PFAFF
R-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Het Zwaneneiland
m
mmi
!No 225
Naai
machines
A. HILDERING
Zaterdag 25 September 19^0
13e Jaai gaog
ABONNEMENTSPRIJS j
per kwartaal i f2.—, franco per post f 2.50
met geïllustreerd zondagsblad f 0.50 hooger.
Bureau.' HOF 6, ALKMAAR.
administratie 433.
ADVERTENTIEPRIJS
BRIEVEN UIT CHINA.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
S EbUiLLK 1 >N.,
f«5ff
W e b° s c h ij n t c§ a gj e 1 ijj k s*
x Gfeioon redactie 633.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25
RECLAMES PER REGEt i 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis eèn polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500.—, f 400.—, f 200.—, f 100 f 60 f 35.
f k-
Z5j die zich sraïeft 9 ©etch -3*
a»s. voos* sHröe massnslen op dat
fcisd aisfflmmeeress, ossivaeageEa
de tot diera datssess we£°schij°
leende nBsmesees*» OalfiTIS.
Se i^dBïsüsïHsióoaiie»
Hongkong-Shanghai 16181920.
Wij zouden aan het einde van onze zeereis
zijn en de lezers van dit blad bijna tever-
geefsch laten wachten op een vervolg van
ons reisverhaal. Hongkong hebben we van
morgen verlaten. Maar laten we liever be
ginnen, waar we den vorigen keer zijn
geëindigd. Als ik me niet vergis, dan hebben
we 't toch nog gehad over Djibouti. Over
de zeereis van Djibouti naar Colombo zal
ik maar niet veel zeggen wantzeeziek
geweest, dus akelig en beroerd en een week
lang niets gezien dan water en lucht.
i Juli voeren we 's-morgens vroeg Colom
bo binnen. Een pracht van gezicht 1 Wat
ik dan zag U moet van mij geen dichter
lijke ontboezemingen of zoo iets verwach
ten, maar ik zat trachten gewoon te zeggen
wat ik zag. Ik kwam boven op 't dek, op 't
wandeldek, liep eerst wat op en neer en ging
toen met mijn rug naar het roer staan en
keek links van 'Vschip. Het was nog donker,
de zee nog tamelijk onrustig. Aan den ho-
rizont begonnen enkele wolken aan den
rand rood te worden. Het water der zee is
donker, eenige lichten nog van visschers-
booten. We draaien ons linksom cn dan
lien wij op de kust een vuurtoren, die om
de zooveel seconden een veeg geeft over 't
Water. Dat daar de kust is, toont U ook de
groote menigte lichten in allerlei sterkte
èn kleur, zooals wit, rood, groen. Dat is
de stad en de pieren. Want nu de zon achter
de wolleen opkomt, wordt alles in eens veel
'beter zichtbaar. De lichten gaan uit, maar
men ziet hoe langer hoe meer van Colombo.
Je kan al goed zien,.dat veel van die lichten
niet van huizen waren, maar van andere
schepen in de haven. Links buiten de stad
komt zoo nu en dan een zeilschip voor den
dag. Nu de zon hooger komt, wordt 't ook
duidelijk, waar ze vandaan Komen. Van uit
zee bemerKt men een heele partij stokken
in schuinsche richting, zooals de geweren
op den rug der soldaten. In de voorste zijn
bruine doeken geheschen. Dat zijn masten
met zeilen. De bootjes zelf liggen schuil
acuter landwant die visschershaven is
een inham in 't eiland. Het is leuk die vis-
schers de zee te zien invaren. Die kleine
schuitjes dansen en hobbel n op de golven
en door den wind worde .- schuin geduwd,
dit je'barg bent dat z om laan. In tijd van
etn kwartier is f zee gei_i met visschers.
Weer wat ver-1 r ontwaart men een b sch
Ealmen. Ze staa., op 'n berg en l'jken heel
oog. Die palmen teekenen zich 't eerst af
tegen de lucht. En passant is de loods aan
boord gekomen en varen we nu Colombo
binnen. Aan den eenen kant spat de zee
over de pieren. Aan den anderen kant, den
stadskant, heeft men pracht van groen.
