HUT, tagazijn zen R-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND soeii. DE ERFENIS. rgoederen. 3.50 prima f 11.50. ;jes ïsrger ffiitiieiitójs Scots Emulsi; an Emulsie, erz» Co., AJknt^aPf BOOTS. SLUIJTER, Alkmaar. 3 SCHA8EN ie soort rekende Tel lnt. 2479. ENCARaiPEL. ;ert in dit blad. ^No 250 Maandag 25 October 1920 13e Jaargang Onlwikkeling van den werkman. fti£D§8CH£ PRAATJES. Wat de Pers zegt PEUiLLbTOJN. BUITENLAND ■I levelend, DE VRÏES, iorp 72-74, Tel. 324 Alkmaar. -T©!@l. 526 EN, BUSTE BUIKGORDELS. 11 de BESTE, r IIKBK. (BAFEJiHAftH. no. 15. c voor het >cht. A LA CARTE d te koop een best onder< oei bouwershuis, be- huizen met keukens, 3 1 groot schuitenbok, 1 kken, best bij water, nder No. 9054, burea( rofdher 4®rg, wittigheden te koop aan Hoofdherberg met ge vergunning en Kolfbaan K. Kerk. Het perceel i' altken voorzien, nder No. 1003 burea; ox* ABONNEMENTSPRIJS: PER KWARTAAL i 12.—, FRANCO PER POST t 250 MET OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER. Verschijnt dagelijks. Bureau I HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: RE^ACTS|ER033.1E 433" ADVERTENTIEPRIJS: VAN 1—5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25} RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f0.60 W- Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welko hen verzekert tegen ongevalion tot een bedrag van f 500.—, f 400.-, f 200.—, 100—, f 60—f 35.—, f 15.- Aan de besturen van alle R. K. Volksbon den en Werkliedenvereeiiigingen in bieder- tand is de volgende circulaire #gericlit". Waarde vrienden. Zooais ge weet, is een der voornaamste punten van de taak der Standsorganisatie hare leden te ontwikkelen op alLriei g^oied. Degenen, die het program der Stanus- orgauisatie hebben samengesteld het Doorl. Episcopaat van Nederland voorop hebben zeer juist gezien, toen zij aan het ontwikkelingswerk eene zoo voorname plaats op dat program inruimden, omdat door ae ontwikkeling het fundament gelegd wordt, waarop alles moet woiden opgetrokken. is de ontwikkeling niet voluocnde, dan kan van geestelijke verheffing van den ar beidersstand geen sprake zijn, dan ont breekt ook uj meest noouzaktiijke voor waarde om met innige overiuignig en daar uit voortvloeiende liefde op de ware wijze de stoffelijke belangen te betiartigen ,wijl niet gekend worden het doel en de weg, om tot het doel te komen. is dus ontwikkeling liarer leden voor de organisatie van overwegend uelang, zij is van nog grooter belang voor ieder ineiisch af- zonderlijk, voor den arbeider in liet bijzon der. Ünze vakorganisatie streeft naar mede- zeggingsschaptter arbeiders in de beorijfs- leiuing en de bedrijfspolitiek, omdat daarin voor een belangrijk deel de oplossing ge zien wordt van de tegenwoordig alom aan den dag tredende önverschilligiieid. Maar erkend moet helaas worden, dat het over- groote deel der arbeiders voor die zware en verantwoordelijke taak de noodzakelijke ontwikkding mist. Bovendien wil iedereen zoo graag een trap je höogor op de maatschappelijke ladder, doch het ontbreekt den meesten aan de noodige kennis en met ieede oogen ziet de een, hoe de ander, beter onderlegd dan hij, vooruitkomt m de wereld. Door gebrek aan ontwikkeling zoekt de mensch, uie op zijn tijd ontspanning noodig heeft, genot en vermaak, waar zij niet te vin den zijn en loopt bovendien nog dikwijls gevaar, daardoor op den verkeerden weg te komen. Ben ontwikkeld mensch heeft hoogere genietingen, kan kunst genieten, lieeft lief de voor de natuur, leest gaarne een boek, dat zijn kennis nog vermeerdert, kortom voor hem staan veredelende ontspannings- gelcgeniic-den open, die de onontwikkelde niet kent. Uit een en ander blijkt, dat ontwikkeling èu voor het welslagen van het werk der organisatie èn in het belang van ieder ar beider absoluut noodzakelijk is. Als er een spreuk is, die waarheid bevat, dan is het wel deze: „kennis is