t. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOQRD-HL4N.D SCHULD EN BOETE SoMiaMel en... zedelijkheid. Groote Communistische verwachtingen. BUITENLAND FEUILLETON. po 169 Donderdag 22 Juli 1920 13e Jaargang Verschl]tit dagelijks Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSHS! m - ONS Abonnementsprijs: Per kwartaal: f 2,—, franco p«r post f 2.50$ Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger. Advertentleprijei Van 1—6 regels f 1.26elke regel meer f Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aas- bod" by vooruitbetaling per plaatsing i 0.60. Aap slis ebonrsé's wordt cp aenvrssg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van fSOO, 1400, 1200, fiOO, <60,--, f IS. Er gaat geen, dag voorbiv. of de bladen oevatten berichten van beroovingen in ver- iacnle huizen in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, enz. Die beroovingen zijn sinds lang geen nieu wigheid meer en wij veronderstellen, dat ze wel altijd zullen hebben p.aats gevonden; Immers, waar slechte zeden lieerschen, breekt men niet alle Goddelijke en mensehelijke wetten en geboden, deinst men voor niets terug. Gedurende de laatste jaren zijn die beroo vingen echter zóó menigvuldig geworden, lat men zich afvraagt, hoe 't mogelijk is, dat er nog stommelingen gevonden worden, die zich wagen in het gevaar, beroofd te worden, afgezien van de gioote zedelijke vandaad. we,ke zij door dit bezoek begaan, afgezien ook van de verschrikkelijke geva ren, waaraan zij zich oveiigens naar ziel en iichaam blootstellen. Terloops zij even opgemerkt, dat wij den treurigen individuen, die zich in verdachte huizen ophouden, van ganscher harte een- geldelijke aderlating gunnen, al blijft dief stal diefstal en al geschiedt de berooving in dergeliike gevallen onder de meest infame omstandigheden. Wat ons bii de lezing der iall-ooze berich ten over beroovingen hier en beroovingen daar echter is opgevallen? Dat tn negentig van de honderd gevallen de bezoekers beroofd worden van.Mar ken en Kronen! De veronderstelling is dus niet gewaagd, iat er een zeker, een zeer nauw verband be staat tusschen den gokhandel in Marken en Kronen en deonzedelijkheid. 't Zijn voor 't grootste deel gokhandelaars \n deze „waarde"-papieren. die zich schuldig maken aan het bezoek van verdachte huizen. Ein dat is zeer goed te verklaren: niets werkt zóó degenereerend op den mensch als 'je gokhandel, secals -die heden ten dage ge dreven wordt in Marken en Kronen, het .wisselvallige van den „handel" houdt de „handelaars" in een treurig-overmoedige stemming, wordt er verloren, raakt men geruïneerd, dan let men gewoon als men is aan veel geld, zóó dat men 't niet meer missen kan nog zeer weinig op den aard der middelen, waardoor men weer over veel gel-d de beschikking zou kunnen krijgen; wordit er gewonnen, dan gaat 't; ,,zoo ge wonnen, zoo geronnen!" en veelal niet op behoorlijke wijze: het geld wordt kapot ge slagen, voor een gróót deelwaar? Het bovenstaande geeft daarop het ant woord Voor hen. die 't wèl meenen met de goede zeden, zoowel in. uitgebreiden als in beperk ten zin, moge de waarschuwing gelden; waagt u niet aan den verderflijken gokhan del in Marken. Kronen enz.! De gokhandel degenereert, -en men komt van kwaad tot erger, vóór men het bemerkt! Te Moskou is op 17 dezer het tweedie Congres der Communistische Internatio nale geopend. En de „Tribune" aan 't juichen op de bekende, ongebonden, woeste manier. „Niet minder dan 400 afgevaardigden uit alle landen der wesreld, afgezonden door d-e revolutionnaire arbeiders dier landen, komen heden in Mosko-u bijeen ter