elant HH en Garneering. I OUDES. SCHULD EN BOETE LAAT 185, fi,.R. MtEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL» lastraat C 27. DEKKER, nt 1-21. arlinten. 14 Tel. 324. G'oote Kerk. ver de R, K. Kerk Droge Turf, TM o 163 Donderdag 15 Juli 1920 13e Jaargang Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon REDA^TI^els! 433' Openluchttfoeater te Valkenburg. Wat de Pers zegt BUITENLAND FEUILLETON. loonwerk lode-artikelen, >mp. Alkmaar, ïoud- en leerwinkel vap Verschllni dagelijks 1 (ME). Lgmiddag, e -mm lan in den f 9.50 f 12.75 f 13.90 aaatwerk f 15.75 Jiteit f 10.75 f 8.75 Ibele zool f 10.75 JEN |o. 33-34 f 6.75 f 14.75 IEND. sorteerd te blijven tfd. Alkmaar). kan het geachte publiek met 24 CENT en het Het Bestuur. luwstillend. er wel de VAN OÜDS en te bevragen bij den -kplein 4, OP DE daar vindt men den ruilen van Bloedkoralen, oud- en Zilver, de hoogste waarde. ra aanbieding an een partijtje per 1000, tot uiterlijk - HAAST U! C. DE WAARD, Oosterzij, Heilo, E HAND TE KOOP: n Woonhuis, Spoorstraat Spoorstraat, direct te aanvaarden, jgen bij A. YAN DIE- keiaar. eg verder injjn vorig» e. •Mi UI. "P 1 BLAD Abonnementsprijs: Per kwartaalf 8,—» franco P«r PMt 1 2,W* Mei Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 kooger. Advertentieprijs: Van 1—6 regels f 1.25elke regel meer f 0,26i Reclames per regel t 0.75Hubriek „Vraag en aas»- bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.80. Aan «11° b" ^é's wordt cp aenvrssg gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevollen tot een bedrag van «600,-, t 4QO,-t t 200.-. tlOO,-, >60, «38,- 118,- „De Paradijsvloek", dooi' Alpli. Laudy. - ,,Het Sehouwtooneel." Sinds „Het Sehouwtooneel" er kort ge leden toe over ging-, „De Paradijsvloek" van Alpih. Laudy op te voeren in het Valkeniburgsche Openluchttheater waren wij nog niet in de gelegenheid, het effect eeuer „Paradiisvloek''-uitvoeiriiig in een daartoe volkomen geëigende omgeving te ondergaan. En toch achtten wij de uitvoering van ,De Paradijsvloek" in de openlucht in ar- tiatieken zin wel het grootste evene ment in het openluchttheater-seizoen van dit jaar: een zóódanige opvoering van het stuk moest naar wij veronder stelden de schoonheid van het drama eerst volkomen tot haar recht doen ko- nnen; opgevoerd in de open lucht, niet langer gewrongen derhalve in de voor een dergelijk stuk steeds te enge ruimte van een theaterzaal, niet Langer beperkt tot een kunstmatig-aangelegd tooneel, dat ondanks hoe vele en hoe grooto technische knapheden ook noodzakelij kerwijze veel van de schoone illusie wèg- vaagt, moest het drama voor onze oogen doen gebeuren in volmaakte natnurlijk- ioid, tot een (naar menschelijke begrip pen) volmaakte schoonheid Geen wónder, dat we ons, nu wij in ver band met de „Don Quicliof-preitiière toch èe Valkenburg waren, van de gelegenheid profiteerden en ons gingen vergewissen /an de juistheid onzer gekoesterde ver onderstelling. 't Was e,en zeldzaam heete zomermid dag onbewogen hingen de looveren bo ven ons hoofd en zware zwoelte drukte lóóm al onze Leden, toen wij het rotspad beklommen, dat ons leidde naar het grootsche Romeinsche amphitheater van Valkenburg. Ook in de open ruimte van het door het openlucht-theater gevormde dal was geen verkoeling te vinden. Integendeel: zwaarder en benauwen der drukte de van electriciteit zwaar ge- Laden lucht op alle menseli en alle ding en deed een onweer voor-voelen een onweer, waarbij God's vertoornde oogen felle liehtsehichten schieten over het