JÊLM M.-J JTjÊÊL. JmJy
R..K: NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLANHB
SCHULD EN BOETE
Bijna Misdadig.
BUITENLAND
FEUILLETON.
No 191
Dinsdag 17 Augustus 1920
13e Jaargang
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: SSSïSSPSSf
ïlï\ ATI
-
Abonnomoiit8pri|®i
Per kwartaal i t 2franc0 PM Post f 2,5°»
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 booger.
Advorientleprllsi
Van 1b regels f 1.26 elke regel me«r f 0.26j
Reclames per regel i 0.76; Rubriek „Vraag en
bod" by vooruitbetaling per plaatsing t 0.00.
Aai» alle
abonné'» wordt cp aanvr*afi gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot eon bedrag van f600,-, f 400,-, f 20©,-, flOO,-, f60, -, fSS,- »sa-
Een paar weken geleden, word in een
Noord-Hobarulsch dorp 1) de naam doei
»r overigens weinig toe een groot© liooi-
Peré door den bliksem getroffen, waarbij de
brandweer van- die plaats liulp verleende.
Daarbii liebben zich ernstige misstanden
voorgedaan.
Hat hooi moest n.l. uit elkaar worden ge
haald. Men was hiertoe slechts bereid tegen
een belooning van 2.50 per uur. De opper-
b Tandmeester ging naar den Burgemeester
»n deze zeide dat hij naar omstandigheden
moest handelen. Ka onderhandeling waren
Je mannen bereid het voor 2 per uur te
doen.
In den gemeenteraad is op dit ernstig ge
val gewezen. Met het oog op het gevaar
/■oor de boerderij was de opperbrandmeestor
.verplicht aan den o-ngehoorden eisoh toe te
teven, zoodat bovendien de brand de ge
meente een groot bedrag zal kosten, want er
tijm mannen, die 3U of 4U hebben ge
maakt. Daarbij kwam, dat de spuitgasten
mtevred-eu werden en ook méér eischten,
waarop deze 91) cent per uur kregen.
Daarentegen kregen de mannen van het
kader de vastgestelde 2-50. Eén lid van
'het kader had 6 verzuim en meest er du«
geld bijleggen. 2). Tot zoover de mededee-
jeeling.
In den gemeenteraad van Velsen werd,
naar aanleiding van dit geval, aangedron
gen op een vrii willige brandweer en deze zal
er dan ook wel komen.
Maar voor ons is er nog een andere kant
lan de kwestie, n.l. die van het verantwoor
delijkheidsgevoel.
Het is een bedenkelijk verschijnsel, dat
iemand het hachelijk oogenblik van een
brand durft te kiezen om eischen of wen-
voben nog daargelaten, of zij redelijk zijn
ingewilligd te krijgen.
Waar blijft toch in onzen tiid hot gewe
ien van den mensch?
We hebben het nu reeds meegemaakt, dat
narde, vinnige winterkoude of dreigende
werkloosheid in honderden fabrieken, kolen,
delvers en kolensjouwers niet weerhielden
■van staking; nog onlangs zetten ergen3
lijkenbidders een liik langs den weg neer en
weigerden het naar de begraafplaats te ver
voeren alvorens loonsverhooging te hebben
gehad en wat te zeggen van die misdadige
bouwvakarbeiders, die steiger-touwen door
sneden meer dan waarschijnlijk met het doel
hun werkwillige medearbeiders te laten ver
ongelukken
Weigering om bij brand de helpende
hand uit te steken, zullen wij niet nader
(lualificeeren, maar wij vinden het weinig
minder dan misdadig..
Of zal het straks gewoonte worden, da.t
iemand alvorens een drenkeling van den
dood te redden eerst gaat vragen of de be
looning wel hoog genoeg J8 en een men-
sehenleven laat afüang-en van een dubbeltje
fooi meer of minder?
Welke begrippen in onze Maatschappij
ook mogen veranderen, laten alle partijen
en geestesrichtingen, wij spreken nu eens
luet van het groote gebod der naastenliefde
laten alle partijen, en richtingen zich
toch beijveren, althans de menschlievend-
'heid op de eereplaats terug te brengen, die
zij door alle eeuwen heen innam.
Dergelijke, als de hierboven gesignaleerde,
uitvloeisels van onzen van materialisme
doortrokken tijdgeest, gespeend van allen
godsdienstzin en menschenmin maken onze
samenleving tot een hel.
