hels.
ad.
er ij,
Tabak.
R-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Bet Zwaneneiland
S
218
J
ALKMAAR
laar an
eerd©
niie geleverd.
'AAT B 8.
collectie
Vrijdag 17 September 1920
13e Jaargang
msiri
söeanx
rekt.
cent.
f 1.00,
TAL AGE.
aag".
JSFER.
ABONNEMENTSPRIJS
Verschijnt degelijks.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
ADVERTENTIEPRIJS:
J
De Kinderpolitie.
Het eenige kind.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
Ent ILLKIÜN.
(Wordt vervolgd^
ieder kooper
s.j,
n des land3
«N.
ETALAGBL
rrgitir i
a
g bij 5 pond
t per pond.
KWALTTEI-
'ij gedurende
EM13EE, aat
AU, een
een
ELEF. 560.
PER KWARTAAL i f2.-, FRANCO PER POST f 2.50
MET OEILLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REGEL MEER f 0.23;
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAQ EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINO f 0.6?
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrakt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500.f 400.-, f 200.—, t 100—, f 60—f 35.—, f 15.
- In Mei j. gaven we onze ingenomenheid
te kennen met de oprichting van een bureau
voor kinderpo'itie in de Hoofdstad des Rijks.
Bij de bespreking welke wij toen aan dit
jistituut wijdden, drukten we al onze mee
ding uit, dat 't op den weg der niet al te kleine
jemeenten zou liggen, om de taak der kin
derpolitie in de Hoofdstad, in doel, uitwerking
<n resultaat, meer van nabij in studie te nemen.
Het deed ons, die gaarne bekend wenschen
staan als warme voorstanders eener goed
geregelde kinderpolitie, veel genoegen, naaere
bijzonderheden omtrent de inrichting der kin
derpolitie, benevens daarmee nauw in verband
.staande bijzonderheden, te lezen in „Het Ka
tholiek Scnoolblad," waarvan een der redac
teuren uitvoerige inlichtingen mocht ontvangen
bij diens bezoeK aan den heer C. E. G. Hogen-
dijk, directeur der Zeden- en Kinderpolitie te
Amsterdam.
Wijl de taak van dezen dienst voor het daar
bij geplaatste personeel geheel nieuw is en bo
vendien voorspeld kan worden, dat zij zeer om
vangrijk zal zijn, is besloten, niet onmiddellijk
het geheele terrein te bearbeiden, doch deze
twee in elkaar grijpende diensten voorloopig,
voor zoover dit althans mogelijk is, te scheiden
Zoo zal dan ook als aanvang alleen met de
kinderpolitie en dan nog op bescheiden schaal,
worden begonnen, om langzamerhand, geleid
door de in de praktijk opgedane ervaring,
den dienst van het bureau uit te bouwen en te
Vervolledigen.
In verDand hiermede zal het bureau voor
loopig den naam dragen van Bureau Kinder
politie (geopend eiken werkdag van 9 tot 5
uur, Zaterdags tot 1 uur, tot het vragen ot
geven van ïrmchtingen enz.). De taak van dit
- bureau ligt op het geDied van het maatschappe
lijk hulpoetoon, in het bijzonder van de kin-
derzorg en bestaat in het algemeen in het be-
wV-rv >:n van minderjarigen in nauwe samen-
j" met vereemgmgen, instellingen, ge-
.--..eji of personen, die kinderbescnerming
ueoogen.
Zoo zullen met raad en daad bijgestaan wor
den allen, die zich ten opzichte van minder
jarigen om raad of huip tot de politie wenden
met gevallen, behoorende tot het z. g. maat
schappelijk werk, zooals ouders of voogden,
die Klagen over wangedrag hunner kinderen
of pupuienongehuwde moeders, die hulp
wenscnen, voor zich of hare kinderen.
Waar het Bureau tevens begonnen is een
register aan te leggen van vereenigingen, in
stellingen, stichtingen of personen, me zich de
bescherming van vrouwen en kinderen ten doel
♦cellen, en wij weten dat daar onder heel wat
Roomsch-Kathoheke namen voorkomen, heeft
«nen hierin een waarborg, dat de katholieke
ongehuwde moeder in handen komt van hen,
'vaar wij haar het liefste zien.
