MIBÜWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL! AND
Elck wat wils.
No. 154
BUITENLAND
Maandag 5 Juïi 1920
13e Jaargang"
Wat de Pers zegt
<r> %r
ML* H"
A b o r. n o m 3 n- f 6 p rij
Per kwart»»! 8»—. *»nco Pfl*
Met Geilluetreew Z©nc!»gsb'i»n i 0,'iS hoogot.
Verschijnt dagelijks
Bureaus HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSloT«ERe™ 433"
Ad v o r ten ti e p t IJ Si
Van 1—6 regels f 1.25 elke regel meer f 0,26)
Reclames per rogel 1 0,75Rubriek „Vraag en aaa-
bod" by vooruitbetaling per plaatsing f 0.00.
Aar» alle afccnfté's wordt op aanvrmsg gratis «en polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van fSOO,—f400,—, 1200,-, *100,—, ISO,—*88,— *13.—
Politieke overgang?
Zooals tc verwachten was heeft de aanne
ming der Lager-Onderwijswet van Minister
de Visser in de pers van t llerlei schakeering
tot uiteenloopende beschouwingen geleid.
Onder de vele nabetrachtingen is er een,
die onze aandacht niet mag ontgaan, ten
eerste, omdat de schrijver iemand van gezag
>s op het veld onzer publiciteit en ten tweede,
omdat hij vit de beslissing over de onderwijs
wet een zeer eigenaardige conclusie voor het
rnrdere leven onzer christelijke Regeering
trekt.
De Haagsche redacteur van het Handels
blad, de heer Elout, noemde den 30sten Juni
1920 voor de linkerzijde, „voor zooveel daar
nog vrienden zitten van de openbare school",
'een dies ater (een ongeluksdag). En hij ba-
i seerde deze uitspraak hierop„Wij hebben
t reeds bij de grondwetsherziening den moord
op de openbare school geconstateerd, schrijft
hij die is toen gepleegd, niet nu, bij dit ont-
vrp dat slechts het gevolg was van wat toen
o-sollied. Maar anderen zijn de oogen eerst
s> opengegaan (misschien omdat ze des-
de oogen liever stijf dicht hielden),
menigeen die toen beweerde het loopt
'navaart niet, of zelfs de openbare school
i&ordt verstevigd in positie, erkent nuHet
is met de openbare school gedaan".
En waarom zal de openbaie school ver
gaan De heer Elout geeft daarvoor zelf zeer
juiste motieven aan het doodvonnis
van de openbare school is geteekendze zal
sterven. Niet., doordien dit of dat artikel van
de wet-De Visser zus of zoo is geredigeerd
Maar wel doordien het oprichten van parti
culiere neutrale scholen nu zoo gemakicelijK
en goedkoop is gemaakt, doordien een groot
deel der ouders afkeerig is geworden van den
c geest die een allengs groot er deel der openbare
onderwijzers is gaan bezielen en doordien
vele ouders meer te zeggen willen hebben
over de school en het onderwijs dan in het
openbare onderwijs, waar hun invloed gelijk
nul is en, door de oudercommissies, nog
slechts zeer gering zal worden".
Juistde waarheid heeft eindelijk gezege
vierd. Aan het volk is de openbare school
door de liberalen indertijd opgedrongen.
De meerderheid wilde haar niet; de besten
hebben er zich heldhaftig en met vele per-
toonlijke opofferingen tegen verzet de on
verschilligen hebben haar een tijd lang
geduld. Maar ten slotte heeft de in meerder
heid toch nog altijd christelijk voelende
Nederlandsche bevolking het juk afgegooid.
Men wil baas zijn over zijn eigen kind
het niet laten vergiftigen door den ongods-
iienstigen en socialistischen geest, welke
rich meer en meer bij de openbare onderwij
zers openbaarde. En toen was het uit met de
oppermacht der openbare school.
Dat de heer Elout als volbloed liberaal en
vrijzinnig man in h»rt en nieren, dit met
bitterheid constateert, kunnen wij begrijpen.
Dat deze Wrevel echter zijn gewone scherp
zinnigheid en nuchter oordeel vertroebelt,
teekent wel de grootte van zijn teleurstelling
over de eerlijke zege van de bijzondere
school.
