HUT,
tagazijn
zen
R-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
soeii.
DE ERFENIS.
rgoederen.
3.50 prima
f 11.50.
;jes
ïsrger ffiitiieiitójs
Scots Emulsi;
an Emulsie, erz»
Co.,
AJknt^aPf
BOOTS.
SLUIJTER, Alkmaar.
3
SCHA8EN
ie soort
rekende
Tel lnt. 2479.
ENCARaiPEL.
;ert in dit blad.
^No 250
Maandag 25 October 1920
13e Jaargang
Onlwikkeling van den
werkman.
fti£D§8CH£ PRAATJES.
Wat de Pers zegt
PEUiLLbTOJN.
BUITENLAND
■I
levelend,
DE VRÏES,
iorp 72-74, Tel. 324
Alkmaar.
-T©!@l. 526
EN, BUSTE
BUIKGORDELS.
11 de BESTE,
r IIKBK.
(BAFEJiHAftH.
no. 15.
c voor het
>cht.
A LA CARTE
d te koop een best onder<
oei bouwershuis, be-
huizen met keukens, 3
1 groot schuitenbok, 1
kken, best bij water,
nder No. 9054, burea(
rofdher 4®rg,
wittigheden te koop aan
Hoofdherberg met ge
vergunning en Kolfbaan
K. Kerk. Het perceel i'
altken voorzien,
nder No. 1003 burea;
ox*
ABONNEMENTSPRIJS:
PER KWARTAAL i 12.—, FRANCO PER POST t 250
MET OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER.
Verschijnt dagelijks.
Bureau I HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
RE^ACTS|ER033.1E 433"
ADVERTENTIEPRIJS:
VAN 1—5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25}
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f0.60
W-
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welko hen verzekert tegen ongevalion tot een bedrag van f 500.—, f 400.-, f 200.—, 100—, f 60—f 35.—, f 15.-
Aan de besturen van alle R. K. Volksbon
den en Werkliedenvereeiiigingen in bieder-
tand is de volgende circulaire #gericlit".
Waarde vrienden. Zooais ge weet, is een
der voornaamste punten van de taak der
Standsorganisatie hare leden te ontwikkelen
op alLriei g^oied.
Degenen, die het program der Stanus-
orgauisatie hebben samengesteld het
Doorl. Episcopaat van Nederland voorop
hebben zeer juist gezien, toen zij aan het
ontwikkelingswerk eene zoo voorname plaats
op dat program inruimden, omdat door ae
ontwikkeling het fundament gelegd wordt,
waarop alles moet woiden opgetrokken.
is de ontwikkeling niet voluocnde, dan
kan van geestelijke verheffing van den ar
beidersstand geen sprake zijn, dan ont
breekt ook uj meest noouzaktiijke voor
waarde om met innige overiuignig en daar
uit voortvloeiende liefde op de ware wijze
de stoffelijke belangen te betiartigen ,wijl
niet gekend worden het doel en de weg,
om tot het doel te komen.
is dus ontwikkeling liarer leden voor de
organisatie van overwegend uelang, zij is van
nog grooter belang voor ieder ineiisch af-
zonderlijk, voor den arbeider in liet bijzon
der.
Ünze vakorganisatie streeft naar mede-
zeggingsschaptter arbeiders in de beorijfs-
leiuing en de bedrijfspolitiek, omdat daarin
voor een belangrijk deel de oplossing ge
zien wordt van de tegenwoordig alom aan
den dag tredende önverschilligiieid. Maar
erkend moet helaas worden, dat het over-
groote deel der arbeiders voor die zware
en verantwoordelijke taak de noodzakelijke
ontwikkding mist.
Bovendien wil iedereen zoo graag een trap
je höogor op de maatschappelijke ladder,
doch het ontbreekt den meesten aan de
noodige kennis en met ieede oogen ziet de
een, hoe de ander, beter onderlegd dan hij,
vooruitkomt m de wereld.
