HPITT M
n -t. MlEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NQORD-HÖLf AlSTB
SCHULD EN BÖETt
No. 146
Donderdag 24 Juni 1920
13e Jaargang
FEUILLETON.
Abonnementsprljsi
Per kwartaal s f 8,franco per poet f 2.50j
Met Geilluetrcerd Zcndageblad f 0.45 hooger.
Verschijnt dagelijks
Bureaus HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: 43s-
Advertontleprljat
Van 15 regels f 1.25 elke regel meer f 0,26
Reclames per regel 1 0.75 j Rubriek „Vraag en aas»
bod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.00.
cile choline's wcrtit cp rsnrrreg gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f600,—, f400,—, f200,—, f100,—f60 - I3S - fïl-
Xer sociale verzoening.
ii
Het Pacht-vraagstuk; een pleidooi voor
onze land- en tuinbouwarbeiders Een
rede van Huszar; de gruwelen der roede
terreur. Een onderhoud met den Hon
gaarscüen ex-premier.
In de namiddag zitting van den eersten
Congres-dag was allereerst het woord aan
Dr. L. N. Deckers, ter verdediging vanstellin
gen betreffende het Pacht vraagstuk.
En nu moet aanstonds geconstateerd wor
den, dat die stellingen en de verdediging er
van door Dr. Deckers geheel in de lijn der
bedrijf sraden-bedoeling getuigden van
veel hefde voor de zwakste en „dus" in vele
gevallen verongelijkte partij,voor de partij
der pachters.
Natuurlijk werden ook de belangen der ei
genaars, der verpachters, niet uit het oog ver
loren,doch naarmate de pachters in hun
levens-en bedrijfs omstandigheden zich vérder
dan de eigenaars tot op lieden verwijderd
moeten weten van den solidariteitstoestand,
welke de bedrijfraden organisatie stichten
.vil op basis van rechtvaardigheid en christe
lijke naastenliefde,des te meer aandacht
moést er wel gewijd worden aan de belangen
der pachters.
In ieder bedrijf dus ook in het land- en
tuinbouw- en boerenbedrijf moeten beiden
partijen, zoowel de bezittende partij als de ar
beidende, tevreden kunnen zijn billijker wijze,
en zoolang een der paitijen in dit geval
die der pachters reden nog heeft om niet
';evreden te wezen, zoolang, heeft een ieder
het recht, ja, den plicht voor de belangen van
die partij m het bijzonder te pleiten.
Wat Dr. Deckers kranig en sympathiek ge
daan heeftMet klinkende cijfers heeft Dr.
Deckers aangetoond, dat zij, die werkzaam
rijn m het lapd,- tuinbouw - en boerenbe
drijf mede krachtens de belangrijkheid van
nun werkzaamheden in de samenleving
Wél groote belangstelling verdienen.
Niet minder dan 616.000 personen toch. zijn
m Nederland in bovengenoemde bedrijven
werkzaam.
Op iederen werker vindt men een landbou
wer of boer,en de helft der genoemde In
drijven zijn pacht bedrijven.
Het buerenvraagstuk wordt in Nederland
beheerscht door het „Pachtvraagstuk,"
zoo luidde de eerste stelluig,en het kostte
den prae-adviscur weinig moeite, die stelling
te bewijzen.
Na de uiteenzettingen van Dr. Deckers be
treffende de pacht moet 't iederen toehoorder
wel duidelijk geworden zijn, dat het pacht
vraagstuk om oplossing schreeuwt
De pacht zélf behoeft niet te verdwijnen, is
op zichzelf niet te veroordeelen, niet uit den
booze,het pachtsysteem, zooals wij het
hier te lande kennen, heeft alleen maar schro
melijke gebreken, geeft alleen maar ai te veel
gelegenheid cn aanleiding tot verongelijking
van de zwakste de pachtende partij.
Dat Dr. Deckers volkomen eerlijk en objec
tief wilde wezen in zijn oordeel, bewees hij
door de goede zijden van de pacht hel te be
lichten, cioor er met nadruk op te wijzen, dat
de pacht meer geld brengt in het beurijf, dat
door pacht het tand deskundig bewerkt worat,
dat door pacht de energie en de toewijding
worden aangewakkerd, dat zoodoenue de
grootst mogelijke productie verkregen wordl
op het kieuist mogelijke oppervlak.
Hij toornde derhalve met tegen de pacht
zelf, doch tegen datgene, wat men „pacht-
recht" noemt, hetgeen regelt de verhou
ding tusschen eigenaars en pachters.
