NIEUWS* EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOÖ R D- H Q1,1, A Nb
BUITENLAND
ON o. 40
Woensdag 18 Februari 1^20.
14e Jaargang
Verschijnt dage 1 Ijks
HOF ALDAAR. - Te!ef@©n; SS" 433,
Ontkenningen baten niet
FEUILLETON.
Het witte huis.
OlVlS BLAD
Abonnementsprijs:
j Per kwartaalf 2,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.25 elke regel meer f 0,26;
Reclames per regel t 0.75Rubriek „Vraag en aan
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle abcnné's wordt cp caiwr»cg gratis een polis verstrek^ weik© h©n verzekert tegen ongevaslen tot een bedrag van f600,—f 400,—f200,-, fflOO,—f 60,—f35,— f 15.—
fer-1-
Dat David Wijnkoop en zijn revolution-
liaire kornuiten, ofschoon danig in 't nauw
gebracht, door de onthullingen van het
,3a n dels blad" over het op 3 februari eu
volgende dagen in de Hoofdstad gehouden
Communisten-congres, het beslaan van
©enig verband tusschen dit congres en de
Jtaking der havenarbeiders, zouden loo
chenen, och, dat was gemakkelijk te voor
zien.
Wijnkoop ontkent eenvoudig, dat de Sov
jet-regeering in Rusland, diamanten en
andere edelgesteenten voor het voeren van
revolutionnaire actie en voor sta
kingen, ter beschikking van het Uit
voerend Bureau der Communistische in
ternationale zou hebben gesteld.
Ook aan het niet te loochenen feit, dat
E. Bouwman en H. Sneevliet, zijn geest
verwanten, respectievelijk voorzitter en
penningmeester der anarchistische N-cderl.
Federatie van Transportarbeiders, op het
Congres aanwezig waren, tracht hij een
keel onschuldigen glimp te geven.
Bovengenoemde heereu zouuen het Con
gres niet als afgevaardigden, maar alleen
als gasten hebben bijgewoond!
Die uitlegging van zaken door David
Wijnkoop met zijn gewone onbeschaamd
heid gegeven, is toch wezenlijk ai te naiei.
Meent hij nu werkelijk, dat het Neder-
landsohe volk het g-ebruik van zijn gezond
verstand verloren heeft 011 uit een troep
botterikken bestaat?
Dat ook E. Bouwman, Voorzitter der Ne-
derlandsche Federatie van Transportarbei
ders, om Wijnkoop's bewering maar in
gang te doen vinden, diens verklaring her
kauwt, door op zijn beurt elk verhand tus
schen de gehouden communistische confe
rentie en de staking in het Transportbe
drijf als uit de lueht gegrepen te looche
nen, baat den heeren anarchisten niets.
Geen verstandige man of vrouw, die
eenig geloof aan hun ontkenningen zal
hechten.
Het gebruik van groote woorden kau de
door het ,,Hbld." zoo te rechtertijd gedane
onthullingen niet te niet doem
Het Amstirüainsche orgaan heeft het
echter niet bij zijn verrassende ined-edee-
lingen van Zaterdag j.l. gelaten.
Tegen de ontkenningen van David Wijn
koop c.s., heeft het nieuw bewijsmateriaal
aangebracht, door verder nauwgezet ver
slag van het communistisch congres uit te
yrengen.
Wij citeereu er uit:
„Op de eougreszitting van 5 Februari
1920, gehouden vau half drie tot zeven uur
in den namiddag, kwam aan de orde: De
organisatie van het internationaal BureAu.
He heer S. J. Rutgers, ingenieur te Amers
foort, hield in die bijeenkomst een rede,
waarin hij o.a. het navolgende zei: „Lottin
heeft Nederland het meest geschikte land
voor de vestiging van het Bureau geacht.
Daar ie de reactie het slapst, van daaruit
kan ook het gemakkelijkst relaties met
andere landen worden onderhouden. Dit
Bureau zal zich met drie zaken bezig hou
den:
lo. met de verspreiding van lectuur;
2o. met de propaganda;
3o. met het ter beschikking stellen van
fondsen ter ondersteuning van allo bewe
gingen en stakingen, die een revolution-
nair karakter dragen. 1)
Het Bureau zal verbinding moeten hou
den met het hoofdbestuur te Moskou. Vóór
alles moet het een werkend bureau zijn.
