaken, terwijl zitplaatsen bij de ortho
doxen gieheel ontbreken en hout onnoeme
lijk schaarsch is. Die opmerking werd ge
weldig kwalijk genomen. Woorden werden
heftig, vuisten vaardig en vuurwapens
zelfs geweldig. Er moeten, bij die gelegen
heid een veertigtal min of meer ernstige
gewonden gevallen zijn.
(Slot volgt).
telling en woningnood, ze hebben voor-
loopig met elkander nog niéts te maken.
Later, heel later of wanneer er stel
selmatig gewerkt gaat worden dan zul
len de resultaten der woningtelling pas
in aanmerking genomen mogen worden
om te zien, of er niet te veel gebouwd
wordtl
..i.Jt'lrtliiDii.M
Iii de Memorie van Antwoord op de
Algemeene Beschouwingen over de Staats-
begrooting voor 1920 zegt de Regeering
betreffende hare houding ten opzichte van
het woningvraagstuk o.a.:
„Zijn de resultaten van de woningtel
ling bekend, dan hoopt de regeering vol
doende gegevens te hebbe.n om meer stel
selmatig te kunnen werken en de krach
ten samen te trekken op die plaatsen, waar
bepaalde nood bestaat."
Wij zijn ervan overtuigd, dat de woning
nood „de voortdurende 'aandacht van de
regeering" heeft; de regeering heeft
trouwens gedaan wat zij kón, om het bou
wen van woningen ter voorziening in
den woningnood toch maar zoo ge
makkelijk en zoo aanlokkelijk mogelijk te
maken.
En wij kunnen het ons wel verklaren, dat
de regeering de resultaten der woningtel
ling afwacht alvorens meer stelselma
tig te gaan werken.
Als men uit een en ander echter maar
niét afleidt, dat doortastende maatregelen
tot woningbouw op de resultaten der wo
ningtelling behooren te wachten, uai
kan de bedoeling van de regeering niet
zijn.
Ook zónder woningtelling immers weten
wij heel goed, dat er allerwegen een schrik
barend, een onduldbaar tekort aan huizen
is, wij behoeven heusch niet bang te
zijn, dat we ons over-bouwen zullen, en
dat we na bekendmaking van de resul
taten der woningtelling tot onszelf zul
len moeten zeggen: daar zitten we
nou met tevéél huizen!
Heusch! we zullen niet gemakkelijk te
véél woningen zetten
Integendeel! Al wilden wij het ern
stig, dan zouden wij naar onze meening
op 't oogenblik niet eens in staat
wezen om1genoeg huizen te bou
wen!
Laat de woningtelling de voortvarend
heid bij den bouw van woningen toch
niet in 't minst intoomen; woning-
Advertentiept
Yan 1 5 regels 1 1.elko regel meer i 0.20;
Renames per regel f 0.52H I Rubriek .Vraag en aan
bod" per plaatsing f O.bU.
Aan alio abcnné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,—, f 400,—, f 200,—, f 103,—, f OO^Tf"ssT—"Tïs"™
li zuchtig en tevens tuk op persoonlijk voer-
DE WAARHEID UIT RUSLAND. J~ ~'CJ~
Al zijn de berichten uit Rusland nog al
tijd erg verwarrend, zoodat niet het ware
aetreffende het Bolsjewisme eruit opge
maakt kon worden, toch weet het publiek
er wel zooveel van, dat de gruwelen der
anarchie een diepen indruk hebben nage
laten. Het is daarom vari belang, eens wat
meer en precieser van de Bolsjewistische
methodes te vernemen. We zijn er in ge
slaagd, gegevens daaromtrent te krijgen uit
de eerste hand. We waren in de gelegen
heid een Hollander te spreken die de el
lende in Zuid-Rusland meemaakte en nu
vóór een paar maanden van daar is terug
gekeerd. Hij stelde zich gaarne beschikbaar
am over den gruwel in te lichten. Aan dc
hand van zijn uitlatingen geven we hiereeu
Aaneengeschakeld relaas.