Dit pachtrecht moet steunen op het natuur
recht (dat de pachter de vruchten plukt van
zijn arbeid-daartoe in staat gesteld door
goede behandeling,en zijnerzijds den eigen
dom eerbiedigendvoorts steunt dit
recht op gebruiken en burgerlijke wetten, en
tenslotte op de pachtovereenkomst,welke
laatste natuurlijk weer steunen moet op de
natuurlijke rechtvaardigheid.
Het ideaal is en moet wezen, dat het pacht-
contract de wederzijdsche rechten en verplich
tingen vaststelt,dat het én verpachter én
pachter tegen wederzijdsche kwaadwilligheid
beschermt.
Wat zien we echter over 't algemeen in de
praktijk van het pachtleven
Dat de pachter evenals voorheen de ar
beider onder een liberalistisch-gezind patroon-
werken en zwoegen moet onder harde voor
waarden.
Wat meer te wijten is aan het gebrek in de
wetgeving welke volgens het Lberale begin
sel zooveel mogelijk „vrijheid" moest laten.
„Vrijheid" voor den eigenaar, om op zijn
land zooveel mogelijk te verdienen,— „vnj-
lieid" voor den pachter om als zwakste par
tij schromelijk verongelijkt te worden
De bepalingen toch, welke 111 011s burgerlijk
wetboek de verplichtingen van den pachter
omschrijven, staan, in géén verhouding tot
die, welke de verplichtingen van den eigenaar
vaststeken.
De pachtheer is bij de huidige wettelijke
bepalingen vrijwel heer en meester in alle
opzichten, hij kan zijn land beschouwen
ais een verkoopbaar gelciwaardig papier zon
der méér, zonder rekening te houden met de
oelangen van den pachter, van den grond en
van de gemeenschap,terwijl een stuk grond,
als „moeder Aarde," liaar kinderen voedend,
toch heel iets anders is als een pond rijst of zou
iets
Waar nog bij komt, dat de pachters bij het
einde van den pacht-termijn, zonder bestaans
zekerheid, vrijvroi steeds in kommer moeten le
ven, of zij de paclit wol zuilen kunnen ver
nieuwen,immers wel tien pachthof hebbers
liggen er in den regel op den loer,en zoo
doende heeft de pachtheer veelal gelegenheid,
al zijn cisclien ingewilligd te krijgen, hoe zwaai
die ook zijn mogen.
Er zijn Dr. ueckers heeft het terecht ge
memoreerd ook wei goede, christelijke
pachtheercn, doch maar ai te velen kunnen
met na laten van hun overwichtspositie mis
bruik tc maken, vooral door "ui ae pachtover
eenkomst de meest onredelijke eisclien te stel
len, óf wel tot eigen voordeel, óf wei tot ze-
kerhoidssteliurg.
En de toestand schijnt door de vele O. W-
ers, die ook landeigenaar en pachtheer hebben
willen worden, vooral niet beter geworden te-
zijn.
„Grond verplicht," die schoone spreuk
gèiut Welhaast niet meer, klangaeDr. Deckers.
üe paciiter teekeiit over "t algemeenai
les, ook al gaat üe schoone spreuk daardooi
vrijwel geheel te ioor.
Waar de toestand in het pachtwezen zóó
s en wij moeten een ervaren en deskuntug
man als Dr. Deckers op zijn eerlijk woord ge
iuoveu daar moeten wij het in liet bestuoi
van den Cenxralen Raad van Bedrijven roe
men, dat het déze kwestie aanstonds na cie
fundameiiteele kwestie van het collectief at-
Deiuscontract op dit tweede congres aan de-
orde stelde, en mogen wij slechts hopen,
dat de besluiten, welke ten Congresse betrei
lende deze materie zullen woruen genomen
(eerst Dinsdag zou erover gestemd worden)
er toe zullen bijdragen, dat betere, meer chris
telijke ve houumgen komen ie bestaan 111 da
paentwereki,— met alleen doo.dat Roomsclie
pachtboeren indien somm.gen van ben mis
schien nog al te liberalistische neigingen
mochten hebben in het verband der be-
bedrijfsraden voor hun (Roomsche) pachters
betere levens- en bedrijfs-toestanden gaan
scheppen, doch voornamelijk ook, doordat de
staat in gelijken geest zal gaan medewerken
aan de oplossing van wat men zeer terecht
een belangrijk deel der sociale kwestie noemt.
De verdere middagvergadering verliep ge
heel anders, dan men 't zich voorgesteld liad.