Hier wordt ronduit de verklaring afge
legd, dat fondsen beschikbaar gesteld wor
den door het internationaal Bureau om
stakingen, die een revolutionnair karakter
dragen, te steunen.
En toch durven on Wijnkoop èu Bouw
man, met *het onnoozelste gezicht ter we
reld te protesteeren tegen het leggen van
eerig verband tusschen do huidige sta
king in de havens en het gehouden com
munistisch congres.
O heilige onnoozelheid, zouden we
willen uitroepen, als het gebruik van dit
bijv. naamwoord, ons hier geen profanatie
toescheen.
Ter ochtendzitting van G Februari zoo
gaat het „Handelsblad" verder waar
Wijnkoop als voorzitter optrad, stelde hij
aan de orde het voigende punt der agenda:
„De actie inzake contra-revolutionaire
interventie in Rusland." Bij de tweede
lezing luidde het begin der resolutie,
door den heer Wijnkoop voorgelezen,
woordelijk als volgt:
„De vrede met Rusland is een nood
zakelijkheid, niet alleen voor het behoud
van de Russische Sovjet-republiek, maar
ook voor do ontwikkeling van de we
reld-revolutie. Deze vrede moet eeu vre
de Zijn die gebracht wordt door de ar
beiders van de vveieid. Om dit resultaat
te bereiken, moeten de communisten vau
alle lauden elke stakingsbeweging en
elke massale demonstratie gebruiken, om
dit inzicht van onze verantwoordelijk
heid voor de Russische tovolutie, den
arbeiders bij te brengen om den arbei
ders te overtuigen dat hunne belangen
identiek zijn aau die van Sovjet-Rus
land en hun gevoel va.n revolutionaire-
solidariteit te versterken."
Met deze wijziging van het eerste ge
deelte is de resolutie aangenomen, nadat
op voorstel van dr. Gorter ze in handen
is gesteld van den heer Ruigere, die, ais
zijnde op de hoogte van de' Russische re
volutie de details nog eens zal kuu
uen uazieu."
Boveustaand citeereu wii, voor zoover
het de ochtendzitting betreft die gedenk
waardige zitting van 6 Februari j.l.
Op de middagzittiug kwam het nauw
verband tusschen het congres o'n de gift,
king nog scherper uit.
Ook daar presideerde weer David Wijn
koop.
Behalve do congressisten was aanwezig:
E. Bouwman, de bekende voorzitter der
Ned. Fed. van Transportarbeiders.
„Aan de orde is punt 6 der agenda:
„De vakbeweging in verhand met de So v-
jeis'. Frayna, een Amerikaansch gedele
geerde, houdt een inleiding, waarin hij
er op wijst, dat het uitgangspunt van de
onmiddellijke actie moet zijn de dicta
tuur van het proletariaat; ook acht hij
omvorming vau de vakvereenigingen tot
de bedrijfsorganisatie of Sovjets ge-
wensoht.
John Thomas Murphy, een Engelscb
gedelegeerde, wiens rede door prof. Ma-
uoury wordt vertaald, is vau oordeel,
dat vertrouwensmannen zich in de werk-
liedenorgau isaties moeten begeven, om
de revolutionaire ideeën ingang te doen
vinden en tevens om de organisaties los
te maken van de aan hnn bureaux vast
geroeste vakvereenigingsleiders Hij ein
digt met de opmerking, dat het Congres
niet te veel waarde moet hechten aan vas
te vormen der vakbeweging; het komt
óp de revolutionaire gezindheid aan en
niet op den vorm.
De heer E. Bouwman zet daarna uit
voerig uiteen, dat uit een deel van de
onafhankelijke vakbeweging, tot welk
deel ook de transportarbeiders beboe
ren, het anarchisme is verdwenen en dat
in de plaats daarvan een bewust revolu
tionair streven merkbaar is. De onaf
hankelijke vakbeweging wenscht niet
mede te doen aan de opvoering der pro
ductie, omdat daardoor het kapitalisme
in stand wordt gehouden. Wij zullen de
ze maatschappij afbreken. Wij moeten ons
niet blindstaren op den „vorm" der vak
beweging; 't revisionisme, dat thans in
de onafhankelijke vakbeweging in Ne
derland opkomt, zal wel verdwijnen.
