UiS ori. eritoopg Bouwland erkooping R..R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLI ANO )ornYee, lit mgst, artz. .WONING Vv at de Pers zegi BIJ 1 TEN LAND en Erf Ibruars 1920, jogerdijk in *ieen Bouw» sappers israad Januari '29, ORG te Zijpe. :eliruars 1920, gebouwde SURQ te Zijpe. No. 20 Maandag 2ö Januari 1920. 14e Jaargang Verschijnt dagelijks. Bureaux: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon, redactie ess. Een schoon plan. Gezond verstand bij onze werklledenieiders. FEUILLETON. Het witte huis. i|| ,-T> v t> j>tjntiibletten 45 cent, Prog-Jsteu. kj la huize en ten per G. BRUIN: Irlcn, f o gelcL-korien, it toebeho rren-, Bsccck.ir, ksui- I lumeuinc tact p.'ig.malk), z.-ö llartih" geco.ji- phiulder, baric- wiedmacliine, rosmolen met fiet stangen en jaar gebruikt), |i, ploegsl ;ep, een praam met Psbak, zoiLUvistj zetters, naas-i llkschotels, cm- jiglijn met sciiij- ken, werktuigen, llmaajer. zeven. £2155} |R6 te Zijpe. •rijen en Ar- idag 28 Jan., 10 uur, bij te bchoorl. |lakbilett„n. hall 7, in het fit', onmiddellijk verkooping van Knaap te Sint taarten, sectie B: |Arcn, ei 1Ö20. kkoog, genaamd' m. St. Maarten,- root 2.05.60 H.A, November 1220, urpenningen. .Iej. da Wed. C, (2154) iet koffiehuis van NT aan de van: en uitmuntend nde en gelegetf .tbrug, gemeente 447, 448 erf 449, afkomstig var lelijk en 1 Mei (2158) n den eigenaar en P. DE MOED. in dit blad, Abonnementsprijs: Per kwartaal: per agent f 2.15; met geïllustreerd Zondagsblad f 2.60; franco per post i 2.50; franco met <5) CU ustreerd Zondagsblad f 2.95; afzonderlijke nummers van de courant 5 ct.; van het Zondagsblad 5 ct. ADMINISTRATIE 433. Advertentieprijs: regels 1 1.- regel f 0.52 bod" per plaatsing f 0.50. Van 15 regels 1 1.elke regel meer I 0.20; Reclames per regel f 0.52H Rubriek „Vraa" - - - r a tri n acr en aan- Aan aüo abcrtné's wordt cp aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f iöO,ff 400,ff 200,f 100,ff 60,—t f 35,— ff 15.— Toen ©enige weken geleden de actie ten bate van noodlijdend Oostenrijk in ons tamd liet krachtigst was een dergelijke actie laait op of luwt (moneohelijker wij ze zeer begrijpelijk), al naar gelang in die ■pers daaromtrent de berichten verschij nen toén klonk van meerdere zij-den, zij het ietwat schuchter, d-e vermaning: „Laten we in onzen ijver voor liet vreem de land toe-li vooral het eigen land' niet vergeten 1 Ook hier zijn immers kin-deren in over vloed), die behoeftig geno-entd moeten wor den! Zij, die zoo spraken of schreven, kregen gelijk het in dergelijke omstandigheden gebruikelijk is den wind van voren; d-e stemming voor Oostenrijk was in die dagen te heet, d'an dat'men in 't algemeen die stemming ook maar in 't minst zou nebben willen bekoelen door al te verstan dige overwegingen; en toch hadden die schuchtere stemmen in zóóver gelijk: dat de steun-bewegiug ten gunste van Oosten rijk niet mocht verworden tot een mode gril, dat m-en yo-lkomen eer-lijk en vol komen nuchter moest blijven overwegen: op hoeveel hebben onze eigen böhoeftigen recht, als er zooveel voor O-ostenrijk wordt gedaan, daarbij in aanmerking genomen, dat d-e nood in Oostenrijk natuurlijk on vergelijkelijk yee-1 greater was en is dan In Nederland. Men begrijpe ons goed: wij willen niet in 't minst afdingen op het algemeene Mr-even, het noodlijdende Oostenrijk te helpen integendeel, niets zien wij licvar dan - diat het vrees-ei ijk arme Oostenrijk don bijsta-nd erlangt, welke bet noodig heeft; en wij willen blijven staan in de voorste rijen van hen, die geen moeite en zorg te groot achten bot bereiking yan dit heerlijke ide-aa-1. 