Door gebrek aan ontwikkeling zoekt de
mensch, uie op zijn tijd ontspanning noodig
heeft, genot en vermaak, waar zij niet te vin
den zijn en loopt bovendien nog dikwijls
gevaar, daardoor op den verkeerden weg
te komen.
Ben ontwikkeld mensch heeft hoogere
genietingen, kan kunst genieten, lieeft lief
de voor de natuur, leest gaarne een boek,
dat zijn kennis nog vermeerdert, kortom
voor hem staan veredelende ontspannings-
gelcgeniic-den open, die de onontwikkelde
niet kent.
Uit een en ander blijkt, dat ontwikkeling
èu voor het welslagen van het werk der
organisatie èn in het belang van ieder ar
beider absoluut noodzakelijk is.
Als er een spreuk is, die waarheid bevat,
dan is het wel deze: „kennis is Macht!"
Wij hebben daarom gemeend een nieuw
instituut aan onze Federatie te moeten ver
binden, hetwelk machtig veel kan bijuragen
tot vermeerdering der ontwikkeling vau on
ze leden.
Met ingang van i October j. 1. zullen on
der leiding van mannen, die op dit gebied
reeds hunne sporen hebben verdiend, door
ons kantoor schriftelijke cursussen worden
uitgegeven.
Be mannen, die wij bedoelen, zijn
dc heer G. G. J. Mutsaers, hoofd eener school
te Oss, die door zijn eigen cursussen onder
de arbeiders reeds naam heeft gemaakt,
de ze.reervv. pater A. Abels, te Utrecht,
verbonden aan het kantoor van den Werk-
li denbond in het aaitsdiocees, de zeer-
eerw. pater Justinus Meulendijks O. C.,
professor in de filosofie te Oss, de zeer-
eerw. pater Aloysius van der Staay O. C.,
ieeraar Staathuishoudkunde M. O. te Oss.
Deze heeren en bovendien de secretaris
onzer Federatie vormen de commissie'voor
het ontwikkelingswerk.
in de eerste plaats zal worden uitgegeven
een -schriftelijke cursus voor heriiahngs-
onderwijs ten behoeve van volwassenen,
deze cursus bestaat uit 36 lessen en duurt
iy2 jaar.
Daarna volgt een vervolgcursus, die een
aar duurt.
Wie den eersten cursus met succes gevolgd
beeft, kan behoorlijk lezen, het gelezene be
grijpen, zonder grove fouten schrijven en
benoorlijk rekenen.
Wie uen tweeden cursus met succes heeft
gevolgd, heelt het natuurlijk veel verder
gebracht.
Benalve deze twee cursussen wordt on
middellijk uitgegeven 'n schriftelijke sociale
cursus, omvattendeGousuienstieer, Maat
schappijleer, Volkshuishoudkunde en Sociaal
Bohtiek, benevens „onze Staatsinrichting
en Vereenigingsadministiatie."
Deze cursus is onmisbaar voor iedereen,
uie in "den tegenwoordige» tijd eenige be
stuursfunctie in de beweging waarneemt,
zich daartoe geroepen acht ot een idjk wü
krijgen op de groote vraagstukken, welke
onze legenwooruige maatscnappij beroeren.
Aan iedereen, uie den scnriitehjken so
cialen cursus, welke 3 a 3 jaar duurt, heelt
meegemaakt, zal, na afgelegd examen! een
uipluma worden uitgereikt.
Bovendien zijn plannen in bewerking voor
een cursus in Esperanto of ldo, de bekende
hulp-wereldtalen, een cursus tot opleiding
van vrijgestelden, een cursus in Fransen,
Duitsch en Engelscli en een algemeene cur
sus tot voorbereiuing op ecnvouuige examens
voor Rijks-, Gemeente- of daarmee gelijk
staande betrekkingen.
De deelname aan den Herhalingscursus
met den vervolgcursus kost sLechts f 2.-
per drie maanuen, bij vooruitbetaling per
postwissel te voldoen.
'De ueelname aan den socialen cursus
kost 2.50 pér- drie maanden eveneens bij
vooruitbetaling per postwissel.
