Schuld en boet?
R."MÈUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR N OORD-HÖLf.RB
Vriidag 20 Augustus 1920
13e Jaargang
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
No 194
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ^Sicm aas
De Runderpest
Öe gruwelen der üolsjewisten
BLAD
Abonnom*ntsprlJss
P« kwartaalf 8,—, franco per poet f 2.60j
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
ADMINISTRATIE 4S3.
Advert* nti*prl]«t
Van 1—5 regels f 1.26 j elke regel meer i OJtSj
Reclames per regel i 0.75; Rubriek „Vraag en 86»
bod" b|j vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
nSttit
Aee ets® ebonrtV» wordt op eersvreeg prntie een polis verstrekt, welks hen verzekert tegen ««gevallen iet een bedrag van ISOO,-, «400,-, 120©,-, flOO-, 160,-, 138,-?*&.-
iS^MM
- De berichten over de runderpest ni Bel
gië doen vermoeden dat ook onze veestapel
daar niet lane meer van vrii zal loopen.
Immers de verwekker van de veepest is
flog onbekend, hoewel bekend is dat alle
pdoei'bare. slijmerige en vaste stoffen, die hét
aangetaste dier verlaten, bji leven of dood,
de besmetting overbrengen. Net ais bij
tougbiaar.
Menseden, dieren, ja de wind' en insecten
kunnen de besmettiinjïsstof overbrengen en
5500 onzen veestapel aantasten. Daar helpt,
volgens deskundigen, het best geregelde
grensverkeer niet legen.
Maar wat wel mogelijk zal zijn is. met
ik reeds genomen en te nemen maatrege
len» de besmetting beperken.
Hét is echter daarom nu de fiid een be
roep te doen op de medewerking der boeien
en slagers om dezen nieuwen aanval op
kmzen dooi- boogblaar nu reeds bijna twee
jaar verzwakten veestapel af te slaan.
Naar wij vernemen zullen de eeiste ge-
Vallen, welke zich in ons land mochten
voordoen, scherp worden aangepakt.
'Dat is dan ook de eenige manier om den
boerenstand voor een ïJunp te behoeden,
ivaarwan de gevolgen nog niét te overzien
ïijn.
Het spreekt vanzelf dat zii. die hun bees
ten voor het algemeen belang opofferen,
daarvoor behoorlijk dienen schadeloos ge
doeld te worden.
Het eigenbelang van den veehouder moet
aiet kunnen meebrengen dat hij eventueele
ziektegevallen verzwijgt of zijin besmet vee
ef vee uit een besmette stal eerst naar de
markt brengt en dan pas aangifte cfoet bij
dén burgemeester.
Maar dat vooropgesteld, mag dan ook op
ioyale medewerking worden aangedrongen.
In 1S65, toen de runderpest uit Enge
land was overgebracht, werd in ons land
zeer kras opgetreden. De boerderijen en stal
len werden toen door de militairen nage
zocht en wie zich daartegen verzei te,
kwam in aanraking met het gereert.
(Verhaal van een ooggetuige!.
Reeds op blcote verdenking, verhaalde dé
heer Bettonvïlle, (zie de N. Haarl. Crt.
van 19 dezer) wordt men door de Bolsjewis
ten in Rusland aangehouden en in de ë'é-
vangenis geworpen.
Van dan af is men zijn leven niet meer
Zeker. Justitie is er niet meer in Moskou.
Advocaten bestaan er niét meer. Recht"
word't gesproken door een drietal ongure
Kereltjes, meestal Joden, zooals aan hét
hoofd van alle diensttakken Joden siaan.
