TWEEDE BLAD,
Maandag 8 Maart 1920.
Snnezondsn stukken
55
nen WelEd. Achtb. Heer
U J. WESTERHOF,
Lid van den Gemeenteraad, Pro
pagandist der S.D.A.P. enz. enz.
■s j Alhier.
:AmiCe' J. V
Van harte, man, van harte gefeild-
teerd, jij en je vrouw met het heuge
lijke feit, dat het presentiegeld voor
de leden van den Alkmaarschen Ge
meenteraad verhoogd is tot f 10.per
hoofd. Namens je vele bewonderaars,
en stille aanbidders(en -sters) die
heb je ook hoor, hoop ik dat je in
lengte van jaren met je ega, van dit
zwak bewijs van waardeering voor ie
talenten moogt profiteerenwii van on
zen kant, die steeds in stijgende bewon.
dering van je uithoudingsvermogen en
keelelasticiteit genieten, zuilen met graag
te jaarlijks eenigszins dieper in den zak
tasten, om onzen Kampioen voor het
algemeen belang, en den waardigen
bestrijder van het Kapitalisme zoo nu
en dan ook eens een goéien dag te
bezorgen!
Ik weet wel dat 10 pop eigenlijk voor
jou te weinig is, doch troost je maar
met de gedachte, dat een stoelematter
per zitting veel minder heeft.
Prasitü
Zeg, oude heer, dat geeft weer moed
hè, om opnieuw ten stadhuize je pro
paganda voor het eenig heilaanbren
gende Socialisme voort te zetten.
Twintig pop per dag! jongen jongen
je moet maar getrouwd zijn!!
Per slot van rekening, wordt zoo'n
propagandadag voor je heilige begin
selen nog beter betaald, dan een pro-
paganda-avond in de „Harmonie"! o,
goocheme vrind, wat ben jij er achter1
Geen wonder, dat ik jou bewonder!
Intusschen, 't is zuur verdiend geld1
Man, man, wat heb je een hoop bitte
re pillen moeten slikken; ik haa nu en
dan medelijden met je!
Daar heb je ten eerste die akelige
Meheer Cloeck, de Social's,en-hater.
Bepaald geen menschenkenner! Welk
verstandig mensch zou er nu in he
melsnaam haat gevoelen voor de Socia
listen; voor hen die alles over hebben
voor het arme volk, en die den Mid
denstand ook al zoo bijster goed ge
zind zijn
En dan, wie zou nu speciaal het land
kunnen hebben aan jou, amice, jou de
hoffelijkheid in persoon, en bescheide
ner in je optreden dan een duinviooltje!
Die bescheidenheid doet mij.huiveren
aan ons Gemeentebestuur, namens de
Alkmaarsche b rgerij, een serieus voor
stel te doen, n.i. dit: Er moeten nog
een massa woningen gebouwd worden,
ergo komen er nieuwe straten, met
nieuwe straatnamen. Laat men nu de
langste straat de eer aandoen jou naam
te dragen, b.v. Westerhoviusstraat (dat
je geen Latijn verstaat doet niks ter
zake) dan is daarmede tevens verzin
nebeeld je langdradig spreektalen!, en
blijft de herinnering daaraan steeds voor
het nageslacht bewaard. Hoe vindt je
het idéé?
Man, man, wat schrok ik, toen ik
van je hoorde, dat je al jaren lang
zocht naar de manier, hoe je* rijk kon
yvorden, en dit noemde „het natuurlijk
instinct, dat in iedereen leeft". Zeg
Amice, waar blijft nu toch je strijd te
gen het Kapitalistisch stelsel? je maakt
er zoodoende een strijd van tegen het
natuurlijk instinct, dat je zelf ook zegt
te hebbene vecht tegen „je eigen."
Hoe zit dat?
Ik kan me dan ook best begrijpen, dat
vrind Verkent jou logica in dezen dès-
apprecieerde door de uitdrukking: „je
hebter geen kaas van gegeten!"
Hij had net zoo goed kunnen zeggen:
Ho, vrind Westernof, die sigaar is je
te zwaar, man!
