De Staking in de Havens.
R..R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLtAPÏB
iilS
No. 41
Donderdag 19 Februari 1920.
2e Jaargang
'n
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: reSÏcti™!™
ioderne majesteiten.
geen verandering ingetreden. Werkwilligen uit het zuiden des lands woriien door de stakers
teruggehouden. De Engelsche transportarbeiders solidair. Da maening van anderen.
—si
FEUILLETON
Het witte huis.
Dit aantal'
IspcciCicatic
lor
patsruimte,-
fend.
NIES/
A. N S
bib ar.
3e, geachte
(maakt, dat
van het
Crtout.
opmaken
|t 'lfct he-'
('Oh' O
„NieU'.v-
Leveu'k
1-K.aan,
Winkel.
Ie'' van
■naam van)
1 een zeec
lingers en
ogen. Het
uit 1ie-i
samenge-i
het veel-
411e num-i
aan het
loordracht
I gezongen,
kleintjes
In en dus
linnen- w-f.
1 ranja zich
Ivo rul zou
leid door
leli Bree-
lover eeM
ons piet
„Slaps
met eerï.'
„Jongst,
[jliok haar
rden door
Gohns
bloemen,
waren.,'
J.
lORT.
dat ia.'
ides
j'etide sta-;
dan tel-i'
komen!)
in ver-,
la tie's zoo
laalregelau
ÏNS.
Jn, zouden
ongeveer)
lm sclüjnt
Irma Vak
(steld mei'
lid en dar,
dat het
Ion ,gelost.|)
jek uiOigst
wensclit
ïar ledenl
li bespre-
ttuur, om
In. zooals
van dei
b, dat de
in Ame-
oefen-ea
vederlindl*
niging zal'
r de sta-
e eischen'
en Maria
"-/
aar.
E.
lat Turk-,
nopel ge-
missie in
fnstruc-i
lekend tv
ch blijft)
einde V
DardaJ
der inter-
124 vet.taj
3.e kVA/
re'Üplv^)
irttiis lé
per'K:.Q.J
•dappei»#
s f 6.3Öè%
eeuwscffei)
-il "25, id
O dKH
idem W
adiMftöii y
T ]3drtij®i"
Hani
ut i% Ti
JEpJLjimJLP
Abonnementsprijs:
Per kwartaali 2,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.25 elke regel mesr f 0,26 j
Reclames per regel f '0.75Rubriek „Vraag en aan
bod" bij vooruitbelaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle abcnr.é's wordt op scnvrsag gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f500,f400, f200,—, flOO,f80, f35, f 15.
De monarchen hebben hun besten tijd
gehad!
De Czaar van Rusiand vverd afgedankt
en nog vermoord op den koop toe.
De Keizer van Duitschland moest naar
Nederland vluchten, afstand doen van den
troon en zit nu in Amerongen machtelocs
af te wachten, wat vonnis over hem ge
wezen zal worden.
De Keizer van Oostenrijk vond het ook
maar verstandiger zijn biezen te pakken en
is blij, dat hij met rust gelaten wordt.
Om nog niet te spreken van de koningen
en vorsten koninkjes 'en vorstjes
die zich min of meer onzacht het kroontje
van 't hoofd voekien stooten, of die in
een verstandig oogenblik maar weergaas
Vlug, stiekum, uit zichzelf het kroontje af
zetten en ervandoor gingen of plotseling
heel demokratisch werden.
Een ieder zal 't met ons ééns zijn:
de monarchen hebben hun besten tijd
geluid!
Doch ziel
Oi 't komt, doordat het publiek nu een-
maai behoefte heeft aan inenschen, die 't
zoo'n beetje aanbidden kan, ófwel doordat
bepaalde menschen m e n sc h j e s wa
re juister gezegd knap weten te specu-
ieeren op de volksgunst, dat Laten we
ta 't midden.
Een feit is 't, dat we heden ten dage
jn&derne majesteiten kennen, wier luister
en roem en gevierdheid die van een Du.it-
schen Keizer in z'n goeden tijd verre over
treffen.
Of zou een hedendaagsche sport-be-
roemdheid willen ruilen met wat 'n Keizer
Wilhelm eenmaal aan luister en roem en
'gevierdheid bezat?
Onze „beroemde sportmen,ziedaar de
pioderne majesteiten.
„beroemde" sportmen!
Men zie de bladen maar eens in: hun
conterfeitsels prijken op de voorpagina's,
hun namen worden met eerbiedige huive
ring genoemd; men bezceke maar eens
de sportterreinenals gekken gedragen zich
de toeschouwers om hun favorit aan te
moedigen, toe te juichen.