De Handelsbladredacteur dan vindt, dat
tl 30ste Ju ïi niet enkel als steifdsg van de
'o..re school merkwa-jardig was, maar
-v om het overlijden van dc oude antithese,
1 die, nu de schoolstrijd uit is, volgens zijn wijze
van zien, ook in het hart is getroffen.
De christelijke pjrtijen behooren nu z. i.
niet meer bij elkaar en de periode van poli-
tieken overgang teekent zich dan ook steeds
sterker af. Ei zulk een haast heeft de heer
Elout om de cor litie uit elkaar te doen vallen,
dat hij er onze tegenwoordige christelijke
Regeering op wijst, wel te bedenken, dat zij
tegenover het land een verklaring schuldig
is. Toen het Kabinet-Ruijs optrad, stonden
op het programma der Troonrede uitvoering
der Talma-wetten em de gelijkstelling van
openbare en bijzondere school door te voeren.
Deze doeleinden zijn nu bereiktwelke zal
nu uwe gedragslijn zijn vraagt de heer
Elout aan het ministerie en hij verlangt bij
de nieuwe begrootingsdeba.ten in het najaar
daarop antwoord.
Zult gij uw zwaartepunt nog verder zoeken
in de antithese, in het oprakelen en aanblazen
van wat de rechtsche partijen in coalitie
houden kan Of zult gij het in matiging
zoeken, vermijden wat rechtschen samen
houden en vrijzinnigen prikkelen kan
Maar wat dan te denken van uw ingediende
Zondagswet, vraagt hij ietwat stekeüg.
Wij hebben van dit vragen naar den beken
den weg door een man. die zoo weg-wijs is
in de politiek en doorgans zich door geen
partijhartstocht laat verblinden, met eenige
verbazing kennis genomen.
Ten eerste, om het uitgangspunt, hetwelk
voor deze redeneering gekozen werd. Bij de
grondwetsherziening, bij de wijziging van
art. 192 waren alle politieke partijen het er
over eens, dat door volkomen gelijkstelling
van bijzonder en openbaar onderwijs eindelijk
dit twistpunt uit het politieke leven moest
worden weggenomen. En daarom werd
voortdurend gesproken van pacificatie.
Onder het Kabmet-Cort van der Luiden
werd principieel dus reeds de schoolstrijd
beslecht. Gaat het nu aan, om, nadat het
Kabinet-Ruijs twee jaar geregeerd heeft,
te eischen gij zult uw gedragslijn moeten
wijzigen, omdat met de beslissing over de
Onderwijswet ook uw antitheseprogram
is vervallen
En ten tweedeverkeer* een zoo scherp
zinnig man als de heer Elout nu nog werkelijk
in den waan, dat de christelijke partijen
slechts door een streven naar financieele
gelijkstelling van de bijzondere school of
door het beginsel Van ouderdomsverzekering
tegenover dat vart staatspensioen bijeen
worden gehoudéri 1
Ontgaat het hem dan, dat de steenen het
ons iederen dag toéèchieeuwen, dat de samen
leving hoe langer hoe meer naar het heiden
dom terugzhikt, en dat, willen wij onze
maatschappij redden de erkenning van God
in het staatsbestuur een allereerste eisch is?
En hoe zal de christen maatschappij ten deze
haar plicht vervullen, wanneer de geloovigen
als staatsburgers elkander niet de hand reiken
en hunne vertegenwoordigers in het parle
ment niet samenspannen om een regeering
in christelijken geest mogelijk te maken
Een zoo kinderlijke vraag, als de heer
Elout in het Handelsblad thans gesteld heeft,
konden wij nauwelijks van hem verwachten,
tenzij wij aannemen dat de droefheid over
den aanstaanden dood der openbare school
hem een oogenblik benevelde.
IS DAAR NU NIETS AAN TE DOEN?
In het „PatroonsMad" lezen wij onder
bovenal,aanden titel, een beschouwing; over
„de groote loonen, door jongelui verdiend
en de daaraan verbonden bekoring tot het
stuk slaan van geld."
Hoe is de toestand? vraagt de schrijver.
„Bij de uitkeering van loon ziet men
jongens van nauwelijks 20 jaar ongeveer,
een loon in ontvangst nemen van 20 gal
den en meer.
Zij hebben den daarvoor bedongen ar
beid verricht, zal-men zeggen.
