P,t. wmuws- EN advertentieblad voor noord-hot.».and
ÏNo. 133
Donderdag 17 Juni 1920
13e Jaargang
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Tel©i?©©n. redactie 033.
De eerste stap.
Hevolüiioimalre
landtj.
dwmge-
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FRUILLKTt )V.
SCHlkD EN böETr
Abonneenentsprljsj
Per kwartaalf 8,—, franco per post f 2.B0j
Bet Geïllustreerd Zondagsblad 1 0.45 hooger.
i m/\|" a fa/a sjk Bk ADMINISTRATIE 433*
AdvertentSeprijei
Van 15 regels f 1.25 elke regel meer f 0.26j
Reclames per regel I 0.75; Rubriek „Vraag en aaa*
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
&ai> all® aiscnné'E scrdt cp senvraag gratis een
polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van 1600,-, 1400,-, 1200,-, fïOO,-, f 60, 135,— 9 IS.—
Er had Woensdag in den Haag eer.
merkwaardige gebeurtenis p-laats. Hei.
groot en eerbiedwaardig gebouw, waaraan
teekenaars van spotprenten al zoo menig
maal het bordje „onbewoonbaar" hebben
gespijkerd, zal heden niet langer meer als
curiosum dienen voor belangstellende
vreemdelingen, maar aan zijn bestemming
beantwoorden.
Woensdag zijn te 's-Gravenhage dc
voornaamste juristen der wereld samen
gekomen in *t Vredespaleis. Deze
grootscke schepping van Carnegie beeft
daar in de Nederlandsche residentie ai
veel te la.ng ten spot der menscbelijke be
schaving gestaan.
Toen bet plan voor den bouw tot stand
kwam, werd bet door heel de wereld toe
gejuicht. Maar hoe niter de voltooiing
naderde, boe dichter de politieke on
weerswolken zich aan den internationalen
hemel samenpakten: bet monument van
den vrede heeft daar al die gruwelijke ja
ren van mensch emnoord op onzen vreed-
zamen bodem gestaan als een stille aan
klacht tegen de onmacht der wereld
machthebbers om door tractaten en over
eenkomsten oorlogen te voorkomen, om
door scheidsrechterlijke uitspraken ge
schillen anders dan met de wapenen te
beslissen.
En toen aan het bloedvergieten ten
slotte een einde was gekomen, had men
mogen verwachten, dat de piaats, waar
het Vredespaleis stond, althans de zetel
tou worden van den met veel pathos aan
gekondigden Volkenbond.
Schuwden de stichters van den Bond,
welke naar het heette den wereld
oorlog van 1914 tot den laatste zou maken,
het land, waar de neutraliteit met zoo
groote nauwgezetheid was bewaard; waar
de borden van J ustitia's weegschaal nooit
'ta haar scheef hingenï Dat was eensiecht
toeken, niet zoo zeer voor het land, het
welk gemeden werd, als voor de wereld,
die naar rust en vrede snakte en deze
weldaden in de toekomst alleen van een
strikte rechtvaardigheid en een nauwge
zet naleven van aangegane verplichtin
gen, verhopen mag.
De samenstelling van het dagelijksebe
bestuur van den Volkenbond, waarbij één
groep machthebbers blijft overheerschen,
de beletselen aan verslagen volkeren in
den weg gelegd om tot den Bond toe te
treden, wettigden maar ai te zeer dit
wantrouwen.
Gisteren was er echter 'n lichtpunt aan
den nog altijd duisteren internat ionaal -
politieken hemel, in het verdrag van den
Volkenbond komt een bepaling voor, dat
er zal gesticht worden een blijvend Hef
van internationale justitie. Dit Hof zal
kennis nemen van eik geschil van inter
nationalen aard, dat partijen haai zuiien
voorleggen. Het zal verder adviezen ver
strekken over elk geschil of elk punt, dat
de Raad of de Vergadering van-uen Vol
kenbond bij het Hof aanhangig zal ma-
keu.
De Nederlandsche Regeerin.g heeft hel
lofwaardig initiatief genomen, om de ju
risten-commissie, welke een ontwerp
werkplan voor dit Hof zal samenstellen,
naar den Haag uit te noodigen en het
Vredespaleis veer dit gewichtig werk be
schikbaar te stellen.