Dat mooie gezient wordt bedorven door een
lange dijk steenkolen vlak aan liet water.
Het is al een geloop en gewemel van menscnen
Boven de huizen steken eenige koepels en
kerktorens uit. De huizen zelf zijn wit, open,
luchtig. Glas schijnt men niet te kennen,
althans om een ruit in te zetten. Alles is open.
Een beetje luchtigheid kan men best hebben.
Onze bont lisrt eindelijk stil. Paspoorten
orden n orde genaakt en in een klei i
octjc la. x s nan wal brengen. Eerct,
wat bang voor die half-naakte Indiërs
maar hun goedig gezicht doet alle bangheid
verdwijnen, doet zelfs voor hen innemen.
Aan wal daar komen de Indiërs met kar
retjes aangeloopen, maken een handbeweging
of we willen instappen. Wat dat voor kar
retjes zijn Laat fit eerst vertellen, dat men
ze precies noemt als wanneer men in Holland
zijn katje 's-avonds binnenroept. Dan zet
men de deur of 't raam "op n grooten kier
en roeptniet- waar poes-poes. Juist zoo
heeten die karretjes hiervook .Men spreekt
't juist 't zelfde uit, maar men schrijft het
wat anders, n. 1. pousse-pousse. Hoe zoo'n
pousse-pousse er uit ziet Twee hooge wie
len, waar omheen (fietsbanden zal ik maar
zeggen) tusschen die twee wielen een bakje,
precies een bok van 'n rijtuig in 't klein.
Rondom 't bakje ijzeren stangen, dat is
een kap. Die kap dient om den inzittende te
beschermen tegen regen. Als 't niet regent
is ze gewoon neergelaten. Dat heele boeltje
wordt in beweging gebracht door 'n inlan
der, die loopt tusschen twee boomen. Die
boomen zijn wel twee of driemaal zoo groot
als van onzen sportkar. Eerst wilde ik er niets
van weten om zoo'n Indiër als paard of
hond te laten loopen in zoo'n pousse-pousse.
Maar die luidjes bleven zoo aanhouden en
zetten zoo'n smeekend gezicht, dat je je
zelf en die kerels 'n dienst bewees, er in te
gaan. Des te eerder liet ik me overhalen,
omdat een fransche missionaris, die zoo'n
reis al meer had gemaakt, en nu onze gids
zou zijn, reeds in een pousse-pousse zat en
ef van door ging. Ik er ook gauw. in en die
kerel zette 't op ee.i loopen 1 Hij heeft een
half uur of drie kwartier hard ge-
loopen slechts vijf minuien, dat hij lang
zaam liep. Ik kan U zoo'n pousse-pousse
aanbevelen. Mooie, harde wegen, flink breed,
't rijdt daar lekker. Je gaat op je gemak er
bij zitten, en je kijktTnaar rond. Prachtige
natuur hier op Cevlon. Ik za't zoo te kijken
naar voorbijgangers, naar huizen, boomen
planten etc., toen een van mijn medebroe
ders naast me kwam rijden en zei„Zeg,
ik geloof, dat je getrokken wordt door een
vrouw." ,,Dan moet je hem maar eens in
zijn facie kijken" gaf ik ten antwoord. Mijn
medebroeder veranderde toen ook van ge
voelen, want hoewel hij zijn haar van achte
ren in een knot had, droeg hij onder zijn neus
eenzwaren knevel. Later hoorden we, dat-
men aan 't kapsel kan weten, tot welken
afgodendienst die luidjes behooren. Maar
kom, laat ik over Colombo en over de pousse-
pousse uitscheiden. 7 Juli moesten we in
Singapore zijn. Den 6den Juli zat een onzer
passagiers 's-middags om half 2 een brief
naar zijn familie te schrijven, kreeg een be
roerte en was bijna op slag overleden. Dat
bracht een lieele consternatie te weeg en
alle passagiers werden er aan herinnerd,
dat het leven hier slechts een doortocht is
naar de eeuwigheid en dat men altijd bereid
moet zijn om te verschij nen voor den Eeuwigen
Rechter. Het lijk werd in Singapore begra
ven.