Zooals men weet, dient vóór alles, als
het over het Bolsjewisme gaat, de aan
dacht er op gevestigd te zijn, dat we met
Russische Joden te doen hebben. Voor ons
(Westerlingen is de toestand ginds niet te
begrijpen maar hij wordt toch eenigszins
helder, als we letten op den aard van het
Russische volk. Traagheid en fatalisme zijn
er hoofdfactoren en die zijn oorzaak, dat
de Rus niet geschikt is voor handel of
'pok maar voor iets, waarvoor organis.eerend
italent noodig is. De Joden, die daar zoo
bijzonder in thuis zijn, hehben van dien
karaktertrek steeds misbruik gemaakt en
overheerschten den Rus net zoo lang, tot
er hier of daar een pogrom uitbrak, en aan
'de uitbuiting tijdelijk een eind kwam. Ook
hinds het Bolsjevfüs.ueheerscht, komt dat
fatalisme den Jc i hulp.
Voordat men i; Sovjet-meesters
Reeft kennis gêmaa'rt, Tan men meenen,
Wat nu nogi nagenoeg iedere westersche
socialist en pagenoeg ieder ander schijnt
te gclooven, dat in geheel Rusland een
Socialistische democratie bestaat, en dat
door Russen, op groote schaal, een proef
wordt genomen met de toepassing van
Socialistische of marxistische denkbeel
den.
Die meeningi is geheel onjuist, en ver
dwijnt zoodra men de sovjet-autoriteiten
Aan het werk heeft gezien. De bestaande
anarchie begeleidt geenszins een alge-
meenen revolutie-toestand, met name niet
in Moskou-Petrograd en het Rusland der
Rooden; de proefnemers, de leiders 2ijn
(met uitzondering van hoogstens 2 pCt.)
niet Russen, d.i. Slaven, maar in Rusland
geboren en wonende Joden, d.i. Semieten.
Mogen al zeer enkelen der buitengemeen
Scherpzinnige opperste leiders het typisch
Duitsche geestesproduct dat Marxisme
Sieet, begrepen hebben, zij moeten zich
dan tevens hebben duidelijk gemaakt dat
de ijverige gehoorzaamheid-, het ijzeren
zelfbedwang die het, in de praktijk ver
langt, den Russischen werkschuwen praat
graag nimmer zouden kunnen worden bij
gebracht en bij ondervinding weten, dat
öe lagere leiders aan iets anders dan op
bouw van een persoonlijk fortuin zich
niet gelegen laten liggen.
Uit den aard der zaak hielden de
vreemdelingen zich buiten de Russische
revolutie; dc .omstandigheden brachten
de brutaalste Russisch-joodsche fortuin
zoekers naar boven. Zij hadden den han
del gedeeld met vreemdelingen, omdat de
goedaardige, genotzoekende Russen niet
in staat waren zelf handel te drijven. Zij
weren zakenmenschen geweest, terwijl de
Russen te kerke gingen of dronken, va
gelijk droomerig redeneerden of lachend
en dansend luierden. Z ij kenden organi
satie, kenden de Russen; zij waren eer-
WEEK-OVERZICHT.
Wereldschokkende gebeurtenissen, huive
ringwekkende feiten, mogelijk geworden on
mogelijkheden, zo vallen uit de ai'geloopen
week in tegenstelling met toen 't nog
„frisdie, fröhlicho Krieg" was niet te
vermeiden.
Als mén tenminste niet moer zoo „klein
zielig" is om slakinkjes van ettelijke dui
zenden, ettelijke inillioeiien arbeiders onder
een der hierboven genoemde categorieën Ja
rangschikken!
De mijnwerkersstaking in Amerika; - tis
opmerkelijk, hoe doodkalm die verloopt,
waarschijnlijk doordat de regeering van meet
af aan zoo krachtig is opgetrokken.
De staking heeft tot op heden nog zóó wei
nig effect gehad, dat de mijnwerkers zich
alreeds bereid verklaard hebben onmiddel
lijk met de werkgevers over de looneischeu
tc beraadslagen, als de verordening-tcgcia-
de-staking van den Attorney-general Palmer
maar weer ingetrokken wordt, wanneer
ze er per slot van rekening dus weer niet oen
der vóór staan, als toen zij begonnen te sla
ken.
Nuchter zouden wij willen vragen: waarom
is men dan in staking gegaan? Waarom is
or niet beter onderhandeld, alvorens do mijn
werkers door hun staking de regeering ertoe
dwongen, de voor dc stakers ietwat onprct-
ligo verordening uit te vaardigen?
We leven irv dagen van herdenking. Her
denking van victorie, -»erdcuking van
nederlaag!
