t. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOQRD-HL4N.D
SCHULD EN BOETE
SoMiaMel
en...
zedelijkheid.
Groote Communistische
verwachtingen.
BUITENLAND
FEUILLETON.
po 169
Donderdag 22 Juli 1920
13e Jaargang
Verschl]tit dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: SSSHS! m
-
ONS
Abonnementsprijs:
Per kwartaal: f 2,—, franco p«r post f 2.50$
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentleprijei
Van 1—6 regels f 1.26elke regel meer f
Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aas-
bod" by vooruitbetaling per plaatsing i 0.60.
Aap slis ebonrsé's wordt cp aenvrssg gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van fSOO, 1400, 1200, fiOO, <60,--, f IS.
Er gaat geen, dag voorbiv. of de bladen
oevatten berichten van beroovingen in ver-
iacnle huizen in Amsterdam, Rotterdam, Den
Haag, enz.
Die beroovingen zijn sinds lang geen nieu
wigheid meer en wij veronderstellen, dat ze
wel altijd zullen hebben p.aats gevonden;
Immers, waar slechte zeden lieerschen, breekt
men niet alle Goddelijke en mensehelijke
wetten en geboden, deinst men voor niets
terug.
Gedurende de laatste jaren zijn die beroo
vingen echter zóó menigvuldig geworden,
lat men zich afvraagt, hoe 't mogelijk is,
dat er nog stommelingen gevonden worden,
die zich wagen in het gevaar, beroofd te
worden, afgezien van de gioote zedelijke
vandaad. we,ke zij door dit bezoek begaan,
afgezien ook van de verschrikkelijke geva
ren, waaraan zij zich oveiigens naar ziel en
iichaam blootstellen.
Terloops zij even opgemerkt, dat wij den
treurigen individuen, die zich in verdachte
huizen ophouden, van ganscher harte een-
geldelijke aderlating gunnen, al blijft dief
stal diefstal en al geschiedt de berooving in
dergeliike gevallen onder de meest infame
omstandigheden.
Wat ons bii de lezing der iall-ooze berich
ten over beroovingen hier en beroovingen
daar echter is opgevallen?
Dat tn negentig van de honderd gevallen
de bezoekers beroofd worden van.Mar
ken en Kronen!
De veronderstelling is dus niet gewaagd,
iat er een zeker, een zeer nauw verband be
staat tusschen den gokhandel in Marken en
Kronen en deonzedelijkheid.
't Zijn voor 't grootste deel gokhandelaars
\n deze „waarde"-papieren. die zich schuldig
maken aan het bezoek van verdachte huizen.
Ein dat is zeer goed te verklaren: niets
werkt zóó degenereerend op den mensch als
'je gokhandel, secals -die heden ten dage ge
dreven wordt in Marken en Kronen, het
.wisselvallige van den „handel" houdt de
„handelaars" in een treurig-overmoedige
stemming, wordt er verloren, raakt men
geruïneerd, dan let men gewoon als men
is aan veel geld, zóó dat men 't niet meer
missen kan nog zeer weinig op den aard
der middelen, waardoor men weer over veel
gel-d de beschikking zou kunnen krijgen;
wordit er gewonnen, dan gaat 't; ,,zoo ge
wonnen, zoo geronnen!" en veelal niet op
behoorlijke wijze: het geld wordt kapot ge
slagen, voor een gróót deelwaar?
Het bovenstaande geeft daarop het ant
woord
Voor hen. die 't wèl meenen met de goede
zeden, zoowel in. uitgebreiden als in beperk
ten zin, moge de waarschuwing gelden;
waagt u niet aan den verderflijken gokhan
del in Marken. Kronen enz.!
De gokhandel degenereert, -en men komt
van kwaad tot erger, vóór men het bemerkt!
Te Moskou is op 17 dezer het tweedie
Congres der Communistische Internatio
nale geopend.
En de „Tribune" aan 't juichen op de
bekende, ongebonden, woeste manier.
„Niet minder dan 400 afgevaardigden
uit alle landen der wesreld, afgezonden
door d-e revolutionnaire arbeiders dier
landen, komen heden in Mosko-u bijeen ter
beraadslaging boe de eindstrijd te voe
ren tegen het wer-eldkapïtaaJ, zo-o m-eldid©
.ons", schrijft het rev. soo. volksdagblad,
een draadloos telegram „uit Moskou."