't Is echter alléén de kwestie: dat men viet uit mode-grilligheid of uit aan trekkingskracht van het „vreemde" d-e juiste verhoudingen van behoefte hiér en in Oostenrijk uit het oog verliest en hoewel goed bedoelend niet eenigszims onbarmhartig word-t ten opzichte van de armen, die wij altoos o-m ons heen heb ben. Zóó was de kwestie zuiver- gesteld, toen tot voor korten tijd alles in Neder land zijn geregeiden (1) gang sekten te gaan en men zich vrijwel ongestoord geven, kon-aan de steunbeweging voor Oosten rijk. Zóó is de kwestie ook thans nog zuiver gesteld, nu.... een groo-te, een geweldige ramp over ons land is gekomen, mi op meerdere plaatsen dijken doorgebroken zijn en tallooae medeburgers verjaagd zijn van huis en hof om elders men weet, koe gebrekkig dit meestal moet gaan in den nood eenig onderdak en eenig le vensonderhoud te bekomen. Zie! Thans is er wijziging gekomen in de ver-houdingen tuss-chen den no-o-d hi-er en in Oostenrijk, wij willen niet zeggen, dat er voor- Oosten-rijk nu minder gevoeld en minder gedaan mo-et worden wij hopen, dat men voor Oostenrijk even roy aal zal blijven! d-och onafwijsbare eisoh van het oogenblik is toch, dat er thans m-e-e^. d-au tot op heden gevoeld eif ge daan zal worden vo-or den no-od in eigen land. Een waarheid al-s een koe! -welke wij Jiicr echter toch willen uitspreken, omdat liet R.-K. Huisvestigings-Comité te "s-H-er- to-genbos-e-h met een schoon plan voor den jjag is geko-men. Blijkens een communiqué aan de bladen toch heeft het hoofdbestuur van het R.-K. Huisvestigings-oomité te 's-Herto- genboseh, 17 Januari jJ. aldaar in verga dering bijeen, naar aanleiding van de dien da.g plaats gevonden hebbende dijkdoor braak te Cuijk aan de Maas besloten zulks met goedkeuring van Z.Exe. den Mi nister van Binnenlandscihe Zaken om, waar nood-ig, hulp te verteenen aan d© d-oor den" watersnood geteisterde dorpen. Het oomité is bereid om kinderen uit die (terpen tijdelijk onder te brengen in ge zinnen, welke zich vo-or het opnemen van Weensehe kinderen hebben opgegeven, doch voor wie dese kind-oren n-og niet zijn aangekomen. Hj:t getuigt voorzeker van een breed standpunt per slot van rekening het eenig-juiste stand-punt in onze hed-en-daag- sch-e steunbeweging dat het R.-K. Huis- .vestigingecoimité zèli' het initiatief neemt, om de liefdadigheid, welke in deze dagen zoo gul vo-or- Oo-stenr-ijk betoond wordt in verband te brengen met d-e liefdadigheid welke thans ook voor Nederland geëisoht wordt en dat het er ernstig naar streeft deze liefdadigheid (in goeden zin) „uit tc, buiten" ten gunste van de watersnood-on gein kkigen onzer dagen. Ons. dunkt: thans vindt een ieder prach tige gelegenheid om te toonen, dat hij zi-eli niet door modegrilligheid of ieta der gelijks aan liefdadigheid wijdt, d-och ,dat hij helpen wil daar,' waar het de juiste nood-verhoudingen cn d-e „liel'die tot zijn land" in aanmerking genomen hei meest noodig is. Moge het sehoone pla-n van het R.-K Huisvestin.gs-Oomité v^eil bijval vinden! In dezen tijd van voortdurende stakingen en looneischen wil men het nogal eens doen voorkomen, alsof bij de leiders der werklie- den-bonden het gezond verstand ver te zoeker is alsof zij met de meeste wlU.ekeuiflg heid en zonder acht te geven op den toe stand van bedrijf en maatschappij de loo tien maar opdrijven. Minstens genomen zijn dergelijke bewe ringen omtrent de -werkliedenleiders in haai algemeenheid overdreven. Natuurlijk zijn er t- ook onder ons Ka tholieken wel besluurders' van werklieden bonden, wier aigemeene ontwikkeling, wie% helderheid van inzichten en verantwoorde lijkheidsgevoel nog niet passen bii de plaats die zij innemen. En wij durven zeggen da. van de gestie en het diepe verantwoorde lijkheidsgevoel der werkliedenleiders om die ..rustige" ontwikkeling der nieuwe maat schappij, die na den oorlog 'bezig is zich te vormen, ontzaglijk veel afhangt. De bestuurders