R K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
De Erfgename van
Goudzoeker.
No 285
Maandag 6 December 1920.
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS:
Verschijnt ringel ij ks.
- ADVERTENTIEPRIJS
onderwljzerssalarlssen.
BUIT KM .AND
KhUILLKTON
B TT_j "BDB
PER KWARTAAL i f2.—, FRANCO PER POST
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50
I 2.50
hoooer! I Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: redactie
ADMINISTRATIE 433.
633.
VAN 1-5 REOELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25 j
RECLAMES PER REOEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f 0.6(1
Aan alia abcnné's wordt op aanvraag gratis aan polis verstrekt, weike hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.f400.—, f 200.f iöO—f 60—, f35.—, f 15.—
Opzettelijk hebben wij een bespreking over de
"beslissing der Tweede Kamer op j.l. Woensdag
betreffende de ondcrwijzerssalarissen ach-
jervvege gelaten lot op heden, omdat wij eer
stens de gemoederen na de ondergane teleur
stelling wat tot kalmte wilden laten komen en
onderwijl wensohten te beluisteren hoe de on
derwijzers, vooral de katholieke en christelijke,
hei gevallen besluit zouden opnemen.
Laten wij beginnen met te constatceren, dal
hei onderwijzerscorps als geheel tot nog toe een
waardige houding is blijven aannemen, zooals
van opvoeders der jeugd mag worden ver
wacht. lie gevallen, dat een onderwijzer (nog
wel een Katholiek) de Kamerleden op het Bin
nenhof uitschold, zijn enkele, sporadische ge
vallen, die een corps van 33.000 man niet voor
zijn rekening behoaft te nemen.
Van georganiseerde dreigementen heeft men
rich ua de besiising onthouden en zal men zich
naar wij hopen blijven onthouden.
Inmiddels kan niet ontkend worden, dat de
verbittering blijkens hetgeen ons ter oore kwam,
zeer groot is. Wij willen aan de grootte der
ondervonden teleurstelling niets afdoen wij
voelen ze mee; maar wagen het toch om nu,
«enige dagen na het besluit der Kamer, een
nuchter woord te spreken lot onze onderwij
zers en ook lot hen, die hun lot in handen
hebben of daarop invloed kunnen uitoefenen.
In de jongste satarishistorie der onderwijzers
jnoet o-i. tweeërlei worden onderscheiden n.m.
Zen malerieele en een psychologische kant.
Eigenlijk zit in iedere georganiseerde salaris-
actie een stukje psychologie, waarmee werk
gever of overheid geducht rekening heeft te
houden.
Wie enkel vraagt „met hoeveel kunnen mijn
Werknemers behoorlijk rondkomen," kan voor
Zijn geweten welJicht vrij uitgaan, verstandig
handelt hij niet. Het is den mensch nu eenmaal
aigen zijn burgerlijken staal af te meten naar
dien van zijn medeburgers, waarmee hij zich
op één lijn stelt en daarbij is natuurlijk ieder
afzonderlijk en ook iedere groep geneigd, „naar
hoven af te ronden."
Nu hebben de onderwijzers steeds in den
engunstigen toestand verkeerd, dat zij moeilijk
te vergelijken waren. Met alle geestelijke wer
kers hadden zij dit gemeen, dat de produc
tiviteit van hun arbeid nixt direct aanwijsbaar
was, niet onmiddellijk onder cijfers le brengen;
en als tegenover alle geeslelijke werkers was
de maatschappij dan ook altijd tegenover hen
schriel en hard. De laatsle jaren vooral kwa
men zij in de verdrukking, omdat ook zij eer
stens bij het algemeen waarneembaar streven
naar verbetering een achterstand hadden in te
halen en tegelijkertijd de op de helft vermin
derde waarde van hel geld door verdubbeling
van hun inkomen moesten trachten goed le
maken. Zij zagen dal een werkman, die vöór
den oorlog f 12.tot f 14.per week ver
diende, het thans gemakkelijk tot f 35,— of
f 40,bracht en achtten voor zich een stij
ging van inkomen naar een zelfde evenredig
heid billijk. Daarbij kwam, dat de mobilisatie
en het gebrek aan adminislralieve krachlen de
gemeentebesturen tegen elkander deed opbie
den in salarieering van ambtenaren; waardoor
de onderwijzers, anderen, die zij terecht bun
maatschappelijk gelijken of minderen achtten,
in bezoldiging verre boven lien zagen uilgaan.