Geen hulp wordt dus geboden om haar bui
tenechtelijk moederschap, geen premie op de
zonde, doch bijstand in de ellende, steun om
voor nog dieper val te behoeden.
Ook zal het bureau alle gevallen behandelen,
welke te zijner kennisse komen van vermoede
lijke slechte behandeling of verwaarloozing
door ouders voogden, of verzorgers.
Wie kent er met de paupertjes van de volks
school, de „viezerikken" der klasse Ze zijn
arm, maar bovenal vuil en verwaarloosd. Lom
pen hangen om hun groezelig lijf, lompen,
waartusscnen het ongedierte krioelt. Die stum-
perds, ze zijn een waig voor de andere kinderen,
uitgestooten worden ze dan kunnen zij er
vast aan wennen, omdat ze later eens zuilen
zijn de paria's der maatschappij. Het zullen
Wormen worden, die knagen aan het toch al
zieke lijf der hedendaagsche maatschappij.
Welk een droevig tafereel kunnen die kin
deren ophangen
Vader, meest dronken, slenterend en lanter-1
fantend langs de straat, zelden werkend
moeder, de sloof, neergeslagen door jarenlangen
jammer en ellende, ofen dat is nog erger,
de waardige gezellin van den ontaarden vader,
beestmenschen. Ze wonen in holen en krotten
en deelen dit verblijf nog vaak met kostgangers,
met al den aankleve van dien. Welk een taal
hebben die kinderen gehoord, welk een ontucht
"hebben zij gezien.
Welnu, in de Hoofdstad worden dergelijke
gezinnen thans door de Kinderpolitie bezocht
en in observatie genomen.
Het noodige bezoek aan dergelijke gezinnen
zal door vrouwelijke agenten worden gedaan.
Aan het bureau zijn ooK mannelijke agenten
verbonden voor de controle op bedelende,
straathandelende, liedjeszmgende en zwerven
de kinderen, ten einde na te gaan of er geval
len onder zijn van kinderverwaarloozmg of
Kinderexploitatie.
't ls voorgeKomen, dat er ouders aan het
bureau verscneHen om daar te vernemen,
dat hun spruit op de een of andere wijze centjes
opnaaide 1 Zij zeil wisten er niets van.
Weer andere ouders Kwamen na een ernstige
berisping tot inkeer en belootden voor het ver
volg hun Kinderen beter te behandelen.
Een onzer collega's zoo verhaalt net „Kath.
Scnoolblad." werd eenige maanaen geleden
op straat een doosje luciiers te Koop aangebo
den verkapte bedelarij door, ja, door één
zijner leerimgon.
Na herkenning vluchtte de knaap, spijbelde
een paar dagen, onderging gelaten zijn straf,
slikte nog gciatener de vermaning, maar zette
niettemin zijn negotie voort. Oen, de stumperd
moest wei, wilde dij eten thuis Kreeg nij niet.
En nu Vraag dat eens aan den onderwijzer
in het gesticht waar Kees nu is „Kees is een
reuze-jongen."
Verder zal toezicht worden gehouden op
plaatsen van verleiding voor de jeugd, als
danshuizen, cabarets, verdachte caies, bios
copen, markten, handeisterreinen, stations,
boot-aanlegplaatsen enz., om, mdien zulks
wenschelljk blijkt, de ouders te waarschuwen
ot een onderzoek naar het gezin in te stellen.
Zoo noodig kan de Vooguij-raad helpen
Handhaving van verbousbepalingeu, speciaal
gemaakt in het belang der Kinderen, ais, het
verstrekken van tabaKsartikeien aan kmueren,
het tentoonstellen vail atbeeldmgen of voor
werpen, welke ao zmnelijkneLd der jeugd kun
nen prikkelen, het benoort ook al tot ae werk-
zaamneid van het bureau.