Zij verklaren ronduit, dat zij de wraak toe
passen van het Jodendom tegen het Chris-
idioni wegens de vervolging, die zij zeiven
zoo lang van het Czarenrijk hebben moeten
verdragen. Lu de kelders van het bolsjewis
tische gevangenhuis, dat propvol zit met
verdachte „toorzjoi" (bourgois) worden eiken
nacht slachtingen aangericht. Vracht-auto
mobielen siaan dan in de straat te puffen
■?n te daveren, opdat men het knallen van
de geweer- en revolverschoten en de angst
kreten der slachtoffers niet hooien zal. Niets
wordt daarbij ontzien; hoewel geneeskundi
ge hulp dringend noodig is, werden veer
tien dagen vóór mijne vrijlating uit Mos
kou nog 35 doktoren gefusilleerd.
En de heer Betionville toonde aan de Re
dactie van de „Limb. Koerier" een foto van
2 rijen manne ijken, geheel naakt, neerge
legd om door de families herkend en afge
haald te worden. Het waren niet de lijken
der artsen maar nu anderen, gedood op
zoo beestachtige, csnmenscheliike en bar-
baarsche manier, dat we elke nadele aan
duiding ervan kieschheidshalve maar ach
terwege laten.
Hoe is het mogelijk, dat het volk zich
die tyrannie eener minderheid, laat welge
vallen
Die minderheid is georganiseerd, de
massa niet. Alles staat onder soionoage.
Wie zich niet lijdelijk schikt, kriigt geen
eten of gaat erger tót tegemoet. „Wat ver
mogen wij tegen zooveel gewapende man
ned!" zeggen de boeren. „Doch wacht
maar, onze tiid zal wel komen." Een con
tra-revolutie is dan «ok onvermifdeMjk.
—Of hij die binnen korten tijd ver
wachtte?
Neen, dat niet, zeide de heer Bettonvil-
le. Wel als de oorlogen ten einde zijn, en
de zonen, brooders, verloofden van de nu
mishandelde bevolking'goed toegerust eii ge
wapend in hunne woonplaatsen terugkeeren.
En dan zal de wraak verschrikkelijk zijn.
De aanstaande winttr reeds zal die misr
schien een stap nader brengen, want de el
lende zal dan nog toenemen. Ge moet niét
vergeten, dat Rusland uitsluitend op zijne
voorraden leeft, en die raken uitgeput. Van
hét buitenland wordt er niets ingevoerd, en
de boeren telen niet meer. dan zij voor
eigen gebruiknoodig hebben. Waarom zou
den we ons moe maken! zegen ziials we
méér kweeken neemt de Soviet het ons af
en geeft er ons waaréelcoze papiertjes voor
in de plaats. Dientengevolge ligt meer dan
de helft van het vroeger bebouwde land
braak; de hongersnood in zijn scherpsten
vorm skaat voor de deur. Van de fabrieken
ligt drie-kwart deel stil, liet overige vierde
part produceert wemig meer of nagenoeg
niets.
En au reeds is de toestond voor velen el
lendig. De heer Bettonville verhaalde van
een grootvorstin, die vroeger tot den aarts-
rijken adel behoorde en nu in de staten van
Moskou loopt te bedeien. Het geval wekt
bijzonder de voldoening op van de bolsje
wisten, die zeggen, dat het nu eens de beurt
is aan de vroegere rijken om honger te lij
den. Bij het sneeuwruimen Stellen'zij ook bij
voorkeur meisjes en jonge vrouwen uit den
aanzienlijken en den gegoeden burgerstand
te werk; dezen staan dan eenvoudig voorde
keus: ploeteren of geen eten.
Door het systeem van dienstplicht, gevan
gen zetten, verbannen enz. ziin tal van fa
milies hopeloos uiteengerukt; vrouwen we
ten niet v/aar hunne mannen, moeders waar
hun zonen zitten.