Het blad is als dronken van vreugde
over de ontvangst vaia dit bericht en
geeft daaraan uiting in een artikel, waar
van we bet volgende aan onze lezers
niet wenischen te onthouden.
Natuurlijk tot nut, leering en waar
schuwing voor allen, die er kennis van
nemen,
"Wij eiteeren:
„Vanuit het Oosten komen ze tot
ons over, de klanken, de fanfares der
Vrijheid. Maar 't is meer dan klank,
dat is geen bescheiden kloppen, dat
is een onweerstaanbaar beuken aan
die poort van bot oude Europa".
„Thans heeft Sovjelt-Rusland, op-
nieuw belaagd door zijn vijanden,
een laatsten beslissenden slag toege
bracht aan de sluipmoordenaars uit
Polen".
„Groote dingen hebben de Russi
sche arbeiders en boeren volbracht.
Onoverwinnelijk en machtig is de re
publiek hunner Sow jets verrezen.
Over een zesde der aard-oppervlak
te wappert haar Rood® Vlag. De ar
beiders en boeren van Sowjet-Rus-
land hebben aan het wereld-proleta-
riaat den weg gewezen, zij zijn ons
vooruit gegaan en hebben getoomd,
hoe de ketenen te verbreken".
,,Nu is de beurt aan West-Europa.
In Moskou wordt beraadslaagd, daar
wordt krijgsraad gehouden, straks
zetten de arbeiders-batailloms zieh in
beweging."
„ReedLS zien wij de eerste teekenen.
Boven Budapest verschijnt plotseling
een Russische vliegmachine, procla
maties dalen er uit neer, d© Hon
gaar-s che arbeidersklasse m-oeidl in
sprekend: Spoedig komt de hulp op
dagen."
„In Tsjecho-Slowakije zijn de ar
beidersmassa's ongeduldig om den
strijd te beginnen., De heerschendie
klasse van dit land stemt in met de
wanhoopskreten der Poolsohe keer-
seh-ers. In Oostenrijk beginnen de ar
beiders hun fouten in te zien.
Italië, het land, waar het prole
tariaat reeds het verst is, is gereed.
Italië zal vo-orgaa-n en d-e andere lan
den zullen volgen.
In Duitschland rust de reactie zich
toe, ze weet dat de groote strijd
spoedig weer zal losbreken en heit is
de vraag, of ze weer zal winnen. De
brandstof ligt opgehoopt in alle ste
den van Duitschland, het Roergebied
smeult nog, het is- zeker, dat het
weldra in vuur en vlam zal staan.
Frankrijk staat vo-or zijn ineenstor
ting, nn het graan uit de Oekraïne
niet komt, zal het zijn bevolking niet
kunnen voeden. Laffe leiders wisten
tot nu toe den stroom te keieren uit
Frankrijk. Moskon breekt nu de
laatste dammen weg".
Nu weten we wel, dat de voorstelling
van zaken in het orgaan van „W. van Ra-
vesteyn en D. J. Wijnkoop" veelal zeer
schril is en in kleuren wordit geteekend,
die niet of slechts ten d-eele met den feite-
Hj-ken stand van zaken overeen stemmen.
Maar toch bestaat er o.i. rieden tot be
zorgdheid over 't voortschrijden der bol
sjewistische (men vergete niet dat Com
munisme en Bolsjewisme één pot nat is)
ied-eeën gepaard aan het succes der bol
sjewistische wapenen.
Volgens de jongste berichten omtrent
den krijg in het Oosten van Europa, heeft
de regeering van Roemenië, met het oog
op het dreigend gevaar der bolsjewisti
sche troepen, de mobilisatie afgekondigd.
Reizigers, die in de Roemeeneche grens
plaats Tskya zijn aangek-omen, wisten me
de te deel en, dat het bolsjewistisch leger
d-e. Roemeensche grens in Bessarabië over
schreden beeft en 't binnenland intrekt.
Even ernstig zijn de laatste berichten
uit Warschau, Poten's hoofdstad. Op alle.
fronten blijven de Bolsjewisten hun op-
marsch voortzetten. Aan het Noordfront
'eschiedit d-e opmarech met een snelheid
van 20 tot 30 kilometer per dag. Nog heb
ben zij de grens van Oost-Galieië niet
overschreden. Ze rukken echter met groo
te snelheid o-p Kowel aan.