der groole werklieden- bouden en speciaal de Katholieken hebben een taak, die buitengewoon veel van hen eischt. Ten le: omdat de besluiten dei- bonden, waarop zij zoo groot-en invloed uit oefenen. veelal de meest ontzaglijke gevol gen hebben. Bovendien staan zij meermalen tegenover het beperkte en bekrompen in zicht van patroons, die nog geheel be- heerscht worden dooi de egoïstische denk beelden van het wel in zijn wezen maar nog niet in zijn gevolgen gestorveii liberaal-eco nomische stelsel. En eindelijk men be denke dit vooral hebben zij vaak de grootste moeite om een arbeidersmassa, welke onder den druk der omstandigheden meer-èischt dan redeneert, in toom te hou den en te brengen tot rustig, bezonnen en rechtvaardig handelen. Als bewijs van gezonden zin bij arbei dersleiders mogen de volgende regelen die nen, die wij uit een artikel over cen nieuw collectief contract der steendrukkers en •cli chémakers knippen De schrijver in het Katholidie vakblad zegt o. a-: onder onze leden zijn er óók, wier eisclien als absoluut onbereikbaar van de hand moeten worden gewezen Ieder van onze Leden zai er eenvoudig mee rekening hebben te houden, dat zijn eischen, ten opzichte van het loon. zich aan de. draagkracht van het bedrijf hebben aan te nassen. Doen wij dat met, dan siachien wij de kip met de gouden eieren, m. a-.w. dan rich ten wij het bedrijf ten gronde, waarin wij allen moeten bestaan. Men vergete toch niet, dat alles door het bedrijf,; door het product afeet wor den opg-ebraght én de prijzen reeds /terhaaldelijk zijn verhoogd en wel in die mate dat het verzet van de afne mers, vooral in uifgeversknngen, steeds toeneemt en de Duttsche concurrentie zich reeds lang doet gelden. Met deze feiten moet meh tekening houden, wil men tenminste nog ais redelijk, ver standig mensch aangemerkt- worden, Wii hebben eenvoudig ons mede-verant- wooraelijk le stellen voor de instand houding van het bedrijf". Op een andere plaats in dit artikel luidt net; v 1 ..Bovendien vergete men niet, dat alierwege de noodzakelijkheid wórdt erkend, om tot opvoering der produc tie te komen, als een der voornaamste middelen om liet ecc-.romiscli lc-ven we der in nüïïtfale banen te brengen, waaruit het door den oorlog is ge raakt. Wii hc-bben daarom ernstig mede te werken om ook voor onze" bedrijven tot meerder productie te komen en dit niet alleen door een slipte nakoming van art. 4, (dit gaat over stipt op tijd beginnen en eindigen) maar ook door onzen arbeid intensiever te doen zijn. En aan het slot dezer beschouwing luidt het Die prijsverhooging blijft esn ge^, vaar ook voor ons en daarom zuilen wij hebben mede te werken om op an dere wijze de verhoogde uitgaven aer bedrijven te dekken. Dit ku-iinen wij doen door aan een -vereenvoudiging der exploitatie meae te werken 'voor zoover dit op onzen weg ligt en zeker niet tegen te werken. W.aar be zuiniging mogelijk is. moet dat ge schieden. natuurlijk zonder dat daar cie qualiteit van het werk onder lijdt. Het ligt voor de hand dat ook getracht zal worden, op elke afdeeling niet meer personeel toe te ,aten als strikt nood zakelijk is. Dit behoeft bij de huidige conjunctuur van het bedrijf geen werk loosheid tengevolge te hebfcen.