DERDE BLAD.
mmr ei kennis
Kerk" IF School
Zaterdag i9 Juni 1920
Enchusiana*
Landbouw en Veeteelt
Provinciaal Nieuws
,„.ltaawww
XVI.
Men schrijft ons uit Enkhuizen:
Ot> aansporing; van den Prins brach
ten de Enkhuizers hun plants in nog
beteren staat van tegenweer en dat zii
daarbii zeer -ijverig waren blijkt wel
uit vlo stichting' van een nieuw bolwerk,
dat niettegenstaande de wintertijd het
bouwen niet weinig belemmerde, in 17
dagen tijds reeds voltooid was. Men had
zich bi! net opvolgen van 's Prinsen raad
zoo gewillig getoond, dat men de sterk
te den naam van Willigenborg gaf.
In 't oosten des lands had Alva meer
succes met het herwinnen der opgestane
steden dan in Holland. Hij volgde daar
bii zijn oude taktiek, namelijk door
uiterst gestrenge straffen den schrik er
in te brengen. Zoo werd in Zutfen
vreeslijk huisgehouden, hetwelk ten ge
volge had, dat heel Gelderland en Over-
ijsei "het hoofd in den schoot lei. Ge
volg daarvan was ook, dat deze gewes
ten invloed poogden uit te oefenen op
de Hollandsche steden om hun voor
beeld te volgen. In Enkhuizen kreeg
de stadsregeering een schrijven van bur
gemeester en vroedschap van Kampen
met bedoelde vriendschappelijke raad
geving. Dit werd echter zoo kwalijk
opgenomen, dat de brenger van dien
brief ternauwernood aan de beulshan-
den ontkwam.
Ook in Holland beproefde Alva het
zelfde. Zijn overste Romero nam na kort
beleg Haarden in en niettegenstaande
zijn belofte bezetting en burgerii te spa
ren, werd het daar een gruwelijke
moordpartij. Daarna sloeg Alva's zoon.
don Frederik, het beleg om Haarlem,
dat zich na een langdurig beleg over
gaf. Van weerszijden was de strijd met
verbittering gestreden. Beleend is hier
bij de vrouwenschaar onder aanvoering
van Kenau Hasselaar, die de vermoeide
mannen op de wallen kwam vervangen.
Zwaar was ook de straf, die Haarlem
trof althans den vreemden benden onder
bevel van Ripperda, die de stad verde
digd hadden. De burgerii kocht de ge
bruikelijke plundering voor f240.000 af
en haar geschiedde dan ook overigens
geen leed.
Indien Alva had verwacht door dit op
treden ook Holland en Zeeland te be
dwingen, moest hii ondervinden, daarin
te hebben misgezien. De tegenstand
werd juist uit vrees voor dergelijke tuch-
tingen nog veel sterker.
Vooral het beleg van Haarlem heeft
aan de Spaansche zaak veel kwaad be
rokkend. Gedurende dat langdurig be
leg had men gelegenheid gehad zich
meer en meer tot den krijg toe te rus
ten en hadden de Nederlanders een
hart onder den riem gekregen bii bet
beleven van den lang volgehouden strijd
van Haarlem tegen den machtigen Span
jaard; het moreel der Spaansche solde
niers integendeel had daaronder o-ele-
den. Wei 12030 hunner hadden he lev n
voor Haar.em gelaten, dat daarom te
recht „het graf der Spanjaarden" werd
genoemd.
Met grooten ijver werd gepoogd om
de verdediging van de opgestane .stre
ken in goeden staat te brengen. Zoo
was er bijv. gebrek aan het noodige
metaal voor het gieten van kanonnen.
De klokken van kerken, kapellen en
kloosters werden met dit doel voor zoo
ver men ze missen kon, ingeleverd. Het
bliikt. dat Enkhuizen behoorlijk zijn aan
deel daarin geleverd heeft. Koperen
schotels, ketels en dergelijk keukenge-
rief stond men mede vrijwillig af. Zelfs
de koperen pilaren van hei koor der
Westerkerk bleven niet gespaard.