Tijdens de rede van Dr. Deckers was
met handgeklap spontaan en langdurig be
groet ter vergadering verschenen Z. Ex
cellent Huszar, oudmimster-president
van Hongarije, de Katholieke eminente
staatsman, die van de Hongaarsche bolsjewi
sten tijdens Bela Kun's schandelijke en bloe
dige terreur, omwille van zijn geloof en zijn
christelijke politiek zoo'n smadelijke behan
deling ook in weken lange gevangenscliap-
moest ondergaan.
Aanstonds na zijn entrée liad de voorzitter
hem met een kort woordje begroet,-- en na
de rede van Di Ueckers zou de heer Huszar,
„even" een woordje spreken.
Dat woordje is echter zóó lang geworden,
dat het de lieeie verdere miudagzuung vuldo
en dat de afhandeling van Int verdere miü-
uag program moest uitgesteld worden tut
aen volgenden dag.
Wij lie d ben 011s over dat intermezzo echter
m 't geheel niet bekiaagd,en naar wij op
merkten,ook de overige aanwezigen niet
met de grootste aandacht en met zichtbare
belangstelung volgde men den lieer Huszai
111 zijn meer-daii-euii - uur lange rede
't Was dan ook werkelijk interessant
Na zicli erover beklaagd te hébben, dat hij
de Hollandsche taal niet genoegzaam mach
tig Was, om het auditonuu in ue landstaal
toe te spreken, begon hij met het congres
ermede geluk te wen ci.cn dat het hier zoo
degelijk, zou verstandig en vooral zoo christe
lijk besprekingen voeren kun tot oplossing der
social.- kwestie.
u i Hoe wenschte jiij, dat zulks ook in zijn
geiietd Hongarije mogeiijk ware
De Hollanders mucm en zich gelukkig
prijzen, uat zij van üe Hongaarsche plagen
oevrijd waren gebleven,uucu nu zijuai.k
zij dit geiukop lieden zoon krachtig'volk
waren, nu smeekte ue heer Hudzar hen „och!
verlaat, vergeet toch ons arme Hongarijê met!
Hongarije is ziek, aangestoken aoor liet
Bolsjewisme van liet Uosten,wordt het
Bolsjewisme thans 111 Hongarije niet gekeerd
(Hongarije is het keerpunt) dan dreigt een
geweldig gevaar geheel Isurupa.
Opgewunden van aandoening vertelde do
lleer Huszar ter illustratie van het Bolsje
vvisme 111 ue praktijk vervolgens, hoe 'tteii tijd.
van Beia Kun in Hongarije was toegegaan
ue verschrikkelijke, haast ongelooilijk-ver-
sciuikkelijke verualen, welke uit Rusland ver
nomen ziju, zij blijken ouk in Hongarije dood
gewone werkeiijkneid geweest te zijn.
Schandelijk liield de regeering er huis,
bloeüvergieteiid, knevelend, staatsgeld ver-
Kiiouieud voor bolsjewistische doelemden in
net buitenland.
Niet minder aan 200.000.000 kronen werden
aangewend tot verwekking van een bol je.
wisusche revolutie 111 Vv oenen er Werd ge
stolen als door de raven na de roode ter
reur vond men ten liuLze van een bolsjewiek
met mmder dan 50.000.000 kronen, oud pa
pier liet rueuw-geurukto geld gaven de
bolsjewisten uithet oude, het be tere gap
ten ze bijéén
Wat 111 1 00 jaren van beschavingsarbeid
word 'opgebouwd, dat vernietigden de bols
jewisten m euiiige honderden dagen 1
En met opzet
Ze kwamen er rond voor uit, dat 't hun
erom te doen was, al liet bestaande e veniie
ugen, om aizoo een terugkeer tot de vroegere,
de christelijke maatschappij onmogelijk te
maken.
Wat waren het voor regeerders? Ofschoon
slechts 5% van het volk Israëlitisch is, be
stond de „overheid" voor niet minder dan
85% uit Joden 1
't Zijn kwajongens van 20-30 jaar, die al
le goeds op economisch, politiek en godsdien
stig gebied in Hongarije hebben vernietigd,—
altiians „ernstig" daarnaar hebben gestreefd.
