R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
DE ERFENIS.
No 262
Dinsdag 9 November 1920
i3e Jaargang
ADVERTENTIEPRIJS t
Verruiming van Gemeentebestuur.
Wat de Fers zegt
BUITENLAND
EElJlLLETOiN.
>V—
i*\S
ABONNEMENTSPRIJS
PER KWARTAAL i 12.—, FRANCO PER POST
MET OE1LLUSTREERD
FRANCO PER POST 250 j p tTAtf ft AT KM AAS Telefoon ADMINISTRATIE 433.
ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER. j OUfeaU HUr ALKMAAK. i eletoon REDACTIE 633.
Verschijnt dagelijks.
VAN 1-5 REOELS I 1.25; ELRE REOEL MEER f 0.23 j
RECLAMES PER REGEL I 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING 10.60
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, f 400.-, f 200.—, f 100—, f 60 f 85.—, f 15.-.
Het dezer dagen verschenen verslag van de
Staatscommissie tot voorbereiding der herzie
ning van de Gemeentewet is een der belangrijk
ste rapporten, welke ooit van 'n dergelijk colle
ge verscnenen zyu. Er worut eu met len om
reünie vaak gesmaald op de staatscommissies
die, langzamerhand onbeperkt in aantal, meest
al jaren nooutg hebben om ue naar opgeurugen
taak te vervullen, die met zetueii met liaur werir
gereed komen op een oogeunbk ,dat bet advies
reeds overnodig is geworuen, ót' wel door den
aard der sameusteiimg en bet streven nuar com
promissen niet veel meer dan een niemand t,„-
.vreüigende tneorie opstellen, wetae worut opge
borgen ut het arobiet van een or anuer depiute
ment.
tiet thans verschenen verslag van do Staats
commissie lot herziening van de gemeentewet
vermeit zich verre boven zuiae uitaoiusten. De
Spoed, waarmee bet omvangtijae welk is alge-
daan uing verbtutiend worueu genoemd, terwijl
de degetijaheid der voorsteden met die snetheiu
.wedijvert.
De laak, welke deze Staatscommissie op ziclt
nam, was ongemeen zwaar. 1 nurnecae s ge
meeniewet van löól immers mag een geniaal
stuk wetgevende aroeid worden genoemd. Nu
na 70 jaar, na een tyuperk van nooit gedachte
ontplooiing van gemeentelijk leven, van opeen
stapeling van bestuursneiiioeiuigeu su ainuiiii
Strabeve zorgen vuor de gemeciil mestuien, kan
men er easel van zeggen, dat de getrokken
grenzen te nauw zijn geworden. Dat eenter nel
geuieenteteven zoo breid e.i zi o lang zieb ouder
die wetsbepanngen ontplooien kan, pieit meei
dan iets anders voor de hechte iiiudamenten
der ouue wet.
Men moet zich even verplaatsen in den tijd van
het midden der vorige eeuw, zieii het veislcten
regenlenslelset van uie dagen voor den geest
roepen, dat in botsing kwant met de burgerlij
ke democratie en de zucht naar votassoaverei-
nileit, den nieuwen geest van ueu toen nieuwen
liju, om te begrijpen, voor wclire moeilijkneden
den wetgever stond, die den invloed van liet
kiezerscorps op het stadsbestuur tot zijn recht
.wilde uoen komen zonder bet centraal gezag iu
bet dagehjkscü bestuur en beheer van hét ge-
nieeiuciijiv huishouden te onacrmijuen. Daar
naast eu dat is misschien de grootste ver
dienste der wet vat) löól eiscule hel Ncder-
lanusclie volkskarakter en de historische proei
onzer steden, dut bet gemeentelijk zeltbcscaik-
kingsreeut zoo stevig mogelijk werd vastgeiegd.
En nu mogen wij op menig ander geoicd
fel gekant zijn tegen ue liberale denkbeelden
van ueu staatsman 'Ihoruecke, aan wiens rèr-
dragenuen invloed het zeaer niet voor een ge
ring deei te wijten is, dat de verdenehjkc begin
selen van bet liberalisme op onzen booent zoo
diep wortel scholen wij willen daarom geen
alnreuk uoen aan zijn grooie. wetgevende tu
lenten, die Item een gemeentewet deden ont
werpen, binnen welker grenzen de steden zien
i zóu breed konden ontwikkelen.
