R..&. NIÉUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HO LLANB
m BOETE
«o 166
baandag 19 Juli 1920
13e Jaargang
Tergende huichelarij.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. •Telefoon i 4sa-
Be Conferentie te Spa.
4*
Abonnementsprllsi
po kwartaal j f 2—, franco par poBt f 2.60}
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.46 hooger.
Advartantleprljas
Van 1—5 regels f 1.25elke regel meat f OJJ&i
Reclames per regel l 0.75Rubriek „Vraag en ss&>
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
<Aoe alle obonné'® wordt op aenvrosg gratis oen polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f600,f 400,f 200,—, 1100,f ©0,136,— f 16.
fe-
-r-rr-.
f Het schijnt onder communisten en so
cialisten steeds méér modle te worden,
'Alle bestrijding van so-
icialisme eia communisme
en elk kracbtig bewind van
ia? e c h. t s, dat bij roode heer en natuur
lijk niet bijzonder in den smaak valt, te
(betitelen met dén weidsoben naam van
(„witte terrenr".
Waar d'e Russische bolsjewisten inder-
\tijd op hun gesooialiseerdien kop kregen,
daar heersc-ht„witte terreur", waar
in Hongarije eenige officieren en partieu-
viieren zich op eigen gelegenheid (onge
rechtvaardigd wij geven het subiet toe)
wreekten op de misdadigers van de roode
'terreur en waar de rechtsehe regeering
•in Hongarije krachtige maatregelen nam
tegen iedere nieuwe ongerechtvaardigde
'communistische overheersching en de
'boosdoeners van verleden jaar niet straf
feloos en hoogst-gevaarlijk wilde laten
rondloopen, daar heette het, dat in Hon-
'garije de schandelijkst-denkhare „witte
terreur woedde".
Onze wijze Moeder de H. Kerk decre-
'ieert, dat een goed Katholiek geen socia
list kan zijn, dat iemand, die zich min of
meer bij de socialisten aansluit, niet de
'genademiddelen ontvangen mag, een
jRoomsch of Christelijk patroon is hier
an daar tot de ontdekking gekomen, dat
'hij beter en veiliger met geloovig dan
,xnet rood personeel werken kan en kiest
rich bij voorkeur gelóóvige arbeiders, die
in tegenstelling met de meeste socia
listische collega's zedelijk plichtsbesef
'en gezond verstand bezitten en ziel 't
<la alweer.„witte terreur!"
Dagelijks komen er nog nieuwe witte
'terreurtjes bij: men schijnt van het ge
scherm daarmee veel politiek voordeel te
verwachten, veel succes voor de- roode
'v-akvereeniging, veel bevordering van de
•roode revolutie, alias de..r o o d e ter
reur!
Thans hebben de he,eren Communisten
Duitsohland heeft sinds enkele dagen
een meer rechtsehe regeering! Duitseh-
lamd meet dus óók aan de beurt komen
weer een witte terreur in Duitsohland
ontdekt, een witte terreur, n.l. in het
Roergebied.
't Is „De Tribune", die de eer geniet,
hier te lande van een en ander de pri
meur te kunnen publiceeren.
Onder d'en edelen uitroep „Wraak!" pu-
Ihliceert de ,,Tribune"-i"edaotie de „nood
kreet" van een der partij-genooten, „een
dapppere strijder, die op 't oogenblik ge
vangen zit".
„Die dappere strijder" is blijkens het
■relaas een van de fijne led-en van 't Roe
de Leger, dat bij d'e. opstanden in het
Roergebied in Maart van dit jaar met
z'n „Roode-Kruiszusters" zoo hemelter
gend huishield onder de meer vreedzame
bevolking van Essen, Dortmund, Boehum
Dusseldürf, Hag'en, enz.
