elant
HH
en Garneering.
I OUDES.
SCHULD EN BOETE
LAAT 185,
fi,.R. MtEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL»
lastraat C 27.
DEKKER,
nt 1-21.
arlinten.
14 Tel. 324.
G'oote Kerk.
ver de R, K. Kerk
Droge Turf,
TM o 163
Donderdag 15 Juli 1920
13e Jaargang
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon REDA^TI^els! 433'
Openluchttfoeater te
Valkenburg.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
loonwerk
lode-artikelen,
>mp.
Alkmaar,
ïoud- en leerwinkel vap
Verschllni dagelijks
1 (ME).
Lgmiddag,
e
-mm
lan in den
f 9.50
f 12.75
f 13.90
aaatwerk f 15.75
Jiteit f 10.75
f 8.75
Ibele zool f 10.75
JEN
|o. 33-34 f 6.75
f 14.75
IEND.
sorteerd te blijven
tfd. Alkmaar).
kan het geachte publiek
met 24 CENT en het
Het Bestuur.
luwstillend.
er wel de VAN OÜDS
en te bevragen bij den
-kplein 4,
OP DE
daar vindt men den
ruilen van Bloedkoralen,
oud- en Zilver,
de hoogste waarde.
ra aanbieding
an een partijtje
per 1000, tot uiterlijk
- HAAST U!
C. DE WAARD,
Oosterzij, Heilo,
E HAND TE KOOP:
n Woonhuis, Spoorstraat
Spoorstraat,
direct te aanvaarden,
jgen bij A. YAN DIE-
keiaar.
eg verder injjn vorig»
e.
•Mi
UI.
"P 1
BLAD
Abonnementsprijs:
Per kwartaalf 8,—» franco P«r PMt 1 2,W*
Mei Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 kooger.
Advertentieprijs:
Van 1—6 regels f 1.25elke regel meer f 0,26i
Reclames per regel t 0.75Hubriek „Vraag en aas»-
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.80.
Aan «11°
b"
^é's wordt cp aenvrssg gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevollen tot een bedrag van «600,-, t 4QO,-t t 200.-. tlOO,-, >60, «38,- 118,-
„De Paradijsvloek", dooi' Alpli.
Laudy. - ,,Het Sehouwtooneel."
Sinds „Het Sehouwtooneel" er kort ge
leden toe over ging-, „De Paradijsvloek"
van Alpih. Laudy op te voeren in het
Valkeniburgsche Openluchttheater waren
wij nog niet in de gelegenheid, het effect
eeuer „Paradiisvloek''-uitvoeiriiig in een
daartoe volkomen geëigende omgeving te
ondergaan.
En toch achtten wij de uitvoering van
,De Paradijsvloek" in de openlucht in ar-
tiatieken zin wel het grootste evene
ment in het openluchttheater-seizoen
van dit jaar: een zóódanige opvoering
van het stuk moest naar wij veronder
stelden de schoonheid van het drama
eerst volkomen tot haar recht doen ko-
nnen; opgevoerd in de open lucht, niet
langer gewrongen derhalve in de voor
een dergelijk stuk steeds te enge ruimte
van een theaterzaal, niet Langer beperkt
tot een kunstmatig-aangelegd tooneel,
dat ondanks hoe vele en hoe grooto
technische knapheden ook noodzakelij
kerwijze veel van de schoone illusie wèg-
vaagt, moest het drama voor onze oogen
doen gebeuren in volmaakte natnurlijk-
ioid, tot een (naar menschelijke begrip
pen) volmaakte schoonheid
Geen wónder, dat we ons, nu wij in ver
band met de „Don Quicliof-preitiière toch
èe Valkenburg waren, van de gelegenheid
profiteerden en ons gingen vergewissen
/an de juistheid onzer gekoesterde ver
onderstelling.
't Was e,en zeldzaam heete zomermid
dag onbewogen hingen de looveren bo
ven ons hoofd en zware zwoelte drukte
lóóm al onze Leden, toen wij het rotspad
beklommen, dat ons leidde naar het
grootsche Romeinsche amphitheater van
Valkenburg.
Ook in de open ruimte van het door
het openlucht-theater gevormde dal was
geen verkoeling te vinden.
