R.-R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HÖLLANB
SCHULD EN BOETE
So 167
Dinsdag 20 Juli 1920
13e Jaargang
Wat de Pers zegt
FEUILLETON.
BUITENLAND
;en
:ge
ale com-
t de vei-
n noord!-
"der stok
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: {KTJJTJH;
iET TWEE PLOEGEN.
Wat te Spa vergeten werd.
C. Bos-
1909 ben.
eser Nov.
G. Mes|-
1921 aftr,
Ian. 1923
15 ben. 1
April 1915
Verdami,
Ian. 1922
ngezonden
Az., te
van 1?
sing van'
mijn be
den heer
omdat ini.
waarheids;
laar omda;
n het be^
e vele bil
den ach-
goed te ia-
gewraakte
te Lutje
'even. De
tegensta n-
- daglicht
hebben,
dering .ge
le heb dat
n ie. zou
geworden
ezegd wat
niet afdeed
pedaal het
den heer.
die niet
even na-
Gr. noemt
eer Roosje
met hem'
ik het in'
hij uiting
bi' de te-
aande de
:staat. Kan
door de
ii .gespon-
nii aange-
Izaak dient
grief van
niet ver-
es,ultaal in
houding,
)ordigers.
heer R.,
wonderlijk
liet wordt
in het hart
vijl de ziek-
litvoer van
u rende een
gen bepleit
ten slotte,
jod zegene
eeft vastge-
het ge-
voorstel en
eigen ad-
heer R. de
enschen niet
om gaat eif
van de
met weg'la-
elegd is.
verder be-
blijven een
erking tus-
janisatie's.
veel genoe-
l. T. B.-ër
ik ben het
is het ook,
u nog een
voorstanders
keman, voor
broek van
Ruyter is
anders de
-den heer
samenwerken
,'ensch aan het
""«•gunning te
unister mag
heer R. an-
ran den heer
ingezonden
3r. de L. T.
die er z.i.
trachten .de
streven niet.
Roomsen
gietrokken en
- elde blijven
ze belangen
het tegen
ïgers, de L.
tarne in zijn
erd, meer-
voorman aan-
wii .daar,
betwijfel ot
sslagen weg,
,T. B. orga-
R. c.s. den
wat meer
der
BLAB
Abonnemenisprljsi
Per kwartaal i f i,—franco per post 1 2.60}
^lel Geillustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs*
Van 1—6 regels f 1.25 elke regel meer 1 0,25}
Reclames per regel f 0.76} Rubriek „Vraag en t&ssr
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aej» aiie abonné'e wordt cp sanvrreg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot eau bedrag van f600,—, f400,f200,—, flOö,—160,136,f13.
Men heeft het ons willen wijsmaken, dat er
een sterk streven in verschillende kringen
bestaat, om aan de wereld verarming tegemoet
tc komen bij den komenden algemeen in te
voeren achturendag, door met twee ploegen
te gaan werken.
Wij weten niet of de berichten juist zijn,
maar voor het geval er iets van waarheid in
mocht schuilen, verheffen wij onze zwakke
protestcerende stem. Als men langs dien weg
den achturigen werkdag wil invoeren, dan
roepen wij met luider stem „laat afDat is
«envoudig geen oplossing, dat is een platte
poging tot ruineering van het gezinsleven onzer
arbeiders. Wij schromen niet met te verklaren,
dat een tien-urigen werkdag volgens normaal
:ysteem ver en ver te prefereeren is boven die
■oplossing. Men zou dan een soort dagverdeeling
krijgen van 5 uur tot 1 uur en voor den tweeden
>loeg van 1 uur tot 9 uur
In het eerste geval, stel de eene week, moeten
onze arbeiders in den nacht het bed uit om te
gaan werken.
Het gezamenlijk middagmaal, (denk aan
al degenen die schoolgaande kinderen hebben
en 's middags te 12 uur eten), is voor die week
gebroken.
In het tweede geval komt de vader tegen den
tijd, dat men gewoonlijk ter ruste gaat, thuis.