Bij niet-nakoming der verplichting tot
opzending, wordt over de geiden beschikt
met verhooging van. 15 cent voor innings-
kosten.
Wij dringen er ten sterlcste bij U op aan,
propagai.ua voor uit mooie werk ie maken,
upuat spoeuig in vervulling ga de wensen
van dr. Schaepman z. g., uie aan de Maat
schappij wilue geven mannen met rotsvast
gelooi en kennis, wel wetende, dat daarmee
net heil van Kerk, Maatschappij en Huis
gezin verzekerd is.
Vraagt proeflessen aan ons kantoor.
Vriendschappelijk groetend, namens het
bestuur,
HENRI HERMANS, Voorz.
J. A. SCHUTTE, Secretaris.
GALSTEENEN I.
Nauwelijks zou ik U een ziekte kunnen
noemen, die veelvuldiger de-, menschheid
kwelt dan bovengenoemde aandoening. Niet
zonder reden heelt daarom dë galsteenziekte
de geneeskundige wereld jaren, ja eeuwen
beziggehouden, daar de mensch gebukt ging
onder de ontzettende pijnen, die de galsteen-
koliek pleegt te veroorzaken. Keer vaak treft
men nu galsteenen in de galblaas aan en is
het geenszins een zeldzaamheid, als de medi
cus bij een of andere operatie in die buurt ook
gaisteentjes vindt. Be bezitter (bezitster;
is er zich echter soms niets van bewust,
zoodat de aanwezigheid dezer steenen nooit
aanleiding tot klachten gal. Toch is het een
buitengewoon gevaarlijk bezit en dragen wij
een geladen revolver met overgehaalden haan
met ons mee, want vandaag of morgen
loopen wij de kans, dat de koliek uitbreekt.
Hier wil ik U tevens even opmerken, dat
er doorgaans meer dan één galsteen aanwe
zig is. Wij kunnen dit merkwaardige feit
aldus verklaren, dat de eene steen het ont
staan van de andere in den hand werkt. Be
grootte der steenen, die meestal tegen eikan-
üer schuren, en daardoor mooie afgeslepen
randen krijgen, is zeer wisselend. Soms vinden
wij ze ais wat grofkorrelig zand, dan weer
kunnen wij ze meten bij centimeters. Aan
gaande het ontstaan nu van de galsteenen
is het laatste woord nog niet gesproken.
Bij den huldigen stand onzer wetenschap
kunnen wij evenwel veilig aannemen, dat ue
galblaas wel als de plaafs moet worden
ceschouwd waar de galsteenen gevonden wor-
uen. Voorts is een zeer belangrijk leit, dat de
vorming van galsteenen in ue hand schijnt
te werken „ue stuwing". Hierdoor worut
het ons tevens uuiüehjk, dat onueF het vrou
welijk gedeelte onzer bevolking zooveel meer
galsteenen voorkomen dan onuer het manne
lijk ueel, zoodat op ongeveer 5 vrouwen
slechts 2 mannen benept zijn met dit lijden,
immers de vrouw pleegt zich in 't algemeen
meer te snoeren om het middel dan ue man
en dientengevolge komt er een nun of meer
belangrijke stagnatie in den galstroom. De
gal wurut mgeuikt en verbihut zich met kalk,
uie door het slijmvlies wordt afgescheiden,
uat de binnenwand van dei galblaas beklecut
en er ook ai niet beter op scnijnt te worden
door deze manoeuvres. Bij jeuguige personen
vindt men aan ook vrij zeluen galsteenen en
het zijn meest dames op lejeitiju, uie aan dit
euvel lijden. Ook -een voortdurend zittende
levenswijze schijnt af en toe het hare hiertoe
bij te aragen en de kans te vergrooten. Hoe
het ook zij en ai moet zonder twijlel de vrouw
ai en toe boeten voor hacr coquetterie vau
jaren her, toch zijn er ooi gevallen, waarin
we voor uit alles geen anbvvijzing hebben en
we wellicht te doen hebber met een aandoe
ning, die wij als erfenis móben meegekregen,
immers wij zien zoo vaak, dat vetzucht en
galsteenen twee aandoeningen zijn, die zoo
gaarne samengaan, terwijl ook ae jicht en
suikerziekte als familieleden mogen worden
beschouwd.