Misschien is wel het grootsle compliment
voor aal werk, dat de thans aan 't woord zijnde
Staatscommissie de grondslagen -van Titor-
becke s arueiil niet allireekt, maar met enkele
uitbreidingen, veranderingen en versterkingen
van het beslaande gebouw meent te kunnen
volstaan.
lerccut heeft de Staatscommissie genieend
haar volle aandacht te moeien wijden aan de
macht van en de verdeeling dier macht lus-
schen den Gemeenteraad, de Wethouders en den
burgemeester. De drie tunclies behoudt zij in
haar schema, maar de iiieu-.ve tijd eischt een
andere verdeeling van werkzaamheden.
De wet van löól heelt nooit kunnen voorzien,
dat de groote sleden een sociale bemoeiing zott-
den kragen, welke een omvang heeil auugeno-
a!s hel werk van een parlement van jaren
terug, dat de Rijkswetgeving met duizenderlei
nieuwe voorschritien zou uitbreiden, voor wel
ker naleving de gemeentebesturen zouden wor
den verantwoordelijk gesleld, speciaal het dage-
lijksch bestuur en in 't bijzonder de burgemees
ter, welke toestand tot zoo velerlei bemoeiingen
en beslommeringen voerde, dat het den schijn
kreeg, alsof de gemeentelijke autonomie een
frase was bij den ondragedijken last, welke
de Rijksregeering op de gemeentebesturen
laadde. En het ergste was, dat het niet bij de
papieren voorschritien en neschikkingen uit den
Haag bleef, maar dat de financiën der gemeen
ten juist niet weinig door die veelheid van
ongevraagde bemoeiingen hopeloos in de war
raakten.
Dat de grenzen der oude gemeentewet voor
dit alles te nauw waren, heelt niemand ooit
kunnen verwonderen. Veeleer mag het bewon
dering weaken, dat die oude bepalingen zóó
soepel waren, dat tot voor kort nog 'n dragelijk
ontwikkeling mogelijk was. Het was de taak dei
Staatscommissie te onderzoeken in hoeverre die
oude grenzen moesten worden uitgezet. Hoe zij
dit heelt gedaan en of die uitzetting te ruim
of te eug lijkt,hopen wij een volgenden keer te
onderzoeken.
of de, van haar geheel afhankelijke amb
tenaren, worden bezoldigd op een wijze, die
hen bij strenge zuinigheid kan behoeden
voor nog verder afglijden van het maat
schappelijk peil, en of wij, postambtenaren
ten opzichte van gelijkwaardige groepen
niet stiefmoederlijk we.den behandeld."
.NU DE oraKING VOORBIJ la.
Het „Tijdschrift voor Posterijen en Telegrafie"
orgaan der vereeniging van directeuren en com
miezen, bevat een „hel Bestuur" geteekend arti
kei onder bovenstaand opschrift.
Eerst herhaalt 't bestuur, dat het iedere staking
van overheidspersoneel onvoorwaardelijk ai-
keurt en verwerpt, onverschillig of die zich aan
dient als proiest, economische ol politieke bewe
ging; dan echter betoogt het, dat dit standpull
oen ambtenaren hel reent gceit en voor directeu
ren als hedrijïlijders den plicht schept, om de
Eegeering te waarschuwen, wanneer zij verslap
in haar zorg voor het slaatspersoneel, dat door
zijn eigenaardige posiiie geen gelijkwaardige par
tij is.
„Het volbrengen van dien plicht door dt
vakleiders is aan de overzijde naar onze
meening, niet steeds voldoende gewaardeerd
en vaak werden wij, de pleitbezorgers van
het personeel, beschouwd als de verwekker
van onrust en ontevredenheid, wanneer wi
uitsluitend dienst deden als veiligheidsklep
.waardoor de le sterk saaingepersle onte
vredenheid ontsnapte en de ketel voor he
springen werd benoed. leder, die de men
schenziel verslaat, weet immers, dat he
hooreri uiten of geschreven zien van wat he
hart beangstigd en den geest verbittert, o,
zictizeif reeds een grooie voldoening en op
luchting is, die dikwijls erger voorkomt."