beraadslaging boe de eindstrijd te voe ren tegen het wer-eldkapïtaaJ, zo-o m-eldid© .ons", schrijft het rev. soo. volksdagblad, een draadloos telegram „uit Moskou." Het blad is als dronken van vreugde over de ontvangst vaia dit bericht en geeft daaraan uiting in een artikel, waar van we bet volgende aan onze lezers niet wenischen te onthouden. Natuurlijk tot nut, leering en waar schuwing voor allen, die er kennis van nemen, "Wij eiteeren: „Vanuit het Oosten komen ze tot ons over, de klanken, de fanfares der Vrijheid. Maar 't is meer dan klank, dat is geen bescheiden kloppen, dat is een onweerstaanbaar beuken aan die poort van bot oude Europa". „Thans heeft Sovjelt-Rusland, op- nieuw belaagd door zijn vijanden, een laatsten beslissenden slag toege bracht aan de sluipmoordenaars uit Polen". „Groote dingen hebben de Russi sche arbeiders en boeren volbracht. Onoverwinnelijk en machtig is de re publiek hunner Sow jets verrezen. Over een zesde der aard-oppervlak te wappert haar Rood® Vlag. De ar beiders en boeren van Sowjet-Rus- land hebben aan het wereld-proleta- riaat den weg gewezen, zij zijn ons vooruit gegaan en hebben getoomd, hoe de ketenen te verbreken". ,,Nu is de beurt aan West-Europa. In Moskou wordt beraadslaagd, daar wordt krijgsraad gehouden, straks zetten de arbeiders-batailloms zieh in beweging." „ReedLS zien wij de eerste teekenen. Boven Budapest verschijnt plotseling een Russische vliegmachine, procla maties dalen er uit neer, d© Hon gaar-s che arbeidersklasse m-oeidl in sprekend: Spoedig komt de hulp op dagen." „In Tsjecho-Slowakije zijn de ar beidersmassa's ongeduldig om den strijd te beginnen., De heerschendie klasse van dit land stemt in met de wanhoopskreten der Poolsohe keer- seh-ers. In Oostenrijk beginnen de ar beiders hun fouten in te zien. Italië, het land, waar het prole tariaat reeds het verst is, is gereed. Italië zal vo-orgaa-n en d-e andere lan den zullen volgen. In Duitschland rust de reactie zich toe, ze weet dat de groote strijd spoedig weer zal losbreken en heit is de vraag, of ze weer zal winnen. De brandstof ligt opgehoopt in alle ste den van Duitschland, het Roergebied smeult nog, het is- zeker, dat het weldra in vuur en vlam zal staan. Frankrijk staat vo-or zijn ineenstor ting, nn het graan uit de Oekraïne niet komt, zal het zijn bevolking niet kunnen voeden. Laffe leiders wisten tot nu toe den stroom te keieren uit Frankrijk. Moskon breekt nu de laatste dammen weg". Nu weten we wel, dat de voorstelling van zaken in het orgaan van „W. van Ra- vesteyn en D. J. Wijnkoop" veelal zeer schril is en in kleuren wordit geteekend, die niet of slechts ten d-eele met den feite- Hj-ken stand van zaken overeen stemmen. Maar toch bestaat er o.i. rieden tot be zorgdheid over 't voortschrijden der bol sjewistische (men vergete niet dat Com munisme en Bolsjewisme één pot nat is) ied-eeën gepaard aan het succes der bol sjewistische wapenen. Volgens de jongste berichten omtrent den krijg in het Oosten van Europa, heeft de regeering van Roemenië, met het oog op het dreigend gevaar der bolsjewisti sche troepen, de mobilisatie afgekondigd. Reizigers, die in de Roemeeneche grens plaats Tskya zijn aangek-omen, wisten me de te deel en, dat het bolsjewistisch leger d-e. Roemeensche grens in Bessarabië over schreden beeft en 't binnenland intrekt. Even ernstig zijn de laatste berichten uit Warschau, Poten's hoofdstad. Op alle. fronten blijven de Bolsjewisten hun op- marsch voortzetten. Aan het Noordfront 'eschiedit d-e opmarech met een snelheid van 20 tot 30 kilometer per dag. Nog heb ben zij de grens van Oost-Galieië niet