nietige aardrijk waarbij God's ver toornde stem het al dreunen doet tot verschrikking van al wat leeft voor God's zóó geweldige en dan zoo nabijè grootheid! Nimmer voelt de memsch zich in de natuur zoo bangelijk eenzaam en zoo hul peloos klein tegenover den eenig grooten Sod, als wanneer God zich in het onweer als de Vertoornde den kinderlijk-geloovi- Ten openbaart. Het Spel ving aan» Was ditspel? Of was dit het waarachtige gebeuren uit den oudst-mensehelijken tijd? Leefden en leden en klaagden daar vóór ons niet in werkelijkheid Adam en Eva? De zuivere natuurlijkheid van het ge beuren in die zuiver natuurlijke omgeving hield ons in illusie geboeid, welhaast angstig bevangen, en 't was alleen nu en dan de giechelstem van iemand in on ze omgeving, die van de geweldig-tragi- sche vóór-historie van zijn eigen geslacht niets begreep en alzoo bezwaarlijk kon na voelen,, waardoor d© illusie ons soms iet wat werd verstoord, waardoor we nu en dan weer tot het besef kwamen, dat we daar zaten als een kind van de twintigste eeuw Van af den aanvang tot het einde ove- ï'igens hield de hetoovering heimwee vol en welhaast smartelijk, als het genot van alle opperste aardsche schoonheid is ons vastl Thans eerst hebben wij in waarheid de volle schoonheid van Laudy's „Paradijs vloek" genoten, thans eerst is de bo- venmenschelijk zwaar-tragiscbe geschie denis van onze eerste voorouders ons we- der-geb eurd Onze veronderstelling, dat we (naam menschelijke begrippen) volmaakte schoonheid te genieten zonden krijgen, is héérlijk wéér gebleken! Over „De Paradijsvloek" als dramatisch product en over de meesterlijke vertol king daarvan, door Het Schouwtooneel", is reeds zóó veel geschreven, dat wij ons ontslagen mogen rekenen van de taak. daarover thans nog uit te weiden. Ook ditmaal weer leverden de Schouw- tooneelers vooral Jan Musch als Adam, Mevr. v. d. Horstv. dl. Lugt— Melsert als Eva en Ko van Dijk als Kain subliem spel doch 't was, als onder gingen ook alle spelers den artistiek-ster- kemden invloed van het grooteeke milieu, waarin zij speelden, zóó. dat zij nóg meer schoonheid' bieden konden dan op het stads-tooneel. Zoo werkte alles samen om het schoon hei,dseffeot voor den toeschouwer no,g hóó- ger, nog geweldiger te maken. Begeesterd door de hen omringende natuur, welke voor een ..Paradijsvloek"- uitvoering zóó heel bijzonder geëigend is,, dat 't ons somwijlen toescheen, als had Laudy zijn „Paradijsvloek" ter opvoering op dit theater gechreven. móéten de ar- tisten (want een gevoelig mensch als 'n tooneel-artist ontkomt niet aan de inwer king van een tot al maar schooner kunst begeesterende speel-omgeving) nóg schoo ner. inóg volmaakter spel van zichzelf ge vergd hebben en dit schoone re spel nu was het. dat op den toeschouwer dooi de omringende natuur een schooneren indruk maaktei Een seho on eren indruk. Voorwaar! In een besloten zaal, op een tooneel- ruimte, waar- boven niet hoog de hemel zieh spant, waarachter en waarnaast niet d© geboomten en de bosschages rui- schen, huiveringwekkend van geheimenis bij 't ouweers-dreigen waar geen mos- en gras-begroeide heuvelen en rotsen zich heffen zóó indrukwekkend als God ze verordende in Zijn schoone natuur op zulk een tottneelruimte in een besloten zaal waar alles er aanhoudend aan her innert, dat het „maar tooneel is kun nen de g e we 1 dig-trag is cbe emotie's wel ke in „De Paradijsvloek" in heerlijke),, plechtige verzen vastgeklonken liggen, niet zóó uitgezegd eu uitgebeeld worden, als te