R K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND De Erfgename van Goudzoeker. No 285 Maandag 6 December 1920. 13e Jaargang ABONNEMENTSPRIJS: Verschijnt ringel ij ks. - ADVERTENTIEPRIJS onderwljzerssalarlssen. BUIT KM .AND KhUILLKTON B TT_j "BDB PER KWARTAAL i f2.—, FRANCO PER POST MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 I 2.50 hoooer! I Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: redactie ADMINISTRATIE 433. 633. VAN 1-5 REOELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25 j RECLAMES PER REOEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f 0.6(1 Aan alia abcnné's wordt op aanvraag gratis aan polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.f400.—, f 200.f iöO—f 60—, f35.—, f 15.— Opzettelijk hebben wij een bespreking over de "beslissing der Tweede Kamer op j.l. Woensdag betreffende de ondcrwijzerssalarissen ach- jervvege gelaten lot op heden, omdat wij eer stens de gemoederen na de ondergane teleur stelling wat tot kalmte wilden laten komen en onderwijl wensohten te beluisteren hoe de on derwijzers, vooral de katholieke en christelijke, hei gevallen besluit zouden opnemen. Laten wij beginnen met te constatceren, dal hei onderwijzerscorps als geheel tot nog toe een waardige houding is blijven aannemen, zooals van opvoeders der jeugd mag worden ver wacht. lie gevallen, dat een onderwijzer (nog wel een Katholiek) de Kamerleden op het Bin nenhof uitschold, zijn enkele, sporadische ge vallen, die een corps van 33.000 man niet voor zijn rekening behoaft te nemen. Van georganiseerde dreigementen heeft men rich ua de besiising onthouden en zal men zich naar wij hopen blijven onthouden. Inmiddels kan niet ontkend worden, dat de verbittering blijkens hetgeen ons ter oore kwam, zeer groot is. Wij willen aan de grootte der ondervonden teleurstelling niets afdoen wij voelen ze mee; maar wagen het toch om nu, «enige dagen na het besluit der Kamer, een nuchter woord te spreken lot onze onderwij zers en ook lot hen, die hun lot in handen hebben of daarop invloed kunnen uitoefenen. In de jongste satarishistorie der onderwijzers jnoet o-i. tweeërlei worden onderscheiden n.m. Zen malerieele en een psychologische kant. Eigenlijk zit in iedere georganiseerde salaris- actie een stukje psychologie, waarmee werk gever of overheid geducht rekening heeft te houden. Wie enkel vraagt „met hoeveel kunnen mijn Werknemers behoorlijk rondkomen," kan voor Zijn geweten welJicht vrij uitgaan, verstandig handelt hij niet. Het is den mensch nu eenmaal aigen zijn burgerlijken staal af te meten naar dien van zijn medeburgers, waarmee hij zich op één lijn stelt en daarbij is natuurlijk ieder afzonderlijk en ook iedere groep geneigd, „naar hoven af te ronden." Nu hebben de onderwijzers steeds in den engunstigen toestand verkeerd, dat zij moeilijk te vergelijken waren. Met alle geestelijke wer kers hadden zij dit gemeen, dat de produc tiviteit van hun arbeid nixt direct aanwijsbaar was, niet onmiddellijk onder cijfers le brengen; en als tegenover alle geeslelijke werkers was de maatschappij dan ook altijd tegenover hen schriel en hard. De laatsle jaren vooral kwa men zij in de verdrukking, omdat ook zij eer stens bij het algemeen waarneembaar streven naar verbetering een achterstand hadden in te halen en tegelijkertijd de op de helft vermin derde waarde van hel geld door verdubbeling van hun inkomen moesten trachten goed le maken. Zij zagen dal een werkman, die vöór den oorlog f 12.tot f 14.per week ver diende, het thans gemakkelijk tot f 35,— of f 40,bracht en achtten voor zich