En dat in Alkmaar, zeg, met zijn be
roemde Kaasmarkt!
Kerel, kerel pas toch oo .je reputatie
en d:e van je vrouw, want je spreekt
toen zeker tegenwoordig, namens de
iirma Westerhof en Coü
Keurig, zelfbewust en fier vond ik
de uitdrukking van je: „Aheen wij (so
ciahsten) vertegenwoordigen een par
tij, die wat te zeggen heeft, en waar-
mee men rekening moet houden".
Dit was mannentaal, zeg!
Daarmee heb je in één zin alie an-
fuerc partijen tot minderwaardig bestem-
i cHt jou partij wat te zeg-
L.en acert, dat begint Alkmaar zoo lang-
ferhand te snappen.
v^roand zou ik je willen aan-
opT, neci' f*escbie „Formamint" te koo-
éé-i'fn m vo?.r 'e l{ee!> hoor, kost maar
gentfen popPatlg Saldo per ziüing ne'
T woningbouw;. Zeg, slikken ze dat zoo
maar? Nou maar dan kan je gerust
nog wat verder gaan voortaan, en con-
stateeren, dat alles wat goeds tot stand
kwam, eigenlijk in Alkmaar jou werk
is. Gerust, probeer het maar eens; d'er
zijn heel wat sukkels, die het zullen
gelooven. Jij kan zoo iets nog al sma
kelijk vertellen!
Vindt je nou ook niet, dat die Me
heer Sluis erg leelijk tegen je kan doen
Waarom moest ie nu zoo openlijk zeg
gen, dat jou reclamekunst afhankelijk
was van het blijven voortbestaan van
allerlei wenschen!
Net of jij .die noodig Jiebt!
't Was net of ie jou gelijk wilde
stellen met een reiziger in Erdal of'Pink-
pillen! Niks aardig, zeg!
Och man, wat had je vrind Govers
er tusschen, door te beweren, dat ie
geen vijf minuten het woord kon voe
ren. Ik kan me jou minachting voor
zoo'n iemand indenken.
Jij neemt het op tegen iemand die
een „perpetuum mobile" in zijn mond
heeft (in aanmerking genomen, dat je
geen Latijn verstaat, zooals jij den Voor
zitter mededeelde, dient, dat perpetuum
mobile zooveel zeggen wil als: eeuwig
durende beweging!)
Zeg heb ik het goed, dat ik een
nieuw talent in je ontdekt hebt, n.l. dat
der zelfkennis? Ik kwam zoo op die
gedachte, toen ik je bewering hoor
de, dat „men kan meenen goed te doen
en toch verkeerd hebben gedaan", of
slaat dat speciaal alleen op niet socialis
ten? 't Is maar een vraag zie je.
Zeg, ik vraag je een vriendendienst
Vertel me eens hoe je het aanlegt, om
den heer Govers, die voigens jou re
pliek, als hij spreekt geen vijf minuten
spreekt, toen wel eens ianger te hoo-
ren spreken. Ecno't-ie soms
Dat was leeiijK van neer Govers om
te veronuersieaen, üat jij (jij trok het
je ten minste aanj terwilie van nooger
presentiege.d oe dcbaLen zou gaan rek
ken. Ik oen net mee je eens dat „zoo
iets" (duidelijkheidshalve zeg ik èn de
veronderstelling èn het rekken) ontoe
laatbaar oordeelt. Ik had niet minder
van je verwacht. En tot dank voor die
verklaring komt Meheer Sluis je nog
even vertellen, dat degene d.e het langsi
spreekt de beste niet is. Nou zeg, dat
was ook niet tegen mijn!
Kranig hoor, dat je dien slag direct
qualificeerde als een ontoelaatbare on
beschaamdheid. Man, ik heb op dat
oogenblik je zachtmoedigheid bewon
dert, gelijk ik je steeds in alles be
wonder! Waarom gebruikte je toen niet
een van je Harmonietermen b.v. Meheer
u is een eerlooze dit of dat!?
Je moet je niet altijd als Joris Goed-
bloed laten behandelen. Bijt van je af!