Hij heeft natuurlijk niet® anders ge
daan dan „het geweer gegrepen om het
communisme te veroveren of te sterven"
(dat kennen we!) en mogen wij het relaas
gelooven (wat we in afwachting van meer
betrouwbare berichten voorloopig nog
maar niet zullen doen!) dan wordt hij in
die gevangenschap schandelijk behan
deld, verschrikkelijk gefolterd, aanhou
dend met den d-o-od bedreigd; slechts
één gedachte houdt den jammerlijk ver-
mgelijkten Roode-Leger-man staande,: bij
dien eerstvolgenden strijd: te WTeken, wat
hij en zijn kameraden thans in de gevan
genis volgens zijn zeggen moeten
uitstaan; voorloopig bepaalt hij er zich,
maar toe, zich erover te beklagen, dat de
proletariërs in het Roergebied het niet
ver gebracht hebben met hun.huma
niteit" (sic!)
f Zou ons een lief ding waard zijn. eens
precies te weten, wat er van het verschrikke
lijke verhaal nu eigenlijk waar is; we we
ten natuurlijk wel, wat we veronderstellen
moeten, doch zoo in de gauwte is een en
nader toch niet te controleeren.
Vast staat, dat wij alle gewelddaden van
deze soort afkeuren, dior wie of wien ze ook
begaan worden: de misdaad moet gestraft
worden, doch menschel ijk motet de bestraffer
blijven.
Nu is 't echter het eigenaardige, dat de hee-
ren communisten, waarvan er een biiikens bo
venbedoeld relaas in bet Paderbornsche ge
vangenkamp zich zit te beklagen over de een
maal betoonde „humaniteit", het met onze
stelling dat de misdaad gestraft moet wor
den, maar dat de bestraffer menschelijk moet
blijven heelemaal niet eens zijn.
Onder bolsjewistisch regiem mogen onge
straft de afschuwelijkste misdaden gepleegd
worden, alleen slechts niet deze misdaad:
het bolsjewisme zij het ook langs geleide
lijken. ordelijken weg te weerstreven en.
niet-bolsjewiek te zijn..
Maar aakt men zich ook eenmaal aan
deze „misdaad" schuldig, dan is geen ..straf"
den heeren bolsjewisten te onmenschelijk.
Welnu.' I stiet dan geen tergende huichelarij
wanneer een communist (van de daad!) on
der krokodillentranen jammerend en klagend
zijn „heilige" verontwaardiging uitspreekt
over een schandelijke behandeling, als welke
de oommunist-in-kwestie in de gevangenis
zegt te ondervinden?
Wij voor ons keuren een dergelijke behande
ling indien ze inderdaad toegepast wordt
ten strengste afde communisten echter
niet.
Hun theorie, hun princiep ten deze is uit
veel praktijk gebleken.
En och- Durven de communisten ook in
Holland geen vrijheidsberooving en bloed
voorspallen, tegen den tiid. -dat zij daadwer
kelijk de baas willen worden?
Ze steken hun uit de praktijk blijkend en ge
bleken princiep derhalve niet eens onder stoe
len of banken!
Wat klaagt dan een communisi-in-de-ge-
vangen'is over slechte behandeling, indien hij
toch volgens eigen princiep behandeld wordi
't Is huichelarij klagen over een ander,
terwijl men zélf nog veel gemeener is en
wil zijn dan men een ander noemt enkel
en alleen om door medelijden zóóveel te ver
krijgen. dat men zijn gemeenheid spoedig uit
vieren kan.
't Is huichelarij, zóó valsch en zóó specu
latief, dat ze tèrgt!
UIT EEN WEEKPRAATJE.
Uit het weekpraatje van de „Msb." knip
pen wij het volgende, dat de overweging wel
waard is:
„Een sociaal-democraat bekommert zich
niet om kerken, scholen, hospitalen, gestich
ten voor ongelukkigen enz., maar als men
dan overweegt wat op dit eindeloos vari-
eerend gebied door de Katholieken van ons
land een offers zijn gebracht, dan verzinkt
daarbij alle sociaal-democratische actie in
het niet.
Wij hebben hier in het land een R. K.
Vakorganisatie groot en bloeiend gemaakt
door de werklieden zelve. Maar het is den
leiders niet in het hoofd geslagen om zich
nu te gaan aanstellen als de ongekroonde
heerschers van Europa, als waarvan de
heer Fimmen en consorten nu de carrica-
fuur leveren, noch proclameeren zij boycot
ten en blokkades om een uitgemergeld volk
nog verder aan den rand van den afgrond
te brengen.
Maai' wat deze R.K. vakorganisatie wel
tot stand heeft gebracht, dat is dat zij dezen
dagen te Apeldoorn op eigen initiatief het
grootste sanatorium van Nederland openen
kon met 't doel om aan duizendten ender
den werkmansstand, die dreigen onder te
gaan aan de schrikkelijke tuberculose, le
venskracht te hergeven.