Singapore is de eerste haven geweest,
waar we aan land konden gaan zonder tus-
schenkomst van Ideine bootjes. Het ging
hier al veel meer den Chineeschen kant op.
Ook de rijders der pousse-pousse waren bijna
allemaal Chineezen. Maar ze Waren in sta
king en wilden haast geen Europeaan ver
voeren. Singapore is ook een mooi; stad.
De weg is heel makkelijk te vinden. De
hoofdstraten loopen parallel of snijden el
kaar rechthoekig. We kor.den maar een hal
ven dag ui Singapore doorbrengen, want
's-avonds moesten we weer aan boord zijn.
Na twee dagen varen kwamen we den roden
Juli in Saïgon. Dat is een Fransche haven
in CochinchinaDe eerste eigenlijke Chineesche
haven, bereikten we den ijden n. 1. Slong-
kong.
Verschillende eigenaardigheden der Chi
neezen hebben we al gezien. Zoo b. v. dra
gen de vrouwen de kinderen haast niet op
den arm, maar dragen ze in de zij of op de
heup, of binden de kleinen achter op hun rug
üH
Hl Luttik-Oudorp 66 - Langestraat 44
m
vast in een soort zak. Beenen, armen en
hoofd hangen er uit. M t zoo'n Icind op den
rug, doen de vrouwen van alles. Aan de
kleinen schijnt het wel te bevaHe:', tenminste
je hoort ze niet schreeuwen. Een andere
eigenaardigheid is, dat de Chineezen met de
keuken over straat loopen. Wat dat wil zeg
gen, wil ik tot slot nog even vertellen. Een
Chinees heeft op zijn schouder een langen
stok, Aan de twee einden van dien stokhan-
gen twee ketels. In die ketels zit allerlei
lekkernij voor de Chineezen. Een pannetje
met houtskool is er ook bij. Heeft een Chi
neesche familie trek, dan houden ze dien man
staande, gaan op hun hielen zitten (echt
hurken) eten met twee stokjes een kom met
dit of dat leeg, betalen en verder gaat 't
weer. De kok speelt met twee houten stokjes
een deuntje en roept wat, totdat hij weer
andere menschen ontmoet, die trek hebben.
In Saigon heb ik nog een Lof bijgewoond.
De Kathedraal was druk bezet. De meesten
waren Chineezen, een ander groot deel be
Stond uit Anamieten. Het gedrag van deze
menschen was buitengewoon stichtend. Ook
de kleeding was zedig, dit laatste viel des
te meer op, omdat er een paar Europeesche
families in 't lof kwamen, open van boven
en kort van onder. Ik kon me haast niet
voorstellen, dat ik in 't Heidenland was.
Maar daar buiten, buiten de kathedraal,
daar leven nog zooveel menschen, heidenen.
Na het „Tantum Ergo" buigen Chineezen,
Anamieten en Europeanen diep het hoofd
en de zegen wordt gegeven met lie Aller
heiligste. Wat op zoo'n oogenblik omgaat
in 'n jóng missionaris, kan rSen beter begrij:
pen dan beschrijven. Diep trof 't me, toen
na deze zegening op 't koor door Chineezen'
werd gezongen Laudate Dominum omnes
gentes. Alle volkeren looft den Heer. Le
zers, denkt in uwe gebeden en aalmoe-
en ook eens aan de bekeering der Chineezen.
Er. LUD. BOSSE
door opvoering van de huurprijzen tot
meer normaal peil weder de mogelijkheid
wordt geopend voor den particulieren bou
wer, tot vermeerdering der woongelegenheid
mede te werken. De winst, in 't particulier
bouwbedrijf gemaakt, strekte eertijds tot
kapitaalvorming, welke grootendeels weder
aanwending vond in den bouw van nieuwe
woningen, zoodat de woningvoorraad zoo
doende automatisch op peil werd gehouden.