Zooals ik boven al meedeelde, vindt men
soms toevalligerwijze galsteenen in de gal-
nlaas, uie dus tot op heuen geen last veroor
zaakten. Aan den anueren kant kunnen zij
zulke heftige pijnen te weeg brengen, uat zij
volgens het algemeen oorueel ue galsteen-
koliek zeer berucht maken en tot ue ailet-
vreeselijkste en pijnlijkste aandoening stem
pelen, uie een mensch kan treilen. Ooit in uit
opzicht, zooals altijd in de geneeskunde, is
geen vaste regel aanwezig. Nu eens verloopt
een gaisteenkoliek vrij licht, ja soms nauwe
lijks ais zoodanig kenbaar, dan weer buiten
gemeen heltig. Degenen onder mijn geachte
lezeressen en lezers, uie er van meue weten te
praten, hetzij uit eigen ondervinuiug, hetzij
in hun onigeving, zuilen weten, uat in ue
uitgesproken gevallen een beschrijving slechts
een zeer gebrekkige is. Dc patient(e) is rade
loos van pijn, weet niet waar hij Izij) 't zoeken
moet en is doorgaans niet voor redeneering
vatbaar. Daarbij is de zieke nog meestal
misselijk en 't valt geenszins te verwonderen,
dat de persoon in kwestie nog dagen lang
daarna van streek is en ten slotte bij veelvul
dig terugkeeren van deze aanvallen het ge-
heele gestel ondermijnd wordt en niet het
minst het zenuwgestel de dupe der geheele
historie worut. De komst van den medicus
wordt dan ook in zulke gevallen met verlangen
tegemoet gezien om zoo snel mogelijk de
onuragelijke pijnen te keeren.
Wij willen nu de volgende maal met elkan
der nagaan op welke wijze deze pijnen eigen
lijk ontstaan, terwijl ik ook het een en ander
hoop mede te deelen van de pogingen, die
men heeft aangewend om deze aandoening
uit den weg te ruimen of althans in aanzien
lijke mate te verminderen.
MEDICUS.
WERK VERNIETIGING.
Ook in ons blad is men in den laalslen tijd
meermalen gestuit op berichten van gehoele of
gedeeltelijke sluiting van fabrieken of werkplaat
sen hier te lande.
Het kan niet anders of dit bedenkelijk ver
schijnsel doet menigeen, op de eerste plaats de
er bij betrokkenen, den a.s. winter donker in
zien.
De „Nieuwe CrU" wijst in dit verband er op,
dat het nu pas October is en dc Arbeidswet
nog moet worden ingevoerd.
Daarna vervolgt het blad:
„Het was begrijpelijk, dat de stelselmati
ge bemoeilijking der bedrijven door het op
drijven van loonen en het voorschrijven
van maatregelen, die de kosten van het pro
duct zeer belangrijk verhoogen, woest leiden
tot vernietiging van werkgelegenheid, mede
door de omstandigheid dat het werk zoo-
voel duurder wordt, maar de stem dergenen
die dat betoogden was als die van een die
roept in de woestijn.
Wat de arbeidsvernietigtng betreft, men
heeft daarvan staaltjes gehoord uil de druk
kerswereld, waar de sterk gerezen prijzen
van het drukwerk ten deele iiet gevolg van
de collectieve arbeidsovereenkomst tal van
firma's er toe brengt, veel minder werk
van dien aard te laten doen en zich met
allerlei mechanische middelen tot reproduc
tie van machineschrift te doen behelpen.
In de textielindustrie bespeurt men reeds
sedert eenige maanden weer sterk de mede
dinging van Duitschland.