Nu heeft men weliswaar onder
onze laatste berichten kunnen lezen, dat
volgens e-en Re.uter-teiegram uit Londen,
de Sovjet-regeerixig zich bereid verklaard
heeft een wapenstilstand met Polen aan
te gaan, om daarna te komen tot het slui
ten van vrede met dit land. Echter, wij
staan, gelet op de vele onderhandelingen,
welke reeds mat de Bolsjewisten tot be
ëindiging van den strijd zijn gevoerd,
maar die op niets uitdraaiden, vrij scep
tisch tegenover een gunstig resultaat dier
onderhandelingen.
Wij achten de mogelijkheid niet uitge
sloten, dat van bolsjewistische zijde ge
tracht wordt door quasie-onderhandelin-
gen tijd te winnen, om zich des te beter
voor den algemeen-en aanval op West-Eu
ropa te kunnen voorbereiden.
Wat West-Europa te wachten zou staan,
wanneer de volgelingen van Lenin en
Trotzky er in zouden slagen, er vasten
voet te krijgen, heeft Br. Schim van der
Loeff in zijn slotartikel „Uit den Russi-
sehen Heilstaat", fa sobere, maar in haar
(Soberheid, veel zeggende beschouwingen,
samengevat.
Na te hebben vooropgesteld, dat bij geen
geschiedenissen uit de gruwelkamer heeft
willen schrijven; waardoor hij wellichlt
niet sterk genoeg den indruk heeft gege
ven, dat de Russische heilstaat een hel
is, komt de heer Schim van der Loeff tot
de volgende samenvatting van den toe
stand in Rusland onder bolsjewistisch be
stuur:
„Men kan zich ternauwernood een
begrip vormen van den demoralisee
renden invloed eener omgeving, waar
in niemand met lust werkt, maar in
tegendeel ieder het werk zoekt te sa-
boteeren, hoe en waar het maar kan.
Een kwelling is dit voor ouders, die
hun kinderen in zo-o'n omgeving zien
opgroeien; die bovendien gestadig
strijd hebben te voeren tegen aller
lei machten welke openlijk en in stil
te den ouderlijken invloed, om van
ouderlijk gezag niet te spreken, on
dermijnen. Het huiselijk leven wordt
van alle kanten belaagd, de huiselijke
'gezelligheid door de treurige woning
toestanden bedorven. Er is geen vrij
heid van het woord, ternauwernood
vrijheid van gedachte en men durft
niet al te vaak met zijn vrienden en
geestverwanten hijeen komen, daar
men zich, tot in zijn eigen huis, door
spionnen omringd voelt. Geen oogeu-
blik zjjt ge zeker van uw vrijheid,
noch van de vrijheid uwer vrouw en
kinderen, die wellicht met hun per
soon voor uw volgzaamheid moeten
instaan. Eenmaal gearresteerd hebt
ge een goede kans in de gevangenis
vergeten te worden en althans gee-
nerlei zekerheid dat uw zaak behoor
lijk zal worden onderzocht; integen
deel, ge wordt willekeurig berecht,
meest door onkundigen, vaak door
misdadige elementen. Ook in de peri
oden, wanneer de terreur gekalmeerd
is, hebt ge geen waarborg dat de
moorden op groote schaal niet weer
zullen aanvangen, waarvan ook gij en
de uwen licht bet slachtoffer kunnen
worden. En ge-en dag zijt ge zeker
dat ge over 'n week n-o-g in huis zult
zitten en nog iets van het uwe om
n heen zult zien.
Ge wordt gedwongen tot harden,
v uil en handenarbeid, di-e in vele ge
vallen volstrekt onnoodig is en al
thans niet in de eerste plaats door u
moest worden verricht. Daarbij zijt
ge blootgesteld aan 'n voortdurende
vernedering d-o-or opzichters, die in
beschaving en ontwikkeling verre
uw minderen zijn. Ge leeft in onwe
tendheid omtrent wat er in de we
reld omgaat, afgesneden als ge zijt
van het buitenland, voor het nieuws
afhankelijk van de tendentieuze voor
lichting van e-en paar partijbladen.