Die onverdraagzaamheid' intusschen, doet
luider den kreet weerklinken: Terug naar
God II
1) Santpoort onder Velsen.
2) Nadat wii dit geschreven hadden, ver-
•nemen, wij nog, dat deze brand de gemeente
op 1200, zegge twaalfhonderd gulden zal
komen te staan.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
LloydGeorge, die de vorig© maand
van een algemeen© vredesconferentie te
Londen gedroomd heeft, een conferentie
die het te Spa begonnen Werk zou voort
zetten en het vredeswerk ook over Rus
land zou uitstrekken, ziet zijn verwach
tingen den bodem ingeslagen door de
sensationeele afvalligheid van zijn trouw
ste bondgenoot, Frankrijk.
De Bolsjewiki worden bij hun opmarsch
in Polen door velerlei politieke factoren
gesteund en allereerst door de West-Eu-
i'opeesche arbeidersbeweging ,aie in elk
streven om het Bolsjewistische imperia
lism© te stuiten, een poging ziet om de
Russische revolutie aan te vallen.
Het is wel zonderling, dat dezelfde En-
gelsche en Pransche socialisten,, die het
communism© in eigen kring met de groot
ste heftigheid bestrijden, alle. pogingen
hunner regeeringen, om het opschuiven
van het Bolsjewistisch gevaar naar het
westen tegen te gaan, als één man pogen
te verijdelen. Dat de Weensehe socialis
tische arbeiders een dergelijke houding
aannemen, behoeft niet te verwonderen.
Het bestuur der Oostenrijksche arbeiders
partij heeft, op Bolsjewistisch voorbeeld,
een oproep aan.allen" verspreid, waar
in het internationaal proletariaat wordt
aangespoord om de Russische Sovjet met
alle middelen te hulp te komen. Hit be
hoeft niet te verwonderen, herhalen wij,
daar de Oostenrijksche socialistische ar
beiders het Bolsjewisme reeds zeer dicht
genaderd zijn. Hetgeen ook hieruit blij
ken mag, dat een motie der Oöstenrflk-
sche Communisten, die tot strekking
heeft om Sovjet-Rusland bij te vallen en
de wereldrevolutie te propageeren,
slechts met een kleine meerderheid door
de 'Oostenrijksche partij is verworpen.
Doch dat de Engelsche en Pransche ar-
aeiders de Bolsjewisten ongehinderd
naar het westen laten trekken en aan
Lloyd George waar zij maar kunnen
oen voet dwars zetten is, nu de legers
can Trotzky tot aan den Weicksel door-
godrongen zijn en ten noord-westen van
sVarsehau staan, een ernstig en droevig
verschijnsel. Ten deele is deze houding
misschien wel een gevolg van oorlogs
moeheid, van vrees, dat West-Europa in
aieuwe oorlogsavonturen betrokken zal
worden, in hoofdzaak echter zal de hou
hing van de C. G. T. en van de Labour
Party verklaard moeten worden uit het
feit, dat de partijbestuurders hun com
munistische tegenstanders geen vat wil
len geven en niet den schija op zich wil
len laden, dat zij antir-revolutionnair ge
len laden, dat zij anti-revolutionnair ke-
g-eeringen heulen. Overwegingen dus van
partij-politiek, die intusschen voor West-
Europa uitermate gevaarlijk dreigen te
worden.
D© Conféderatiozi Générale du Travail
maakt front tegen de anti-sovj et-politiek
van Millerand en zegt, dat alle regeerin
gen de plicht hebben, om met Rusland
vrede te sluiten. Alsof Lloyd George en
Millerand dit niet geprobeerd hebben!
Maar het is Rusland, dat van een vrede,
een verdrag met z.g. kapitalistische re-
geeringen niet weten wat wil en de West-
Europeesehe diplomaten ,,aan het lijntj e
houdt."
Bn wat de Engelsche arbeiders betreft,
het Vrijdag te Londen gehouden congres
van vakvereenigingen „begroet met vol
doening de verklaring der Russische re-
geering, dat zij de onafhankelijkheid in
Polen zal eerbiedigen" en spreekt zich
„met algemeen© stemmen" uit tegen
militaire interventie ten nad-e-ele van
Sovjet-Rusland.
Misschien zal Sovjet-Rusland de onaf
hankelijkheid van Polen eerbiedigen,
maar uitsluitend een Bolsjewistische on
afhankelijkheid van een Bolsjewistisch
Polen. Want terwijl de Poolsche vre,des
delegatie te Minsk ontvangen wordt,
staat te Bjelis-tok reeds een Poolsche
Sovjet-regeering gereed om zich naar
Warschau te begeven, zoodra de Poolsche
hoofdstad door de Russen genomen is.
