R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND DE ERFENIS. No 262 Dinsdag 9 November 1920 i3e Jaargang ADVERTENTIEPRIJS t Verruiming van Gemeentebestuur. Wat de Fers zegt BUITENLAND EElJlLLETOiN. >V— i*\S ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL i 12.—, FRANCO PER POST MET OE1LLUSTREERD FRANCO PER POST 250 j p tTAtf ft AT KM AAS Telefoon ADMINISTRATIE 433. ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER. j OUfeaU HUr ALKMAAK. i eletoon REDACTIE 633. Verschijnt dagelijks. VAN 1-5 REOELS I 1.25; ELRE REOEL MEER f 0.23 j RECLAMES PER REGEL I 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING 10.60 Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, f 400.-, f 200.—, f 100—, f 60 f 85.—, f 15.-. Het dezer dagen verschenen verslag van de Staatscommissie tot voorbereiding der herzie ning van de Gemeentewet is een der belangrijk ste rapporten, welke ooit van 'n dergelijk colle ge verscnenen zyu. Er worut eu met len om reünie vaak gesmaald op de staatscommissies die, langzamerhand onbeperkt in aantal, meest al jaren nooutg hebben om ue naar opgeurugen taak te vervullen, die met zetueii met liaur werir gereed komen op een oogeunbk ,dat bet advies reeds overnodig is geworuen, ót' wel door den aard der sameusteiimg en bet streven nuar com promissen niet veel meer dan een niemand t,„- .vreüigende tneorie opstellen, wetae worut opge borgen ut het arobiet van een or anuer depiute ment. tiet thans verschenen verslag van do Staats commissie lot herziening van de gemeentewet vermeit zich verre boven zuiae uitaoiusten. De Spoed, waarmee bet omvangtijae welk is alge- daan uing verbtutiend worueu genoemd, terwijl de degetijaheid der voorsteden met die snetheiu .wedijvert. De laak, welke deze Staatscommissie op ziclt nam, was ongemeen zwaar. 1 nurnecae s ge meeniewet van löól immers mag een geniaal stuk wetgevende aroeid worden genoemd. Nu na 70 jaar, na een tyuperk van nooit gedachte ontplooiing van gemeentelijk leven, van opeen stapeling van bestuursneiiioeiuigeu su ainuiiii Strabeve zorgen vuor de gemeciil mestuien, kan men er easel van zeggen, dat de getrokken grenzen te nauw zijn geworden. Dat eenter nel geuieenteteven zoo breid e.i zi o lang zieb ouder die wetsbepanngen ontplooien kan, pieit meei dan iets anders voor de hechte iiiudamenten der ouue wet. Men moet zich even verplaatsen in den tijd van het midden der vorige eeuw, zieii het veislcten regenlenslelset van uie dagen voor den geest roepen, dat in botsing kwant met de burgerlij ke democratie en de zucht naar votassoaverei- nileit, den nieuwen geest van ueu toen nieuwen liju, om te begrijpen, voor wclire moeilijkneden den wetgever stond, die den invloed van liet kiezerscorps op het stadsbestuur tot zijn recht .wilde uoen komen zonder bet centraal gezag iu bet dagehjkscü bestuur en beheer van hét ge- nieeiuciijiv huishouden te onacrmijuen. Daar naast eu dat is misschien de grootste ver dienste der wet vat) löól eiscule hel Ncder- lanusclie volkskarakter en de historische proei onzer steden, dut bet gemeentelijk zeltbcscaik- kingsreeut zoo stevig mogelijk werd vastgeiegd. En nu mogen wij op menig ander geoicd fel gekant zijn tegen ue liberale denkbeelden van ueu staatsman 'Ihoruecke, aan wiens rèr- dragenuen invloed het zeaer niet voor een ge ring deei te wijten is, dat de verdenehjkc begin selen van bet liberalisme op onzen booent zoo diep wortel scholen wij willen daarom geen alnreuk uoen aan zijn grooie. wetgevende tu lenten, die Item een