Het bestuur zegt dan, dat, wat men het ook
verwijten moge, hel aan waarschuwingen zijner
zijds niet ontbroken heefti
„En nu is de crisis er geweest.
Moeten wij opnieuw beginnen en alles op
halen, wat betreft de oorzaken, die tot deze
diep le betreuren oorzaken hebben geleid?
Zullen wij teruggaan naar 19ÜÖ en de ge
schiedenis herhalen tot op het huidige
oogenblik? Naast een opsomming van
onze teleurstellingen, nagaan, welke invloeit
de oorlog heelt uitgeoelend op de mentali
teit van het menschdom en hoe politieke bij
oogmerken de zuivere economische Op
dracht aan commissies voor loonbepaling
vertroebelden?
Wij zien onze laak anders....
Het psychologisch oogenblik voor de ver
zoening is daar; laten wij het benutten!
Het gezag van de regeering eischt, dat het
personeel het eerst de hand uitstrekke. Vat
die hand, en vergeef in dien handdruk aair
lien, die de grens van toelaatbare actie in
koortsige driit een oogenblik overschreden.
Aan ons ambtenaren is het alle krachten
te geven aan onze taak en meer te doen,
dan onzen plicht alleen.
Aan de Uegeering, zorgvuldig na te gaan,
NA DE VERKIEZING IN DE VER. STATEN
De uii-'ag der stemming.
Thans is definitief vastgesteld, dat het nieuwe
Huis van Afgevaardigden als volgt is samenge
steld: Republikeinen 293, Democraten 138, an
dere partijen vier. De Republikeinen winnen 81
zetels.
Een telegram uit New-York aan de „Times
meldt, dat volgens de laafde cijlers Harding de
neschikking heeft over 404 stemmen in het col
rege van kiesmannen tegen Cox 127. De republi-
■teinsche meerderheid in den Senaat is thans 122.
Elihu Root en Harding.
Een telegram uit Marion aan de „Ghicago 1 ri-
nune'' meldt, dat senator Harding, bij het over
wegen van de keuze van zijn toekomstig ministe
rie, Elihu Root reeds heen uitgeschakeld.
Het is een openhaar geheim, zegt het blad,
dat senator Haruing een ongunstigen indruk ge
kregen heeft van het telegram, dat senator Root
uit Londen heeft gezonden op den terugweg uil
den Haag, waar hij de Ver. Staten vertegenwoor
digde bij de stichting van een internationaal hoi
van justitie. Het aandeel, fat hij in deze taak
natri, was een rechtslreeksche erkenning van
een wereldorganisatie, welke de republikeinsche
partij in do presidentscampagne juist bestreed.
Tal van personen in Eujopa en de Ver. Sta
ten, aldus de „Tribune", Lebben verondersteld,
dat senator Root een boogeu post in de nieuwe
regeering zou krijgen, doch er kan met stellig
heid worden verklaard, dat hij noch staatssecre
taris van buitenlandscliezaken tn president
Harding's kabinet, noch gevolmachtigd minister
of hooge commissaris voor de Ver. Staten in
Europeesche aangelegenheden zai worden.
Harding aatt 't werk.
Een bijzondere trein met Harding en zijn ge
zeischap is gisteren naar Bt'ovmsvlRe Texas) ver-
.rokken. Vandaar zou een auto het gezelschap
naar Isabel brengen. Het aanbod van president
vV'ilson om een slagschip ter beschikking van
.larding te stellen, is algeslagen, daar alle schik
.ingen voor de reis reeds waren getroffen.
Naar verluidt heeft Harding reeds met liet
ervullen van zijn verkiezingsbelofte een aan
.ang gemaakt, n.i. om tal van vooraanstaande
personen te raadplegen inzake een nieuwen
,,ond van naties. De lijst van heil, die het eerst
worden geraadpleegd, zal worden bekend ge
maakt na afloop vim de reis.
DE VERJAARDAG VAN DE RUSSISCHE
REVOLUTIE.