Het bezoldigingsbesluit voor ambtenaren en
beambten der gemeente Amsterdam, eergister
opnieuw gewijzigd, loont dat zonneklaar aan.
Daarbij is b.v. een categorie werkers, wier ar
beid met f 3500 tot f 5500 wordt gehonoreerd;
en wanneer «Ie onderwijzers zggen: wij staan
bij die menschen in ontwikkeling niet achter,
dan kunnen wij hen geen ongelijkgeven.
Maar wat geschiedde? Tegelijkertijd dat het
?eheele onderwijzerscorps van 33.000 man
rijkspersoneel wordt, moet een nieuwe salaris
schaal worden vaslgesteld; op heizelfde mo
ment ook, dat de wet op de gelijkstelling van
openbaar en bijzonder onderwijs tot stand
komt en de Rijkskas voor enorme uitgaven
plaatst. Wanneer de onderwijzer zucht: „maar
moeten wij dan weer het kind van de rekening
worden!" is zijn verzuchting alleszins verklaar
baar, maar het feit is er niet mee weggerede
neerd
En nu komen wij terug op de niet directe
productiviteit van den arbeid. Zeg ons niej:
maar het onderwijs, dat hel toekomstig ge
slacht vormt, dat de toekomst van heel een
volk in de hand heeft is oneindig meer produc
tiet dan 't werk van 'n melaalarbeider, een tim
merman, een ingenieur, een kleermaker of let
terzetter. Wij weten dat natuurlijk en onder
schrijven het volkomen. Maar wie de bezoldi
ging moet geven, staat vooral in dezen tijd
voor de onoplosbare vraag: waar moeten de
niillioeiicn vandaan komen? Hel juiste ant
woord zou zijn: door de gebruikers van het
onderwijs den koslenden prijs le laten betalen.
Dan waren wij er aanstonds. Maar iedereen
weet, in welke slechte verhouding het school
geld staat tot de kosten van het onderwijs. En
onze denkbeelden zijn le dien aanzien zóó ver
groeid, dat zelfs in deze dagen niemand het uit
heeft durven spreken om ook maar in geringe
mate dien kant op te gaan.
De eenige oplossing, die men aan de hand
durfde te doen, was bezuiniging op de onder
wijsmiddelen en den schoolbouw. En ook dal
klinkt velen al weinig sympathiek. Zoodat de
vraag: waar halen wij de millioenen? nog altijd
onbeantwoord is, tot schade voornamelijk van
de onderwijzers.
Want dit is wel onze eindindruk van alle
besprekingen over de onderwijzerssularissen
van den laatsten tijd, dal men niet weet aan de
millioenen te komen.
En al doezelde de Minisler van Onderwijs dit
geldargument zooveel mogelijk weg en trachtte
hij het voor te stellen, dat het salarissysteem
hier de hoofdzaak was, wij zijn er van over
tuigd, dat de .onderwijzers er bij een beleren
stand van de Rijksschatkist beier waren afge
komen. Trouwens, Minister de Visser heeft liet
geldargument en terecht niet geheel on
aangeroerd gelaten.
Hij wees er op, dat onder hel Kabinet-de
Meester in 1913 de- wct-Rink een financieeie
verbetering bracht van 1.7 millioen, dat het
wetje-Heemskerk daarna voor de onderwijzers
salarissen f 550.000 meer uiilrok en dat de wet
Gort van der Linden van 23 Febr. 1918 een ver
betering van f 5.650.000 bracht.
Tegenover die bedragen kon Minister de Vis
ser stellen, dat zijn eigen wet van het vorig
jaar een salarisvermeerdering van vijftien mil
lioen gaf en dat de nu v&orgestelde regeling daar
nog eens 26 millioen bij deed. in twee! jaar tijds
haalde de eerste Minister van Onderwijs dus
voor de bezoldiging der onderwijzers uit de
Schatkist een-en-veertig millioen gulden.
Waarom wijzen wij hierop? Ten eerste, om
nog eens met cijfers aan te toonen, dat de on
derwijzersbezoldiging is een financieel probleem
van den eersten rang. En ten tweede, dat men
dit christelijk kabinet onrecht aandoet, wanneer
men het verwijt, niets voor de onderwijzers te
voelen. Men kan hoogstens zeggen, dat het
machteloos staat om verder te gaan.