gemeentewet deden ont werpen, binnen welker grenzen de steden zien i zóu breed konden ontwikkelen. Misschien is wel het grootsle compliment voor aal werk, dat de thans aan 't woord zijnde Staatscommissie de grondslagen -van Titor- becke s arueiil niet allireekt, maar met enkele uitbreidingen, veranderingen en versterkingen van het beslaande gebouw meent te kunnen volstaan. lerccut heeft de Staatscommissie genieend haar volle aandacht te moeien wijden aan de macht van en de verdeeling dier macht lus- schen den Gemeenteraad, de Wethouders en den burgemeester. De drie tunclies behoudt zij in haar schema, maar de iiieu-.ve tijd eischt een andere verdeeling van werkzaamheden. De wet van löól heelt nooit kunnen voorzien, dat de groote sleden een sociale bemoeiing zott- den kragen, welke een omvang heeil auugeno- a!s hel werk van een parlement van jaren terug, dat de Rijkswetgeving met duizenderlei nieuwe voorschritien zou uitbreiden, voor wel ker naleving de gemeentebesturen zouden wor den verantwoordelijk gesleld, speciaal het dage- lijksch bestuur en in 't bijzonder de burgemees ter, welke toestand tot zoo velerlei bemoeiingen en beslommeringen voerde, dat het den schijn kreeg, alsof de gemeentelijke autonomie een frase was bij den ondragedijken last, welke de Rijksregeering op de gemeentebesturen laadde. En het ergste was, dat het niet bij de papieren voorschritien en neschikkingen uit den Haag bleef, maar dat de financiën der gemeen ten juist niet weinig door die veelheid van ongevraagde bemoeiingen hopeloos in de war raakten. Dat de grenzen der oude gemeentewet voor dit alles te nauw waren, heelt niemand ooit kunnen verwonderen. Veeleer mag het bewon dering weaken, dat die oude bepalingen zóó soepel waren, dat tot voor kort nog 'n dragelijk ontwikkeling mogelijk was. Het was de taak dei Staatscommissie te onderzoeken in hoeverre die oude grenzen moesten worden uitgezet. Hoe zij dit heelt gedaan en of die uitzetting te ruim of te eug lijkt,hopen wij een volgenden keer te onderzoeken. of de, van haar geheel afhankelijke amb tenaren, worden bezoldigd op een wijze, die hen bij strenge zuinigheid kan behoeden voor nog verder afglijden van het maat schappelijk peil, en of wij, postambtenaren ten opzichte van gelijkwaardige groepen niet stiefmoederlijk we.den behandeld." .NU DE oraKING VOORBIJ la. Het „Tijdschrift voor Posterijen en Telegrafie" orgaan der vereeniging van directeuren en com miezen, bevat een „hel Bestuur" geteekend arti kei onder bovenstaand opschrift. Eerst herhaalt 't bestuur, dat het iedere staking van overheidspersoneel onvoorwaardelijk ai- keurt en verwerpt, onverschillig of die zich aan dient als proiest, economische ol politieke bewe ging; dan echter betoogt het, dat dit standpull oen ambtenaren hel reent gceit en voor directeu ren als hedrijïlijders den plicht schept, om de Eegeering te waarschuwen, wanneer zij verslap in haar zorg voor het slaatspersoneel, dat door zijn eigenaardige posiiie geen gelijkwaardige par tij is. „Het volbrengen van dien plicht door dt vakleiders is aan de overzijde naar onze meening, niet steeds voldoende gewaardeerd en vaak werden wij, de pleitbezorgers van het personeel, beschouwd als de verwekker van onrust en ontevredenheid, wanneer wi uitsluitend dienst deden als veiligheidsklep .waardoor de le sterk saaingepersle onte vredenheid ontsnapte en de ketel voor he springen werd benoed. leder, die de men schenziel verslaat, weet immers, dat he hooreri uiten of geschreven zien van