Omtrent dë onderhandelingen te Minsk
worden op zijn vroegst Woensdag pas
berichten verwacht. Zaterdagochtend om
vijf uur bereikten de Poolsche gedele
geerden de Russische voorposten, maar
zij moesten toen nog een afstand van 250
mijlen naar Minsk afleggen over slechte
wegen, zoodat het feitelijk onmogelijk is
iets te doen voor vandaag.
Warschau is thans van alle kanten om
singeld.
Het Poolsche leger heeft zich terugge
trokken op de buitenforten; Poolsche of
ficieren verwachten de verdediging min
stens 10 dagen te kunnen volhouden. In
het noorden en oosten zijn de Russen nog
slechts 14 a 15 P.M. van de stad verwij
derd; zwaar geschut wordt door hen
aangevoerd.
De houding der Engelsche
arbeiders.
Het blijkt nu. dat de conferentie van
vakvereenigingen en leden der arbeiders
partij heeft besloten, tot instelling van
een comité van actie met groote macht
ter bereiking van: le een garantie tegen
elke leger- of vloot-actie teg'en Rusland,
2e het voorkomen vao. een blokkade' van
Rusland, 3e de erkenning- van Sovjet-
Rusland.
Thomas voegde hier aan toe: „Deze be
sluiten bedoelen niet een eenvoudige sta
king. Zij bedoelen een uitdaging van de
heele constitutie van het land."
Aan het slot der vergadering werden
staande de „Red Plag" en de „internatio
nale" gezongen.
De „Daily Chronicle" vat het dreige
ment der arbeiders nogal kalm op en
tracht aan te toonen, dat de eischen dei-
arbeiders juist verwezenlijkt worden
door de politiek van Lloyd George. ,,Als
de regeering niet deed. wat zij doet, dan
zouden we revolutie- maken."
Aldus vat de ,,D. C." de zaak samen:
Immers de politiek van Lloyd George is
er een van vreedzame middelen. Be ar
beiders hebben zelf ais voorwaarde van
hun eischen gesteld, dat Polen onafhan
kelijk blijft zij vertrouwen in dat op
zicht op Rusland. Welnu, als Rusland
zijn woord houdt, is er geen enkele reden
voor een militaire actie of blokkade. En
wat de erkenning van de Sovjet-repu-
bliek betreft, de onderhandelingen zijn
reeds gaande.
De „Westminster Gazette" ziet in de
beweging der arbeiders niet een speciaal
politieke beweging. Volgens dit blad, heb
ben de Labourmannen eenvoudig de lei
ding op zich genomen van de gevoelens
die in het geheele land onder alle klas
sen leven gevoelens van afkeer tegen
een nieuwen oorlog, wantrouwen in de re
geering wat betreft de buitenlandsche
zaken en de erkenning van de hulpeloos
heid van het Parlement. Vooral ook dit
laatste, bet Parlement boezemt noch door
zijn ontstaan, noch door zijn handelingen,
vertrouwen in.
DE /TEMPS" OVER DE ACTIE DER
ENGELSCHE ARBEIDERS.
De Temps bespreekt ook het belangrijke
feit van de actie der Engelsche arbeiders.
Het blad wijst in de eerste plaats op de
wijziging in de houding der Engelsche ar
beiders. Tot nOg toe bemoeiden de Engelsche
vakvereeniingen zich alleen met de vak
belangen der leden. Nu echter gaan zij zich
met buitenlandsche politiek bemoeien. Zoo
heeft Smillie reeds gedreigd met stopzetten
der Engelsche koienaanveeren indien Frank
rijk Wrangel gaat steunen. Zoo stellen ze
nu eischen ten opzichte van de politiek met
Sovjet-Rusland, onder bedreiging van alge-
meene staking. Wat zal nu daartegenover de
houding der Engelsche regeering zijn? Zal
zij zich laten regeeren door de svndicalen?
Of zal zij het roer in handen houden en re
geeren met het parlement?
Lloyd Oeorge zelf ziet het gevaar wel in.
Zoo heeft hij op een dejeuner verklaard dat
de arbeiders nu een radicale wijziging van
methode verlangen om de zaken der wereld
te regelen. Weike.ijk voegt de Teinps er vin-
Lig aan toe. een bedreiging met algemeene
staking is een geheel nieuwe methode in de
buitenlandsche oolitiek.
