R,-R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORP-HOLfAKB
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
HET WITTE HUIS.
No 88
Vrijdag 16 April 1920.
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF ALKÜAAR. TeleSccn
De vuile wasch.
FEUILLETON
BI jAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaalf franco per post t 2.50}
Met Geïllustreerd Zondagsblad 0.45 hooger.
R D A o'T IER633?
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.26 elke regel meer f 0.25 5
Reclames per regel 1 0.75Rubriek „Vraag en aan
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan alle Ib^é'e wcrdt cp eenvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ontvallen tot een bedrag van f 500,-, f 400,-, t 200,-, flOO,-, >60,-, t3B,- f 15.
Wie zich aan de Hoofdstad des Rijks
spiegelt, spiegelt zich zacht.
Deze waarschuwing mocht wel op de
voorgevels der gemeentehuizen in den
lande geschilderd of vastgespijkerd' wor
den.
Er gebeuren in Amsterdam rare dingen
in de gemeente-huishouding.
En niet bij uitzondering.
Men heeft ze maar voor 't grijpen.
Pakken we uit den hoop, het gemeente
lijk Waschbedrijf maar eens beet.
Daar hoeft men te kwader ure, onder
den invloed der socialistische utopiën ea
drijverij, dat prachtig bedrijf opgericht.
Als proeve van gemeentelijke socialisa
tie.
Een proef, die, als zooveel van hetgeen
de socialistische theoretici in hun studeer-
vertrek uitbroeden en op de publieke
markt der praktijk brengen, jammerlijk
mislukt is.
Men stelde zich gouden bergen, van het
gemeentelijk waschbedrijf voor.
De gemeente kon veel beter dan parti
culieren, en veel voordeeliger ook, dat
zaakje opknappen.
Met een optimisme, dat opvroolijkend
zou werken, als de geldel ijle e gevolgen
voor de belastingbetalers niet zoo bedroe
vend waren, heeft do gemeente Amster-
dam de taak van Jan de Wasscher op zich
genomen.
Met het gevolg, dat het eind de lasten
1 moet dragen.
Yaai af het begin is die heele wasscherij
beweging een lijdensgeschiedenis in op
tima forma geweest.
Volgens de modedeeling van B. en W„
was er sinds 1919 een verlies van. maar
eventjes een ton.
De laatste verliezen zijn nog niet eens
bekend.
En het einde?
Dat is nog niet te voorzien.
Want wie meient, dat B. en W., na hun
fiaeec met het gemeentelijk wasscherij-be-
dsrijif, waar de knapste koppen geen gat
In zien, het zaakje op de minst kostbare
manier zullen liquideeren, heeft het glad
mis.
Dat doet wel eon verstandig zakenman,
maar verstandige zakenmenschen zijn B.
en W. dor Hoofdstad nu eenmaal niet en
daarom hebben ze er iets anders op ge
vonden.
Iets geniaals.
Wat heeft de Raad, die zoo hinderlijke
dwarskijker, er eigenlijk ook meo to ma
ken?; dat is de geniale godachtengang
van Amsterdam's Gemeentebestuur.
Dus en bijgevolg hebben B. en W.
maar voorgesteld, om zelf, buiten den
Raad om, den prijs van het waschgoed te
bepalen.
Zooals men ziot, boel eenvoudig en ge
niaal.
Nog eenvoudiger en minstens even geni
aal was het voorstel der bij uitstek „kauf-
ïnaunisch" aangelegde mevrouw Pothuis
—Smit van de S. D. A. P., om het verlies
van 100.000 maar als „oprichtingskosten"
te beschouwen.
Als de nieuwbakken „Senatrice" derge
lijke gijntjes in de Eerste Kamer ver
koopt, kan ze daar veel pleizier beleven.
Men staat trouwens versteld over de
„Unverfrorenheit" we gebruiken hier
met opzet dit Duitsehe woord, om het
krasse Hollandsebe woord dat aan de
spits onzer pen biggelt, binnen te houden
waarmoe B. en W. verder voorstellen
den prijs van de wasch van 28 op 38 cent
per K.G. te brengen.
En zulks, terwijl het gemeenteraadslid
Ter Haar, op schrift kon laten zien, dat
de Vereeniging van Waseh-industrieelen
bereid is de vuile wasch voor 22 oent aan
te nemen.