Men leze aandachtig de hierboven aan
gehaalde, afgeronde stukken van het ver
slag der communistische conferentie en
men zal met ons tot de conclusie, komen,
dat er van Wijnkoop's ontkenning eu kwa
aie- verontwaardigde protesten, geen stuk
heel blijft.
Praatjes, zooals do „Tribune" ze weer
opdischt: o.m. dat 't „Handelsblad" eu de
politie geiueeuu zaak maken, om de ha
venarbeiders, zooals zij hopen, te provecee-
ren, vullen geen gaatjes.
Het is, zooals „Het Volk" ditmaal juist
zegt: met eeu paar groote woorden en
pitsvondige uitvluchten, kunnen YvijUkoop
c.s. zich niet van do zaak afmaken.
Onzerzijds wenschcn we hier in het licht
te stellen, hoe roekeloos het spel is. dat
individuen als Sneevliet en Bouwman met
groote Nederlandsehe belangen spelen en
die belangen ondergeschikt maken aan
hun zucht om het met eeu revolutionnaire
poging eens te probtereu.
De omstandigheid dat men van hieruit
wil trachten in. Noord-Amexika, Oost-
Azië, Spanje en Mexico revolutionaire bu
reaux op touw te zetten, bewijst hoezeer
het streven onzer regeering gerechtvaar
digd is om het vreemelingenverk(_er in
ons land aan controle te blijven onder
werpen.
Op onze regeering rust do plicht om te
trachten te verhinderen, dat hier complot
ten van dezen aard op touw wordeu gezet.
Lgen vreemde regeeriugen.
De onthulling van liet „Handelsblad"
hebben o.m. aangetoond, dat in ons land
siuwe en met hardnekkigheid volgehou
den pogingen in 't werk gesteld worden,
om de mensthen rijp te maken voor het
militairistisch Wovjet-imperalisme op het
voorbeeld van Rusland.
Verder is er uit'gebleken, dat, om daar
toe te geraken, men van de gelegenheid
heeft gebruik gemaakt, die zich voordoet
door de slaking in het Transportbedrijf.
En ten slotte zien wij er opnieuw uit,
dat er in ons land meerdere personen uit
iütellectueele en geleerde kringen rondloo-
pen, die onverdroten blijven aansturen op
omverwerping der maatschappelijke orde
en de „dictatuur van het proletariaat."
Inzake den ontzettenden jammer en on
afzienbare ellende welke deze dictatuur om
ziek heen verspreidt, we weten het allen,
we behoeven daartoe alleen naar Rusland
te wijzen.
Moge alle goedgezinden in de critieke
dagen, die wij misschien tegemoet gaan,
dit terdege beseffen eu de Regeering in
haar moeilijke taak, die kort en goed
gezegd daarin beslaat: de revolutie uit ons
land te houden, terzijde staan.
Door vierkant stelling te nemen tegen
alles wat tot rust- en ordeverstoring aan
leiding geeft, door, vooral in 't openbare
leven, met woord en daad zijn afkeer te
uiten tegen alles wat den indruk wekt naar
revolutie te voeren; door alle maatregelen
welke de autoriteiten noodig of wensche-
lijk achten in 't belang der openbare orde
en veiligheid met kracht en toewijding te
steunen, kunnen wij de dagelijks drukken
der wordende taak onzer landsregeering
aanzienlijk te verlichten.
1). Het vetgedrukte is van ons. (Red.
DE ADRIATISCHE QUAESTIE.
De Liondensche correspondent van de
„Echo de Paris" zegt, dat Millerand en
Lloyd George iii hun antwoord aan Wilson
blijven vasthouden aan het compromis in
zake de Adriatische kwestie van 20 Janu-
ari.
Lloyd George heeft als voorziter van
de vredesconferentie (te Londen) aan Treem
bitsj, den leider van de Zuid-Slavische de
legatie, geschreven, dat het verdrag van
Londen zal worden uitgevoerd als Zuid-
Slavië het compromis niet aanvaart-
Keuter verneemt ook dat in de nota van
Wi.son een zeer uitvoerig document zegt
Keuter wordt veerklaara, dat als de ge
allieerden een besluit nemen in -den geest
van het Parijsche compromis van 20 Janu
ari, de Vereenigde Staten verplicht zullen
zijn te overwegen of ze zier niet aan het
verdiag van Versailles zullen onttrekken.