Lloyd George heeft dus te kiezen, of hij
gaat met Frankrijk, met de Vereenigde Sta
ten, met de 'beginselen waarop zijn eigen re
geering berust. ofwel zich onderwerpt aan
de sovjets in Londen, die door elke concessie
veeleischender zullen worden
liet is een geweldig probleem dat zich hier
voordoet. Wij twijfelen er niet aan of Lloyd
George begrijpt ten volle de beteekenis er
van. Wij wachten op de beslissing diehija.s.
Maandag in het parlement zal mededeelen,
aldus eindigt het blad.
DE ENGELSCHE ARBEIDERS EN
RUSLAND.
Men méldt uit Amsterdam:
Door de dea 14 Augustus te Londen ge-
liouaen vergadering der moderne Biitsche
vak- en arbeidersbeweging is aan het te Am
sterdam gevestigde secietariaat van het I. V.
V., telegrafisch bericht, dat de Britsche ar
beidersbeweging besloten heeft zich te ver
zetten tegen elke tegen de sovjet-regeering
gerichte interventie te land en ter zee. Het
comité van actie ontving de opdracht voora
te gaan, totdat zal zijn verkregen;
le. Volledige garamie, dat Groot-Brittanie
geen gewapende troepen zal gebruiken om
Poten, Wrangel, of eenige andere militaire
onuerneming tegen de Sovjet-regeering te
steunen.
2e. De terugtrekking van aile Britsche
strijdkrachten ter zee. die werkzaam zijn om
direct of indtreca de blokkade tegen Rus.and
toe te passen:
3e. De erkenning der sovjet-regeering en
het neisteilen van onbeperkte handelsrelaties
tusschen Groot-Brittannié en Rusland.
De vergadering wees alle verbinding en ie
der bondgenootschap van de hand tusschen
Groot-Bi ïtiannië en Frankrijk of eenig an
der land. dat Engeland de verplichting zou
opleggen Wrangel ol Polen steun te veriee-
nen of ammunitie of oorlogsmateriaal voor
aanvallen op Rusland te leveren.
De vergadering machtigde het comité ten
slotte de nederlegging van den arbeid in ie-
deren denkbaren vorm te proclameeren, in
dien dit noodi mocht worden geoordeeld. In
verband hiermee heeft het I. V. V. aan de
transportarbeiders, zeclieaen en spoorwegar
beiders aller landen een oproep gericht om
alle veivoer van legerbehoeften en troepen,
ten behoeve van bestaande en dreigende nieu
we oorlogen te weigeren.
MILLERAND ZOEKT STEUN BIJ DE
VER. STATEN.
Naar aanleiding van de Arnerikaanschc
nota aan Italië over de sovjet-republiek en
Polen heeft Millerand zich gehaast een no
ta te sturen naar Wasüington. waann hij
verklaart liet met de Vereenigae Staten vol
komen eens te zijn.
In zijn antwoordnota deelt MiRerand me
de, dat ook hij van meening is, dat tie bol
sjewiki met steuneirop oen voAswii. oat mei?
lien niet kan vertrouwen, en de sovjet-repu-
oiiek aus met kan erkennen. Verder moet Po
len onalhankeliik blhven.
De Panjsche correspondent van de „Man
chester Guaidian'' wpst erop. dat deze over
eenstemming in gevoe.ens maar schijnbaar
is. Immeis over Rusland heerscht tusscnen
Frankrijk en Amenka verre van 'n communi.
opinio. De aistana van Bessatabié aan Roe
menie, van Gancië aan Polen, zijn geiieel in
strijd met Wilson's wenschen. De nota van
Millerand bepaalt zich dan ook tot vage ter
men vaü overeenstemming en wekt sterk der
schim dat er de bedoeling acmer zit, im
Amenka s steun te verkrijgen inzake de er
kenning van generaal Wrangel. Zoo kan
men er zeiis een wijziging in politiek achter
zoeken een poging om Engeland te laien
schieten en aansluiting te zoeken bij Ame
rika.
Belangwekkend is wat de corresjrondent
meecee.t over de geschiedenis der nota. loen
men in Parijs de samenvatting der nota
kreeg geëischt, wi-lae men die niet eens pu-
bliceeren, zoo weinig overeenstemming kon
men ontdekken tusschen het Amerikaansche.
standpunt en het Fransche. Eerst na het be
kend worden van den vodedigen tekst, kwam
men in Parijs tot de ontdekking dat men in
de formuleering der nota aanknoopingspun-
len kon vinden voor overeenkomst.