Integendeel: zwaarder en benauwen
der drukte de van electriciteit zwaar ge-
Laden lucht op alle menseli en alle ding
en deed een onweer voor-voelen een
onweer, waarbij God's vertoornde oogen
felle liehtsehichten schieten over het
nietige aardrijk waarbij God's ver
toornde stem het al dreunen doet tot
verschrikking van al wat leeft
voor God's zóó geweldige en dan
zoo nabijè grootheid!
Nimmer voelt de memsch zich in de
natuur zoo bangelijk eenzaam en zoo hul
peloos klein tegenover den eenig grooten
Sod, als wanneer God zich in het onweer
als de Vertoornde den kinderlijk-geloovi-
Ten openbaart.
Het Spel ving aan»
Was ditspel?
Of was dit het waarachtige gebeuren
uit den oudst-mensehelijken tijd?
Leefden en leden en klaagden daar vóór
ons niet in werkelijkheid Adam en Eva?
De zuivere natuurlijkheid van het ge
beuren in die zuiver natuurlijke omgeving
hield ons in illusie geboeid, welhaast
angstig bevangen, en 't was alleen nu
en dan de giechelstem van iemand in on
ze omgeving, die van de geweldig-tragi-
sche vóór-historie van zijn eigen geslacht
niets begreep en alzoo bezwaarlijk kon na
voelen,, waardoor d© illusie ons soms iet
wat werd verstoord, waardoor we nu en
dan weer tot het besef kwamen, dat we
daar zaten als een kind van de twintigste
eeuw
Van af den aanvang tot het einde ove-
ï'igens hield de hetoovering heimwee
vol en welhaast smartelijk, als het genot
van alle opperste aardsche schoonheid is
ons vastl
Thans eerst hebben wij in waarheid de
volle schoonheid van Laudy's „Paradijs
vloek" genoten, thans eerst is de bo-
venmenschelijk zwaar-tragiscbe geschie
denis van onze eerste voorouders ons we-
der-geb eurd
Onze veronderstelling, dat we (naam
menschelijke begrippen) volmaakte
schoonheid te genieten zonden krijgen, is
héérlijk wéér gebleken!
Over „De Paradijsvloek" als dramatisch
product en over de meesterlijke vertol
king daarvan, door Het Schouwtooneel",
is reeds zóó veel geschreven, dat wij ons
ontslagen mogen rekenen van de taak.
daarover thans nog uit te weiden.
Ook ditmaal weer leverden de Schouw-
tooneelers vooral Jan Musch als
Adam, Mevr. v. d. Horstv. dl. Lugt—
Melsert als Eva en Ko van Dijk als Kain
subliem spel doch 't was, als onder
gingen ook alle spelers den artistiek-ster-
kemden invloed van het grooteeke milieu,
waarin zij speelden, zóó. dat zij nóg meer
schoonheid' bieden konden dan op het
stads-tooneel.
Zoo werkte alles samen om het schoon
hei,dseffeot voor den toeschouwer no,g hóó-
ger, nog geweldiger te maken.
Begeesterd door de hen omringende
natuur, welke voor een ..Paradijsvloek"-
uitvoering zóó heel bijzonder geëigend is,,
dat 't ons somwijlen toescheen, als had
Laudy zijn „Paradijsvloek" ter opvoering
op dit theater gechreven. móéten de ar-
tisten (want een gevoelig mensch als 'n
tooneel-artist ontkomt niet aan de inwer
king van een tot al maar schooner kunst
begeesterende speel-omgeving) nóg schoo
ner. inóg volmaakter spel van zichzelf ge
vergd hebben en dit schoone re spel
nu was het. dat op den toeschouwer dooi
de omringende natuur een schooneren
indruk maaktei
Een seho on eren indruk.
Voorwaar!
In een besloten zaal, op een tooneel-
ruimte, waar- boven niet hoog de hemel
zieh spant, waarachter en waarnaast
niet d© geboomten en de bosschages rui-
schen, huiveringwekkend van geheimenis
bij 't ouweers-dreigen waar geen mos- en
gras-begroeide heuvelen en rotsen zich
heffen zóó indrukwekkend als God ze
verordende in Zijn schoone natuur op
zulk een tottneelruimte in een besloten
zaal waar alles er aanhoudend aan her
innert, dat het „maar tooneel is kun
nen de g e we 1 dig-trag is cbe emotie's wel
ke in „De Paradijsvloek" in heerlijke),,
plechtige verzen vastgeklonken liggen,
niet zóó uitgezegd eu uitgebeeld worden,
als te Valkenburg geschiedt.