Valkenburg geschiedt. Laudy's „Paradijsvloek" is te groot eu vooral ook, speelt in tè primitieven tijd, dan dat een zaaltheater-uitvoering de diehter-gedachto in volle grootheid en in volmaakte echtheid tot ons zou kunnen brengen. Het zjj gezegd met groot© waardeering voor wat de tooneel-teehnicus bij zaal uitvoeringen wist te bereiken; hij heeft 't niet kunnen helpen, dat wij bij die gele genheden de. m iss en 1 natuur-aelf moesten Dank zij nu allereerst het onvolprezen kunstgewrocht van dichter Laudy, dank zij ten tweede die welhaast boven men- sekenkracht gewaande zuiver-schoone vertolking van het drama en dank zij ten 6lotte maar geenszins het minst! de natuur, die hier als 't ware ontstond om dit. schoone te laten gebeuren, hebben wij te Valkenburg de ellende der ver vloeking van den zondigen mensch in Adam en Eva ondervonden heb ben wij (zóó aangrijpend was de schoon heid hier!) den paradijsvloek, zwaérder dan -wü ons tevoren daarvan bewust wa ren voelen wegen op óns op onze mede- toeschouwers op alle kinderen van Adam en Eva. Nóóit hebben wij voor donder en blik sem zóó groot© en zóó eerbiedige buive ring gevoeld, nóóit hebben wij in donder eu bliksem den d'oor die zonde vergram den God zóó nabij geweten, als toen in liet derde bedrijf wat donder rolde en wegdreunde in de verte wat bliksem licht zich vertoonde ver achter het dikke geboomte. Aan een zóó overweldigende welhaast verschrikkelijke schoonheid ontworstelt men zich niet gesteld dat men het wil de door buiten de Valken,burgsche the- ateiTuimte te treden in- bet drukke zo mergasten-leven te Valkenburg. Die schoonheid blijft u uren en dagen zoo niet voor het heele leven bij. En ge noemt bet geen kinder-speelsoh- heid, maar ge hecht er een diepzinnige, tragisch© beduiding aan, als ge 's-avonds uren na afloop van het spel in som ber© eenzaamheid door dê lanen van Val kenburg wandelend, in een aangrenzen- den tuin twee kinderen een jongen en een meisje met gevoelvolle stemmetjes en in heuschen ernst tegen elkander óp hoort declameer en: „O menschemnocdei' Eva, waarom [schreit gij? „Ik schrei, omdat ik niets dan tranen [heb, „AI 't andere liet ik in het Paradij®.... L. S. DE ECONOMISCHE BOND. Naar aanleiding mn die rede van mr. Treub voor den Eeonomischen Bond,, Zater dag gehouden, merkt de chris't. hist. „Ne derlander" op, dat nu „die vrijzinnige aap uit die econiomdsche mouw i» gekomen." En het blad vervolgt: i „Een <3er grappige kanten van de histo rie is, dlat dieze nieuwe poging tot kereeni- gimig der vrijzinnigen uitgaat vau den heer Treub, dlie aan een dier vrijzinnige partijen dioo,r de stichting van den Eeono mischen Bond een niet omgevo-eiigen 6lag toebracht. Niet zonder grond zal nair. Marehant hem tegenvoeren: medicijnjmeieister. ge nees u zelven. Als gü oonoentoeeren wik, begin dian met terug te keeren naar die partij, <Jio gii hebt veriaten. Dat alles in oogenschouw nemende, riist de vraag, of mr. Treub die mam is voor nieuwe vrijzinnige expertimenten. Zijn Bond schijnt te meen©n van niet; hii heeft het schoone plain.commisso riaal gemaakt. Nu, eu dian weet men in Nederland wel hoe laat het is." De Christ. „Rotterdammer" schrijft kort en krachtig: „die Ecoai. Bond is d'ood, mors dood!": ,,Met vliegende vaandWs gaat de Econo mische Bonds-di'visie naar het vrijzinnige leger over. Sic transit gloria meutraliitatis! Zoo vergaat de room der neutra,litei." De Conferentie te Spa. De correspondent van de „N. R, Ct." meldde gisteren: Vanochtend drukt een loodzware