Onze Minister van bnitenlandsche Za
ken heeft gasteren in Carnegie's Vredes-
tempel het puik der mannen op interna
tionaal rechtsgebied ontvangen.
Wij weten wel, dat deze geleerden nog»
naar een eersten stap gaan zetten; dat
,un werk gesteld dat het slaagt nog
ran de vergadering van den Volkenbond
noet worden voorgelegd. Dat, wanneer
.eze den arbeid goedkeurt en het Hof
van Internationale Justitie tot stand
.vomt. het nog aan de twisende volkeren
nn aan den Raad van den Volkenbond in
Je toekomst staat, om gerezen geschillen
voor een scheidsrechterlijke uitspraak
voor te dragen. Het Hof zal niet de dwin
gende macht hebben, om alle conflicten,
welke tot een bloedige botsing kunnen
leiden, aan zijn rehtspraak te onderwer
pen.
Maar toeh, wanneer zulk een Gerechts
hof er eenmaal is, zal een groote stap op
't moeilijke pad naar den biijvenden vre-
Je gezet zijn. Er is dan tenminste een li
chaam, waarheen de parlementen en vol
koren kunnen verwijzen, wanneer de re
geeringen aankomen met een oorlogsver
klaring.
Aan de verdere ontwikkeling van de
vredesidee zal het niet voor een gering
deel liggen, of de volkeren Ln de toe
komst inderdaad zullen vluchten naar dat
Hof van internationale Justitie, alvorens
zij zich opnieuw 6torten Ln de gruwelen
van een bloedige worsteling.
De vooruitgang der vreuesgedaehte en
van den geest van christelijke verzoening
onlangs nog met zooveel klem door Z. H
den Paus gepredikt, zal beslissen, of het
Vredespaleis in den Haag een blijvend'
bespotting van mensehelijke onmacht of
een monument van redding en verlich
ting in ooigenbÜkken van wereldcrisis zal
zijn.
Zaterdagnaéht 20 Juni. te 12 uur. zal de
boycot van. Hongarije ingaan, een boycot
die uitgaat van het internationaal Verbond
van Vakvereenigingen.
De heer Edo kimmen, secretaris van dit
Vakverbond, gaf als rechtsgrond ip v or
het feit. dat men van arbeidersziide poogt,
een land totaal van net dagelijksoh verkeer en
het gewone leven uit te sluiten: het alge
meen menscbelijk gevoel.
llaar als dat zoo is, dan vragen wü
waar was dit algemeen menseiieliik gevoel
bij h6t Vakverbond, toen in Hungarüe de
bevdking door den bolsjewist Bela Kun en
zijn tracranten. mishandeld, gedecimeerd en
uitgemergeld werd?
Dat algemeen menschelilk gevoel open
baart zich bij het Internationaal Vakver
bond op zeer eigenaardige en verdachte
wijze.
En het beroep er op. lijkt ons hier weinig
meer dan een holle frase, om politieke oog
merken van slecht allooi.
Lukt de sckandeliike loeleg van het Vak
verbond. dan ontvangt Hongariie van af
den 20sten dezer geen levensmiddelen, of
andere voorraden, geen brieven, of tele
grammen meer. Van de gemeenschap met de
buitenwereld wordt het afgesneden en. voor
zoover bet zich 2elf niet redden kan, aan
den hongerdood prijsgegeven.
Rotterdamsche bootwerkers zullen geen
goederen laden met bestemming naar Hon
garije: Nederlandscth treinpersoneel geen
trein bedienen, waaraan wagens naar Hon
garije worden verzonden, misschien zelfs
niet waarin reizigers naar Boedapest plaats
nemen: Nederlandsche post- en telegraaf-
beambten zullen geen brief of telegram ver
zenden, voor Hongarije bestemd.
Als de boycot geen schijnvertooning
wordt, dan brengt hii in ons land tal van
menschen in conflict met hun plicht.
Terecht schrijft het „Huisgez.", dat de
Staat der Nederlanden om een concreet
voorbeeld te noemen niet kan toelaten,
dat post- en telegraafbeambten brieven en
telegrammen voor Hongarije niet behande
len, maar laten liggen.