Het bureau werkt op dit oogenbhk nog met
een zeer klein personeel en kan dus alleen ern
stige gevallen in behandeling nemen.
tegen spijbelen b. v. kan men op dit oogen-
blik nog met optreden. Heeft men eenter een
verstokten spij Delaar, waartegen de Commissie
tot Wering van Schoolverzuim en de kanton
rechter machteloos staan, dan maakt de
Kinderpolitie ,ais zij ingelicht is uit, oi men
mogelijk met een gevai van verwaarloozing
ps uuen heett, en zoo ja, maakt zij aan den toe
stand een einde.
Is eenmaal de zedenpolitie ook opgericht
dan zullen aan het Bureau Zeden- en Kinder
politie alle zedendelicten worden behandeld
en zal scherper toezicht worden gehouden op
allen, die tegen de goede zeden misdoen uit
winstbejag.
Üns dunkt dat uit bovenstaande bijzonder
heden over het nut der kinderpolitie zonneklaar
blij kt,hoe nuttig zoo'n instituut ook In andere
gemeenten zou kunnen werken.
In het „Medisch Weekblad" heeft Dr. M.
Niemeijer, te Hiiversum, een artikel over de
pathologie van het eenig kind geschreven,
wisivan een en ander, ook voor den leek, van
veel belang te achten is.
We zullen er daarom hier iets van vertellen.
Niet alleen de geneesheer, ook ontwikkelde
leeken kunnen weien, dat het eenige kind dik
wijls iets bijzonders over zich heeft.
Velen hebben getracht na te gaan, waarop
de eigenaardige toestand berust van het eenige
kind.
De oorzaken schijnen van tweeërlei aard te
zijn, eensdeels overvloed van tijd en middelen,
anderdeels gebrek aan opvoedende invloeden.
Geld en tijd staan geheel ter beschikking
van het kind. Alles komt nieuw en ongebruikt
in zijn handen, niets is goed genoeg. In al zijn
behoeften wordt ruimschoots voorzien, zoowel
wat kleeren als speelgoed betreft. En alic huis.
geniooten, familieleden, vrienden en bekenden
geven hem geschenken en bewijzen hem hizon-
dere aandacht. Bijna nooit is het kind alleen of
onder andere kinderen. Altijd is er een volwas
sen persoon om op hem te ietten.
Uit angst voor gevaren voor lichaam en ziel
houdt men het eemge kind van andere kinde
ren af, ook van de algemeene school. Het kind
mag niet alleen op het ijs en over dc straat
gaan, niet alleen op de tram kortom vooi
het kind, aan welks voeten mem de geheele we
reld zou willen leggen, sluit men feitelijk ge
heel d'e wereld at.
Daarbij komt het gemis van den op voeden
den invloed van broers en zusters. Het kind
leert niet zich aan tc passen, leert zich niet
schikken, leert niet de rechten van anderen te
eerbiedigen, vreugde met anderen te deelen,
aulp te verleenen, enz.
En zoo ontstaat uit het eenige kind dikwijls
een soms aardig uitziend, maar in werkelijk
heid toch zeer zwak en ongezond kasplantje.
Het ziektebeeld v'an het eenige kind wordt
oeheerscht door de eigenaardige ontwikkeling
ran het karakter en door het optreden van ziel
kundige afwijkingen. De algemeene ontwikke
ling is gewoonlijk wat te groot. Immers, door
dat het steeds met volwassenen omgaat, hoort
het veel, dat het niet kan verwerken en praat
het de anderen na.
Gewoonlijk worden deze runderen bewonderd
en over het paard getild en daarom verdragen
ze het niet, wanneer er eens geen notitie van
hen genomen wordt. Ze voeren dikwijls het
hoogste woord, zijn niet kinderlijk meer en zien
met een soort minachting neer op de echte kin
deren van hun leeftijd, die waarlijk nog aan
allerlei fabeltjes en verhaaltjes gelooven Ten
gevolge van die te jeugdige rijpheid tredeu dik
wijls verschijnselen op van hersenmoeheid en
niet zelden'blijken die vroegrijpe kinderen la
ter op school slechte leerlingen, terwijl ze on
zelfstandig en onhandig schijnen.