Ook hier weer dus een daad van de edel
ste menschenliefde voor de ongelukkigsten
van ons volk. En nu mag de sociaal-demo
craat ar zich gemakkelijk afmaken en zeggen
,,mijn princiep is dat de Staat daarvoor
moet zorgen", de Katholieke arbeiders heb
ben hier zelve de handen ineengeslagen
met het resultaat, dat zii vol trots kunnen
wijzen naar Apeldoorn en zeggen: „daar
staat nu het grooste sanatorium van Ne
derland. en dat hebben wij zelve gesticht."
Niet door er mooi over te praten en anderen
op hun plichten te wijzen, maar door zelf te
te doen.
DE ECONOMISCHE. BOND.
Ook ..De Standaard" voorziet de rede van
mr. Treuh op de joniget gehouden bijeen
komst van d'en Econoom schen Bond uitge
sproken. van comment,aar. Heit lifft eenigs-
zins in die iiin Van dezen politicus, meent
het blad, d'ait hii een partij stiaht. om kor
ten tiid' daarna het eigen kind om het leven
to brengen. En het vervolgt:
„Do reds van d'en heer Treuh leek pre-
oies op de positie van den Econonisohen
Bond. Het giroote hoofd vonder lichaam.
Een breed© schets van dien ooonooiisohen
toestand' in Europa en diaarna plotseling
de ©teeth van onthafciag van dien Eoono-
mischen Bond als politieke partij.
De geschie denis van dén Economisch en
Bond is uiterst leerzaam voor hen. dj© de
befeekente der politieke beginselen dur
ven ontkennen en het ïoonomisch belang
daarvoor in de plaats willen stellen.
De heer Treub houdt nog vol. dat de
sleutel voor de oplossing van de haaien,
daagecb© toestanden te vinden is op het
gebied dar economie en wel in de eerste
pl'aats op dlat der voortbrenging. Maar
tegelijkertijd geeft hii dioor woord en
daad toe, dat de groote worsteling op
politiek en sociaal gebied een strijd van
beginselen is, en in dien strijd schaart hij
rich, EooaJs van zelf spreekt, aan den karnt
van de vrijzinnigheid."
Duitsehe persstemmen
Th. "Wolff slaakt in het Berliner Tage-
blatt een zucht van verlichting, dat de
conferentie voorbij is en hij hoopt dait
de geschiedenis later van het misdadige
Spa niet als van eene conferentiestad zal
spreken, want dan zou men ook de plek
in het woud zoo kunnen noemen, waar
de moderne Rinaido Rinaldini den reizi
ger heel beleefd uitnoodigt zich tot op
het hemd te ontkleed-en, terwijl h,ij op
de aanwezige gewapende ro,overs wijst.
In enkele dagen tijds hebben de ge
allieerden tweemaal Eoch ontboden; twee
maal hebben zij den Duitschers de revol
ver op de borst gezet. Vooral volgens
sommige Parijsche bladen, voor wie de
[revolver om zoo te zeggen dagielijksch
speelgoed is, ging dat nog niet snel
genoeg. Zij vonden dat de overwinnaars
nog veel te veel onderhandelden... Men
heeft op internationale conferenties reeds
moeilijker vraagstukken dan het kolen-
vraagstuk behandeld, maai' waar heeft
ooit eene partij zich zoo vernederd en
een dergelijke afpersingsmethode ge
bruikt, nadat zij verklaard had de vraag
stukken in gemeenschappelijk overleg te
willen oplossen? Deze vernedering bewijst
slechts, dat de staatslieden geen vertrou
wen in hunne eigen wijsheid hebben en
dat zij met hun gebrek aan denkbeelden
'maar niets anders kunnen vinden, dan het
toepassen van brutaal geweld. In de oo-n-
ferentiesaloms hebben zij Europa's mili
tairisme vereeuwigd.
De Börsen Kurier schrijft: De overeen
komsten van Spa zijn dezelfde als die van
Versailles. Het is de in paragrafen vast
gelegde en plechtig onderteekende Euro-
peesche anarchie, waarin h,et Eransehe
militairisme de voornaamste rol speelt.
Dp Vorwarts vraagt of Frankrijk wel
degelijk Duitschlands kolen noodig heeft
en wijst in dit verband op wa,t Bartuel,
algemeen secretaris van den Fransche-n
mij nwerkersbond, op het congres van
zijne organisatie, dat op 2529 Juni 1.1.
te Sainte Etienne plaats had, heeft gezegd.