De Berlijnschc correspondent van het „Hbl.'
schrijft:
Ter viering van den verjaardag van de Rus-
siscne revolutie hadden de links-onaflvankelijken,
de K. P. D. en de K. A. P. D. Zondag le Bel
lijn een massa-demonstratie in de Luslgarden op
totiw gezet. In twintig openbare vergaderingen,
die over alie stadswijken en de voorsteden ver
deeld waren, werd "s morgens het tliema. „de
Russische revolutie en het Duilsche proleta
riaat" behandeld. Deze vergaderingen dienden
als voorbereiding voor het feest, dat zich des
middags in den Lustgarten zou afspelen.
De geheele opmarsch geschiedde in volkomen
orde en rust en kreeg door de vroobjke wijsjes
der muziekkapellen een burgerlijk cachet; hel
ging er zoo ongeveer toe als bij den opmarsch
der schutters naar den schietwedstrijd te Miin-
ilien, en niet anders dan bij het een of ander
gildefeest geweest zou zijn. Zelfs een algemeen
appèl van de „Kriegersvereine" zou niet rusti
ger en meer volgens het program van stapel
kunnen loopen.
Nieuw was, dat het feest zich onder het lee-
ken van de sovjet-ster afspeelde. De leiders drot
gen banden om den arm met de vijf-pur.lig,
ster van de sovjet-beambten, met als middenslu»
den sikkel en hamer. Ook een origineele sovjet
vlag werd ontplooid. Een jongen in Russisciu
kleeilerdracht, in zoo'n keurig nieuw pak gesto
ken als men er waarschijnlijk in Moskou nie,
gemakkelijk een zou vinden, droeg het nieuwr
embleem.
Hel groote plein tiissclien den Dom, de Spret
eu de „National-Galerie" was stampvol. Na eei.
trompetsignaal zette een koor van honderde.
utannen met ontbloot hoofd een lied in. Daarna
werd van verschillende plaatsen tegelijk de me
nigte toegesproken. Hierop bracht het koor d,
Internationale ten gehoóre, waarvan het laatste
vers door de menigte werd meegezongen. Daar
na ging men uiteen het feest was afgeloopen
Voor tiet paleis werden twee optochten ge
vormd, die groote kransen brachten naar dt
graven der slachtoffers van de Maart-onlusten
en naar FriedriChsfelde, waar speciaal de gra
ven van Liebknecht en Rosa Luxemburg werden
bezocht.
DE STRIJD TEGEN WRANGEL.
Havas meldt 4 November uit Sebastopoi:
Over het geheele front handhaaft het leger
van Wrangei zich met succes in zijn nieuwe
stellingen ondanks de verwoede aanvallen van
üen Vijand. In den rector van Rerekop, benoor
den deze stad, poogden de bolsjewieken tever-
geels het offensief voort te zetten.
De troepen van \v rangel s linkervleugel wis
ten door een serie tegenaanvallen de spoorlijn
in de streek van Novo Alexievska te ontlasten.
De verliezen der rooden zijn ontzaggelijk.
GÜEDKOOPE ÜUTTSGHE GOEDEREN
Een deputatie van de nationale fabrikanten-
vereeiiigiug in Engeland zal den premier gaan
bezoeken eu hem wijzen op hel nadeel dat de
Britsohe industrie lijdt door het feit, dat zul
ke groote hoeveelheden goedkoope Duilsche
artikelen hun weg naar de Engelsche markt
vinden. Zij zullen er op wijzen, dat alleen in
de speelgoed-industrie in het begin van dit jaar-
meer dan 11)00 fabrikanten met 20.000 perso
nen werkzaam waren, terwijl dat aantal titans
niet meer dan de helft bedraagt. Dit is te wij
ten aan de groote hoeveelheden Duitsch speel
goed,, die ingevoerd zijn. De tabriiramen wen-
schen dat legen die „dumping" maatregelen
zuhen worden genomen.
TWEE MINUTEN RUST.
De Koning van Engeland heeft het advTes
van het kabinet goedgekeurd om op den jaar
dag van den wapenstilstand, a.s. Donderdag,
net geheele zaken- en verkeersleven om eti
uur 's ochtends gedurende twee minui a te
doen stilstaan.
PE'l LüERA TEN VAL GEBRACHT.
