R -K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR-NOORD-HOLLAND
Het Zwaneneiland
No 207
Zaterdag 4 September 1920
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS:
Wes*schijsff dageBiJiks.
Bureau.' HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
ADVERTENTIEPRIJS:
Verheven Vacantiewerk.
Wantoestanden in Sovjet-
Rusland.
Wat de Fers zegt
BUITENLAND
PEülLLKTUiM.
•m*
PER KWARTAAL: f2.-, FRANCO PER POST f2.50
MET OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
ADMINISTRATIE 433.
REDACTIE £33.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500.—, f 400.-, f 200.-
f 100 -, f 60 -, f 35.-, f 15.-.
Wij ontvanjren een kolommen!anfr verslag-
Biet verzoek heden te plaatsen. Wij zullen
daaraan niet voldoen, omdat onze plaats
ruimte daarvoor weinig gelegenheid' biedt,
maar vooral, omdat wii vreezen. dat wij de
zaak zelf daardoor niet zouden dienen.
Uitvoerige beschouwingen en verslagen in
dagbladen genieten de eer door 90 procent
d er lezers met respect te wendenover
geslagen. Dat moesten allen, die speciaal
op de Zaterdaginummers onzer Katholieke
dagbladen voor Roomsche aangelegenheden
'beslag leggen eens overwegen. Hun doel is
meestal zeer prijzenswaardig en de aange
prezen onderneming of "t nieuw ontworpen
plan zeer sympathiek. Ook zién zij juist
door zich van de Roomsche pers te bedie
nen om bij het Katholieke volk propaganda
te maken. Zij vergeten daarbij echter ge
woonlijk één diing. n.m. dat ..men'' ook
op zijn vrijen Zaterdagmiddag en Zondag
in een courant geen stukken van drie ko
lommen leest.
Dit in het voorbijgaan.
En nu het stuk. dat ons aanleiding gaf
voor dezen aanloop. Het is een verslag over
„het vacantiewerk der Katholieke studen
ten". Op zich zelf reeds een titel met een
vacantie, waarin gewerkt
werkerstehuizen niet vergeten. Praatavonden
gaven gelegenheid om al het geziene te ver
werken en nog beter te leeren kennen. Een
mededeeling van practischen aard treffen wij
in dit deel van het relaas aan. waarop het
goed lijkt de aandacht te vestigen. In Heer
len bleek onder leiding van dx. Poels een
„kring" van intellectueelen te ziin opge
richt, welke maandelijks zijn samenkomst
houdt. Hier wordt gesproken over de actu-
eele kwesties: over 'belangrijke artikelen uit
tijdschriften welke onder de leden ter lezing
zijn verdeeld: over de werkzaamheden der,
leden naar buiten. Onder applaus werd er
op aangedrongen dait de afgestudeerden ie
der in hun plaats een dergeliiken kring zou
den trachten bijeen te roepen. Het is raad
zaam zulke kringen niet uitsluitend uit aca
demici te doen bestaan, maar dankbaar ook
de intellectueele krachten, welke van buiten
de academie komen, te aanvaarden.
Uit de mijnstreek ging de tocht naar het
Missiehuis te Steiil waareen missie-cursus
was georganiseerd, waaraan behalve de stu
denten ook een 150 seminaristen deelnamen.
Ziedaar, hoe onze Roomsche studenten te
genwoordig hun vacantie doorbrengen.
Is het in dezen tijd, waarin zooveel neer
drukt en versombert, niet verheffend te zien
hoe zij. die binnenkort aan de spits zullen
staan van het katholiek leven, in hun voor
bereidingstijd op zulk een, practische en doel-
dubbele bekoring
wordt en studenten die werkenEn dan nog j treffende wijze met de werkelijkheid1 van on-
stilstonden .waren duidelijk zichtbaar ver
waarloosd. De Duitsdie arbeiders in de
fabriek zeiden, dat alles vreeaelijk lang
zaam ging- Ondanks de slechte voeding
produceerde den Duiïscher nog evenveel
als .vijf Russen. De Russische arbeiders
waren gedeeltelijk gedwongen uit de dor
pen gehaald om te werken, voor een
ander deel kwamen zij vrijwillig om recht,
te kunnen doen gelden op een „pajok,"
het Ievensmiddelenranteoen, dat in het
bedrijf wordt verstrekt.