Bartuel verklaarde dat het een leugen
was te beweren, dat Frankrijk minder
rijk aan delfstoffen is dan andere landen
de Fransche kolenproductie aanmerkelijk
van Europa. Verder bewees Bartuel dat
kon worden verbeterd. Waarom, vraagt
hierop de Vorwarts, eischt Frankrijk van
ons kolen op waar het zelf zooveel kolen
in den grond laat?
Fransche persstemmen.
De bladen zijn niet tevreden over den
uitslag der conferentie te Spa. Zij wijzen
erop, dat de voornaamste kwestie, name
lijk de Duiteche vergoeding, zelfs niet is
aangeroerd. De geallieerde en Duitsche
technici zullen dit over 14 dagen te Ge
neve doen. Men vraagt zich af waarom
Zwitserland daartoe gekozen werd en
meent, dat het den Duitschers jn België
te' ihieet onder de voeten werd en men
een pand wilde verschaffen voor de in
ternationale financiers, wier medewerking
men hoopt te verwerven voor de mobili
satie der vergoeding, en dat Llpyd George
het voorstelde.
De Figaro meent, dat het minste, wat men
kan zeggen, is: de toestand blijft verward en
verontrustend; de geallieerden hebben alle
middelen van verzoening en daarna van
dwang uitgeput. De Duitschers stelden te
genover beide de kracht der traagheid.
De Eclair waarschuwt voor optimisme in
zake de bezeting van het Roergebied, ais de
Duitschers 15 November niet 6 millioen ton
kolen geleverd hebben. Het blad vraagt: zul
len wij over 3 maanden nog onze dreigemen
ten kunnen uitvoeren, ingeval dit noodig zou
zijn?
De Republique Francaise betoogt, dat de
Fransohen met de Belgen en Italianen, zon
der de Engelschen, die geen koopers ziin. de
Duitschers 5 mank goud per ton cadeau zul
len doen. De Duitsche steenkool zal Frankrijk,
België en Italië dus duurder komen. De En
gelschen zulien daarbij zii spinnen. Onze
bondgenooten. zegt het blad. laten ons de
concessies duur betalen, die zii. dank zij hun
solidariteit verworven hebben.
De Engelsche pers is meer voldaan, spe
ciaal over de oplossing der kolenkwestie waar
bij Duitschland goud kriigt voor prompte le
veringen.
DE BOYCOT YAN HONGARIJE»
De arbeidersraad vam Ween,en heeft 114
wagons fruit, die uit Hongarije kwamien en
voor Duitschland waren bestemd, in bes'La-g
genomen in opdracht van het boycot-comité.
D© i,n beslag genomen waren zijn tegen
goedilcoope prijzen te Weenen verkocht.
ÏE VREDE TUSSCHEN LITHAUEN
EN SOVJET-RUSLAND.
Naar die Berlimgske Tidiend© meldt uit
Ko£uo, hebben de Bolsjewiki, in hot t-us-
schen Lithauen en Sowj-et-Rusland gesloten
vredesverdrag, zich verplicht om aan Li
thauen een schadevergoeding van drie mil
lioen roebel in goud te betalen. Twee leden
van de Litliuusche vredieedelegatie blijven
voorloopig to Moskou, om de terugizeudiing
dier Lithausöhe vluchtelingen te bewerk
stelligen.
UIT DE FRANSCHE KAMER.
In parlementaire kringen gelooft men,
dat Millerand Dinsdag in de Kamer een
verklaring over Spa zal afleggen en dat
De9ch,anel Maandag of Dinsdag te Parijs den
ministerraad zal komen presideeren.
Breton, de minister van sociale voorzorg
aal een credlet van meer dan 20 millioen
aanvragen voor d'en aanbouw van noodwo
ningen dn den omtrek van Parijs. Door in
levering van de versterkingen van die tweede
limie kr'igt Parijs bijna 1000 hectaren erbij.
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN,
Prins Joachim vam Pruisen, t
De jongste zoon van den ex-keizer,
prins Joachem van Pruisen, heeft Zater
dagmorgen in een vlaag van zwaarmoe
dig lie id zelfmoord gepleegd.
Het neerhalen van de Fransche vlag te
Berlijn.