stem ming op alles wat met de conferentie in betrekking staat. Aan alle ka-aten heeft men een ernstigen kijk op den toestand. Opmerkelijk is, dlat zelfs de Italianen hun gewone optimisme op het oogenblik kwijt zijn. Het heele conflict blijkt steeds meer iu hoogere mate een gevolg te ziju van wederzijidsch wantrouwen dan van zake lijk verschil. Aan den entente-kamt heeft men de waarneming gedaan, dat bij de Duilschers niet meer Fehrenbach en Si mons 'beslissen, maar dat alles van het oerdeel der onderhandelaars over de ko len afhangt. Men schrijft daarbij allen invloed aan Stinnes toe en ziet in dezen sen man, die desnoods aan bet doordrijven van zijn wil ieder ander volksbelang ten offer brengt. Men Zegt in Entente-kringen er niet veel voor te voelen, om zich aan Stin nes te onderwerpen. Aan den Duitscken kant geeft op bet oogenblik inderdaad, de opvatting van de kolen,onderhandelaars den doorslag eu de ze wordt weer, zooals ik hedennacht reeds meldde in hoofdzaak door wantrouwen be paald. Men heeft aan Duitse hen kant zeer sterk het gevoel, dat het er hoofdzakelijk om te doen is bet Roergebied te bezetten en dat dit sliet te verhinderen is. Daar om schikken zich ook die andere onder handelaars fatalistisch in den onverkwik- kelijken toestand. Ik wil echter niet te uitvoerig zijn over al deze moeilijkheden en misverstanden, daar op het oogenblik stappen worden gedaan, die met groote -waarschijnlijkheid tot een ontspanning zullen leiden. Vanochtend om 9 uur is maarschalk Eocli hier aangekomen. Hij heeft onmid dellijk Millerand' bezocht en met liem een lange bespreking gehouden. Naderhand zijn Delacroix en Hijmans by den Fran- sc-hen premier gekomen om hem geluk te wenscken, naar aanleiding van den natio- nalen feestdag der Franschen. Langzamer hand schijnen deze bijeenkomsten zich tot een algemeen© bespreking- der geallieer den te hebben ontwikkeld. Gisterenmiddag tusseben twee en drie uur heeft Lloyd George een bezoek ont vangen van Simons, den Duitschen mi nister van buitenlanilsöhe zaken. Van dit bezoek verwachtte men een ontspanning van den toestand. De Oekraïne en de conferentie te Spa. De Oekrainische afvaardiging ter con ferentie te Spa heeft een nota doen toeko men aan den voorzitter der conferentie, waarin hein verzocht wordt haar te la ten weten of de geallieerde mogendheden eveneens aan de Sovj et-negeering den vrede met de Oekraïne voorgesteld heb ben, gelijk zij gedaan hebben voor de Po len. DE VOLKSSTEMMING IN OOST- PRUISEN. Naar aanleiding van de volksstemming in West- en Oost-Pruisen schrijft Theodor Wolff in bet „Berliner Tageblatt": „Toen de in 't Oosten van Duitschland geboren mannen en vrouwen, jonge en oude, ia eindelooze pelgrimstochten naar hun bedreigde geboortestreek trokken voor den dag van de volksstemming, kon den zij overal op de stations en in de plaatsen waar zij doortrokken groote bor den lezen, waarop geschreven stond* „Blijft trouw!" De bewoners vam het Oos ten van Duitschland hebben door hun voorbeeld thans ditzelfde aan de andere Duitsehers toegeroepen. Zelfs de Poolsch sprekende grensbewo ners wenden zich af van het uit stukken en brokken bestaande Polen, dat in groot heidswaanzin steeds meer gebied opslur pen wilde, maar dat zijn eerste eigen on- deTueming dadelijk mislukken ziet. Het zou voorbarig zijn de volkomen ineen storting te voorspellen van dit Parijsche Salon-product, maar zulk een Polen is dood, oc,ik al blijft het nog voortbestaan." SJi ITALIANEN EN SLAVEN TE TRIEST. Bij eenkbetooging tegen de voorvallen te Spalato trokken de betoogers ook langs1 het nationaal gebouw der Slovenen. Er werden toen uit het huis revolverschoten gelost door de Slaven, die er zich bevon- vionden. Ook wwerden er granaten werpen. De menigte drong het huis bin nen en stak het in brand. Er zijn tab rijke gewonden, waarvan twee ernstig. 