En nu meene men niet, dat deze moder
ne majesteiten zeldzaam zijn.
O neen! iedere stad, ieder dorp be
zit er één of meer.
't Kan je gebeuren, dat je op 't
kantoor een jongen in je dienst neemt, die
daar nu juist geen wonderen 'wrocht van
intelligentie, 'van capaciteit en van" ijver,
maar dat je op 'n gegeven oogenblik be
merkt, dat het jongmensch desniettemin
onder de bovenbedoelde majesteiten te
rangschikken en te.... vereeren is.
Want die moderne majesteit heeft met in
telligentie, kapaciteit en ijver absoluut niets
te maken, sluit een^n ander zelfs niet zel
den uit.
Hun majesteit is ontleend aan den kei-
harden trap, waarmee ze dank zij veel
oefening, dank zij ook doodgewone spier
kracht b.v. een bal een eind het veld
over of een eind de lucht in kunnen slin
geren, en óók aan eenig mik vermogen.
Wij hebben nooit erg gedweept met de
overdrove n vereering, welke men een
vorst betoonde, al regeerde hij dan ook bij
de gratie Gods, maar als het publiek
een dergelijke vereering nu definitief óver
gaat dragen op sportmen, die majesteiten
zijn bij de gratie van.... een fiks en juist
gemepten bal, dan meenen wij die ruil
slechts zeer matig te mogen toejuichen.
Tóch schijnt het publiek dien kant uit
te wijlen, om op diè wijze te demonstree-
ren, dat onze tijden Jéég zijn aan inner
lijkheid en dat er voorgoed gebroken is
met de waardeering van dieper geestelijk
leven, van wetenschap en kunst, van zieie-
gaven. welke den Tnensch eerst recht gróót
en eer-waardig maken.
't Behoeft geen betoog, dat het boven
staande geen ongenaamheid beteekent
aan 't adres van verstandige sport-liefheb-
bers; wij gevoelen waardeering voor allen.
die naast den geest ook liet lichaam har
monisch wenschen te ontwikkelen, doch
het verschijnsel, dat sportlui hun liefheb
berij tot 'n soort verheven religie maken
en dat het publiek zoo kinderachtig is,
dergelijke geblaseerde jongelui majestei
telijke denkbeelden van zichzelf te doen
krijgen, dai verschijnsel is zóó algemeen
en het teekent voor ons zóó treurig de
mentaliteit der hedendaagsche massa, dat
wij gemeend hebben, het hier op de meest
geëigende wijze nog eens te moeten sig-
naleeren.
Het hoofdbestuur van den Ceut'ralen
Bond van Transportarbeiders ineld-t:
Van den secretaris van de Nationale
Trauspoftwerkersi'ederatie in Engeland,
den heer Robert Wiliams, lo Londen, is
telegrafisch bericht- ingekomen, dat de le
den van zijn- organisatie geen Ne-derland-
sche schepen zullen laden, lossen of be
mannen. Hij heeft den Nederlandseken con
sul-generaal to Londen hiermede in kennis
gesteld en deze beloofde, hiervan aan de
Ncderlandsche regeering teil spoedig-l©
uiodedeéling te zullen doen.
TE AMSTERDAM.
Het aantal werkwilligen te Amsterdam
neemt af.
Maandag wérkten nog een aantal bazen
en ouderbazeu bij de Mij. Nederland. Hun
werd opgedragen werk van stakers over te
nemen, waarop een aantal het werk heeft
neergelegd. Van de zijde van de Seheep-
-vaartvereeniging wordt bericht, dat in
verband hiermee bazen en onderbazen
zijn geschorst. Ook bij de Kon. Ned. Stoom
boot en bij den Kon. Lloyd .hebben bazen
het werk neergelegd.
Als gevolg van een advertentie dér Hol-
landsche Stoomboot Maatschappij, waar
bij deze 250 vaste bootwerkers vpaagt, zijn
eenige werkwilligen uit bet Zuiden des
lands aangekomen. Aan de stations wordt
door de stakers gepost, om deze menschen
tegen to houden.
Het gelukte don stakers inderdaad ver
schillende werkwilligen op te vangen. Do-
ze werden naar het stakingsbureau geleid,
waar met hen werd gesproken. In verschil
lende gevailen gelukte het de mensehen tc
bewegen naar huls terug to koeren. Zij,
die daartoe besloten, kregen de reiskos
ten vergoed.