Goed. En daar loon is; betaling voor
verrichten .arbeid, hebben zii strikt recht
00 dat loon. Ik zou daar ook niet aan,
willen tornen, al mocht. dat tusschen
twee haakjes hier en daar wel w.at
meer de zwaarte der loonen gelegd wor
den naar den kant der huisvaders.
Raken wii dus niet aan die loonen.
Maar wat wordt er met die som gelds
gedaan?
De vele goeden niet te na gesproken,
moet men het treurige feit erkennen dat
een aantal dier jongelui, dat geld gewoon
weg kapot slaat, de een wat meer, de an
der wat minder fatsoenlijk.
Men gaat bij .,de ouwe lui" of elders in
den kost. betaalt daarvoor het halve loon
ongeveer, en de rest wordt hes leed aan
uitgaan, aan wijntje en Trijntje, of op zijn
best aan allerlei onnutte doeleinden. De
vrije Zaterdagmiddag en de geheele Zon
dag bieden gelegenheid te over. om som
men gelds te verkwisten, waarvoor dui
zenden huisvaders en -moeders zich kro.m
zouden willen werken.
Het moreele gehalte der jongelui wordt
daar natuurlijk niet beter door.
Maar hovend en. Door zulk een levens
wijze raken zij gewend aan een vlotheid
van geld uitgeven, scheppen zii zich be
hoeften. welke zich naderhand noodzake
lijk wreken mo hen. Zijn zij eenmaal ge
trouwd. begint 'run gezin zich uit te bou
wen. moet het ioon gaan strekken tor on
derhoud van meerderen, dan zullen zij
voor de zeer lastige keuze komen te siaan:
ofwel dien tand van weelde en genot uit
trekken, ,en dat is eene operatie, des te
pijnlijker, naar gelang de wortel van dien
tand dieper zit. ófwel in verachtelijk
egoisme het gezin tekort doen.
Kent niet iedereen, die van de toestan
den in de grootere steden b.v. op de hoog
te is, de honderden arbeiders, die de on
zalige gewoonten hunner jeugd voortzet
ten en slechts een deel van hun loon af
staan voor vrouw en kinderen?"
De vraag: Is daar nu niets aan te noen,
'beantwoordt het „Patroonsblad" met o'p de
wenschelijkheid ie wijzen, dat de centrale or
ganisaties van werkgevers en werknemers
gedacht wordt hier aan den R.K. Cen-
tralen Raad van Bedrijven voor het nemen
van initiatief. de zaak eens lieten bestu.
deeren en alle moeite deden, om aan het
sociale euvel, bovenbedoeld, een einde te
maken? 1
DE CONFERENTIE TE SPA.
te
Do voorbespreking
Brussel.
Vandaag is die groote dag via, 11 Spa, waar
op Duilschland' voor het eerst op voet van
gelijkheid met üfe Entente komt con fereeren.
De geallieerden hebben, zooals gemold,
vooraf onderlinge besprekingen gehouden,
welke Vrijdag bijna tot een conflict leidden,
toen Italië de Belgische aanspraken op <Je
Duitseh© schadevergoeding op zij dironig.
Zaterdag schijnt men 'het weer zoo wat eens
te rijn geworden, vermoedeliiik doord'ait En
geland wat van zijn aansipraiken. prijs gaf
ten gunste van België.
Omtrent die laatste conferentie te Brus
sel wordt het volgende gemeld:
De conferentie der Franeciie, Belgische en
Italdaansobe afgevaardigden, die van 11 uur
tot half 2 duurde, was bijna uitsluitend ge
wijd aan de kwestie van de Duitsohe schade
loosstelling. Men is metterdaad tot overeen
stemming gekomen op de volgende basis:
Frankrijk 52 pet... Engeland 22 pet., Italië
10 pot., België 8 pet-., Servië 5 pet. De rest
wordt verdeeld tusschen Roemenië. Portu
gal en Japan. Italië zou bovendien et-ïi
schadevergoeding van financieel-economi-"*
sohen aard krijgen.
Het officieel© communiqué van d© laatste
vergadering. Zaterdagmiddag gehouden in
het Palais des Académies ondier voorzitter
schap van Delacroix, en ondier aanwezig
heid van diezelfde afgevaardigden als den
vorigen diag, zegt:
Er is kennis genomen van die naipporten,
opgesteld door de ooimimissies van deskun
digen, waarir de belangrijkste punten wor
den aangegeven op het gebied van le-ger,
vloot en luchtvaart, waarin de Duiteche re-
geering klaarblijikelüik is te kort geschoten
bij het vervullen van de verplichtingen, haar
opgelegd door het verdrag vain. Versailles.