Uit het verhoor van den daderdae op 14
Juli de vlag van het FTanaoho gezantechaps-
gebouw heeft neergehaald, is zonneklaar ge
bleken, dat de diader, due dioor die opwinding
der menigte op de Parieer Platz werd mee
gesleept, volkomen zelfstandig heeft gehan
deld. -Zijui aanwezigheid! bjj het voorval was
geheel toevallig. Niettegenstaande de meest
zorgvuldige nasporimgen zijn er geen aan.
kn-oopingspunten gevonden, die erop zonden
wijzen, diat de dader zich op een of andere
manier door derden had laten opstoken. Op
politiek gebied, is de jeugdige dader tot dus»
ver in 't geheel niet op en voorgrond! ge
treden.
De officieel© statistiek voor Londien
wijst uit, dat er in het eerste kwartaal van
dit jaar 3-6,000 kinderen geboren rijm of 32
per duizend, dat is het dubbele van het ge
boortecijfer van 1918.
Het aantal sterfgevallen was in het heel©
jaar 1919 59>0f)0. teeen 76,000 in 1918.
Een Londensche firma heeft besloten
een geregelden vliegdlenst in te steMen tus-
schen Londen en Glasgow, een afstand van
640 K.M. voor het vervoer vian passagiers,
post en goederen, meit Huil als tusechen-
station.
D© reis zal riif uur duuren. tegen tien uur
met het spoor.
Een treiter nit Boston» in Lincolnshire,
vond gisteren bjj het ophalen in het net een
mijn. De schipper, die op ©en mijnveger
dienst had gedaan, sohiroefdie den detonator
eraf en maakte de mijn op die manier on
schadelijk.
Een torpedo-ja,ger heeft in de Solent een
tweede miin gevonden.
In Lincolnshire ia men herig, den over
vloed!,gsten aardappeloogst sedert jaren bin
nen te halen. De rooiers krijgen een pond
daags. De oogst op ongerooiaie velden wordt
voor 75 pd.st. per acre (ruim 3800 vierkant^
meters) verkocht.
Een te Londen ontvangen bericht van
Reuter uit Los Angeles meldt, dait diaar
(Vrij naar het Engelsc-h van A. S. Swanj
Geautoriseerde vertaling
7—
23.)
„Het is zwaar werk, Clara, en dikwijls
neerdrukkend. Zuster Ursula is er onder
bezweken."
„Maar ik ben sterk, ik zal niet bezwij
ken,'" klonk het opgewonden.
Toen ze te middernacht haar kamertje
sloot, wist ze dat het het hare was, en
met een beving van geheimzinnig ontzag
keek ze het kleine vertrek rond. Hier
ecu dus voortaan de plaats zijn waar zij
zich terugtrok om rust en versterking
te vinden te midden van inspajinenden
arbeid voor het heil der menseh,h.eid. Een
sterk gevcei voer de schoonheid yan dit
leven, van de lxarmoni^use wijze waarop
de deelen ervan als een mozaïk in elkaar
pasten, kwam over haar en alle onrust
g.'eed uit hare ziel weg.
C'.ara Ar.cil y had haar tehuis gevon
den.
Den volgenden morgen wex-den alle bij
zonderheden geregeld, en reeds ongeveer
negen uur, juist toen de stroom van on
gelukkigen en lijdenden en wanhopig uit
ziende mannen en vrouwen begon, verliet
Olara het huis van haar o,om en ging naar
den trein. Slechts drie dagen zou ze nog
wegblijven. Oom Claude bracht haar naar
het station, en juist toen de trein zich
in beweging zou zetten, sprong nog een
reiziger haastig O!,ara's coupé binnen.
Het was Bryan Fausisit.
Zij zat in een eerste-klasse coupé en
Bryan, die allereenvoudigst leefde, had
slechts een derde-klasse-biljet, maar deze
gelegenheid mocht hij niet laten voorbij
gaan. Hij had nauwelijks den tijd oom
Olaude te begroeten, toen de trein al weg
gleed,
„Dat is een onverwacht fortuintje, Clara",
sprak hij met duidelijk zichtbare voldoening.
„Hoe kom jij zoo hier
„Dat zou ik jou ook wel kunnen vragen",
antwoordde ze vroolijk. „Maar laat je raden
en blijf een oogenblik rustig zitten om wat
te bekomen. Ik verbaas me dat iemand die
zoo voorzichtig moet zijn als gij, Bryan,
in zoo vliegende haast naar een huis komt
stormen".