Van belangstelling in het werk yvas
niets te ontdekken. Sommige arbeiders
brachten uren zoek met sigaretten draaien
en rooken. Zeer verbitterd lieten de
Duitsche arbeiders zich uit over de ver
tegenwoordigers der Duitsche landverhui-
zeisvereenigingen, die hen deer valsche
inlichtingen hgdden verlokt hun land te
verlaten. De Russische regeering belette
liun nui echter terug te gaan.
Een der Duitsche arbeiders vertelde:
„Ik had een huis net een flinken tuin
in Duitschland. Dat heb ik opgegeven,
want ze hadden mij verteld, dat je in Rus
land geen geld ncodig hebt. Met 8 pfen
nig op zak ben ik naar Rusland gegaan.
Maar nu zie ik, dat -je nergens liet geld
meer ncodig hebt dan in Rusland, want
hier is zelfs aan eten, liet grootste gebrek.
Het brood en de- soep zijn niet te eten.
En dan die hitte, dat is ook niet uit te
wel een arbeid, die bewondering afdwingt ze Roomsche gemeenschap in aanraking ko- houden. 35 jam lieb ik rooi het social is
m waarvoor wii even de aandacht willet
vragen.
De Roomsche studenten van heel Neder
land. voor een deel de toekomstige leiders
onzer Katholieke samenleving, hielden van
17 tot 23 Augustus eerst een gebruikelijke
retraite. Het bijzondere dit iaar was, dat
daaraan een vacantiecursus verbonden werd.
De twee laatste dagen dier retraite werden
p.m. gedeeltelijk gewijd aan een viertal lee-
'Kenconferenties. waar zeer interessante be
sprekingen en levendige, nuttige debatten ge
houden werden. Zoo betoogde daar prof.
Barge uit Leiden, dat voor ieder mensch de
arbeid van zijn beroep het voornaamste is, in
wezen uitgaat boven sociale werken buiten
zijn beroep: dat sociale werk moet neven
zaak zijn en is niettemin een plicht, die 'bij
na ieder buiten zijln dagelijk/schen aijbeid
kan vervullen.
Zoo 'hield de advocaat-generaal bij den
Hoogen Raad, mr. Ledéboer. een „aposto
lisch betoog" over het godsdienstig leven en
dan verscheen den tweeden dag in dezen
kring van intellectueelen een werkimans-afge-
vaardigde ter Staten-Generaal. het bekende
Kamerlid Henri Hermans. Hij sprak over
„de intellectueel en het sociale leven", waar
op een débat van drie uren volgde.
Het ons toegezonden verslag zegt onder
meer over dit ongewone optreden: „De stu
denten hebben tenvo'Me leeren beamen de
woorden waarmede dx. Brom Henri Her
mans had begroet: „wii academici, zien in
a den niet-academisch gevormden arbeider,
dien wij gaarne als onzen meerdere vereeren
Professoraal universeel was Henri Hermans
gijn zaak meester."
Dan verdedigde de Rotterdamsche wet
houder Siulemeijer de stelling, dat de intel
lectueel zijn tegenzin voor „de politiek" moet
afleggen en moet helpen, dooi- edelmoedig
.irijden en offeren de politiek edeler en beter
te maken.