Ik kan me levendig voorstellen, dat
jii liever e en leeszaal dan een burger
wacht hebt, vooral als zoo'n ding, vol
gens je collega Verkerk, „op goede poo-
ten staat"!
Een goed fundament is toch maar
alles, wat jij!
Vertel me nu ten slotte eens waar
de heer waar die 70.000 pop vandaan
moeten komen, waarmede de Hoofdei.
Omslag moet verhoogd worden. Muider
kon het niet, zei jij.
Word n we weer gebrandschat?
M'n kleine jongen heeft een boek met
de vreeselijke titel„De schrik der Prai
riën". Man man, zorg. er toch voor,
dat /ze jou eerdaags niet doopen als
„De schrik der Alkmaarsche Belasting
betalers". Ik zag je zoo graag door
oud en jong, rijk en arm bemind en
gevierd. Maar ik vrees met groote vree-
ze. Evenwel, nochthans en des al niet
temin, blijf ik je toegen.
BEWONDERAAR.
eoVd aclrt"r'e'idat 'e die overheid hier
den i tranïveeren zit. Je moet
beid is er al mee?UH arbeids,chuw"
woordig' De w dan- £enoe? tei?ei1"
Haal zp de zatp gen' IS er £°ed voor!
naai ze a. Aakken maar leeo-i Ik kan
me zoo indenken dat u; ;i g' z?
gevoelt tij het riemen' ?riZ°° P!'Ctt'8'
chen hiddPwaren'^e^heèreif'toe^niet
hl"
^avds m onze Raadszaal wordt behan
de' ~c}lande> man! Eenvoudig schan-
'Pn"e. vYat was l'e weer aan 't
''Kil, toznje beweerde, dat het over-
Wf-rktp iS vaE1 socialisme, ge-
- -v 1,-eoben voor den gemeentelijken
DE KOOLREGEiLING.
Mijnheer de Redacteur.
„De molen draait op het oogenblik weer"
dit is het meest tastbare resultaat van de
bemoeiingen van ons Groepsbestuur", zoo
schreef de redactie van de „Medadeoliu-
gen", officieel orgaan van de Ver. „Groep
Veilings vereenigingen" van den Nederlanld-
schen Tuinbouwraad, in haar nummer van
20 Februari als kantteekening op de
overeenkomst aangaande de levering van
een 1200 a 1700 wagons divers© soorten
kool uit den oogst 1919 naar Duitschland
Wij vragen ons af, of de uitspraak, die wij
hiervoor citeerden. „De molen draait op
het oogenblik weer", moet worden bo
scboüwd als een enkel pedanterie, als
naiviteit, als een uiting van gebrek aan
teergevoeligheid (om er geen andere om
schrijving aan te geven), of van dat alles
tegelijk.
Hen zou waarlijk bijna op de gedachte
hebben kunnen komen, dat het Groeps
bestuur der Veilingen de koolhouders uit
de misère had gered, en juist het tegen
deel is het geval, de menschen zijn nog
vee! verder van huis dan tevoren. Hoe het
den Noord-Hollandsclien telers te moede
is, blijkt het best uit het overzicht,,
dat de Nieuwe Langedijker Courant van
25 Februari j.l. bevatte. „Droevige voor
uitzichten" luidde het opschrift boven
die beschouwing en de schrijver is daar
mede niet Je pessimistisch geweest. Want
de afzet is inderdaad onherstelbaar ver
nietigd, terwijl het andere had kunnen zijn.
Op gevaar af, da,t de Voorzitter van de
Tui nbouw vereeniging „Tuinbeiang" te Nd.-
Snharwoude weder zijn banbliksem naar
onze arme hoofden zal slingeren en met
veel aplomb doch zonder bewijs
zal verzekeren, dat wij niets van den
toestand in Noord-Holland afweten, hou
den wij vol dat het andere het kunnen zijn.
Een nuchtere opsomming van de fei
ten, een overzicht van den gang van za
ken gedurende de laatste maanden zal
dat doen zien.