wat he hart beangstigd en den geest verbittert, o, zictizeif reeds een grooie voldoening en op luchting is, die dikwijls erger voorkomt." Het bestuur zegt dan, dat, wat men het ook verwijten moge, hel aan waarschuwingen zijner zijds niet ontbroken heefti „En nu is de crisis er geweest. Moeten wij opnieuw beginnen en alles op halen, wat betreft de oorzaken, die tot deze diep le betreuren oorzaken hebben geleid? Zullen wij teruggaan naar 19ÜÖ en de ge schiedenis herhalen tot op het huidige oogenblik? Naast een opsomming van onze teleurstellingen, nagaan, welke invloeit de oorlog heelt uitgeoelend op de mentali teit van het menschdom en hoe politieke bij oogmerken de zuivere economische Op dracht aan commissies voor loonbepaling vertroebelden? Wij zien onze laak anders.... Het psychologisch oogenblik voor de ver zoening is daar; laten wij het benutten! Het gezag van de regeering eischt, dat het personeel het eerst de hand uitstrekke. Vat die hand, en vergeef in dien handdruk aair lien, die de grens van toelaatbare actie in koortsige driit een oogenblik overschreden. Aan ons ambtenaren is het alle krachten te geven aan onze taak en meer te doen, dan onzen plicht alleen. Aan de Uegeering, zorgvuldig na te gaan, NA DE VERKIEZING IN DE VER. STATEN De uii-'ag der stemming. Thans is definitief vastgesteld, dat het nieuwe Huis van Afgevaardigden als volgt is samenge steld: Republikeinen 293, Democraten 138, an dere partijen vier. De Republikeinen winnen 81 zetels. Een telegram uit New-York aan de „Times meldt, dat volgens de laafde cijlers Harding de neschikking heeft over 404 stemmen in het col rege van kiesmannen tegen Cox 127. De republi- ■teinsche meerderheid in den Senaat is thans 122. Elihu Root en Harding. Een telegram uit Marion aan de „Ghicago 1 ri- nune'' meldt, dat senator Harding, bij het over wegen van de keuze van zijn toekomstig ministe rie, Elihu Root reeds heen uitgeschakeld. Het is een openhaar geheim, zegt het blad, dat senator Haruing een ongunstigen indruk ge kregen heeft van het telegram, dat senator Root uit Londen heeft gezonden op den terugweg uil den Haag, waar hij de Ver. Staten vertegenwoor digde bij de stichting van een internationaal hoi van justitie. Het aandeel, fat hij in deze taak natri, was een rechtslreeksche erkenning van een wereldorganisatie, welke de republikeinsche partij in do presidentscampagne juist bestreed. Tal van personen in Eujopa en de Ver. Sta ten, aldus de „Tribune", Lebben verondersteld, dat senator Root een boogeu post in de nieuwe regeering zou krijgen, doch er kan met stellig heid worden verklaard, dat hij noch staatssecre taris van buitenlandscliezaken tn president Harding's kabinet, noch gevolmachtigd minister of hooge commissaris voor de Ver. Staten in Europeesche aangelegenheden zai worden. Harding aatt 't werk. Een bijzondere trein met Harding en zijn ge zeischap is gisteren naar Bt'ovmsvlRe Texas) ver- .rokken. Vandaar zou een auto het gezelschap naar Isabel brengen. Het aanbod van president vV'ilson om een slagschip ter beschikking van .larding te stellen, is algeslagen, daar alle schik .ingen voor de reis reeds waren getroffen. Naar verluidt heeft Harding reeds met liet ervullen van zijn verkiezingsbelofte een aan .ang gemaakt, n.i. om tal van vooraanstaande personen te raadplegen inzake een nieuwen ,,ond van naties. De lijst van heil, die het eerst worden geraadpleegd, zal worden bekend ge maakt na afloop vim de reis. DE VERJAARDAG VAN DE RUSSISCHE REVOLUTIE. De