overschreden. Ze rukken echter met groo te snelheid o-p Kowel aan. Nu heeft men weliswaar onder onze laatste berichten kunnen lezen, dat volgens e-en Re.uter-teiegram uit Londen, de Sovjet-regeerixig zich bereid verklaard heeft een wapenstilstand met Polen aan te gaan, om daarna te komen tot het slui ten van vrede met dit land. Echter, wij staan, gelet op de vele onderhandelingen, welke reeds mat de Bolsjewisten tot be ëindiging van den strijd zijn gevoerd, maar die op niets uitdraaiden, vrij scep tisch tegenover een gunstig resultaat dier onderhandelingen. Wij achten de mogelijkheid niet uitge sloten, dat van bolsjewistische zijde ge tracht wordt door quasie-onderhandelin- gen tijd te winnen, om zich des te beter voor den algemeen-en aanval op West-Eu ropa te kunnen voorbereiden. Wat West-Europa te wachten zou staan, wanneer de volgelingen van Lenin en Trotzky er in zouden slagen, er vasten voet te krijgen, heeft Br. Schim van der Loeff in zijn slotartikel „Uit den Russi- sehen Heilstaat", fa sobere, maar in haar (Soberheid, veel zeggende beschouwingen, samengevat. Na te hebben vooropgesteld, dat bij geen geschiedenissen uit de gruwelkamer heeft willen schrijven; waardoor hij wellichlt niet sterk genoeg den indruk heeft gege ven, dat de Russische heilstaat een hel is, komt de heer Schim van der Loeff tot de volgende samenvatting van den toe stand in Rusland onder bolsjewistisch be stuur: „Men kan zich ternauwernood een begrip vormen van den demoralisee renden invloed eener omgeving, waar in niemand met lust werkt, maar in tegendeel ieder het werk zoekt te sa- boteeren, hoe en waar het maar kan. Een kwelling is dit voor ouders, die hun kinderen in zo-o'n omgeving zien opgroeien; die bovendien gestadig strijd hebben te voeren tegen aller lei machten welke openlijk en in stil te den ouderlijken invloed, om van ouderlijk gezag niet te spreken, on dermijnen. Het huiselijk leven wordt van alle kanten belaagd, de huiselijke 'gezelligheid door de treurige woning toestanden bedorven. Er is geen vrij heid van het woord, ternauwernood vrijheid van gedachte en men durft niet al te vaak met zijn vrienden en geestverwanten hijeen komen, daar men zich, tot in zijn eigen huis, door spionnen omringd voelt. Geen oogeu- blik zjjt ge zeker van uw vrijheid, noch van de vrijheid uwer vrouw en kinderen, die wellicht met hun per soon voor uw volgzaamheid moeten instaan. Eenmaal gearresteerd hebt ge een goede kans in de gevangenis vergeten te worden en althans gee- nerlei zekerheid dat uw zaak behoor lijk zal worden onderzocht; integen deel, ge wordt willekeurig berecht, meest door onkundigen, vaak door misdadige elementen. Ook in de peri oden, wanneer de terreur gekalmeerd is, hebt ge geen waarborg dat de moorden op groote schaal niet weer zullen aanvangen, waarvan ook gij en de uwen licht bet slachtoffer kunnen worden. En ge-en dag zijt ge zeker dat ge over 'n week n-o-g in huis zult zitten en nog iets van het uwe om n heen zult zien. Ge wordt gedwongen tot harden, v uil en handenarbeid, di-e in vele ge vallen volstrekt onnoodig is en al thans niet in de eerste plaats door u moest worden verricht. Daarbij zijt ge blootgesteld aan 'n voortdurende vernedering d-o-or opzichters, die in beschaving en ontwikkeling verre uw minderen zijn. Ge leeft in onwe tendheid omtrent wat er in de we reld omgaat, afgesneden als ge zijt van het buitenland, voor het nieuws afhankelijk van de tendentieuze voor lichting van e-en paar partijbladen. Het dagelijks leven is door de ein- delooze reeks van bepalingen en voor schriften, die ge in acht woet nemen, wanhopig