Het dagelijks leven is door de ein-
delooze reeks van bepalingen en voor
schriften, die ge in acht woet nemen,
wanhopig gecompliceerd gemaakt Ge
leeft onder een voortdurend gevoel
den dwang, ge moogt in geen enkel
opzicht uw leven inrichten zooals ge
wilt en ge kunt op geenerlei wijze in
vloed uitoefenen op den gang van
zaken. Daarbij lijdt ge gebrek aan al
les, reeds aan de eers-ee levens-behoef
ten, z-oodat van kleine luxe dingen,
die 't bestaan kunnen veraangenamen
geen sprake is. Om het ailernoodigste
te verkrijgen, moet ge uw vrijheid ris-
ke-eren op een markt, waar ge slechts
tegen krankzinnige prijzen iets mach
tig kunt worden prijzen, die voort
durend stijgen."
Met zulk een toestand voor oogen, een
toestand geschetst door de hand van een
bevoegd en vertrouwbaar beoordeelaar,
moet het toch voor iedler-een duidelijk
wezen, welk lot ons land en volk zou
treffen, wanneer de voorspelling der „Tri
bune", bet orgaan der Ncderlandsche Bol
sjewisten ,,Wij zullen het winnen" in ver
vulling zon gaan.
Wij herhalen: het revoluti-onnair socia
listisch dagblad is kwistig met over
dreven voorstellingen van zaken, met
macht- en krachtwoorden, waar het geldt
het voortwoekeren der Communistische
id-eëen en d-en aanwas der Communisti
sche materi-eele macht in een (gunstig
licht ta stellen.
Maar waakzaamheid en paraatheid te
gen elke poging van Communistische
zijde om in ons land beroering te ver
wekken, blijve, ook met bet oog op den
zich uit Oost-Europa ontwikkelenden in
val der Bolsjewisten in Westelijke rich
ting, meer dam ooit het parool.
De groot© communistische verwachtin
gen van de „Tribune", moeten door een
cordaat en vastbesloten stellink nemen
van 't Nederlandsche Volk tegen de ge
welddadige revolutie, in welken vorm zij
zieh ook aandient, van stonde af aan, den
bodem worden ingeslagen.
DE ENTENTE TEGEN RUSLAND.
Het antwoord van het Engelsehe kabinet
naar Moskou is nu verzonden en is van. dieu
aard. dat het een bevredigende regeling eei
gemakkelijker dan moeilijker zal maken.
De Daily News zegt, dat het antwoord
duidelijk aantoont, dat het cenige doel van
de Britsohe regeering is een vrede te slui
ten, die, terwijl bij de onafhankelijkheid var
Polen waarborgt, dus Polen geen gebied
geeft buiten de streken, waarop zij naar bet
■algemeene gevoelen om etbn-ografische rede
nen recht hebben. Verder zegt d-e regeerinp
opnieuw hare meening over een inval m
Polen in duidelijke, maar geen s-z ins aggres-
sieve termen.
In geval van een bol-sje wis i toch en inva,
zo-u de toestand een al.geheele verandering
ondergaan. Alle partijen in Polen zouden
zich vereenigen voor de verdediging van de
grens. Er zijn nog mannen genoeg beschik
baar in Polen en als leiders zouden zij de
beste officieren in West-Europa krijgen,
onder wie moge-lij-k ook maarschalk Foei
zelf. Wat munitie betreft is heel oostelijk
JJuitsehlan-d vol met opslagplaatsen v-an ka.
nonnen en munitie, die aan d© geallieerden
overgeleverd zijn. Niets daarvan zal echter
in Poolsohe handen komen, ten-zij de bolsje-
wiki het land binnenvallen, en dan zal alles
onmiddellijk beschikbaar ziin.
De Daily Chronicle zegt. dat de geallieer
den nu aan Polen aangeraden hebben, oir.
dadelijk om wapenstilstand te vragen. Dat.
zal bliiken, of Sowjet-Rudand vrede of oor.
log wil. Indien de bofejewistisrhe opmarsc]
mocht voortgaan en indien de aanval ziel
tegen Poolsch gebied zelf mocht richten, za.
de kwestie van het allerhoogste belang wor
den, niet alleen voor Engeland, maar voo:
alle naties, dio lid ziinvan den Volkenbom
en die verplicht ziin Polen te helpen, teger.
een inval.
De Daily Express zegt. dat de Britsch© re
gearing aan Karnen ef en Krassin heibbei
laten w-eten. dat ret raadzaam is hun ventre'
naar Engeland uit te stellen tot de houd-in,,
van de S-o-wjet-regeering duidelijk is.