een stij ging van inkomen naar een zelfde evenredig heid billijk. Daarbij kwam, dat de mobilisatie en het gebrek aan adminislralieve krachlen de gemeentebesturen tegen elkander deed opbie den in salarieering van ambtenaren; waardoor de onderwijzers, anderen, die zij terecht bun maatschappelijk gelijken of minderen achtten, in bezoldiging verre boven lien zagen uilgaan. Het bezoldigingsbesluit voor ambtenaren en beambten der gemeente Amsterdam, eergister opnieuw gewijzigd, loont dat zonneklaar aan. Daarbij is b.v. een categorie werkers, wier ar beid met f 3500 tot f 5500 wordt gehonoreerd; en wanneer «Ie onderwijzers zggen: wij staan bij die menschen in ontwikkeling niet achter, dan kunnen wij hen geen ongelijkgeven. Maar wat geschiedde? Tegelijkertijd dat het ?eheele onderwijzerscorps van 33.000 man rijkspersoneel wordt, moet een nieuwe salaris schaal worden vaslgesteld; op heizelfde mo ment ook, dat de wet op de gelijkstelling van openbaar en bijzonder onderwijs tot stand komt en de Rijkskas voor enorme uitgaven plaatst. Wanneer de onderwijzer zucht: „maar moeten wij dan weer het kind van de rekening worden!" is zijn verzuchting alleszins verklaar baar, maar het feit is er niet mee weggerede neerd En nu komen wij terug op de niet directe productiviteit van den arbeid. Zeg ons niej: maar het onderwijs, dat hel toekomstig ge slacht vormt, dat de toekomst van heel een volk in de hand heeft is oneindig meer produc tiet dan 't werk van 'n melaalarbeider, een tim merman, een ingenieur, een kleermaker of let terzetter. Wij weten dat natuurlijk en onder schrijven het volkomen. Maar wie de bezoldi ging moet geven, staat vooral in dezen tijd voor de onoplosbare vraag: waar moeten de niillioeiicn vandaan komen? Hel juiste ant woord zou zijn: door de gebruikers van het onderwijs den koslenden prijs le laten betalen. Dan waren wij er aanstonds. Maar iedereen weet, in welke slechte verhouding het school geld staat tot de kosten van het onderwijs. En onze denkbeelden zijn le dien aanzien zóó ver groeid, dat zelfs in deze dagen niemand het uit heeft durven spreken om ook maar in geringe mate dien kant op te gaan. De eenige oplossing, die men aan de hand durfde te doen, was bezuiniging op de onder wijsmiddelen en den schoolbouw. En ook dal klinkt velen al weinig sympathiek. Zoodat de vraag: waar halen wij de millioenen? nog altijd onbeantwoord is, tot schade voornamelijk van de onderwijzers. Want dit is wel onze eindindruk van alle besprekingen over de onderwijzerssularissen van den laatsten tijd, dal men niet weet aan de millioenen te komen. En al doezelde de Minisler van Onderwijs dit geldargument zooveel mogelijk weg en trachtte hij het voor te stellen, dat het salarissysteem hier de hoofdzaak was, wij zijn er van over tuigd, dat de .onderwijzers er bij een beleren stand van de Rijksschatkist beier waren afge komen. Trouwens, Minister de Visser heeft liet geldargument en terecht niet geheel on aangeroerd gelaten. Hij wees er op, dat onder hel Kabinet-de Meester in 1913 de- wct-Rink een financieeie verbetering bracht van 1.7 millioen, dat het wetje-Heemskerk daarna voor de onderwijzers salarissen f 550.000 meer uiilrok en dat de wet Gort van der Linden van 23 Febr. 1918 een ver betering van f 5.650.000 bracht. Tegenover die bedragen kon Minister de Vis ser stellen, dat zijn eigen wet van het vorig jaar een salarisvermeerdering van vijftien mil lioen gaf en dat de nu v&orgestelde regeling daar nog eens 26 millioen bij deed. in twee! jaar tijds haalde de eerste Minister van Onderwijs dus voor de bezoldiging der