:aux
is,
r-k. nieuws- en advertentieblad voor noord-holland
aat 42.
ohoff.
No. 273
Maandag 22 November 1920.
3le Jaargang
mid en.
HGEN.
IEAUX
be
In
iuze.
srss Kee-
liehouc
en staat
ts
lar
abonnementsprijs:
advertentieprijs
Scheidingslijnen.
Wat de Hers zegt
BUI 1 HiNLAiNO
PhUlLLi'.T >N
De Erfgename van den
[vfjes.
ekjes.
■fes, Tafel-
1'afelzeilen,
itbeweging,
j)or een
longens
eurmulsen
leviot Broekjes,
an, is voor
atdeelingen
ÜN PK1JS.
•k
PER KU/ARTAAL i 12.—FRANCO P£R KIST f 2.50
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAOSBLAD f 0.50 HOOGER,
Verschijnt dagelijks.
Bureau HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: K's,™f431
VAN 1—5 REGELS I 1.25; ELKE REQEL MEER f 0.23'
RECLAMES PER REOEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING fO.M
Aan all» abonné's wordt ep aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.f 400. -t 200.—, f 100—, f 60 f 35.—, f 15.—.
Hel te geÓD gewoonte, dat er bij de behan
deling van de Slaulsbegrooling in de Tweede Ka
mer aan bet begin van bel derde jaar eener re-
geeringbpenode een groot politiek debat wordt
opgezet. Hal men er zich in de afgeioopen we
ken toch aan schuldig heelt gemaakt, benoeit,
in dezen abnonnalen lijd, niet te verwonderen.
Toch heelt deze politieke schermutseling ten
opzichte van een punt, dal ons geheele volk zou
inleresseeien, n.m. hel economische herstel, niet
tot die resultaten geleid, dal wij er alzouderlijk de
aandacht voor zouden vragen. Maar er is een
anaere, minder Lastbare, maar niet minder be
langrijke zaak, die opnieuw de partijen tegen
over elkander in het harnas joeg eu die onze
belangstelling overwaard is, n.m. deze: heelt een
christelijke regeeringspoliliek in ons land voor
de naaste loeaomsl nog reden van beslaan?
Hat deze vraag gesteld werd, beboetl ons niet
te verwonderen.
Voor wie niet daadwerkelijk het chrislelijk-
poliiieke leven meeieeicle, moest het de laatste
jaren wel dtn schijn hebben, alsol de samen
hang der rechlsche partijea minder hecht was
geworden. Mr. l'reub zei het dezer dagen in de
Kamer vei tolkte daarmee de meening van een
groot ue-Ci van liet Nederlandsche volk: Nu de
schoolstrijd is uitgevochten heelt hel cement dei
christelijke partijen plaats gemaakt voor gewone
mortel
Men ziet verder een ministerie, waarin eenigc
leden tuc bij geen der kerkelijke partijen zijn
aangesloten; men ontwaart meeningsverschil op
onderdeden van sociale politiek, over slaatssub
sidis aan t tooneel en dergelijke lussciien de
Vertegenwoordigers der christelijke partijen. Men
ziet het Ministerie in zijn scherpslen vorm oplre
des* legen revolutiemakers en overigens zijn
Voornaamste kraeiil ontplooien op economisch
gebied, voor arbeidswetgeving, woningbouw en
onacrwa sverbetering en vraagt: Wat is tiet spe
eiiiek christelijke in al die dingen?
Maar er was nog een andere reden, waarom
.Woordvoerders der linkerzijde de oude, christe
lijke coalitie uit elkander trachtten te redeuee
ren. Er bestaat ook in de politiek jalouzie. Die
christelijke eenheid is ai sinds lang velen een.
doorn in het oog en wordt hun een ergernis,
hu de versplintering ter linkerzijde zoo grool is
geworden, dat die christelijke partijen, zeiis
Wanneer zij geen volstrekte meerderheid hij de
stembus behalen, toch het roer van slaat in
handen moeten nemen, wil er een regeering zijn»
Vandaar de onderscheidene pogingen om dat
recldsche blok uit elkander te staan: de een,
de heer Treub, tracht alle politici van liberale
huize weer onder één vaandei te vereenigen
Zou hem dal lukken, dan nog ware zijn troepje
te zwak om tiet regeeringskasteel te veroveren
Vandaar moet er komen „een nieuwe groepee
ring". tJel gaat nu niet meer 011» de vraag, bij
welke kerk men is aangesloten, aldus mr. Treub.
maar of men is voor of tegen de ontwikke
ling der persoonlijke vrijheid, voor oL tegen
Socialisme en communisme.