De vervuiling van de openbare straten is
ongeloofelii'k. In Moskou wordt geen p'a-
veisel meer gerepareerd; stadsreiniging is
in gewone 'tiiden een ongekende luxe; de
krengen van doodgevallen paarden laat men
bedaard wekenlang liggen
De politieEen teekenend staaltje is
dat een politic-soldaat, die aan een station
op verzoek van den heer Bettonville door
'n politie-sergeamt werd meegegeven om het
kapen van zijn bagage te voorkomen, zelf
miet de bagage ervan doorging. De door den
benadeelde ingediende klacht werd brutaal
afgewezen
DOLLAR EN DUURTE.
Het „Friesche B%gbl." vraagt:
„Wat dio twee met' elkander te maken
hebben, op 't oogenblik?
Meer 'dan men vermoedt.
Da lezer kent de marken-hktorie.
„Zelfs een knaap hoort ge tegenwoor
dig spreken over den markenkoers en
weet, dat de mark, die vóór den oorlog
een :G0 ot. in Nederlandseh geld deed,
thans al lang beneden de 10 ct. is ge
zakt, met het ongelukkig gevolg voor
DuitschLand,«dat al wat daar uit het
buitenland wordt ingevoerd, ontzettend
duur 'geworden is.
Welnu, zooals Duitschland met zijn
marken staat tegenover Nederland, zoo
staat ons land, met geheel iEuropa te
genover Amerika,
Gelukkig lang niet in die mate.
Maar in beginsel is 't hetzelfde- ver
schijnsel.
Onze gulden doel reeds oen vrij aan
zienlijk „disagio," gelijk men dit in han
delskringen noemt, tégenover deti dol
!.ar.
En dat beïnvloedt weer Üe duurte.
Met name aJles, wat vrij uit Amerika
betrekken moeten, ondervindt er de ge
voig-en van, omdat wij met onzen gulden
overzee vois'fcrekt niet meer kunnea
doen, wat we vroeger konden. Maar-
voor dezelfde hoeveelheid koopvaar, die
hetzelfde getal dollars is hlijveu kosten,
moeten wij toch méér guldens betalen,
't Resultaat er van is duidelijk:
Die koopwaar stijgt iu prijs.
En 't ergste van dit verschijnsel is
wel, dat de mannen van de beurs en
toegeven maar juist deze overweging had het
I. V. V.moeten terughouden van eenzijdige stap
pen, die, hebben zij succes, geen ander gevl g
kunnen hebben dan de overwinning te verzeke
ren aan sovjet-Rusland, dat, naar Oudegeest's
eigen bewering, de sympathie van het I. V. V.
niet hesft."
Evenals bij Hongarije blijkt het I. V. V. ook
bij dezen boycot mis te tasten.
HET BEELD VAN DEN STRIJD.
Alleugskens onwikkeli zich uit da ver
schillend# etafb ©richten een vrij duidelijk
besld van den strijd, die zoo horig otn do
Pooiseh# hoofdstad woedt. Aan het hoofd
der Oostelijk© legerscharen dringt Pi-
loedaky in de richting vaa den Bc«g te
rug en rieht d© spits van rijn leger naar
Brset-Litowsk. De rechtervleugel van de
Poolsche hoofdmacht staat aan den bo
venloop van den Boeg ten oosten van
Cholm au heeft zich bij Partsjef, 80 K.M.
ten zuid-westen van Brest-Litowsk, met
het centrum venaenigd. Het- Poolscke ge
bied zal dus teu zuid-oosten vam War
schau weldra van Russen gezuiverd zijn.
Niet minder belankrijk is de p-oging
van het noorder-leger, om den zg. Pool
den geldhandel zeggen, dat er voor 't sehen corridor, het Weicbeel,gebied, op de
Russen te heroveren. Ook deze actie
schijnt met succes be-krooad t-o worden.