Al spoedig had men hier in het Noor
derkwartier genoeg van de eigenmach
tige hande ingen en de verregaande
wreedheden van Sonoy, zoadat deze als
's Prinsen luitenant reeds in 1573 werd
afgezet Hii overleed 4 jaar later te
Luik.
Om de steden in West-Friesland, die
het meest tegen Sonoy hadden geageerd
weder tevreden te stellen, benoemde de
Prins den bekenden admiraal van de
Geuzenvloot Boysot tot diens opvolger
en voegde hem een drietal personen
uit West Friesland, waaronder één van
Enkhuizen, toe als adviseurs in krijgs
zaken Dit was het begin van het stel
sel der Gecommitteerde Rad n.
De val van fiaarlem bracht groote
bc-zorgdheid in Enkhuizen, dat ook deze
belangrijke plaats een dergelijk beleg
zon hebben te onderstaan. Hier en in
andere Westfriesche steden werd deze
angst zoo groot, dat men maatregelen
ging treffen, om zijn bezittingen te gel
de te maken en met hebben en houden
de wük te nemen, waarschijnlijk weder
naar Oost-Friesland en dat wel, vóór
dat de zee door een vijandelijke vloot
afgesloten zoude zijn. In dien nood werd
aan Willem van Oranje geschreven om
versterking van de bezetting, teneinde
zoowel de burgerii wat meer moed te
geven, alsook de exodus te bedwingen.
Met 't laatste doel werd ook voorgesla
gen, dat de goederen van hen, die men
op de vlucht aantrof, ten algemeenen
nutte zouden verbeurd verklaard wor
den.
Dit waren althans de maatregelen, die
door de vurigst prinsgezinden werden
geëischt. anderen weer waren er zeer
op tegen, dat er nog meer krijgsvolk
in de stad werd gelegd boven de 300
man. die men reeds had, wat met het
oog op de omstandigheid, dat velen
'daarvan tot de Water- en Boschgeuzen
behoorden', werkelijk ook niet te ver
wonderen was. Bovendien, de ruwe ze
den van de soldeniers van dien tijd
maakten dit ook alleszins begrijpelijk.
Trouwens, .we behoeven ook wat onzen
tijd betreft, daarvan ons geen illusie's
meer te maken, nu we gezien hebben,
op wat schandelijke wijze reeds bii het
begin van den laatsten oorlog de Duit-
schers in België hebben huisgehouden.
Niet dat wii deze natie alleen van der-
geliike oorlogszeden willen beschuldi
gen, maar hun gedragingen maakten
toen nog den meesten indruk op ons,
neutralen, die eerstens van nabij daar
van getuigen waren en tweedens nog
niet zooals later gehard waren, om de
gruwelen van den oorlog te vememten.
Doch keeren we tot 1573 terug, we
hebben nu toch al voldoende gezien,
dat „o tempora, o mores" voorheen wel
met al te veel optimisme aangaande
onze meerdere beschaving geuit is ge
worden.
Eenige verlichting ondervond de bur
gerii toen bekend werd. dat na 't be
leg van Haarlem1 het Spaansche leger
aan het muiten was geslagen, zoowel
om bet uitblijven der soldij, als om
het verhinderen van de plundering dier
stad. Immers de plundering werd ge
woonlijk als een recht der troepen be
schouwd en vormde een niet gering deel
hunner inkomsten.
Mc-t hernieuwden moed ging men zich
weder toeleggen op de verdediging der
stad. vooral, toen men vernam, dat Al
va zich naar Amsterdam had begeven,
om daar een vloot uit te rusten tot be
teugeling der Zuiderzeesteden. Ook on
dernam de heer van Billy, stadhouder
des Konings in Friesland een aanslag
op Enkhuizen, met eenige schepen,
schijnbaar geladen met turf, doch in
het ruim krijgsvolk bevattende.