Terecht stelde dit lid dan oo-k voor, het
bedrijf maar op te doeken.
Met het door te zetten, gooit men fei
telijk maar goed geld naar kwaad geld. En
de heer Ter Haar toonde aan, dat de Ge
meente met te dure arbeidskrachten werkt.
De jonge waselimeisjos verdienen in het
particuliere waschbedrijf van 8 tot 10 gul
den; bij de gemeente 15 tot 20 gulden. Toch
is 10 gulden voor een 16-jarig meisje niet
weinig.
De wasehverzendingsinrichtiugeu ver
dienen cp de 32 cent per K.G. -iog tien ets.,
dat is toch minder dan de gemeente
vraagt.
Verdiend was de wijze, waarop deze heer
de socialistische bedrijfsleiders der ge
meenten in 't ootje nam.
De Wethouders Wibaut en De Miranda
te Amsterdam; wethouder Duys te Zaan
dam, zijn nu een eenmaal koopman en
ze blijven koopman, riep hij uit, onder
het spotgelach der achtbare vergadering.
Was het eind van do historie nu, dat
B. en W. of de heer Ter Haar hun zin
kregen?
Geen kwestie van.
Do behandeling van de vuile wasch
vindt de Amsterdamsche Raad vee] te ge
zellig.
Mr. Zadok van den Bergh, die zich no,g
al eens het air geeft van een Mentor in
dat „illustre" lichaam, waar zooveel on
stuimige Aclpllessen en Ajaxen den boel
op stelten plegen te zetten, en in 't hon
derd sturen, bepleitte de instelling van
een commissie van onderzoek.
Alle gegevens ontbraken om de zaak
oordeelkundig te beoordeelen, beweerde
hij.
Een voorstel, waarmee de communisti
sche mevrouw Van Zelmvan den Bergh
wel zoo goed was haar instemming te be
tuigen, mits die commissie zou bestaan
uit arbeiders, te kiezen uit het personeel
der gemeentelijke waschinriehting zelf!!
Die gewikste dame weet wel waar Abra
ham den mosterd haalt.
Intusschen, men kwam Woensdagavond
nog tot geen besluit.
Zoo gauw moet die geschiedenis ook
niet aan beur eind komen.
Want:
„Het wassehen is een schoone zaak,
„En schaft de Hoofdstad veel vermaak."
VAN DEN BALK EN DEN SPLINTER.
In de socialistische en communistische pers
is heel wat te doen geweest over de „ver
wildering" der burgerwachten naar aanlei
ding van de stompen en klappen, die Lou de
Visser in Heerlen schijint te hebben opge-
100 pen.
Zoo schreef „Het Volk"„dat de voortdu
rende ophitsing door officieren, priesters en
andere vertegenwoordigers van Staat en
Kerk op den duur dergelijke gevolgen moest
hebben, ligt voor de hand''.
„Eerstens merkt de „Volkskrant" hier
op is het nog niet bewezen, dat de bur
gerwacht hier schuldig is. Tweedens keuren
wij een gewelddadig optreden tegen wie ook
ai"
Maar „Het Volk" moet waarlijk niet
praten van voortdurende ophitsing door
officieren en priesters.
„Het Volk" schijnt ons volk al heel
weinig te kennen. Of beseft het niet, dat
onze uit den aard kaltne en vreedzame
landbevolking het dreigen met revolu
tie, telkens en telkens weer, moe wordt?
Beseft de redactie niet. dat het voort
durend onrust verwekken, het dreigen
met in de war sturen dier staatsmachi
ne. onze vreedzame bevolking begint te
vervelen?
Beseft men niet. dat de breede massa
des volks, die prijs stelt op hare rech
ten en vrijheden, op hare meening, zich
op de duur verzet tegen hun dreigen
met tiranniseeren?
Ons volk gaat zich afvragen be
luister maar eens de gesprekken op de
dorpen moeten wij ons nog langer
op den kop laten zitten van die revo-
lutionnaire bende, die ons maar dreigt
met werkstaking en stopzetten van dit
en van dat en met revolutie, die den hee-
len boel in de war wil sturen? „Ze
moesten ze
Men ga maar eens onder die breede
massa luisteren en men zal ervaren, dat
het volk dat lantaliseeren m-oe is.