De invoering hiervan beteekent niets meer of
minder dan een ruineering van het gezinsleven
van duizenden arbeiders.
Daartegen verzetten wij ons uit alle macht.
Men bedenke, dat zij, die het gezinsleven
ondermijnen en daardoor het gezinsleven tot
sen ruïne slaan, eenvoudig bezig zijn elke maat
schappelijke orde in elkaar te mokeren.
Die oplossing dus niet.
Wij doen bij deze dan ook een beroep op alle
igoedwillenden om zich tegen die gezinsrevolu-
tioneering met alle kracht te verzetten.
Ook wij zijn voorstanders van een goed gere-
glementeerden arbeidsdag, maar zijn niét van
plan te bukken voor hen die ondanks alles ons
iets willen opdringen, wat in zijn toepassing
tienmaal sterker is dan de verkeerde toestanden
van vroeger.
Indien er moeilijkheden zijn voor invoering
lat men zoeke naar middelen om die moeilijk-
Wen te overwinnen, maar men kome niet met
«en remedie die erger is dan de kwaal.
Moet door ae wereldverarming in sommige
bedrijven voor een onbeduidenden tijd, om te
voorzien in het geweldig te kort,-(denk aan den
woningbouw), meer arbeid geleverd worden.
Dat men dan de duizende krachten, die thans
sverkeloos rondloopen daarvoor gereed maken.
En zoolang zij nog niet te benutten zijn, dat
men tot dan toe den overgang naar den acht
urendag wat soepeler maakt.
Maar in :s hemels naam geen twee ploegen.
Men zegge niet, dat gaat niet.
Want met onze practische ondervinding
«eggen wij, het gaat wel.
Wij zijn nu bezig de werkelooze sigarenmakers
over te brengen naar de bouwvakken.
En wij hebben de overtuiging, dat het schit
terend slaagt.
In de Bossche gemeentelijke noodschool
maken wij binnen korten tijd van de werkloozen
doorsnee-werklieden als Timmerman, Metselaar
en Schilder.
En als de jongens blijven willen, zooals zij
thans willen, waaraan ik niet twijfel, dan geven
wij hun gelegenheid om meer te worden dan de
doorsnee-vakm an
Hierop sluit aan onze betonwoningbouw
«voor volkshuisvesting, welke bouw technisch
en aesthetisch in orde zal zijn.
En die bouw zal geschieden voor 95% met
krachten die voor kort nog zonder eenig per
spectief werkloos rondliepen.Den ongeschoolden
arbeid, het maken der betonsteenen en de hulp
krachten hierbij noodig voor het mengen, laten
wij verrichten door de volwassen werkloozen.
En de jongens van de noodschool zullen het
timmer-, metsel- en schilderwerk onder leiding
van enkele bekwamen verrichten.
En een merkwaardig feit is nog, dat wij de
kosten per woning 1000.per stuk lager be-
grooten dan van de bouwvereenigingen, die
woningen van baksteen hebben begroot.
Terwijl schrijver dezes nog een gegronde hoop
heeft, dat onze werkelijke kosten, (blijven onze
jongens voortgaan te doen, zooals zij doen,)
nog beneden de begrooting zullen blijven.
In die bedrijven en vakken, waar een gewel
dig tekort is, moeten wij eerst zorgon voor aan
vulling van het tekort.
Is dat er, dan is misschien de tijd gekomen
om ook daar een achturendag met één ploeg
in te voeren.
Maar onder geen enkele conditie aanvaarden
v/ij het twee-ploegen-stelsel. Dat is eenvoudig
slechter dan slecht. Wij weten wel dat het
senrijven van deze regelen ons een stortvloed
van scheldwoorden van heel wat volksdema
gogen zal bezorgen.
Daarvoor zijn wij niet bang.
Wij kennen de lui van „den grooten bek".
En wij hebben de overtuiging, dat een groo-
tere massa dan menigeen denkt, die opsnijders
meer en meer laat praten.