Macht!" Wij hebben daarom gemeend een nieuw instituut aan onze Federatie te moeten ver binden, hetwelk machtig veel kan bijuragen tot vermeerdering der ontwikkeling vau on ze leden. Met ingang van i October j. 1. zullen on der leiding van mannen, die op dit gebied reeds hunne sporen hebben verdiend, door ons kantoor schriftelijke cursussen worden uitgegeven. Be mannen, die wij bedoelen, zijn dc heer G. G. J. Mutsaers, hoofd eener school te Oss, die door zijn eigen cursussen onder de arbeiders reeds naam heeft gemaakt, de ze.reervv. pater A. Abels, te Utrecht, verbonden aan het kantoor van den Werk- li denbond in het aaitsdiocees, de zeer- eerw. pater Justinus Meulendijks O. C., professor in de filosofie te Oss, de zeer- eerw. pater Aloysius van der Staay O. C., ieeraar Staathuishoudkunde M. O. te Oss. Deze heeren en bovendien de secretaris onzer Federatie vormen de commissie'voor het ontwikkelingswerk. in de eerste plaats zal worden uitgegeven een -schriftelijke cursus voor heriiahngs- onderwijs ten behoeve van volwassenen, deze cursus bestaat uit 36 lessen en duurt iy2 jaar. Daarna volgt een vervolgcursus, die een aar duurt. Wie den eersten cursus met succes gevolgd beeft, kan behoorlijk lezen, het gelezene be grijpen, zonder grove fouten schrijven en benoorlijk rekenen. Wie uen tweeden cursus met succes heeft gevolgd, heelt het natuurlijk veel verder gebracht. Benalve deze twee cursussen wordt on middellijk uitgegeven 'n schriftelijke sociale cursus, omvattendeGousuienstieer, Maat schappijleer, Volkshuishoudkunde en Sociaal Bohtiek, benevens „onze Staatsinrichting en Vereenigingsadministiatie." Deze cursus is onmisbaar voor iedereen, uie in "den tegenwoordige» tijd eenige be stuursfunctie in de beweging waarneemt, zich daartoe geroepen acht ot een idjk wü krijgen op de groote vraagstukken, welke onze legenwooruige maatscnappij beroeren. Aan iedereen, uie den scnriitehjken so cialen cursus, welke 3 a 3 jaar duurt, heelt meegemaakt, zal, na afgelegd examen! een uipluma worden uitgereikt. Bovendien zijn plannen in bewerking voor een cursus in Esperanto of ldo, de bekende hulp-wereldtalen, een cursus tot opleiding van vrijgestelden, een cursus in Fransen, Duitsch en Engelscli en een algemeene cur sus tot voorbereiuing op ecnvouuige examens voor Rijks-, Gemeente- of daarmee gelijk staande betrekkingen. De deelname aan den Herhalingscursus met den vervolgcursus kost sLechts f 2.- per drie maanuen, bij vooruitbetaling per postwissel te voldoen. 'De ueelname aan den socialen cursus kost 2.50 pér- drie maanden eveneens bij vooruitbetaling per postwissel. Bij niet-nakoming der verplichting tot opzending, wordt over de geiden beschikt met verhooging van. 15 cent voor innings- kosten. Wij dringen er ten sterlcste bij U op aan, propagai.ua voor uit mooie werk ie maken, upuat spoeuig in vervulling ga de wensen van dr. Schaepman z. g., uie aan de Maat schappij wilue geven mannen met rotsvast gelooi en kennis, wel wetende, dat daarmee net heil van Kerk, Maatschappij en Huis gezin verzekerd is. Vraagt proeflessen aan ons kantoor. Vriendschappelijk groetend, namens het bestuur, HENRI HERMANS, Voorz. J. A. SCHUTTE, Secretaris. GALSTEENEN I. Nauwelijks zou ik U een ziekte kunnen noemen, die veelvuldiger de-, menschheid kwelt dan bovengenoemde aandoening. Niet zonder reden heelt daarom dë galsteenziekte de geneeskundige wereld jaren, ja eeuwen beziggehouden, daar de mensch gebukt ging onder de ontzettende pijnen, die de galsteen- koliek pleegt te veroorzaken. Keer vaak treft men nu galsteenen in de galblaas aan en is het geenszins een zeldzaamheid, als de medi cus bij een of andere operatie in die buurt ook gaisteentjes vindt. Be bezitter (bezitster; is er zich echter soms niets van bewust, zoodat de aanwezigheid dezer steenen nooit aanleiding tot klachten gal. Toch is het een buitengewoon gevaarlijk bezit en dragen wij