Zoodra zich het geval voordoet, dat een
beambte een brief of telegram voor Hon
garije niet wenscht te behandelen, ontstaat
dienstweigering, met de gevolgen van dien.
Ook spoorwegmaatschappijen en particu
liere werkgevers zuilen allicht ongeneigd
zijn, omdat het Internationaal Vakverbond
het parool van de boycot heeft uitgegven,
daarin te berusten en daartoe mee te wer
ken.
Er zullen dus, zoodra tot de practisehe
toepassing van de boycot toe komt, conflic
ten rijzen en slachtoffers vallen.
Aan de tirannie nu. van een particuliere
vereeniging, die vandaag Hongarije als
slachtoffer uitkiest, morgen zich op een
ander land wil werpen, mag men tot geen
pi'iis toegeven.
Het is een eerste proefneming, een soort
krachtproef van een revolutionnairo bewe
ging, die op aeze wijze de gevestigde orde
wil verstoren en het revolutionnaire senti
ment tot heerscher van Europa wil maken.
Onze communisten en sociaal-democraten
mogen het prachtig vinden, alle anderen
moeten zich eenparig verzetten tegen deze
nieuwerwetsche dwingelandij en haar zon
der pardon neerslaan.
Elke aarzeling zou hier eon fout wezen.
Tegen een internationalen aanval voeg!
internationaal verweer, en zoo moet het
vaststaan, dat de toeleg om Hongariie van
de internatinale gemeenschap af te sniiden,
met de krachtigste midae'en en onverbidde
lijk wordt afgesneden.
JUIST DAAROM.
Naar aanleiding van het Communistisch
congres tellaarlem. waarvan we dezer dagen
het een en ander vertelden en waarop van
alles tot en mei het schandeiiiks.e dat zich
denken laat. werd vertoond, schrijft het Huls-
gezin"
„Wat daar aangeprezen werd is de
fraaie leer die we in Rusland zien in piac-
tiik gebracht en die kor,en tüd ook in
Beieren enHongarije is toegepast.
Die dit voors.aan. zijn maar een handje
vol, zal men zeggen.
Zeker, en men kan ook zeggen, dat de
S. D. A. P. als zoodanig de felheden en
misdadige krankzinnigheden op het revo-
lutionnaire congres gedebiteerd, niet onder
schrijft.
Dat doet zij niet, maar zij gaaf in die
rich.ing en straks zal ze niet in slaat blij
ken de geesten, die ze heeft opgei oepen
te bezweren.
Niet 1 roeistra zal. als de zoo vurig ge-
wenschte cliaos er is, de leiding hebben,
ook niet Wijnkoop, maar de obscure bom
menmaker. de man die de bourgeoisie
rechteloos verklaart, de Bela Kun's in het
N. A. S. en in de communisdsche partij.
Dit is -heel den loop der geschiedenis
door, zoo geweest; dit zal ook in de toe
komst zoo blijven."
En juist daarom is de houding der sociaal
democratische IeL'ers, reforaiis.en en mei-re
formisten, zoo onverantwoordelijk.
DE CRISIS IN DUriSCHLAND'.
Dr. Trimborn is er nog niet iu gelul,
accoord te treffen met de versehi.lcnd
partijen; hij geeft echter den moed nicl
op, onderhandelt verder- Mocht hij nie.
slagen, dan zou misschien Ebert de op
dracht tot een kabinetsformatie aan dei,
democraat dr. Schi.fer geven; maar dere
zou at evenmin een gelukkige combinaiL
vormen.
Aau een zaken-kabinet schijnt men n,e,
meer te denken.
Waarschijn'ijk zal men genoodzaakt
zijn voorloopig met de oude ministers
voort te regecren.
De Rijksdag.
De voorzitter der Nationale Vergade
ring Fehrenbach, heeft, naar officieel
wordt meegedeeld, den nieuw gekozen
Rijksdag op Donderdag 24 Juni, 's mid
dags drie uur, bijeengeroepen.
DE HANDELSBETREKKINGEN MET
RUSLAND.
De Belgische en Japansehe regeerin
gen hebben lesloten aan de besprekingen
deel te nemen, welde de Britsche regee
ring met Krassin voert.
