nes
ins
sderih
R-K. NIEU\VS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Het Zwaneneiland
Alkmaar
BUITENLAND
ie!@n0
i i
CRÊPES
roFFEH
CHINES
ïk.
IN HELDER
Boot en
[OUT
(Gortmout)
'0.,
lüiaaipi
BOOTS;
r.
rNo 228
Woensdag 29 September 19201
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS
Verschijnt dagelijks.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: administratie 433.
ADVERTENTIEPRIJS:
van 1-5 REGELS f 1.25; ELKE reqel MEER f 0.25
RECLAMES PER REQEL f 0.75; .RUBRIEK „VRAAG en
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f 0.6C
(Lessen van de Brusselsche
conferentie.
Wat de Pers :aegt
DbL'lLLKTOM.
pkdoiu! P
tgevolg
eed
smalen van
Idmolen.
en 5 P.K
a LAND
11 J:
C, W. ZAAD-1
BOTS Co.,
)EK
|p cent.
H
PER kwartaal! f2.-, franco per post f 2.50
met qe1llust.REERD zondagsblad f 0.50 hooger.
REDACTIE 633.
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, f400.-, f200.—, f 100—, f 6S f35.—, f 15.—
In Brussel wordt dezer dan en de lang
verwachte jinternationaie finaneieele confe
rentie gehouden. Al weer een conferentie,
zal menigeen spottend opmerken! Het zal
de laaiste niet zijn. Wanneer men met een
zaak geen raad uieer weet, wordt er een
commissie gevormd, woraen conferenties
gehouden, komen specialiteiten samen, wor
den rapporten opgesteld. Wat zou inen
anders doen, nu de geheele wereld na den
ooi log overhoop ligt, en memand 'in den
chaos eenige reddering weet te brengen?
iVooral de jinancieele en economische ver-
Warring is hopeloos Nu de Amerikaan-
sche dollar meer dan drie gulden en de
Mark vier cent noteert, zullen er nog wel
'tien en meer internationale conferenties ge-
f houden moeten worden, eer voor zulke ab
normale misstanden eenig evenwicht ge-
i yonden is.
Ofschoon dan ook titans in Brussel het
^puik van de financiers der geheeie wereld
'bijeen is. hebben wij weinig hoop, dat na
'de conferentie het geschokte finaneieele
evenwidht plotseling hersteld zal worden,
'de duurte zal ophouden en de werkloosheid
verminderen.
V Toch heeft de Brusselsche conferentie
!.al lessen gegeven, die wij goed zuilen doen
"Biet te veronachtzamen.
Den eereten dag der bijeenkomst was de
'eerste spreker de voorzitter der Nederland-
ische deiegatie. met een betoog, dat op de
(aanwezigen grooten indiuk heeft gemaakt.
.Tiet was dan .ook een knap stuk werk en
(het onbevooroordeelde buitenland zal daar
door een beteren kiik op Nederland's po-
föitie na den oonog krijgen. Maar ook voor
fens zelf is het leerzaam en al mag veel
(Van wat daar over Neaenand's finaneieele
(en economische positie veneld werd. be-
(jkend worden geacht, toch zal het niet
(ondienstig zijn uit dat betoog drie punien
paar voren te lichten.
Ten eerste wérd te Brussel uiteengezet
waarop wij dezer dagen nog de aan
dacht vestigden dat Neenand ten op
zichte van de overige Europeesche staten
er betrekkelijk goed'voor staat, maar dat
de oorlog ons fcodh ontzaggelijke schade
iheeft berokkend.