Men ziet hel, een aanlokkelijkp scheidings
lijn vuur de rechterzijde: met de liberalen hel
socialisme bestrijden.
Jampier voor den leider van den Economi
schen Bond, dal de hem geestelijk nabestaande
heer mr. Marchaiit onverbiddelijk op zijn zeli
standigheid bleel staan en een andere schei
dingslijn wilde trekken, n.m. van economische
overlieerschiiig en economische democratie.
Ln de heer Schaper speelde weer den socia-
listischeu lokvink door de scheiding „Christus
of Mar* al te wijzen. De strijd om den acht
urendag zou geloond hebben, dal de arbeiders,
ook de socialistische, niet materialistisch zijn.
maar aan verbetering der wereld werken en uil
idealistische motieven handelen
Krachtiger dan ooit, zijn van den kant der
rechterzijde deze pogingen, om de christelijke
coalitie dood te verklaren, verijdeld. En het zal
voor de belagers der rechtsche coalitie een
groote teleurstelling zijn geweest, dat deze be
strijding kwam van den kant der grootste en
machtigste der rechtsche partijen, van de Ka
tholieke. Aan de deur. der Roomsche partij zijn
immers al zoo dikwijls pogingen gedaan, om de
„democraten" uit huis le lokken, om te helpen
aan een andere parlijgroepeering.
Reeds mr. Aalberse moest tien jaren geleden,
nog als Kamerlid, openlijk den zelfden mr.
Marchant aan het verstand brengen, dut liij geen
kans had voor een afzonderlijke partij van vr«,
zinuigen en Katholieke democraten. En sinds,
Lol dezen dag toe, zijn die pogingen herhaald.
Daarom deed het goed, dat nu in do afgeioo
pen week niet minder dan drie leden der Ka
tholieke partij, de leider, dr. Notens, en de hee
ren Hermans en Kuiper met kiem en kracht heb
beu" betoogd: dal de coalitie hechter is dan ooit
en dat er nooit meer aanleiding was voor een
samengaan van alle christelijke polilici dan in
ut ze dagen.
He sympathieke voorman der Roomsche ar
bciders, Henri Hermans, herinnerde er zoo juist
aan, d^it Troelstra zeil in 1915, na het uitbreken
van den wereldoorlog, heeft toegegeven, dat de
grondslag van het socialisme, het historische
materialisme, niet bevredigend is ter verklaring
van de diepere roerselen van d»_s menschen ziel
Hieruit volgt vanzelf het recht van bestaan
>ier christelijke arbeidersbeweging. Want de niet
\h ris lelijke arbeidersbeweging sielt alleen mate
rieele motieven op den voorgrond en dat moet
aoodzakelijk op diepe teleurstelling liitioopen.
omdat alle malerieeie wcnschen toch niet be
vredigd kunnen worden.
De armoede in bet socialisme komt dan ook
in deze dagen, nu lahgzaniertiand de verarminj
dei maatschappij begint naar voren te komen,
iioe langer hoe meer uit. Terwijl de roode lei
ders hun hunkerenden volgelingen de onbegrepen
leus van „socialisatie" voorhouden, gaat de
katholieke partij voort jyerder le houwen op hei
allijd beleden beginsel, dal werkgever en werk
nemer geen tegenstrijdige maar gemeenschap
pelijke belangen hebben, dat er een solidaris-
ine bestaal, waarop de thans uiteengeslagen
wereld opnieuw moet worden opgebouwd. Ach
ter dit beginsel staat heel het christelijk volk;
wie aan de verwezenlijking daarvan wil mee
werken, is welkom; maar wie het christenleger
tracht te verdeelen, zal slooten ,op een bron
zen muur.