Wat is hieruit de conclusie? Dat de onderwij
zers overtuigd moeten blijven van hun recht op
hoogere bezoldiging en dat daaraan in de naaste
toekomst ook wel zal worden voldaan. De Re
geering heeft nu -reeds een verbetering toegezegd
en op grond van hetgeen wij gisteren op gezag
van de Msb. meedeelden omtrent 'n geneigdheid
der Regeering om een motie van de Katholieke
Kamerfractie te aanvaarden, waarin een ver
booging der veorgestelde salarissen werd ge-
eischt, kan men gerust vertrouwen, dat die ver-
liooging ook zoodra mogelijk komen zal. Men
werke daarvoor met krachtige, maar met gepaste
middelen 1
Erkennen wij dus, dat de voorgestelde sala
risregeling ons onvoldoende lijkt en de onder
wijzers o.i. het slachtoffer zijn geworden van de
omstandigheden en den nood der schatkist, dal
de verbittering is gekomen tot een hoogte, als
wij allen kunnen waarnemen, is ook nog le wij
ten aan iets anders. En hier komen wij terug
op wal wij noemden den psychologischen kant
van de zaak, Terwijl de onderwijzers de ambte
naren, waarmee zij zich maatschappelijk gelijk
achten, lot salarissen van 4000 en 5000
zagen klimmen, ontwierp de commissie, door de
Regeering ingesteld om van advies over de on-
derwijzcrsbezoldigingen te dienen een loonschaal,
gaande tot 4500. En men beging de onvergeef
lijke fout, dat advies openbaar te maken zelfs
nog voordat het hij de Regeering was ingezon
den. Het is een betreurenswaardige en laclloo-
ze daad geweest. Wij, buitenstaanders, moeien
begrijpen, welk een verslagenheid daarop 't re-
geeringsbesiuit in de kringen der onderwijzers
heeft gebracht.
Maar levens vertrouwen wij, dat deze begrij
pelijke teleurstelling weer voorhij moge gaan;
dat de onderwijzers ioi de nuchtere cu zakelijke
beschouwing waaraan zij reeds zooveel jaren
gewoon zijn, mogen terugkeeren, n.m. de ver
gelijking lussclien 1. f nog onvoldoende bezoldi
ging en de tlians nog 'onverkrijgbare millioenen,
noodig om liun recht te doen. Maar ook, dat
zij dit goed recht zullen bewerken, zij het dan
ook, dat zij nóg cenigen lijd moeten wachlen en
dat liet beste middel daartoe is rustige en waar
dige actie.
DE TOESTAND tri lERLAKü
De twee amendementen, die liet Hoogerhuis
op (Ie Home-Rulewet heeft aangenomen, ten
doel hebbende de instelling van twee senaten
voor Noord- en Zuid-jlerland en vervanging van
den Raad van Ierland door de twee senaten in
vereenigde zitting, hefyhen in Ierland een gunsti-
gen indruk gemaakt Tot dusver had Ierlaud,
behalve Noordoostelijk Ulster hel debat gene
geerd. Tengevolge vim deze amendementen, wij
zigt het deze houding. Het ziet er een forscheu
aanval in op liet regeringsvoorstel, dat voor ge-
ruimen tijd alleen verdeeldheid kim veroorzaken
en daarom ook door) Carson gesteund is.
Daar de regeerhiy -„ij monde van den Lord-
kanselicr vrijwel te verstaan geeft, dat (leze
amendementen hel wetsontwerp in gevaar brcu
gen, blijkt wederom: le. hoe weinig het door
drijven van dit ontwerp tegen den wil van de
Ieren, de liberalen, de arbeiderspartij en nu te
gen de meerderheid van het Hoogerhuis gewet
tigd is; 2e. hoezeer samen met de financieeie
regeling de practische belemmering van de Ier-
sche eenheid in .dit ontwerp voor een groot deel
der Ieren de sterkste grief en het voornaam
ste beletsel van verzoening is; 3e. lioe onverant
woordelijk het zou zijn dit ontwerp in dezen
vorm le handhaven, om instedo van èn in En
geland èn in Ierland gebleken wenschen te bevre
digen, voort te gaan met aan een machtsfusie
van personen en kunstmatige partijen iedere
kans op verzoening op le offeren.
De commissie uit de Engelsche arbeiderspartij
lieeft Vrijdag den aartsbisschop van Dublin be
zocht, die verklaarde, dat elke poging, ten doel
hebbende om alle daden van geweld te staken
den steun van de katholieke hiërarchie zou heb
ben.