Da roode troepen, die in de richting van
Tbom en van Graudena vooruitgescho-
vea vraren, loeien gewaar van huil hoofd
macht afgesneden ta worden. Dat Pool
sche leger wordt aangevoerd door Fran-
ache officieren. Zij hebben de Pooleehe le
gioenen tot Tsjechanot. 2a K.M, ten Z.
van de Poolseh-Pruisiscbe grens gebracht
Een -algemeen® terugtocht der Ruesen is
du» noodzakelijk geworden, maar wij
stipten het reeds aan: do Polen behoeven
zich omtrent de bevrijding van hun land
vooralsnog geen illusies te maken:
de Rusten kuunen met nieuwe aanvals-
tr-oep-en terugkeeren en tenzij Polen aan
merkelijke versterkingen uit het westen
krijgt of de, conferentie te Minsk snel eon
einde aan het bloedbad maakt, wat ons
niet waarschijnlijk voorkomt, is de veilig
heid van Warschau slechts schijnbaar,
Wrangel zet inmid'cMs zim actie in het
Zuid-Oosten, in het Dongebied, voort en
zal allicht eenige ontlaating van het Pool-
•sehe front kunnen bewerken. Het gebied
der Don-kozakken moet ziek aan Wran
gel'# gezag onderworpen hebben. Rechi-
streekseh gevaar vo-or centr. Rusland Jc
vort de actie van het Kriinleger echte;
ni&t op, wa.nt Moskou ligt daarvoor te ver
van het Don-gebied en de Russische
winter valt vroegtijdig in. Ook zal de
noodlottige veldtocht van zijn voorgan
ger Denikin. die al te snel voorwaarts
rukte en wiens leger daardoor vernietigd
werd, Wrangel tot voorzichtigheid ma
nen.
DE ONDERHANDELINGEN TE MINSK
De z.g. atmosferische invloeden,
deskundigen op het gebied der draadlooze
telegrafie hechten daar echter weinig ge-
Den eenen tegenstander slaat het de wapens l°°f ?an T bl°jeD Ttt>t de vfbül'
it de hand. den ander lsat het vriïeiiik van rim dïng tussohen Minsk en axsckau storen,
zoodat de telegrammen over de bespre
kingen uiteraard niet volledig zijn. De
correspondenten der Engelsch© bladen
weten nochtans uitvoerige bijzonderheden
over de debatten mede te deelen. De Rus
sen ontkennen dat zij van plan zouden
zijn de wettige Poolsche regeering dooi'
een Sovjet-filiaal te vervangen, doch zij
stellen voorop dat zij het kapitalistische
jonker-régime te Warschau niet vertrou
oogenbtik niets aa te doea ia. Dat
het met all© andere Buropeesche lan
den tegenover Amerika rast soo gesteld
is, voor vrie landen nog h«si w*t
erger, i,s zeker voor ons maar 'n
heel schraal© troost.
Tweeërlei, dunkt ons volgt er uit.
Ten eerste,- dat het thans oen loonende
arbeid is, om wat we uit Amerika krij
gen en wat toch ook hier kan worden
verbouwd of vervaardigd, hier ook aan
te pakken en ten tweede, dat, met des
te meer zorg en ijver andere duurte-oor-
zak&n die weggenomen kunnen worden,
moeten opgespoord en ibestredea."
En er gebeurt op dit terrein, -weinig
We hebben nog altijd '^Staatscommissie
voor dit dort, maar zij zi naar 't schijnt
werkeloos neer bij de re„>.rvea ea. scheu
ren der door medewerking der socialisten
verworpen Duurtewet.
OOK HIER MISGETAST.
Is de heer Fimmen de man van den Hongaar-
scben boycot, de heer Oudegeest schijnt dien tegen
Polen te moeten be'neeren.
Tenminste,,Het Volk" hoeft hem naar zijn mee-
ning gevraagd omtrent hetgeen het Internationaal
Vakverbond voornemens is te doen inzake den
nieuwen oorlog, die in het Oosten dreigt als gevolg
van den strijd tus3chen Rusland en Polen.
Het i. V. V. heeft, zei de heer Oudegeest, noch
voor Polen, noch voor Rusland sympathie.