En zoo is het verklaarbaar dat men
dingen doet, die oók wij afkeuren.
Maar men moest bedenken: wie een
rustigen hofhond telkens en telkens ver
ontrust en sart moet zich niet veiwcn-
deren als hij eens uitschiet en de tan
den in je kuiten zet.
't Is wel fiaai als men door eigen schuld
gebeten wordt, te schreeuwen: dien hond
hebben de knechts en meiden en de baas op
gehitst!
Een groep heethoofden uit onze groote
steden vormen niet het volk,' al spreekt Da-
vin Wijnkoop steeds van het arbeidende volk.
Het arteidersvolk moet niets van zijn moeten
staat hebben, het weet; te goed wat caar
over onze grenzen gebeurt en is gebeurd.
Nieuwe Puteohgievaron.
Er wordt de laatsfe dagen in Duitsch-
la-nd weer druk geschreven en gesproken
over nieuwe reactionaire revolutiepogin-
gen. Kapp zelf js wei van de baan; het
heet dat nij per vliegtuig naar een neu
traal land is gevlucht. Maar vele offi
cieren van het ,0:1de regime schijnen op
een nieuwe omwenteling te blijven hopen.
Vooral ia Hommeren schuilt het gevaar.
De Koln. Zeitung veraam gisteren om
trent een en ander uit Berlijn, dat naai
de meening der rijksregeering verwikke
lingen niet zijn uitgesloten. Toch wil de
rijksweerminister de in Hommeren be
gonnen voorbereidingen geen militairen
Putsch noemen, omdat de in deze aan
gelegenheid betrokken per.01:en voor het
grootste gedeelto geen beroepsmilitairen
zijn. En daarom schijnt men over het al
gemeen te BerLjn een geruststel.c.ide
meerling' over den gang van zaken te
hebben, al wordt de kans op verwikke
lingen niet ontkend.
De Köln. Zeitung teekent hierbij aan,
dat de pogingen tot geruststelling, die
van zoogenaamd bevoegde zijde gedaan
worden, in werkelijkheid niet veel tot de
geruststelling kunnen bijdragen. Ook was
het gerucht verspreid, üat de boeren in
Pommeren, in afwachting van den ko
menden Putsch, sedert ongeveer acht da
gen alle kolenleveringen zoo goed als ge
heel gestaakt hebben.
Merkwaardig doen de all-Duitsche bla
den en de conservatieve politieke par
tijen hun best om eventueels nieuwe re
volutiepogingen reeds van te vo-ren te
Laken en er alle mede verantwoordelijk
heid van te ontkennen. Zoo schrijft de
Deutsche T ages zeitung een scherpe waar
schuwing tegen nieuwe Putsah-onderne-
mingen neer.
Dit all-Duitsche blad publiceert ten eer
ste een waarschuwing van de Duitsch-
nationale volkspartij, die als volgt luidt:
„In mededeelingen, die zoowel van de re
geering als van andere zijde uitgaan,
wordt de ernstige vrees geuit, dat nieu
we Putsche in voorbereiding zijn. Daar
bij wordt ook gesproken van deelneming
van communistische elementen. Het par
tij be-tuur van de Duitsch-nationale volks
partij wijst opnieuw op het grondwette
lijke standpunt van de partij, die elke
handeling in strijd met de grondwet on
voorwaardelijk veroordeelt. Nieuwe om
wentelingen zouden een niet te overzien
onheil over U-i'.schland brengen. Het par
tij Ie- tur van de Duiiseh-nationale volks
partij verwacht van de vrienden der par
tij in het geheele land, dat zij, wanneer
zij ooit van zulke plannen ken
nis krijgen, daartegen met alle macht zul
len optreden. Voor licm, die deelneemt
aan handelingen in strijd met de grond
wet is ia de Daitseli-nationale volkspar
tij geen plaats."
Hetzelfde b r:l publiceert een oproep
van den „Bovc der Landwivte" en den
„Deutschen Landbünd," die als volgt
luidt: „Do Entente pischt de ontbinding
van dc „Einwohnerwehren." Dit bericht
moet in alle kringen van het Duitscha
volk groote opwinding teweeg brengen.
De gebeurtenissen der laatste weken heb
ben duidelijk bewezen, hoe onvoorwaar
delijk noodzakelijk de oprichting van
„Eiüwoiinerwehreu" juist op het land is.