Z. H. DE PAUS EN POLEN.
De „Osservatore Romano" bevat een offi
cieus artikel over de houding van het Vati-
caan teu opzichte van Polen:
Lloyd George, zoo heet het heeft verklaard
dat in den huidigen Russisch-Poolschen oor
log Polen het offensief nam. dat dit offen
sief ongemotiveerd was, dat Frankrijk en En
geland Polen herhaaaldelijk voor een derge
lijk optreden gewaarschuwd hebben.
Wii kunnen noch willen hier onderzoeken
of ltusland dan met Polen verantwoordelijk
is voor het offensief en ook niet of Engelano
en Frankrijk getracht hebben Polen van dit
avontuur af te houden. Wat we echter zon
der vrees van tegengesproken te worden ver
klaren kunnen, is, dat de H. Stoel van het
oogenblik af. dat Polen weer onder de onaf
hankelijke naties opgenomen werd. niet opge
houden heeft Polen aan te sporen tot beza
digdheid, wanneer het er om ging, streker
op te eischen of eenvoudig te aanvaarden, die
hoofdzakelijk door andere nationaliteiten be
woond werden.
Deze aanmaningen zijp herhaaldelijk en te
Rome en te Warschau, gedaan geworden. Nu
de oorlog zulk een keer genomen heeft, heeft
de H. Vader, zooals reeds in een schrijven
aan Kardinaal Pompili, Zijp wensch te ken
nen gegeven dat in al de kerken zou gebeder
worden om van God af te smeeken, dat Po-
Jen zijn onafhankelijkheid niet moge verliezen
en dat Europa de gruwel van nieuwe oorlo
gen moge gespaard worden.
GEMENGDE BÜITENL. GERICHTER,
Een bloedbad te Madrid.
Naar de correspondent van de ..Temps" te
j[,Vrij naar het Engelsch van A 8. gwan]
l Geautoriseerde vertaling j
Ik zal aan een ouden vriend van mij
techrijven, die fruitteler is in Ontario. Ik
zal zorgen, dat Geoffrey in de Nieuwe Wereld
goed ontvangen wordt en hem den eerrten
.rijd voorthelpen. Er zal geld noodig zijn om
Geoffrey te helpen, Clara, maar dat zal ik wel
\vinden, en ik ben er zeker van dat ik het tot
(den laatsten stuiver terug krijg."
Zij zaten nog lang te prate om de zonder-
*Jinge gebeurtenissen dier laatste dfgen, die
(«oo diep in hun leven ingrepen, en toen ze
eindelijk naar bed gingen kon Claia den slaap
niet vatten.
Voortdurend stond Amti« Fletcher's Week
'gelaat hnarvoor de geest.De volgende morgen
<s#deiijk na hst ontbijt g"ng se naar de kleine
woning Wirai ze de arme Annie gevonden had.
Aan de deur weed zij door mts. Betts verwel-
Yomd.
V „Het. kindje is gestorven, zuster," sprak
de goede vrouw. „Nu is het een engeltje inzou niet graag heengegaan zijn zonder hun nog
Gods schoone Hemel, en misschien is het maar een keer vaarwel gezegd te hebben."
beter zoo.
Clara kon haar moeilijk tegenspreken. In
haar hart herhaalde ze de woorden,door mrs
Betts gespioken, maar de arme moeder moest
getroost worden. Ze deed haar uiterste best
en was blij dat ze Geoffrey dien dag niet ont
moette. Met succes trachtte ze Annie's ge
dachten te rich'en op he nieuwe leven dat
haar aan de overzijde der groote zee wachtte.
Drie weken later, op een der heerlijkste
dagen van de maand April, reisden de heer
Armstrong en Clara van East-End naar
Euston om het jonge paar nog een keer vaar
wel te zeggen en hun Gods besten zegen in de
nieuwe wereld toe te wenschen.
Het waren drukke Weken geweest, en of
schoon Clara en Geoffrey elkaar niet dikwijls
ontmoet hadden met Oom Claude was
Geoffrey des te meer samen geweest, en et was
een buitengewoon vriendschappelijke ver
houding tusschen hen ontstaan.
Toen Ciara en haar oom op den steiger ver-
schencu had Geoffrey al eenigen tijd tever
geefs uitgCKCKen. Opeens werd zijn blik zach
ter en weiden zijn oogen omfloerst daar
waren v..