Ze durven de straat niet over tc loopen, ze
durven niet door den regen,ze durven niet, wat
elk ander kind van Tiun leeftijd wèl durft. Ook
zijn ze meermalen erg humeurig en niet zel
den zijn er aanvallen van boosheid. Het ge
heele huisgezin tiranniseeren ze en vader cn
moeder zitten geducht onder de plak.
Soms ontwikkelt zich een negativisme, dit
wil zeggen, op elke vraag wordt geantwoord
met neen, niets, nooit enz., terwijl egoisme een
der meest gewone eigenschappen is. immers,
omdat zij alles altijd alleen bezaten, zijn ze
niet gewend te deelen. Daarom houden zij niet
van het gezelschap van andere kinderen en
dwingt men ze daartoe, dan worden ze vaak on.
verdraagzaam, daardoor onbemind en ten slot
te onverdragelijk.
Dikwijls zijn zulke kinderen bang. Bang voor
vreemden, ook om alleen tel zijn, voor onweer,
voon dienen, voor schaduwen. Die angst duurt
soms voort in den nacht en maakt hen on
rustig. Het inslapen gaat slecht, het licht moet
blijven branden en moeder moet bij het bed
blijven zitten. De slaap is onrustig, de kinde
ren krijgen dikwijls allerlei trekkingen, keeren
zich dikwijls om, huilen en lachen in hun1
droom.
Dit wat betreft de psychische stoornissen van
het eenige kind.
Velen vertoonen bovendien een algemeene
stoornis in de voeding. Ze zijn bleek, hebben
slappe spieren en zijn lichter in het gewicht
aan een kind van hun Leeftijd behoort te zijn.
Ais oorzaak van deze ondervoeding mag wel
m de eerste plaats worden aangemerkt de ge
stoorde slaap, een teeken der algemeene ner
veuze onrust.
Veelvuldig komt voor, dat de kinderen geen
honger schijnen te kennen, dat zij eiken maal
tijd als een pijniging beschouwen. Als ze nog
zoo klein zijn, dat ze gevoederd moeten worden,
keeren ze het hoofd af, ze werken tegen, ze
kauwen niet, houden alles in den mond, en
werken het, zoodra ze kans zien, er weder uit.
Maardit gebeurt alleen thuis! Is het kind
hij anderen, dan eet het goed. Zeer dikwijls
beslaat er sterke obstipatie en krijgen deze kin
deren geen ontlasting zonder innemen of lave
ment.
De overgevoeligheid, dezer kinderen brengt
dikwijls teweeg, diat ze van bepaalde ziekten
kinkhoest, roodvonk, angina enz. meer te
lijden hebben dan de anderen.
De behandeling van het eenige kind is niet
zoozeer een geneeskundige kwestie dan wel een
opvoedkundige. Het is aan te bevelen en hel
voert het snelst tot het doel, wanneer men
zoo'n kind in een andere, gezonder omgeving
brengt, b.v. in een grooter familie met kinde
ren. Daar leert het kind, dat geen honger
heeft, eten, daar krijgt het bange kind vertrou
wen, daar staat het slecht-slapenée kind ver
kwikt op en allerlei ziekteverschijnselen zullen
er snel verdwijnen.
Maar zoo'n radicale behandeling kan niet al
tijd worden toegepast en dan is het noodig de
ouders te overtuigen, dat de opvoeding geheel
veranderd moet worden. Makkelijk gaat dit niet.
Men moet er op wijzen, dat het kind niet al
lerlei wijsheid te slikiken moet krijgen, dat het
niet mee mag op visite, naar schouwburg en
bioscoop, dat het niet mee op reis moet, dat er
altijd kindergezelschap moet zijn, dat het ge
woon tiaar school gaat, enz.