gecompliceerd gemaakt Ge leeft onder een voortdurend gevoel den dwang, ge moogt in geen enkel opzicht uw leven inrichten zooals ge wilt en ge kunt op geenerlei wijze in vloed uitoefenen op den gang van zaken. Daarbij lijdt ge gebrek aan al les, reeds aan de eers-ee levens-behoef ten, z-oodat van kleine luxe dingen, die 't bestaan kunnen veraangenamen geen sprake is. Om het ailernoodigste te verkrijgen, moet ge uw vrijheid ris- ke-eren op een markt, waar ge slechts tegen krankzinnige prijzen iets mach tig kunt worden prijzen, die voort durend stijgen." Met zulk een toestand voor oogen, een toestand geschetst door de hand van een bevoegd en vertrouwbaar beoordeelaar, moet het toch voor iedler-een duidelijk wezen, welk lot ons land en volk zou treffen, wanneer de voorspelling der „Tri bune", bet orgaan der Ncderlandsche Bol sjewisten ,,Wij zullen het winnen" in ver vulling zon gaan. Wij herhalen: het revoluti-onnair socia listisch dagblad is kwistig met over dreven voorstellingen van zaken, met macht- en krachtwoorden, waar het geldt het voortwoekeren der Communistische id-eëen en d-en aanwas der Communisti sche materi-eele macht in een (gunstig licht ta stellen. Maar waakzaamheid en paraatheid te gen elke poging van Communistische zijde om in ons land beroering te ver wekken, blijve, ook met bet oog op den zich uit Oost-Europa ontwikkelenden in val der Bolsjewisten in Westelijke rich ting, meer dam ooit het parool. De groot© communistische verwachtin gen van de „Tribune", moeten door een cordaat en vastbesloten stellink nemen van 't Nederlandsche Volk tegen de ge welddadige revolutie, in welken vorm zij zieh ook aandient, van stonde af aan, den bodem worden ingeslagen. DE ENTENTE TEGEN RUSLAND. Het antwoord van het Engelsehe kabinet naar Moskou is nu verzonden en is van. dieu aard. dat het een bevredigende regeling eei gemakkelijker dan moeilijker zal maken. De Daily News zegt, dat het antwoord duidelijk aantoont, dat het cenige doel van de Britsohe regeering is een vrede te slui ten, die, terwijl bij de onafhankelijkheid var Polen waarborgt, dus Polen geen gebied geeft buiten de streken, waarop zij naar bet ■algemeene gevoelen om etbn-ografische rede nen recht hebben. Verder zegt d-e regeerinp opnieuw hare meening over een inval m Polen in duidelijke, maar geen s-z ins aggres- sieve termen. In geval van een bol-sje wis i toch en inva, zo-u de toestand een al.geheele verandering ondergaan. Alle partijen in Polen zouden zich vereenigen voor de verdediging van de grens. Er zijn nog mannen genoeg beschik baar in Polen en als leiders zouden zij de beste officieren in West-Europa krijgen, onder wie moge-lij-k ook maarschalk Foei zelf. Wat munitie betreft is heel oostelijk JJuitsehlan-d vol met opslagplaatsen v-an ka. nonnen en munitie, die aan d© geallieerden overgeleverd zijn. Niets daarvan zal echter in Poolsohe handen komen, ten-zij de bolsje- wiki het land binnenvallen, en dan zal alles onmiddellijk beschikbaar ziin. De Daily Chronicle zegt. dat de geallieer den nu aan Polen aangeraden hebben, oir. dadelijk om wapenstilstand te vragen. Dat. zal bliiken, of Sowjet-Rudand vrede of oor. log wil. Indien de bofejewistisrhe opmarsc] mocht voortgaan en indien de aanval ziel tegen Poolsch gebied zelf mocht richten, za. de kwestie van het allerhoogste belang wor den, niet alleen voor Engeland, maar voo: alle naties, dio lid ziinvan den Volkenbom en die verplicht ziin Polen te helpen, teger. een inval. De Daily Express zegt. dat de Britsch© re gearing aan Karnen ef en Krassin heibbei laten w-eten. dat ret raadzaam is hun ventre' naar Engeland