Maar het is tegen den oorlog in het algemeen
Daarom wordt alle vervoer van munitie en leger-
behoeften naar Polen tegengehouden.
En zal dit straks ook ten aanzien'van Engeland
en Frankrijk geschieden, indien die aan den oorlog
daadwerkelijk mochten deelnemen.
Rusland verkeert in de gunstige omstandigheid
dat het over voldoende munitie-voorraden be
schikt, maar dit kan het I. V. V. niet helpen.
Hieruit volgt, zegt de „Volkskrant", dat het
I. V. V. partij kiest.
Het voorkomt of belet niet den oorlog, maar
steunt Rusland.
uit de hand, den ander laat het vrijelijk van zijn
wapens gebruik maken.
Als Rusland, na Polen vernietigd te hebben,
nog sterker staat en het bolsjewisme waarvan
het I. V. V. afkeerig zegt te zijn gewapender
hand verder in Europa gaat propageeren, dan zal
het zulks aan het I. V. V. hebben te danken.
Onwaar is wat door het 1. V. V. bij monde van
den heer Oudegeest wordt beweerddat het
tegen ieder land, dat oorlog wil voeren, optreedt.
Tegen Rusland treedt het niet op, omdat
het daar geen macht toe heeft, wij willen dit
wen kuunen en van Polen nu waarbor
gen ei-schei), die zij van een arbeiders- ea
boeren-regeering, d.i. een Pool&ehe Sov
jet naar Russisch model, aiet verg-en zou
den. Daarmede oefenen zij invloed uit oa
de «temming der Poolsche revolutionnai-
ï'en, pogen tenminste dit te doen. Resul
taat zal deze propaganda wel niet hebben,
daar zij de Pooleehe burgerij in de tegen
woordige omstaadigheden natuurlijk be
zwaarlijk bereiken kan. Dp. waarborgen
die de Russen eischen, omvatten o.a. eau
ontwapening van het Po-oAeche leger. De
Polen zeggen tot zeik een ontwapening
becetdi te zijn, mits ook do Ruseen' tot
zulk een ontwapening overseen. Daarme
de is een dood punt in de besprekingen
bereikt.
De Russen willen de Polen wel een le
ger laten, maar dan alleen esn arbeiders
l-ager, daar zij van zulk een gewapende
macht niets behoeven te duchten. Maar
daarmede voeren zij toch zijdelings de
Poolsche Sovjet in en een Poolsche regro
ring die zich respecteert kan zulk een in
menging- van Russische zijde in Polen's
bmnenlandsehe aangelegenheden gelijk
vanzelf spreekt, moeilijk dulden. Onze
voorwaarden zullen duidelijk maken, zei-
de Danisjefski, ct© voorzatter der Russi
sche delegatie tot den correspondent van
de „Manchester Guardian", dat wij Po
len geen revolutie willen opdringen. Wij
zullen Polen's onafhank-elijkheidd en sou-
vereiniteit voll#dig- erkennen en zullen
zonder schijn of schaduw duidelijk maken
dat wij ons niet in Po-lens binnenlandsche
zaken zullen mengen of hun een regee-
1-ingsvorm zullen dicteeren. Maar wat
is de eisch tot vorming van een arb-ei-
der«leger anders dan het aantasten van
de Poolsche souvereiniteit, wat anders
dam een inmenging in Polen's binnen
landsche aangelegenheden?
DE HOUDING VAN SIR REGINALD
TOWER.
Zonderling mag -de houding genoemd
worden,van dezen hoogen geallieerden com-
miasaiis te Dantzig. Deze stad is voor die
geallieerden de eenige poort die toegang
geeft tot Polen. Eu nu heeft <Ie parlemen
taire ctmmissie van de vriie stad Dantzig
vau Sir Reginald een neu'traliteitsverkla-
ring geeischt.