's BOSCH.
M. KRIJGSMAN.
Zaterdag zijn de grootmogende heeren. die
eenige weken de aandacht der geheele we
re, d op hun bijeenkomst te Spa wisten te
trekken, naar hun respectievelijke haardste
den teruggekeerd. Het heeft daar gespan
nen. Tot driemaal toe een crisis, tot drie
maal toe liepen de besprekingen vast en
scheen een mislukking zeker.
Dat de oude vijanden ten slotte toch nog
als vrienden scheidden met handdrukken ep
ge.ukwenschen, is het grootste succes der sa
menkomst.
Want al de meeningsverschilien. al dat
hokken der besprekingen was aan niets an
ders te wijten dan aan hot wederzijds wan
trouwen.
Hoe kan het ook anders? De groote wereld
oorlog, welke in Augustus 1914 uitbarstte,
was immers s.echts ae ontlading van een
a.mosfeer, welke uit een steeds toenemende
vijandschap, uit nijd en afgunst, uit zucht
om elkander de wereldheerschappij en de vet
ste 'brokken der aarde te herwisten, was
ontstaan. Hoe onmetelijk die haat was., toonde
de schrikkelijke, vier-jarige wereldworsteling
op leven en dood. En hoe zou men kunnen
verwachten, dat na een einde van den strijd
met het neerslaan van een der pariijen, een
vredelievende gezindheid spoedig zou weer-
keeren
Als Spa iets zal betekenen voor de histo
rie. dan zal het moeten zijn het feit, dat de
onverzoenlijke vijanden weer als onderhande
laars met gelijke rechten aan één tafel kwa
men te zitten.
Juist de omstandigheid, dat noch de Duit.
sche, noch de Fransche pers tevreden is over
de resultaten van Spa, is een bewijs voor het
zich herstellende evenwicht. En het verloop
der conferentie heeft bovendien nog getoond,
dat wij op den goeden weg zijn. Het begin
was nog in den ouden, verkeerden arant: de
eerste ontmoeting liet nog de gezindheid zien
van de zich overwinnaar voelende Entente
en het verslagen Duitschland, toen Lloyd
George onder de zwijgende instemming der
Franschen, aan de Duitsche afgevaardigden
het mes op de keel zette en de onderteekening
van de verplichting tot algeheele ontwape
ning van het Duitsche volk en afschaffing
van de Rijksweer, afdwong.
Maar bij de besprekingen over de schade
loosstellingen en de kolenlevering kregen de
Duitschers hun eigenwaarde terug en wisten
door een fier optreden te bereiken, dat al de
netelige kwesties, die de oorlog achterliet en
welke het dwaze verdrag van Versailles niet
kon op.os sen. ernstig zullen worden bestu
deerd, kalm overwogen en in het licht der
wederzijcische belangen zullen worden be
schouwd.
Zoo zouden wij over de resultaten van Spa
tevreden kunnen ziin en de komende onder
handelingen te Genève met gerustheid kun
nen te gemoet zien. wanneer er in Europa
na den oorlog geen andere brandstoffen wa
ren achtergebleven, die ieder oogenblik het
laatste restje onzer Westersche beschaving in
puin dreigen te storten.
Het Russische bolsjewisme het walgelijk
ste overblijfsel van den wereldoonog bedreigt
van uit het Oosten juist in deze dagen ons
oude Europa even schrikwekkend, ais het
oudtijds de Turksche legers deden.
De Poolsche staat, door de vredemakers van
Versailles met een mooi gebaar op de land
kaart aigeteekend is niet meer 't riik van So-
bieski. Lenin, de Russische groot-mogol, de
opperbolsjewiek. die met harder hand het mil-
lieenenvolk van Rusland onder den knoet
houdt dan het een Czaa-r Peter deed, heeft
zelfs de generaals van het oude bewind lot
zich weten te trekken en een goed gediscipli
neerd leger v. anderhalf millioen man loopt
de Polen onder den voet, staat voor de muren
van Warschau, dat is voor de poorten van
West-Euopa.