Men ziet dus, het later zoo welgelukte
plan van Héraugière, die zich op een
dergelijke manier meester maakte van
het anders bijna onneembare Breda, was
op geen spiksplinternieuw idee gegrond
Billy's aanslag op Enkhuizen echter
mislukte. Vooreerst het was door een
o verloop er uit Stavoren verklapt, waar
op de Enkhuizers zich gereed hielden
om de „turf" schepen warm te ontvan
gen en voorts konden de schepen niet
op den bepaa'den tijd landen, daar ze
windstilte kregen. Door onberaden ijver
der Enkhuizers lekte het uit, dat ze
op hun hoede waren en zoo vond de
viiand het raadzaamst om maar weer
de Friesche kust op te zoeken.
Met dat al kon men toch wel ver
wachten, dat weldra een groote vloot
actie tegen de Zuiderzeesteden op han
den was en hield daar duchtig rekening
mc-e. De geschiedschrijvers Bor en
Hooft verhalen, dat Enkhuizen en
Hoorn met groote snelheid 24 schepen
hadden toegerust. Het geschut moest
hoofdzakelijk van den Prins komen, daar
men een aantal kanonnen had verloren
met de Waterlandsche schansen, die
döor den Spanjaard genomen waren, na
dat hii zich met hoogtii had weten heen
te werken door en over eenige wrakken,
die men met opzet had laten zinken
in het IJ, teneinde de Spaansche vloot
uit de Zuiderzee te houden.
Het begin was dus wel 'n groote te
genvaller, doch knakte den moed der
opstandelingen niet.
De Span'aards spotten met deze toe
rustingen en zeiden, dat de Westfri zen
voor kanonnen hou en pompen hadden
en dat de bemanning hunner schepen
bestond uit onbekwame burgers en boe
ren. Toch. hoe geoefend ook te land.
de Spanjaarden hadden als krijgslui ter
zee wel een toontje lager mogen zin
gen. Zoomin a's het volk muntten hun
aanvoerders en admiraals uit in deri
zeeoorlog. Dat is later herhaaldelijk ge
bleken en heeft immer den Nederlan
ders een grooten voorsprong .gegeven.
Heeft bijv. Mondragon bij de verovering
van Zierikzee wel blijken gegeven van
grooten meed, zoodat zelfs de zijnen ter
halver lijf in het water staande nog on
versaagd doorkampten met de Geuzen,
van beleid en doorzicht bi; den oorlog
te water kan ook bii .hem kwalijk spra
ke zijn. De onkunde en lafheid van den
admiraal Medina-Sidonia, die_ in 1588
de grootste vloot aanvoerde, die Spanie
ooit in den krijg heeft gebracht en die
bi' voorbaat reeds de „Onoverwinne
lijke" werd genoemd, zijn overbekend.
Opgemerkt mag echter worden, dat
Bossu, met wien de Westfriezen thans
te strijden kregen, de eenige bekwame
Spaansche admiraal mag genoemd wor
den. hetgeen dus het succes van de
Slag op de Zuiderzee nog zooveel groo-
ter maakt.
Wii zullen dezen slag niet in bijzon
derheden volgen en alleen opmerken,
dat Cornells DIrkszoon, burgemeester
van Edam en admiraal der Hollandsche
vloot, daarbij veel blijken gegeven heeft
van bekwaamheid en moed. Ook mag
wJ. genoemd worden het bravoure stuk
van Jan Haring, denzelfden die bii het
verlaten van den Diemerschans, een der
straks genoemde Waterlandsche ver
sterkingen, den aftocht zijner krijgsmak
kers dekte door zich geheel alieen op
een smalle kade te posteeren en de
Spaansche voorhoede zoo lang op te
houden, totdat zijn makkers in veilig
heid waren. Hii sprong daarna in het
aangrenzend meer en wist zich beurte
lings zwemmend en duikend vrii te
houden van de talrijke hem1 nagezonden
kogels.
De slag op de Zuiderzee heeft hem
evenwel het leven gekost. Hii wierp
zich te midden van den strijd te wa
ter. bereikte het schip van Bossu, klom
in den mast en vóór de verwonderde
manschappen beseften wat hii in 't
schild voerde, rukte hii de Spaansche
vlag van den mast.
Zijn vermetele daad bleef echter zon
der nut, want geënterd werd het schip
toen nog niet en tóen hij weder over
de verschansing meende te springen,
trof hem een vijandelijke kogel.