Twee leden, Henderson en Adamson, bezoch
ten Griffith, den zoogenaamden waarnemenden
president van de Iersche republiek, in de ge
vangenis le Dublin. De commissie bezocht ook
partijen en wraaknemingen in Ierland, en ver
zoekenden aan de Dail Eierann om 3 gedelegeer
den ta benoemen voor besprekingen over een
bestand, teneinde le geraken lot een eervollen
vrede.
Gravin Markiewicz ontkende voor den
krijgsraad absoluut de beweringen, haar- toe
geschreven.
Een patrouille van vijf polilieagenten is
te Youghal in een hinderlaag gevallen, waarbij
één ernstig werd gesvond.
De leiders der Iersche spoorwegmannen
hebben den burgemeester van Dublin verzocht
om iusschenbeide te komen in de kwestie van
het vervoer van munitie, die op liet doode punt
is gekomen, welk verzoek wordt uiigelegd als
een aanwijzing, dat die mannen genoeg hebben
van de dagelijks plaats hebbende ontslagen,
wegens hun weigering om munitie te vervoeren,
en geneigd zijn om weer aan het werk te gaan.
Drie politieauto's uit Cork zijn in een hin
derlaag gevallen te Birmingeross. Niemand is
gewond.
In parlementaire klingen is men van mec-
ning, dal er voeling is tot stand gekomen lus-
schcn de regeering en de leiders van Sinn Fein,
liet schijnt buiten kijf, dat Henderson,, de ar-
Leidersleider, die thans in Ierland vertoeft, een
offieicusc opdracht van Lloyd George heeft
meegekregen om wegen, die naar den vrede
kunnen leiden, te onderzoeken.
Onder de laatste personen, die le Dublin
zijn gearresteerd, zijn het parlementslid Joseph
Me. Grath, en kapilein While, de zoon van den
beroemden veldmaarschalk.
HET HERSTEL VAN NOORD-FRANKRIJK.
Naar de „Vorwarts" meldt heeft de Int.
Bond van bouwvakarbeiders te Habsburg een
vergadering gehouden, waar met name het her
stel van Frankrijk's verwoeste streken is be
sproken. De Duilsche en Fransche bonden van
bouwvakarbeiders zijn het eens geworden over
een gezamenlijk te ondernemen actie, waarvan
de richtsnoeren in een nadere conferentie in een
neutraal land zullen worden vastgesteld.
DE GEALLIEERDEN EN GRIEKENLAND.
De gezanten van Frankrijk, Engeland en Italië
hebben de gemeenschappelijke nota nopens het
herstel van den gewezen koning Konslanliju aan
Rallis ter hand gesteld, die het stuk aan de re
gentes meedeelde en onverwijld de ministerraad
bijeenriep.
De Grieksohe ministerraad heeft twee uur ge
duurd. Er is aan de pers geenerlei mcdedeeling
verstrekt, maar volgens een officieuze msdedee-
ling zou d-e regeering van meening zijn, dat zij
de nota niet behoeft te beantwoorden. Zij zal
niettemin slappen doen bij de geallieerden regce-
ringen, aan wie zij zal meedecllen ervani over
tuigd te zijn, dat in de naaste toekomst blijken
zal hoezeer het Grieksohe volk haar dankbaar is
voor den steun, die zij steeds aan de Helleen-
sche zaak hebben gewijd en hoezeer het trouw
blijft aan zijn ententegezinde politiek.
De volksstemming zou gisteren doorgaan.
De „Daily Mail" verneemt uit Athene:. Rallis
verklaarde tol een correspondent van dat blad,
dat de regeering geen soldaat zou demobilisee-
ren, maar fondsen noodig heeft om de campag
ne in Klein-Azië voort le zeiten. Alle samenwer
king met Venizelislen in 't kabinet is onmogelijk
ARGENTINIë EN DE VOLKENBOND.
In de vergadering van den Volkenbond heeft
Argentinië een motie ingediend, waarin het, na
erop te hebben' gewezen, dat de kracht van den
Volkenhond berust in de opneming van zooveel
mogelijk stalen, voorstelt om alle souvereine
o lUU^UlJJK aldlclij vuuisicii out u-iic aouvuitiuc
Balbriggan, waar zij getuigen hoorde over de sta[enj <jie door de internationale gesellschafl
jongste vernieling van het stadhuis.
Vermeld wordt, dal er drie burgers zijn dood
geschoten in het graafschap Cork, na een niet
geslaagde poging om de politie van uit een
hinderlaag aan te vallen.