Thans zijn de eenigen, die nog winst maken,
de handelaars in huizen, waarin ten gevolge
van het woningtekort gespeculeerd wordt,
alsmede de onderverhuurders.
En zoo is thans de toestand, dat de be
lastingbetalers in laatste instantie hebben bij
te dragen tot het geven van een subsidie
aan degenen, die het voorrecht hebben, in
de averheidswehingen te worden onderge
bracht; meestal nette, kleine gezinnen,
wien wij ongetwijfeld gaarne dit voordeeltje
zouden gunnen, ware het niet, dat het ge
kocht werd ten koste van de ellende van
duizenden even fatsoenlijke, doch veeltijds
grooter gezinnen, die zich op de treurigste
wijze moeten behelpen met een woongele
genheid, welke vloekt met de meest elemen-»
taire eischen van hygiëne en zedelijkheid.
Is men hiervan doordrongen en stelt
men voorts bij den bouw van nieuwe wo
ningen op den voorgrond, dat wie spoedig
helpt, dubbel helpt, zoodat noodwoningen
van 't goedkoopste type verre de voorkeur
verdienen boven theoretisch betere, doch
veel duurdere woningen, dan twijfelen wij
niet of het zal mogelijk worden, uit den
woningnood te geraken, welke een der don
kerste schaduwen vormt in onzen over 't
geheel zoo weinig lichtpunten biedenden
tijd."
DE .WONINGNOOD.
„De Loods'', het orgaan van den Economi-
schen Bond, meent, dat een woningpolitiek,
waardoor het winstmaken op verhuren geleid
heeft tot de diepste ellende voor een steeds groo
ter deel onzer bevolking, moet leiden
tot een aanmerkelijke verhooging der arbeiders-
weninghuren.
Het blad juicht daarom het initiatief van de
Regeering toe,
„welke èn door de wijziging der Huurcom-
missiewet, welke zij heeft voorgesteld èn
door de jongste beschikking van den Mi
nister van Arbeid in zake de door met
Rijksgeid te bouwen arbeiderswoningen op
te brengen huren, blijk geeft, den ernst van
den toestand te beseffen en naar herstel der
normale verhoudingen op het gebied van de
verhuring van woningen te streven. Dat zij
daarbij voor de aanvallen, vooral van
socialistische zijde op- haar gewijzigde po
litiek gericht, niet uit den weg zal gaan, is
onze hartgrondige wensch.
Het is van de allergrootste urgentie, dat.
NA DE PRESIDENTSVERKIEZING IN
FRANKRIJK.
Doumergue, de leider der radicale oppositie
dezer laatste dagen tegen Millerand's candidt-
tuur, heeft aan Marcel Hutin van de „Echo
de Paris'' verklaard, dat hij en de zijnen voort
aan, met het volCc, achter Millerand staan.
Millerand heeft ifen vertegenwoordiger der
parlementaire journalisten, die hem geluk
wenschte, gewezen op de behoefte van nauw
verband van het Elysée met de pers.
De toon der bladen is over het algemeen ver
heugd. Het is een rust, dat de malaise, door
Deschanel's ziekte verwekt, voorbij is.
Enkele kranten maken natuurlijk voorbehoud.
De socialistische zijn strak in hun verzet. Het
blad „l'Oeuvre" haalt de politieke fouten uit
Millerand's verleden op. Drie jaar geleden nog
stond Millerand bioot aan een vijandelijke par
lementaire betooging, omdat hij aansprakelijk
gesteld werd voor het gebrek aan grof geschut.
De royalistisohe „Action Framjaise" blijft haar
veldtocht voeren tegen een ministerie-Briand
en dreigt met „onthullingen" over diens gehei
me bedoelingen en die van een consortium ban
kiers om hem heen. Briand's terugkeer aan het
bewind zou gelijk staan met een ministerie-Gio-
iitti, dat door het blad een economisch sovjet
stelsel en een voorspel van een politiek sovjet
stelsel genoemd wordt.