Dit Dantzig wordt gemeld dat de hooge
Commissaris een order heeft uitgevaardigd,
dat geen schip met munitie voor Polen
Dantzig mag binnenvaren, en dat hij, als
z.uk een schip aankomt, de zaak zal voor
leggen aan den Raad dier Gezanten te Pa-
rijs. Het sioomscrip „Juno" vertrok den
ilen uit Antwerpen met munitie, en is reeds
buiien Dantzig gemeld, maar ontving last
op zee te blijven. Als dit bericht waar
heid bevat is het wel in strijd mee de vroe-
„oor lower aangenomen houding. Den
Augustus nog werd aan de „Temps"
gew.d dat lower de vertegenwoordigers
van de arbeidersorganisatie van de vrij-stad
medegedeeld had, dat het vredesverdrag
aan Polen het gebruik van Dantzig heeft
gewaarborgd. Hij verklaarde toen, d-at, daar
de geallieerd-en beloofd hadden Polen met
al hun macht ter hulp te komen, ingeval de
Bolsjewiki de Poolsche grenzen
overschrijden, verscheidene schepen geladen
met munitie en oorlogstuig, binnenkort te
Dantzig zouden binnenkomen. Indien d-e
havenarbeiders mochten volharden in hun
weigering, die schepen te lossen* zou hij met
andere middelen de lossing van die schepen
bewerkstelligen.
Vanwaar, zoo mag men zich afvragen,
deze plotselinge verandering in de houding
van den Bri'ischen bevelhebber.
(Vrij naar -^et Engelscb van A S. Ehvari
Geautoriseerde veriaJisiE
48.)
De vloed van landverhuizers golft met
onbegrijpelijke snelheid naar bet verre
westen van Canada, en naar do oude pro
vinciën keert uit deaen stroom bij-na nie
mand weer. Ieder landverhuizer echter
die in vogelvlucht- dat groo-te vastland
kon bekijken zo-u zich onweerstaanbaar
getrokken gevoelen tot de schoonheid van
Ontario's omstreken, dio zoo terecht de
tuinen van Canada genoemd worden.
Onderbroken door grooto meren en rivie
ren, dicht begroeid met prachtig# bos-
eelfji, tcor.cn de zo streken een vrucht
baarheid en welvaart, z-ccals in andere
deelen- van Canada bijna niet te vinden
saj-L
Do jonge mortier die nu on dan met
haar voel de wieg in beweging bracht en
Q-oot
zacht een wiegeliedje zong, ge
il ijk laar teu volle, vau de heerlijke
omgeving. Ze scheen ergens naar te luis
teren: een paar keer hield ze op met haar
werk en haar -gezang en sch-e-en ze zich in
te spannen om ook het geringste geluid
uit de verte 0p te vangen. Eensklaps
klonk tusscken de boom-eu door het aar
dige geklingel van een paar bellen
de jonge vrouw snelde naar binnen om te
zien of hot water kookte. De tafel was al
voor het avondmaal gedekt in d© zeer rui
me huiskamer. Koud vleesch met brood
en boter en de lichte koeken die ieder Ca-
nad-eesch-e huisvrouw zoo heerlijk weet te
bakken, stonden daar wezenlijk verlok
kend bij elkaar. Eigengemaakte boter en
kaas en een schaal kostelijk fruit voltooi
den de maaltijd, en een ruiker lentebloe
men in een hooge vaas in het midden ga
ven aan het, geheel oen prettig aanzien.
Het was een tafel, waaraan een ver
moeide huisvader aan het eind® van den
dag met graagte en dankbaarheid voor
zooveel goede zorg zou gaan- aanaitten.
De jong® vrouw overzag het geheel
ze wist dat zo gedaan had wat ze maar
k-cai om liet haar man naar den zin te
maken. Ze ging weer naar buiten tot aan
dou rand van cle veranda; de wagen,
waarmoe haar man naar de stad was ge
reden, om de wek&iijkseho voorraden tc
halen, zou w-el dadelijk in het gezicht ko
men.