In 't algemeen is het gewenscht, te doen of
m ennergens op let en niet toe te geven of mede
lijden te toonen. Zoo is het goed, om ais het
kind bij iiet eten lastig begint te worden, dood
gewoon te zeggen: „wanneer een kind niet zoet
is en niet eten wil, neem ik het eten weg." Men
voegt de daad bij het woord. Eerst geeft dit een
gevoel van blijde verrassing, maar als het zich
eenige keeren herhaalt, en men dit doet zonder
booze woorden, zonder medelijden te toonen,
zonder te laten blijken, hoeveel belang men er
eigenlijk in stelt, dus doet alsof men er volko
men onverschillig voor ia dan gaat het kind
dikwijls als vanzelf eten. Men beschouwt dit ook
als een doodgewone zaak.
Een verstandige opvoeding, (waaronder men
natuurlij ook een diep godsdienstige en zede
lijke opvoeding verstaat, Red.) zal tenslotte de
gevaren van het' eenig-kind zijn voor het kind
zoo gering mogelijk maken.
DWAZE INBEELDING.
Bijna elk die naar Rusland toog om de
heerlijkheden van het revolutionair bewind
te aanschouwen, kwam dieo teleurgesteld
terug. Zoo ging het zelfs met de ieiders
der onafhankelijke sociaal-democraten in
Duitschland.
De arbeiders die op de aanlokkelijke
schilderingen der Sovjetajjenten hun have
en goed. verkochten om de zegeningen der
revolutie te smaken, welke in Duiischlaud
uitbleven, waren het meest gedupeerd.
Zij begrepen al spoedig bedrogen te
ziin. Hun bittere ervaringen werden op het
congres der onafhankelijke socialisten me-
degedeeld.
Maar ook aan de leiders ontging Ie el
lende van hét Russische volk niet
Toch genezen ook deze bittere ervarin
gen niet. schriift de „Standaard",
„Men zegt. als biiv. Dr. Otto Bauer in
zijn longste geschrift, de ellende van het
Russische volk is voor een groot deel aan
eten oorlog te wijten, aisof niet ifder kan
zien dat de ramp der revolutie veei erger
was dan die van üen krijg. Dit eeidt zoo
wei van het Duitsche als van het Russische
volk. Maar de Kussen maakien kennis met
een verdere consequentie.
Men erkent, dat niet de arbeiders re-
geeren. maar enkele dwingelanden en dal
ue arbeiders siaven zijn geworden.
Maar niettemin is de revomtie goed er
wordt (ie slavernij der Russische arbeiders
toegeschreven aan het lage cuituurpeil
waarop zij staan
Er gebeurt niets in Rusland of me»
keurt 't ai. maar men schrijft het kwadl
toe aan oorzaken buiten de revolutie oir
Zij zelve bnitt een heerliik middel
En men bee.dt zich dwaselijk in. dat men
het er in West-Europa beter zal afbren
gen. Men blijft blind voor het kwaad der
revolutie, zoo men haar beginsel blijft aan
vaarden
AlLeeu ais het lijden de volkeren weer
brengt tot den troon Gods, om Zijne ont
ferming af te smeeken. kan er voor Europa
uitkomst ziin.
AiiJjEd-iiS-aOiilLiuKIIEDEN IN
ENGELAND. t
Het conflict in het elec-
triciteitebedrijf.
Het hof van onderzoek, door het minis
terie van arbeid ingesteld om na te gaan
de oorzaken van het conilict, heeft weder
om zitting gehouden. Een bestuurslid van
de vakvex'eeniging der electriuieas zeide:
Ge kunt er zeker van zijn dat, bij aluien
de werkgevers hun besluit niet wijzigen,
de eleetriciens bij de Londensche open
bare diensten Zaterdag- het werk zullen
staken en dat dan oen gelijksoortige be
slissing zal worden genomen te Manches
ter eu Liverpool op .Woensdag d.a.v,
dit staat beslist vast."
De aardewerk-iaduGtric.
De nationale raad van de aardewerk-
industrie zal op 23 dezer bijeenkomen
om te beraadslagen naar aanleiding v|an
een dreigende staking der werklieden in
het bedrijf, die 20 pOt. loonsverhooging
e Heli-en op de loon en, die vóór den oor
log goLden. De staking zou uitbreken op.
i Getober e.k. en bU-üOO werklieden in
Engeland en (Schotland betreffen. De bij
eenkomst is de eerste stap om tot een
schikking t.e komen sedert op 3 dezer van
do voorgenomen staking kennis werd ge
geven.