Het West-Oelrrajiensche pers-agentscnap
meldt uit Lemberg, dat generaal Pablenko den
oppereommandant van de strijdkrachten der
Je<vrajiensche volksrepubliek, Petloera, ten val
heelt gebracht en zichzelf tot militair dictator
over de Oekraine heeft uitgeroepen. Verder
loopt het gerucht, dat Petloera is gevangen ge
nomen. Generaal Pablenko moet zich ter be-
sctiikking hebben gesteld van den betman Sko
ropadski,
DE KABINETSCRISIS IN BELGIë.
Volgens de „Nation Beige" wil Vandervelde
met alle geweld Delacroix aangewezen zien als
iormaleur van het nieuwe kabinet.
Het blad heelt een aantal personen uit alle
politieke kringen ondervraagd en allen zijn bet
er over eens om ztcli te verzetten, niet tegen
Delacroix zeil, wel tegen het opdringen van
een canüidaat door Vandervelde. Tegen de fi-
nancieele en buitenlandsche politiek van Dela
croix zal overigens, meent het blad bet land
tenslotte toch in verzet komen, al is dit land
nog zoo traag om zich te verontrusten.
Naar het te Brussel heet zouden Delacroix en
Vandervelde het eens zijo om den militairen
diensttijd te beperken en de alliantie met Frank
rijk te saboleeren.
POLEN EN DE KLEINE ENTENTE.
Draadloos wordt uit Parijs geseind, dat de
„l etups" verklaringen publiceert van minister
lapieha over het Poolsche standpunt len opzichte
an de kleine Entente. Deze Entente, zeide hij,
iteft lot doel de bestaande verdragen van Ver
sailles, Trianon, St. Germain en Sèvres te waar
borgen. Ons inleresseeren twee verdragen, dal
an Versailles, en dat van Riga. Elke combinatie,
vvelke deze beide verdragen zou versterken, zoc
,oor ons werkelijke waarde heben. Wil de
ntente waarborgen bieden voor het verdrag van
liga, dan moet zij gesloten worden tussctien do
.rokken landen, die van de handhaving ces
.er e5senlieele punten van hun -overeenxomié
■villen maken. Van de vier verdragen, ten op
zichte waarvan de kleine Entente is geïnteres
seerd, is Polen dit alleen teil opzichte van dar,
van Versailles. Natuurlijk is de handhaving var
Jen vrede in het algemeen hel belang van de ge-
ueele wereld, maar voor ons is het verdrag ran
Riga toch in de allereerste plaats van belang. Wij
zouden derhalve weuschen, dat elke toenadering
lot andere mogendheden tot doel heelt handha
ving van de verdragen van Versailles en Riga.
Daartoe is noodig, of wel dat de contracleercnda
partijen belang erbij hebben den iiuidigen stand
van zaken te handhaven,ook ten opzichte van
Sovjet-Rusland, of wel dat zij, in vuil voor de
waarborgen welke wij hun zullen geven voor de
verdragen, waarbij wij niet rechtstreeks betrok
ken zijn, ons het verdrag waarborgen, waarbij
zij op hun beurt geen rechlslreeksch belang heb
ben. Er bestaat mogelijkheid, dat men het een»
wordt, maat er zijn nog geen bepaalde gromt»
slagen voor een overeenkomst.
EEN LNGELSCHE RLJKSCONFERENTIE VOOT
DE VOLKENBONDSVERGADERING.
Op uilnoodiging van Lloyd George had Vrijdaf
iu liet Lagerhuis een bijeenkomst plaats van dó
verschillende Brilsche delegaties voor de aan»
staande vergadering van den Volkenbond t(
Genèvc, met het doel, een bespreking te wijder
aan de vraagstukken, die aan de orde zullen
konten. Behalve de voornaamste Engelsche minis*
Iers waren vertegenwoordigers aanwezig van
Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrikt
en Britsch-lndië. Lloyd George hield een redevoo
ring van drie kwartier, waarin hij zich kortelijft
met do voornaamste vraagstukken bezighield.
Gisteren kwamen de gedelegeerden wederou,
hijeen.
SEBIENGOE BUITEHL BERICHTEN,
DE ONTWRICHTING VAN DE ENGELSCHE
INDUSTRIE.