Tevens meldt Reuter dat de Italiaansche
premier volkomen instemt met Frankrijk en
Groot-Brittannië niet alleen wat betreft de
Adriatische kweestie nraar ook ten aanzien
van alle andere vraagstukken, die de con
ferentie behandelt.
Er wordt meegedeeld, dat president Wil
son in zijn nota aan de premiers der En
tente niet heeft verklaard, dat de Vereenig
de Staten niet langer in de Europceaehe
aangelegenheden betrokken wilden zijn, in
dien de regeling in zake Fiume zonder
raadpleging van Amerika zou worden ge
troffen.
Volgens een Reutertelegram uit Washing
ton wordt in ambtelijke kringen gezegd, dat
de 'Vereenigde Staten wel eens hot onder-
steuïiingswerk in Europa zouden kunnen
beëindigen als een wijziging van het vre
desverdrag in werking kwam (d. w. z. het
Èeheime verdrag van Londen) die de Ver-
.eenigde Staten als in strijd met de begin
selen der zelfbeschikking zou moeten be
schouwen.
WILSON NIET TOEREKEKENBA AR
De correspondent van het „EBbkL-" te Pa
rijs seint: Een zeer ernstig onderwerp is
thans de houding van Wilson.
In overeenstemming met een gewijzigde
opinie ie Londen, waar de oorspronkelijke
tekst van een verontwaardigd antwoord aan
Wilson niet verzonden werd, begint men
hier te zeggen: We moeten toch voorzich
tig zijn met Wilson, want voor het oogen-
blik vertegenwoordigt hij toch nog Ame
rika. De algemeene opinie is echter, dat het
weinig zal geven zich naar Wilson's ei-
schen te schikken, want dat hij een middel
zoekt om met Europa te breken en dus tel
kens met nieuwe eischen zal komen. Daar
om prediken bladen als „Echo de Paris"
de noodzakelijkheid zich in verbindingte
stellen met de republikeinsche meerderheid
in den Amerikaanschen Senaat- om een
gemeenschappelijke houding te bepalen te
gen Wilson op het oogenblik. dat zich in
West-Europa een blok Frankrijk-België-En-
geland-Italië vormt, de toekomst in groot
.gevaar brengt; als we niet spoedig van de
republikeinsche meerderheid in den Senaat
een tegenspraak van Wilson's houding in de
Adriatische kwestie krijgen, besluit hij, zal
het alliantie-systeem in Europa daaronder
zeer lijden en gevaar loopen.
Pertinax verdedigt een zelfde stelling en
schrijft, dat de allié's niet anders kunnen
doen dan hun standpunt in de Adria-kwes-
tie van 20 Januari handhaven.
De correspondent van de „Echo de Pa
ris" te Washington seint, dat volgens de
algemeene opvatting de ratificatie van het
vredesverdrag er zeer slecht voorstaat.
UIT DE VEREENIGDE STATEN.
De Senaat hervatte de behandeling van
het Vredesverdrag. Algemeen werd met de
ze hervatting ingestemd.
Volgens de „Times" is president Wilson
voornemens zelf weder de behandeling der
bestuurszaken in handen te nemen. Men
verzekert, dat hij persoonlijk den deze week
te houden ministerraad zal leiden. De
vrienden van Wilson verzekeren dat zijn
gezondheidstoestand thans zeer goed is.
DE ONRUST IN IERLAND.
Een gewapende troep deed gisterenoch-
lend een aanval op de politiebureaux van
Aghem, zeven mijlen van Fermoy gelegen.
De strijd duurde een uur. De aanvallers
trokken zich daarop terug, één gewonde en
een hoeveelheid kanonnen en ontplofbare
stoffen achterlatend.
GEMENGDE BÜ1TENL. BERICHTEN.
Suiker voor geweren.
Uit Praag wordt aan het „Berl. Tagebl."
gemeld: Zooals bekend is hebben Tsjecho-
Siowakije en Beieren een overeenkomst ge
stoten: Tsjecho-Slowakije levert Beieren
suiker en Beieren Tsjecho-Siowaldje gewe
ren en machine-geweren. In de jongste zit
ting van het Beiersche kabinet werd over
deze levering gesproken. Geconstateerd
werd dat Beieren tot nu geleverd had
15.000 mauser-geweren, 10.000 karabijnen,
200 machine-geweren en 3000 zoeklichten.