T y pografemotie.
D©typografen bij de dagbladen te Man
chester eischen een oplossing der be
staande moeilijkheden door het toeken
nen van een loonsverhooging van lü shil
ling per week, in te gaan op 2b Augustus
j.L. op een bevel van het Manchester sia-
kiugsoomité zal dit besluit niet gelden
vóór morgen de conferentie met het par
lementair comité van het vakvereenigiugs-
congres zal hebben plaats gehad. Het fe
deratie-bestuur der patroons vergadert lie
den te Londen om den toestand te Man
chester en Liverpool onder de oogen te
zien en ook te beraadslagen over de loon
eisehen, ingediend door de typografen en
aanverwante vakken.
.Vrij naar hat Eransch van E. Eaauit
v 1
'8" -
„Gij? nerkJe de majoor verbaasd aan
„Maar ik n.e.nde, dat gij uithoofde van uw
Ve'ondheid vau alle vermakelijkheden hadl
-afgezien, met net oog op de vermoenissen,
'lie daaraan noodwendig verbonden zijn."
„Ik gevoel mij heden zeer wel, een bal zal
mi.! me. erg vermoeien en bovendien ik brand
vaji ierlangen weder eens mijn prachtig kos
tuum aan .e trekken en bloemen door Eet
naar Ie vlechten; het is reeds zoolang ge
leien, sedert ik dit niet meer deed."
„Komaan, als gij Let verlangt, zal'ik aan
uw vrensch gehoor geven, wij gaan tegen
\ie.i uur; zorg op lijd gereed te zijn."
„S el u gerust, ik zat niet op mij laten
«vach en, ik smacht er naar mij le lalen be
wonderen!"
'Ft en zij mpt een lachje van tevredenheid op
ie lippen de kamer wilde verlaten, hield de
Viajoor haar cj.jn.
„Ve t gij wei, ..ei'-'e hij lot tiaar, „dat gij
mimen twee maanden uw achttiende jaar in
treedt?"
Zij gaf geen antwoord, maar haar gelaat
betrok.
„Hieruit volgt dus vanzelf, dat wij weldra
ons huwelijkscontract zullen onüerteekenen,
reid© hij, „de verschillende voorwaarden en
Ledingen, die er in moeten voorkomen, heb
ik ïeads met nen notaris Desproken. Ook moet
ik u nog vertellen," ging nij voort, zonder te
letten op haar üouding, die eensklaps zeer
ernstig was geworden, „dat uw fortuin vier
honeerd duizend florijnen bedraagt, welke in
twee hypotheken, elk van twee honderd dui
zend, belegd is. Van beiden is de vervaldag op
iianccn maar hypothecaire schuldenaars
Lebben verzoent, onder dezelfde voorwaarden
ce hypotheek te mogen behouden; neemt gij
er genoegen mede?"
„Gij vreet toch wel, dat ik van die zaken
niet hel minste verstand li©b, mijnheer de
majoor. Handel dus hierm volgens uw eigen
goeddunken, u hebt daartoe do bevoegdheid
en ik verlang niei anders."
Yioderom opende zei dc deur om heen te
gaan.
„Nog ejii enkel woord,'* ging Ornulf voort,
„ik moet' u iets zeer belangrijks mededeelen.
Le moet weien mijn kind, dat ik er van houd
zoe \«el mogelijk maahcgeteu voor de toe
komst te nemen, ik ben gaarne op alle even-
tuali.eiteu voorbereid, zelfs op hel treurigste:
de dood. Ofschoon ik nog wel zoo oud niet
ben heb ik toch nu ongeveer den leeftijd be
reikt, waarop men zoo vaak in korten tijd
als slachtotier eener onvoorziene kwaal ol
ziekte wordt weggerukt. Met hel oog hierop,
wil ik maatregelen nemeil om te zorgen, dat
mijn fortuin, in geval van overlijden, tea (.reel
valt aan degene, vygor wie ik het bestem.