Berlijnschc correspondent van het „Hbl.' schrijft: Ter viering van den verjaardag van de Rus- siscne revolutie hadden de links-onaflvankelijken, de K. P. D. en de K. A. P. D. Zondag le Bel lijn een massa-demonstratie in de Luslgarden op totiw gezet. In twintig openbare vergaderingen, die over alie stadswijken en de voorsteden ver deeld waren, werd "s morgens het tliema. „de Russische revolutie en het Duilsche proleta riaat" behandeld. Deze vergaderingen dienden als voorbereiding voor het feest, dat zich des middags in den Lustgarten zou afspelen. De geheele opmarsch geschiedde in volkomen orde en rust en kreeg door de vroobjke wijsjes der muziekkapellen een burgerlijk cachet; hel ging er zoo ongeveer toe als bij den opmarsch der schutters naar den schietwedstrijd te Miin- ilien, en niet anders dan bij het een of ander gildefeest geweest zou zijn. Zelfs een algemeen appèl van de „Kriegersvereine" zou niet rusti ger en meer volgens het program van stapel kunnen loopen. Nieuw was, dat het feest zich onder het lee- ken van de sovjet-ster afspeelde. De leiders drot gen banden om den arm met de vijf-pur.lig, ster van de sovjet-beambten, met als middenslu» den sikkel en hamer. Ook een origineele sovjet vlag werd ontplooid. Een jongen in Russisciu kleeilerdracht, in zoo'n keurig nieuw pak gesto ken als men er waarschijnlijk in Moskou nie, gemakkelijk een zou vinden, droeg het nieuwr embleem. Hel groote plein tiissclien den Dom, de Spret eu de „National-Galerie" was stampvol. Na eei. trompetsignaal zette een koor van honderde. utannen met ontbloot hoofd een lied in. Daarna werd van verschillende plaatsen tegelijk de me nigte toegesproken. Hierop bracht het koor d, Internationale ten gehoóre, waarvan het laatste vers door de menigte werd meegezongen. Daar na ging men uiteen het feest was afgeloopen Voor tiet paleis werden twee optochten ge vormd, die groote kransen brachten naar dt graven der slachtoffers van de Maart-onlusten en naar FriedriChsfelde, waar speciaal de gra ven van Liebknecht en Rosa Luxemburg werden bezocht. DE STRIJD TEGEN WRANGEL. Havas meldt 4 November uit Sebastopoi: Over het geheele front handhaaft het leger van Wrangei zich met succes in zijn nieuwe stellingen ondanks de verwoede aanvallen van üen Vijand. In den rector van Rerekop, benoor den deze stad, poogden de bolsjewieken tever- geels het offensief voort te zetten. De troepen van \v rangel s linkervleugel wis ten door een serie tegenaanvallen de spoorlijn in de streek van Novo Alexievska te ontlasten. De verliezen der rooden zijn ontzaggelijk. GÜEDKOOPE ÜUTTSGHE GOEDEREN Een deputatie van de nationale fabrikanten- vereeiiigiug in Engeland zal den premier gaan bezoeken eu hem wijzen op hel nadeel dat de Britsohe industrie lijdt door het feit, dat zul ke groote hoeveelheden goedkoope Duilsche artikelen hun weg naar de Engelsche markt vinden. Zij zullen er op wijzen, dat alleen in de speelgoed-industrie in het begin van dit jaar- meer dan 11)00 fabrikanten met 20.000 perso nen werkzaam waren, terwijl dat aantal titans niet meer dan de helft bedraagt. Dit is te wij ten aan de groote hoeveelheden Duitsch speel goed,, die ingevoerd zijn. De tabriiramen wen- schen dat legen die „dumping" maatregelen zuhen worden genomen. TWEE MINUTEN RUST. De Koning van Engeland heeft het advTes van het kabinet goedgekeurd om op den jaar dag van den wapenstilstand, a.s. Donderdag, net geheele zaken- en verkeersleven om eti uur 's ochtends gedurende twee minui a te doen stilstaan. PE'l