DE SALAiUELKüNG DER ONL)ErtWiJzc.RS
,,'t Spreekt wel van zelf, dat niemand der col
lega's den 17en Nov. 1920 als éen blijden dag in
zijn leven zal aanleekenen", scnrijlt het „Katho
liek Schoolblad"*
„De ontevredenheid in vele kringen blijft
wordt grooler en waar ze niet was, komt
ze bijna zeker.
Een ding hopen we: dat de onderwijzers
meer verantwoordelijkheidsgevoel zullen blij
ken te bezitten dan degenen, die de „te
leurstelling" op hun geweien hebben.
Plicht boven alles!
Plicht jegens ons werk, onze leerlingen,
jegens de ouders, die ons hun kinderen toe
vertrouwden.
Maar ook plicht jegens ons zeiven!
Salarisaclie, waarvan we hoopten jiu dan
toch eindelijk verlost te worden, moet voor
op blijven staan.
Er mag niet worden gerust vóór aan onze
door ieder weldenkende rechtmatig gevon
den, wcnschen is voldaan.
Toen in den crisistijd honderden millioe-
nen voor leger en viool moesten worden
•gevoteerd, kwamen ze er en niemand zei:
We kunnen die sommen niet voldoen.
Nu een groot volksbelang goed onder
wijs op het spel staat moeten de gelden
er komen.
't Zal niemand verwonderen, dat in de
Tweede Kamer Ossendorp zal Interpelleeren.
We verwachten van de Rechlsche Kamer-
groepen een krachtige houding!
Toen in 't voorjaar bekend werd, dat de
Minister van O., K. en W. bij K. B. onze
salarissen wilde regeLen, hebben sommigen
dat toegejuicht.
Hij deed dit, zoo zei Z. Exc., op verlan
gen der onderwijzers.
Maar 't zal met worden tegengesproken
als wij beweren, dat de Tweede Kamer eeu
betere regeling zou hebben gestemd dan ons
nu wordt gegeven.
Onze hoop is nu gevestigd op onze
krachtdadige actie en op 't werk'der Twee
de Kamer.
Want 'wat ons nu wordt gegeven, is be
neden alles.
Wil niet het gansche L. O. worden ont
wricht, wil niet het werk van Min. de Vis
ser, door ReciiLsch Nederland dankbaar be
jubeld, worden te niet gedaan, dan moet de
datum 17 November 1920 worden gevolg
door een anderen.
Dan moeien de cijfers minstens 1000 de
hoogte in.
Salaritfuclie blijft het parool!"
HET SPOOR W EH K LACHTEN BOEK
„Wie redt ons uit de ellende??' vraagt de
,.Resb.'\ naar aanleiding van den regen van
Machten, die dagelijks de kolommen der dag
bladen vullen over beneden peil staand spoor
wegverkeer.
„Er zijn er, die al in de richting van
Staatsexploitatie adviseeren. 't Zou wel
wat mal zijn, als alleen om de vertragingen
van stelsel zou veranderd worden, maar, w
moeien erkennen, veel er tegen hebben we
niet. Overheidsexpibilalie van bedrijven
staat wel niet bepaald in gunsligen roep,
maai slechter dar; het nu gaat zouden
.Staatsambtenaren liét toch ook wel niet
doen. En duurder ook al niet.
intusschen, 't is waarlijk geen wonder,
dat de menschen zich gaan ai vragen, of de
heeren spoorwegbeambten van den Socialis-
tischen Bond ook teniet reeds bezig zijn
hun bedreiging van onlangs, aangaande lij
delijk verzet, toe te passen. De dienst is
er slecht genoeg voor. Als die onderstelling
van velen bewaarheid wordt, dan zal die
Bond ondervinden, dat de sympathie van het
Nederlandsche volk die voor SociaiisL
sciie organisaties toch al het vriespunt na
dert elders geplaatst wordt."
Daar kunnen ook andere oorzaken zijn. Er
is reeds op gewezen, dat de machinisten van
Staatsspoor en Hollandsche spoor tnans door
elkaar gebruikt worden, zoodal ze geen vaste
route airijdeu. Dal moet ontegenzeggelijk niet
bevorderlijk zijn aan de goede functioneering
van den dienst.