Laudy's „Paradijsvloek" is te groot eu
vooral ook, speelt in tè primitieven tijd,
dan dat een zaaltheater-uitvoering de
diehter-gedachto in volle grootheid en in
volmaakte echtheid tot ons zou kunnen
brengen.
Het zjj gezegd met groot© waardeering
voor wat de tooneel-teehnicus bij zaal
uitvoeringen wist te bereiken; hij heeft 't
niet kunnen helpen, dat wij bij die gele
genheden de.
m iss en 1
natuur-aelf moesten
Dank zij nu allereerst het onvolprezen
kunstgewrocht van dichter Laudy, dank
zij ten tweede die welhaast boven men-
sekenkracht gewaande zuiver-schoone
vertolking van het drama en dank zij
ten 6lotte maar geenszins het minst!
de natuur, die hier als 't ware ontstond
om dit. schoone te laten gebeuren, hebben
wij te Valkenburg de ellende der ver
vloeking van den zondigen mensch in
Adam en Eva ondervonden heb
ben wij (zóó aangrijpend was de schoon
heid hier!) den paradijsvloek, zwaérder
dan -wü ons tevoren daarvan bewust wa
ren voelen wegen op óns op onze mede-
toeschouwers op alle kinderen van Adam
en Eva.
Nóóit hebben wij voor donder en blik
sem zóó groot© en zóó eerbiedige buive
ring gevoeld, nóóit hebben wij in donder
eu bliksem den d'oor die zonde vergram
den God zóó nabij geweten, als toen in
liet derde bedrijf wat donder rolde en
wegdreunde in de verte wat bliksem
licht zich vertoonde ver achter het dikke
geboomte.
Aan een zóó overweldigende welhaast
verschrikkelijke schoonheid ontworstelt
men zich niet gesteld dat men het wil
de door buiten de Valken,burgsche the-
ateiTuimte te treden in- bet drukke zo
mergasten-leven te Valkenburg.
Die schoonheid blijft u uren en dagen
zoo niet voor het heele leven bij.
En ge noemt bet geen kinder-speelsoh-
heid, maar ge hecht er een diepzinnige,
tragisch© beduiding aan, als ge 's-avonds
uren na afloop van het spel in som
ber© eenzaamheid door dê lanen van Val
kenburg wandelend, in een aangrenzen-
den tuin twee kinderen een jongen en
een meisje met gevoelvolle stemmetjes
en in heuschen ernst tegen elkander óp
hoort declameer en:
„O menschemnocdei' Eva, waarom
[schreit gij?
„Ik schrei, omdat ik niets dan tranen
[heb,
„AI 't andere liet ik in het Paradij®....
L. S.
DE ECONOMISCHE BOND.
Naar aanleiding mn die rede van mr.
Treub voor den Eeonomischen Bond,, Zater
dag gehouden, merkt de chris't. hist. „Ne
derlander" op, dat nu „die vrijzinnige aap
uit die econiomdsche mouw i» gekomen."
En het blad vervolgt:
i
„Een <3er grappige kanten van de histo
rie is, dlat dieze nieuwe poging tot kereeni-
gimig der vrijzinnigen uitgaat vau den
heer Treub, dlie aan een dier vrijzinnige
partijen dioo,r de stichting van den Eeono
mischen Bond een niet omgevo-eiigen 6lag
toebracht.
Niet zonder grond zal nair. Marehant
hem tegenvoeren: medicijnjmeieister. ge
nees u zelven. Als gü oonoentoeeren wik,
begin dian met terug te keeren naar die
partij, <Jio gii hebt veriaten.
Dat alles in oogenschouw nemende,
riist de vraag, of mr. Treub die mam is
voor nieuwe vrijzinnige expertimenten.
Zijn Bond schijnt te meen©n van niet;
hii heeft het schoone plain.commisso
riaal gemaakt. Nu, eu dian weet men in
Nederland wel hoe laat het is."
De Christ. „Rotterdammer" schrijft kort
en krachtig: „die Ecoai. Bond is d'ood, mors
dood!":
,,Met vliegende vaandWs gaat de Econo
mische Bonds-di'visie naar het vrijzinnige
leger over.
Sic transit gloria meutraliitatis!