Verscheidene Spaansche schepen wer
den genomen en de overige vluchtten
ten slotte naar Amsterdam, behalve Bos
su, die zich na 28 uur vechtens ge
dwongen zag tot onderhandelen. Hii
bedong het leven voor zich en de zij
nen en een gevangenschap in overeen
stemming met zijn grafelijke waardig
heid. Bovendien werd voor de gevan
genen, driehonderd in getal, een stelsel
van uitwisseling bedongen. Te Hoorn
heeft Bossu aanvankelijk gevangen ge
zeten en is eerst vrijgekomen bij net
sluiten van de Pacificatie van Gent,
in 1576.
In het stadhuis-museum te Enkhuizen
wordt nog het zwaard van Bossu be
waard. Ook werden in dezen slag 38
kanonnen veroverd, die later onder de
Westfriesche steden verdeeld werden.
Deze overwinning heeft evenals het
ongeveer gelijktijdige opbreken van het
beleg van Alkmaar de zaak der Neder-
landsche vrijheid een belangrijken stoot
gegeven.
Van Alkmaar begint de victorie is
dus niet ten onrechte een gevleugeld
woord geworden.
gg—1 - 1,1«ta
BLOEDINSPUITING TEGEN
MOND- EN KLAUWZEER.
De heer A. v. Leeuwen schrijft in „De
Veldbode" het volgende:
Van alle kanten komen vragen om
nadere inlichtingen aangaande de voor
behoedende behandeling met b'.o-d van
genezen dieren. Men vraagt mij bijv.,
of de ijisp,uiting als voorbehoedmid
del moet worden gebruikt, dan wel of
het beter is te wachten, tot de dieren
de eerste ziekteverschijnselen vertoonen
Daarop moet het antwoord luiden: hoe
vroeger men het doet, hoe beter. De
bloeuinspuit'ng bevalt het best als voor
behoedmiddel. Als de dieren reeds ziek
zijn, moeten belangrijk grootere hoe
veelheden worden aangewend en dan
is het resultaat veel minder zeker. Men
kan bijv. al zijn vee laten inspuiten, zoo
gauw één der dieren ziekteverschijn
selen vertoont. Met de kalveren moet
men zeker niet wachten, totdat een of
meer ziek zijn, want dan is het veelal
te laat. De veearts D. M. Hoogland te
Breuke'en behan lelde tot hiertoe onge
veer tweeduizend kalveren, waarvan hij
het genoegen mocht smaken, meer dan
90 procent in het leven te houden. Zoo
als men ziet, onfeilbaar is de behande
ling niet, maar zeer bevredigend toch
zeker wel. En hoe eer men er met
de kalveren bij is, hoe beter. Onbe
grijpelijk is het, dat er in die omgeving
zelfs nog veehouders zijn, die pas kó
men, als zij één of meer kalveren ver
loren hebben. Dan is het natuurlijk
voor de andere ook al top het nippertje,
als zij nog te redden zijn.
Verder vraagt men of serum niet be
ter is en of het ook goed is om se
rum in voorraad te hebben, enz.,
enz. ik kan niet meer zeggen dan ik
weet en wat ik weak dat heb ik mee
gedeeld. Ieder moet ten slotte weten,
wat hem het best past. Men vraagt
ook naar de kosten. Daar weet ik niéts
van; dat moet men met den veearts
uitmaken.
Voor één ding zou ik willen waar
schuwen. Men moet nu niet meenen,
dat men het zelf wel zonder den veearts
kan. Want dan gebeuren er vrij zeker
ongelukken. Alles moet met groote zorg
vuiuigheid worden behanacd. Fles-
schen, buizen, spuiten, enz., a.les moet
steriel zijn en ook het deiibrineeren
moet me. de noodige omzichtigheid ge
beuren. Er ziin al genoeg koeien "be
dorven door het zelf oppompen bij
melkziekte, dan dat men hier met een
gerust geweten ook maar weer zeli'
zou willen gaan prutsen. Ieder in zijn
vak en hier is nu werk voor den prac-
tiseerenden veearts en niet voor den
boer. Natuurlijk moet men een veearts
nemen, die zijn vak behoorlijk verstaat
en geen ander. Ook volwassen runde
ren worden met succes voorbehoedend
met bloed ingespoten. Niet van veeart
sen, maar van veehouders heb ik ver
nomen, dat zij zeer tevreden waren over
het resultaat. De koeien kregen wel
mond- en klauwzeer maar in lichten
graad.