Van het retraitehuis uit ging de tocht naar
Zuid-Limburg, waar de mijnstreek werd be
zocht met al de stichtingen, welke de Rooan-
sdhe dharitas en de christelijke vakbeweging
"bouwvereenigingen enz. daar hebben doen
verrijzen: tehuizen van werklieden'bonden,
asylen voor daldoozen, bureaux van een
grondmaatschappen en zooveel meer. Na
tuurlijk werden de mijnen zelf en de mijn
men? Er is dagelijks zooveel, dat de toe
komst duister doet inzien. Maar het lezen
van prachtig vacantiewerk onzer Katholieke
studenten geeft den burger weer moed!
Een aantal afgeva-rdigden van de rco-
de onafhankelijke partij in Duitschland'
,zijn uit Moskou teruggekeerd en hebben
o.m. veel kennis en wetenswaardigs van
(Jen toestand in Sovjet-Rusland meege
bracht.
Een hunner, Ditman, komt daarover in
„die Freiheit" een en ander meedeel en.
De afgevaardigden zco vertelt hij
heben de reis naar Rusland met een
120-tal Duitsche arbeiders gemaakt, die
het ellendjjge leven in Duitschland moe
de den heilstaat wilden binnengaan. Zij
werden in Rusland na,ar Kolomna bij
Moskou gezonden. Het kon hun daar ech
ter maar matig bevallen.
Een deel van hen weigerde te arbeiden
en owilde terug naar Duitschland. Men
had hun in DuitscRLand alles zoo mooi
voorgespiegeld: zij zouden een kleine fa
briek krijgen, dia zij zelf zouden mpgen
beheeren; er waren woningen beschik
baar .en de voeding was goed en ruim.
Maar nu moesten zij ervaren, dat daar
niets van waar was. Ook werden ze door
de Russische arbeiders zeer onvriende
lijk ontvangen. Die vroegen hun of zij
het laatste brood in Rusland kwamen
opeten en of zij soms de Russische ar
beiders in de fabrieken wilden verdrin
gen, zcodat dezen dan naar de loopgraven
konden gaan. In de totaal verwaarloosde
fabrieken, .waar zij niets in te brengen
hadden, .weigerde de arbeiders te werken
en daarom werden ze... voor contra-revo-
lutionnairen uitgescholden.
Ditmann is met zijn afgevaardigden
naar Kolomna gegaan. De fabriek, waar
vroeger 17000 arbeiders werkten heeft er
nu nog maar 5000. Van hun rondgang
door d,e fabriek vertelt hij verder
„Arbeidsstukken en werktuigen lagen
veelaL defect in het rond, machines, die
me gewerkt. Nu ben ik hierheen gegaan
om Rusland te helpen opbouwen en de
wereldrevolutie te dienen. Maar de hon
ger maakt alles onmogelijk."
Wel verdienen de- arbeiders hocgc loo
tten. Maar wat geelt het of je 11000 tot
12000 roebel verdient als een pond boter
3500 roebel kost en alles verder naar
evenredigheid.
Men ziet het, die' arbeider is wei be
keerd, maar.... niet tot het Bolsjewisme.
SMOESJES VAN OUDEGEEST.
De heer J. Oudegeest schrijft in „Hel
Volk" twee uitvoerige artikelen om den iong-
sten bokkesprong van liet 1. V. V. liet in
ternationaal stopzetten van al e vervoer van
oorlogsbenoodigdheden voor Polen bestemd
goed te praten. Zelfs in eigen kring ml.
gaan meer en meer de ogen open voor deze
huichelachtige manoeuvre van het Interna
tionaal Vakverbond, dat voorgeeft den oor
log te willen onmogelijk maken maar inder
daad een oorlog op heel 'bijzondere wijze
mogelijk maakt, maar can alleen voor de
bolsjewieken.
Dies hebben, naar de heer Oudegeest ver
klaart: „ook heel wat partijgenoot-en den
schrik zoo te pakken, dat zii er maar niet
van kunnen loskomen."
Om deczm menschen ie suggereer en, da t
het I. V. V. heusch het grootste gelijk ter
wereld hoeft, moeten al even onoprechte mid
delen worden aangewend1: wat eigenlijk van
zelf spreekt, want een hopelocze zaak ver
dedigt men niet met een beroep op de sim
pele en onvei'valschte waarheid.