Ziehier eenige cijfers, welke sterk spre
ken: Einde 1913 bedroeg de nationale
(schuld van het land (in ronde cijfers)
ill62 miliioen. waarvan 13 miliioen vlot
tende schuld. Einde Juni 1920 was de Ne-
deriandsche nationale schuld gestegen tot
2679 miliioen waaronder 70 mniioen vlot
tende schuld. Onder liet bedrag van 2679
miliioen is dan nog niet begrepen 'n voor-
Schot van 190 miliioen van de koloniën,
die voor het oogenblik nog een niet ge
consolideerde schuld van het moederland
.uitmaakt De nationale schuld is derhalve
imet 140 pet. gestegen. Zij is toegenomen
met 1 Vb. milliard, of met f 220 per hooid
der bevolking. Bovendien hebben alle gtoo-
te gemeenten zich geaureude het oorlogs-
itijdperk bovenmatig in de schuld moeten
steken. Hoewel het overdreven zou zijn om
deze reusachtige vermeerdering van de na
tionale schuld als noodloitig te beschou
wen voor den financieeien toestand van het
lland. vormt zij toch een zwaren last voor
de belastingbetalers.
Voor den dienst der schuld werd in 1913
een bedrag van 38 miliioen vereischt
.(waarvan 32 miliioen voor rente en 6 mil
iioen voor aflossing). Volgens de begroo-
iting over het loopende jaar veieischt die
dienst een bedrag van 142 miliioen, waar-
Van 105 miliioen voor rente en 37 miliioen
voor aflossing lntussehen kan de toestand
in Nederland als normaal worden be
schouwd en wel omdat het erin geslaagd is
om bijna ziin geheele schuld te consolidee-
ren en dat het zelfs in den oorlogstijd het
hoofd heeft kunnen bieden aan de gewone
uitgaven met behulpvan ziin directe en
indirecte-belastingen en zijn andere gewo
ne bronnen van inkomsten. Het is er zelfs
in geslaagd om ongeveer een derde van
de buitengewone uitgaven, uit de oorlogs
omstandigheden voortvloeiende, door bui
tengewone belastingen te dekken, waarvan
de o. w.-belasting de voornaamste vormt.
Ware dat niet geschied, dan zou de natio
nale schuld verdrievoudigd ziin. De gewo
ne uitgaven zijn sedert het begin van 1913
verdrievoudigd, vooral tengevolge van de
aigemeene prijsverhooging en van de nood
zakelijkheid om de salarissen van de amb
tenaren te verhoogen In 1913 bedroeg de
begrooting van gewone uitgaven 218 mil
iioen. De begrooüng voor 1920 heeit een
toLaal van 648 miliioen voor de uilgaven,
noven de buitengewone belastingen, waar
over reeds gesproken werd. De directe
en de directe belastingen, met inbegrip
van de zegel- en regisiratiewetten. bedroe
gen in 1913 164 miliioen. terwijl zij vol
gens de begrooting van 1920 364 miliioen
moeten opleveren. Blijkens de resultaten in
de eerste helft van het loopende iaar ver
kregen, zal de belastingopbrengst vermoe
delijk niet beneden de 430 miilioen zijn.
Derhalve ook hier een verdrievoudiging
van lasten. Bovendien zal een der buiten
gewone belaslingen nog vele laren na den
oorlog worden gecondnueeid, zooeat zij in
werkelijkheid moet worden gerekend tot de
gewone belastingen Wanneer men het be
drag van deze belasting, die een belasting
op het inkomen en liet kapitaal is. be
kend onder den naam verdedigingsbelas-
ting, meetelt, komt men tot'n cijfer van 470
miliioen. De belastingopbrengst is dus ge
stegen van f 27 per hoofd der bevolking
in 1913 tot f 68 in 1920. Het is belang
wekkend vast te stellen, 'dat deze vermeer
dering in de eerste plaats te danken is aan
de directe belasting, lerwiil de indirecte
belastingen, met inbegrip der zegel- en re-
gistraiiewei, verdubbeld zijn. De directe
belastingen zijin gestegen van 67 miilioen
tot 240 a 250 miilioen. De ontvangst uit
dien hoofde is dus bijna viermaal zoo groo1
als voor den oorlog.