Een correspondent van de „Echo de
Paris" meldt uit Stockholm aan zijn blad,
dat het voorbeeld van de Zweedsche in-
dustrieelen gevolgd is dcor de Noorsche
la i rik an ten. I-let blad „Dagens Nyheter"
bericht n.l., dat do firma Juul belangrijke
contracten heeft afgesloten met de bol-
sjewiki, en. dat zij reeds een zonding goud
als voorschot heeft ontvangen.
De brief van Lenin aan de Engelsche
arbeiders wordt door de Duiische socia
listen ongunstig gecritiseerd. De „Vor-
warts" zegt: Belachelijk is de kortzich
tigheid, waarmede Lenin ook nu nog vast
houdt aan de hersenschim van de were'.d-
revo ulie in Engeland.
De „Evening News" publiceerde giste
ren een scherp artikel van den Engel-
.schea minister van oorlog, Winston Chur-
ehi.l, tegen Lenin naar aanleiding van
deii brief, dien de Engelsche arbeider&de-
lega ie van Lenin heeft ontvangen. In zijn
artiiel noemt Lord Churchill Lenin een
monster, zittende op een troon van doods
hoofden.
De bekende Engelsche arbeidersafge
vaardigde O'Grady, die indertijd door de
Jonge selie regeering naar Kopenhagen
werd gezonden om met Litwinof over de
uitwisseling der krijgsgevangenen te on
derhandelen, verklaarde, dat Churchill's
artikei hem ten zecrsie heeft verrast, daar
het in strijd s Lijnt te zijn met li&tgeen
Lloyd George verleden weck in het La
gerhuis zeide over de Rus ischa kwestie.
DE ZWARTE Ti O' PEN.
De Eransche negertroepen, die voor
eenige weken uit het Rijnland werden
weggenomen, zouden van daar naar Syrië
worden verscheept. Dit doel was den troe
pen geheim gehouden geworden, daar on
der hen reeds sterke ontevredenheid
hecrschfe, omdat men lien van den Rijn
had weggenomen, waar het hun uitste
kend beviel en waar zij ook nog lang
hadden wil?n blijven, ofschooa vele van
hen reeds 6 jaren dienst doen. Toen zij
vernamen, dat de transportschepen naar
Syrië zouden gaan, weigerden zij dienst.
Hun officieren konden niets meer tegen
heil uitrichten en volkomen gebrek aan
discipline leidde tot bedreiging der of
ficieren, die moesten viuch en. Be negers
hebben in het havenkwartier ais vanda-
Vrij naar net Engejsch van A S. Swan;
Gei"foriseerde vertaling
3.
Zooveel wisten ze, dat het een
ïngelukkig huwelijk geworden was, maar
Isabella Faussit' was óf te tro.seli om
hulp te vragen óf ze had geen hulp noo-
d g. Voor hém was zij in ieder geval ver-
gloren, en meer dan eons was Arthur
Faussit in de verzoeking gekomen om
te morren tegen God, Die hem zoo zware
beproeving overzond. „Want" zoo zeide
hij van zichzelf, „hij mocht misschien
al eens hard geweest zijn, hij was altijd
voor iedereen rechtvaardig. Misschien had
nij coz E et altijd verstandig gehandeld
met zijn kinderen, maar hij was steeds
een edelmoedig cn liefhebbend vader
voor hen geweesf."
cn Bryr.n uitgezonderd
nadien zijn kinderen hot hem met ondank
Vergolden.
,,Wcet Croffrey dat je hem met de
dochter van Fletcher gezien hebt", vroeg
Lij.
„Ja, ik heb hem er over gesproken".
„En wat zelde hij
„Och, precies wat men in zulke om
standigheden van Geoffrey kan verwach
ten", antwoordde Bryan met een spot ten -
den glimlach. Hij verzocht mij met meer
kracht en nadruk dan beleefdhe d mij
met mijn eigen zaken te bemoeien".
„Zou je denken dat Clara van dat alles
iets geweten heeft, en dat ze daarom de
verloving verbroken heeft?"
„Dat zoru ik niet denken, valer. Zoo
licht waaien de praatjes uit Branethorpe
niet over naar Feloo&a."
„Je doet alsof Branethorpe en Felcote
duizenden kilometers van elkaar liggen,
en 't is een ais .and van nog geen drie uren
gaans. Ik ben er zeker van dat Clara, die
historie geweten heeft. En zooiets vergeeft
een vrouw natuurlijk niet.