een geladen revolver met overgehaalden haan met ons mee, want vandaag of morgen loopen wij de kans, dat de koliek uitbreekt. Hier wil ik U tevens even opmerken, dat er doorgaans meer dan één galsteen aanwe zig is. Wij kunnen dit merkwaardige feit aldus verklaren, dat de eene steen het ont staan van de andere in den hand werkt. Be grootte der steenen, die meestal tegen eikan- üer schuren, en daardoor mooie afgeslepen randen krijgen, is zeer wisselend. Soms vinden wij ze ais wat grofkorrelig zand, dan weer kunnen wij ze meten bij centimeters. Aan gaande het ontstaan nu van de galsteenen is het laatste woord nog niet gesproken. Bij den huldigen stand onzer wetenschap kunnen wij evenwel veilig aannemen, dat ue galblaas wel als de plaafs moet worden ceschouwd waar de galsteenen gevonden wor- uen. Voorts is een zeer belangrijk leit, dat de vorming van galsteenen in ue hand schijnt te werken „ue stuwing". Hierdoor worut het ons tevens uuiüehjk, dat onueF het vrou welijk gedeelte onzer bevolking zooveel meer galsteenen voorkomen dan onuer het manne lijk ueel, zoodat op ongeveer 5 vrouwen slechts 2 mannen benept zijn met dit lijden, immers de vrouw pleegt zich in 't algemeen meer te snoeren om het middel dan ue man en dientengevolge komt er een nun of meer belangrijke stagnatie in den galstroom. De gal wurut mgeuikt en verbihut zich met kalk, uie door het slijmvlies wordt afgescheiden, uat de binnenwand van dei galblaas beklecut en er ook ai niet beter op scnijnt te worden door deze manoeuvres. Bij jeuguige personen vindt men aan ook vrij zeluen galsteenen en het zijn meest dames op lejeitiju, uie aan dit euvel lijden. Ook -een voortdurend zittende levenswijze schijnt af en toe het hare hiertoe bij te aragen en de kans te vergrooten. Hoe het ook zij en ai moet zonder twijlel de vrouw ai en toe boeten voor hacr coquetterie vau jaren her, toch zijn er ooi gevallen, waarin we voor uit alles geen anbvvijzing hebben en we wellicht te doen hebber met een aandoe ning, die wij als erfenis móben meegekregen, immers wij zien zoo vaak, dat vetzucht en galsteenen twee aandoeningen zijn, die zoo gaarne samengaan, terwijl ook ae jicht en suikerziekte als familieleden mogen worden beschouwd. Zooals ik boven al meedeelde, vindt men soms toevalligerwijze galsteenen in de gal- nlaas, uie dus tot op heuen geen last veroor zaakten. Aan den anueren kant kunnen zij zulke heftige pijnen te weeg brengen, uat zij volgens het algemeen oorueel ue galsteen- koliek zeer berucht maken en tot ue ailet- vreeselijkste en pijnlijkste aandoening stem pelen, uie een mensch kan treilen. Ooit in uit opzicht, zooals altijd in de geneeskunde, is geen vaste regel aanwezig. Nu eens verloopt een gaisteenkoliek vrij licht, ja soms nauwe lijks ais zoodanig kenbaar, dan weer buiten gemeen heltig. Degenen onder mijn geachte lezeressen en lezers, uie er van meue weten te praten, hetzij uit eigen ondervinuiug, hetzij in hun onigeving, zuilen weten, uat in ue uitgesproken gevallen een beschrijving slechts een zeer gebrekkige is. Dc patient(e) is rade loos van pijn, weet niet waar hij Izij) 't zoeken moet en is doorgaans niet voor redeneering vatbaar. Daarbij is de zieke nog meestal misselijk en 't valt geenszins te verwonderen, dat de persoon in kwestie nog dagen lang daarna van streek is en ten slotte bij veelvul dig terugkeeren van deze aanvallen het ge- heele gestel ondermijnd wordt en niet het minst het zenuwgestel de dupe der geheele historie worut. De komst van den medicus wordt dan ook in zulke gevallen met verlangen tegemoet gezien om zoo snel mogelijk de onuragelijke pijnen te keeren. Wij willen nu de volgende maal met elkan der nagaan op welke wijze deze pijnen eigen lijk ontstaan, terwijl ik ook het een en ander hoop mede te deelen van de pogingen, die men heeft aangewend om deze aandoening uit den weg te ruimen of althans in aanzien lijke mate