- Menig patroon vermoedt niet. hoeveel durf het van een arbeiderslei-der vergt om zulke kloeke taal tegenover medewerklieden te doen hooren. En de patroons in het al gemeen onze katholieke patroons op de eerste plaais mogen wel bedenken dat de werkliedenleiders door waardeering van onzen kant en verstandige bespreking en overleg eerder ten volle tot de hoogte hun ner zoo verantwoordelijke taak zullen wor den opgeheven indien noodig dan door miskenning en dikwijls niet geheel redelijke en generaliseereade critiek- We lezen in „Klei", het orgaan van -den Boni van Ned-srl. Steen abrikanten: „Een ramp waarvan (d.e omvang nog slechts bij benaxljering kan geschat wor den, hoeft een groot gedeelte onzer le den getroffen. Het water bereikte een hoogte, zooals in geen jaren het geval was vernioiig- d.e miilioenen sceentn en bedierf vcor enorme sommen. Het bedrijf van vei© fabrieken is op hoogst ernstige wijze getroffen, wat in jaren werd opgebouwd, ia mot één slag vernietigid. Voor de buitenstaanders, de niet pro ducenten, voor d-e arbeiders ook, naar wij hopen, moge dit een vingerwijzing zijn, dat de industrie maar niet stee-dér meer belast kan word,en. Een aanwij zing van de groote gevaren waaraan hot in zaken gestoken kapitaal bl oc staat en een waarschuwing om niet -te ver te gaan met belasting, met allerlei hinderlijke bepalingen en mot liet stel len van eischen. Men begrijpe toch, dtafc zonder de in dustrie ecu land, aangewezzen op don vreemde, d-en eeonomischen strijd ia da- volkeren-gemeenschap moet verlie zen'" Men waard,eere eindelijk eens, den durf en geestkracht van hen d'ie hun ,geld wagen in industrie WEIGERING Ï>ER UITLEVER,ENG. „Nu heeft zoo roept de „Maasbode" uit onze regeeriu-g eindelijk het groote beslissende woord gesproken. En op de eerste plaats voelen wij dat woord uu als een bevrijdende daad". De regeering gaat recht in op de prin- cipieele fout, waaraan de „drie" zich bij hun uitleverings-eisch schuldig maakten, in zooverre het verleden en het heden met de toekomst-mogelijkheid door heën ver ward en dooréén gehaspeld werd Alle bijkomende dingen en alle neven kwesties worden terzijde gelaten; alleen op de hoofdzaak wordt kort en krachtig en m-et passende fierheid ingegaan. Dat valt als een verblijdende omstan digheid aan te.merken. -De uitleverin-gs- Jcwestie is zoo vertroebeld en zoo dooreen gehaspeld, dat een kort, zakelijk Pf, klaar woord wel het meeste kans heeft om de hoodige helderheid en bezinning te bren gen. - Ondanks alle persoonlijke meeniugen en overtuigingen, zal heel ons v-olk het eens ziiu met het onaantastbare en korda te gebaar van afwijzing." „Het Vaderland" noemt den vorm, waarin onze regeering haar afwijzend antwoordge kleed heeft, bondig en waardig, het beioog ■helder en overtuigend. ,,Onze regeering moet te rade gaan met. wat 's lands wetfen en traditie haar als plicht voorschrijven. En noch die wetten, noch het sehoone verleden, dat Nederland als asiel vaü po litieke ballingen heeft, veroorloven onze regeering aan het verzoek der mogend heden te voldoen. Zij mag er geengehooi, aan geven. Het recht en 's lands eer ver zetten er zich tegen. Men heeft ons volk altijd geëerd, omdat het beschermde wie hier de vrijheid zochlen. Het kan aan zijn traditie niet ontrouw worden. Daarmede heeft de regeering ter ver klaring van haar standpunt genoeg ge zegd. De poging, het odium van de straffeloos heid der gewraakte daden op ons land tec laten rusten, wijst de regeering met kracht af. „Indien er toch nog een verkeerde schijn aan de weigering van uitlevering wordt gegeven, indien zij aan sympathie voort Wilhelm v. Hohenzollerp wordt toege schreven, of aan Duitschgezindheid of aam wat een onwelwillende of onwetende pers in het buitenland mocht verzinnen dat verantwoordelijke mannen in de Entente, landen daaraan zouden deelnemfin mag, niet worden ondersteld dan zou dal;- diplomafiek zacht gezegd, onredelijk zijn. Maar als het gebeurt, en het zal wel gebeuren, dan zullen wij het langs onze koude kleeren laten gaan, rustig in onze overtuiging, dat onze regeering heeft ge daan wat plicht, wat eer en geweten haar geboden." DE NIEUWE FRANSCHE REGEERING, Het lcabinet-Millerand is niet,gelukkig, Hoe,zou het ook anders? Een regèering, üie bij liaar optreden cien desolaten oorlogsmoe de! moet - redderen, die, in