Daarna werden de kwestie van do te Spa te
volgen gedragslijn en de agenda besproken,
en werd er besloten, dait die volgende ver
gadering zou plaats hebben op Maandag 5
Juli om 13 uur 's ochtends im de Villa
raincuse te Spa.. De Duiteche afgevaar
digden zijn uitgenoodligd oau daaraan deel te
nemen. Ten slotte ging de conferentie
oven* lof. do beschouwing van de officieel©
medledeeiing yap die commissie voor de
sehado]oosei^l'liggbetreffende het niet na
komen door Dujtschliand van riin vetrplioh-
wias, dat de Engelschen van plan waren om
hun percentage te verminderen ten voordoek
van België, zeide Lloyd G-eonge, dat dit
inderdaad zoo was. Engeland stemde toe in
een zekere vermindering van het aan dit
land toegewezen deeh
Nopens het militair verbond, waarover
besprekingen gaande zajn tusschen België en
Frankrijk, en de mogelijke deelneming van
Engeland daaraan, verklaarde Lloyd G-eorge.
dat daarvian op 't oogenblik geen sprake
was.
De aankomst der Duit-
schers te Spa.
Zaterdagavond om half tien riin die Duit.
sefhe vertegenwoordigers ter conferentie te
Spa van het Postdamcr Bhnbof vertrokken.
Met die ministers reiaen een 2'5 tal boo ge
ambtenaren en deskundigen, alsook een 40-
tal secretariseen, secretaressen en telefonis
ten miede. De extra-trein, waarmede het
gezelschap reisde, bestand uit 4 slaapwagens,
een eetwagen en een bagagewagen.
De trein kwaim Zondagmiddag om 2 uur
te Spa aan. waar de Duitsckers in een hotel
en in eenige villa's werden ondergebracht.
Tusschen Spa eu Berlijn is een telefonische
dienst ingericht. Het zijn trouwens nog de
telefonische verbindingen, die de Duitsohers
-jjjestjjd's van Spa uit hebben aangelegd, die
t%ins opnieuw zullen worden gebruikt.
Be Duitschers zullen te Spa. in tegen,
stelling met te Versailles, volledige vrijheid
van beweging genieten.
HET DUITSCH-TSJECHISCH
H ANDEES VERDRAG.
Do onderbiandielingen met Duitschland
zijn geëindigd met het aanvaarden en he'
onderteekenen van een economische overeen
komst e«n overeenkomst nopens hot, on-
uSordaanschap on een afwikikeHngsover-een-
kornist volgens art. 297 van hot vredesver
drag.
Vo] agens bot Duitsch-Tsjechisch© verdrag
garandeert Ihiitscbland aan Tsjech»-Slowa
kije maandelijks die levering van 105.000
ton steenkool en cokes in ruil voor 202.00C
ton bruinkool en 4000 ton steenkool uit hot
bekken van Gladno of dat van JPillsen er
van 150.OOO ton bruinkool voor de scheep
vaart op de Elbe. Het verdrag blijft tot
hot einde va a dit jaar van kracht.
DUITSCfiiC DANKBAARHEID.
Lo-obe, de voorzitter, heeft ia den Rijks
dag de liefdadigheid herdachjt van do bui-
tenlsndsche menschenvrienden jegens de
kinderen van het Duitsche volk. Hij sprak
ringen in zak* do levering van kolen, zolfc "amens alle partijen van de yolksverte-
ooder do beperkte voorwaarden,, dlie tijdelijk
waren gceteld.