In November en December ging de
afzet vrij aardig, dank zij de vrijheid van
den handel. Verschillende kooplieden had
den regelmatig orders en namen flinke
quantums roodekool tot 600—700 gld. gele
én witte tot 300—400 gld. toe. Het ging
werkelijk een aardig gangetje. Mocht het
verloop echter al gunstig zijn voor den
tuinder, de voormannen zagen het met
leed© oogen aan, dat zonder hunne be
moeiingen de afzet zoo goed ging, als bet
onder de gegeven (werkelijk bezwarende
omstandigheden mogelijk was. Het ge
voel overbodig te zijn geworden klopte
zooveel te heftiger aan, nu op verscnil-
lende plaatsen de tuinders zich de vraag
begdpnen te stellen, waartoe eigenlijk
een oppergezag noodig was, dat niet meer
was dan een parade-paard met een kost
bare monteering.
Er moest dus iets gevïtoden worden,
om de tuinders eens te tooneP- hoezeer
zij dat oppergezag noodig hadden, Het
vraagstuk was intusschen niet gemakke
lijk op te lossen, omdat de zaken voor
den tuinder werkelijk niet beter konden
marcheeren, dan zij op dat oogenblik deden
Maar iemand, die in de engte wordt ge
dreven geeft niet zoo spoedig kamp.
En ziet, de regeling van afzet en mi
nimumprijzen zag- het aanzijn. Er zij'
aan herinnerd, dat wij gewezen hebben op
de fatale gevolgen, welke die regeling
jja zich moest slepen alles wat wij
bereikten, was een gebaar van toorn van
de zijde der ontwerpers. Nu de gansche
situatie, het samenstel van plannen en
derzelver mislukkingen, te overzien is, kan
dat gebaar ons niet bevreemden.
Dan, de regeling werd aangenomen
voor een gewoon toeschouwer zelfs met
een groote ste.amcnmeerdorhéid in de
diverse vereenigingen, waar de besturen
haar ter beoordeeling van de leden brach
ten. Hoe misleidend is de publicatie dier
stemmenverhouding. Wel was de meerder
heid in de uitgeschreven vergaderingen
voor de regeling, maar hoeveel leden
der betrokken vereenigingen, die meer
heil verwachtten van vrijen handel en die
tegen de regeling manifesteerden door....
uit de vergadering weg te blijven, zijn
eveneens als tegenstemmers te benchou-
wen. Het zou de moeite loonen eens te
hooren, in welke verhouding de voorstem
mere stonden tot het integrale ledental.
Ho>e dit ook zij, de regeling kwam en de
afzet..., ging. Was de verkoop tot op het
oogenblik, dat de befaamde „regeling"
in werking trad, nog zoo, dat op dezelf
de wijze voortgaande, de exporteurs het
grootste gedeelte van de kool misschien
wel alle zouden afnemen, de eerste
f.wee weken van Januari (toen de regeling
dus werkte), kenmerkte zich door een
bijzondere verslapping van den handel.
Indien het Groepsbestuur het werkelijk
meent mot de belangen van hen. die er
door worden vertegenwoordigd, had het
oj> dat oogenblik moeten erkennen, dat
het zich had misrekend, doch iet Groeps
bestuur was er verre vandaan, een gang
naar Canossa te o-verwegen. integendeel.
Met allerlei geschipper wilde het nog
trachten, de geit en de kool te sparen
en dat lukte, maar hoe? De regeling
bleef, al was het onder een zoodanige
vermomming, dat het dein schijn had,, als
of zij althans den afzet niet meer kon
belemmeren..,, en de kool?
Zoodra de getemperde toepassing van
de regeling de heeren hadden dat ver
moedelijk van de djstoma'en afgeloerd
den verkoop weer een beetje mogelijk
maakte, was de exporteur weer op zijn
post. Of men het nu noemde een los
laten van het stel e' der minimumprijzen
dan we! een degradatie van de soort
(qualiteit A in B. enz.) was don koopman
onverschillig hij ken weer zaken doen
en deed ook zaken, zeer ten voordeelei
van den tuinder, al waren he' nu geen
prijzen als in voorafgaande jaren.
Edoch, dat ging weer niet naar den
zin der voormannen, die zoo erg nutteloos
en overbodig gingen lijken. Er moest
dus wat op gevonden worden, om ds tuin
ders weder afhanke'ijk te maken van het.