Zoo vergaat de room der neutra,litei."
De Conferentie te Spa.
De correspondent van de „N. R, Ct."
meldde gisteren:
Vanochtend drukt een loodzware stem
ming op alles wat met de conferentie in
betrekking staat. Aan alle ka-aten heeft
men een ernstigen kijk op den toestand.
Opmerkelijk is, dlat zelfs de Italianen
hun gewone optimisme op het oogenblik
kwijt zijn.
Het heele conflict blijkt steeds meer
iu hoogere mate een gevolg te ziju van
wederzijidsch wantrouwen dan van zake
lijk verschil. Aan den entente-kamt heeft
men de waarneming gedaan, dat bij de
Duilschers niet meer Fehrenbach en Si
mons 'beslissen, maar dat alles van het
oerdeel der onderhandelaars over de ko
len afhangt.
Men schrijft daarbij allen invloed aan
Stinnes toe en ziet in dezen sen man, die
desnoods aan bet doordrijven van zijn
wil ieder ander volksbelang ten offer
brengt. Men Zegt in Entente-kringen er
niet veel voor te voelen, om zich aan Stin
nes te onderwerpen.
Aan den Duitscken kant geeft op bet
oogenblik inderdaad, de opvatting van de
kolen,onderhandelaars den doorslag eu de
ze wordt weer, zooals ik hedennacht reeds
meldde in hoofdzaak door wantrouwen be
paald. Men heeft aan Duitse hen kant zeer
sterk het gevoel, dat het er hoofdzakelijk
om te doen is bet Roergebied te bezetten
en dat dit sliet te verhinderen is. Daar
om schikken zich ook die andere onder
handelaars fatalistisch in den onverkwik-
kelijken toestand.
Ik wil echter niet te uitvoerig zijn over
al deze moeilijkheden en misverstanden,
daar op het oogenblik stappen worden
gedaan, die met groote -waarschijnlijkheid
tot een ontspanning zullen leiden.
Vanochtend om 9 uur is maarschalk
Eocli hier aangekomen. Hij heeft onmid
dellijk Millerand' bezocht en met liem een
lange bespreking gehouden. Naderhand
zijn Delacroix en Hijmans by den Fran-
sc-hen premier gekomen om hem geluk te
wenscken, naar aanleiding van den natio-
nalen feestdag der Franschen. Langzamer
hand schijnen deze bijeenkomsten zich tot
een algemeen© bespreking- der geallieer
den te hebben ontwikkeld.
Gisterenmiddag tusseben twee en drie
uur heeft Lloyd George een bezoek ont
vangen van Simons, den Duitschen mi
nister van buitenlanilsöhe zaken. Van dit
bezoek verwachtte men een ontspanning
van den toestand.
De Oekraïne en de conferentie
te Spa.
De Oekrainische afvaardiging ter con
ferentie te Spa heeft een nota doen toeko
men aan den voorzitter der conferentie,
waarin hein verzocht wordt haar te la
ten weten of de geallieerde mogendheden
eveneens aan de Sovj et-negeering den
vrede met de Oekraïne voorgesteld heb
ben, gelijk zij gedaan hebben voor de Po
len.
DE VOLKSSTEMMING IN OOST-
PRUISEN.
Naar aanleiding van de volksstemming
in West- en Oost-Pruisen schrijft Theodor
Wolff in bet „Berliner Tageblatt":
„Toen de in 't Oosten van Duitschland
geboren mannen en vrouwen, jonge en
oude, ia eindelooze pelgrimstochten naar
hun bedreigde geboortestreek trokken
voor den dag van de volksstemming, kon
den zij overal op de stations en in de
plaatsen waar zij doortrokken groote bor
den lezen, waarop geschreven stond*
„Blijft trouw!" De bewoners vam het Oos
ten van Duitschland hebben door hun
voorbeeld thans ditzelfde aan de andere
Duitsehers toegeroepen.
Zelfs de Poolsch sprekende grensbewo
ners wenden zich af van het uit stukken
en brokken bestaande Polen, dat in groot
heidswaanzin steeds meer gebied opslur
pen wilde, maar dat zijn eerste eigen on-
deTueming dadelijk mislukken ziet. Het
zou voorbarig zijn de volkomen ineen
storting te voorspellen van dit Parijsche
Salon-product, maar zulk een Polen is
dood, oc,ik al blijft het nog voortbestaan."