De ,,Msb." zegt er verder van:
Eenerzijds dan moet het bolsjewisme
dat de takiiek van het I. V. V. 'bewust in
de kaart speelt worden voorgesteld als
een ongevaarlijk liefhebberij van ..Vadertje
Lenin,' wiens regeersyateem in de oogen
van het I. V. V. het .meest dwaze'1 is dat
zich bedenken laat: aan den anderen kant
moet de roode lap van het „kapitalisme,"
dat natuurlijk dan aan de ziiide der Polen
strijdt, dienst doen om de blood-e broe
ders over hun angst heen te helpen. In
van bloed eni verschrikkingen druipende
volzinnen wordt de ellende en misdadig
heid van den oorlog geschetst (natuur
lijk alleen zooals de Polen dien voeren.)
zoo zelfs dat de schrijver met zijn eigen
bombast verlegen wordt en zijn spijt uit
drukt dat hij den schijn op zich laadt
„van dikke woorden re willen gebruiken."
Terwijl de Russische geweldenaars der
halve volstrekt buiten geding kunnen wor
den gelaten wegens hun ongevaarlijkheid,
wordt de „Volk"-lezer aangehitst tegen de
„bloedhonden van bet kapitalisme", die
louter in de verbeelding van het I. V. V.
een nieuwen oorlog voorbereiden. i
Met d'it laaiste smoesje, waarvoor immers
geen enkel serieus gegeven voorligt, inoeten
de „Vclk"-lezers. wier oogen dreigden open
te gaan voor de eenzijdige onoprechtheid1 der
roode pacifisten, tot „beter inzicht" worden
gebracht: en met een paar kolommen gebral
tegen het „kapitalisme", dat in Polen o
wondere samenloop van omstandigheden
de belangen verdedigt ook van den Neder-
landschen rooden arbeider, voor zoover hij
althans van het Wijnkocpsche terrorisme af-
keerig is, acht de heer Oudegeest voldoende
gerechtva.ard.igd 't dolzinnige streven van 't
1. V. V. cm den vrede (e stichten door naar
één kant den oorlog te bevorderen.
DE POOLSCH-RUSSISCHE OORLOG.
Yau het front.
Naar uit Koningsberg-en wordt gemeld,
is in Soewalki ma den intocht deir Polen
de toestand onveranderd Ten Noorden van
Sokolka gevechten met zwakke Russische
achterhoeden. Het nieuwe offensief van 't
12de leger eu van bet leger van Boadien-
ny stuiten op kraebtigeu tegenstand. Het
leger van Boeddenmy is door oen 'flank-
insluiting uit de richting Grabowisz in
een benarde p-osi'tie gekomen eu beeft
deu terugtocht aanvaai-d. In don om-
kek van Lemberg zijn de bolsjewiki ten
noorden van den spoorweg' Lamberg
Brody -op den terugtocht. Het Russische
legerbericht van 1 Sept. zegt: In den sec-
lor Grodno ten noordien van Sokolka
plaatselijke gevechten, In den sector
Scbolz wjerpen onze troepen den vijand,
die den rechteroever van deu Boeg bij
Opali had bereikt, op dien linkeroever
terug. In den sector Sofcol gevechten mot
goeden uitslag voor ons. Sector Lemberg
onder deiï druk van den vijand gingen
onze troepen iets naar het oois-ten terug.
Interviews met prins Sapieba,
De ccrrcispondienteu van de „Matin" en
van de „Petit Parisien" te Warschau heb
ben beiden een interview met prins Sa
pieba gehad, waarin deze verklaarde, dat
zoowel de bolsjewiki als de Polen ernstig
vrede wensehen en liet daarom niet zoo
heel lastig schijnt om dezen te sluiten.