Intusschen hebben zich toch een aantal
werkwilligen bii de H. S. M. aangemeld,
maar het bènoodigdo aantal is nog in lan
ge niet bereikt, zoodat bet bedrijf nog niet
kan voortgaan.
Het stoomschip „Java" vud de' K. N. S.
M., dat met graan is geladen, is gisteren
door kantoorpersoneel naar de kade ge
bracht. Gepoogd zal nu worden met den
zuiger het schip te lossen.
Van stakerszijde zullen pogingen worden
aangewend om het kantoorpersoneel te be
wegen geen werk der stakers over te ne
men.
Er bestaan echter geen plannen om dit
personeel, voor zoover het zijn gewone
werkzaamheden betreft, in het conflict te
betrekken.
Het- personeel van de Steenkolen Han
delsvereniging is geheel bii de staking be
trokken, zoodat geen kolen worden ver
voerd. Het personeel van de gemeente-
ponten heeft van de stakingsleiding toe
stemming gekregen om voor deze ponten
kolen op to halen aan de opslagplaats van
de Steenkolen Handelsvereeniging.
Zooals bekend, is aan de werknemers in
het sleepersbedrijf door de werknemers
eeD eiscli gericht om loonsverhooging.
Hierop was gisteren nog geen antwoord
ontvangen. De sleepers werken op het
oogenblik nog.
Naar het „Hbld.' 'verder verneemt, heeft
de slakersleiding'goed gevonden, dat het
personeel van liet Rijksgraanbureau de
luiken in de pakhuizen openzet, opdat het
graan niet verstikt.
De levgriag van huisbrandslof in de stad
loopt- voorloopig geen gevaar. Zoolang' in
de pakhuizen van de Steenkolenvoreeni-
ging voldoende brandstof aanwezig is, zal
dit als geween worden gedistribueerd.
Anders wordt de kwestie als nieuwe brand
stof uit de haver, moet worden gehaald.
Hot aan „Het Volk" ontleende bericht,
volgens hetwolk de haveöarbeidorsreserve
buiten werking gesteld is, ook wat betreft
de gepensionneerden, is niet juist; de pen
sioenen gaan door.
TE ROTTERDAM.
Wijziging was gisteren' in den toestand
te Rotterdam niet ingetreden.
Op de 3 reeds gisteren genoemde sche
pen, in de Waalbave| liggende, word gis
teren door S. H. Vvïpereóneel nog steeds
gewerkt. De ,,Tigre" is inmiddels gereed
gekomen en vertrok gisterenmiddag naar
St. Nazaire. Op ds ..Eer'rhys" gaat het los
sen voort. In do Ryr'haven arbeidt alleen
wat expeditie-personeel van de H. A. L.
De „D'elagea Maru" werkt met eigen be
manning. In de Lekhaven is aangekomen
de „Perwie" met cement, die daar gelost
zal worden, terwijl in de 2c Katendr. haven
de „Glenhaig" gelost wordt.
■Het vertrek vau het passagiersschip
„Noordiaui" van de Holland-Amerika-Lijn,
dat gisterenavond Iaat van Rotterdam
naar New-York zou vertrekken, is in ver-
banid met de staking voor onbcpaalden tijd
uitgesteld.
Gisterenavond 11 uur hebben «én hon
derd stakers- acht machinisten in vasten
dienst van do Graan-Elevator-Maatsobap-
pij, van in de Maashaven nabij do Briel-
scbe laan liggende elevators gehaald en
bewogen het werk neer te leggen.
Op de Kipstrait is de bestuurder van
een verhuiswagen van de firma Brcijs,
door stakers verhinderd door tc rijden. Po
litie heeft den voerman hulp verleend en
de gelegenheid gegeven ziin weg te vervol
gen.
HOE HET PUBLIEK OORDEELT.
Van allé kanten komen onze lezers hun
afkeuring over de uitgebroken staking in
de havens bekend maken. Wij laten kier
eenige meeningen volgen
EEN GOEDE RAAD.
(Ingezonden.)
Welk weldenkend inensck staat sympa
thiek tegenover deze staking? Ik kan met
een gerust geweten zeggen; niemand.
Maar waartoe dan zulk een ongemotiveer
de staking? Och. het is slechts een soort
ontdekkingstoek der allerroodste heeren,
om to zien hoe het staat met de alombe-
taamde „machtsverhouding". BrrrI wat
een vreeselijk koord! Vooral dat woord
macht"!