In een hedrijf, dat zijn eigen garen spint,
verfraaide men ons, dat men reeds weer
voor een groot deel Duitschc garens bezig
de omdat die van 10 tot 20 pCt. goedkoo-
per waren in prijs, dan de zelf vervaardig
de, hoewel deze fabriek, wat bedrijfsorga
nisatie en technische inrichting betreft, de
vergelijking met geen enkele fabriek behoeft
te schuwen.
Onder de arbeiders in Twenthe zijn er
dan ook zeer velen bij wie het besef begint
le ontwaken dat de limiet van hetgeen zij
kunnen eischen is bereikt, voor zoover niet
reeds overschreden, maar dat besef is el
ders nog allerminst.
Nog een dezer dagen zagen wij in een der
sociaal-democratische dagbladen een stuk
je, waarin het meer eischen als iets van
zelfsprekends werd behandeld.
De grens van het economisch-mogelijke
wenscht men niet te zien.
Ja, de catastrophe, die daaruit voort
vloeien .moet, schijnt niets afschrikwek
kends te hebben voor deze blinde leidslieden.
Zal men elders een sterker besef toonen
van de noodzakelijkheid om coute que cou-
te vernietiging van arbeidsgelegenheid te
voorkomen en bij de uitvoering van de wet-
Aalberse begrip toonen voor de buitenge
wone moeilijkheden waarin tal van bedrijven
door dezen maatregel geraken?
De uiteenzettingen door den minister ge
geven ter verdediging van het toestaan van
een overgangstijd voor bepaalde takken van
nijverheid, geeft hoop, dat de arbeidsin
spectie van de zijde van het departement
zeer zeker niet gedreven wordt in de rich
ting van een kleven aan de letter der wet
bij de uitvoering daarvan."
DE MiJNWERKERSSTAKiMO.
De toestand was Zaterdag ais volgt:
De besturen van de mijnwerkers- en spoorweg
aibeidcrsbonden vergaderden te zamen. De
mijnwerkers dankten de spoorwegarbeiders voor
cïc voorgenomen sympathiestaking, doch deelden
tevens mee, dal Lloyd George hun bestuur tot
oen njeuwe bespreking had uilgenoodigd, wat z%
hadden aanvaard, weshalve zij verzochten de
staking op te schorten, om niet op de onderhan
delingen vooruit te loopep. De vertegenwoordi
gers der mijnwerkers -kwamen Zondagochtend
met de regeering in Downingstreet bijeen.
De spoorwegmannen besloten daarop de
spoorwegstaking voor onbepaalden tijd uit te
sleiten met liet oog op de onderhandelingen
tusschen regeering en mijnwerkers.
Het bericht van het uitstellen van de spoor
wegstaking heeft een groote verademing gebracht
De voldoening, zoowel onder de groote menigte
als in arbeiderskringen, is algemeen, vooral bij
de spoorwegarbeiders zelf.
Aan de „N. Rott. Crt." werd nader uit Londen
gemeld:
Bridgeman, de minister van mijnwezen, heeft
Zaterdag geconfereerd met twee mijnwerkerslei
ders, waarna Bridgeman een bespreking heeft
gehad met Lloyd George en andere leden van
de regeering. Men gelooft, dat Bridgeman eea
nieuwe formule heeft gevonden, welke men
hoopt, dat de mijnwerkers zullen aanvaarden.
De besturen van den mijuwerkersbond en van
den bond van spoorwegpersoneel zijn 's mid
dags afzonderlijk bijeengekomen, waarna zij ge
zamenlijk hebben beraadslaagd. Lloyd George is
den gcheelcn dag in Downing Street gebleven,
gereed om de afvaardigingen der mijnwerkers en
der spoorwegmannen hetzij afzonderlijk of ge
zamenlijk te ontvangen, indien zij geneigd moch
ten zijn om zich tot de regeering te wenden.
De toestand is nog steeds kritiek, maar men
hoopt, dat do spoorwegstaking zal worden uit
gesteld lot na de conferentie, die bijeen is ge
roepen door het »akvereenigingscongres tegen
den 27sten dezer. (Dit is inmiddels gebeurd. Re
dactie.)