Het blad behoeft niet bevreesd te zijn blijkens
een later ingekomen bericht van het Havas-
burcau en dat als volgt luidt:
Hetnieuwe kabinet
Leygues is tot voorzitter van den ministerraad
benoemd. De ministers van het kabinet-Mille-
rand worden in hun ambten gehandhaafd.
Duitsche persstemmen.
De „Lokal Anzeiger1' schrijft: Men meende in
Frankrijk' een staatsman noodig te hebben, die et
voor zorgde, dat de tegenwoordige politiële vat
geweld en onderdrukking tegenover Duitschlanl
werd voortgezet. Deze waarborg kan Millerand
geven. Van Spa tot Aix-les-Bains was zijn poIU
tiek een aaneenschakeling van ovcrwinningeK
voor het- Fransche imperialismeEer,
man met zoovee] verdienste is dan ook waardij'
president van de republiek te worden. Zijn
machtige vrienden, Briand aan het hoofd, zullen
hem ondersteunen bij zijn werk, dat Duitsch-
land uit elkaar wil scheuren, Midden-Europa nog
meer wil balcaniseeren en een atmosfeer wil tod
stand brengen, die nieuwe zware rampen ten
gevolge moet hebben. Frankrijk heeft een
nieuwe president, maar Frankrijks politiek za!
de oude blijven en niets zou onverstandiger voor.
Duitsühland zijn dan de geringste hoop op d«
persoonsverandering in het Elysée te bouwen.
De „Kreuzzeitung" is ongeveer van dezelfd.'
meening. Het blad zegt: Van hetgeen Duitsch
land van president Millerand te verwachten
heeft, behoeft men zich geen illusies te maken
Hij zal wel zijn uiterste best doen om het tes
tament van Clemenceau, de vernietiging van
Duitsohland, te voltrekken.
Het „Berliner Tageblatt' is het eenige blad,
dat een hoofdartikel aan den nieuwen president
wijdt. Het is van de hand van Victor Aubertin,
die jarenlang correspondent van het „Ta
geblatt" te Parijs was en thans te Genève woont
Millerand, zegt hij, is geen „Streber'' in dep
gewonen zin van het woord. Zijn voorafgaande
weigering was oprecht. Zij was geen comedis
en ook geen reclame, zooals het jaar geleden
met Clemenceau het geval was. Millerand heeft
vroeger dikwijls een portefeuille geweigerd, niet
uit bescheidenheid, maar omdat hij als advocaat
meer verdiende en hij vreesde door zijn politjek
goede klanten te zullen verliezen. Indien hij
nu voor 7 jaar naar het Elysée verhuist, betee-
kent dat nog niet het einde van zijn politieke
loopbaan, maar missdhien wel het einde van zijn
beroep als advocaat, waaraan hem meer is gele
gen.
De toestand van Deschanel.
De „Journal" verneemt, dat de gezondheids
toestand van Deschanel verergerd is Hij is over
gebracht naar een ziekeninrichting te Malmai-
son.
DE AKBEIDSONLUST15N IN ITAIdë.
De Fr art sell e bladen vernemen uit Rome,
dat de arbeiders-agitatie in een nieuw
stadium getreden is. De vakvereenigingtst
commissies hebben een motie van afkeur
ring over de handeLwijze van den alge»
me enen arbeidsband aangenomen, waar ié
gezegd wordt, dait deze bond thans nR£
meer het politieke denken va.n de maast'
weergeeft. Op grond dirjer motie tracht
ten de extremisten de arbeiders tot op-
roer ;aan te zetten. Ze slaagden gedeelte
lijk te Genua en Turijn, waar de meerder
heid de bezette fabrieken niet wil ont
ruimen.
Men verwacht een scheuring in de •so
cialistische partij. De linkervleugel wil
tot de derde Internationale toetreden.
In den loop va,n het conflict te Turijn
zijn gisteren 4 garden en 5 Virg-ers ge
dood. Een 20-tal personen zijn gewond.