Omdat het laatste een mindor prettige her
denking is en omdat 'n meusoh nu eenmaal
liever jubileert dan her-treurt, is men onder
de .Niedergeschlagenen" zoo, verstandig in
plaats van de „nederlaag" de „revolutie" ter
herdenking aan tc hevelen.
Dc koning van Engeland heeft een procla
matie uilgevaardigdi; waarin het Eiigeische
voik wordt uilgenoodigd op den tien Novem
ber des ochtends 11 uur, het uur waarop'de
wapenstilstand werd geteekend, allo bez:g-
ueden. aile werkzaamheden, allo vermaken,
twee minuten stil te zetten ter herdenking
van dc bevrijding der wereld ca ter her
innering aan de roemrijke dooden, die dio
bevrijding tot stand brachten.
De treinen, hel straatverkeer en alls pu
blieke diensten zullen twee minuten slop ge
zel worden.
Dat is victorie-herdenking
In Duitschiand dc herdenking van de ne
derlaag... o neen! van de revolutie!
Héél do week reeds wekken do Berlijnsch-;
communisten in grooLe aanplakbiljetten de
arbeidersbevolking op, om den 7den Novem
ber, den verjaardag van de revolutie, te
vieren, omdat deze voor de neeto arbs.ders-
v/cr'eid van beleekenis is, en zo hebben daar
toe tat van groots vergaderingen belegd.
Intusschen treden de regeeringstroopen
krachtig op om elk begin van oproer den
kop in to drukken. Zij hebben cerg.steroch-
lend om vier uur een geheime vergadering
der Spartacislen overvallen cn de deel no
uiers in hechtenis genomen.
't Schijnt de bedoeling (geweest) te zijn,
hij die gelegenheid tevens oen knus algemeen
slakinkje op touw te zetten, waarbij eventueel
natuurlijk de traditioneele onlusten niet
mochten onlbreken.
De voorgenomen algemeene staking is ech
ter bij hel begin al mislukt Do gevreesde
verkeersstakiug is niet uitgebroken.
En do burgerlijke pers constateert reeds
een groote beslissende nederlaag der radicale
ophitsers let slaking en stelt piet voldoening
vast. dat zelfs de leiders der vakvereemi-
gingen duidelyk erkenden, dat zij geen besluit
konden nemen tegen de publieke opinie in.
Laat men editor op z'n hoede zijn!
Dc centrale commissie der burgerweor yan
het ministerie van binnenl. zaken achtte zich
immers verplicht tot de Berlijnsche burger-
weer de volgende mededeeling ta richten:
Volgens ingekomen beriditen zijn de radi
calen van plan gedurende de dagen van G
lot 11 November do wapendepóts der bur-
gerweer leeg te plunderen. De leden der
bui-gcrweer worden erop attent gemaakt,
dut zij zich gedurende dezen tijd gereed
hehben tc houden, ont bij alarm spoedig ten
plavtsc te zijn
in andere lierlijnsohe kringen is een heela
vertooning op touw gezet om deneder
laag te herdenken!
Wij bedoelen het verhoor van Von Beth-
mann-Hoilweg en Zimmerman (en wie nog
volgen zullen) voor het enquête-gerecht
Wij wezen er reeds op, dat de vroegere
rijkskanselier in deze yertooning een tamelijk
slap looneelist is
Eerst verklaarde hij tegenstander van den
onbeperktcn duikbooloorlog te zijn geweest,
maar hij kon niet op tegen de miliiairo auto
riteiten.
Nu weer zegt hij, dat er een noodtoestand
bestond, waaruit geen andere uitweg was te
zien dan die schepenvernieling.
En de openbare meening achtte elk middel
leger, den vijand geoorloofd; daarom kon hij
ei- zich niet tegen verzetten.
Waarom hij de partijleiders niet over Wil
son's actie tot vrede had onderricht?
Ja, omdat de militaire autoriteiten toch.
zwaarder wogen dan de Rijksdag.
Van de stellige belofte, dat Engeland binnei'
enkele maanden tot vrede zou worden ge
dwongen, wist hij niets.
En oen telegram van Helfferich ter waar
schuwing had hij maar niet aan den keizer
laten zien, daar het rapport aan Z, M. reeds
klaar was!
Soms weet de voormalige kanselier niets,
van de belangrijkste zaken, voordat hij in zijn
papieren heeft gekeken.
„Ho, ho", antwoordde de dominee, „de
eerste man- de beste, ik ben to-ch ook
niet iedereen, gij' ziet toch in mij een.
geestelijke".