Wanneer zij zichzelf niet voldoendo ver
dedigd, staat de bevolking bloot aan plun
dering e-n bedreiging van liet leven door
de bolsjewistische elementen. Dat betee-
kenfc in uitgebreider zin: storing der le
veasmiddelenvoorziening en hongei sncocl
voor het geheele Duitsehe volk. Tegen
dezen onreelitmatigen eisch van onze vij
anden moeten wij krachtig opkomen. .Wij
verwachten van de reg'eering, dat zij alle
middelen zal aanwenden om dezen nieu-
'wen aanslag op DuiischLands rust en vei
ligheid te verhinderen. Landgenoqten,
protesteert overal eenstemmig en met
kracht tegen uw ontwapening, want wan
neer de Duitsehe landbouw onbeschermd
is, „heeft het Duitsehe volk geen broodI"
Deze oproep is aan de bevoegde rijks-
en staalsautoriteiten reeds toegezonden.
Ernstige mededeelingen doet de Vor-
wiirts:
„Uit Voor-Pommeren vernemen .wij, dat
de tijdelijke vrijwilligers daar niet wor
den ontslagen. In Greifswald houden de
ijdeIjk-vTijwiliiue st-denlen voortdurend
oefeningen in het scherpschieten en het
werpen met handgranaten. Van ontslag
der Gallische troepen js geen sprake.
Staat se ommis aris kameraad Krüger heeft
b.v. ontdekt, dat in het begin van de vo
rige week een groot aantal hunner op
Ganlieim was. Zij worden niet ontslagen,
maar in Krawok (Mecklenburg) bijeenge
bracht. De beruchte kolonel Bischoff heeft
kort na Paschen in Greifswald met een
groote kliek officieren geluncht en hun
daarna mededeeling van zijn plannen ge
daan. Tegen Bischoff js een bevel tot
in hechtenisneming uitgevaardigd."
Ten slotte wordt in de Vossische Zei
tung melding gemaakt van samenwerking
tusschen geheime communistische genoot
schappen en officieren van het oude leger,
Duitschland is dus de crisis nog niet
te boven!
Communistische gruwelen.
Uit Hamborn wordt gemeld, dat daar
den dag na den aanval op do optrekkende
troepen zeventien geheel ontkleed© lijken
zijn gevonden. Voor zoover ze herkend
konden worden, waren het alle rijksweer-
soldaten, die levend gevangen genomen
waren.
159.)
'Mijn omgahg bepaalde zich als kind bij
voorkeur tot het mannelijk geslacht, zoodat
toen ik den maagdel ij kon leeftijd bereikt
'had, ik geen enkel meisje vond, dat ik
,mijn vriendin kon noemen.
Een gevoel van schaamte em eerbaar
heid dat toen in mij' ontwaakte, belette
mij verder op zulk een familiairen voet
(met het andere geslacht om te gaan
en nu stond ik geheel alleen on begreep ik
«eist recht welk eene verkeerde stelling
ïk in de maatschappij had ingenomen.
Ik werd verdrietig, ja, tusschenbeide
000 moedeloos, dat ik het excentrieke
idee opvatte van marketenteter te worden,
4eto wat natuurlijk volstrekt niet met dé
plannen mijns vaders strookte want hij
had mij1 als jongeling een hoogen militai
een rang in het leger willen zien inne
men, maar had hij kunnen vermoeden,,
dat ik gewoon soldaat zou blijven, zeker
<S>u hij mij Jiever eeu andere levensbe
stemming hebben toegedacht; bovendien
het was ook een bespottelijk denkbeeld
marketenteter dat was ook te gering.
De militaire glorie bleef intusschen
bij mij schering en inslag. Ik droomde
altijd van gevechten te voet en te paard
en als ik een enkele maal aan den dood
dacht, scheen een sterfbed op het veld
van eer mij' het verkieselijks! Roem en
eer waren voor mij' alles; wat daar buiten
lag kon mij1 niet bekoren.
„,0, had/de ik toen alles geweten als nu
Hadde ik ingezien dat da menscli van
aardsohe glorie niet voortdurend voed
sel voor zijn ziel kan erlangen en het
juist nederigheid en ootmoed zijn, welke
hem geschikt maken een goed te beërven
dat nooit meer vergaat.