onderwijzers uit de Schatkist een-en-veertig millioen gulden. Waarom wijzen wij hierop? Ten eerste, om nog eens met cijfers aan te toonen, dat de on derwijzersbezoldiging is een financieel probleem van den eersten rang. En ten tweede, dat men dit christelijk kabinet onrecht aandoet, wanneer men het verwijt, niets voor de onderwijzers te voelen. Men kan hoogstens zeggen, dat het machteloos staat om verder te gaan. Wat is hieruit de conclusie? Dat de onderwij zers overtuigd moeten blijven van hun recht op hoogere bezoldiging en dat daaraan in de naaste toekomst ook wel zal worden voldaan. De Re geering heeft nu -reeds een verbetering toegezegd en op grond van hetgeen wij gisteren op gezag van de Msb. meedeelden omtrent 'n geneigdheid der Regeering om een motie van de Katholieke Kamerfractie te aanvaarden, waarin een ver booging der veorgestelde salarissen werd ge- eischt, kan men gerust vertrouwen, dat die ver- liooging ook zoodra mogelijk komen zal. Men werke daarvoor met krachtige, maar met gepaste middelen 1 Erkennen wij dus, dat de voorgestelde sala risregeling ons onvoldoende lijkt en de onder wijzers o.i. het slachtoffer zijn geworden van de omstandigheden en den nood der schatkist, dal de verbittering is gekomen tot een hoogte, als wij allen kunnen waarnemen, is ook nog le wij ten aan iets anders. En hier komen wij terug op wal wij noemden den psychologischen kant van de zaak, Terwijl de onderwijzers de ambte naren, waarmee zij zich maatschappelijk gelijk achten, lot salarissen van 4000 en 5000 zagen klimmen, ontwierp de commissie, door de Regeering ingesteld om van advies over de on- derwijzcrsbezoldigingen te dienen een loonschaal, gaande tot 4500. En men beging de onvergeef lijke fout, dat advies openbaar te maken zelfs nog voordat het hij de Regeering was ingezon den. Het is een betreurenswaardige en laclloo- ze daad geweest. Wij, buitenstaanders, moeien begrijpen, welk een verslagenheid daarop 't re- geeringsbesiuit in de kringen der onderwijzers heeft gebracht. Maar levens vertrouwen wij, dat deze begrij pelijke teleurstelling weer voorhij moge gaan; dat de onderwijzers ioi de nuchtere cu zakelijke beschouwing waaraan zij reeds zooveel jaren gewoon zijn, mogen terugkeeren, n.m. de ver gelijking lussclien 1. f nog onvoldoende bezoldi ging en de tlians nog 'onverkrijgbare millioenen, noodig om liun recht te doen. Maar ook, dat zij dit goed recht zullen bewerken, zij het dan ook, dat zij nóg cenigen lijd moeten wachlen en dat liet beste middel daartoe is rustige en waar dige actie. DE TOESTAND tri lERLAKü De twee amendementen, die liet Hoogerhuis op (Ie Home-Rulewet heeft aangenomen, ten doel hebbende de instelling van twee senaten voor Noord- en Zuid-jlerland en vervanging van den Raad van Ierland door de twee senaten in vereenigde zitting, hefyhen in Ierland een gunsti- gen indruk gemaakt Tot dusver had Ierlaud, behalve Noordoostelijk Ulster hel debat gene geerd. Tengevolge vim deze amendementen, wij zigt het deze houding. Het ziet er een forscheu aanval in op liet regeringsvoorstel, dat voor ge- ruimen tijd alleen verdeeldheid kim veroorzaken en daarom ook door) Carson gesteund is. Daar de regeerhiy -„ij monde van den Lord- kanselicr vrijwel te verstaan geeft, dat (leze amendementen hel wetsontwerp in gevaar brcu gen, blijkt wederom: le. hoe weinig het door drijven van dit ontwerp tegen den wil van de Ieren, de liberalen, de arbeiderspartij en nu te gen de meerderheid van het Hoogerhuis gewet tigd is; 2e. hoezeer samen met de financieeie regeling de practische belemmering van de