Beieren zou in ruil krijgen 400. 000 ton ko
len en 30.000 ton suiker. Niettegenstaande
Beieren prompt had voldaan aan zijn ver
plichtingen. leverde Tsjecro-Slowakije tot nu
allceen suiker en geen kolen.
Het Vlaamsehe Congres.
Den 14 Maart zal er te Brussel een
groot Vlaa-msch congres worden gehou
den, waarop gedelegeerden van het
300.000 leden tellende Algemeen Vlaamsch
Verbond uit alle plaatsen des lands tegen
woordig zullen zijn.
Boven aan de agenda staat het wets
voorstel tot het vervlaamschen der Deut
sche Hoogeschool, dat, naar men weet
in de Kamer een gedeeltelijke overwin
ning heeft behaald. Ook de vervlaam-
sching der openbare besturen zal op hel
congres grondig worden bes, r jken.
Ten slotte zal het Congres nog een be
slissing nemen in zake de houding, welke
dient te worden aangenomen ten opzich
te van de parlementaire taalcommissie.
Wie is do baas?
Do J-Iomme Libre meldt, dat het blad.
gisteren een artikel niet lieeft kunnen
publiceeren omdat de zetters weigerden
het te zetten. Zij eischten, dat sommige
zinnen zouden worden geschrapt. Het ar
tikel handelde over de Zondagsrust der
journalisten en de oppositie daartegenaan
de zijde der Federation d.u iivre. Do
Homme Libre heeft de zaak aanhangig
gemaakt bij het Syndicat de la press's
pariesienne om te beslissen of voortaan
105
Dokter Ckanfcilgois opende zijn salon, de
heeren traden binnen, en spoedig zat men
in een vertrouwelijk gesprek om de tafel
Wederzij dsclie plichtplegingen, hoofdzake
lijk da nieuwe kennismaking betreffende,
worden gewisseld, en onder de woorden;
„Mijn broiader zal u niet lang laten
wachten", bood de dokter zijn bezoekers
jeenige ververschingen aan, waarvan, uit
hoofde van het pas genoten ontbijt, geen
gebruik werd gemaakt.
Da geneesheer was een dier gelukkige
lieden, die ons altijd op de aangenaamste
wijze kunnen bezighouden. Hij; bad daarbij'
leen minzaam voorkomen en drukte zich uit
in zeer verstaanbaar vloeiend Fransoh
waarin zijn collega, dokter Roestól, hem
niets gewonnen gaf. De laatsten kwamen
(eindelijk <>P een zeer vertrauwelijken yoet
boen zij als echte miahnen der wetenschap
geneeskunde gtingen behandelen, ggn
(Een onderwerp, minder aangenaam voor
Ifiharlefl was een genot voor zijn vriend
Hat hp item «ajatrne ffmOg, Ja meer, Om
hij begreep, dat het wellicht ten goede
op zijn humeur zou werken. Deze gis
sing bleek niet van grond ontbloot; geen
kwartier was er nog verioopen of de
beide heeren waren in zulk een druk
discours dat Charles zijne woorden tot
volgende gelegenheid kon sparen. De ad
vocaat, op wien men wachtende was, werd
geheel vergeten, en toen m©n elkander
rijn wederzijdsche ervaring op het gebied
der' geneeskunst van de lichtste maar
ook van de donkerste zijde had aange
toond, kwam als vanzelf het onderwerp
op het ongeLukkige meisje dat dokter
Gkantilgiois ten zijnen huize verpleegde.
Nogmaals vernam Eduard de treurige bij
zonderheden van dit noodlottig geval, dat
hij reeds uit de brieven van zijn vriend
had leeren kennen, en opnieuw gevoelde
hij medelijden met de rampspoedige maagd
wier knagend zieleleed geen einde had,
doordien zij het gebruik van haar spraak
voor altijd had verloren.
„Al de middelen welke de kunst ons
aan de hand geeft, heb ik reeds beproefd"
sprak de heer Chantalgois, „doch zonder
©enige uitwerking; ten goede",
„Ik moet M bewonderen om de be-
liangloiosheiid waarmede gij het arme schep
„9öl foffi wide, Udtwd „subAk
een goedheid, zulk eene edele hulpvaar
digheid en oprechte mensehenliefde zijn
inderdaad zeer zeldzaam.