„Maar, gelet op vroegere verklaringen
van hoogerhand, vragen we ons af, of de
groote oorzaak der ellende niet is hel ver
keerde uitgangspunt der directie. Men herin
nert zich, dat in de oorlogsjaren alles ge
daan werd, om het reizigersverkeer le be
perken; daar zat toen niets anders op, om
dat er geen kolen waren. Men weet, ook ui
de verklaringen van dezen zomer betreffen
de liet fielsenvervoer,. dat de-<Jireclie toen
nog steeds droomde van.... beperking, als
het beste middel om de fietsen vervoerd te
krijgen. We onderstellen, dat die beperkings
manie nog steeds woedt op de Spoorbu-
reaux. En inderdaad, dat eeuwige te laat ko-
_tnen, aansluiting missen en onberekenbaar
reizen is het beste middel, om allen lust tol
reizen te benemen en alleen op reis te
gaan als het dringend uoodig is."
De directie zou aldus wel haar doel bereiken,
maar of ons Yolk daar maar koelbloedig toe
schouwer bij zou blijven, betwijfelen we toch.
De sporen zijn er locli heusch niet om hel
reizigersverkeer te beperken....
D£ VcriüAUc..li\lu VA.i Uz.nl
Uil Oeiieve woriieu dagelijks uitvoerige rede
voeringen overgeseind, door verschillende geue-
iegeeruen over allerlei onderwerpen uitgebracht.
Wij zullen er het voornaamste van samenvatten.
Het vruuystuk der ontwapening.
In de vergadering van Zaterdag heelt de Bel
gisclie algevuurdigde La Fontaine gezegd, dut
inkrimping van de bewapening een teveuskwes
tic voor de wereld was, aangezien het militai
risme thans meer verslindt dun voorheen. Lr
moest .een internationaal leger komen inplaals
van liet nationale inihlairisuie. Het is heel ge
makkelijk om dit internationale leger te vormen
Ier redding van Armenië en de Volkenbond
zou eeu maciilige moreele kracht verkrijgen, als
nij zou besluiten lot een dergelijke actie.
Bij de voortzetting van de vergadering werd,
met betrekking lot de inkrimping van de be
wapening nog gezegd, dat men den volkeren
moest voorbonden, dat het uur der ontwape
ning nog niet heelt geslagen. De opstellers van
net verdrag van Parijs hebben dat volkomen
ltgrepen aangezien in de daarop betrekking heb
bende artikelen slechts sprake is van inkrim
ping van de bewapeningen, die ouder een maxi
mum belmoren te blijven.
Roweil, de Lanadeesclie algevuardigde, noemde
als hoofddoel van den Volkenbond het verhin
deren van oorlogen- in den toekomst. De ver-
dceling van de grondstoffen is een binnenland-
sche kwestie, die elk volk voor zich heeft op
le lossen.
De internationale verdragen,
Ten slotte sprak de Zwitsersche gedelegeerde
Molla. Deze verlangde, dal een commissie zou
onderzoeken, welke de verhouding tusschen den
Volkenbond, den Volkenbondsraad en de Alge-
meene Vergadering van den Volkenbond zon
zijn. Ook moet worden beslist, welke houding de
Volkenbond dient in te nemen tegenover de sta
len, die liet Volkenbondsverdrag niet hebben
onderleekend, Zwitserland hoopt, dat bij hel
toepassen van het verdrag, dat de Volkenbond
moei uitvoeren, in den geest van rechtvaardig
heid en van onpartijdigheid zal worden gehan
deld. Dit is vooral noodzakelijk waar het landen
geldt, die nog niet lot den Voikenbond behooreu.
..iolla besprak dan de noodzakelijkheid, 0111 alle
verdragen op het secretariaat van den Volken
Pond te doen regislreeren en verklaarde, dat
Zwitserland de groolsle waarde heclille aan de
publicalie der verdragen. Met den Volkenbond
moest het tijdperk van de niet-gehcime diploma
de worden ingeluid. Alle verdragen, die lus
s- hen verschillende leden van den bond worden
gesloten, zouden in bun geheel aan het seerela
riaal ter publicatie moeien worden medegedeeld.