De meening van Polen.
In Polen zelf is men het inmiddels nie:
eens over de wij-ze. waarop een eind moei
worden gemaakt aan den strijd tegen Bus-
land.
Volgens den correspondent van de „V-ossi-
sehe ,Zeilnng" te Warschau heeft slechts V
geringe meerderheid vam den raad v-ai
landsverdediging zich voor het aannemer,
van d-e bemiddelingsvoorstellen van Lloye
George uitgesproken. De leden van de lin
kerziide stemden tegen. D© sociaal-democra
ten willen in elk geval vrede met Moskou
maar willen, dat de onderhandelingen recht,
streeka tusehen Moskou en Warschau wor
den gevoerd. De burgerlijke linkerzijde var
haren kant wil niets van een wapenstilstaino
weten.
De commissie's voor verdediging en voor
buitenlandsche zaken hebben eene gemeen
schappelijke zitting gehouden, waarop di-
linkerzijde eene motie indiende, inhoudend*
dat de d-oor de entente voorgestelde voor
waarden voor een wapenstilstand niet kun
nen worden aanvaard en dat. het Pairlemem
een oproep aan het leger moet richten
waarin verklaard wordt, dat de Rijksdag
g-een vrede kan aanvaarden, die de vruchtej.
v-an den strijd der Pooilsohe s-oldaten vernie
tigt en eene nieuwe verdeeling van Polen
zo-u beteek en en.
Volgens de Berliinske Tidende aou ook
generaal Wr&ngel verklaard hebben het En
gelsch© voorstel onmogelijk te kunnen aan
vaarden, indien daarin de bepaling blijf',
Vrij naar het Engelsch van A S. gwan]
l Geautoriseerde vertaling Jj^l; j
06.)
Hij had elk aanbod van zijn medewerk
lieden, om den arbeid in Catley stop te zet-
- ten en zoo de intrekking van zijn ontslag af
te dwingen, afgewezen. Hij meende dat voor
zoo iets hoegenaamd geen reden bestond.
De tijd was voor zijn ouden meester en hem
gekomen om te scheiden, en dat wel wegens
.redenen die jammer genoeg geen van beiden
hadden te voorschijn geroepen of konden be-
■heerschen.
Maar ondanks deze wijsgeerig-halve be
schouwing der zaken had hij veel leed van
het gebeurde om zijn dochter Annie. Hij Was
een braaf en zelfs diep godsdienstig man,
maar niet vrij van een zekere bekrompen
heid en hardvochtige gestrengheid. Alle
Vwaad was in zijn oogen niet alleen iets
/afschuwelijks maar iets volkomen overbo
digs en onnoodig3 hij verstond in het ge
heet piet, rekening te houden met de zwak-
lieid der menschelijke natuur. Annie had
hem diep teleurgesteld en hij had dit aller
minst voor haar verborgen. En er waren in
de kleine Woning te Catley woorden ge
sproken die het hart van Aarons dochter
zéér diep hadden getroffen haar vrijwel
geheel van haar vader vervreemd door de
harde en liefdelooze woorden die hij in zijn
koude verontwaardiging tot haar gesproken
had.
Ongeveer halverwege zijn huis, ontmoette
Aaron Fletcher zijn vriend Joe Peaseley,
die al op Weg was naar de meeting.
„Ik ben even bij je aangeloopen, Aaron,"
sprak hij, „maar er scheen niemand thuis
te zijn. Ik ben blij je te zien, we zullen de
schitterendste vergadering hebben die ooit
te Catley of te Branethorpe gehouden is."
Joe's stem was vol enthousiaste opgewon
denheid, want ofschoon Aaron wist, dat de
geheele actie door zijn kameraden op touw
gezet was om hun sympathie voor hem te
toonen, was hij er toch blijkbaar volstrekt
niet mee in zijn schik.
„Het dient eigenlijk nergens toe, Joe,"
sprak hij, „en dat heb ik jullie al dikwijls
genoeg gezegd. De patroon heeft het volste
recht mij te ontslaan en zijn redenen zijn
in ieder geval gewichtig. Mij zal je er niet
over hooren morren."