te verminderen. MEDICUS. WERK VERNIETIGING. Ook in ons blad is men in den laalslen tijd meermalen gestuit op berichten van gehoele of gedeeltelijke sluiting van fabrieken of werkplaat sen hier te lande. Het kan niet anders of dit bedenkelijk ver schijnsel doet menigeen, op de eerste plaats de er bij betrokkenen, den a.s. winter donker in zien. De „Nieuwe CrU" wijst in dit verband er op, dat het nu pas October is en dc Arbeidswet nog moet worden ingevoerd. Daarna vervolgt het blad: „Het was begrijpelijk, dat de stelselmati ge bemoeilijking der bedrijven door het op drijven van loonen en het voorschrijven van maatregelen, die de kosten van het pro duct zeer belangrijk verhoogen, woest leiden tot vernietiging van werkgelegenheid, mede door de omstandigheid dat het werk zoo- voel duurder wordt, maar de stem dergenen die dat betoogden was als die van een die roept in de woestijn. Wat de arbeidsvernietigtng betreft, men heeft daarvan staaltjes gehoord uil de druk kerswereld, waar de sterk gerezen prijzen van het drukwerk ten deele iiet gevolg van de collectieve arbeidsovereenkomst tal van firma's er toe brengt, veel minder werk van dien aard te laten doen en zich met allerlei mechanische middelen tot reproduc tie van machineschrift te doen behelpen. In de textielindustrie bespeurt men reeds sedert eenige maanden weer sterk de mede dinging van Duitschland. In een hedrijf, dat zijn eigen garen spint, verfraaide men ons, dat men reeds weer voor een groot deel Duitschc garens bezig de omdat die van 10 tot 20 pCt. goedkoo- per waren in prijs, dan de zelf vervaardig de, hoewel deze fabriek, wat bedrijfsorga nisatie en technische inrichting betreft, de vergelijking met geen enkele fabriek behoeft te schuwen. Onder de arbeiders in Twenthe zijn er dan ook zeer velen bij wie het besef begint le ontwaken dat de limiet van hetgeen zij kunnen eischen is bereikt, voor zoover niet reeds overschreden, maar dat besef is el ders nog allerminst. Nog een dezer dagen zagen wij in een der sociaal-democratische dagbladen een stuk je, waarin het meer eischen als iets van zelfsprekends werd behandeld. De grens van het economisch-mogelijke wenscht men niet te zien. Ja, de catastrophe, die daaruit voort vloeien .moet, schijnt niets afschrikwek kends te hebben voor deze blinde leidslieden. Zal men elders een sterker besef toonen van de noodzakelijkheid om coute que cou- te vernietiging van arbeidsgelegenheid te voorkomen en bij de uitvoering van de wet- Aalberse begrip toonen voor de buitenge wone moeilijkheden waarin tal van bedrijven door dezen maatregel geraken? De uiteenzettingen door den minister ge geven ter verdediging van het toestaan van een overgangstijd voor bepaalde takken van nijverheid, geeft hoop, dat de arbeidsin spectie van de zijde van het departement zeer zeker niet gedreven wordt in de rich ting van een kleven aan de letter der wet bij de uitvoering daarvan." DE MiJNWERKERSSTAKiMO. De toestand was Zaterdag ais volgt: De besturen van de mijnwerkers- en spoorweg aibeidcrsbonden vergaderden te zamen. De mijnwerkers dankten de spoorwegarbeiders voor cïc voorgenomen sympathiestaking, doch deelden tevens mee, dal Lloyd George hun bestuur tot oen njeuwe bespreking had uilgenoodigd, wat z% hadden aanvaard, weshalve zij verzochten de staking op te schorten, om niet op de onderhan delingen vooruit te loopep. De vertegenwoordi gers der mijnwerkers -kwamen Zondagochtend met de regeering in Downingstreet bijeen. De spoorwegmannen besloten daarop de spoorwegstaking voor onbepaalden tijd uit te sleiten met liet oog op de onderhandelingen tusschen regeering en mijnwerkers. Het bericht van het uitstellen van de spoor wegstaking heeft een groote verademing gebracht De voldoening, zoowel onder de groote menigte als in arbeiderskringen, is algemeen, vooral bij de spoorwegarbeiders zelf. Aan de „N. Rott. Crt." werd nader uit Londen