Hieruit blijkt dus in het algemeen, hoe
zwaar de oorlogslasten ook op het neutraal
gebleven Nederland drukken Maar uit
het overzicht vau onzen woordvoerder in
Brussel kwam opnieuw en zeer teekenend
naar voren, dat deze lasten vooral zwaar
op de rijken drukken. HLi zeide mm.:
,,Om dit resultaat (n.rn. de hooge belas
tingopbrengst) te bereiken, moest niet en
kel de directe belasting aanmerkelijk wor
den verhoogd, maar moest ook in sterke
mate het beginsel van progressie worden
toegepast zoowel in het tarief van de in
komstenbelasting als in dat van de ver
dedigingsbelasting
Tegelijkertijd met den staat hebben ook
verschillende gemeenten onder den drang
der omstandigheen het tarief van hun in
komstenbelasting moeien veihoogen tot de
uiterste grens. Op die wijze betalen de
groote kapitaalbezitters tegenwoordig in
de groote steden en ook in verschillende
andere gemeenten aan den siaat en aan de
gemeente alleen reeds in den vorm van
belastingen, die gebaseerd zijn op het be
drag van het inkomen of van het kapitaal
tot 50 a 55 pet van hun inkomsten. Wan
neer men ook rekening houdt met de an
dere directe belastingen, stijgt dit .percen
tage fa verschillende gevallen tot 70 a 80
pet. Bij die lasten moet men nog voegen
die van de indirecte belastingen."
Men denke zich dat eens goed in: de
groote kapitaalbezitters geven van iedere
f 100 inkomen f 70 tot f 80 aan Staat
en Gemeente, dus aan de gemeenschap af.
Wanneer dus politieke grootschreeuwers
van. het genre Wijnkoop en Duys, loepen,
dat men „de rijken" maar moet aanpak
ken en dergelijk fraais meer, dan ziei men,
welke holle frasen dat ziin. Dan wist het
onze medewerker, de Bossche wethouder
Krijgsman beter.^toen hij onlangs in ons
blad schreef: ais men zegt. dar het geld
moet gehaaid worden, waar het zit, dan is
juist het moeilijkste aan te toonen. waar
het geld eigenlijk te vinden is.
Inderdaad ook zonder socialisten en bols
jewisten .plukt de gemeenschap den kapi
taalbezitters tegenwoordig al de meeste
veeren uit
Met het gevolg en dat is de derde les
van Brussel dat zoowei siaat en gemeen
ten maar ook handel en in dus li ie zeer
moeilijk geld kunnen los krijgen, wat op
den duur tot een malaise, tot werkloosheid
moet voeren.
Eén goed gevolg heeit de oorlog echter
meegebiaeht. dat n.m.-de Nedeiiandsche
kapitaalbezitters van hun zucht om hun
geld in buiienlandsche ondernemingen te
steken, zijn bekomen en zich meer voor
de binnenilandsche nijverheid en die der
koloniën interesseeren.
Nog een ander zeer bedenkelijk punt,
werd verder te Brussel ter sprake gebracht,
iets waarop wij ook reeds vioeger hebben
gewezen, dat n.m'. de invoer onzen uitvoer
zoo schrikbarend overtreft. In 1919 werd
hier voor 2826 miilioen ingevoerd en
slechts voor f 1411 miilioen uitgevoerd.
Wij verteren dus twee maai meer dan wij
voorbrengen. En al is dit zorgwekkend
verschijnsel nu voor een deel toe te schrij
ven aan tijdelijke kooplust van ons pu
bliek in liet buitenland 'bii den lagen valu
tastand. voor een groot deel siaat vast, dat
de Nederiandsche bevolking ie veel ver
teert ia verhouing tot haar eigen produc
tie, Wiiien wij onze be.rekkelijk gunstige
positie tegenover het buitenland behouden,
dan zullen vGor de zwakke plekken, welke
wij openlijk op de Brusselsche donierentie
hebben bloot gelegd, geneesmiddelen moe
ten worden gevonden, voor een niet gering
deel gelegen in verhoogde spaarzaamheid
en arbeidszaamlieid der geheeie bevolking
ZB BLIJVEN DB OUDE WEGEN
BEWANDELEN.