Lloyd Gviorge hw.ft eattigte BrMwelwche
journalisten ontvangen eu hun verklaard,
dat dc Diiitschers geen recht hadden om
op de conferentie te Spa het verdrag van
Versailles te bespraken maar alleen on.
maatregelen voor te alefien. besreffendb dia
uitvoering van het verdrag. Sprekende over
de kwestie van de schadolooselalitsg zeddie
hij, dat hij vertrouwde, d'aA men tot overeen
stemming zou komen. Wij ziiu allen van
goeden wil. Er is slechts één land. 'lat be
taalt;
genwooidlginè zander onderscheid zijin
wurmen, har te lij ken dank uit voor de
g' ootmoedige hulp, die de Kwakers uit
Amerika en Engeland, de filantropen uit
Nederland, Denemarken, Zweden, Zwitser
land en andere landen, ook de Duitsche
Amerikanen aan de Duitsche kinderen
verleend hebben. Zij heblben tevens de
eerste draden gesponnen vcor de yorzoe-
ning en den oprocstec yrede van volk
tot volk en de Vwocen yan mistrouwen
en haat verdrevar. die nog altijd de vol
ken gescheiden hielden. Het Duitseh^ volk
zal de lufde, di« zajo kinderen ten deel
er zun vele landen, die moeten out- Sev*Uen is nimmer vergeten. (Levendige
vangen. Het spreekt van®clf. dat er eeoige taatemming van alle zij li c.11.)
moeilijkheden riin om tot overeenstemming 1 ABN PEE! DO hl VOOR, DE DUITSCHjE
to komen. VEILIOHLIDSPOLIT1T1E.
Ondervraagd over het foH. of het waa-r I Nopens ee» onderhoud van den Pruisi-
TREKJES CXLV
Naar den Zangwedstrijd.
Dat had ie nou 's kwiek overlegd met van Sol,
(en directeur van 't plaatselijk a capella-koor, waar
ie zes jaar in-mee-gezongen-had.
Deze zou op 'n avond „héél officieel" op visite
komen én hem namens het bestuur uitnoodigen,
als oud-lid der vereeniging zijn „zeer gewaardeerde
medewerking" te willen verleenen ter gelegenheid
van het concours in de hoofdstad van Noord-Hol
land.
Als 't zóó ging zou de echtgenoote van Bertus Dosi
héél moeilijk kunnen tegenpruttelen.
Zóó maar, zonder hulp, tegen z'n vrouw zeggen,
iat ié zoo dolgraag nog 's 'n zangwedstrijd zou
villen mgemaken, dorst Bertus met.
O, niet, dat z'n ega 'n soort van xantippe was,
dfiar niet vanmaar ze was, wat je noemt,zoo'n
beetje „jaloersig." Niet om teen of tander.daar
was Bertus veel te goeie,solide sukkel voor, maar
ze kon zoo van die buien hebben, dat ze 'r 'n hekel
aan had, als Bertus 'n extra pleziertje genoot, waar
zij met 'r stijf-van-de-rimmetiek-liohaam niet aan
kon meedom. Dan kwam de wrevel over haar be
lemmerende kwaal feller naar boven en kon
soms ongenietbaar zijn.
Dus had Bertus 't heel slim overlegd en met van
Sol afgesproken, dat die 'm officieel zou komen ver
zoeken. Dat „medewerken" was natuurlijk maar 'n
foefje, aangezien Bertus z'n stem veel weg had van
't gemartel eener gebarsten gramaphoneplaat
«aar daar had Aaltje toch geen verstand van.
En van Sol kwam.
En hij had succes.
Aaltje's rimmetiek had haar toevallig dien dag
nogal met rust gelaten, zoodat ze 'n tamelijke toe-
'■jefeogE.^ids-bui had. Alleen vond ze 't erg jammer,
is* ze .-jeü sist mee kon. Bertus vond dat ook ont-
ititeni pimma*)}
Dat V rpjia .jijen zon gedragen als elk recht-
jva» AaJ^e overtuigd
meneer van Sol ook, anders had ie niet eens komen
vragenmet menschen, die zich niet fatsoenlijk
kon e 1 houden ging hun vereeniging niet op con
cours. Stond hun naam in 't heele dorp veels te
hoog voor. Ze zouden 's avonds terug komen zooals
ze 's morgens waren vertrokken.
Op den Zondag van 't concours was Bertus al 'n
uur te vroeg aan 't kleine stationnetje en vond 't
onverantwoordelijk, dat ze nu juist allemaal op 't
laatste nippertje" zouden komen.
Hij was stijf-geharnast in z'n trouwjas. die min
stens twee maten te nauw was geworden en in dikke
ring-plooien om z'n middel en borstkas zat gesnoerd
'n Hooge hoed had ie geleend van Schaar, den
kleermaker. Twee opgerolde „humoristische week
bladen" waren er noodig geweest, om 't ding „pas"
t krijgen, zoodat het op Bertus z'n bol stond als 'n
dreigend monster, dat een gunstig oogenblik af
wachtte om 't hoofd met huid en haar te verzwel
gen.