Wie zal daar de verwoesters onzer bescha
ving tegenhouden, is de vraag, welke ieder-
ren dag nijpender dringt. Duitschland is to
taal verzwakt en men ontneemt het zijn
laatste verweermiddelen. Doch het ergste is,
dat het verbitterde Duitsche volk zelf niet
meer zinit op afweer van het Russische bolsje
wisme.
De revolutionnaire Duitsche elementen zul
len natuurlijk den dag zegenen, waarop zij de
Russische barbaren kunnen binnenhalen.
Maar ook in het kamp der nationaal gezin-
den gaan stemmen op <wn met Lenin een
militair bondgenootschap ae sluiten. Het is de
zelfmoordgedachte uit wraak. Men aert daar
zijn eigen land door de besluiten der En
tente verloren. Reikt men nu den Russischen
horden de hand dan is er kans. dat ook de
vijanden. Frankrijk en België, in den maal
stroom worden meegesleept.
Ziedaar het Duitsch.and, dat de nieuwe Re
geering terugvindt, nu zij weerkeert van
Spa, waar zij harde verplichtingen op zich
heeft genomen en beloofd oon mee ie wer
ken aan het hersiel van Europa.
Zal haar dat gelukken?
De twijfel is groot en het blijft de groote
vraag van den dag of het aan de verbon
den regeerders van de Entente-landen, ge
steund door de goedwillende maar wankel
staande Duitsche ministers gellkken zal heL
groote gevaar te keeren. ook al zou men van
heden af zich gezamenlijk en energiek tegen
de Oostersche invasie ie weer steden. De con
cessies, waartoe de geallieerden zich te Spa
ten slotte lieten vinden zuilen zeker wel voor
een deel aan den dreigenden toestand in het
oosten te danken zijn. Maar dat men op die
samenkomst niet op krachtiger middelen zon
om Europa voor het bolsjewisme te behoe
den is een fout. die zich wellicht bitter zal
wreken.
SAMENWERKING VAN INTELLEC-
TUEEBEN.
De .Nieuwe Crt." juicht het toe, dat
/tegenover de vrij redelooze overschatting
vam den handenarbeid, die volgens d©
meening van het Haagsahe orgaan, ge
volg ia meer van massale actie dan van een
naituurlijk gegToeid© hoogere waardeering
berustend op de kwaliteit deirgenen die dezen
arbeid verrichten, thains itntellectueelen van
alle gading hun aanspraak op meer waar
deering beginnen te gelden."
„Het is in hoog© mate jammer, dat dilt
noodig ia gebleken, immers een volk. dat
zijn geestelijke arbeiders min of meer
achterstelt bij hen die in de eerst© plaats
hun phyaieke kracht aanwenden, geeft
zichzelf een alles behalve goed getuigenis.
Het is jiammer bovendien, omdat uit den
aard detr zaak de geestelijke arbeid indivd-
dueele eigenschappen sterk op d.en voor
grond brengt en dientengevolge ook de
krachten van het individu sterker spant en
daardoor oefent, aldus individualisme
k weekend.
In deze dagen van organisatie-aanbid
ding en overschatting van het getal, die
droigen te leiden tot een uitw issching en
nivelleering wan wat boven de middel
maat uitsteekt, hebben wii sterke indivi
duen noodig om niet heelemaal te ver
dwijnen in wart men zoo gaarne noemt
democratie."
Het blad oomstateeaït -met blijkbare vol
doening,
„dat de gevolgen van de materieel© over
schatting vain handenarbeid, die ook tot
uitdrukking komen in de prijzen der
levensbehoeften voin eiken dag, de intellee-
tueelen uopen om der wille van de behoef
ten vam hun gezin een niet onbelangrijk
deel v>an bun geestkracht te richten op de
vermeerdering van hun inkomsten."
De „N. Orrt." verklaart niet te ontkennen,
dat in de duurte ook een zeer belangrijk
element van speculatie zirt.