De conferentie te Minsk heeft don weg
gebaand. De kwestie van doortocht tus-
sehen Rusland en Duitschland lean alleen
hij economische verdragen geregeld wor
den, dus na het vredesverdrag. De. grens
kwestie is de belangrijkste, maar Sapieba
meende, dat deze ten slotte geen moeilijk
heden zou opleveren. Beide interviews ge
ven den indruk, dat men ge makkelijk tot
een voor beide partijen bevredigenden
vrede zou kunnen komen.
De onderhandelingen.
Het Lett. Persbur. meldt, dat de Letti-
sche regeering in beginsel toestemt in de
overbrenging van de Russisoh-Poolsche
vredesonderhandelingen naar Riga.
Donderdag ie de toestemming van
Tsjitsjerin tot het verplaatsen der vredes
onderhandelingen naar Riga ingekomea.
In het Russische draadlooze bericht wei-a
de Poolsche regeering ervan verwittigd,
d-at Joffre voorzitter zal zijn van de nieu
we liussisch-Oekrajiensehe delegatie. De
delegatie is in het bezit van volmachten,
die haar recht geven niet alleen over den
wapenstilstand, maar ook over de vro-
desprelinainairen te onderbandeleu.
De Poolsche ministerraad kwam dade
lijk bijeen om de richtsnoeren voor de ko„
mende onderhandelingen vast te stollen.
Be Poolsche delegatie zal waarschijnlijk
Maandag naar Riga vertrkken waar dan
aan het eind van do volgende jveek de
onderhandelingen kunnen beginnen. Dat
Sapieba aan het hoofd zou 6taan van de
delegatie, is onjuist gebleken. Waarschijn
lijk zullen evenals in Minsk onderstaats
secretaris Domsky en Wroblewsky de on-
dierbaiidelkagen lleiidlen, terwijl ook de
Poolsche zaakgelastigde te Riga daaraan
zal deelnemen.
Protest van Lithauen.
De Liihausche regeering heeft de re
geeringen van Duitschland, van de En
tente en van die onzijdige staten een pro-
testnota tegen de opmarsch van Poolsche
troepen in Litauen overhanligd. Zij vér-
klaart, dat haar niiets ander-s overblijft,
dan zich daartegen met alle middelen te
verdedigen.
Telegrafische verbindingen met
de Entente.
Het Poolsche TeL Aig. klaagt er over,
dat het gemis van reehtstrieeksche tele-
graphische verbindingen met Parijs en
Londen en zelfs Zwitserland zich zoo
jammerlijk doet gevoelen. Alle telegra-
phisch verkeer gaat over Berlijn en In
Polen klaagt men nn over „sabotage", die
het verkeer belemmert en vertraagt.
DE „PAPIEREN" OORLOG. I
Te Londen is een bock gepubliceerd
„Geheimen van Crewe House" gcheetep,
waarin Sir Campbell Stuart, de rechter
hand van Viscount Northoliffe, het een
en ander meedeelt over de werkzaamhe
den van het onder Northcliffe's leiding
staande „departement voor propaganda in
vijandelijke landen. Dit departement
werd in Februari 1918 op verzoek van
den premier georganiseerd. Tevoren was
dit werk geschied door het departement
van buitenlandsche zaken en dat van oor
log, doch teljkens stuitte men daarbij op
geldgebrek. Bovendien onderschatte men
te 'bevoegder plaatse de waarde eener
handige en voortdurende propaganda.
Northeliffe begon den steun te vra
gen Van een aantal deskundigen op het
gebied van propaganda, waarvan het hoek
deze omschrijving geeft: „een zaak aldus
voor te stellen, dat anderen er door bein*
vloed kunnen worden". Vervolgens wer
den de doeleinden der te volgen politiek
opgesteld en toen deze door het departe
ment van oorlog waren goedgekeurd, kon
men aan het werk gaan.
Het blijkt uit dit boek, dat de heer
Wickham Steed, sedert benoemd tot
hoofdredacteur van de „Times" en dr.