Ier- sche eenheid in .dit ontwerp voor een groot deel der Ieren de sterkste grief en het voornaam ste beletsel van verzoening is; 3e. lioe onverant woordelijk het zou zijn dit ontwerp in dezen vorm le handhaven, om instedo van èn in En geland èn in Ierland gebleken wenschen te bevre digen, voort te gaan met aan een machtsfusie van personen en kunstmatige partijen iedere kans op verzoening op le offeren. De commissie uit de Engelsche arbeiderspartij lieeft Vrijdag den aartsbisschop van Dublin be zocht, die verklaarde, dat elke poging, ten doel hebbende om alle daden van geweld te staken den steun van de katholieke hiërarchie zou heb ben. Twee leden, Henderson en Adamson, bezoch ten Griffith, den zoogenaamden waarnemenden president van de Iersche republiek, in de ge vangenis le Dublin. De commissie bezocht ook partijen en wraaknemingen in Ierland, en ver zoekenden aan de Dail Eierann om 3 gedelegeer den ta benoemen voor besprekingen over een bestand, teneinde le geraken lot een eervollen vrede. Gravin Markiewicz ontkende voor den krijgsraad absoluut de beweringen, haar- toe geschreven. Een patrouille van vijf polilieagenten is te Youghal in een hinderlaag gevallen, waarbij één ernstig werd gesvond. De leiders der Iersche spoorwegmannen hebben den burgemeester van Dublin verzocht om iusschenbeide te komen in de kwestie van het vervoer van munitie, die op liet doode punt is gekomen, welk verzoek wordt uiigelegd als een aanwijzing, dat die mannen genoeg hebben van de dagelijks plaats hebbende ontslagen, wegens hun weigering om munitie te vervoeren, en geneigd zijn om weer aan het werk te gaan. Drie politieauto's uit Cork zijn in een hin derlaag gevallen te Birmingeross. Niemand is gewond. In parlementaire klingen is men van mec- ning, dal er voeling is tot stand gekomen lus- schcn de regeering en de leiders van Sinn Fein, liet schijnt buiten kijf, dat Henderson,, de ar- Leidersleider, die thans in Ierland vertoeft, een offieicusc opdracht van Lloyd George heeft meegekregen om wegen, die naar den vrede kunnen leiden, te onderzoeken. Onder de laatste personen, die le Dublin zijn gearresteerd, zijn het parlementslid Joseph Me. Grath, en kapilein While, de zoon van den beroemden veldmaarschalk. HET HERSTEL VAN NOORD-FRANKRIJK. Naar de „Vorwarts" meldt heeft de Int. Bond van bouwvakarbeiders te Habsburg een vergadering gehouden, waar met name het her stel van Frankrijk's verwoeste streken is be sproken. De Duilsche en Fransche bonden van bouwvakarbeiders zijn het eens geworden over een gezamenlijk te ondernemen actie, waarvan de richtsnoeren in een nadere conferentie in een neutraal land zullen worden vastgesteld. DE GEALLIEERDEN EN GRIEKENLAND. De gezanten van Frankrijk, Engeland en Italië hebben de gemeenschappelijke nota nopens het herstel van den gewezen koning Konslanliju aan Rallis ter hand gesteld, die het stuk aan de re gentes meedeelde en onverwijld de ministerraad bijeenriep. De Grieksohe ministerraad heeft twee uur ge duurd. Er is aan de pers geenerlei mcdedeeling verstrekt, maar volgens een officieuze msdedee- ling zou d-e regeering van meening zijn, dat zij de nota niet behoeft te beantwoorden. Zij zal niettemin slappen doen bij de geallieerden regce- ringen, aan wie zij zal meedecllen ervani over tuigd te zijn, dat in de naaste toekomst blijken zal hoezeer het Grieksohe volk haar dankbaar is voor den steun, die zij steeds aan de Helleen- sche zaak hebben gewijd en hoezeer het trouw blijft aan zijn ententegezinde politiek. De volksstemming zou gisteren doorgaan. De „Daily Mail" verneemt uit