SJi ITALIANEN EN SLAVEN TE
TRIEST.
Bij eenkbetooging tegen de voorvallen
te Spalato trokken de betoogers ook langs1
het nationaal gebouw der Slovenen. Er
werden toen uit het huis revolverschoten
gelost door de Slaven, die er zich bevon-
vionden. Ook wwerden er granaten
werpen. De menigte drong het huis bin
nen en stak het in brand. Er zijn tab
rijke gewonden, waarvan twee ernstig.
14 JULI TE PARIJS.
Prachtig zomerweer heeft den troepen-
schouw te Vincennes begunstigd. De mi
nister van oorlog heeft ditmaal de troe
pen geschouwd in tegenwoordigheid van
de voorzitters der Kamers, de ministers,
het diplomatieke korps. Een onmetelijke
mensclienmassa heeft het leger geestdrif
tig toegejuicht, in het bijzonder toen mi
nister Lefèvre aan acht regimenten Sene-
galeezen en aan de nieuwe regimenten
aanvals-artillerie vaandels heeft uitge
reikt. De troepen hebben gedefileerd voor
bij de Fransche tropeëen, die overeenkom
stig het verdrag van Versailles ,uit
Duitschland zijn teruggekeerd.
UIT MEXICO.
Na een gevecht bij Parral, heeft gene
raal Yaquin Amaro den opstandelingenlei
der omsingeld. Er namen 500 opstandelin
gen en 300 regeeringissoldaten aan het
gevecht deel. De mededeeling dat Villa
omsingeld was, is gedaan door den minis
ter van oorlog.
Er worden wetgevende maatregelen
voorbereid om heel Mexico „droog te ma
ken.'" Dit is bedoeld als een middel om
te komen tot verheffing van de Indiaan-
sche bevolking en van de inwoners van
gemengd ras.
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN,
Opstootjes te Tokio.
Uit Tokio wordt gemeld, dat de verwer
ping iu het Huis van Afgevaardigden, van
het door de oppositie ingediende wetsontwerp
ter invoering van algemeen kies,recht(met 286
tegen 155 stemmen) tot gevolg heeft gehad,
dat het te Tokio tot opstootjes is gekomen.
Des avonds kwam het in het Hibiyapark
tot demonstraties tegen de regeering, waar
aan duizenden opgewonden studenten deel
namen. De betoogers wenden echter d>oor
do politie uiteengedreven. Drieduizend poli-
iCVrij naar het Engelsch van A. S. Swan',
Geautoriseerde vertaling
20.)
„O," klonk het verbaasd' ulit Clara's
mond, en ze kleiurde bij de gedachte aan
hetgeen men haar omtrenit Arniiie Flet
cher verteld1 had.
„Wees niet boos op mij,'" smeekte het
jonge meisje, en de tranen kwamen kaar
in de oogen. „Kunt u mij misschien zeg
gen waar mr. Geoffrey. Eaus.sR heenge
gaan is?'"
Het scheen Clara een oogenblik toe als
of zij geen woord over de lippen zou
-kunnen krijgen. Haar trots kwam er te-
gen op om door dit meisje midden op d.en
openbaren weg ondervraagd te worden
'ver Geoffrey Faussit. Maar ze las op
net gelaat van het arme kind de diepe
oefheid waaraan het ten prcoi was, en
ar natuurlijke goedhartigheid kroeg de
■Oovenhand.
„Met zekerheid vrees ik het niet te
kunnen zeggen, maar ik geloof te we
ten dat hij het land verlaten heeft."
Het meisje verbleekte zichtbaar.
„O miss, ik kan niet gelooven, dat d'at
waar is. Hij heeft me zoo vast beloofd
dat hij niet weg zou gaan zonder dat hij
me liet weten waarheen hij ging. Wan
neer hebt u hem h,et Laatste gezien, miss?'
No,g eens aarzelde Clara. Had dit meis
je dan het recht h|aar inlichtingen te vra
gen omtrent Geoffrey Faussit? En toch
was er in het minst niets uitdagends of
aanmatigends in haar toon en manieren;
ze. zag er alleen diep ellendig en wan
hopig uit en ze maakte den indruk alsof
het voor haar van Eet grootste belang
was dat ze vernemen zou wat ze wilde
weten.