plaats van oen overwinningsroes voort te zetten, moei aan sporen tot bezuinigingen, hard werken en veel belasting betalen, zoo'u regeering vatt uitieraard niet m den smaak- Maar er is meer, wat in het kabinet-Mil- lerand tot ontevredenheid aanleiding geelt. De nieuwe minister-president heeft volgens een groot deel der Kamer niet voldoende rekening gehouden met den uitslag der ver- kiezmgeff. De radicalen kwamen zeer ge havend uit den stembusstrijd en toch heeff Millerand tien radicalen heer Steeg onaef de ministers opgenomen en hem den be langrijken post van binneniandsche zaken gegeven. Dat deed hij om alle partijen tevreden te tellen, om de kool en de geit te sparen. Maar het is hem bitter opgebroken. De eer ste Kamerzitting, waarin Millerand met de regeeringsverklaring optrad, was zoo heftig, en rumoerig als maar zelden in Frankrijk vertoond is. En daar is meen voor geen ge ruchtje vervaardLéon Daudet verweet Steeg allerlei ieelijks en Millerand moest menige veei laten. Bij de eerste motie van orde onthielden zich 240 Kamerleden van stemming. En de. meerderheid liet duidelijk blijken het nieuwe kabinet te wantrouwen- 1 oen Donderdagavond tegen zeven uur in de wandelgangen van de Kamer bekend! werd, dat het nieuwe ministerie geen vol strekte meerderheid van -stemmen haci kun nen halen, gingen er onmiddellijk geruch ten rond, dat het kabinet-Mil lerand aftrad. De kamerleden begaven zich in dichte drom men naar de vergaderzaal om den voorzit ter den definitieven uitslag van de stem ming tc hooren afkondigen en om te zien of het ministerie al of niet zou gaan. Millerand kwam ook mee binnen, en, zoo vermeldt een kamerversldggevcr, „hij ging dadelijk in de ministerbanken zitten met liet 54 Eduard bevredigde daarop 's mansrecht- matige nieuwgierigheid en deed liem een omstandig verhaaTvan het gebeurde. D„ oud„ zeeman hoorde hem met verwondering aan, en nadat het van alle kracht beroofde stukje négroliead in de palm van zijn hand gespuwd en 'ttoornigopde werf gesmeten had, als had hij er zeker iemand mede in zijn oogen willen gooien, riep hij met 'n vuistslag op het kip penhok „Zoo kreupel en oud as 'k bin, menheer, wou ik dat 'k dien kerel nog ereis onder handen kreeg, ik verzeker je, dat ik zou 'em opknap pen." „Ik geloof het wel," zeide Eduard, maar dat zou het verlies wat -ik geleden heb, niet Vergoeden." Neen, dat 's waar," sprak de andere, ik wou dat ik je je meisje weerom kon bezorgen." Beiden namen gedurende eenige minuten een treurig zwijgen in acht. Toen de grijze legger eindelijk uit zijn droomerij ontwaakte, Vroeg hij Eduard om zijn adres, dat deze hem Verschafte. „Nou zou ik je graag wat te eten ol te drin ken willen geven," riep hij zich spijtig een slag op de knie gevende, maar 'k niks aan boord. Als 't volk afgemonsterd is, halen ze alles weg, en as de legger dan wat hebben wil, dan mot ie 't maar koopen. Een glaasje ouwe Schiedammer, heb ik, geloof ik, nog -wel kan ik je daar mee dienen Meer om den ouden goedhartigen zeeman niet te weigeren, dan wel uit behoefte maakte Eduard van het aangebodene gebruik. IJs brand haalde een kruik, die half gevuld was met jenever, uit het logies en verwijderde zich weder om na een paar seconden met een tinnen kroesje te voorschijn te komen, waarop hij den dokter lachend vroeg Je bent ommers met vies van me, menheer? Kijk," vervolgde hij, zonder het antwoord af. te wachten, daar heb je de kroes waar de matrozen driemaal per dag 'n oorlam uit krijgen. Dat 's 'n medicijn voor derlui as ze dat niet meer lusten, dan kan je der van opan dat ze ziek binnen en dan gaan ze meestal kapot ook." Onderwijl had hij 't tinnen voorwerp met het zoo hoog geroemde vocht gevuld, en reikte het, na 't even aan zijn lippen te heb ben gebracht, den