„Men leeft niet. voor zich zalven al
leen, mijnheer", antwoordde de Eransch-
men; „het is mij altijd een genoegen
geweest een ongelukkige te kunnen bij
staan, al leverde mij dit ook geen dade
lijk voordeel op."
„Het is edel en braaf van u", her
nam Eduard, „te meer daar hier niet al
leen geen sprake is van eenig voordeel,
maar gij u zelfs groote opofferingen
moet getroosten."
„Toch schuilt er een zeker egoisme ach
ter datgene wat gij enkel menschlievend-
heid gelieft te noemen, mijnheer Roestel
Mijn echt is, helaas, tot nu toe kinder
loos, nu had ik mij gevleid mijne onge
lukkig© patiënte te redden, waarna ik haar
als mijn pi gen kind zou aangenomen
hebben",
„En wanneer hare bloedverwanten, het
zij ouders, broeder of zuster, haar bijt u
hadden ontdekt, zoudt ge haai' dan niet
afgestaan hebben?,"
„Voorzeker, dit is mijn plicht", zeide
hij„maar zo© ik van haar scheiden moet
zal dit onder alle omstandigheden met
tranen In fle wegen rfca". lkuj
„Hieeft zij dan zooveel aantrekkelijks
voor u, dan ge haar niet missen kunt?"
.„Aantrekkelijks? ja, indien gij dit zoo
wilt, ma-ar versta mij goed, ik gevoel voor
haar da genegenheid eens vaders en wil
haar levenslang als zoodanig ten dienste
zijn. Deze genegenheid deze liefde, wan
neer ik mij zoo Uitdrukken mag, is ge
grond op een innige deernis met haar lot,
die zoo1 aangrijpend is, dat ik haar niet
kan beschrijven. En zoo< u dit mocht ver
wonderen, doe ik u de vraag: Hoe komt
het, dat gij,, die haar nooit gezien hebt,
met zooveel belangstelling naar haar yer-
neemtY'
„Omdat ik ©ene geliefde verloren heb
wier ongelukkig lot tot op zekere hoogte
op het hare gelijkt. Heeft mijnheer; Lind
scheer u dit nog niet gezegd?"
„,Ja, dit heeft hij mij verteld.
„Komt zij spoedig naar beneden" vroeg
Eduard, „of verlaat zij vandaag hare ka
mers niet? Mijn vriend heeft mij! geschre
ven, dat hij haar enkele malen in de
huiskamer heeft ontmoet."
,,'t Gebeurt wel, doch zeer zeldzaam,
zij is ©r zeer moeilijk toe te krijgen
om zich tet midden van drukte en gewoel
to bewegen, geheel vyij mm mausetea-
eahoiwitoid is v v
„Is zij altijd zoo stil ais thans? Zij;
bevindt zich, zoo ik geloof, hierboven en
ik hoor niet het minste geschuif
„Zij sluimert op dit oogenblik een wei
nig op haar canapé. Tot den leefregel
welken ik haar heb voorgeschreven, be
hoort, dat zij 's morgens om zéven uren
op moet staan, en of het regent of waait
©n of het fraai of slecht weder is vóór
het ontbijt eene wandeling moet doen.
Zij is zeer zwak en de lucht geeft
kracht. Om zich dan ©en weinig van de
opgedane vermoeiuis te herstellen, gaat
zij tegen half elf een weinig liggen, en
slaapt dan doorgaans maar één uur. Het is
nu kwartier over elven", zeide hij,, zijn
horloge raadplegende, „aanstonds zal zij
wel ontwaken".
„,Het spijt me "dat zij niet naar beue
den komt," sprak Eduard.
„Zoudt gi& haar zoo gaarne willen zien?"
vroeg zijn collega, „dan zullen wij naar
boven gaan, gij kunt haar door de
glazendeur van de achterkamer op uw ge
mak gadeslaan, maar beloof mij geen
beweging te maken, anders zoudt ge haar
in haar. SjaaP slorgn, en zij heeft rust
uOiOidig".
v" i SJVorclJ vervolgd.)
V'