<Yrij naar het Engel3eh van A. Sl Swan;
kj Geautoriseerd^ vertaling
24.)
„Och j'a, zeven regenbuien tegen één uur
zonneschijn, zooals onze goede Mark Twain
zegt. Nu, het zal wel zoo moeten wezen,
ofschoon ik eerlijk verklaar niet te begrijpen
waarom het zoo noodig is dat iemand hard
is tegen jou, Clara".
Hij zei het met bijzondere en toch eenvoudige,
natuurlijke hartelijkheid hij vond het
volstrekt niet noodig zijn gevoelens voor
Clara te verbergen.
„En waarom zou er dan voor mij een uit-
iondering gemaakt moeten worden", lachte
Clara. „En je vraagt me niet eens waarom
ik zoo door de heele wereld rondzwerf, Bryan,
ofschoon ik toch allerlei zeer gewichtig nieuws
neb".
„Vertel het mij maar wanneer het je eenigs,
fins verlichten kan sprak hij met een gullen
[^ugensachtigen glimlach, „of wil e liever,
dat ik vraag ook goed. Wat ben je in Lon
den gaan doen
„Mijn oom Claude opzoeken".
„Zoo, en wat voor nieuws is er thuis
„Papa gaat hertrouwen met Lady Gres
bley".
Bryan's gelaat sprak van zulk een oprechte
verbazing, dat Clara er wezenlijk van genoot.
,,'t Is toch niet waar", sprak bij eindelijk
„Er was niemand op de wereld die er aan
dacht dat hij nog eens hrtrouwen zou. En jij
doet net of je er niet heel veel om geeft,
Clara".
„Och, ik vind het eigenlijk heel goed,
Bryan. Ik houd wel van Lady Grcsbley]
en er is geen sprake van dat ik door dit huwe
lijk papa verliezen zou. Overigens komen
deze plannen precies op tijd. Er is nu in het
geheel geen bezwaar meer tegen dat ik
Felcote ga verlaten, Wat ik eigenlijk allang
wilde".
Bryan werd bleek..
„Ja, de tijd is voor mij gekomen om Felcote
te verlaten, Bryan. Ik word verpleegster
van armen en zieken bij oom Ciaude".
De jonge man sprong op.
„Dat zal niet gebeuren, Clara. We zullen
het geen van allen goedvinden. Dat is geen
werK voor jou",
„Hoor eens» beste jongen", lachte ze, „ik
HEENENGEN OVER SPA.
Lloyd George aan 't woord..
Lloyd George heeft, naar door Reuter
aan de Eingelsche bladen wordt geseind,
alvorens Spa te verlaten een afscheids
diner aangeboden aan de Britsche en
Amerikaansche journalisten, die voor de
conferentie naar Spa gekomen waren.
Hij wees er op dat de conferentie, die
zijn idee was geweest, maar over welks
resultaten hij ietwat in twijfel had ver
keerd, gelukkig, niet alleen in zijn eigen
oogen, doch ook in die van alle anderen,
die er aandeel in namen, een groot succes
was geworden.
Alle moeilijkheden ten spijt is de con
ferentie gebleken te zijn een stan tot
den waren vrede, en aan beide zijden wor
den de aanhangige vraagstukken thans
beter begrepen.
Lloyd George antwoordde op de vraag,
wat geschieden zou als do Duitsche re
geering ten val kwam, dat een zeer ern
stig conflict zou ontstaan indien de re
geering tot aftreden werd gedwongen we
gens baar arbeid te Spa verricht, en dat
de gea.lieerden tot andere middelen bun
toevlucht zouden moeten nemen, indien
geen regeering gevonden zou worden, be
reid en in staat de overeenkomsten ten
uitvoer te leggen.
Het stond vast, dat de verantwoorde
lijke Duitsche ministers eerlijk hadden
getracht tot overeenstemming te geraken.
In het oog van den premier was de ont-
wapeningsquaestie van veel meer belang
dan de kolenquaestie.