LüERA TEN VAL GEBRACHT. Het West-Oelrrajiensche pers-agentscnap meldt uit Lemberg, dat generaal Pablenko den oppereommandant van de strijdkrachten der Je<vrajiensche volksrepubliek, Petloera, ten val heelt gebracht en zichzelf tot militair dictator over de Oekraine heeft uitgeroepen. Verder loopt het gerucht, dat Petloera is gevangen ge nomen. Generaal Pablenko moet zich ter be- sctiikking hebben gesteld van den betman Sko ropadski, DE KABINETSCRISIS IN BELGIë. Volgens de „Nation Beige" wil Vandervelde met alle geweld Delacroix aangewezen zien als iormaleur van het nieuwe kabinet. Het blad heelt een aantal personen uit alle politieke kringen ondervraagd en allen zijn bet er over eens om ztcli te verzetten, niet tegen Delacroix zeil, wel tegen het opdringen van een canüidaat door Vandervelde. Tegen de fi- nancieele en buitenlandsche politiek van Dela croix zal overigens, meent het blad bet land tenslotte toch in verzet komen, al is dit land nog zoo traag om zich te verontrusten. Naar het te Brussel heet zouden Delacroix en Vandervelde het eens zijo om den militairen diensttijd te beperken en de alliantie met Frank rijk te saboleeren. POLEN EN DE KLEINE ENTENTE. Draadloos wordt uit Parijs geseind, dat de „l etups" verklaringen publiceert van minister lapieha over het Poolsche standpunt len opzichte an de kleine Entente. Deze Entente, zeide hij, iteft lot doel de bestaande verdragen van Ver sailles, Trianon, St. Germain en Sèvres te waar borgen. Ons inleresseeren twee verdragen, dal an Versailles, en dat van Riga. Elke combinatie, vvelke deze beide verdragen zou versterken, zoc ,oor ons werkelijke waarde heben. Wil de ntente waarborgen bieden voor het verdrag van liga, dan moet zij gesloten worden tussctien do .rokken landen, die van de handhaving ces .er e5senlieele punten van hun -overeenxomié ■villen maken. Van de vier verdragen, ten op zichte waarvan de kleine Entente is geïnteres seerd, is Polen dit alleen teil opzichte van dar, van Versailles. Natuurlijk is de handhaving var Jen vrede in het algemeen hel belang van de ge- ueele wereld, maar voor ons is het verdrag ran Riga toch in de allereerste plaats van belang. Wij zouden derhalve weuschen, dat elke toenadering lot andere mogendheden tot doel heelt handha ving van de verdragen van Versailles en Riga. Daartoe is noodig, of wel dat de contracleercnda partijen belang erbij hebben den iiuidigen stand van zaken te handhaven,ook ten opzichte van Sovjet-Rusland, of wel dat zij, in vuil voor de waarborgen welke wij hun zullen geven voor de verdragen, waarbij wij niet rechtstreeks betrok ken zijn, ons het verdrag waarborgen, waarbij zij op hun beurt geen rechlslreeksch belang heb ben. Er bestaat mogelijkheid, dat men het een» wordt, maat er zijn nog geen bepaalde gromt» slagen voor een overeenkomst. EEN LNGELSCHE RLJKSCONFERENTIE VOOT DE VOLKENBONDSVERGADERING. Op uilnoodiging van Lloyd George had Vrijdaf iu liet Lagerhuis een bijeenkomst plaats van dó verschillende Brilsche delegaties voor de aan» staande vergadering van den Volkenbond t( Genèvc, met het doel, een bespreking te wijder aan de vraagstukken, die aan de orde zullen konten. Behalve de voornaamste Engelsche minis* Iers waren vertegenwoordigers aanwezig van Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrikt en Britsch-lndië. Lloyd George hield een redevoo ring van drie kwartier, waarin hij zich kortelijft met do voornaamste vraagstukken bezighield. Gisteren kwamen de gedelegeerden wederou, hijeen. SEBIENGOE