Groepsbestuur, wan', niet waar, w.'e kon
zeggen waar men anders tc land kwam
in den huid:gen tijd van oppositie enz. te
gen hen, d'e tot nog toe slechts te do-
creteeren hadden? I>at een afhankelijk
heid, zooals werd gewenscht, alleen kon
worden bereikt ten koste van de vitale
belangen der tuinders, dat beteeken.de
minder en helaas, de reeds eenmaal ge
dupeerde koolbouwers luisterden opnieuw
naar het zoet gefluit des vogelaars en
waren spoedig gevangen. Een heerlijk ver
schiet opende zich een gemakkelijke
afzet, wel-iswaar op crediet, maar daar
stond tegenover dat, als men een jaar
verder was, drie, vier, misschien wel
vijf maal de prijs werd ontvangen, die nu
werd gedeponeerd.... in Duitschland.
De enkele tuinder, die zijn bezinning
niet had ver'oren bij die mooie phrasen
en er op wees, dat de exporteur tot nog
toe contant een beteren prijs had be
taald, dan men nu zou trachten op cre
diet te bedingen, werd als een onver
beterlijke pessimist, ja, wat nog erger is,
als een gevaar voor de organisatie uit
gekreten vooral dat laatste. En daarofn
moesten de menschen zich inet lijf en ziel
overgeven aan het Groepsbestuur.
Iedere mogelijkheid, om iets te doen
buiten de Commissie, die naar Berlijn
trok, om dat zaakje eens even te rooien
moest worden afgesneden. Verschillende
middelen, waarvan men nauwelijks kon
peggen, in welk opzicht' zij het meest
uitblonken draconisch, drastisch of ter
roristisch werden aangewend en het
moet gezegd, zij slaagden althans in zoo
verre, dat de handel, die weer een weinig
was verlevendigd, len tweede maal secuur
en summier werd om hals gebracht.
De tweede poging van de kooplieden
om de kool uit Noord-Holland weg te
krijgen, werd door de zeer bijzondere han
delwijze van de tuindereorganisat-ie ver.
ijdeld.
Die moest dan toch wel stellig en ast
overtuigd zijn van het succes, dat zij in
Berlijn zou behalen, men neemt ander,
toch niet een zoo groote verantwoorde
lijkheid op zich, als het Centraal Bureau
van de Veilingen in het onderhavige geval
deed tot tweemaal toe den koolafzot
ontwrichten en in het mperais jagen,.
Heeft het, zooals van sommige zjjde werd
beweerd, aangestuurd op eeri ramp, omdat
het alleen daardoor in .staat zou kunnen
worden gesteid, zijn onmisbaarheid te be
wijzen? Wij zeiden reeds eerder, dat zoo
iets een hoogst gevaarlijk" experiment zou
zijn, waarvoor nog nauwelijks pardon zou
worden "gegeven, als de resulta ten ïipven
de meest hooggespannen verwachting uit
gingen. En ziet, hier is geen resultaat
hier zou het bereiken van het gestelde
doel zelfs nog maar een pover surro
gaat zijn geweest voor hetgeen de be
langhebbenden reeds hadden, doch door de
maatregelen van hun eigen voormannen
verloren.
De redactie van de Mededeslingen"
moge een consignatie van een honderd
wagons, (want daarop draait de verkoop
van de eerste zending „op crediet" ten
slotte uit) M een resultaat noemen de
eerete de' best? koolhouwer had datzelfde
ook gedaan gekreg?". zonder eerst naar
Berlijn te gaan, aus zofNer z-Ü11 Groeps
bestuur er bij te halen, a!? bij maar
gezorgd had, zich de medewei ting te
verzekeren van de exporteurs, zooals ilpt
Groepsbestuur deed.
De vraag is gerechtigd, hoe het Cen
traal Bureau dit fiasco zal herstellen.