„Ja, daar was nu ditmaal eens niets aan
te doen", sprak hij terwijl hij zijn pet ophing
en zijn voorhoofd afwischte. „Ik lag nog rus
tig in mijn bed in het hotel toen ik een iele
gram van mijn vader kreeg waarin hij mij
vroeg zoo mogelijk met dezen trein terug
te komen. Er schijnt met de menschen in
de mijn iets aan de hand te zijn, voor het
eerst sedert jaren trouwens, en vader heeft
mij daarbij blijkbaar hard noodig".
Clara's gelaat drukte de levendigste be
zorgdheid uit.
„Hoe jammer. Wij hebben er ons misschien
ook wel wat te zeer op beroemd dat wij hier
in het district geen last hadden van stakingen,
;he?"
j „Ja, maar dit is er toch een van een bijzon-
I der soort. Het is eigenlijk min of meer een
persoonlijke kwestie", antwoordde Bryan
doch hij had dadelijk spijt van die woorden.
Clara's gelaat veranderde heel de opge-
wejetheid, waarvan het dien morgen gestraald
had, was verdwenen.
„Wat bedoel je, Bryan", vroeg ze.
„Ja, ik moet het nu wel heelemaal vertellen
anders ga je er dingen achter zoeken die vol
strekt niet gebeurd zijn zijn. Vader heeft een
van de meesterknechts onder den grond
ontslagen".
„Is het Aaron Fletcher", vroeg ze haastig.
Bryan keek verbaasd op. jS.
„Ja, hij is het, maar hoe weet ge dat
„O, Fletcher's dochter heeft er mij dezer
dagen over gesproken Woensdagmiddag
geloof ik".
„Zoo, heeft Fletcher's dochter je er over
gesproken", hernam Bryan nog verbaasder.
„Ik dacht dat je niet eens wist dat Fletcher
een dochter had".
„Zeker weet ik dat, en ik ben zelfs zon
der dat ik daar eenig recht op had naar
je vader op het kantoor gegaan om ten be
hoeve van Fletcher te spreken".
„En wat zij hij", vroeg Bryan met de groot
ste belangstelling.
„Hij weigerde. Niet dat hij onvriendelijk
was of barsch. Ofschoon heel vriendelijk en
hartelijk, wees hij toch mijn verzoek kort af
en hij was zoo onwrikbaar als een rots".
Het eenige wat hij deed was rich de moeite
geven om mij eenigszins uit te leggen wkkrom
hij aan mijn bede niet voldoen kon, en ik
moet bekennen dat ik nooit vermoed had wat
er zelfs aan de eenvoudigste dingen vastzit.
Hij verzekerde mij dat het in alle opzichten
net beste was dat Fletcher heenging
„Clara, je hebt je dapper gedragen", sprak
Bryan met zulke oprechte bewondering in
de toon zijner stem» dat het jonge meisje er
van bloosde.
„Vertel mij maar eens wat er eigenlijk met
Fletcher gébeurd is".
„Ik weet het eigenlijk zelf niet zoo heel
precies. Ik zou eerst pas Maandag terug
komen. Maar het zal wel zoo wezen dat de
mijnwerkers, bij wie Fletcher in hooge ach
ting staat, niet in zijn ontslag zullen berusten
en in staking zullen gaan, wanneer dat ont
slag niet ingetrokken wordt. Maar natuurlijk
kan ik pas zekerheid omtrent de kwest ;ft
hebben als ik thuis kom".
„Eigenlijk kan men dat niet anders dan pii)
zen in hen, Bryan".
Bryan stiet een korten lach uit. „Och,
daar heb je misschien wel gelijk ln, onze
mannen zijn wat je noemt solidair. Ik heb het
ontslag van Fletcher een fout gevonden,
en ik heb dat vader ook gezegd, maar hij
zag die zaak anders in, en natuurlijk heeft
hij te beslissen".
„Ja, natuurlijk", stemde Clara toe, eo er
kwam een schaduw over haar gelaat. „Vind
je eigenlijk niet dat er heel wat moeilijke
dingen in de wereld zijn", ging zij opeens o§
geheel anderen toon voort.
fcWordt vervolgd)»