BUITEHL BERICHTEN, DE ONTWRICHTING VAN DE ENGELSCHE INDUSTRIE. Op het oogenblik is in Engeland een Beweging gaande, die ei bij den koning op aandringt om, m overleg met zijn ministers, een „vredeseonfe rentte bijeen te roepen, die middelen zou bera men om te ontkomen aan den gevaarlijken toe stand van chronische ontwrichting (door arbeids- eonllicten, uilsluitingen,, enz. Red.) van de Engel sche industrie. Deze bewegmg wordt ondersteund door overheidspersonen, voorname werkgevers en arbeidersleiders te Londen, Dublin, Bellast, Birmingham, Newcastle, Budtord, Leeds, Leices- ter, Liverpool en Dundee. Stemmen gaan op tegen het betrekken van den persoon van dep oiling in deze aangelegenheid. De commissie van herstel heeft de Oosten- rijksche regeering doen weten dat deze op een andere wijze aan geld moet trachten te komen voor ze er toe overgaat de gobelins te verpats» clan, om graan uit het buitenland te verkrijgen indien liet verpanden van deze kunstvoorwerpen niet vermeden kan worden, moeten te voren alk voorwaarden worden vastgesteld. Volgens een mededeeiing aan het stedelijk bestuur van Dusseidorf gedaan, heeft na het op heffen van de vleesch-rantsoeneering, het slach ten van vee van alle soorten, zoo'n omvang aan genomen, dat-de veestapel zeer snel vermindert Dientengevolge overweegt de regeering de wen- schelijkheid van het opnieuw invoeren der rant soeneeritig. De metaalbewerkersstaking m Bareelt ua it 19). „Ja, kind, wat wil je?" was de op ruwen non gesprokc* wedervraag. „Mag ik u nog tens spreken?" „Ja, maar ja picet niet zoo zeuren, zeg duidelijk en dadelijk waar het op staat, of is 't weer over d,e ziekelijke ideeën, dié vervloekte dwaasheden? Is het daarover?" „Och, vader, noem het toch zoo met, wan neer God uiij roept, om Hem te dienen?" „Wal God roept, d.en je Hem dan niet Wanneer je bij je vader blijft?" „Ik voel, ik weet, vader, dat Hij mij naar de eenzaamheid roept, om in armoede. „En dan drie prachtige villa maar over laten aan ratten en muizen." „Och vader, 't geluk is daarin niet." „Ik wil van dat gezeur over 't klooster Mets meer hooien, neb je dat verstaan En nu. ga wieg. Ik verwacht bezoek. Daar- zal hii zijn." Er was niet gescheld, maar beneden was Jgeprant hoorbaar, „Nog één woord, vader, voordat die njan fconit, u jnoet hem niet vertrouwen, want hij kijkt zoo vaaoch, zoo oegeerrg en sedert hij hier komt, bent u zoo',, zoo veranderd, tk wou, dat hij nooit mcer kwam." „Dag, Laura," zeide de markies nu zeer vriendelijk eu luid, zoodat de waard, die reeds op do trap was, hel kon verstaan, „daar zullen we wel eens nader over spieken." Laura ging met een zucht de kamer uit even stijf knikkende legen den waard, d.e een zeer d.epe buiging voor haar maakte. Toen sloot hij de deur met een greii .el vau binnen dicht, ging op den markies toe en zei: „Nu?" „Niets!" was hel antwoord, „en wat heo jij V „Ik?" aei de waard verschrikt, „ik?" „Ja, ik heb niets; onze coderhoofdman. wi©n ik het werkje had opgedragen, kwam m»et een enveloppe, gebed m ordé, mét het zegel er op, maar hij was open en er was niets in." ..Niets in, en verder op het lijk ook niet? Heelt hij alles wel goed nagezien?" „Ja, dat denk ik wel, hij zei niets dan: bi»r is alles wat ik u brengen kantoen ging hij meteen weer weg. Je weet wél. dat hij gewoomijk nog al kortaf is, vooral den laatsteo tijd." „Ja," zei de waard, „ik vertrouw denman niet volkomen meer, je moest liever eéa an- dar in de geheimen inwijden,'' „Daar ben ik altijd batig voor