gemeld: Bridgeman, de minister van mijnwezen, heeft Zaterdag geconfereerd met twee mijnwerkerslei ders, waarna Bridgeman een bespreking heeft gehad met Lloyd George en andere leden van de regeering. Men gelooft, dat Bridgeman eea nieuwe formule heeft gevonden, welke men hoopt, dat de mijnwerkers zullen aanvaarden. De besturen van den mijuwerkersbond en van den bond van spoorwegpersoneel zijn 's mid dags afzonderlijk bijeengekomen, waarna zij ge zamenlijk hebben beraadslaagd. Lloyd George is den gcheelcn dag in Downing Street gebleven, gereed om de afvaardigingen der mijnwerkers en der spoorwegmannen hetzij afzonderlijk of ge zamenlijk te ontvangen, indien zij geneigd moch ten zijn om zich tot de regeering te wenden. De toestand is nog steeds kritiek, maar men hoopt, dat do spoorwegstaking zal worden uit gesteld lot na de conferentie, die bijeen is ge roepen door het »akvereenigingscongres tegen den 27sten dezer. (Dit is inmiddels gebeurd. Re dactie.) De omnibus- en treindiensten zijn er voors hands verzekerd, gezien de aankondiging door ambtenaren van den transportarbeidersbond, dat die bond geen slappen zou doen dan na de con ferentie van. den 27 sten. DE VREDE TUSSCHEN POLEN EN RUSLAND. De Poolsche Landdag heeft het ontwerp be sproken lot ratificatie van het verdrag nopens den wapenstilstand en de vredespreliminairen. De maarschalk van den Landdag, de voorzitter van den ministerraad en de hoofden der ver schillende partijen drukten om strijd hun vol doening uit over de onderteekening der vredes preliminairen en voegden er aan toe, dat die vtede een vrede van eensgezindheid en recht vaardigheid is. Sommige redenaars spraken hun leedwezen er over uit, dat er nog 1% milllioen Pelen aan gene zijde van de grens wonen, die bij de vredespreliminairen is vastgesteld. De Poolsche generale staf heeft het uitgeven van legerberichten gestaakt. OPPER-SILEZIE. Dc commissie van het Duitsche rijksministerie van builenlandsche zaken heeft de bespreking nopens het toekennen van autonomie voor Op- per-Silezië op den voet van bondsstaat voorlge zet in Opper-Silezië zal, als deze streek zicli voor Duitschland heeft uitgesproken, door mid del van een rijkswet volledige autonomie als bondsstaat ingevoerd worden, indien de Opper- Silezische bevolking zich voor deze autonomie mocht uitspreken. Het staat vast, dat de Rijks dag het wetsontwerp goed zou keuren. DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND Dc Raad van den Volkenbond heeft zijn voor- loopige begrooting gemaakt, die aan de goed- 7. „Geel oas maar eerst wat water om ons te vvasschen en dan zou een stuk brood geen kwaad kunnen. Maar krijgen de paarden ook wat? „Zeker mijnheer, zeker De r oover had nog meer willen zeggen, maar hield plotseling op bij het gezicht van twee mannen, die naderden en in het roo- yerskosluum waren gekleed, maar hun gelaat gedeeltelijk hadden bedekt. De eene was van magere, buitengewoon lange gestalte; met een houding, die zekeie voornaamheid uitdrukte, maar met onken baar gezicht, daar het bovengedeelte door een masker was bedekt en bovendien de kraag van zijn jas zoo hoog was omgesia gen, dat ook van mond en kin niets te zien was. De ander, die druk sprekend naast hem hep, was een klein mannetje vlue en beweeglijk, met een hoog voorhoofd „n kleine scherpe oogjes, terwijl eeti zwart Wjaeu masker hét overige deel van 't g0- 1 i- uaaiaersr nonaeraautzena r upeens bleven zaj staan ea zagen naar vragen. Is do bode al weg?