De omnibus- en treindiensten zijn er voors
hands verzekerd, gezien de aankondiging door
ambtenaren van den transportarbeidersbond, dat
die bond geen slappen zou doen dan na de con
ferentie van. den 27 sten.
DE VREDE TUSSCHEN POLEN EN RUSLAND.
De Poolsche Landdag heeft het ontwerp be
sproken lot ratificatie van het verdrag nopens
den wapenstilstand en de vredespreliminairen.
De maarschalk van den Landdag, de voorzitter
van den ministerraad en de hoofden der ver
schillende partijen drukten om strijd hun vol
doening uit over de onderteekening der vredes
preliminairen en voegden er aan toe, dat die
vtede een vrede van eensgezindheid en recht
vaardigheid is. Sommige redenaars spraken hun
leedwezen er over uit, dat er nog 1% milllioen
Pelen aan gene zijde van de grens wonen, die bij
de vredespreliminairen is vastgesteld.
De Poolsche generale staf heeft het uitgeven
van legerberichten gestaakt.
OPPER-SILEZIE.
Dc commissie van het Duitsche rijksministerie
van builenlandsche zaken heeft de bespreking
nopens het toekennen van autonomie voor Op-
per-Silezië op den voet van bondsstaat voorlge
zet in Opper-Silezië zal, als deze streek zicli
voor Duitschland heeft uitgesproken, door mid
del van een rijkswet volledige autonomie als
bondsstaat ingevoerd worden, indien de Opper-
Silezische bevolking zich voor deze autonomie
mocht uitspreken. Het staat vast, dat de Rijks
dag het wetsontwerp goed zou keuren.
DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND
Dc Raad van den Volkenbond heeft zijn voor-
loopige begrooting gemaakt, die aan de goed-
7.
„Geel oas maar eerst wat water om ons
te vvasschen en dan zou een stuk brood
geen kwaad kunnen. Maar krijgen de
paarden ook wat?
„Zeker mijnheer, zeker
De r oover had nog meer willen zeggen,
maar hield plotseling op bij het gezicht van
twee mannen, die naderden en in het roo-
yerskosluum waren gekleed, maar hun
gelaat gedeeltelijk hadden bedekt. De
eene was van magere, buitengewoon lange
gestalte; met een houding, die zekeie
voornaamheid uitdrukte, maar met onken
baar gezicht, daar het bovengedeelte door
een masker was bedekt en bovendien de
kraag van zijn jas zoo hoog was omgesia
gen, dat ook van mond en kin niets te zien
was. De ander, die druk sprekend naast
hem hep, was een klein mannetje vlue
en beweeglijk, met een hoog voorhoofd „n
kleine scherpe oogjes, terwijl eeti zwart
Wjaeu masker hét overige deel van 't g0-
1 i- uaaiaersr nonaeraautzena r
upeens bleven zaj staan ea zagen naar vragen. Is do bode al weg?/
de gevangenen; liet was beiden aan te
zién, dat zij schrokken. Toen wenkten zij
den roovér, die nog bij de gevangenen
stond, naderbij te komen, waaraan deze
omniddeiijk voideed.
„Wie zijn dat?" vroegen zij in goed
italiaansch en vrij luide, waarschijnlijk
ineenende, dat de vreemdelingen dia taal
niet verstonden.
„Duitschers signore", was het antwoord,
„die wij gisteren hebben gevangen".
De twee hoofdlieden, waaromheen spoe
Jig eon aantal der roovers waren komen
baan, zagen elkaar aan. -
„Hoe heet hij?"
„Stauffen", zei de roover, zoo goed
nij kon den Duitschen klank weergevend.
Weer zagen de Jyeide hoofddelen el
kander aan. „V011 .Stauffen, graaf Von
Stauffen wit je zeker zeggen," zei d0
langste, „hoeveel losgeld heb je voor
dien hoogen heer gevraagd?"
„Hooge heer? Ik dacht, dat Bet maar
een gewoon koopman was, ik 'heb hem
niet meer gevraagd dan 'duizend daalders."