uit te stellen tot de houd-in,, van de S-o-wjet-regeering duidelijk is. De meening van Polen. In Polen zelf is men het inmiddels nie: eens over de wij-ze. waarop een eind moei worden gemaakt aan den strijd tegen Bus- land. Volgens den correspondent van de „V-ossi- sehe ,Zeilnng" te Warschau heeft slechts V geringe meerderheid vam den raad v-ai landsverdediging zich voor het aannemer, van d-e bemiddelingsvoorstellen van Lloye George uitgesproken. De leden van de lin kerziide stemden tegen. D© sociaal-democra ten willen in elk geval vrede met Moskou maar willen, dat de onderhandelingen recht, streeka tusehen Moskou en Warschau wor den gevoerd. De burgerlijke linkerzijde var haren kant wil niets van een wapenstilstaino weten. De commissie's voor verdediging en voor buitenlandsche zaken hebben eene gemeen schappelijke zitting gehouden, waarop di- linkerzijde eene motie indiende, inhoudend* dat de d-oor de entente voorgestelde voor waarden voor een wapenstilstand niet kun nen worden aanvaard en dat. het Pairlemem een oproep aan het leger moet richten waarin verklaard wordt, dat de Rijksdag g-een vrede kan aanvaarden, die de vruchtej. v-an den strijd der Pooilsohe s-oldaten vernie tigt en eene nieuwe verdeeling van Polen zo-u beteek en en. Volgens de Berliinske Tidende aou ook generaal Wr&ngel verklaard hebben het En gelsch© voorstel onmogelijk te kunnen aan vaarden, indien daarin de bepaling blijf', Vrij naar het Engelsch van A S. gwan] l Geautoriseerde vertaling Jj^l; j 06.) Hij had elk aanbod van zijn medewerk lieden, om den arbeid in Catley stop te zet- - ten en zoo de intrekking van zijn ontslag af te dwingen, afgewezen. Hij meende dat voor zoo iets hoegenaamd geen reden bestond. De tijd was voor zijn ouden meester en hem gekomen om te scheiden, en dat wel wegens .redenen die jammer genoeg geen van beiden hadden te voorschijn geroepen of konden be- ■heerschen. Maar ondanks deze wijsgeerig-halve be schouwing der zaken had hij veel leed van het gebeurde om zijn dochter Annie. Hij Was een braaf en zelfs diep godsdienstig man, maar niet vrij van een zekere bekrompen heid en hardvochtige gestrengheid. Alle Vwaad was in zijn oogen niet alleen iets /afschuwelijks maar iets volkomen overbo digs en onnoodig3 hij verstond in het ge heet piet, rekening te houden met de zwak- lieid der menschelijke natuur. Annie had hem diep teleurgesteld en hij had dit aller minst voor haar verborgen. En er waren in de kleine Woning te Catley woorden ge sproken die het hart van Aarons dochter zéér diep hadden getroffen haar vrijwel geheel van haar vader vervreemd door de harde en liefdelooze woorden die hij in zijn koude verontwaardiging tot haar gesproken had. Ongeveer halverwege zijn huis, ontmoette Aaron Fletcher zijn vriend Joe Peaseley, die al op Weg was naar de meeting. „Ik ben even bij je aangeloopen, Aaron," sprak hij, „maar er scheen niemand thuis te zijn. Ik ben blij je te zien, we zullen de schitterendste vergadering hebben die ooit te Catley of te Branethorpe gehouden is." Joe's stem was vol enthousiaste opgewon denheid, want ofschoon Aaron wist, dat de geheele actie door zijn kameraden op touw gezet was om hun sympathie voor hem te toonen, was hij er toch blijkbaar volstrekt niet mee in zijn schik. „Het dient eigenlijk nergens toe, Joe," sprak hij, „en dat heb ik jullie al dikwijls genoeg gezegd. De patroon heeft het volste recht mij te ontslaan en zijn redenen zijn in ieder geval gewichtig. Mij zal je er niet over hooren morren." „M«ar ons wèl, Aaron," sprak Joe drif tig. „De patroons moeten met ons maar niet kunnen doen wat ze willen. Wij