Met voldoening wees spr. er op. dat van le 9
verdragen, die tot nu loe aan het secretariaat
Ier registratie zijn ingediend, 5 van Zwitserland
afkomstig zijn.
Zwitserland slcunt den ciscli van Lord Roberl
Cecil betreffende de noodzakelijke interventie
van den Volkenbond lot redding van het Ar-
nicensche volk.
De toelating der Centraler..
Met ..Journal de tienèvc" verneemt uit de bes
te bron, dat de Japansche delegatie nauwkeu
rige. instructies heelt ontvangen, om, ingeval -Je
Aig. Vc-rg. van den Volkenbond zich mochl heb
ben uit te spreken over de al- of niel-toeiating
van Duilschland tot den Bond, voorbehoud te
maken en het Fransche standpunt te steunen.
Branting stemt in met de weigering van
Frankrijk 0111 Duilscliland toe te talen, voor
het zijn verplichtingen is begonnen uil te voe
ren. Dok 'de Australische delegalie staat ver-
aioedehjk aan den kunt van Frankrijk.
Indien het tol een stemming over loelaling van
Duilschland mocht komen, zal Duilscliland, be-
ualve op Lord houerl Cecil, waarschijnlijk slechls
aunucn rekenen op de stemmen van Noorwe
gen, Nederland, Argenlinie en Spanje. Meer dan
.0 delegaties zullen daarenlegen mei Frankrijk
•ëgen loelaling stemmen.
Anuers slaat hel met Uoslenrijk eu Bulgarije,
die in oiiicieele brieven om loelaling hebben ge
vraagd, Deze twee landen zijn reeds begonnen
nun verplichtingen uil le voeren en hebben
„ewijzen van huil goede Irouw gegeven. De al-
geuieene opinie is uerualve voor inwilliging van
nel verzoek tot loelaling. Men vcrwaeiit slechts
eunigen tegensumd van den kant van Grieken
land en Zuid-Slavië.
Een' protest van Duilschland.
Duilschland heca eeu oificieele prolesluola
aan den Volkenbond gezonden, waarin het ver
klaart dat ue geallieeruen hun verbintenissen
niet zijn uageaomen ten aanzien van de bepalin
gen in hel verdrag van Versailles, welae de
verdeelmg der Duiisclie koloniën eu mandaten
oetreiieu. Daar Duilschland het VoUennondver-
drag heelt onderleekend, meende hel, dut het
in den Volaeuhoud zou woruen opgenomen eu
mitsdien aan ue verdeehug der manualen deel
zou nemen. Nu dal niet is gebeurd aent Duilscll
land zich niel langer gehouden aan de bepa
ling, volgens welke hel zijn koloniën heeft uit
geleverd.
De no la besluit met bet belong, dat de be
schikking over de Duilsche koloniën uiet thuis
hoort, bij degenen, die ze up liet oogenblik be-
iieeien, noch bij den Volkenbond.
b'ransche Intriguest
Berichlen uit Genève gewagen van hel stre«
ven der F'rausche delegalie om de Algemeene
Vergadering van den Volkenhond het hereiken
van positieve resultaten te bemoeilijken en
sleclils he luiten loe te slaan, die den Volken
bond lot een werktuig der l'ransche poliliek
maken.
DE GRIEKSCHE REGEERINGSCR1SIS.
De Daily Telegraph meldt, dat Paul Canibon,
de Fransche gezant te Londen, een belangrijk
bezoek aan het Engelscb ministerie van buiten-
landsche zaken heeft gebracht, om het ant
woord van zijn regeering mede te deelen op
vragen van Engeland nopens Frankrijk's weu-
scneu ten aanzien van de crisis in Griekenland
en hare mogelijke gevolgen.
Voor zoover lot nog toe bekend is, zegt het
blad, is hel F'rausche standpunt in deze kwestie
het volgende:
lo. dut m enKonstantijn's persoonlijk herstel
niel kan dulden en dat, indien zulk een gevaar
werkelijk ophanden is, men Griekenland moet
waarschuwen, dat dan niet langer vriendschap
pelijke betrekkingen kunnen beslaan tusschen
Griekenland en de geallieerden in het Westen.