Die heeren willen nu weer eens zien of
ze eindelijk eens het heft in handen kun
nen krijgen, 't Zal weer een fiasco wor
den, vrees ik. Maar dat daar gelaten (ik
gun ze het fiasco natuurlijk) ik betreur
het, dat die heertjes ons steeds door hunne
vergissingen het teven zuur maken.
Ik wil ze daarom eens een goeden raad
geven (en goede raad is duur, ze mogen
mij daarom wel wat van hun cadeaus, ge
kregen Russische gelden, present doen);
bezint eer ge begint." Arme Wijnkopiauen
Wat laten jullie je in de luren leggen
door die opperlieden van jullie! Begrijpen
juilio dan niet ,dat hot dien heeren niet
te doen is' om jelui positie te verbeteren,
maar enkel en alleen om de scepter te
zwaaien, aan welks uiteinde een flink touw
bevestigd is, hetwelk bii het zwaaien een
zwiepend geluid geeft ei; aan welk voor
werp een ieder den naam van zweep zou
kunnen geven? Nogmaals ,,arme Wijnkopi
auen"! Wat zullen jullie er ellendig afko
men, wanneer die zwiepende scepter een
door jullie hoofdmannen zal worden ge
zwaaid. Och arme. Maar het zal zoover
nooit komen, want de macht van den ar
beider (of op zijn „bewust") van den
werkneiner heeft binnen efzienbaron tijd
geheel afgedaan. Dat immers voelt een
ieder; en dan lteeren we weer terug naar
den tijd, dat de „werknemer" de onderda
nige dienaar zal moeten spelen en aan
v ien daarvan de schuld? Niemand anders
dan die kardloopers daar aan den rooden
kant. Ze liepen een fatsoenlijk mensch on
derste hoven en nu zijn ze „hek af", hebben
de „smoor" in, dat ze zoo beroerd hard ge-
loopen hebben en zouden (wat nog beroer
der is), gaarno een paar mijlpalen terug
willen, als dat teruggaan maar niet zoo
raar stond! En nu ze ten slotte inzien, dat
zo veel te hard geloopen hebben en toch
ook niet terug kunne'n, willen ze de boel
in 't honderd gooien.
Treurige vertooning! Ik dacht zoo juist
aan den komenden lentetijd. Wat een
schoónen tijd gaan we tegemoet en daar
komen zoo waar die roode heeren en zeg
gen-zoo hardvochtig mogelijk: „geen vrede
onder onze burgers maar oorlog." Maar
hoe maak ik me toch zoo angstig over die
stakende „werknemers"! Angstig? Neon!
dat is alweer een vergissing van de roode
„broeders" en na deze zullen nog meer ver
gissingen komen, dat kan ik u nu al wel
voorspellen. Maar intusselien geeft deze
staking aan zeer veie menschen weer da
gen van spanning en ellende en voor ze
ker niet het minst aan de stakers zelf. En
waarom? Om der wille van eenige hoog
moedige menschen die hun eigen harte-
wenschen stellen (ja, 't kan er toch van ko
men) boven het leven van hun medemen-
schen; maar zulke menschen zijn dan een
gevaar voor de samenleving! En daarom
zij ons aller leus: Weg met hen!"
DE STAKING EN DE S. D. A. P.
(Ingezonden.)
I.
„Het Volk", beroemd en berucht dagblad
van de socialistische arbeiderspartij, boei
end gelegeuheidsblaadje voor alle stakers
en stakkers, sensatiebestunr voor alles wat
van afleiding en afbreken houdt, is na
tuurlijk voor alles de papieren generaal
van de arbeiders buiten dienst.
Het staat onder hoofdredactie van Mr.
P. J. Troelstra, wiens meesterschap op het
gebied van politieke avonturen spreek
woordelijk is geworden.
De mogelijkheid is niet uitgesloten, dat
de staking weer eens op een vergissing
berust en dat per vergissing liet conflict
gekwalificeerd wordt met het agitatie
woord der moderne vakbeweging: „loon
strijd"..
Ook kan het gebeuren, dat per abuis de
staking is geproclameerd, omdat de socia
listische leiding zich heeft vergist in de
machtsverhoudingen, zich heeft vergist in
de kapitale reserve, waarvan per week
70.000 wordt uitgekeerd aan de werkloos-
grage havenarbeiders.