De buitengewone vergadering van de geheele
republikeinsche gemeenteraad le Galway heeft
een motie aangenomen, betreurende de moord
erken-d zijn, in den Bond op te nemen, tenzij
hun niet-opneming het gevolg is van een vrij
willig besluit hunnerzijds.
De vergadering zal zioh hierover in de volgen
de bijeenkomst uitspreken.
Ieder dadht, dat de vergadering als doe! zou
heben om de principen van recht en vrijheid
voor de volken le doen ingang vinden. Aange
zien deze hoop is bedrogen, en de eenige reden,
die Argentinië heeft doen besluiten om aan bet
werk der vergadering deel te nemen, is ver
dwenen, soheidt de afvaardiging met de deelne
ming uit,
Laten wij hieraan toevoegen, dat liet aftreden
van de delegatie niet moet worden uiigelegd als
een uittreden van Argentinië uit den Bond, aan
gezien liet uittreden van een lid uit den
Bond twee jaar vooraf moet worden bekend
gemaakt.
DE HONGERSNOOD IN RUSLAND.
St. Petersburgsche bladen publiceeren beschrij
vingen van de voedingsmoeilijkheden le SI. Pe
tersburg en Moskou. In de eethuizen wordt al
leen nog maarplanteu-soep verstrekt. Lenin
heeft in verband met dezen toestand bevo
len, dat meel naar de beide steden gezonden zal
worden. In Moskou is de toestand zoo dreigend,
dat de gemeenteraad op eigen hand besloten
heeft de nog aanwezige kleine voorraden onmid'
dellijk onder de bevolking Ie verdeelen. De ge
meenteraad zal zich hier voor moetij verant
woorden. voor de .sovjelregeering.
DUITSCH VEE VOOR DE ENTENTE.
Naar het Wolffbureau verneemt, zijn na lang
durige en moeizame besprekingen, de onderhan
delingen le Parijs tuschen de Duitsche commis-
sie en ds commissie voor de schadeloosstellin
gen over de uitlevering van Duitsch vee ten ein
de gebracht. In de algemeene bijeenkomst van
Vrijdag is met algemeene stemmen de overeen,
komst aangenomen, volgens welke Duitschland
de door de entente geëischte 1.740.000 stuks ge
vogelte, 27,165 geiten en 15.250 varkens zal moe
ten leveren en voorts, binnen zes maanden,
30.000 paarden, 123.000 sohapen, 60.000
slieren, ossen enz. en 30.000 drachtige koeien
en vaarzen. De entente had 150 duizend paar
den, meer dan 888 duizend runderen, waarvan
640.000 melkkoeien en dTachlige vaarzen en
90.000schapen geëiscliL Nopens de uitte-
vering van het oversaliot zal over zes maanden
in overleg met de Duitsche regeering een nieu
we regeling worden vastgesteld.
3£Me*EDË BU8TENL BERICHTEN.
DE SPOORWEGSTAKING IN NOORWEGEN.
Naar Deensche bladen uit Kristiania vernemen
is de openbare meenig zeer verbolgen over de
spoorwegstaking. Onder het personeel begint
reeds verdeeldheid te komen. Verscheidene ma
chinisten moeten zich bereid verklaard hebben
weer aan het werk te gaan en op enkele lijnen
is het verkeer reeds hervat
Te Kristiania is, vólgens een telegram aan
National Ticlende, in het Volkshuis, het ge
bouw van de vakorganisaties, waar ook Social-
demokraten gedrukt wordt, een groote dynamo
geplaatst om hel gebouw van licht te kunnen
voorzien en de verschijning van het blad te
waarborgen als in de electrische centrale een
sympathie staking mocht uitbreken.
Mag men een bericht in de Fransche bla
den gelooven, dan komen er nog beren in de
Alpen voor. De pastoor van het dorp Sollières
in de Maurinne, het Savooische dal, is door een
berin aangevallen die door zeven kleine beertjes
vergezeld was.
Beren werden in dit gedeelte der Alpen de
laatste jaren niet meer waargenomen. In 1913
heeft een jager uit de Maurienne er nog een
geschoten; het was zijn zevende en in 1900
heeft een compagnio infanterie tijdens manoeu
vres in het Savooische gebergte in de buurt van
bet riviertje de Are, een zijstroompje van de
Isèrc, twee beren gevangen.
De bruine Alpen-beer, met wien de pastoor
van Sollières zulk een onverwachte ontmoeting
heeft gehad, brengt, als de moesten zijner
soortgonooten. den winter in diepen slaap door.