„Waar zou Geoffrey op het oogenblik
steken?"
Bryan haalde de schouders op. „Een half
uur geleden zag ik hem bij schacht num
mer drie".
„Hij zal zich natuurlijk hier wel niet
komen verkloeden voor hij naar huis gaat.
Ik wil hem spreken, 't Is toeh jaoanier
en huis gehouden, vreeselijke verwoes-
ugen aangericht en geplunderd. elen
jii eenvoudig gadeser e.rd en traciuen
met stoomschepen naar Algiers te ko
men. Eenige houderden he men de man-
chappen van een kleine boot aangev al
en en in zee geworpen, waarna z.j met
..e schepen a.vaarden, doch door ce.i tor-
pedob.o werden ingehaald. Dcor t\\ce ba-
!ai.lons infanterie is het ge'.u.A het groot
ste gedeelte der negers weer op te van
gen. Zij zu Ion naar Afrika terug peloid
moeten werden, daar zij nu om. o.^e ij t in
Dyrië weer gebruikt kunnen worden. Er
wordt echter ook gevreesd, dat zij in
Afrika een ongewensclite propaganda te
gen Frankrijk zouden kunnen vj. r n zoo
dat de Minister van oorlog in de eerste
plaats een onderzoek beval, teneinde ou-
wenschte eiemcn.ca terug te houden.
HET VREDESVERDRAG VOOR
TURKIJE.
Volgens den Londensehen correspondent
van de „Temps" gaut daar het gerucht,
dat door te verhinderen, dat Klcin-Azië
tot anarchie vervalt, de Opperste Raad
belangrijke v.ij.igingen zou overwegen in
het vredesverdrag met Turkije, dat nog
niet geteekend is.
Er schijnt een toes and van verwarring
te heerschen te Kons.antino; e: sinds de
na: iona is lis-olie strijdkrachten van Moe
sla a KemaL zich hebben mees. er gemaakt
van de Aziatische zijde van de Zee van
Marmora, behalve Ismid, \va.ar een En
gelsche beze ting zich nog s amide houdt.
De nationalisten hebben ook het, eiland
Marmora genomen, dat de scheepvaart
route van Gallipoli naar Konstantinopel
beheerscht. Het FiatuS-clie standpunt over
de betrekkingen van de staten in het
Westen met Turkije schijnt ve.d te win
nen iu de meeuing der Enge sch.n. De vrij-
ving tu solien Engelschen en Arabieren,
die kort geleden plaats had aan den bo
venloop van Tigris en Eufraat, deed de
vraag rijzen, of het niet wensche ijk zou
zijn, de politiek der geallieerdui tegen
over de Arabieren te herzien.
PERZ1E VINDT STEUN BIJ DEN
VOLKENBON DSRAAD.
Na de bijeenkomst van den Volkenbond
op Maandag in het St.Jamespaleis_ gehou
den. waarop de quaestie van den inval in
Berrie werd besproken, hebben Dinsdag be
sprekingen plaats gehad tusschen de Fran-
sehe en Perzische vertegenwoordigers en
sir Erie Drummond, den secretaris van den
bond.
Lord Curzon, die de publieke zitting van
den Raad van den Volkenbond, in Londen
gisteren gehouden, presideerde, deelde het
resultaat mede van de besprekingen, ge
voerd over den inval in Per-zie.
Hü zeide dat Prins Firouz ae gedurende
de laatste twee dagen gehouden speciale
zittingen van den Raad had bijgewoond,
welke bijeen geroepen waren om den toe
stand te bespreken. Prins Firouz nad een
nauwkeurig verslag over de gebeurtenis
sen uitgebracht.
Ook had hii den tekst bekend gemaakt
van d-e tusschen Teheran en Moskou gewis
selde stukken, en tevens dien van een tele
gram den 12en Juni door de Perzische re-
geering verzonden, waarin de voorwaarden
voor eene vrede met de Sovjet-regeering wa
ren aangegeven. Op dit telegram was geen
antwoord ontvangen.
Het spreekt van zelf dat onder deze
omstandigheden de sympathieën van den
lïaad bij Perzië waren en de raad gal a's
zijn meening te kennen dat Perzië in zijn
gedrag tegenover de regeering te Moskou
geenerlei blaam kan treffen.