Seton Watson, beiden volkomen bekend
met de O.-H. monarchie en de onderwor
pen rassen, die tegen het Oostenrijkse!'
bewind morden, de slagen leidden, die
„de grootste overwinning, bereikt dooi
ooilcgispropaganda" deden behalen. De
serties op groote schaaL waren liet ge
volg van het uitstrooien van vlugschrif
ten, uitgaande van örewe House, den ze
tel van het departement, boven de Oos-
tenrijksche linies of wel van „contact-
patrouilles", uit deserteurs bestaande, die
.Vrij naar liet Frans cb van li. iinault.
7 8')
Zachte en droefgeestige karakters kunnen
n.el goed verwijten hooren. Trapsgewijze be-
2?n, zij dus de Iiare te verzachten, tot zij
(jinlelijk schijnbaar onderworpen on gelalen
lispelde
„Ach vriend, ik begin ernstig te vreezen,
dat gij nooit een volmaakt echtgenoot voor
mij zijn zult. Misschien zal ik er eenmaal
berouw over gevoelen, dat ik u mijn hand
schenken zal."
Na het bezigen dier beide uitdrukkingen
zoo van onvergelijkelijke sluwheid, stak zii
Lem, nog eenigszins pruilend, haar blanke,
hand toe.
Herman, die niet had kunnen vermoeden,
dat hun klein geschil aldus zou afloopen, was
niet weinig onthutst. Hij had zijn huwelijks
aanzoek van den vorigen dag geheel vergeten.
Gok vatte hij niel dadelijk de ware belcekenis
('e.: woerhn en van den handdruk zijner
fiicht. Doch z'n geheugen raadplegende, stond
hem zijn toestand weldra duidelijk voor den
geest, en moest ïiij bekennen, dat hij wel
degelijk de handelingen zijner nicht had uit
gelokt en liet hem, ten minste als hij den
schijn ntet op zich wilde nemen ongestadig
te zijn tot in het belachelijke, onmogelijk was
zich te onttrekken aan een veresniging, die
hij vier en twintig uren te voren vurig had
afgesmeekt. Er zijn daden die tegen wil en
dank verplichting opleggen. Heeft men zich
eenmaal op een helling geplaatst, dan belet
ons de onverbiddelijke aantrekkingskracht te
blijven stilstaan. Er behoort een groote mate
van kracht, of een overgroote onverschillig
heid toe, zich te vrijwaren voor de gevolgen
van handelingen, waarbij ons levenslot geheel
op het spel jslaat. Herman echter had een
zwakken wil en een nauwgezet geweten. Na
e enige aarzeling onderdrukte hij z'n tegenzin
en gehoor gevende aan datgene, wat hij als
zijn plicht beschouwde, raakte hij even de
hand zijner nicht met de lippen aan en dank
te baar met een buiging, die meer strekken
meest om zijn verlegenheid te verbergen, dan
om zijn dankbaarheid te uilen. Aurelia be
greep die bedoeling volkomen.
„Wat zou er toch wel voorgevallen zijn?"
vroeg zij zich zeil woedend af. „Vanwaar die
plotselinge verandering'? Gisteren nog had ik
zijn liart volkomen in mjjn macht en heden
is het duizend mijlen van mij af! O, man
nen, wat zijl gij toch onstandvastig! Maar.
wat komt het er op aan'? Al is zijn hart niet
bestendig, ik heb looh zijn woord. En dit zal
hij nooit breken!"
Een eigenaardig lachje geleed onder deze
alleenspraak over haar schoon gelaat. Voor
een scherpzinnig opmerker Lö daarin een
mengeling van vreugde en minachting, van
voldane begeerte en voorgenomen wraak.
De muziekpartij eindigde mei een septet
op motieven uit de Freischutz van Webcr.
Aurelia deed haar genoodigden vriendelijk
uitgeleide- Herman alleen was op haar ver
zoek nog wat gebleven, toen Savarus binnen
trad.