En er kwam ook iets in het ziicht, maar
niet het kleine wagentje, waaraan ze ge
woon was, doch een groot voertuig, dat
vier of vijf personen kan bevatten. Het
was blijkbaar geheel bezet, zcw- uit de
verte te zien en de jonge vrouw stond
zeer verbaasd, want zij verwachtte in het
geheel keen bezoekers en het was voor
ui et-aangekondigde gasten wel wat laat
op den avond. Ze hield de hand boven de
o ogen en trachtte te zien wie er in den
wagen zat, naaar het gelukte haar niet.
Eindelijk kwam het voortuig zoo dicht
bij, dat ze den koetsier kon herkennen
als dien van een der naburige hotels, en
nu bemerkte ze ook dat er e#n dame
naast hem op den bok zat met 'n langen
reismantel aau, terwij-l van het aardige
hoedjo dat ze op hnd een zaeht-grijze
voile afviel dio haar vriendelijk gelaat
een nóg rustiger uitdrukking gaf. Ze
wuifde naar de wachtende vrouw daar op
de veranda en deze wuifde terug, al kon
ze dan ook in de verste verte niet ver
moeden wie de late bezoekster was. Daar
opocug klonk eon helder lachje d-oor de
stillo avondlucht en toen straalde er
een helder licht uit ïe oogen der jo-nge
vrouw. Ze werd afwisselend bleek en
rood, en ze moest zich aan het hek van de
veranda vasthouden, om niet te vallen.
Het rijtuig reed met een prachtigen
draai tot vlak voor den ingang van het
huig.
„Hier hen ik, Annie," riep een vriende
lijke stem. „Zeg, ik ben geen geest, hoor
schrik maar niet. Kijk eens wie ik hier
allemaal meegebracht heb."
Yan de achterzitplaatsen sprongen twee
mannen naar heneden. Maar Annie zag
ex slechts één door het floers van tranen
dat vóór haar oogen kwam. Het wae een
zware gestalte in een reispak van geruite
stof, een gelaat met stevige zware trek
ken en dik grijs haar haar eigen vader,
Aaron Fletcher, d'ien zij niet verwacht
had nog ooit in haar leven terug te zul
len zien,
Ja, hij was het. Met één sprong stond
de oude man op de veranda en klemde
zijn dochter in zijn sterke armen.
„Miju Annie, beste lieve kind," «nikte
hij, terwijl Clara haar hand zacht op
Bryan's arm lei en hem ter zijde trok.
„Is het niet heerlijk boo, Bryan. Ik had
vroeger nooit anders gedacht, of zulke
dingen gebeurde alleen maar in de boe
ken. 't Is of we in den Hemel zijn. En
waar zou Geoffrey wezen?"
„Niet ver weg blijkbaar en kri schijnt
me toe, dat hier alles zoo tamelijk wel in
orde is," sprak Bryan op een toon van
groote voldoening. „Je hebt, als altijd,
weer gelijk gehad, vrouwtje en je voor
spellingen zijn schitterend uitgekomen."
„Nietwaar? Maar betaal jij nu even
den koetsier, dan kan de man gaan
Terwijl Bryan dit in orde maakte, had
den de twee daar op de veranda zich
langzamerhand hersteld en Annie kon
zich nu, schoon nog blozend en bevend,
tot haar andere bezoekers wenden.
„O miss Clara," begon ze, en opnieuw
kreeg ze de tranen in de oogen.
„Neen neen, geen mi-ss Clava m-eer.
maar mevrouw Bryan Faussit," sprak
Clgra trotsch. „Wil zijn op de huwelijks
reis, Annie, en met echte zelfverlooche
ning bobben wij je vader meegenomen.
Bryan is op die goede gedachte gekomen.
Geef jc schoonbroeder maar eens een
hand cu wenscb ons geluk."
(Wont vervolgd.)