Athene:. Rallis verklaarde tol een correspondent van dat blad, dat de regeering geen soldaat zou demobilisee- ren, maar fondsen noodig heeft om de campag ne in Klein-Azië voort le zeiten. Alle samenwer king met Venizelislen in 't kabinet is onmogelijk ARGENTINIë EN DE VOLKENBOND. In de vergadering van den Volkenbond heeft Argentinië een motie ingediend, waarin het, na erop te hebben' gewezen, dat de kracht van den Volkenhond berust in de opneming van zooveel mogelijk stalen, voorstelt om alle souvereine o lUU^UlJJK aldlclij vuuisicii out u-iic aouvuitiuc Balbriggan, waar zij getuigen hoorde over de sta[enj <jie door de internationale gesellschafl jongste vernieling van het stadhuis. Vermeld wordt, dal er drie burgers zijn dood geschoten in het graafschap Cork, na een niet geslaagde poging om de politie van uit een hinderlaag aan te vallen. De buitengewone vergadering van de geheele republikeinsche gemeenteraad le Galway heeft een motie aangenomen, betreurende de moord erken-d zijn, in den Bond op te nemen, tenzij hun niet-opneming het gevolg is van een vrij willig besluit hunnerzijds. De vergadering zal zioh hierover in de volgen de bijeenkomst uitspreken. Ieder dadht, dat de vergadering als doe! zou heben om de principen van recht en vrijheid voor de volken le doen ingang vinden. Aange zien deze hoop is bedrogen, en de eenige reden, die Argentinië heeft doen besluiten om aan bet werk der vergadering deel te nemen, is ver dwenen, soheidt de afvaardiging met de deelne ming uit, Laten wij hieraan toevoegen, dat liet aftreden van de delegatie niet moet worden uiigelegd als een uittreden van Argentinië uit den Bond, aan gezien liet uittreden van een lid uit den Bond twee jaar vooraf moet worden bekend gemaakt. DE HONGERSNOOD IN RUSLAND. St. Petersburgsche bladen publiceeren beschrij vingen van de voedingsmoeilijkheden le SI. Pe tersburg en Moskou. In de eethuizen wordt al leen nog maarplanteu-soep verstrekt. Lenin heeft in verband met dezen toestand bevo len, dat meel naar de beide steden gezonden zal worden. In Moskou is de toestand zoo dreigend, dat de gemeenteraad op eigen hand besloten heeft de nog aanwezige kleine voorraden onmid' dellijk onder de bevolking Ie verdeelen. De ge meenteraad zal zich hier voor moetij verant woorden. voor de .sovjelregeering. DUITSCH VEE VOOR DE ENTENTE. Naar het Wolffbureau verneemt, zijn na lang durige en moeizame besprekingen, de onderhan delingen le Parijs tuschen de Duitsche commis- sie en ds commissie voor de schadeloosstellin gen over de uitlevering van Duitsch vee ten ein de gebracht. In de algemeene bijeenkomst van Vrijdag is met algemeene stemmen de overeen, komst aangenomen, volgens welke Duitschland de door de entente geëischte 1.740.000 stuks ge vogelte, 27,165 geiten en 15.250 varkens zal moe ten leveren en voorts, binnen zes maanden, 30.000 paarden, 123.000 sohapen, 60.000 slieren, ossen enz. en 30.000 drachtige koeien en vaarzen. De entente had 150 duizend paar den, meer dan 888 duizend runderen, waarvan 640.000 melkkoeien en dTachlige vaarzen en 90.000schapen geëiscliL Nopens de uitte- vering van het oversaliot zal over zes maanden in overleg met de Duitsche regeering een nieu we regeling worden vastgesteld. 