Ook kunnen heeren leiders en geleiders
bij voortduring van het conflict wd eens
tot de nuchtere conclusie komen, dat het
loon nog zoo beroerd niet was. Loopt het
mis, dan heeft de leiding naar het voor
beeld van Troelstra zich vergist in het
nogenhlik en de slachtoffers der vergis
sing hebben een keer te meer geleerds dat
onder het motto: vergeten en vergissen,
de S.D.A.P. voort-prutst aan de oplossing
van het arbeidersvraagstuk.
Voor een socialist bestaat geen spreek
woord: wie niet willen leeren uit het ver
leden, wordt gestraft door de toekomst-
In het rooie kamp wordt er alles op ge
waagd en met een brutaliteit waarvan het
monopolie aan de socialistische propagan
da en organisatie toekomt.
Geen leiding, geen redacteur, die er ook
maar een oogenblik aan denkt, dat hei
met de staking op een vergissing kan uit-
loopen.
Zoo schrijft „Het Volk" d.d. 16 Februari
No. 6029:
„De staking is begonnen en wordt door
gezet. Dat spreekt van zelf. Straffer door
gezet dan ooit, zouden wij willen zeggen
Door den maebsweUust der renders er
toe gedwongen, hebben de arbeiders den
steun hunner klasgonooten noodig. De hee
Ie moderne beweging moet haar soli dar i-
■'nit bewijzen met don Transportarbeiders
bond. Geen besmetverklaring, géén sympa-
thiestaking, weg met een politieken strijd
ais gevolg van dit economisch conflict en
nooit onder communistische leiding, want
dan zou de fronteenheid der arbeiders wor
den verbroken. Stormen zullen over ons
heengaan, wij hebben ons voor te bereiden
op aanvallen van alle kanten. De romanti
ci in de arbeiderswereld beschouwen ons
als sukkels, zouden ons gaarne half onge
merkt laat afsukkelen naar hun politiek
van avonturen, weldra zou de heele arbei
dersklasse in versukkeling komen. Wij
staan aan het begin van een der moeilijk
ste perioden, een der zwaarste krisissen,
die de Nederlandsche arbeidersbeweging
kreeg te doorstaan. Wij laten ons niet ver
pletteren door de macht van het kapitaal.
Wij laten ons niet beentje lichten door ar-
beiderspo-litiei, die achter hun zwakte en
vertwijfeling, de avontuurlijkheid verber
gen."
Je moet maar lef hebben. En 't zijn ech
te blagen, de rooie heeren.
De eerste dag van de staking is nauw
ten einde, of 's morgens schrijft reeds Het
106.)
„Zoo iets moest ge toch van mij, die
zoo veel deelneming in haren treurigen toe
stand toon, niet vreezen, daarbij zou het
al zeer weinig tact verraden", antwoordde
Eduard op ©enigszins geraakten toon,
„Gij moet het mij' niet kwalijk nemen
dat ik bezorgd voor haar ben en daardoor
misschien de wellevendheid voor een wijl
iaat het oog verloor kom, laat ons gaan.
Mijnheer Iindscheer, gaat gij! mede, of
Zult ge hier ons afwachten.
„Zeker niet", antwoordde Oharlee, „ik
wil gaarne van de partij zijn".
„Laat mij dan de vrijheid nemen", sprak
die heer Chantilgois met Fransohe hoffe
lijkheid, „om u voor te gaan". Daarna
liep hij de kamer uit en achter in den
gang giekomen, een trap op, door de bei
de vrienden gevolgd. Boven in het por-
Jaal gekomen, hief hij den wijsvinger öp
ftni toch vooral tot stilte aan te ma„f-n,
Bharie* nog Eduard had dit noodjg, daar
jui, om hat lastige kraken te voorkomen
wnng laarzen hadden ingetrokken.
„Eie, daar ligt zij", sprak de geneesheer
Eduard tot vóór^ da glazendeur van dé
achterkamer leidende, en terwijl hij de ge
piooida gordijn, die er voor hing, ophief,
ging hij voort: ,,'t Is jammer dat zij
ons enkel haren rug te zien geeft, doch
het zal niet lang meer duren of zij ont
waakt, en dan kunnen wij haar van top
bot teen aanschouwen".
Da kamer waarin zij zich ter rust had
gelegd, bevond zich aan de straat, en
schoon de gordijnen van beide ramen wa
ren opgehaald, was zij ten gevolge van
het sombere weer zoo schraal verlicht,
dat -er een droefgeestige toon heorschte
welke iemand van Eduards gestel zeer
ernstig moest stemmen. Het witte mor
gengewaad, dat de tengere leden der jonge
dochter omhulde, was niet in staat dit
te verbeteren, en 't scheen zelfs of de
eenvoudige meubelen waarmede het ver
trek versierd was, in die sombere ge
moedsstemming deelden, zoo eenzaam en
verlaten als zij zich aan het oog des
jonkmans vertoonden.