2o. dat de beklimming van den Grieksclien
Iroon door kroonprins George, die aanbevolen
wordt als een pis aller, door Venizelos zelf, voor
de geallieerden aannemelijk zou zijn behoudens
zekere ■niuislerieele waarborgen.
Verder stelt F'rankrijk voor, dat de Brilscho
en Fransche eersle-minister spoedig een bijeen
komst zullen hebben om den geheelen toestand
in het Naburige- en het Midden-Ooslen te over
zien alsmede de vooruitzichten van de uitvoe
ring van het traclaat van Sèvres, in het licht
van de polilieke veranderingen in Griekenland.
In de Fransche en Britsche kriugen heerscht
de beste verslandhouding, vervolgt het blad,
maar te Londen is men niet geneigd om in
zulk een ingewikkelde en kieschc kwestie een
overijlde beslissing te nemen.
De Daily Express meldt, dat de houding van
Engeland en F'rankrijk in de kweslie van de
opvolging in Griekenland pas bcsli t kan wor
den na liet bijeenkomen van de nieuwe Griek-
schc kamer op Dinsdag.
10.
V'oór een ongeveer achttal maanden
dan, moest ik, daar de verbruikte spiritus
zich aan mij in den vorm van een deli
rium begon te wreken, beueden in het
„camp" ile hulp van den dokter inroepen.
Weill de dukler hielp mij weder op de
versleten beenen, hoewel het hem drie we
ken arbeid en mij een hoop geld kosLte, dal
ik liever aan deu lievelingsdrank van mijne
Indische waschvrouw besteed had Juist was
ik geheel marsch vaardig ooi hier naar den
arbeid terug te keereu, toen Emit Schack
mij iiet roepen en mij verzocht, dewijl hij
wist, dat ik reeds bij smeltovens werkzaam
geweest was, zoolang de plaats van den voor
man in le nemen tot de ter vervanging van
den plotseling overleden opzichter der smelt
ovens aangeuc-raen deskundige zou aange-
anlk'B zijn.
„\V,J i;.,n anders doen dan aan het in
eten vorm tv.a een wensch te kennen ge
geven bevel te gehoorzamen? Ja, zoo
kwam ik bij Ue smeitvverken beneden, voerde
het directe opzicht over de daar aanwezige
arbeiders, wees ieder zijn werk aan en legde
zelf de hand aan waar hét noodig was.
Alle ujt de mijnen komende erlsladiiigeu het.
ik naiuunijk stampen en maakte daarbij in
stilte niijae berekeningen wal de ton van clil
of dat zilvererts ten slotte, nadat het 't
gansche stamp- en scheidingsproces doorloo-
peu had, wel opleveren zou. Daarbij gebeurde
herbijna geregeld, dat mijne sehaLtmgen hon
derden, ja, duizenden te hoog waren, dat
de door den heer Gregory geleverde uit
komsten ver beneden mijne raming' bleven.
„Dit viel den Schack s op, maakte nêm
misnoegd en deed hem aan mijne kunde
twijteien. Dat Jones gewoonlijk juist zoo oor
deelde ais ik, had geen invloed op de ziens
wijze der Schick's. Ook Jones was toon
„maar" een practisch gevormd bergwerker,
wien de hoogesctiooi der theorie even onbe
kend was als mfj. Deze theoretische wijsheid
echter moest mijnheer de superinteudant,
wanneer men ten minste de Schack's en de
gedrukte, in gouden lijsten gezelle en in de
„cahin" van den anaityticus hangende ge-
luigschritten van buiteuiandsche mijn-aca
demiën geloof kon schenken, mei emmers
vol gedronken hebben. .Wanneer ik en Jones
naar ons gevoelen gevraagd zoodra uil een
der groeven weder een nieuwe ertssoort Le
voorschijn gebracht werd, hel bedrag op dui
zend tot zestienduizend duilars per ton ge
schal hadden, kon men er reeds vooraf een
eed op doen, dat de superinteudant met twee-
of driehonderd dollars antwoorden zou."