„Ik vraag u duizendmaal verschooning,
lieve mevrouw," zeide hij, „ik kom wel wat
Iaat, maar ik wilde uw woning, waar alles
nog schitterend verlicht is, niet voorbij gaan,
zonder u mijn excuus te maken. Ik had dezen
avond zóóveel zieken tc gelijk, dal het mij
beslist onmogelijk was uw concert te komen
bijwonen. Wat is 't vak van geneesheer toch
onaangenaam! Men verwacht een pretUg
avondje en de eerste de beste domoor, die hel
in den zin krijgt een ontsteking, pleuris ol
verstuiking op te loopen, doet het voornemen
in duigen vallen. Ik behoef u niet te zeggen
hoe woedend ik was. Gjj weet immers, dal ik
veel van muziek houd, vooral van het gehal
te, zooais ze bfj u steeds is. Daarom heb ik
mij vreeselijk gehaast, om van mijn zieken af
te komen, op gevaar af, ze naar de andere
wereld te zenden. Maar op het oogeublik dal
ik vrij dacht te zijn, laat majoor Ornulf mij
door een bediende, dien ik onderweg ontmoet
te, ontbieden en zoo ging dus ook het laatste
gedeelte van uw muzikaal avondje, waarop ik
zoo vast gerekend had, verloren. Moge de
duivel hem halen voor het leed, dat hij mij
heeft aangedaan!"
„Is de majoor dan ziek?" vroeg Aurelia.
„HijIs een man van zijn soort ooit ziek?
Hij is te ongevoelig van aard om tSijn gestel
eenigermate in de war le brengen. Ik ken
slechts één gevoel, dal nadeelig op zijn ge
zondheid zou kunnen Werken, dat is: als hij
de aanzienlijke fortuin verloor, die hij heeft...
verdiend."
„Verdiend?. Ge spreekt dit woord zoo
eigenaardig uit, waarde dokter."
„Ik zeg het, zooals ik het meen, sahoone
dame, en ik zie wel aan uw spottend lachje,
dat gij begrijpl wat ik zeggen wil. lloe dit
echter zijn móge, ik kan u verzekeren, tiai de
majoor bel uitstekend maakt, want men heeft
hem niets ontstolen."
„Dan beeft men u voor zijn pupil Wiiüel-
mina Aurich talen Iialen." - j
Teen Herman, tegen een marmeren sciioor-
steeumanlel geleund, den naam van het jonge
meisje hoorde noemen, legde hij haastig hel
album ter zijde, hetwelk hij voor afleiding
doorbladerde.
„Juist, voor zijn pupil," antwoordde Sava
rus. „Waarschijnlijk als het gevolg val?
eenige strenge vermaningen, iiceft zij eer
zenuwtoeval gehad. Toen ik kwam lag zij in
zwijm. Ik heb heel wat moeite moeten aan
wenden om tiaar weer bij te brengen. Onge
lukkig kind, in den toetsand, waarin zij ver
keert, kam een tweede toeval van dien aard
haar, plotseling dooden. Ik heb dal dan ook
aan. haar voogd ie kennea. gegeven." i
„Gedraagt hij zich dam ruw jegens haar?"
„Dat geloof ik niel. Maar dit kind heeft
zonderlinge, zalfs gevaarlijke neigingen, dia
hij mol kracht wil tegen gaan. In plaats van
zich in alles in acht te nemen, zooals ik haar
onophoudelijk voorschrijf, maakt zij' 's avonds
watertochtjes pn roeit zich buiten adem en
blijft dan, wat hoogst onvoorzichtig is, tot
laat in tien avond op het eilandje, waar zij
haar tijdverdrijf vindt in het voederen van
zwanen. Komt ze dan laat thuis, dan overlaadt
de brave Ornulf, die bang is haar le vroeg te
zullen verliezen, haar rnèt verdiende verwij
ten. 'v
{Wordt vervolgd