14 JULI TE PARIJS. Prachtig zomerweer heeft den troepen- schouw te Vincennes begunstigd. De mi nister van oorlog heeft ditmaal de troe pen geschouwd in tegenwoordigheid van de voorzitters der Kamers, de ministers, het diplomatieke korps. Een onmetelijke mensclienmassa heeft het leger geestdrif tig toegejuicht, in het bijzonder toen mi nister Lefèvre aan acht regimenten Sene- galeezen en aan de nieuwe regimenten aanvals-artillerie vaandels heeft uitge reikt. De troepen hebben gedefileerd voor bij de Fransche tropeëen, die overeenkom stig het verdrag van Versailles ,uit Duitschland zijn teruggekeerd. UIT MEXICO. Na een gevecht bij Parral, heeft gene raal Yaquin Amaro den opstandelingenlei der omsingeld. Er namen 500 opstandelin gen en 300 regeeringissoldaten aan het gevecht deel. De mededeeling dat Villa omsingeld was, is gedaan door den minis ter van oorlog. Er worden wetgevende maatregelen voorbereid om heel Mexico „droog te ma ken.'" Dit is bedoeld als een middel om te komen tot verheffing van de Indiaan- sche bevolking en van de inwoners van gemengd ras. GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN, Opstootjes te Tokio. Uit Tokio wordt gemeld, dat de verwer ping iu het Huis van Afgevaardigden, van het door de oppositie ingediende wetsontwerp ter invoering van algemeen kies,recht(met 286 tegen 155 stemmen) tot gevolg heeft gehad, dat het te Tokio tot opstootjes is gekomen. Des avonds kwam het in het Hibiyapark tot demonstraties tegen de regeering, waar aan duizenden opgewonden studenten deel namen. De betoogers wenden echter d>oor do politie uiteengedreven. Drieduizend poli- iCVrij naar het Engelsch van A. S. Swan', Geautoriseerde vertaling 20.) „O," klonk het verbaasd' ulit Clara's mond, en ze kleiurde bij de gedachte aan hetgeen men haar omtrenit Arniiie Flet cher verteld1 had. „Wees niet boos op mij,'" smeekte het jonge meisje, en de tranen kwamen kaar in de oogen. „Kunt u mij misschien zeg gen waar mr. Geoffrey. Eaus.sR heenge gaan is?'" Het scheen Clara een oogenblik toe als of zij geen woord over de lippen zou -kunnen krijgen. Haar trots kwam er te- gen op om door dit meisje midden op d.en openbaren weg ondervraagd te worden 'ver Geoffrey Faussit. Maar ze las op net gelaat van het arme kind de diepe oefheid waaraan het ten prcoi was, en ar natuurlijke goedhartigheid kroeg de ■Oovenhand. „Met zekerheid vrees ik het niet te kunnen zeggen, maar ik geloof te we ten dat hij het land verlaten heeft." Het meisje verbleekte zichtbaar. „O miss, ik kan niet gelooven, dat d'at waar is. Hij heeft me zoo vast beloofd dat hij niet weg zou gaan zonder dat hij me liet weten waarheen hij ging. Wan neer hebt u hem h,et Laatste gezien, miss?' No,g eens aarzelde Clara. Had dit meis je dan het recht h|aar inlichtingen te vra gen omtrent Geoffrey Faussit? En toch was er in het minst niets uitdagends of aanmatigends in haar toon en manieren; ze. zag er alleen diep ellendig en wan hopig uit en ze maakte den indruk alsof het voor haar van Eet grootste belang was dat ze vernemen zou wat ze wilde weten. „Ik heb twee dagen geleden op Brane- thorpe afscheid van h;em genomen," ant woordde Clara. „Hij verklaarde