Uit Noord-Brabant ontving ik onder mevr
een schrijven van dsn volden-den inhoud:
„Nu ik toch aan '1 pannen ben, wil ik u
tevens den uilslag melden van liet inspuiten.
Legen mond- en klauwzeer van mijn runderen,
wetende, dat gij hierin belangstelt, daar da
zaak nog nieuw is Koeien, runderen cn kal
veren liepen alle bijejn in dezelfde weide.
Toen zich bij een koe de eerste verschijnselen
van de gevreesde ziekte vertoonden, heb ik
direct den veearts ontboden, die longblaiar
r.onslateerde en den volgenden dag alle in
spoot met hel bloed v.an genezen koeien.
Ondanks de inspuiting is niet een rund be
vrijd gebleven. Groot en klein, alle hebben
mist de ziekte te kampen gehad, doch naar
mate het bewuste dier jonger was, was do
ziekte in haar verloop goedaardiger. Ik voor
mij meen dus de conclusie, uit e'igcn er
varing opgedaan, te mogen trekken: als voor
behoedmiddel is de inspuiting niet toe Ie
passen, doch wel eenigszins ter verzachting,
vooral hij jonge dieren. Bij de varkens was
liet ongeveer hetzelfde. Een enkele groote is
don dans ontsprongen, doch men kan hiervan
moeilijk zeggen, omdat ze ingespoten zijn,
waar weer andere het wel kregen. Bij jonge
biggen echter was het verloop dit jaar, na
inspuiting, veel guntsiger dan het vorige jaar.
toen ze niet werden ingespoten. Toen stierven
er vele en dit jaar geen enkele."
Ik dank den geachlen schrijver voor zijn
mededeeling. Uil het schrijven blijkt, dat mon
nog niet algemeen begrijpt, wat met de blocd-
inspuiling wordt beoogd Be schrijver zegt:
jOndonks de inspuiting is niet één rund
bevrijd gebleven". Zeer juisl, maar dat was
ook de bedoeling 'niet. De bedoeling is alloen,
dat de dieren wel liet mond- en klauwzeer
ikrijgen, maar er minder aan lijden en
m biet leven blijven. Gaai- gaai hei
om en om niets anders Nog eens dus: de
bloedinspuiting is geen voorbehoed
middel tegen de ziekte zelf, maar tot hier
toe een bruikbaar middel gebleken om dc
verliezen aan de ziekte zooveel mogelijk te
beperken. En waar nu inzonderheid zoo be
droevend veel jonge dieren sterven, is het
daar niet van onschatbare waarde, daL men
uit de praktijk kan rapporteeren, dat na in
spuiting de jongste dieren het minst van de
ziekte te lijden hebben en dat de kalveren
en biggen in hel leven gehouden worden Het
is maar zoo jammer, dal zulk een betrek
kelijk eenvoudig middel zoo langzaam ingang
vindt. Nog steeds hoot mren van groote ver
liezen. En als dat nil moet en niet anders
kan, nu ja, dan moet men cr zich bij neer
leggen. Maar als er nu een prachtig en weinig
kostbaar geneesmiddel is, waarom wordt üii
dan niet algemeen e:i op groote schaal aan
gewend? Intusschen hebben wij mei ons ha
meren en nog eens hameren op hetzelfde aam
beeld dan toch bereikt, dat ook in andere
bladen de aandacht op de zaak gevestigd is
en dal zelfs officieele lichamen als het Neder. 1
Landbouw-Comité cn de Slaatscommiss c voor
mond- en klauwzeer er over van .gedachten
gewisseld hebben. Langzaam, voetje voor
voetje, gaat bet dus in de goede richting.