Op een congres voor volksweerbaarlieid moest
ieder Nederlander ziah kunnen thuis voelen.
Maar een feit is, dat op dergelijke congres
sen de militairisten de leiders en toongevers zijn,
dat men te veel de oude wegen blijft bewande
len en geen oog heeft voor de groote verande
ringen, die zich in de wereld en in de gestel
tenis der mensoben voltrekken.
Als op het congres, door Ons Leger, Onze
Vloot en Volksweerbaarheid, gehouden, mr,
Plemp van Duivcland van de Nederlandsche
pers in het algemeen beweert, dat zij maar
steeds voortgaat het leger te bespotten en aan
anti-militaire tendenzen toegeeft, dan vergist
hij zich volkomen, schrijft de „Volkskrant,"
„Er is hier te lande geen pers, die het
leger bespot, en iets tegen de militairen
heeft.
Maar er is wel een pers, die doch
dit is heel wat anders zich afvraagt,
of men, met de ervaring van den wereld
oorlog achter zich, moet blijven voortgaan
met steeds hooger uitgaven voor de mili
taire baseapeiu-iag en steeds zwaarder per
soonlijken en geldeiijken druk. -
Als een andere inleider de vorming van
een nationaal blok aanbeveelt, d.w.z. een
vereenigiag van de „leidende persoonlijk-
Aeden'' tot het vormen van een raad, die
in een vast omlijnd program de richting
aangeeft, welke Nederland in militaire za
ken heeft te volgen, dan ziet men ook
hieruit weer, dat met het volk zelf in zijn
breede kringen, en met wat het volk
denkt en wil, geen rekening wordt gehou
den.
De vereenigingen, die men tot een na
tionaal blok wil samensmeden, zijn tc
veel onderonsjes, en coterieën, de leiders
te veel menschen, die buiten het volk
z staan en aan oude leuzen en oude tradi-
ties meer vasthouden dan dat zij reke
ning houden met wat onder het volk leeft
en tot uiting komt.
Men wil het oude militairisme op de
been houden, en men ziet niet dat het
volk, waarlijk, niet de sociaal-democraten
alleen, dat militairisme verfoeit en niet
zal gedoogen, dat het, als het in het ver
leden deed, de wereld opnieuw in mate-
looze ellende zal storten.
Reeds zonder militairisme zal het moei
te kosten de maatschappij in haar voegen
te houden en het werk van socialen op
bouw en herstel te doen slagen; met het
militairisme is ons werelddeel reddeloos
verloren."
Dit inzicht, dat onder het volk met zijn
nuchter gezond versland zeer sterk leeft, zul
len de leiders van Ons Leger, Onze Vloot en
dergelijkeu tot het hunne moeten maken, eer
zij op de instemming van de massa, op de vor
ming van een werkelijk nationaal blok zullen
kunnen rekenen.
ZORGWEKKENDE TOESTAND.
„We zijn er nu wel op voorbereid, schrijft de
„Standaard", dat ook de groote internationale
conferentie te Brussel het finaneieele wereld
probleem niet zal oplossen. Er zal worden ge
discussieerd, degelijk' en uitvoerig, maar tot
handelen, tot besluiten komt het niet. En op
daden is todh het wachten."
„Zoo verdwijnt de laatste kans dat we
dezen winter nog op redding uit den
nood mogen hopen. Eer integendeel staat
te vreezen, dat we het ergste nog niet
eens achter den rug hebben en het duurte-
proces nog boozer afmetingen zal aanne
men. Want wel dalen de schcepsvrachten
en verneemt men overzee van een schier
heldhaftige poging om den prijs van en
kele fabrikaten naar omlaag te drijven,
maar dat baat ons voorshands niet.
't Gaat er ginds enkel om, aan vreemde
concurrentie in zekere brandies het hoofd
te bieden en bij aireigende depressie in
"zaken zich een ruimer afzetgebied te ver
zekeren. En indien daar al voor ons pro
fijt in mocht schuilen, dan wordt ons uit
voordeel toch weer afgesnoept door'de
verminderde koopkracht van onzen eigen
gulden.