/ de gevangenen; liet was beiden aan te zién, dat zij schrokken. Toen wenkten zij den roovér, die nog bij de gevangenen stond, naderbij te komen, waaraan deze omniddeiijk voideed. „Wie zijn dat?" vroegen zij in goed italiaansch en vrij luide, waarschijnlijk ineenende, dat de vreemdelingen dia taal niet verstonden. „Duitschers signore", was het antwoord, „die wij gisteren hebben gevangen". De twee hoofdlieden, waaromheen spoe Jig eon aantal der roovers waren komen baan, zagen elkaar aan. - „Hoe heet hij?" „Stauffen", zei de roover, zoo goed nij kon den Duitschen klank weergevend. Weer zagen de Jyeide hoofddelen el kander aan. „V011 .Stauffen, graaf Von Stauffen wit je zeker zeggen," zei d0 langste, „hoeveel losgeld heb je voor dien hoogen heer gevraagd?" „Hooge heer? Ik dacht, dat Bet maar een gewoon koopman was, ik 'heb hem niet meer gevraagd dan 'duizend daalders." De kleinste der beide gemaskerde0 stampte met den voet op den grond en driftig krijschte hij: „Wat"zeg je, duizend daalders? Honderdduizend had je moeten „Ja, signore, hij is weg en wij hebben nog gisteravond nitdrukko.ijk be,oofd, dat we hem los zouden iaten, zoodra het geld er was. .We hebben er ons woord op gegeven niet yvaar kameraden?" De omstaandors knikten en mompelden een bevestigend antwoord. „Je bent een ezel, maar er is nu niets aan te doen", zei de grootste, „een ander maal tienmaal zoo veel vragen, hoor je?" Toen trad hij, door den kleine gevolgd cp de Duitschers toe, en in onberispelijk Duitsch zei hij: „Goéden morgen heeren, het is mij aangenaam kennis te maken." Verrast zagen de beide vreemdelingen op, toen zij eensklaps hier hun moedertaal hoorden spreken. „Het zou mij ook aangenaam kunnen zijn, als ik niet een gevangene was", antwoordde de graaf. „Dat zal niet lang meer duren", zei de, ander, zich steeds meer in den kraag van zijn jas (huilende en z(jn hoed diep in de oogen drukkend, „en het moet ge zegd, dat u er goedkoop genoeg afkomt, als ik mij ten minste niet bedrieg en de eer heb, graaf Reiuhartf yon Stauffen te zien. Een nieuwe .verrassing maak'te zidf van den Duitsdher meester, daar hij bemerkte, dat deze man zelfs zijn voornaam wist, maar voor dat hij tijd had te antwoorden, had d e kleinste der twee den and0r aange stooten en half fluisterend gezegd, „pas toch op, zooveel te praten, hij zpu je Later herkennen." „Ik heb niet veel tijd", vervolgdp daarop de eerste, „ik moet dus afscheid Van u nemen, 't Ga u wel." En met een buiging ging] hij" weg en was spoedig achter het rotsblok verdwenen De italiaansche medegevangene, di0 bij het naderen der hoofdlieden van schrik en angst achter een boom was gekropen, kwam weer te voorschijn, terwijl hij mom pelde: „Waar lijkt die kleine toch' op?" en voegde zich weer bij de Duitschers. „Dus ons losgeld is voldoende", zei hij, „ze hebben er geen aanmerking op ge maakt." De graaf antwoordde niet; hij was op een spoor, hoe deze roover zijn waren nam kon kennen; dat was alleen moge lijk doordat deze man zijn vader had gekend en van dezen de bijzonderheden der familie had vernomen. Zijn gezicht klaarde op; wel stond hij nog machteloos tegenover deze bende, maar hij wist nu toch' in yvelke richting hij zijn onderzoek had voort te gtetteo en dat was al veel. Daar kwam ue roover met een flescH wijn en een stuk brood en zette het neer, terwijl hij zei: „De bode is voorspoedig ge vveest, hij is zoo juist teruggekomen er iitt gelid is er, u kunt dus vertrekken} wanneer u wilt." - „Dan dadelijk maar", antwoordde dc graaf „dan wil ik liever in Parma ontbij ten; hoe heet dat hotel ook weer, Fruy drich?" „De Hertog van Toscane", antwoord de de knecht. De roover kuchte luid. „Is dat geen goed hotel?" vroeg dn graaf verwonderd! „Men kan niet alles zeggen, wat men weet", was weer het raadselachtig ant woord en sued verwijderde hij zich. Een kwartier later stapten de beide paar den met bun berijders hét bosch1 uit en den- straatweg op, waar zich in den morgenzon een schoon schouwspel aan ben voordeed. Terwijl recht het donkere bosch' zich langs' weg uitstrekte, was links een groote vlakte te zien en verhieven zich recht voor hen uit de schoome torens der kerken en paf leizen van Panna, ais «joud sdutterendf in den zonneschijn. (WjOridt vgrvölgij)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1