Op het oogenblik is in Engeland een Beweging
gaande, die ei bij den koning op aandringt om,
m overleg met zijn ministers, een „vredeseonfe
rentte bijeen te roepen, die middelen zou bera
men om te ontkomen aan den gevaarlijken toe
stand van chronische ontwrichting (door arbeids-
eonllicten, uilsluitingen,, enz. Red.) van de Engel
sche industrie. Deze bewegmg wordt ondersteund
door overheidspersonen, voorname werkgevers
en arbeidersleiders te Londen, Dublin, Bellast,
Birmingham, Newcastle, Budtord, Leeds, Leices-
ter, Liverpool en Dundee. Stemmen gaan op
tegen het betrekken van den persoon van dep
oiling in deze aangelegenheid.
De commissie van herstel heeft de Oosten-
rijksche regeering doen weten dat deze op een
andere wijze aan geld moet trachten te komen
voor ze er toe overgaat de gobelins te verpats»
clan, om graan uit het buitenland te verkrijgen
indien liet verpanden van deze kunstvoorwerpen
niet vermeden kan worden, moeten te voren alk
voorwaarden worden vastgesteld.
Volgens een mededeeiing aan het stedelijk
bestuur van Dusseidorf gedaan, heeft na het op
heffen van de vleesch-rantsoeneering, het slach
ten van vee van alle soorten, zoo'n omvang aan
genomen, dat-de veestapel zeer snel vermindert
Dientengevolge overweegt de regeering de wen-
schelijkheid van het opnieuw invoeren der rant
soeneeritig.
De metaalbewerkersstaking m Bareelt ua it
19).
„Ja, kind, wat wil je?" was de op ruwen
non gesprokc* wedervraag.
„Mag ik u nog tens spreken?"
„Ja, maar ja picet niet zoo zeuren, zeg
duidelijk en dadelijk waar het op staat, of
is 't weer over d,e ziekelijke ideeën, dié
vervloekte dwaasheden? Is het daarover?"
„Och, vader, noem het toch zoo met, wan
neer God uiij roept, om Hem te dienen?"
„Wal God roept, d.en je Hem dan niet
Wanneer je bij je vader blijft?"
„Ik voel, ik weet, vader, dat Hij mij naar
de eenzaamheid roept, om in armoede.
„En dan drie prachtige villa maar over
laten aan ratten en muizen."
„Och vader, 't geluk is daarin niet."
„Ik wil van dat gezeur over 't klooster
Mets meer hooien, neb je dat verstaan En nu.
ga wieg. Ik verwacht bezoek. Daar- zal hii
zijn."
Er was niet gescheld, maar beneden was
Jgeprant hoorbaar,
„Nog één woord, vader, voordat die njan
fconit, u jnoet hem niet vertrouwen, want
hij kijkt zoo vaaoch, zoo oegeerrg en sedert
hij hier komt, bent u zoo',, zoo veranderd,
tk wou, dat hij nooit mcer kwam."
„Dag, Laura," zeide de markies nu zeer
vriendelijk eu luid, zoodat de waard, die reeds
op do trap was, hel kon verstaan, „daar
zullen we wel eens nader over spieken."
Laura ging met een zucht de kamer uit
even stijf knikkende legen den waard, d.e
een zeer d.epe buiging voor haar maakte.
Toen sloot hij de deur met een greii .el vau
binnen dicht, ging op den markies toe en
zei: „Nu?"
„Niets!" was hel antwoord, „en wat heo
jij V
„Ik?" aei de waard verschrikt, „ik?"
„Ja, ik heb niets; onze coderhoofdman.
wi©n ik het werkje had opgedragen, kwam
m»et een enveloppe, gebed m ordé, mét het
zegel er op, maar hij was open en er was
niets in."
..Niets in, en verder op het lijk ook niet?
Heelt hij alles wel goed nagezien?"
„Ja, dat denk ik wel, hij zei niets dan:
bi»r is alles wat ik u brengen kantoen
ging hij meteen weer weg. Je weet wél. dat
hij gewoomijk nog al kortaf is, vooral den
laatsteo tijd."