Vooral tegenover Amerika, vanwaar we
vele onzer eerste levensbenoodigdheden
moeten betrekken, brengt dit ons in on
gunstige positie. Er was een tijd, toen de
Unie zich in den oorlog wierp, dat de dol-
lar op f 1.70 stond genoteerd; nu haalt hij
haast het dubbele daarvan; wat zeggen
wil, dat wij de producten uit Amerika
J met 30 pet. boven het normale bedrag
hebben te betalen. En 't zijn volstrekt
niet enkel pessimisten die gelooven, dat
v het hoogste punt nog niet is bereikt en
elk middel ontoereikend zal blijken om de
balans weer in evenwicht te brengen.
Ook om ons heen blijft de toestand fi
nancieel en economisch, nog altoos be
nard; maar al mogen wij, bij onze naaste
buren vergeleken, nog in veel roemen kun
nen, ontegenzeggelijk worden ook wij zoo
langzamerhand van minder gunstige con
ditie. Zelfs al zou een door velen ver*
wachte slapte in zaken u; blijven, dan
zijn er toch at factoren gmueg, die de
kwalificatie „zorgwekkend" ten volle
rechtvaardigen,"
De lasten vermeerderen allerwegen; de prij
zen der voornaamste voedingsmiddelen yertoo-
nen nog steeds een stijgende tendenz; en verhoo
ging van loonen stuit de ontreddering niet,
maar verergert, de finaneieele en economische
misère. Hoe en wanneer de fatale kringloop eer.
eind zal nemen, vermag nieriiand nog te zeggen
Het parool is en moet blijven over heel de linie:
meer levensernst, meer soberheid in handel en
wandel, krachtiger arbeidsprestatie. Wat men
hier en in den vreemde ook verzinne en berame
om de wereld weer overeind te helpen, blijft
slechts lapwerk, zoolang de volken zeiven zich
niet vermannen en terugkeeren tot betere begin
selen ook voor het leven van Staat en Maat
schappij.
DE POOLEGH RUSSISCHE. OORLUG.
De vredesonderhandelingen.
Naar uit Riga wordt gemeld, heeft de
PocLsche delegatie zich. bereid verklaard,
eea-commissie te benoemen voor het slui
ten van den wapenstilstand en tot het
uitwerken van den voorloopigen vrede,
en weL met terzijde stelling van de prin
cipieels kwesoia van het zelfbeschikkings
recht der Oekrajiene, iWit-R.usIa.nd, Li-
tauen en Oo,st-Galicië. Poien bgtreurde
daareutegen, dat de verklaring van Rus-
Land het karakter van een uLtimatum had.
Jofi're sprak tegen, dat zijn verklaring
het kaïakter van een ultimatum had ge
had en motiveerde het stellen van een
termijn jnet het feit, dat de Rustsen op
alle overige punten groote tegemoetko
ming hebuen getoond. Hierop werd be
sloten tot de vorming van vier commis
sies, .van weiko de eerste de voorwaar
den voor den wapenstilstand en den yoor-
Loopigen .vrede zal uitwerken.
LiUtueor en Polen.
.Volgens h.et Litausche Telegraaf-Agent
schap zond de Poolsche minister van bui
tenlandsche zaken Sapieha Maandag aan
het Litausche ministerie van buitenland
sche zaken een nota, waarin hij voorstelt
een nieuwe conferentie tusschen Litauer
en Polen bijeen te roepen te Boewalki
op 29 September.
Blijft Rusland doorvechten i
De Russische „Isvestia" bevat een op
roep om den strijd tegen Polen onver
biddelijk .voort te zetten. Trotzky ver
klaart .volgens dezen oproep, dat het
Poolsche leger den vrede niet wit. Daar
om moet RusLand onvoorwaardelijk den
wintcrveldtocht met aLle kracht doorzet
ten. i_L.