Tweemaal heeft het nu den handel weten
te nekken tot onnoemelijke schade van
de bouwers, wij zijn benieuwd, waarmede
het nu nog zal trachten het verloren
prestige te herwinnen. Nu reeds willen
wij zeggen, welke moeilijkheden het zich
zelf in den weg heeft geworpen, moei
lijkheden van zoo ernstigen aard, wij
kunnen gerust zeggen, wellicht onover
komelijk, dat het er naar uit ziet, dat
de exporteure, die de fouten van de
tuindersorganisatie reeds eenige malen nog
eenigszins konden herstellen in het be
lang van de koolhouders, er een volgen
den keer niet de kans toe zullen hebben.
Reeds thans wordt n.l. uit Berlijn be
richt dat er geen orders voor kool kunnen
worden gegeven, omdat er zoo voel in con
signatie komt. Het aantal invoerbewil--
ligingen wordt dan ook sterk beperkt.
De eerst© proef, om tot een verzendings
vereeniging te komen, is dan wel jam
merlijk mislukt. De vertooning, waarbij
de claque zich toch werkelijk niet onbe
tuigd heeft gelalen, is tot een ontzettende
tragedie geworden voor hen, dje er ^sn
lijdelijke rol in hadden ie spelen.
Wat moeten de kioolbouwsvs van de(n)
Langendijk, die zich zoo lang en zoo
taai hebben verzet tegen den aanslag
op hun vrijheid wel hoog opzien tegen
hen, wien de individueels vrijheid een gru
wel is, die enkel naar middelen zoeken om
versteviging te krijgen van de organisatie
omdat zij de organisatie willen zijn. Wat
moeten die vrijheidlievende koolbouwers
van den Langendijk hot Groepsbestuur wel
dankbaar zijn, dat blijklaar enkel op mid
delen lette, om te komen tot de antithese
dat de organisatie ©r is voor de bestuur-
deren, die naar allen schijn enkel het
doel, in die antithese neergelegd, in het
oog hielden en ter bereiking daarvan geen
middel onbeproefd beton.
De uitkomst heeft den aard der middelen
afdoende getoond.
Arme koolhouwere.
Het zou jonsgeenszins verbazen, als
wij straks van de zijde Van het Groepebe-
stuur vernamen: „Eiet, nu is de handel ge
heel vrij en toch blijven de prijzen laag".
Hoewel wij hierboven reeds de oorzaken
aangaven, waardoor de handel onherstel
baar kapot gemaakt is, wenschen wij, ten
einde het vorenbedoelde verweer 'té oou-
peeren, nog op l© merken, dat niet alleen
de markt opeens overvoerd is met con
signatie-zendingen, maar dat de voorman
nen der tuinders juist de beste weken heb
ben misbruikt voor hun operaties zoodat
het seizoen, hetwelk ongelukkigerwijss toch
reeds buitengewoon ongunstig was, als ge
ëindigd moet worden beschouwd. Er is
thans geen animo meer voor het product
tot de prijzen, die men zonder het in
grijpen van Het, Groepsbestuur had kun
nen bedingen.
Met dank voor de verleende plaatsruim
te, Heer Redacteur,
Bond van Exporteure in Groenten
en Fruit, in Nederland
J. F. OASTELEIJN,
Secretaris.
's-Gravenhage, 4 Maart 1920.
SPORÏ EK SPEL,
ACMAUIA VICTRIX PURMERSTEIJNi
1-1. i
Wie uit dezen wedstrijd mocht afleiden,
dat beide clubs op dit oogenblik reeds van ge
lijke sterkte zijn, zou zich leelijk vergissen.
Waarmee wij niet willen zeggen, dat Alcma-
ria Zondag een sprekende overwinning ver
diend had; een kleine Alcmaria-overwinning
had de houding juist uitgedrukt. Neen, wij be
doelen ermee, dat er in spel en speltechniek
toch nog maar een hemelsbreed verschil is
tusschen een kampioen 3de klas en een 2de
klasser, zelfs die het derde staat van onder
Hoe het dan kouii, dat Alcmaria het van
Purmersteijn, n.b_ spelend met 4 invallers,
niet kon winnen? Och, daarvoor zijin vere
schillende oorzaken. Op de eerste plaats 't
enthousiaste spel der kampioenen. Dat is nog
eens op den bal zitten! Daar mogen meer
geroutineerde 2de klassers wel eens een voor
beeld aan nemen. Op de tweede plaats was
de Alcmaria-voorhoede vrijwel gebroken, dooir
't gemis van Reilsma. Niet alleen presteerde
de invaller niet veel, maar ook de opstelling
Was gewijzigd. En nu hebben wij ui meer
malen opgemerkt, dat Nijman op de links,
buiten plaats niet op volle kracht speelt; hoe
wel erkend moet worden, dat hij Zondag
z'n bast deed.