Laten wij dus onze ziel nu verder maar in
lijdzaamheid bezitten en niet uit ons vel sprin
gen, als wij zien hoe moeizaam het gaat om
in da logge en trage massa, die de menscli-
baid iu Nederland nu eenmaal is, eenige be
weging te krijgen. En dis. lijdzaamheid fieaft
men soms zoo brood- en broodno-Gdig Een
staaltje. Onlangs van een markt komende,
sprak ik onderweg' een paar veehouders, wien
ik vroeg hoe 't hun ging met hel mond- en
klauwzeer. Och, hoe zou het gaan; net als
overal, grc-ole sterfte onder kalveren en big
gen. Ik raadde den menschen aan er eens met
den veearts over ie spreken, omdat er tegen
woordig zoo'n goed middel was om de
sterfte tegen te gaan. Ja, dat had een van
hen gedaan, maar de veearts had gezi-gd er
was niets aan te doen. Dal kon ik haast niet
g-.loovcn en ging daarom eens met dan vee
arts praten. Ik trof hem een nog jonge
collega; gelukkig thuis en vond er tot mijn
voldoening ..De Veldbode" op tafel liggen.
Hij 'had or dus van gelszen, maar. voelde er
•niet veel voor. De boeren kwamen hem daar
voor niet om raad vragen, al stierven hun
dieren hij bosjes Met warmte beval ik liam
aan dan z;.lf de zaak eens met da boeren,
te bespreken, want het was toch zonde en
jammer, enz enz Resultaat: de jonge man
begon er liever niet aan; had ander werk
genoegzag tegen de moeite op en als
het eens verkeerd uitpakte1 Is het niet om
maar noen, kalm blijven! Er zijn gelukkig
ook nog ondernemende en energieke men
schen, veehouders en veeartsen, die de han
den uil de mouwen durven steken en genoeg
liefde voor onzen veestapel hebben, om a!
hun krachten in te spannen. En daar moeten
wij het ten slotte van hebben.
Naschrift: Het schijnt, dat de inspuiting
van gedefibrineerd bloed belangrijk beter re
sultaten geeft dan cle inspuiting met serum.
Mon lette hier wel op. Voor mededeelingen
hieromtrent houden wij ons steels aanbevo-
ljn.
DE NIEUWE KERK TE EGMOND.
„Aan allo Vrienden en Vereerders van het
II. Hart" beeft de Zeereerw heer J. P. A.
Saul jon, benoemd-pastoor der le Egmond
nieuw te bouwen kerk, het volgende schrij
ven gericht:
Het bedelen viel mij altijd zwaar; ditmaal
echter kom ik mei een heilige vrijmoedigheid
lot U, vrienden en vereerders van liet II.
Hart
Immers Monseigneur zelf slond mij welwil-
1 and toe, de propaganda voor een Kerk te
Egmond aan den Hoef ook uit te strekken
buiten de grenzen van mijn parochie; j,a meer
nog, Zijne Doorl. Hoogwaardigheid stond mij
toe, U een aalmoes te vragen „voor de
eerste Kerk in het bisdom Haarlem, die
wordl toegewijd aan de II. Margaretha Ma
ria". de Apostel der devolie tot Jesus' God-
dJUjk Hai'i.
Mag 't een zeldzaam voorrecht genoemd
wiordiju le mogen ijveren voor zulk oen
schoons zaak, straks misschien de Stichter te
worden van de eerste Kerk in ons Bisdom
Ier eere van de Uitverkorene Bruid van
Jesus' li. Hart, men' moet wel op en top
idealist zijn, om niet in le zien, welke be
zwaren aan het stichten van een Kerk, voor
al in dezen tijd in don weg staan. Daar
komt nog bijEgmond aan Zee, waarvan
Egmond aan den Hoef slechts oen deel uit
maakt, slaat officieel aangeschreven als te
behooren lot de 15 meest hulpbehoevende
Kerken van Nederland. Door uitbreiding der
parochie, de snelle uitbreiding van het Werk
der Vacantie-Kolonies en de toenemende be-
teekenis van Egmond aan Zee als badplaata.
is de Kerk le Egmond aan Zoe te klein,
om de geloovigen te bevatten.