zijn even goed menschen als zij en moeten maar niet uitgeworpen kunnen worden om rede nen die met ons werk eigenlijk niets te doen hebben. Tracht de zaken een-., van een beetje algemeener standpunt te bekijken, Aaron. Waar ben je heen geweest „Wel, ander werk wezen zoeken natuur lijk. En ik heb het gekregen ook. Voor de jongens hoop ik eveneens spoedig te slagen Eigenlijk zou bet veel beter zijn als jelui ons maar rustig liet vertrekken. Joe, wij zullen er heusch geen schade bij hebben. Als jelui dat nu maar eens goed wilden begrijpen.'' „Je zult toch in ieder geval op de meeting moeten komcn.A&ron.'t Is om half acht en 't zou al te gek zijn wanneer jij er ontbrak." „Ik zal komen en jelui allen ronduit mijn meening zeggen. En daarna vertrek ik mor gen ochtend al heel vroeg, wanneer Annie ten minste zoo spoedig gereed kan zijn." Hij knikte ten afscheid en trad op zijn wo ning toe, zonder dat de neerslachtige trek van zijn gelaat verdween. De voordeu' van zijn woninkje, die gewoonlijk open stond en de helder geschrobde gang liet zien, waarin Aaron zelf de mooie wit-en-blauwe tegeltjes gelegd had was gesloten. Hij liep om het huisje heen doch vond ook de achterdeur gesloten, maar hij wist waar hij den s.eutel moest zoeken. Ze hadden onder eikaar een geheime bergplaa s van den sleutei afgesproken zoodat geen enkel lid van de kleine familie ooit buiten geslo ten behoefde te blijven. De jongens waren dien dag niet naar school geweest, en hij wist niet waar ze zich bevon den. Ze waren nog jong, en eejr vrije dag, om welke reden ook verkregen, bracht hen in den zevenden hemel. Aaron verheugde zich dat hij hen nog zoo volkomen beheersch- te en daar hij in hen geen tegenstrevenden wil of moeilijk karakter te bestrijden had maar des te meer ergerde hij zich over Annie, van wie hij gemeend had dat hij naar geheel kon lelden zooals hij verkoos. Hij vond den sleutel, stak hem in het slot en ging de gang door naar de Keuken. Alles was in orde, de thee stond klaar en het wa ter pruttelde zachtjes op het kleine kaclieltje. Alleen Annie was niet te vinden. En toen hij op den schoorsteenmantel toetrad om de resten van het vuur in de kschel wat bij een te poken, zag hij een brief in Annie s ietwat onbeholpen handschrift tegen een der fraai gepoetste koperen kandelaars staan. Zijn sterke handen beefden terwijl hij den brief opnam en openscheurde. Hij bevatte slechts enkele woorden maar elk van hei. sprak boekdeelen. „Beste vader," luidde het, „het spijt mi dat ik u zooveel verdriet veroorzaak, maai na hetgeen ge mij dezen morgen alles ge zegd hebt, kan ik bier niet ianger blijven Ik ben een vrouw en geen kind meer dat i naar uw hand kunt zetten. Het spijt mij ooi voor de jongens, wees goed en hartelijk voo; hen, vader, en tracht een goede huishoudstei te vinden om voor alles to zorgen. Ik zal i maar niet zeggen waar ik heen ga, wani terugkomen doe ik toch niet, alleen zal il u nu vertellen dat ik in stilte met Geoffrey Faussit getrouwd ben. Vaarwel vader, ei probeer eens wat vriendelijker te denken aai uw Annie." De jonge vrouw had geschreven preciei wat in haar geest omging, zonder blijkbaa» het geringste vermoeden te hebben van d* diepe wonde, die ze met dezen zelfzuchtige) en weinig kinderlijken brief in het hart haar: vaders sloeg. Gevoelig als ze was voor vei wijten, had ze diepen wrok gevoeld over d hardheid en ruwheid waarmede hij haa dien morgen behandeld had, en ze was te gauw Maar geweest met haar gevolgtrek king, dat ze niet beter kon doen min heen t> gaan. fffioEdt .veiwolg)d,).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1