't Afscheid van Aaltje was niet bijzonder „gun
stig" geweest. Ze moest in bed blijven en kon van
pijn geen vinger of teen bewegenhad liggen
steun-jammeren, dat zij nooit eris wat had door die
ellendige rimmetiek.
Ze had Bertus op 't hart gedrukt vooral bijtijds
thuis te komen, dan had ze 'r tenminste nog wat
plezier van als hij het verloop van den wedstrijd
vertelde.
Dit had Bertus als trouw en degelijk echtgenoot
beloofd.
De concoursmannen verwelkomden hem op de
meest joviale wijze. Hij hoefde nergens voor te
zorgen, want hij was vandaag hun gast. De twee
krantenpapier-pakjes met boterhammen, die aan
'n touwtje langs Bertus z'n borst en rug hingen te
bengelen, werden al direct verbeurd verklaard en de
inhoud er van verdween in den bek van de mageren
paardentram-knol. Bertus had voor geen daalder
gewjld, dat Aaltje dat gezien had.
In den trein werd 't al direct 'n lollige boel.
Klaas Mire, de penningmeester en kas-houder voor
dien dag, bad gezorgd voor 'a eerste hartverster-
kertje.
t-joHes je kon ■ien, dat ie 't ad dikwijls had
gedaan schonk ie telkens 1 voetlooze glaasje tot
aan 't randje toe vol en bood het dan met 'n hoffe
lijk gebaar elk der leden aan, die geen van allen
bedankten. Toen 't Bertus z'n beurt was en deze
angstvallig wilde weigeren, relde er zóó'n oorver-
doovend spot-lawaai door de coupé, dat hij van
schrik maar gauw 't kelkje aangreep en met ware
doodsverachting den inhoud naar binnen liet hor
ten.
Bij z'n tweede beurt smaakte 't al beter en bij de
vijfde speet 't hem, dat de voorraad was verzwol
gen.
Toen ze in de stad aankwamen gingen ze eerst
repeteeren daar week de kapelmeester-voorzitter
geen duim van af 1 Toen hadden ze nog twee uur
den tijd eer ze moesten mededingen, welke zij ge
bruikten om de bezienswaardigheden der sohoone
bloemenstad te gaan bewonderen.
Vooral de diverse célfé-restaurants trokken de
bizondere aandacht en werden ook „inwendig" alle
eer aangedaan. Er was een groote genegenheid voor
de echte, onvervalschte „Ouwe Bol," welke gene
genheid spoedig veranderde in 'n soort onweer
staanbare verliefdheid, die onuitbluschbaar bleek.
Wat rumoerig kwamen ze 'n paar uur later de
zaal binnen, waar ze „in 't worstelperk de eer, iets
schoons zouden pogen."
Na afloop vonden ze, dat ze nog met veel meer
gloed hadden gezongen, dan bij de repetities, en dat
ze met de zevende prijs B waren afgescheept was de
schuld van de bassen en de tenoren, die -mder 't
2de lied 'n beetje heibel hadden gekregen over de
inzetting.... en van Bertus, die met alle geweld
mee had willen zingen en onder 't lied er stilletjes
was tusschen gekropen, schuivend en stommelend
met 'n oude tooneelstoel dien hij gebruikte om z'n
eigen „te sehoren."
't Werd geen ruzie na afloop daar waren ze veel
te lollig-onder-mekaar voor uit...en ze hadden
toch nog 'n prijs I Wat jou Daar most op gedron
ken worden hi-ha-ho
De stemming bleef er net lang genoeg in, om nog
juist hun trein mis te loopen, zoodat ze niet meer
naar hun liefelijk dorp terug konden.
Geen nood. Er werd met den meneer van 't repe
titie-lokaal 'n accoordje gemaakt, dat ze 's nachts
ia da gelagkamer zouden verblijven. De meneer
°m.,de ^'iz°nóerheid van 't ge 'n booten hoed op en 'n gekleede jas aan en begor
„tel 8"'*2 natuurlijk mel den maneer 'n rondedans te maken, cie weder-
niet.... maar dat was niet erg; ze zouden den
nacht wel genoegelijk doorbreng-»* zonde» ru*t.