„Ja," zei de waard, „ik vertrouw denman
niet volkomen meer, je moest liever eéa an-
dar in de geheimen inwijden,''
„Daar ben ik altijd batig voor geweeM. v.ant
hoe meer metischeu een geheim wélen, ucé
slechter hel bewaard bhjit en stel jc eens voor,
dat liet ruchtbaar werd, dat de markies
Eianthicen roover is. Maar iets anders
heb je de bagage van den man niet onder
zocht, d»at had ja vannacht mooi kunnen
doen."
„Mooi kunnen doen? Ja, als die vervloekte
knecht er niet was geweest, maar die ketel
sleepte gisteravond, to-en zijn heer niet kwanij,
alles naar beneden en bracht het in zijn eigen
kamertje."
„Wat jammer, dat we dien man zoo gauw
uit den weg hebben geruimd, dal had met
moeien gebeuren."
t Is nog niet erg: als vandaag de jacht
is afgeloopen, zuilen we 't lijk opgraven en
da kieerea doorzoeken en dan de bagage,
then hriedrich, of hoe spreek je dat akelige
woord uit. zullen we er wet op uit sturen."
„Hij is hier geweest," antwoordde de mar
kies, „maar her» je nog nieis van den jacht-
-sloe.1 gezien, Q.e natuurlijk niets vindit?"
„Neen," zei de waard nadenkend, #en dat
is heet vreemd, want ze komen altijd eerst
bij mij, orn nog ,wat te gebruiken,. En van
morgen is er geen een geweest, zélfs dé
politiebeambte niet, die auciers eiken morgén
komt. Heb je geen sein afgesproken zi>«t de
vlaggen f'
„Ja, als ze in 't boscti waren, een rood
vVrgje, maar 't waait nog niet."
Da markies zag ©ven uit het raam, ging
toen naar een bureau, dat in den hoek
stond en nam er twee enveloppen uit.
„Lijk, daar zijn ze beida, die de jonge
graaf bij zich had, is precies ais de
andere, maar leeg".
Lto waard nam de teege enveloppe en
bekeek die, terwijl de markies de pa
piertjes uit de andere schudde en ze naar
volgorde op tafel legde, tusschen ieder
zooveel ruimte latende, dat er nog een tus-
schen kon liggen.
'lOen gnig nij op een afstand staan;
zag met steeds strakker oogen op de rij
papiertjes en riep, óp eens: „ik heb het."
„Wat heb je?" aei de waard verschrikt
opspringende.
„Daar, die letters zijh heel duidelijk
als je er telkens twee tussctien voegt
staat er, „in den tuin van den waard".
„Wat zeg je daar?" krijsckta de waard,
op de papiertjes toespringende maar daar
hij geen Duitsch verstond, den markiee
om hulp aanziende;
„Daar staat het: aan 't begin maar wat
er verder staat, weet ik niet: ik begrijp
ook niet, hoe mij' dat zoo opeens moet
njyall'pfl» terwijl ik toch af zoo dikwijls
verged8 hW d»* pptepdw» «ewipht
Maar 't komt heel goed uit wie i&
daar"?
Een tik op de deur werd gehooid, dia
beiden naar den gesloten grenne! deed zién
„Maak open", zei een stem.
„Ik dacht, dat je in de kapel zat en
vlaggen zoudt hijscken, wat is er, durf ja
niet?" antwoordde de markies.
inmiddels had de markies al pratende
den grendel weggeschoven en de deur
geopend, waardoor de onderhooidman der
roovers nu binnenkwam. Hij zag ©r heel
anders uit dan gewoonlijk; zijn gelaatsuit
drukking was vermoeid; maar kalm: af
het ruwe had plaats gemaakt voor een stil
ten berustenden trek,
„Waarom ben je niet in da kapel geble
ven? Wat doe je hier?"
Dat waren de woorden waarmee hij!
bij zijn binnenkomen werd begroet.
„Ik zal het u zeggen, markies, het i»
voor 't laatst, dat gij mij als roover hebt
gezien: ik wil mij zelf aan de politie
overgeven, om of een rechtvaardigen dood
te sterven voor mijn misdaden, of in de
©enza-a-nm-eid der ge v-angemscei te boétén
wat ik aan onschuldige menschen misdeed.'
Die marki-es was doodsbleek geworden
bij deze woorden, en trad een paar schre
den achteruit, terwijl hij een fijnen, hlin-
kandeo dolk te vporacidjn frp-k. (biot volgt.)