■TGisteren was het kaLrn.
DE VREDESOND LRHANDE Li NGEN
ITE RIGA.
De Morning Post verneemt uit Riga-
de Poo-Lsche prelimiaairen voor den vrede
verlangen, dat de bolsjewiki zich naar
de lijn van Baranowi-tsje terugtrekken,
die de Polen vóór den rooden oipmarsclr
in Juli 1.1. bezet hielden, voorts een ont
wapening, nader te regelen door de des
kumdigen op de vredesconferentie en ha?
openen van den spoorweg BjelostokGra-
je wo pn-de-r PooLsche controle.
\rij naar hel Fransen van E. Rnault.
-25.
Maar als gij mijn meaning niet dee-
ifin^ kur.l, waarmede nochtans nlie degelijke
lieren die op de hoogte kunnen wezen, het
eens zijn, volg dan zelf den ra-ad, dien gij
mij ga,aft en trouw eerst over een jaar. Zeg
dat aan mevrouw Freisburg en het zal u go
makkelijk vallen haar ware gevo-elens iegens
U to doorgronden. Hecht geloof aan hetgeen
mijn gevcel als vrouw mij zegt. Als zij meer
verbazing en gra-nisclmp dan leedwezen en
berusting loont, wees er dan zeker van, dst
zij niter onder den invloed van baatzucht,
dan van liefde handelt.
is dit hel geval, schenk haar dan als gij
het verkiest uw fortuin als eenaalmoes ói
ten liefdegift maar huw haar ni-et, En geloof
mij, dat mijn pogingen om u te vrijwaren
I-ogen de bc-dri '.-gelijke verlokkingen, waaraan
gij Lloolslaat, all en het uitvloeisel zijn van
d© '."usierlijke genegenheid, die ik u toedraag.
'•Ik gevoel geen persoonlijken haaf of wrok
tegen haar. Maar ik kon den aandrang niet
weerstaan van mijn kaj-t, dat kwaad van haar
moest zeggen, omdat liet u al wat goed, al
wat gelukkig is tcewenscht.
Wjlhelmiua."
Langzaam las Wilhelmina haar brief over.
Zii vond, dat zij kort ©n duidelijk baar mec«
ning had gezegd, en het trof haar, dat er zoo»
\,ei overeenstemming bestond tusschen dat
wat zij zooeven schreef en hetgeen Herman
haar geschreven had. Het geleek «-p elkaar als
twee droppels water. „Hoe vreemd," zeide zij,
terwijl een jaHHng haair door de leden liep,
men zou bijna gelooven, dat ook hij meenL,
dat ik aan rsn ongeneeslijke kwaal lijdt en
dat hij voorkomen wil, dat men uit mijn dood
ongeoorloofde voiordeeleti wil trekken. Mijn
brief is slechts de akelige weerklank van den
zijnen, uit beiden is het, alsof mén het gelui
d-er doodsklok hoort,"
Eensklaps stond lij op en plaatste zjoh voor
een spiegel. De ontroering had een zacïiie
blos op haar lief gelaat te. voorschijn doen
komen en toen een vriendelijk lachje om haar
lippen zweefde, schudde zij volkomen gerust
gesteld haar bekoorlijk kopje.
„Wat ben ik toch dwaas," hernam zij. „Ho-e
kon zulk -een onzinnige gedachte in mijjn
brein opkomen. Mij dunkt, ik heb wel wat
anders te doen da» mijn g^eal te kwellen.
Mijn wangen behoeven in Ideur niet voor
Bengaialsclie rozen onder te doen, mijn oogen
schitteren als diamanten en mijn gelaat is zoo
frisoh >en glanzend als een frissche lentemor.»
gen. Ach, wat jokle ik, toen ik tot dien armen
Herman zeide, dat ik nog lijdende was. Maar
ik mocht wel een woinigje overdrijven, want
zijn medelijden alleen houdt zijn ge-zond ver.
stand in bedwang; Helaas! niet ik, maar hij
verdient medelijden, hij heeft alleen zorg en
oppassing noodig. O! waarom heb ik de
macht niet. eeiiiiga mijner levensjaren at te
staan, om de zijne le verlengen, met ho©veéi
blijdschap zou ik ze 'hem schenken!"