O'Rourke's pijp was uitgerookt. Hij schoof
ze in den zak van zijn kiel, zag eeue wijl
nadenkend voor zich en ging daarna voorl
„Op zekeren dag ontvangen wij van hier
twee tonnen bijzonder schoon donkerblauw
zilvererls. Het was de opbrengst van een
„pocket" geweest, ongeveer gelijk nan die
waarvan gij bier nog een gedeelte voor u
zieL Geheel soortgelijk erts had ik vroe
ger eens uit eene groeve van Nevada helpen
smelten, en ik wist, dat de opbrengst per
ton over de twee duizend dollars geweesl
was. Zooals gewoonlijk liepen mijne schat-
ling en aie van Gregory over de waar
schijnlijke opbrengst ver uiteen
„Terwijl de beide tonnen bewerkt werden,
hield ik mij meer in het benedengedeelte
van het smettwerk op, waar de superinten
dant met behulp van twee Indianen het laat
ste deel der bewerking, dat der scheiding van
de verkregene edele me falen, het zilver, hét
goud eu bel kwikzilver bewaakte eu de sta
ven, zoodra zij in de vormen afgekoeld wa
ren, ia een door ijzeren wanden beschermde
Immer droeg, waarloe hij alleen toegang nad.
Van de plaats, waar ik stond en voortdu
rend schijnbaar bezig was, nam ik tamelijk
nauwkeurig waar hoe hoog de opbrengst ge
weest was, hoevele slaven zilver en hoevele
met kwikzilver gevulde ilessclien 't good
was dilmaal slechts in hoogst onbeduidend
pruceulgewiclil voorhanden de superinten-
ilant weggebracht had.
„Ja, weggebrachL is wel de juiste uitdruk
king," ging O'Kourke met eene van edele
verontwaardiging trillende slem voort, ,,wanl
loen kor daartop Emil Schack het werk be
zocht en ik hem met Gregory te geinoet ging,
verklaarde de laatste, dat de opbrengst aer
heide tonnen nog niet volkomen vij. honderd
dollars geweest was, terwijl ik met eigen
oogeu hel achtvoudige bedrag aan edele me-
lalen door dé handen van den superinteu
dant had meeneu te zien gaan. ik deelde
dit Emit Scliack in tegenwoordigheid van
Gregory mede. Daar kwam ik van eene mooie
reis! Eer de laatste zijn voorslag nog geneed
uilgesproken had, om de schatkamer ter
stond voor een onderzoek der zaak te ope
nen, meende Emit Schack op smalenden loon:
dat ik blijkbaar nog niet geheel van de
aanvallen van mijn dronkemauswaanzin ge
nezen was; ougetwijtcld deugde de geraasma
kende gang van hel stampwerk nietvoor
mijne zenuwen. Hij ried mij aan, mij on
verwijld ter beschikking van den voortaan
der „Ajiachia" to stellen. üp staanden
voet verliet ik hol werk en belaadde mijn
puny, „Dikkop", denzellden, die Unas in uw
bezit is om naar buis terug* le koeren. De
Schack's waren klaarblijkelijk blind, wilden
blind zijn. Wal ging het mij ook verder
nog aan! Ik had waarlijk genoeg aan liet
eerslc tiasco mijner inmenging in dingen,
die uijj niets aangingen naar Amenkaan-
scho opvatting ten minste.
„Dat ik des namiddags nadat dit voor
gevallen was, matig gedronken had, wii ik
juist niet bezweren. Dit echlor durl ik be
paald verklaren, dat ik niet beschonken ge
noeg was, om in deu laten avond, terwijl
ik in den maneschijn op den rug van mijn
goed dier reeds de heltt van deu weg hier
heen atgelegd had, de gestalte, in weerwil
van alle vermomming, waarin zij gehuld was,
niet te kunnen onderkennen ik zeg de
gestalte, welke ongeveer een kwartmijl voor
mij uitging en met krachtige zweepslagen
een blijkbaar bcpakleu kleinen ezel tot spoed
aauzette. .Slechts ééne dergelijke reuzenge
stalte bestond en beslaat heden nog in een
omtrek van honderd mijlen in deze streek.
(Wordt vervolgd.)