3£Me*EDË BU8TENL BERICHTEN. DE SPOORWEGSTAKING IN NOORWEGEN. Naar Deensche bladen uit Kristiania vernemen is de openbare meenig zeer verbolgen over de spoorwegstaking. Onder het personeel begint reeds verdeeldheid te komen. Verscheidene ma chinisten moeten zich bereid verklaard hebben weer aan het werk te gaan en op enkele lijnen is het verkeer reeds hervat Te Kristiania is, vólgens een telegram aan National Ticlende, in het Volkshuis, het ge bouw van de vakorganisaties, waar ook Social- demokraten gedrukt wordt, een groote dynamo geplaatst om hel gebouw van licht te kunnen voorzien en de verschijning van het blad te waarborgen als in de electrische centrale een sympathie staking mocht uitbreken. Mag men een bericht in de Fransche bla den gelooven, dan komen er nog beren in de Alpen voor. De pastoor van het dorp Sollières in de Maurinne, het Savooische dal, is door een berin aangevallen die door zeven kleine beertjes vergezeld was. Beren werden in dit gedeelte der Alpen de laatste jaren niet meer waargenomen. In 1913 heeft een jager uit de Maurienne er nog een geschoten; het was zijn zevende en in 1900 heeft een compagnio infanterie tijdens manoeu vres in het Savooische gebergte in de buurt van bet riviertje de Are, een zijstroompje van de Isèrc, twee beren gevangen. De bruine Alpen-beer, met wien de pastoor van Sollières zulk een onverwachte ontmoeting heeft gehad, brengt, als de moesten zijner soortgonooten. den winter in diepen slaap door. Men veronderstelt, dat het ongewoon droge jaargetijde, dat nog geen sneeuw van beteekenis in de Alpen gebrachf beeft, de oorzaak is, (lat Bruin nog aan den kuier is. Uit Goldsburg, in den slaat Noord-Caro- lina, wordt het volgende gemeld: Er is een voormalig politic-agent in Wayne County dood geschoten. Dit geschiedde bij een aanval van 21. En te gelijk overrun ai gde de ir.ijuüezüter zijn .chemicus een stuk van bedoeld erts. Dadelijk daarop nam ae heer Gregory at- Scheid otn zich naar zijn huis te begeven maar hij had oelooid den avond bij de familie Sohack te zullen doorbrengen. Mijn toonbank voorbijkomende, zeide hij, even staan blij- vende en mij voor de eerste maal onverholen Biet een blik vol doodelijken haat metende: „Ik ben u den grootsten dank verschul- ydigd, mijnheer Terra. Ik hogp weldra gelegen- pneid te vinden u een wederdienst te be lwijzen." Ut bad den blik van den superintendant - Vast en koel "getrotseerd sa antwoordde nu /haastig: „Twijfel er niet aan, mijnheer de superin- iteudaut: de dag der vergelding zal spoedig "breken. Wat mij betreft," voegde ik er £het een spotteuden lach bij, „ik wijs bij' voor- wuat allen dank terug M» Tero». .Wat hebt gij en Gregory met elkander? Wat moet er gebeu ren?" vroeg de heer Sohack, nadat zijn che micus het bureau verlaten had. „Zouden ai- leen de door u gemaakte analysen de aan leiding tol uitbarsting van zulk een hart stochtelijken haat zijn? Waarop doeldet gij, Terra? Spreek op!" De heer Emit Schack had zijne plaats voor den lessenaar verlaten en stond in ernstige, afwachtende houding voor mij. „Daar gij een man van feiten, van bewijzen zijt, mijnheer Schack, ben ik ik geef cr u mijn woord op in de onmogelijkheid u thans te antwoorden. Gelijk gij weet, was ik gisteren den ganschen dag niet in mijn apotheek. Ik moet het verzuimde nu inhalen Na onze scnaakpartij hedenavond echter zal Pascha nog werk krijgen en ik hoop morgen minder geheimhoudend voor u te Juuinen wezen." Bekommerd schudde de mijnbezitter het grijze hoofd. „Om Godswil, Terra, wees voorzichtig! Wat gij ook van plan mocht zijn: indien u een ongeluk overkwam, ware ik ontroost baar!" Dan liet hij er op zijn gewonen be daarden toon op volgen: „Laat ons nicl mei lost avondmaal wachlen!" .Vriendelijk groetende verliet hij liet bureau. Zoodra ik alleen was, riep ik mijn famu lus, Liza Bergers broeder, een vertrouwba ren en voorziebtigen achttienjarigen jongen, wiens misvormde, zwakke