De Eaad verzekerde Prins Firouz be
reid te zijn de kwestie te overwegen
van hem, Bryan, hij is een geboren leider
Als die wilde haven er bij hem maar uit
gingen zou hij wezenlijk een kranige kerel
worden. Clara Anerley zou een and-er
mensch van hem gemaakt hebben dat
is zeker. Maar hij heeft nu eenmaal niet
gewild".
„U vergeet dat Olara zelf groot gevaar
geloopen zou hebben on d'ep ongelukkig
met hem te worden." an.woordde Bryan
met een harden klank in zijn stem.
Zie spraken nog een oogenblik over de
zaken toen ging Bryan naar de kleed
kamer om zijn jas en zijn fiets te halen.
Het was vijf uur en hij moest op weg
naar huis nog een zakenb©zoek afleg
gen. Eigenlijk was hij Mij dat hij een
goede reden om gauw weg be komen. Vreëd
zaam en ordelievend van natuur als Rij
was, stonden de oneeoiigheden in het ge
zin, waartoe zijn broeder telkens en j
telkens weer aanleiding gaf, hem vree-
selijk begen, en nu en dan hinderden ze
hem zoo-zeer $at hij neiging gevoelde
om het ouderlijke huis te verlaten en zich
elders een be&tajui ta verzekeren. Ook tus
sci>en hun beiden was voortdurend wrij- j
ving, door dat Geoffrey blijkbaar het'
niet kon verdragen, dat zijn gedrag zoo 1
in alle opzichten ongunstig afstak bj| dat
vail Bryan. En terwijl hij nu naar huis reed
door de kleine dorpjes waar de mijnwer
kers woonden, kreeg hij hoe langer hoe
meer tegenzin in het leven, dat hij den
laatsten tijd leidde. Terwijl hij over deze
dingen mijmerde, zag hij opeens Geoffrey
aankomen, die met het meest zorgelooze
uiterlijk, dat men zich denken kan een
liedje floot en zich naar do kantoren
begaf, waar zijn valder hem wachtte.
Toen - de heer Faussit hem hoorde aan-
Komen, opende hij de deur van ztjn prïvê-
kantoor en riep hem bot zich. Het fluiten
hield plotseling op, maar er verliepen nog
eenige minuten voordat Geoffrey zich ver
waardigde te komen vragen wat zijn var
der wenschte.
„Kom binnen en doe de deur dicht",
sprak de heer Faussit voor de derde maal
op dezen middag.
„Ik heb iets met u te bespreken," voeg
de hij op strengen toon er aan toe.
„Zeker weer de oude geschiedenis", ant
woordde de jonge man, en ook de toon zij
ner woorden was in de hoogste mate
oneerbiedig. „Wat ia ©r aan de hand?"
Mr. Faussit draaide zijn stoel om en
keek den jongen man vast in het gelaat
„,Na al wat ik reeds voor je gedaan
heb hart ik dit niet van je .verwacht, Ge
offrey", sprak rj£ vajder kojtaf. „Hoje lajjg
is het geleden uat ik de Oxfordsehe schul
den voor je betaald heb, waarvan je me
hierbij beloofde dat het de laatste zouden
zijn?".
„Dat weet ik zoo precies niet", ant
woordde Geoffrey, ongeduldig nu hij aan
zijn oude zonden herinnerd werd.
Hij keek over de tafel hoen naar den
brief die daar lag, maai- zijn vader haast-
te zich niet hem het stuk te toonen.
„Deze brief" sprak hij op nog steeds den-
zelfden strengen en afgemeten toon, „is
van een heer die zich Rosenthal noemt
en aan wien je niet minder dan honderd
zeventig pond schijnt schuldig te zijn,
Waarvoor had je dit geld nood g?.
Geoffrey keek naar het plafond, naar den
vloer, naar de boekenkast, maar hij ver
meed voortdurend den blik van zijn vader
te ontmoeten.
„Nu vader", sprak hij' eindelijk onbe
schaamd, „u weet zelf wel hoe kort u miei
houdt. In vergelijking met het werk wat
ik doe, word ik verreweg het slechtst
betaald van aljen die op het kantoof
werkzaam zijjn,"
(Wordt vervolgd.)