,Daw komen ze aa», Anuic, gelukkig Ik
De heer Armstrong had het opzettelijk zoo
ingericht dat ze niet meer dan vijf minuten
zouden hebben om afscheid te nemen.
Hij had eenige ervaring omtrent zulke pijn-
lijké oogenblikken en al dikwijls had hij ge-
wenscht dat het toch mogelijk ware al dat
afscheid nemen in het publiek voorgoed af te
schaffen. Ook voelde hij zich niet heel en al
gerust omtrentClara.De laatste week had zij er
voortdurend zeer bleek en vermoeid uitge
zien. En haar gelaat klaarde alleen op wanneer
zij Geoffrey in zijn nieuwe nette reiscostuum
zag en in liem Weer den ouden Geoffrey her
kende, zoodat zij er bijna toe kwam heel het
laïtste jaar als ©en langen, boozen droom te
beschouwen.
Zonder een oogenblik te aarzelen trad Geof
frey, nadat hij den heer Armstrong de hand
gedrukt had, met Clara ter zijde. Hij had haar
reeds alles gezegd wat hij zeggen moest, al
wat mogelijk was om zijn dankbaarheid zoo
krachtig mogelijk uit te drukken was, ge
beurd,maar toch bad hij nog een laatste woord
tot Claia te zeggen. Haar lippen beefden en
haai kleur veranderde, toen ze in zijn oogen
las wat liij zeggen wilde.
Geen dankwoorden meer, Geoffrey,'.'
bracht zij er met moeite uit. „Ik hoop van
harte dat het jou en Annie daarginds goed
moge gaan. Schrijf ook zoo gauw mogelijk aan
je moeder."
„Dat zal ik doen."Hij had zijn pet afgeno
men en stond blootshoofds voor haar. „Toch
zijn er nog een paar dingen die ik je zeggen
moet, Clara, omdat wij scheiden misschien
voor het leven. Ik wilde je zeggen dat,wat ik
ook in de toekomst voor goeds nog mag doen,
alles jou werk en enkel jou werk zal zijn. En
God moge mij straffen als ik ooit vergeet.
„Stil, Geoftrey, ik geloof dat we naar den
trein moeten. Ze zwaaien al met de vlag. Je
zult zeker niet hier achter willen blijven.
„Neen, maar toch nog één woord, Clara
Je moet,zoo gauw je kunt,Bryan zien of schrij
ven. Hij is altijd zoo goed en zoo hartelijk voor
mij geweest, en ik zou heel graag willen.dat je
hem alles vertelde wat je van deze laatste da
gen hem zeggen wilt. Ik vertrouw je Bryan en
de zorg van Annie's vader toe."
Clara keek met onvasten blik langs hem
heen, zich verbaasd afvragend hoe hij op dat
oogenblik cr toe komen kon over Bryan te
praten.
„Bryan is zoo'n beste kerel, Clara." ging
Geoffrey voort, „en als het nog eens mocht
gebeuren dat je hem ging liefhebben, liij is je
ten volle waard.
Ik heb geen schaduw van recht om je dit te
zeggen, maar wanneer ik mijn recht tot spre
ken als maatstaf zou willen nemen, zou ik
met beter Kunnen doen dan heelemaal te zwij
gen. Vaarwel Clara. Een man in mijn toestand
Kan niet alles zeggen wat hij voelt. Maar ge
loof mij, ik zal je vei trouwen nooit meer be
schamen."
„Dat weet iK, Geoffrey," glimlachte zij
door haar tranen heen. „God zegene je, vaar
wel. Wees goed voor Anme een liefde als do
hare is zeldzaam op deze wereld."
Ze trad op de coupé toe in welKe de jonge
vrouw reeds plaats genomen had, fluisterde
haar iets toe, kuste haar hartelijk en toen
stapte Geoffrey in en het portier werd ge
sloten.
Lang voordat de zware trein het perron
voorbijgegleden was waarop zooveel men-
schen met kloppend en benauwd hart achter
bleven, had Clara zich schreiend afgewend.
Nü behoefde ze zien niet meer in te houden,
en ze begon nu de gevolgen van haar over
spanning te ondervinden. Haar oomstak
zijn arm onder den haren en voerde haar
zachtjes weg.
„Het is vandaag .Vrij dag, kind," sprak
hij, „morgen gaan we namen naar PeLootey
Ik heb ip. langen tijd geen Zondag vrijaf
gehad,"!
(WoriSÉ Ti-rvdWilA