gestatte hem be- letto gelijk de overige jongelieden in de „camp" loonende bezigheid te verrichten. Ik onderrichtte hem omtrent heLgeen ik van hem verlangde en verliet, nadat ik een brief je geschreven en bij mij gestoken had, liet huis. Bij mijne „cabin" gekomen, maakte ik den a-att ectie lange lijn grazende Pasclw los, zadelde hem, stak in eiken holster een Colt'sche revolver van groot kaliber, gespte een ■voortreffelijke Winchestcr-karabij 11 op de achter den zadel vastgebonden wollen deken en steeg op. AJs een pijl schoot de hengst over de met wilde salie bezette zandwoestijn voort in de richting, waar zich mijn pony moest be vinden, ingeval deze zich bij uitzondering eens in gezelschap van lichtzinnige makkers verder van de nederzetting verwijderd had. Ik liet een kort, scherp gefluit door de tan den hooren en weldra dook „Dikkop" uit de schemering op en kwam, lustig brieschend, op niij toe galoppeeren. Spoedig had ik hem opgevangen en gedurende de eerstvolgende vijftien minuten moest iiij, daar ik hem aan dé lijn medevoerdc^ de poolen vlug oplichten om Pascha ia dien snellen loop te' kannen biiliouden. Tol aan den bergopwaarts voe renden weg zette ik den haastigen rit voort. Hier hield ik hall, slapte af en bond den pony het in een lap linnen gewikkeld brietje in den dikken staart vasL „Dikkop," dus sprak ik het schrandere dier aan, „gij draait zonder verwijl naar boven naar de „Apachia". Hier is een stuk suiker voor u, uw haver krijgt gij boven." Ik wees item met de hand de richting, gaf hem ecu vriendschappelijk tikje op den rug en hij draafde voort. Dergelijke boodschap pen had „Dikkop" reeds meermalen gedaan en hij was boven steeds zoo rijkelijk beloond geworden, dat ik slechts het woord „Apa chia" behoefde uit te spreken om hem eet) lustig gebricsch te ontlokken. Ik oogde mijn vierbeenigeu bode na zoolang ik zijn ineen gedrongen vorm in het schemerachtig licht van den bergweg nog onderscheiden kon. Vervolgens besteeg ik Pascha weder en reed in een gematigden draf naar het „camp" terug. Op het briefje stonden de woorden„Waciht mij tusschen twaalf ea twee uur hedennacht aan den rotswand van den nachtelijken zwer ver; ik ken thans den ingang van het hol." In de nabijheid der eerste huizen van Cold Springs dook plotseling, als »it de aarde opgestegen, eene gedaante naast mij op. Ik had er jnij aan gewend pooit achteloos in den zadel te zitleu waar en wanneer ik ooit den mug van een paard als een ver voermiddel voor mij zeiven gebruikte. Dat kwam mij tlians le stade, want Pascha stei gerde eerst en maakte dan zulk een ge weldigen zijsprong, dat ik anders stellig den grond gekust zou hebben. Het was, gelijk ik thans inzag, toch niet geheel zonder ge vaar, den hengst in het duister te berijd ui. Santa stond naast mij. „Hier is het sprekende papier, dal gij wenseht'ct te zien, bleekgezicht. Wanneer zult gij liet Santa weer Ier hand stellen „Binnen hoogstens tweemaal vier en hviu- tig uren," luidde zijn antwoord. „Santa mag mij haren schat gerust zoolang toevertrou wen." „Santa vertrouwt, u en zal u weten te vinden en haar eigendom terugvorderen." In de volgende seconde reeds was de In- diaansche vrouw als door een tooverslag in de duisternis verdwenen. Ik zette den hengst in het hotel op stal, maakte den zadelrietn wat los, liet hem haver geven, gespte de sporen af, hing ze aan den zadelknop en be- gaf mji in eene verlichte kamer van het hotel; om het mjj door Santa toevertrouwd^ zoo zorgvuldig door haar bewaarde docu ment in te zien. ÖRordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1