DE TOESTAND IN IERLAND.
De ontploffing te Cork.
Het officieele verslag over de atpioffing
to Cork meldt, dat toen. de ontploffing ge
hoord werd, er een militaire patrouille werd
uitgezonden om vast te stellen, waar zij
had plaats gehad. Toen de patrouille ter
plaatse kwam, werd er op haar geschoten,
\felk schieten werd beantwoord.
Gebleken is, dat de ontploffing werd
veroorzaakt door een bom. overeenkomende
mot die, bii de jongste aanvallen op troepen
en politie gebezigd.
Een Sinn-Fein-coinplot te Londen.
Het departement van Binnenlandsche .Ha
ken heeft, volgens de „Daily Mail", betrouw
bare inlichtingen ontvangen over het be
staan van een samenzwering van Sinn Fein
.Vrij naar het Pransch van E. Enauit.
En dan zult gij, om mijn verklaring
kracht bij te zetten en der .wereld te be-
AVvijzen, dat er in, onze plannen geen ver
anderino gekomen is, deze week nog de
bruidskorf voor aanstaand huwelijk wil
len aanvaarden. O! wijs mijn voorstel
'niet van de hand. Aurelia; het beveiligt
onze eigenliefde tegen krenking, en om
schrijft naar beliooren onze wedèrzijdsche
.Verhouding. En nogmaals, bid ik u, toon
u jiu toegevend, voor iets, wat gij mis-
bchren niet ten onrechte, voor een kinder
achtige gril houdt., ik zweer u, dat dit
üe laatste zal zijn, die gij mij' te verwijten
Zult hebben."
Met .woeste blikken zag zij Herman
(aan. Als had zij Meduna's hoofd gezien,
Reef zij item met .wijd ge ogend en mond'
i ui beweeglijk en als versteend aanstaren.
Allengs echter namen haar oogen de ge-
S>oae uitdrukking aan en kwam er eenige
lenigheid in haar bewegingen. Zij bracht
de nand aan het hoofd, ais om haar denk
vermogen weer bijeen te brengen. En
zich zelve weer geheel meestér, vroeg
zij op barschen toon naar de oorzaak van
zulk een lang uitstel. Herman bleef hei
antwoord schuldig.
„Gij zwijgt", ging zij met honende ver
bittering voort, „hebt gij dan een geheim,
dat gij voor mij wilt verbergen? Waarlijk
een fraai geheim! Alsof het njet zoo helder
was als de dag. Wil ik het u zeggen?
Welnu, gij zijt smoorlijk verliefd op een
teringachtige en gij ,wilt haar tot haar laat
ste snik trouw blijven. Welk een verheven
denkbeeld. Wat een zeldzame en hartroe
rende toewijding, die ik van ganscher harte
bewonder. In gemoede: Uw deugd verdien
de een eerekroon. O, welk een éér voor
mij zulk een verloofde de mijne te mogen
noemen. Wat ben ik er trotsch op en hoe
zeer gevoel ik mij gevleid, dat ik mag
wachten, tot hét weinigje Adem, dat Wil-
helmiria Aurieh's zwakke borst nog bevat,
haar ontvloden zal zijn. Welk een nobele
rol hebt gij .voor mij bestemd. Een rol
even treffend als verheven, door geduld
en onderwerping, Een rol, die mij tot een
heilige verheffen zal, tenminste als hij
mij niet idioot maakt, ja, een idioote of
een heilige, een van b&iden, dat staat vast,
beste edelmoedige Herman! Welnu open
hartig gesproken, geloof ik, dat ik evenmin
geschapen ben om voor heilig als voor
ounoozel verklaard te worden, ik geef
er u mijn woord op, dat de Schepper mij
niets gegeven heeft van hét geen ik noo-
dig zou hebben, om één van beiden te
worden. Ik wijs dus onvoorwaardelijk uw
voorstel af, waarde heer. En bovendien, ik
verzeker het u met volle overtuiging, dal
het u onmogelijk zou zijn, het op den
bepaalden dag uit te voeren, want het
zcu dan te laat zijn."