Ik zal dus mijn testament laten maken en
geef u kennis, dat ik u daarin tot mijn uni
verse elo erfgename benoem."
„Maar waarom, voogd?" stamelde Wilhet-
mina bedremmeld.
„S,el u gerust, vreesachtig kind, wees niet
bang, dat ik daarom sterven, zal. Dooh mag
ik u een raad geven"....
Maar hij had ren moed niet le voleinden.
„La.er", hernam hij, „zulten ,wij hierop
erugkoinen. Ik begrijp dat gij dit onderhoud
ernstig vindt, jyn dat gij nu liever aan uw
baljapon denkt".
Lel deed Wilhelmina onaangenaam aan,
dat i.e majoor op zulk een zonderlinge wijze
een einde aan het gesprek maackte. Zij ver
liet dus het vertrek .waar de majoor hieef om
op zijn gemak de voorloopige bepalingen voior
zijn testament le ontwerpen.
.Weldra vergat Lel schoone meisje, dankzij
ce zorg, dip zij besteedde aan de toebereid
selen voor haar tonet, de sombere gedachten,
die haar uit hel gesprek met haar voogd
waren bij gebleven. De zucht om te behagen
kwam weer bij haar boven, en ze nam zich
voor ahe zeuèu ihj te zetten om er bekoorlijk
uit le zien.
„Ik hoop, dat hij trotsah is op zijn zus^e".
reide zij in zich zelve, terwijl ze aan lier
man dacht.
Leze liad haar bij herhaling verzekerd, dal
zij er nog nooit zoo go^d had uitgezien. Zij
nad liem dan ook moeten beloven naar het
bal ie gaan en de eergle wals met hem le doen.
Teen Wilhelmina de salons van dokter
Savarus binnentrad^ oogsltp zij allerwege De-
owncering in; Aurelia's schoonheid, hoewel
van gentel anderen arad, kon alleen met die
van bet liet jonge meisje wedijveren. Haar
olank en fijngevormd gelaat door een rijkdom
van blonde lokken omgeven, haar zachte oogen,
.waarin haar reine ziel weerkaatste, naar
fraaie en rijzige gestalte, liaanaangename
manieren, kortom tiaar, geheele iwezen had
iets onbeschrijfelijks innemends, dat ieder be
koorde en aantrok.
Herman was verrukt. Toen zij hean toe
lachte, glinslorde zijn oog van vreugde en
trots. Een tiental dansers kwam naar haar toe
om haar voor een dans la vragen. Zjj ant
woordde, luide genoeg om üoor merman ver
staan le worden, dat zij slechts één wals
maken zou en tiaar woord reeds had gegeven.
Hij begreep, wat zij er mee zeggen wilue cn
om haar zijn erkentelijkheid te newijzen, be
sloot hij ook slechts éénmaal, en' wel met
Wilhelmina te walsen.
Aurelia sleeg beiden opmerkzaam gade.
Gist© zij welk besluit de jonge lieden ge
nomen hadden en wilde zij dit verijdelen?
Wellicht, want nauwelijks klonken de eerste
tonen der muziek door de zaal en wilde Her
man Wilhelmina gaan vragen, of de schoone
weduwe nam haar neef bij den arm en zeido
h©m gejaagd:
„Ik reken er op, mijn waarde, om dezen
dans met u te doen."
Maar zacht onttrok hij haar zijn arm, na
haar in beleefde termen gezegd le hebben, dat
hij voor d-e eer bedanken moest, omdat hij hel
voorrecht had met Wilhelmina te dansen.
„Nu reeds," zeide Aurelia minachtend.
„Waarlijk, waarde Herman, het schijnt, dat
uw belangstelling voor dit zieke kind nog
steeds voortduurt Neem u in acht, dichter,
uw treurzangen zijn wel wat langdradig, zij
zullen ten laatste zoo vervelend worden nis
een lijkzang.'1