„Ik kan niet zeggen, dat mijn vader mij
als protestante eene ongodsdienstige op
voeding had gegeven, maar het sprong te
veel in het oog, dat dit alles voor den
vorm geschiedde, om, zooals velen zeggen
toch „iete" te hebben waaraan man zich
vastklampt, daarbij begreep hij ook te
recht, dat de zedelèer, in dan ehristelijken
godsdienst vervat, voor eon »«teje oiMjjs-
baar is, wil het zioh voortdurend kunnen
beroemen op oen vlekkofcoaoa levons-
waodel. »Wat hj vooe zwik ooit getestf"
In Gelsenkirchen deelde de oers'e bur
gemeester mede, dat het Comité van Ac
tie 721),-145 mark van de stad heeft af
geperst. Daarbij komen nog de onkosten
voor het begraven der slachtoffers en an
dere betalingen ter hoogte van 245.00(f
mark. De door d"o burgerij aangegeveitf
schade door plunderingen en „requisition"
bedraagt rond 2,070.000 mark. Door deels
buiten de stad liggende streken werd nog
een schade van 1 milliocn mark opgege
ven.
GEMENGDE BUiTENL BERICHTEN.
1 Mei te Parijs.
Mag men den correspondent van de Etoiie
Beige ie Parijs vertrouwen, dian zal de 1 Mei
staking in d'e Fransche hoofdstad dit jaar
atoemeener zdjm dan verleden jaar. 1 oen heb
ben gas en electriciteit, op enkele oogenbhk-
ken na» geregeld doorgewerkt. Dit maal zal
het niet zoo verloopen. De 'bond van arbei
ders in het gas- en electriciteitsbedrijf heeit
een beroep op zijn leden gedaan om den len
Mei gedurende '24 uur het werk te staken.
Ook de hond van transportarbeiders zal
aan de staking deelnemen. De spoorweg-
mannen van <te ParijsGrleansmaatschappij
willen zich niet met een staking van 24 uur
tevreden stellen. Zij willen een werkstaking
van on'topekten -duur fanneer het Algemeen
Verbond van den Arbeid geen voldoening
krijgt ten opzichte van een nauwkeurig om
schreven program, dat heet zal aanbieden.
Voorts schijnt er gerekend te moeten worden
op' een uitgebreider actie dan verleden, jaar
der post- en telegraafmenschen, misschien
wel op een algeheele staking van brieven- en
telegrambestellers.
Ter dood veroordeeld.
Dinsdagochtend is in de Strangevvays Gaol
le Manchesier, een doodvonnis voltrokken.
Een officier, Holt genaamd, was beschul
digd eenige maanden geleden zekere Mrs.
Breaks in de duinen bij St. Anne's-o-n-Sea te
hebben vermoord. Hij had zooveel invloed op
haar, dat ze kort voor haar dood een groote
levensverzekering ten zijnen gunste afsloot.
Holt ontkende den moord, werd echter ter
dood veroordeeld en is Dinsdag opgehangen.
Twee Italiaansche vliegtuigen, die deel
namen aan den vlucht Rome—Tokio» zijn hij
Aleppo door Arabieren met machinegeweer
vuur neergeschoten. De Arabieren hebben de
toestellen gehouden, doch de vliegers toege
staan om over Konsiantinopel naar hun
land terug te keeren. Een van de vliegers
was tijdens den geheelen oorlog aan 't front
geweest, zonder ooit gedeerd te zijn,
Te Benthem staken de rechterlijke amb
tenaren als pretest tegen de uitzetting vaa
den eersten staats-advocaai. Zij hebben zidr
met de ambtenaren in de andere plaatsen u»
verbinding gesteld om in het geheele gebied
een algemeene staking tot stand te brengen.
De krijgsraad te Duisburg had dezer
dagen vijf personen ter dood veroordeeld.
Van hoogerhand is nu de krijgsraad als
vooroordeeld gestaakt, waarna een nieuwe
rechtszitting werd gehouden, waarbij aan
den militairen voorzitter een beroepsrechter
en een arbeider werden toegevoegd.
De terdoodveroordeelingen werden toen
opgeheven.
De brandweerman Appelman te Keu
len heeft anderhalf jaar geleden zooals nu
na een twist met zijn vrouw pas door deze
is uitgebracht, zijn ziekelijke zoontje van 7
jaar, aan wien rij een hekel had, op een uit
stapje doogeschoten en begraven.