De wapenen werden verdeeld over het
lompen-proletariaat, de arbeiders van den
iaagsten rang werden aangesteld tot beheer
ders van de grootste industneele bedrijven,
het loon der arbeiders werd immers hooger,
de productie immers kieiner, en de bolsje
wisten zagen dat volgens hun eigen getuige
nis met genoegen graag zouden zij zien, dal
een arbeider 50.000 kronen per maand ver
diende, om de maatschappelijke samen
leving maar onmogelijk te maken
En als een arbeider niet werkte, moest hij
toch betaald worden
Men werd gedwongen, alles te „verkoopen"
men moclit slechts een ïuttel bedrag maan
delijks behuuden, indien men tenminste geen
communist was.
Met boeren, met middenstanders, met in-
teilectueelen is schandelijk gehandeld,ook
de journalisten, ook de niet-rechtsche, t.iet-
bolsjewistischc journalisten hebben het moe
ten ontgelden,ofschoon ze door hun on
verantwoordelijke concessiè's aan liet bols
jewistisch oproergestook aan den noodiot-
ugen gang van zaken medegewerkt hebben.
jfrotessoren moesten het laagste handwerk
vemchtén.
Haü de bolshewistische heerschappij nog
iwee dagen langer geduurd, dan waren er
2000 onschuldige mensclien méér vermoord
JJe sexueele „Aufklaruiig" nam, zulke
vormen aan, dat zelfs de bolsjewistische vrou
wen 111 opstand kwamen
Aiie katecliismusboeken van de schoolkm-
kinderen werden verbrand geen wonder,
zeiüe üe heer Huszar, dat ik, als minister,
te bolsjewistische lectuur hetzelfde lot on-
uergaan liet 1
De gelden der kerken werden geseculari
seerd, processie's overvallen, priesters mis
handeld, enz. enz.
„E11"zoo vervolgde de heer Huszar met
stem verheffing „thans, in de volle open
baarheid van deze vergadering hier, klaag ik
de gansche wereldpers aan, dat zij nooit naai
waarheid de toestanden in Bolscliewistiscn
Hongarije heeft willen publiceeren Wij,
rechtsche regeerders van Hongarije konden
nimmer onze stem in de wereldpers, be
heerscht door het Jodendom, laten klinken."
En nu spant de wereld samen om Honga
rije, het christelijke Hongarije te vernietigen
men heeft 'n byocot afgekondig. alzoo ge
legenheid zoekend om alle radikale elementen
op economisch gebied werkzaam te stellen
ten dienste der wereldrevolutie 1
Maar met mann nmo d, zal Hongarij-
zich verzetten tegen wat men op grond van
al dan niet geloofde leugens tegen het land uit
richten wilchristelijk is het Hongaarsche
volk, het wil hooghouden de wetenschap en
do zedelijkheid, het wil leven voor Christus en
vaderland
De heer Huszar vertrekt thans van hier
naar België, Frankrijk, Engeland, enz. Om
alom de christelijke samenlevmg op te wek
ken tot gezamenlijke vereeniging tegen het
bolsjewisme.
Doch alvorens van Holland afscheid te ne
men, wilde hij Holland dank zeggen voor heL
vele goed, dat het aan de arme kinderen, van
Hongarije heeft gedaan, en daarom wilde
jiij 't lner in 't Hollaadsch uit zijn mond laten
kiniken.
„God zegene Holland en zijn edel volk
't Was een plechtig oogenblik, toen de
voorzitter, den heer Huszar beantwoordde
met den schoonen wenscli, waarmede voor
zeker alle aanwezigen van liarte instemden.
„Dat God moge zegenen de cliristelijke re
geering van Hongarije, dat Hongarije ons 1110
ge beschermen tegen het bolsjoWisme,aai
God moge zegenen het edele Hongaarsche
volk 1
Na afloop der vergadering hadden wij een
kort onderhoud met den heer Huszar (de
tijd van den heer Huszar was zéér beperkt)
over de huidige toestanden in Hongarije en
over de verwachtingen, welke men daar te
lande heeft van den Zondag afgekonüigden
boycot.
„Wat denkt U van dezen boycot vioe-
geii wij.
„Och antwoordde de heer Huszar ge
moedelijk lachend „Jt beschouw 't met
anders ais een Dolsjewistische „YVitz" (grep;
't zal op niets uitioopen."
Toen de vriendelijke man met de door zijn
orgnetglazen glinsterende oogen 111 liet don-
ker-uitziei.de gelaat vernam, dat wij kort
geleden per levensmiddeleiitrein naar Wee-
ïien en verder door Centraal iiurupa gereisd
waren, geraakte hij ondanks zijn noodzake
lijke haast nog even 111 vuur
„Och 1 hoe jammer, dat wij elkaar dan
niet 111 Boedapest nebbeu getroffen 1
Had ik u ontmoet, dan zou ik u eens hebben
laten zien, iioe de roode terreur in Hongarije
heeft huisgehouden 1
Dan naü u beslist een indruk gekregen
Wij verklaarden, dat ook wij betreurden,
dat wij Z. Exc. destijds met hadden kunnen
ontmoeten.