Deze laatste woorden werden op zulk een
boosaardigeti toon geuit, dat Herman er min
of 'meer door van streek geraakte. Eerst
wekten zij bij hem een onbestemd voorgevoel
op, doch bij rijper nadenken meende hij er
eén andere beteekenis nan le mogen geven.
Hij dacht toen, dat zijn nicht zijn rechtscha
penheid en zijn goede trouw slechts, in twij
fel had willen trekken. Daarom deed hij zijn
b&st om door nieuwe betuigingen van ge
hechtheid In aar twijfel te doen verdwijnen
en beloofde andermaal haar een schitterend
bewijs zijner oprechte verkleefdheid te gévéa.
fn zijn gedachten had hij reeds het plan be
raamd haar als zoodanig, tegelijk met gen
prachtig hruidsoadgau, de kwitenliën barer
sehuideischers aan te bieden, wier namen
hij gemakkelijk door tusschenkomst van de
woekeraar Sturner meende te weten té kun
nen nomen. Maar, hetzij dat Aurelia het
grootsche van het aanbod, dat hij haar deed
niet inzag, heizij dat haar heimelijke heerscih-
zucht er niet ten volle door bevredigd werd,
niet verontwaardiging wees zij elke schikking
van die hand, als zij niet door een spoedig
huwelijk gevolgd werd.
„Het zal binnen acht dagen gesloten .wor
den!" riep. zij .woest uit. aIk wil het, ik
eisch het!" i
„Om Gods wil, dring toch niet verder aan,"
hernam Herman diep. bewogen. „Laat mij
het u nog eens herhalen: over een jaar...'
„Ovipr een jaar... over een jaar?" viel
Aurelia hem snel in de rede, „Maar over
een jaar, ongelukkig^ zult gij reeds lang
dood s^jnr1 v i i 7 .li
Zij maakte zich uit de voeten en bet Her
man tgn prooi aan een opuit^rekeljjke ont
roering achter. ui
Toen het hem eindelijk gelukte dl* méés
ter te .worden cp hfj zich tn een spiegat
hekeek, deed de bleekheid van zjjn gelaat
laat hem ontstellen. Ofi bat zelfde oogenblik
gevoelde bjj «oo'n hevige kramn in het hart
h& feen swrfkwet km «weedcuk-
ken; daarna verliet hij met wankelende schre
den en ontsteld gelaat de villa.
Uren lang galmden die akelige woorden
Herman als het gelui eener doodsklok in de
ooren. Ofschoon hij trachtte zich gerust te
stellen door ze slechts te beschouwen als de
ongerijmde uitingen van drift en onverstand
kon hij ze toch niet uit zijn gedachten ver
bannen. Eensklaps, als uit een droom .wak
ker geschud door Aurelia's sombere voor
spelling, kwam de herinnering aan al zijn
ontijdig gestorven familiebetrekkingen weder
bij hem boven. Hij bracht zich te binnen, dat
zijn moeder bezweken was aan een ziekte,
wier naam men hem nooit ihad willen noemen,
Hij herinnerde zich, dat verscheiden genees-
heieren van naam nog kort geleden zijn borst
nauwkeurig hadden onderzocht en dat zij
daarbij enkele malen elkaar met weinig be
moedigende blikken hadden aangezien.
.Terwijl hjjj^met gebogen hooid den weg
naar. zijn .woning insloeg en onderweg met
koortsachtige drift zijn .weinig opwekkende
gedachten voortdurend voedsel gaf, bemerk
te hij, h|j den oever van bet meer gekomen,
dg kleine .wjtte boot, die zacht voortdroef
over het Zwampmeer. Ofschoon se te v»
mn hem M was, scbeso bat hem to& ais
noodigdg «je typm noeteter hem ujt toer ie
voteert
.LrT^Ctrm
jpgflggdt .ufipupfcfflg