„M«ar ons wèl, Aaron," sprak Joe drif
tig. „De patroons moeten met ons maar
niet kunnen doen wat ze willen. Wij zijn
even goed menschen als zij en moeten maar
niet uitgeworpen kunnen worden om rede
nen die met ons werk eigenlijk niets te doen
hebben. Tracht de zaken een-., van een beetje
algemeener standpunt te bekijken, Aaron.
Waar ben je heen geweest
„Wel, ander werk wezen zoeken natuur
lijk. En ik heb het gekregen ook. Voor de
jongens hoop ik eveneens spoedig te slagen
Eigenlijk zou bet veel beter zijn als jelui ons
maar rustig liet vertrekken. Joe, wij zullen
er heusch geen schade bij hebben. Als jelui
dat nu maar eens goed wilden begrijpen.''
„Je zult toch in ieder geval op de meeting
moeten komcn.A&ron.'t Is om half acht en 't
zou al te gek zijn wanneer jij er ontbrak."
„Ik zal komen en jelui allen ronduit mijn
meening zeggen. En daarna vertrek ik mor
gen ochtend al heel vroeg, wanneer Annie
ten minste zoo spoedig gereed kan zijn."
Hij knikte ten afscheid en trad op zijn wo
ning toe, zonder dat de neerslachtige trek
van zijn gelaat verdween. De voordeu' van
zijn woninkje, die gewoonlijk open stond en
de helder geschrobde gang liet zien, waarin
Aaron zelf de mooie wit-en-blauwe tegeltjes
gelegd had was gesloten.
Hij liep om het huisje heen doch vond ook
de achterdeur gesloten, maar hij wist waar
hij den s.eutel moest zoeken. Ze hadden
onder eikaar een geheime bergplaa s van
den sleutei afgesproken zoodat geen enkel
lid van de kleine familie ooit buiten geslo
ten behoefde te blijven.
De jongens waren dien dag niet naar school
geweest, en hij wist niet waar ze zich bevon
den. Ze waren nog jong, en eejr vrije dag,
om welke reden ook verkregen, bracht hen
in den zevenden hemel. Aaron verheugde
zich dat hij hen nog zoo volkomen beheersch-
te en daar hij in hen geen tegenstrevenden
wil of moeilijk karakter te bestrijden had
maar des te meer ergerde hij zich over Annie,
van wie hij gemeend had dat hij naar geheel
kon lelden zooals hij verkoos.
Hij vond den sleutel, stak hem in het slot
en ging de gang door naar de Keuken. Alles
was in orde, de thee stond klaar en het wa
ter pruttelde zachtjes op het kleine kaclieltje.
Alleen Annie was niet te vinden. En toen
hij op den schoorsteenmantel toetrad om
de resten van het vuur in de kschel wat bij
een te poken, zag hij een brief in Annie s
ietwat onbeholpen handschrift tegen een
der fraai gepoetste koperen kandelaars staan.
Zijn sterke handen beefden terwijl hij den
brief opnam en openscheurde. Hij bevatte
slechts enkele woorden maar elk van hei.
sprak boekdeelen.
„Beste vader," luidde het, „het spijt mi
dat ik u zooveel verdriet veroorzaak, maai
na hetgeen ge mij dezen morgen alles ge
zegd hebt, kan ik bier niet ianger blijven
Ik ben een vrouw en geen kind meer dat i
naar uw hand kunt zetten. Het spijt mij ooi
voor de jongens, wees goed en hartelijk voo;
hen, vader, en tracht een goede huishoudstei
te vinden om voor alles to zorgen. Ik zal i
maar niet zeggen waar ik heen ga, wani
terugkomen doe ik toch niet, alleen zal il
u nu vertellen dat ik in stilte met Geoffrey
Faussit getrouwd ben. Vaarwel vader, ei
probeer eens wat vriendelijker te denken aai
uw Annie."
De jonge vrouw had geschreven preciei
wat in haar geest omging, zonder blijkbaa»
het geringste vermoeden te hebben van d*
diepe wonde, die ze met dezen zelfzuchtige)
en weinig kinderlijken brief in het hart haar:
vaders sloeg. Gevoelig als ze was voor vei
wijten, had ze diepen wrok gevoeld over d
hardheid en ruwheid waarmede hij haa
dien morgen behandeld had, en ze was
te gauw Maar geweest met haar gevolgtrek
king, dat ze niet beter kon doen min heen t>
gaan.
fffioEdt .veiwolg)d,).