En op de derde jdaals maakte de wind
een mooi spel vrijwel onmogelijk.
Van den wedstrijd zelf is niet veel te zeg
gen. Voor rust had Alcmaria wind mee, waar
door plaatsen eu schieten niet erg zuiver
waren. Wat nog op 't doel kwam belandde in de
handen van den keeper. Vermelding verdient
nog een prachtsehct van Teddy, dat eveneens
schitterend o verges toni;.! werd. Rust 0—0.
i Voor do hervatting overhandigde de heer
Lutlerot, voorzitter van Alcmaria, een fraaie
krans aan de kampioenen. In een hartelijk
speechje wenschte hij hun geluk en sprak
den wensch uit, dat in de toekomst de ver-,
houding tusschen beide vereenigingen even
vriendschappelijk aiocht zijn.
Nadat er van de kampioenen nog een foto
was genomen, werd er van beide kanten
;yeer met vuur begonnen.
AlcTparia werd nu tegen wind beter. Aanval
op aanval vïïfd ondernomen, maar de keeper
hield alles. Eindelijk bij een doelworsteling
weet Peetoom de bat iii 't net te deponeer©».
Geheel niet ontmoedigd blijven ook de gas-
leii aanvallen. Bij een dezer doorbraken loopt
de Vries ver uit maar liefst tot aan de
cornerhoek en voor hij weer geheel in z'n
doel terug is, heeft de rechtsbinnen met oen
fraai boogschot het gelijkmakend puntje gezet.
Wel tracht Alcmaria hel net opnieuw te
inden, wel neemt Huizinga eenige prachtige
corners, maar de bruine verdediging werkt
alles weg, en als Harlland die heel aardig
leidde 't einde blaast, is de stand nog
onveranderd 1—1.
Bij de bespreking van Alcmaria kunnen
wij kort zijn. De achterhoede, behoudens een
foutje van Dré, best; de voorhoede was te
veel gebroken om zich goed te kunnen ge ven.
Een bijzonder woord van lof voor de midden-
linie, vooral voor v. d. Pol. Deze speelde,
als wij in langen tija Piet van hem gezien
hadden.
Purmersteijn heeft 11 forsche, hardwerken
de mannen, die echter de techniek van het
spel nog niet meester zijn. Zoo schenen zij
er niet veel begrip van te hebben, dat er oog
zooiels als een buitenspel-regel bestaat. Mini
stens 15 goede aanvallen zijn hierop gestrandj
Zij bedenke, dal 't tactiek is van een goede
achterhoede de vijandelijke aanval buitenspel
te zetten. Bij voldoende oefening beloven zij
echter in Ue toekomst een tegenstander te
worden, waar men rekening mee moet houden,
Verdediging en vooral keeper heel goed.
Linkshalf werkt bijzonder hard. De voorhoeda
heeft goede werkers, zonder dat er nu om
bepaalde ster in te ontdekken was
V. A. F. C I GO-AHEARÜ I u—i.
Wat wel niemand verwacht zal hebben,
is Zondag gebeurd.
Go-ahead I, dat er indertijd nooit kans
toe zag R. K. A F C. 1 le kloppen en zelfs
niet van V. A. F. C. II wist te winnen, dat
zelfde Go-ahead verslaat V. A. F. C I. dat
zeer onvolledig uitkwam.