„Dit moge waar zijn", hernam zij,
„maar wat zijt ge, als - 't op vertrou
wen aankomt;, meer dan een leek? Waar
om zou ik u vertellen wat ik een ander
weiger?"
„Mevrouw, gij' behandelt mij! te hard",
zeide de prediker, „bedenk toch dat de
neiging om uwe hartsgeheimen te ontdek
ken niet uit nieu-wsgierighefd van mij
nen kant ontspruit, maar alleen uit de
zucht om u van dienst te wezen, en, zoo
het kan, door mijn rami uw lijden te
verzachten".
„En zoo er dan werkelijk iets in miijto
vroeger leven gebeurd ware, waaraan de
ze kwiaol haar ontstaan te danken heeft,
wat zou mij uw raad, uw troost kun
nen dienen, zoo dat treurig voorval niet
uit mijn levensgeschiedenis kan geschrapt
worden?"
„Wat gebeurd is, kan natuurlijk niet
ongedaan gemaakt worden, maar er "is
veel waarin men niemand raden kan;
on dan maig men nooit aan de barmhartig
heid Gods wanhopen: 't berouw schenkt
vergiffenis van al onze misgrepen en de
genade Gods vult. het onvolmaakte in onze
boetplegingen aan."
„Indien ik miij dan aan iets schuldig
«mocht- maken, zal ik trarhter berouw
te gevoelen,- dit is dan het eenige wait mij;
t-e doen staat".
„Gods genado is alles," sprak de pro-
testantsolie leeraax, „alleen door zjjn ge
nade worden wij zalig; liet is voldoende
als wij daar maar op hopen".
Mevrouw Traumbach, die zonder er ooit
iets va-n te zeggen, haar doch tor met be
wondering had gadegeslagen, wanneer zij
haar door haar godsdienst vertroost zag
in de beproevingen des levens, ri-ep met
een glimlach.
„Dat is tooh zeer gemakkelijk, dominee
want dan kan men doen wat men wil
en wordt toch zalig. Nu, dan hebben de
roomschen 't wat moeilijker.
„Mevrouw, iaat ons daar niet over
spreken", viel de predikant haar in de
rede, niet zonder zijn ergernis te verra
den. „ik zie u toch te verlicht aan, om
een enkel oogenblik te verwijlen bij' een
geloof dat, zoo het al geen afgoderij1 vei>
oorlooft, eigenlijk niets dan een poppen
spel is".
„Ik zou ér eerst meer van moeten we
ten, dominee, voor ik u dat gewonnen gaf
Zijt ge zelf wel geheel en al op de hoogte
van den katholieken godsdienst, om u
ziulk een oordeel aan te matigen? Mijn
dochter bezit een tamelijk gezond verstand,
en ik meen zeker te weten, dat zij' zich
volstrekt niet met bouzelingen op zou
houden; daarbij1 zie ik haar vertroost door
haar godsdienst in de moeilijkste omstan-|
digheden. van het leven en altijd oo„e
ruimd en vroolijk Ik heb reeds lang ge
dacht, er schuilt hier een geheim achter,
dat wij, protestanten, niet kennen, en
hetgeen nog meer is, dat wij ons niet de
minste moeite geven te ontdekken. Met
vele dingen kan ik mij niet ophouden, ails
de gemeenschap der heiligen, de aflaten,
de belijdenis Zijner- zonden aaih een
menscli".
„God vergeeft alleen dc (zonden en aan
Hem moeten wij zo ook belijden", riep
de protestantsche leeraar indrukwekkend
door zijn plecht-stadig beid, zijn rechter
wijsvinger omhoog heffende en met cal
vinistisch vuur in zijn oog en
„En toch, mijnheer", vervolgde de
slecht onderwezen en weifelende protes
tantsche dame, „en toch, er is volgens
mi.ijn begrip zeer veel goed in de biecht".
„'t Kan zijn", sprak de andere onver»
schillig „maar ik heb 't er nooit in ga
zien. Luther zegt: „de belijdenis onzer
zonden is volstrekt niet noodig, da,ar wij1
ze toch niet onthouden kunnen".
„Dat vind ik al heel flauw van Luther
gezegd; mijns bedunkens had de geleerde
monnik van zijn protestaintsch gebied voel
betere argumenten kunnen aanvoeren
neen, dat vind ik flouiw".
ÏWpJtft ,vörvt>Jgd,I