geweeM. v.ant hoe meer metischeu een geheim wélen, ucé slechter hel bewaard bhjit en stel jc eens voor, dat liet ruchtbaar werd, dat de markies Eianthicen roover is. Maar iets anders heb je de bagage van den man niet onder zocht, d»at had ja vannacht mooi kunnen doen." „Mooi kunnen doen? Ja, als die vervloekte knecht er niet was geweest, maar die ketel sleepte gisteravond, to-en zijn heer niet kwanij, alles naar beneden en bracht het in zijn eigen kamertje." „Wat jammer, dat we dien man zoo gauw uit den weg hebben geruimd, dal had met moeien gebeuren." t Is nog niet erg: als vandaag de jacht is afgeloopen, zuilen we 't lijk opgraven en da kieerea doorzoeken en dan de bagage, then hriedrich, of hoe spreek je dat akelige woord uit. zullen we er wet op uit sturen." „Hij is hier geweest," antwoordde de mar kies, „maar her» je nog nieis van den jacht- -sloe.1 gezien, Q.e natuurlijk niets vindit?" „Neen," zei de waard nadenkend, #en dat is heet vreemd, want ze komen altijd eerst bij mij, orn nog ,wat te gebruiken,. En van morgen is er geen een geweest, zélfs dé politiebeambte niet, die auciers eiken morgén komt. Heb je geen sein afgesproken zi>«t de vlaggen f' „Ja, als ze in 't boscti waren, een rood vVrgje, maar 't waait nog niet." Da markies zag ©ven uit het raam, ging toen naar een bureau, dat in den hoek stond en nam er twee enveloppen uit. „Lijk, daar zijn ze beida, die de jonge graaf bij zich had, is precies ais de andere, maar leeg". Lto waard nam de teege enveloppe en bekeek die, terwijl de markies de pa piertjes uit de andere schudde en ze naar volgorde op tafel legde, tusschen ieder zooveel ruimte latende, dat er nog een tus- schen kon liggen. 'lOen gnig nij op een afstand staan; zag met steeds strakker oogen op de rij papiertjes en riep, óp eens: „ik heb het." „Wat heb je?" aei de waard verschrikt opspringende. „Daar, die letters zijh heel duidelijk als je er telkens twee tussctien voegt staat er, „in den tuin van den waard". „Wat zeg je daar?" krijsckta de waard, op de papiertjes toespringende maar daar hij geen Duitsch verstond, den markiee om hulp aanziende; „Daar staat het: aan 't begin maar wat er verder staat, weet ik niet: ik begrijp ook niet, hoe mij' dat zoo opeens moet njyall'pfl» terwijl ik toch af zoo dikwijls verged8 hW d»* pptepdw» «ewipht Maar 't komt heel goed uit wie i& daar"? Een tik op de deur werd gehooid, dia beiden naar den gesloten grenne! deed zién „Maak open", zei een stem. „Ik dacht, dat je in de kapel zat en vlaggen zoudt hijscken, wat is er, durf ja niet?" antwoordde de markies. inmiddels had de markies al pratende den grendel weggeschoven en de deur geopend, waardoor de onderhooidman der roovers nu binnenkwam. Hij zag ©r heel anders uit dan gewoonlijk; zijn gelaatsuit drukking was vermoeid; maar kalm: af het ruwe had plaats gemaakt voor een stil ten berustenden trek, „Waarom ben je niet in da kapel geble ven? Wat doe je hier?" Dat waren de woorden waarmee hij! bij zijn binnenkomen werd begroet. „Ik zal het u zeggen, markies, het i» voor 't laatst, dat gij mij als roover hebt gezien: ik wil mij zelf aan de politie overgeven, om of een rechtvaardigen dood te sterven voor mijn misdaden, of in de ©enza-a-nm-eid der ge v-angemscei te boétén wat ik aan onschuldige menschen misdeed.' Die marki-es was doodsbleek geworden bij deze woorden, en trad een paar schre den achteruit, terwijl hij een fijnen, hlin- kandeo dolk te vporacidjn frp-k. (biot volgt.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1