dokter toe, die er een zeer matig gebruik van maakte. De grijze zeerob zag hem met kluchtige verwondering aan en vroeg hem of hij niet wel was. Eduard stelde hem gerust door de mededeeling dat hij in blakenden welstand verkeerde, waarop de andere zeide „Neen, dan mot je 'em doodslaan I" De dokter schudde met een zekeren afkeer het hoofd. Dit had ten gevolge dat de zeeman hem de kroes met verontwaardiging afnam en hem de proef leverde hoever hij het in de kunst van doodslaan" had gebracht. Neen, neen, ik moet niet veel van dat goedje hebben," sprak de dokter, het vliegt mij te veel naar het hoofd. Voor lieden die veel in de open lucht werken en gestadig in nat en koud weer zijn, zooals de matrozen, kan 'n enkel borreltje geen kwaad en net zooals je daar aanstonds zeide, wanneer zij hun oorlam niet meer lusten, kan je er van op aan dat ze ziek zijn, dat heb ik zelf dikwijls ondervonden. Heb je dan ook gevaren, menheer vroeg de oude, niet zonder bevreemding 'k Heb twee reizen as scheepsdokter naar Java gedaan," was het antwoord. „Hè, vertel me dat nou eerst," riep IJs brand op den toon van verwijt, en vervolgde Zie je, dat wil 'k 't ook wel gelooven, dat je niet erg voor de jenever bent, want de meeste van die geleerde heeren hebben den oorlog verklaard aan de sterke drank. Nou mot ik je ook zeggen, dat 'k er 'n hekel au heb as ie mand 'em dronken drinkt. Zie je, dokter, ik kan men natje en droogje heel goed an, en 'k doe met de beste mee, maar dronken bin ik niet dikkels geweest. Je mot 'n matroos nou ook niet al te streng beoordeelen. Zie je, a.-> 'k an- of afgemonsterd had, kwam er wel er- eis 'n spaajitje te veul in, en ik had ook soms wel 'n nacht plezier, 't Was dan wel niet alles recht bij me in de haak maar onze Lieve Heer zal met 'n zeeman, hoop ik, wel wat toe gevendheid gebruiken, want anders ziet 't er slecht met ons uit." Eduard zeide dat het wel los zou loopen, en maakte zich gereed om te vertrekken. „Nou, menheer," riep de zeeman, toen de dokter hem zijn hand toestak, welke hij ste vig drukte, 't doet me plezier dat we zoo aar dig met mekaar gekletst hebben 'k hoop dat je nog ereis gauw weerom komt, en doe je dat niet, dan zoek ik, as De Albatros in lading leit, je wel te Marrelhoef op, want we motten die zaak met dat gouwe ding uit de wereld maken. Ik heb eigenlijk het land om die moeder Tonie weer op te zoekendat wijf vertelt zulke rare dingen Zou je denken dat ze met den duivel omgaat Wel haal, je zulke grappen niet in je hoofd,' antwoordde de liberale geneesheer Met den duivel omgaan Wie denkt er in on zen tijd nog aan den duivel „Ja jullie geleerde heeren gelooven niet veul, zie je, dat 's 't ongeluk," sprak IJsbrand met iets twijfelachtigs in zijn blik, 't welk duidelijk bewees dat zijn angst nog niet ge weken was. „Dat wijf is je te leep af en mij er bij, wil je 't gelooven sprak Eduard ik heb genoeg van haar gehoord om te weten dat het 'ècn bedriegster is." Zie je uan niet. ezel, dat je der niet moer inkan e schuit is i 't zinken as er ok n.jg mensen konnea gered w„r cn, motten we eist voor de vro wen or n, want de wereld za aan jou toe niet Veel verhezen" Da op m kte hij ke nis met men vuisten, ik p kte 'em in en nek en viel met 'em op het dek, en toen e rst ag ik, dat uij de vrouw die m zijn armen elegen had, kwijt was. Of ij in ,_ee gevallen is of met den vis chc.man weg e- lommen is, weet ik niet, ik zou wel denken, dat rij,op het oogenolitoen ik Paltzcr aan greep, uit zijne rmen u gev en en in ,.ee v.e d nk.' De legger begon moede te woi-den van 't vertellen en 't was niet te verwonderen daar 't laatste deel van 't verhaal hein geheel in geestdrift had gebracht. Hij zweeg eenige oogenblifcken maakte nog

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1