toen met stelligheid dat' hij naar Canada ging,"' yoe,gde ze er op zacht en toon bij. Er ging het arme meisje een rilling door k®t lichaam. „Heeft h,ij u ook ge zegd met welk schip hij ging," bracht ze er met moeite uit. OLara schudde het hpofd. „Neen, daar heeft hij niets van gezegd. en misschien is het ook maar een ijdele bedreiging geweest. Het spijt mij dat gij door hetgeen ik zei, blijkbaar zoo pijn lijk getroffen zijt.'" En na een oogenblik stilzwijgen ging zij voort: „Ik ben erg bang djat wie zich bezorgd maakt over Geoffrey Faussit niets dan verdriet en ellende te wachten heeft'." „O miss, een méér warm woord dan dR hebt gij nooit gesproken,"' zei het meisje op diep-bedroefdea, haast wanho- pigen toon. „Maar hij heeft zoo'n eigen aardige manier van doen over zich dat je hem wei moét liefhebben. Maar wa.t ik u bidden mag, mi,se, als gij .eenigien invloed hebt op den ouden heer Faussit, en ze zeggen dat hij veel van u houdt vraag hem dan om vader itoch niet te ontslaan. Hij heeft bericht gekregen dat hij Maandag vertrekken moet, en hij Lad juist een nieuwe woning gebouwd, waar hij zoo trotsch op was. Het zal hpm het hart breken als hij Branethorpe verlaten moet.'" Clara's gelaat betrok. „Als ik er gelegenheid toe Vind wil ik daar wel met den heer Faussit over spreken, maar ge zult ook wel weten dat hij geen man is om toe te laten dat men zich te veel met zjjjn zaken bemoeit en zeker niet dat een eenvoudig meisje als ik dat doet." „Wees niet boos op mij, miss, en zie wat u voor me doen kunt. Iedereen zegt dat u zoo goed en vriendelijk bent, en ik zie het ook wel aan u." Olara nam de teugels wat vaster in de hand en draaide het rijtuigje naar het midden van den weg ze verlangde aan het onderhoud een einde te maken. „Nu goed, ik zal zien wat ik voor je doen kan, en ik kom ook nog eens kijken hoe je het maakt, hpor. Dag Annie." Het jonge meisje was zichtbaar ge troffen door die vertrouwelijke toespraak en dankte ÖLara hartelijk. Deze reed heen, maar er hing haai- iets voor de oogen dat haar belette het landschap daar voor haar duidelijk te zien. Wat een bittere oogst moest er voor die arme Annie nog volgen op haar onvoorzichtige daden! Hier in deze beperkte omgeving had het wan gedrag van Geoffrey Faussit al zoovelen ongelukkig gemaakt maar die kleine Annie het meest, dat voelde Clara. Toen ze Branethorpe bereikte, oorzel- de ze geen oogenblik om het landhuis rechts te laten liggen en op de kantoren toe te rijden. Ze wist dat de oude heer Faussit zelfa héér niet gemakkelijk zou toestaan zich in zijn zaken te mengen, maar het kwam geen oogenblik in haar op voor de rees die haai- een oogenblik beklemde te wijken. Hier stonden im mers het geluk en de welvaart van an deren op het spel. ZEVENDE HOOFDSTUK. ZUSTER OLARA. Claude Armstrong, de directeur van een der belangrijkste afcleefmgen der armen verzorging van Londen, zat tegen den avond van een zeer vermoeienden dag, in zijn studeerkamer. Hij was een lang, slank man m©t gelaatstrekken die van een opofferend en zelfverloochenend leven spraken. Zijn dun haar was al grijzend en zijn groote sprekende oogen, schenen de diepste diepten der menschelijke ziel' te peilen. Het was iemand die in zijn vroeger, leven veel geleden had. Door een be smettelijke ziekte waren hem zijn vrouw en twee kinderen in den tijd van een week ontnomen, en daarna was het rustigi- kalme leven, dat hij tot dien tijd geiejd had. kern geworden. Kffiwcdt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1