Wederom ging zij voor haar schrijftafeltje
zitten. Treurig boog zij het hoofd en weende
bittere tranen ova rhet lot van Herman.
'Hoen deze Wilhelm ina's brief ontving
liep hijl juist de stoep zijner villa af om
naar zijn nicht te gaan, die hem liad Laten
zeggen, dat zgj- hepi wachtte, Begcerig
om den inhoud te kennen, doorljep hij
den brief eerst vluchtig, daprjia las hij'
hem langzaam over, als wilde hi| van alk
woord en elke zinsnede de misschien, ver
borgen beteekenis weten. Al wat .Wilhel
mina, na het schrijven viain haar brief,
gedacht en gevoeld haid, kwiain ootk1 in zijn
geest pp. Getroffen door de overeenstem
ming ttïsechw zijn brief en djen van het
jonge meisje, verdiepte zich in allerlei had toegegeven aan de sentiiwenteelé gril
gissingen en onderstellingen, vooral se
dert hij den woekeraar Sturnur in de
wachtkamer der jonge weduwe ontmoet
had. Wel is waar, had hij reeds lang
vermioed dat Aurelia diep in schulden
stak en dat zijl de hoop koesterde, d-dt
hij! haair v-an haar schuldeischers verlossen
zou, ma,ar dit feit scheen ham niet be
langrijk genoeg toe om hteim met zóóveel
aandrang te raden, van haar af te zien:
hij1 za-g er slechts een voorwendsel in,
waarachter -een meer gebiedend© béwéég-
reden verborgen was. Maar weldra be
gon hiji, evenals Wilhelmina, zich af te
vragen pf hij niet,, buiten zijn wie-ten, de
kiemen kon ►«bben een-ar ernstige ziék-
te en of opk zijn fortuin niet het mik
punt was eener overdreven geldzucht.
Werktuigelijk 'legde hij de hand op het
hart, en gevoelde zulk een hevige kramp,
dat hij waggelde en tegen een boom steun
moest, zoeken. Dfe flauwte hield eenigo
oogenblikken aan. Tjo-en kwamien er andere
gedachten bij hem op. die hem allengs
gerust stelden. Het bevreemdde hem, dat
zij zooveel waarde gehecht had aaij de
gelijke strekking van "^edde brieven. Ten
laatste wist hij- zich te overtuigen, dat Wil
helmina. teen zij hem schiieief, 6lechts
en daarbij de nevengedachte giehad had,
hem uit wederkeierige genegenheid tot óén
zelfde uitstel over te haleu.
'lloen stond zijn besluit vast, want im
mers mocht hij aan zijn aangenomen zus
ter de voldoening niet weigeren, die zij,
hem zoo spoedig en zonder de minste aar
zeling, had geschonken.
„Welnu, het zal geschieden, zooals gij'
verlangt, dierbaar kind", zeidie, hij', terwijl
hij het schrift van het jonge meisje vurig
aan zijn lippen drukte, „uw raad is mij
een bevel, dab ik zond-er een oo-g&nblik
te dralen, ten uitvoer zal brengen, wat ©r
ook het gevolg van moge zijn, en hoeveel,
moeilijkheden er wellicht voor mij nog uit
voortvloeien. Helaas! schoon-e, lieftallige
bloem, waarom liet God toe, dat zich in
uw kroon een worm nestelde, die uw krach
ten ondermijnt, en u ten dioode doemt i.
Want onze vriendschap zou weldra in liefde
overgegaan zijn. Ik gevoel, dat gij de
schoonste zinsbegoocheling in mijn ïaveij
Zijt en ik had die aoo gaarne tot werke
lijkheid gemaakt. Helaas, uw fc-ven is als
een beeld, dat langzamer hand in een
nevel verdwijnt", f
i
jjWordt vervolgd.)