„Ik heb twee dagen geleden op Brane-
thorpe afscheid van h;em genomen," ant
woordde Clara.
„Hij verklaarde toen met stelligheid dat'
hij naar Canada ging,"' yoe,gde ze er op
zacht en toon bij.
Er ging het arme meisje een rilling
door k®t lichaam. „Heeft h,ij u ook ge
zegd met welk schip hij ging," bracht
ze er met moeite uit.
OLara schudde het hpofd.
„Neen, daar heeft hij niets van gezegd.
en misschien is het ook maar een ijdele
bedreiging geweest. Het spijt mij dat gij
door hetgeen ik zei, blijkbaar zoo pijn
lijk getroffen zijt.'" En na een oogenblik
stilzwijgen ging zij voort: „Ik ben erg
bang djat wie zich bezorgd maakt over
Geoffrey Faussit niets dan verdriet en
ellende te wachten heeft'."
„O miss, een méér warm woord dan
dR hebt gij nooit gesproken,"' zei het
meisje op diep-bedroefdea, haast wanho-
pigen toon. „Maar hij heeft zoo'n eigen
aardige manier van doen over zich dat je
hem wei moét liefhebben. Maar wa.t ik u
bidden mag, mi,se, als gij .eenigien invloed
hebt op den ouden heer Faussit, en
ze zeggen dat hij veel van u houdt
vraag hem dan om vader itoch niet te
ontslaan. Hij heeft bericht gekregen dat
hij Maandag vertrekken moet, en hij Lad
juist een nieuwe woning gebouwd, waar
hij zoo trotsch op was. Het zal hpm het
hart breken als hij Branethorpe verlaten
moet.'"
Clara's gelaat betrok.
„Als ik er gelegenheid toe Vind wil
ik daar wel met den heer Faussit over
spreken, maar ge zult ook wel weten
dat hij geen man is om toe te laten dat
men zich te veel met zjjjn zaken bemoeit
en zeker niet dat een eenvoudig meisje
als ik dat doet."
„Wees niet boos op mij, miss, en zie
wat u voor me doen kunt. Iedereen zegt
dat u zoo goed en vriendelijk bent, en
ik zie het ook wel aan u."
Olara nam de teugels wat vaster in
de hand en draaide het rijtuigje naar het
midden van den weg ze verlangde aan
het onderhoud een einde te maken.
„Nu goed, ik zal zien wat ik voor je
doen kan, en ik kom ook nog eens kijken
hoe je het maakt, hpor. Dag Annie."
Het jonge meisje was zichtbaar ge
troffen door die vertrouwelijke toespraak
en dankte ÖLara hartelijk. Deze reed heen,
maar er hing haai- iets voor de oogen
dat haar belette het landschap daar voor
haar duidelijk te zien. Wat een bittere
oogst moest er voor die arme Annie nog
volgen op haar onvoorzichtige daden! Hier
in deze beperkte omgeving had het wan
gedrag van Geoffrey Faussit al zoovelen
ongelukkig gemaakt maar die kleine
Annie het meest, dat voelde Clara.
Toen ze Branethorpe bereikte, oorzel-
de ze geen oogenblik om het landhuis
rechts te laten liggen en op de kantoren
toe te rijden. Ze wist dat de oude heer
Faussit zelfa héér niet gemakkelijk zou
toestaan zich in zijn zaken te mengen,
maar het kwam geen oogenblik in haar
op voor de rees die haai- een oogenblik
beklemde te wijken. Hier stonden im
mers het geluk en de welvaart van an
deren op het spel.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
ZUSTER OLARA.
Claude Armstrong, de directeur van een
der belangrijkste afcleefmgen der armen
verzorging van Londen, zat tegen den
avond van een zeer vermoeienden dag,
in zijn studeerkamer. Hij was een lang,
slank man m©t gelaatstrekken die van een
opofferend en zelfverloochenend leven
spraken. Zijn dun haar was al grijzend
en zijn groote sprekende oogen, schenen
de diepste diepten der menschelijke ziel'
te peilen.
Het was iemand die in zijn vroeger,
leven veel geleden had. Door een be
smettelijke ziekte waren hem zijn vrouw
en twee kinderen in den tijd van een
week ontnomen, en daarna was het rustigi-
kalme leven, dat hij tot dien tijd geiejd
had. kern geworden.
Kffiwcdt vervolgd.)