Mjeft ingehouden adem sloeg hij de tee-
dere gestalte van het meisje gade, en al
stond hij daar als in gepeins verloren,
heit ontging hem niet hoe 'de dokter
iadare beweging, iedere handeling .van hem
bespiedde. Zijn hart klopte onrustig, zijne
slapen gloeiden, en hij bevond zich over
't geheel in zulk een gejaagde stemming,
dat hem zelfs het staan hinderlijk begon
te worden. Toch wist hij zich geen vol
komen rekenschap te geven van den in
vloed waaronder hij 'leefdo en welke de
aanleiidende oorzaak was tot de zenuwach
tige beving die hem beving. Mijnheer
Chantilgois bood hem juist bijtijds een
stoel aan waarop hij schielijk plaats nam,
en toen deze hem vroeg, of hij naar be
neden wilde gaan, schitterde er oen traan
in h©t oog des jongelings en hij maakte
met het hoofd een ontkennende beweging
Een oogenblik was er dat hij, onver
wachts het gelaat van het meisje afwen
dende, bemerkte dat de geneesheer mét
zijn vriend een zeker opmerkelijk teeken
van geheime verstandhouding wisselde.
Ook meende hij een paar minuten gele
den, toen zij zich nog benedon ophielden,,
in de gedragingen van beiden iets waar
genomen te hebben wat hem zonderling
toescheen, maar hij ontgaf het zich, daar
de he-r Chantilgois en Charles vrienden vva
reu en zij al - licht iets konden hebben
wat voor hem geheim, moest blijven, wat
zij elkander door een enkel gebaar ken
baar wildieu maken,
Weder hield hij den blik onafgewend
op de rustbank gevestigd. Er kwam niet
de minste beweging in de slaapster, onver-
wrikbaar lag zij daar aan een marmeren
beeld geljjk. Charles scheen even ernstig
gestemd als Eduard, toen hij boven kwam
had hij nu «n dan nog een enkel woord
fluisterend gesproken, doch hij nam thans
voortdurend een stilzwijgen in acht, dat
zijn ouden vriend zeer welkom was. maar
hem toch bevreemdde.
Het verwonderde Eduaid evenzeer dat
bedden heeren er niet meer op aandrongen
om naar beneden te gaan, daar hij zeker
meende te weten dat zij zich verveelden,
ij althans mo-est dit het geval zijn met den
J heer Chantilgois, die toch dagelijks in de
gelcgenhei'd was zijne pleegdochter gade
te slaan.
Zonderling te moede als hij zie'a gevoel
de, werden er alle. lei gissingen door hem
gemaakt, welke hij even spoedig moest
verwerpen, als zij bij hem opgekomen wa
ren, daar hij weder ontdekte dat zij meest
al grond van waarschijnlijkheid misten.
Daar sohcot hem ons'Taps een gedachte
te "binnen, welke hem veel nader aan de
waarheid bracht dan hij aanvankelijk ver
moedde. 't Was of zijn vermoeid: geest
plotseling door een lichtstraal verhel- j
derd werd. „Zoo d.t denabec,d eens
waar bleek te zijn, hoe onuitsprekelijk
gelukkig zou ik mij dan gevoelen", sprak
hij fluisterend, „maar heen, laat ik mij
door geen onzinnige droomen in slaap wie
gen, want de teleurstelling, welke ik bij
het ontwaken zou moeten ondervinden,
beta-alt zulk eene verleidelijke betoovering
veel te duur. Ik heb immers de verzeke
ring dat de hoop mijns levens mij voor al
tijd ontnomen is, hoe ben ik dan nog
dwaas genoeg om, daar zekere verschijn
selen eenigszins met die van hare geschie
denis overeenstemmen, een hoop te voeden
waarvan ik in mijne ziel overtuigd ben
dat zij verijdeld zal worden.
Weg met die schoone gedachte. Weg.
met die heerlijke droomen. Ik heb my,
hier reeds lang genoeg opgehouden, waar
om zooveel belangstelling getoond voor
een wezen dat ik nooit heb aanschouwd,
i Dwaza grillen, onmannelijke flauw,
hartigheid, 't Is weer dat gevoelige hart
dat mij Ipozg trekken speelt", i
f t'
(Wordt VCTTolgïïJ
ifil
lil
•ll