„Maar u komt misschien binnenkort nog
eens 111 de buurt zoo vroeg hij.
„Dan reken ik op u
BUITENLAND
Üe. bÜYOüï «Aw hUfcüAhBt..
De Hongaarsche reg-eering heeft giste
ren aan het Int. Verbond van Vakver-
eenigingen te .Amsterdam het volgende
telegram gezonden:
„De gegevens, waarop 't boyootbasluif
is genomen, berusten op onwaarheid of
op misverstand. De Hongaarsche regee-
ring heeft tot dusver alles gedaan om in
dit land, 't welk na den oorlog twee re
voluties en een vreemde bezetting heeft
doorleefd, ortie en rust te handhaven.
Toen het Hongaarsche volk, dat tot 'ti
laatst hoop voedde op de zege van gerech
tigheid en zedelijkheid, ten slotte den ge-
uicleerden vrede in al zijn verschrikkin
gen tot werkelijkheid zag worden, kwam
het in sterke moreele beroering. De re-
geering trof aanstonds krachtige maatre
gelen 0111 de orde te herstellen. De boycot
heeft nu echter weer groote verbittering
gewekt, die elk oogenblik tot een uitbar
sting zou kunnen leiden. De regeering
doet natuurlijk alles en zal dat blijven
doeu, om de orde te handhaven en de
persoonlijke vrijheid van elk staatsbur
ger te beschermen. Ais haar dat niet ten
volle mocht gelukken, is zij bij voorbaat
gedwongen de verantwoordelijkheid daar
voor af te schuiven op hen die onnaden
kend het Hongaarsche volk opnieuw tot
wanhoop willen brengen."
DE CONFERENTIE TE BOULOGNE.
Wanneer men de voornaamste uitkom
sten van de conferentie te Boulogne sa
menvat, krijgt men het volgende beeld:
le: Lloyd George heeft niet gedaan kun
nen krijgen, dat met de hervatting van
de handelsbetrekkingen een rekening van
de Sowjet-regeering zal samengaan, aan
gezien Millerand zich daartegen met
ÏVrij naar het Engelsch van A. S. Swan
j Geautoriseerde vertaling
8.
„Wanneer je ook maar een beetje kal-
- mer en toegevender met liem" gehandeld
had, Arthur, dan had den zaak zoo niet
behoeven af te loopen. Maar ja hebt
Bryan altijd voorgetrokken boven hèm.
„Vergeet niet dat Bryan ons niet het
minste verdriet aandoet. Ik aou de zaak
kunnen omkeeren en zeggen dat gij Geof-
frey altijd veel ta veel verwend hebt.
Maar zulke verwijten di,enen nergens toe"
11 ij streek met die hand langs het voor-
hoofd ais om zich van onaangename ge
dachten te bevrijden,
- .„Er zitten nu eenmaal nogal wilde, ha
rei in onzen Geoffrey, Eleanor, en aiieen
'ue hardheid van het leven zal hem tot
•jredie kunnen brengen. Mijn laatste hoop dat
hij' hier zou beteren ia vervlogen toen
«jjtn verloving met Clara verbroken werd
itot heeft ze natuurlijk niet zonder rede ga-
daan. Misschien wjst ze veel meer dan
wij. Het is best mogelijk dat de ge
ruchten omtrent dat meisje te Branethorpe
haar toen al bereikt hadden."
„Dat was in 't geheel de kwestie niet.
Clara's vader met zijn bespoltelijk-burger
lijke ideeën is de schuld dat de verloving
verbroken werd", sprak Lady Eleanor,
,„En wat die historie met dat meisje be--
treft daar zal ik het recht® wel van te
weten komen."
,„Ik zou je raden die zaak maar Bever
te laten rusten, Eleanor", sprak ha,ar man
op zaclit-waarschuwenden toon.