Om nu zoo goed mogelijk in den geeste
lijken nood mijner parochianen te voorzien,
kwam 't Z. D. II. den Bisschop wenschelijk
voor, dat Egmond aan den Hoef een "eigen
Kerk zou krijgen. Eten vurig verlangen van
mijn goede parochianen gaat daardoor in
vervulling, en hoewel zij zelf op verre rw
niet bij machte zijn, de benoodigde gelden
bijleen te brengen, als vurige vereerder- en
vereersters van bet H. Hart, hebben zij al
him hoop gevestigd op onze groote Patroon-,
heilige, de II. Margaretha Maria Alacoqu-
cn allen, die willen dealen in haar Aposto
laat: dg uitbreiding van het Rijk der Liefde
van Jesus' Goddelijk Hartt
Vrienden en Vereerders van het H. Hart,
dig in deze maand gaarne iets bijzonders
zoudt willen doen ter eere van dat H. Hart,
ik bid U, s leunt onze onderneming met uwe
bijdragen, opdat nog in het jaar der neilig-
verklaring de eerste steen kunne worden
gelegd van een waardig monument ter e«re
van Haar, aan wig Jesus eenmaal de schat-
'len van Zijn H. Hart heeft geopenbaard.
Met de meest verschuldigde hoogachting.
h®b ik de eer te zijn,
Uw dw dienaar.,
J p. A, SAULENN,
Pasloór te Egmond aan 7ee,
Egmond aan Z©<», Juni 19?Ó t i
1111.1 ■-
OASTRIOUM.
OASHRIOUM. W e e n s c h kind' erea.
Door het comité voor cle verzorging van de
alhier bij de ingezetenen verpleegd wo-r-
dene kinderen is Bondei dig aan deze- een
uitstapje bezorgd.
's Morgens werden zij allen te ruim Si/2
uur in de kerk verzameld cn w-oo-nu? Z1J
de H. Mis bij1, waaronder werd gecom
municeerd. Daarna, had een gczamelijk ont
bijt plaats in de zaal van da Erven van
Benthem. Ha 10 uur trokken zij allen ver
gezeld van het damescomité naar hel strand.
D>e tocht ongeveer een uur ver werd
aangevangen met een tramritje van hot
station naar het gesticht Duin en Bosch
daartoe gratis aangeboden door den genees
heer directeur van dat gesticht..
Verder werd de afstand te voet afgelegd
en bleven de kinderen onder lcid.ng van
de dames en twee zusters dor gc-no. k-n dag
aan het strand zich vermaken met schop enz.
We kunnen ons voorstellen dat de kleinen
zich zulien hebben vermaakt. Do terug
tocht gaat eveneens tot aan het gastichts-
beirrein te voet en van daar weder naar het
station per tram.
Alles bij elkander genomen is het dien
dag den kleinen zeer aangenaam gemaakt.
Distributie. Dc uitreiking van de
broodkaarten zal evenals vorige malen
plaats hebben op a,.s. Maandag ten raad-
huize van 9—12 en van 2—4 en op Dinsdag
in het café Burgéting op dezelfde uren.
Tour is me. Door middel van den bur
gemeester heeft dè Koninklijke Nederland-
scbe Motiorivielrij'dorvereeniguig ter be
schikking van het gemeentebestuur gesteld
twee waarsc'kuwings borden waarop aan de
een© zijde aan de motorristen en autobe-
bestuurders verzocht wordt langzaam te
rijden en aan de andere zi,d3 wo-idt be
dankt aan deze sport.menschen wanneer zij
aan dat verzoek voldaan.
Bij het inkomen van het dorp zien dus
de motorristen het verzoek ter wij I zij bij het
verlaten van 'heit dorp worden bedankt vooi
hun bedaard rijden.
Het is te hopen dat door deze preven
tieve maatregel velen zich zuilen houden
aan de vastgestelde maximum snelheid
maar ook is het te hopen dat de jeugd
nu eens niet deze dezs borden zal vernie
tigen.
We hopen dat het publiek daarom zooveel
mogelijk zal medewerken ten einde bescha
diging van deze borden tegen te gaan en d?
bengels d zuiks mochten probeeren aan
stonds zullen recht zetten.