„De ontwapening is de grondslag vcoï
de toekomstige verhouding tusschen
Duitschland en de geallieerden. De ge
weren bevinden zich in de handen der
arbeidersklasse, terwijl de burgerwerer.
de bourgeoisie vertegenwoordigen.
Er bestaat klassenstrijd en ge knut niet
den een ontwapenen en d.en ander niet.
Indien ge echter beiden de wapenen ont
neemt, ontwapent gij de strijdende klas
sen."
Lloyd George verklaarde voorts, dat in
de quaestie van herstel te Spa groote
vorderingen waren gemaakt. De eensge
zindheid tusschen de geallieerden is zeer
belangrijk versterkt.
De kolenquaestie was niet gemakkelijk
op te lossen. Duitschland doet zijn schul
den nog niet af, en het eerste wat te
doen stond was zijn industrie weer og
he been te h elpen.
Poincaré over Spa.
Iifoden „Matin"' schrijft Poincaré over'
de resultaten van Spa. Hij zegt daarin
o.a.: Hoe nuttig de conferentie ook ge
weest is om den verblinden de oogen te
openen, heeft zij helaas terzelfdertijd
Duitschland het beste bewijs geleverd var
onze aarzelingen en onze zwakheden. He!
voornaamste vraagstuk, dat de conferentie
tot een oplossing moest brengen en waar
voor zij bijeen is geroepen, n.I. bet her
stel van Frankrijk, is zelfs niet een oogen
blik in bespreking gekomen en is tot
onbepaalden tijd verdaagd. De ontwape
ning van Duitschland is uitgesteld; de
hoeveelheden kolen, waarop de commissie
van herstel had gerekend, zijn vermin
derd; wij hebben een toeslag beloofd op
den prijs van d,e ton en wij hebben
Duitschland credieten geopend voor de
levensmiddelenvoorziening, zonder te we
ten of ooit het bedrag betaald zal wor
den van onze schadevergoeding. Het js
waar, dat wij daartegenover onze geal
lieerden ertoe gebracht hebben de nood
zakelijkheid in te zien van strafbepalin
gen. Dat is een voordeel, hetwelk wij te
danken hebben aan de hardnekkigheid
van Millerand. Indien de sancties moeten
worden toegepast, dan zal dat geschie
den in naam en met medewerking van
alle geallieerden. Frankrijk zal zich niet
verplicht zien alleen met het loyale en
trouwe BeLgië de noodige panden in be
zit te nemen.
Ik misken niet het gewicht van deze
regeling, maar het te verkrijgen resultaat
is helaas nog hypothetisch en in elk geval
nog verre. Duitschland weet thans hoe er
aan te ontkomen; het heeft tijd gewonnen
het heeft gezien welk voordeel praten op
levert: het zal wel zorgen de conversatie
niet te doen eindigen en de zaak wordt
op denzelfden voet voortgezet. En tocli
droom ik niet: Duitschland - is overwon
nen en wij zijn de overwinnaars.
HEf VREDESVERDRAG MET TURKIJE
Reuter seint, dat in het antwoord van
de gea.lieerden op de Turksche bezwaren
'tegen het vredesverdrag nog eens wordt
verk.aard, dat de geallieerden blijven bij
het besluit om de landstreken, welke door
een niet-Turksche bevolking in meerder
heid worden bewoond, van de Turksche
heerschappij te bevrijden. Die gebieden
omvatten ook Thracië en de streek vat.
Smyrna, Syrië en Armenië.
De Turksche regeering wordt ge waar-
ben meerderjarig en doe wat ik zelf Wil.
Papa heeft zijn toestemming! al gegeven".
„En dus zou jij er op uit gaan met de kap
op en in de uniform van een verpleegster
We laten je eenvoudig niet gaan".
„Het spijt me erg, Bryan, dat je mij voor
die taak zoo weinig geschikt schijnt te ach
ten", sprak Clara ernstig. „Maar in ieder ge
val heeft oom Claude mij aangenomen, en ik
ga Dinsdag bij hem mijn taak beginnen
inplaats van met lady Gresbley naarNizza
te reizen".