Daarom èn in verband met den wedstrijd
van Zondag 29 Febr. èn met den wedstrijd
van Zondag j.l. een opmerking,
't Is ons opgevallen, dat V. A. F. C. bij
vriendschappelijke wedstrijden liefst met dei
groootste helft invallers uitkomt; de eigen
lijke spelers zijn dan ziek; maar wij vinden liet
wel eigenaardig, dat de ziekte zich alléén!
voordoet bij vriendscliappelijke wedstrijden
en zelden of nooit bij competitio-wedstrijn
den. En dan ziet men die „zieke" spelers n b.
lanss het lijntje staan.
Dat is een teeken van weinig club-liefde.
Ware V. A. F C 1 Zondag in haar geheel uit-
gekomen, de overwinning ware overweldigend1
en aan |h"aar kant geweest
Verder „Scluvamm darüber'.
Van den wedstrijd hel volgende:
Als scheidsrechter Wortel aftrap geblazen
heeft, speelt V. A F. C I voor den wind en
pakt vurig aan, maar ook Go-ahead laat zich
niet onbeluiud en doet verwoede aanvallen,
De beide elftallen doen voor elkaar niet onder,
in deze periode (voor rust) waren ze even
sterk. Dat V. A. F. C. geen doelpunten wist
te maken, was te wijten aan de zeer groote
fout, dat veef le veel op links en veel te
weinig op rechts gespeeld werd; de verkla
ring van den linkeruiterst Zondagavond: „Ik
bon nog nooit zoo moe geweest", achten wij
wel gemotiveerd. Hij werd bijna onder de bal
len „begraven", terwijl de rechtsuiterst let
terlijk niéts te doen kreeg
Rust ging in 0—0.
Na rust heeft Go-ahead het voordeel vaa
den wind en weet ervan te profiteeren. Geen
minuten was er gespeeld of de vlugge
rechtsuiterst Jan Elfring geeft met een prach-t
tig boogscliol zijn club de leiding en dea
keeper van V. A. F. C hel nakijken.
Het punt werd o/'. in builens|)el-condilie in
getrapt.
Dit was het sein voor V. A. F. C. om er
alles op te zeiten en ze was voortdurend de
meerdere.
De uitvallen mocht niel baten en de keiharde;
scholen van Peek dien wij nog nooit zoq
hard zagen werken liepen op niets uit, dunk
zij het overgroole geluk, dat den keeper vaa
Go-ahead had. Een uitval van Gorahead deed
de harten der V. A F C,-ers trillen. De kee
per van V. A F. C, liep uit zijn doel, viet
aan en miste. Gas Donders stond in liet
doel om de bal op te vangen, indien zulks
noodig mocht blijken. T Was evenwel niet
«oodig, de rechtsuiterst van Go-ahead schoot
„naast".
Einde brak aan en bracht de overwinning
aan Go-ahead, welke onverdiend was.
Het elftal van Go-ahead zit tamelijk goed
in elkaar, maar van open spel heeft hel niet
veel verstand. Achterhoede werkte uitstekend-;
keeper was zeer gelukkig.
Rechtsuiterst on mid-half waren de besten.
Het V, A. F. C elftal was als volgt
opgesteld
Ouwens,
Mooij, Jansen,
Hensy, Bek, Van Riet,
Velzeboer, Wagenmaker, Pekelharing, Tel-
leman, Donders
Na rust vielen Mooij en van Riel uit*
voor wie in de plaats kwamen Slijderink!
en Bakkuin.
Slijderink, een kort dik kereltje, speeldo
best. Bakkum was begrijpelijkerwijze niet in
gespeeld. Ouwens bewees Zondag voor de
zooveelste maal, dat het hoog tijd wordL
dat V. A. F. C. naar een anderen keepei-
uit moet zien.
Het wegwerken en uitloopön way
diep-treurig, Mooij tamelijk; Jansen wasgoed
op dreef, hoewel hij nu en dan een fout
beging. Half-liiüe werkte best. Pekelharin(
blonk uit in de voorhoede; 't is zijnschuk
niet, dat V. A. F. C. verloren heeft, HaddeB
de spelers meer naar zijn wenken geluid
lerd, do wedstrijd .was nóg gewonnen get
worden.
Velzeboer was ook goed, maar kreeg w«H
nig le doen, Wagenmaker wordt al beteft