„En heb je Geoffrey werkelijk 'het huis
ontzegd", vroeg ze, terwijl men aan haal
boon kon booren dat het haar nog steeds
ongeioiofélijk voorkwam,
„Ja, ik heb hem gezegd dat er hier in
huis geen plaats me&r voor hem was. De
tijd is wezenlijk gekomen om met kracht
tegen hem op te treden, en ik moet je
dan ook uitdrukkelijk verbieden hem ver-
dei' geld te geven, Eleanor. Geloof mij,,
dit is het eenigie middel dat nog overblijft"
Ze barstte in tranen uit en in een aan
val van. doffe wanhoop wierp ze zich
op de sofa. Diep bedroefd zag Faussit
op haar neer, doch hij bejiroefde niet iiaar
te troosten. Haar verdriet deed hem pijn,
maar het bracht ditmaal zijn besluit geen
oogenblik aau het wankelen. Het was zijn
diepe overtuiging dat haar dwaas toege
vendheid voor een groot deel schuld er
aan was. dat het thans zoover was ge
komen. Dat hij zelf minstens pvenveel
schuld had die gedachte kwam nipt bij
hem op. En toch was liet zoo. Toen zijn
zoons op den leeftijd waren dat ze voort
durende leiding en toezicht van den
kant huns vaders noodig hadden, had hij
zich geheel door de zorgen voor zijn za
ken laten in beslag nemen en zich om
zijn kinderen niet bekommerd.
Met een diepen zucht 011 met p°n voor
hoofd door zorg gerimpeld ging hij- naar
zijn kamer om zich voor het diner te
verkleeden. Een half uur later zateu
Bryan en hij alleen aan tafel.
„Je moedor blijft boven, Bryan", sprak
hij. ,„Ze is heelemaal in de war door het
geen er met Geoffrey gebeurd is. Heb je
gehoord dat hij al weg is?"
,Ik heb Boller ontmoet., die met het
rij tuig van het station kwam. Maar ver weg
kan hij niet. Weet u dat hij bijna geen
geld bij zich heeft?"
„"Niet meer dan ©en sovereign dien hij
van Rigys leende" sprak zijn vader met
groote minachting in den toon van zijn
stem. „Het is een afschuwelijke geschie
denis, Bry an een die mij jaren ouder maakt
Gave God dat ik wist wat ik er aau doen
moet".
Bryan wist niet wat hij zeggen moest
Hem was omtrent Geoffrey's afdwalingen
nog beel wat bekend waarvan zijn vader
en zell's zijn moeder niet het minste ver
moeden hadden, en het was hem dan ook
onmogelijk troostwoorden te spreken, waar
van alle grond ontbrak. Hij meende dat
zooals de zaken nu liepen, het wezenlijk het
beste was, en hij hoopte dat Geoffrey
ten minste genoeg trots in gevoel van
eigenwaarde zou tooneu om voorloopig uit
den omtrek van Branethorpe Halt weg
te blijven. Met pen gelijkmoedigheid, dip
hem zelf verbaasde, had Bryan heel veel
van zijn broeder verdragen. Maar al
droeg hij Geoffrey om 'dat alles geen
kwaad hart toe, één ding had hij' hem
niet kunnen vergeven dat hij' Miss Clara
zooveel verdrif t liad aangedaan."
HOOFDSTUK III.
CLARA.
Het was een heerlijke morgen voor de
jacht eu in de woning der Averlery's te Fe
leste stond het ontbijt een half uur vroeger
klaar dan gewoonlijk. Vijf minuten v<Sór ach
ten trad Clara de ontbijtkamer binnen om thee
te zetten. Toen ze daarmee klaar was, keel
ze de post rut. Ofschoon Feleste vier mijlen
van hel naaste spoorwegstation verwijderd
lag, was het toch wait de post betreft in bij
zonder gunstige omstandigheden. Er woonde
namelijk een Amerikaanscbe millionair vlak
in de buurt en zijn invloed was groot gen
noeg gebleken om te bewerken dat de be
woners van Feleste aan de ontbijttafel hun
brieven vonden. Dieu morgen was de brie-
ventasch tamelijk plat, maar er was toch een
brief voor Clara een die haar een blos
naar de wangen joeg en haar oogen verduis
terden. Ze opende de enveloppe, na het zwarte
lakslempel verbroken te hebben, waarin ze
de voorletters van lady Eleanor wist en
met gefronst voorhoofd las ze wat Geof
frey's moeder schreef. Opeens hoorde ze liaar
vaders volle baritonstem een liedje neuriën
op de trap, en met een beweging van ge
heimzinnigheid (overigens vreemd aan har»
openhartige natuur) verborg ze het briefje
iu liaar blouse» De heer Averley trad bim
nen in het jachtcostuum, dat hjj met zullf
een gemak «h distinctie droeg, 'Z -J