„Weet wat je doet", gromde Bryan,
„ga eerst nog eens naar Nizza, misschien ver
ander je dan intusschen nog wel van plan".
Vastberaden schudde Clara het hoofd.
„Niets zal mij van plan doen veranderen,
Bryan, ik weet dat het mijn roeping is".
„Je roeping voor het leven", vroeg Bryan
aarzelend.
„Ja, ik zou het niet anders willen".
„Dat verhoede God", klonk het uit den
mond van den jongen man op zoo vasten,
en hartstochtelijken toon, dat Clara er van
schrikte. Hun oogen ontmoetten elkaar
en er werd het jonge meisje iets geopenbaard
dat haar het bloed naar de wangen joeg.
Eenige ©ogenblikken heerschte er tusschen
hen een diep stilzwijgen. Toen stond Bryan
op hij zeide een sigaar te Willen gaan roo-
ken, en lie. Clara alleen. Zij leunde achterover
in haar hoekje en staarde op liet voorbij
glijdende lentelandschap, maar hoe ze ook
haar best deed, er wilde geen rust of orde
komen in den chaos van haar gedachten.
HOOFDSTUK VII. GEOFFREY FAUSSIT.
Toen Geoffrey de omgeving/van zijn vaders
huis achter zich had, ging hij aan den kant
van den weg zitten om zijn gedachten te ver
zamelen.Het was nu niet juist een aangename
toestand waarin hij zich bevondeen blos
van schaamte brandde op zijn wangen Dij de
gedachte aan die oogenblikken van diepe
vernedering tegenover het meisje dat hij lief
gehad had en dat hem wellicht nog bemin
de. En hij voelde een sterk verlangen in zich
om zijn plaats onder de eerlijke en respecta
bele menschen te herwinnen.
De plaats waar hij was gaan zitten onder
scheidde zich door buitengewone en eigen
aardige schoonheid. Hij zat aan de noorde
lijke helling van het park, en voor hem daalde
de bodem snel. Naar deze kant was het de
bekoorlijke aant van zijn vaders bezitingen
en mijlen in het rond was hier geen vleK op de
scnoonheid van het landschap te bekennen.
Hij schoof zijn pe achteruit, slaakte een
diepen zucht, en zocht zijn pijp en zijn luci
fers. Na een paar trekken begon zijn gelaat
zich te ontspannen en gevoelde hij zich wat
opgewekter. De nachtmerrie was voorbij,
de nieuwe dag lag vóór hem en hij had zijn
jeugd, zijn moed en zijn hoop vóór zich.
In ieder geval had het nóg erger kunnen zijn]
en Clara was een goede Kameraad en zou
hem niet veilaten. Bovendien had hij immers
haar belofte 1
Hij opende de tasch, nam er de gouden
sieraden uit en onderzocht er zorgvuldig en
met een sombere voldoening de hooge waaide
van. Hoe geheel anders was nu zijn toestand
vergeleken bij bet oogenblik in den winkel,
toen zij tegengesputterd had omdat het te
duur was en hij niets te goed had gevonden
voor het meisje zijner keuze. Het was prach
tig handwerk, en de juweelen waren schitte
rend. Hij telde de steenen, zes diamanten en
zeven robijnen, alle van respectabele grootte.
De verkoop er van zou, zelfs al moest het
nu in een tweede-handswinkel gebeuren,
zijn geldmiddelen terdege versterken.
Hoog in de lucht klonk het eerste geluid
van den leeuwerik, maar Geoffrey had er
geen ooren voor. De heerlijkheid van dezen
prachtigen morgen ging aan hem voorbij,
zijn gedachten wjren alweer bezig met de
vraag hoe nij ongemerkt de streek zou kunnen
verlaten om 'n trein naar 't Zuiden te nemen
c CWoTxh vervolgd). I