De iegeering van Haiti heeft, naar in
Duiischland bekend is gewerden, aan zestig
in Haiti woonachtige Duitschers het verbjijf
ontzegd, wegens deelneming aan den laat-
sten negeropstand.
de, en dacht,; dat kwam er zoo nauw niet
op aan, als ik maar geloofde en daarin
het middel vond om braaf te blijven,
want zoo dit niet gebeurde zou hij oneer
van mij' beleven, en hij bezat eergevoel
genoeg, om den dood boven da schande
te verkiezen.
,„Ik had den ouderdom van 19 jaren
bereikt, toen ik in kennis kwam met ©en
eersten luitenant, die in mijn vader een
beschermer vond en eenmaal zijn bevorde
ring tot den hoogs ten militairen rang
waarschijnlijk aan zijn voorspraak zou te
danken hebben. Het was een aardig, be
leefd jongmensch, theoretisch in den
krijgsdienst goed onlwikkeld, maar te zwak
om zich tegen de vermoeienissen van
den oorlog bestand te voelen, en alzoo
praetisch ongeschikt voor militair. Katho
liek opgevoed bleef hij' zijne belijdenis
gebouw, ofschoon men hem geen ij veraar
voor 't geloof kon heeten, daar hij, zoo
ik mij' herinner, zijne verplichtingen slechts
met een zekere wankelmoedig© traagheid
nakwam In alle opzichten verdraagzaam
tegenover andersdenkenden, kon hij zich
toch met het protestantisme niet veraani-
gen en hing het geloof zijner vaderen
aan raet eene voorliefde en trouw, welke
bewondering verdienden. Mijln vader was,
zooals ik zeide, hem nogal toegedaan,
hij werd onze hiusvriend, en, na twee
jaren bij ons verkeerd te hebben, mijn
verloofde. Mocht de eerste Ludwich
Traumbach gaarne lijden, hij had op den
langen weg ook mijne genegenheid ge
wonnen, en daar hij geen mededingers
naar zijn hand had en ik dus niet in de
gelegenheid was te ontdekken of er ook
nog edele karakters bestonden met wel
ker bezitters ik liever het levenspad had
wijlen bewandelen, voldeed ik aan het
verlangen mijns vaders en gaf aan het
aanzoek des jongen krijgsmans gehoor,
toen ik het nog gaarne wat in beden
king had gehouden. Doch wat ik ook
op een schielijk genomen besluit mocht
tegen hebben, één gedachte troostte mij 5
hij was soldaat.
Mijn vader, die niet van lang dralen j
hield, gaf aan den wensch van zijn
jongen vriend gehoor, om zich spoedig
met mij in het huwelijk te verbinden,
te meer vond hij dit verkieslijk, daar
er alle kans bestond dat er spoedig
een oorlog tusschen Pruisohan en Frank
rijk zou uitbreken en Ludwich, alsdan
van mijl geseheiden moetend» leven, zich
troosten kon d«$or de gedachten dat hij
voos» altijd a*K mij verbonden was.
„Op liet laatst van September, in hec
jaar 1806 brak werkelijk de oorlog met
Frankrijk uit. Verschillende legerkorpsen
verlieten Berlijn, met hen mijn goede
goede vader en Ludwich Traumbach, dien
ik slechts drie weken als echtgenoot had
bezeten. Het afscheid was treffend. Ik
bleef met een oude meid alleen ach
ter; dit maiakte mij zeer bedroefd, doch
het was in de eerste dagen mear de
eenzaamheid, doch het afzijn der dierba
ren veroorzaakt, dat mij griefde (daar
ik den oorlog als noodzakelijk be
schouwde voor den krijgsman, die roem
en eer wil verwerven), dan eigenlijk
de vrees voor een noodlottigen afloop
welke menigeen in mijne plaats zou ge
pijnigd hebben. Helaas' ik wjst niet tot
welk een prijs de militaire glorie ge
kocht wordt. lit wist het niet, maar ik
zou het weten, want de oorlog gingeen
offer van mijl edsehen, dat m;ij des te
zwaarder viel, omdat ik onzinnig genoeg
was om zoo iets niet tot de mogelijk
heden tie rekenen.
(Wordt vervolgd.)