Alle.*! stool te filosoferen, hoe hi) dat
met Aaltje voor-elkaar-zou-ooksenwan
dat was me toch ef lies wat 1
Na lang overleg werd hem aangeraden 'n tele
gram te sturen, maar direct kregen ze de verplet
terende mededeeling, dat daar nu wel geen gelegen
heid meer voor zou zijn.
Bertus wou 't toch maar 's probeeren. Hij liet
zich den weg naar 't postkantoor uitlegger, en ging
er in laveer-stap heen.
Mis, hoor I Als 'n somber, grauw gedrocht stond
daar 't potdichte gebouw der Nederlandsche Poste
rijen en Bertus kon teruggaan.
In z' eentje liep ie te hik-mopperen over de be
roerde toestanden in de maatschappij, die 's Zon
dags de postkantoren niet openliet.... d'r most
noodig revolutie komen, want dat was 'n schan
daal....
't Duurde heel lang, eer hij in 't lokaal der vrien
den terug was.
'n Kwartier lang had ie staan wiegel-kijken bij 'n
IJsco-wagentje, wat ie 'n alleraardigst machientje
vond.'s Jonge-jonge wat 'n uitvindingen toch
tegenwoordig.... die man met z'n gele-rijers-
tiakkie an wipte maar zoo'n kleppie open en dan
"Jni er zo) n p akkie snoepgoed uitgedanst
kolossaal, kolo-^r'j.l.Al maar gaf ie goedkeu
rende knikjes, vergezeld van onbeschaafde keel-
geluidjes.Toen kwam ie 'n griep andere con-
cours-menschen tegen, die óók lclltg waren, al had
den ze 'n veel kleinere prijs gewonnen.... de
derde maar! Nee, dar. zullie, dan zuil->.... de
zeaende.wat 'n getal I Ma toch deelde hij in
hun geluk.... gaf ze allemaal apart 'n hand....
„wel gefiseleteerd, hoorwel gefiseleteerd. Hij
werd getrakteerd en moest meehossen....hij nam
afscheid met 'n twintig-voudig „wei gefiseleteerd."
De opgerolde humoristisene weekbladen in z'n
hoed-ranil waren zweet-doorweeit en naar biven
gekropen, zoodat de hoogc zije op z'n.ooren stond te
cake-walken.
'n Straat verder kwam ie wéér iemand tegen met I
om vergezeld ging van 'n aantal zing-galmendc
,,wel-gefilesteord3."'n Pats in z'n gezicht deed
hem over de straat rollen't was 'n bekend
predikant, dien hij te pakken had genomen.
Onder 't zingen van verschillende rsgels uit 't
tekstboexje, zo-.als„een duizend-stemmig
kweeeeeeler."want zijn ziiimgen is een
biiiiddoa"en „overal heerscht hei-ei-ei-ei-ög».
sUiiiti".... bereikte hij 't nachtverblijf-u,kaai,
waar de napret voort! e ie tot het heldere ochtend
gloren.
Op den terugweg in den eersten den besten trein
werd er niets gezegd, daar alle hoofden 'n wedstrijc
hielden in de meest elegante neigingen naar voren,
achteren, links en rechts, welke manoeuvre dc
vroege werklui-reizigers eenige genotvolle oogen-
blikken bezorgde.
Toen Bertus naar huis liep te sloomen hoerde hii
tot z'n ontzetting 't volgende „draadlooze tele-"
gram,"datjvan 'n tuintje naar 'n dakraampje were
geseind :„Kee, heb je 't a! gehoord van Bertus
Dosi Die is ter vandoor I Ja waarachtig, buur
vrouw, hij is 'm gepiept, hoor.Gistcen naar Haar
lem gegaan en 's avonds niet terug gekomme
de politie weet 'r al vao, daar heb Aaltje z'n vrouw
't aangegeven 1"
De thuiskomst moet ik ter wille van de kieschheid
verzwijgen.
Wel kan 'k nog zeggen, dat de „massage-kuur",
die Aaltje haar echtgenoot eigenhandig heeft doer
ondergaan, haar ledematen dusdanig heeft onf
spand, dat ze radioaal van die ellendige rirametie:
is afgekomen.
Je weet nooit hoe 'n concours nog rollen kan.
Ü.N