De kleinste der beide gemaskerde0
stampte met den voet op den grond en
driftig krijschte hij: „Wat"zeg je, duizend
daalders? Honderdduizend had je moeten
„Ja, signore, hij is weg en wij hebben
nog gisteravond nitdrukko.ijk be,oofd, dat
we hem los zouden iaten, zoodra het geld
er was. .We hebben er ons woord op
gegeven niet yvaar kameraden?"
De omstaandors knikten en mompelden
een bevestigend antwoord.
„Je bent een ezel, maar er is nu niets
aan te doen", zei de grootste, „een ander
maal tienmaal zoo veel vragen, hoor je?"
Toen trad hij, door den kleine gevolgd
cp de Duitschers toe, en in onberispelijk
Duitsch zei hij: „Goéden morgen heeren,
het is mij aangenaam kennis te maken."
Verrast zagen de beide vreemdelingen
op, toen zij eensklaps hier hun moedertaal
hoorden spreken.
„Het zou mij ook aangenaam kunnen
zijn, als ik niet een gevangene was",
antwoordde de graaf.
„Dat zal niet lang meer duren", zei
de, ander, zich steeds meer in den kraag
van zijn jas (huilende en z(jn hoed diep
in de oogen drukkend, „en het moet ge
zegd, dat u er goedkoop genoeg afkomt,
als ik mij ten minste niet bedrieg en de
eer heb, graaf Reiuhartf yon Stauffen te
zien.
Een nieuwe .verrassing maak'te zidf van
den Duitsdher meester, daar hij bemerkte,
dat deze man zelfs zijn voornaam wist,
maar voor dat hij tijd had te antwoorden,
had d e kleinste der twee den and0r aange
stooten en half fluisterend gezegd, „pas
toch op, zooveel te praten, hij zpu je
Later herkennen."
„Ik heb niet veel tijd", vervolgdp daarop
de eerste, „ik moet dus afscheid Van u
nemen, 't Ga u wel."
En met een buiging ging] hij" weg en
was spoedig achter het rotsblok verdwenen
De italiaansche medegevangene, di0 bij
het naderen der hoofdlieden van schrik
en angst achter een boom was gekropen,
kwam weer te voorschijn, terwijl hij mom
pelde: „Waar lijkt die kleine toch' op?"
en voegde zich weer bij de Duitschers.
„Dus ons losgeld is voldoende", zei hij,
„ze hebben er geen aanmerking op ge
maakt."
De graaf antwoordde niet; hij was op
een spoor, hoe deze roover zijn waren
nam kon kennen; dat was alleen moge
lijk doordat deze man zijn vader had
gekend en van dezen de bijzonderheden
der familie had vernomen. Zijn gezicht
klaarde op; wel stond hij nog machteloos
tegenover deze bende, maar hij wist nu
toch' in yvelke richting hij zijn onderzoek
had voort te gtetteo en dat was al veel.
Daar kwam ue roover met een flescH
wijn en een stuk brood en zette het neer,
terwijl hij zei: „De bode is voorspoedig ge
vveest, hij is zoo juist teruggekomen er
iitt gelid is er, u kunt dus vertrekken}
wanneer u wilt."
- „Dan dadelijk maar", antwoordde dc
graaf „dan wil ik liever in Parma ontbij
ten; hoe heet dat hotel ook weer, Fruy
drich?"
„De Hertog van Toscane", antwoord
de de knecht.
De roover kuchte luid.
„Is dat geen goed hotel?" vroeg dn
graaf verwonderd!
„Men kan niet alles zeggen, wat men
weet", was weer het raadselachtig ant
woord en sued verwijderde hij zich.
Een kwartier later stapten de beide paar
den met bun berijders hét bosch1 uit en den-
straatweg op, waar zich in den morgenzon
een schoon schouwspel aan ben voordeed.
Terwijl recht het donkere bosch' zich langs'
weg uitstrekte, was links een groote vlakte
te zien en verhieven zich recht voor hen
uit de schoome torens der kerken en paf
leizen van Panna, ais «joud sdutterendf
in den zonneschijn.
(WjOridt vgrvölgij)