Laag. Door een veehouder was aan
besteed liet maaien van zijn grasgewas doe#
middel van ©en maaimachine.
De aannemer van dit werkje begon deze
week zijn taak maar kwam tot de ontdek
king dat lage individuen in het laa d ijzeren
voorwerpen hadden geplaatst -tengevolge
waarvan de machine die pas was aangekocht
en geheel nieuw was ernstig w©: vernield,
W ©Lke lag© personages dit gruwelijk werk
hebben verricht Is natuurlijk niet bekend.
De polio doet ijverig onderzoek maar
tast absoluut in het duister, het waren zeer
zeker te wenschen dat dergelijke personen
hunne welverdiende straf met ontgingen..
Het is laag eai gemeen op dergelijke
wijze het eigendom van een and©r te ver
nielen.
eeniging veel succes.
KROMMENIE,
KROMMENIE. Eervol ontslag. Bij)
Koninklijk Besluit is met 1 Juli aan den
directeur van het Bost- en Telegraafkan
toor alhier, den Hoer M. W. van Bommel,
eervol ontslag verleend.
WORMERVEER.
WORMERVEER. Ongeluk. Donderdag
morgen te kwart over acht haid op den
Zaanwegtalhier «en ongeluk plaats, dat min
der gelukkig iaifliiep. Een melkwagen reed
een oude vuouw, S. gen. achterop die mid
den op den weg liep. De voerman riep haar
toe terzijde te gaan, doch de vrouw die
stokdoof is. hoorde d.t niet. Hst gelukte den
voerman niet het paard in .te houden, dat
de oude vrouw aanreed, terwijl het paard
op de giadde Queiia-st-keien uitgleed enter
aarde stortte. Da oude vrouw werd eiau eind
over de gladde keien voortgeschoven, doch
bekwam weinig letsel, terwijl het paard,
na eeniga vergeefse!)© pogingen wieer op
de been werd gebracht. Ook het haast be
kwam steekt licht© kwetsuren.
Het wordt tijd, dot die gLadde keien:
erfenis van den vorigen burgemeester, die
er mee dweepte, verwijderd vvo.d n, wijl
-de paarden daarop herhaaldelijk uisgelijdoni.
Po ster ij'en. O-nae oudste brieven
besteller, da heer O. Prins, die gedurendi:
42 jaren in Wo-rmerveer werkzaam is ge
weest, heeft eervol ontslag aangevraagd
met ingang van 1 Juli a^s.
Concours. De R. K. Gemende
Zangvereeniging ,„St. Cecilia" alhier, direc
teur de heer P. J. Sicking, neemt Zondag
a-.s. deel aa,n het concours, dat door de Ko
ninklijke Zangvereeniging „Zang en riend-
sckap" te Haarlem is uitgeschreven. Ei
is ijverig gestudeerd, zooda.t bij een weinig
geluk onze zangeressen en zangers hopelijk
„prij'sgekrooind" zullen huiswaarts keeren.
O.W.-be lasting. Wat de O.W-be
lasting betreft, „boft" oinaa gemeente reus
achtig. Terwijl men hoopte dat de uitkeer») g
pl.m. f 75.000 zou bedragen, blijkt nu dat
vermoedelijk f 176.545 zal uitgekeerd wor
den. Een voordeeltje van e©n ton gouds.
De gemeenteraad kan niet beter doen
dan voor dit geld een crisisleening aflossen;
dan profiteert minstens iedere belasting
betaler ©r van.
Burgerl. Stand. Geboren: Jan,
z. v. D. Bakker en H. Bos; Alida Johanna
d. v. P. Verwer en J. O. Koekkoek.
Getrouwd: A. Andrea en- M. R. Bruin;
E. Holkamp (van Krommenie) en G. v. dj
D. Koele (van 's Gravemhage) en A. Kuijl
per; J. H. van Eig (van Krommenie) e»
D. Woerdeman.
Overleden: Dirkje Goudriaan, oud 69
jaar, gehuwd met D. Kelder; Klaas Hdogo
- veen. oud 4 jaar, wonende te Harderwijk!