Men veronderstelt, dat het ongewoon droge
jaargetijde, dat nog geen sneeuw van beteekenis
in de Alpen gebrachf beeft, de oorzaak is, (lat
Bruin nog aan den kuier is.
Uit Goldsburg, in den slaat Noord-Caro-
lina, wordt het volgende gemeld: Er is een
voormalig politic-agent in Wayne County dood
geschoten. Dit geschiedde bij een aanval van
21.
En te gelijk overrun ai gde de ir.ijuüezüter zijn
.chemicus een stuk van bedoeld erts.
Dadelijk daarop nam ae heer Gregory at-
Scheid otn zich naar zijn huis te begeven
maar hij had oelooid den avond bij de familie
Sohack te zullen doorbrengen. Mijn toonbank
voorbijkomende, zeide hij, even staan blij-
vende en mij voor de eerste maal onverholen
Biet een blik vol doodelijken haat metende:
„Ik ben u den grootsten dank verschul-
ydigd, mijnheer Terra. Ik hogp weldra gelegen-
pneid te vinden u een wederdienst te be
lwijzen."
Ut bad den blik van den superintendant
- Vast en koel "getrotseerd sa antwoordde nu
/haastig:
„Twijfel er niet aan, mijnheer de superin-
iteudaut: de dag der vergelding zal spoedig
"breken. Wat mij betreft," voegde ik er
£het een spotteuden lach bij, „ik wijs bij' voor-
wuat allen dank terug
M» Tero». .Wat hebt gij en
Gregory met elkander? Wat moet er gebeu
ren?" vroeg de heer Sohack, nadat zijn che
micus het bureau verlaten had. „Zouden ai-
leen de door u gemaakte analysen de aan
leiding tol uitbarsting van zulk een hart
stochtelijken haat zijn? Waarop doeldet gij,
Terra? Spreek op!"
De heer Emit Schack had zijne plaats voor
den lessenaar verlaten en stond in ernstige,
afwachtende houding voor mij.
„Daar gij een man van feiten, van bewijzen
zijt, mijnheer Schack, ben ik ik geef cr u
mijn woord op in de onmogelijkheid u
thans te antwoorden. Gelijk gij weet, was ik
gisteren den ganschen dag niet in mijn
apotheek. Ik moet het verzuimde nu inhalen
Na onze scnaakpartij hedenavond echter zal
Pascha nog werk krijgen en ik hoop morgen
minder geheimhoudend voor u te Juuinen
wezen."
Bekommerd schudde de mijnbezitter het
grijze hoofd.
„Om Godswil, Terra, wees voorzichtig!
Wat gij ook van plan mocht zijn: indien u
een ongeluk overkwam, ware ik ontroost
baar!" Dan liet hij er op zijn gewonen be
daarden toon op volgen: „Laat ons nicl mei
lost avondmaal wachlen!"
.Vriendelijk groetende verliet hij liet bureau.
Zoodra ik alleen was, riep ik mijn famu
lus, Liza Bergers broeder, een vertrouwba
ren en voorziebtigen achttienjarigen jongen,
wiens misvormde, zwakke gestatte hem be-
letto gelijk de overige jongelieden in de
„camp" loonende bezigheid te verrichten. Ik
onderrichtte hem omtrent heLgeen ik van
hem verlangde en verliet, nadat ik een brief
je geschreven en bij mij gestoken had, liet
huis. Bij mijne „cabin" gekomen, maakte ik
den a-att ectie lange lijn grazende Pasclw
los, zadelde hem, stak in eiken holster een
Colt'sche revolver van groot kaliber, gespte
een ■voortreffelijke Winchestcr-karabij 11 op de
achter den zadel vastgebonden wollen deken
en steeg op.
AJs een pijl schoot de hengst over de met
wilde salie bezette zandwoestijn voort in de
richting, waar zich mijn pony moest be
vinden, ingeval deze zich bij uitzondering
eens in gezelschap van lichtzinnige makkers
verder van de nederzetting verwijderd had.
Ik liet een kort, scherp gefluit door de tan
den hooren en weldra dook „Dikkop" uit de
schemering op en kwam, lustig brieschend, op
niij toe galoppeeren. Spoedig had ik hem
opgevangen en gedurende de eerstvolgende
vijftien minuten moest iiij, daar ik hem aan
dé lijn medevoerdc^ de poolen vlug oplichten
om Pascha ia dien snellen loop te' kannen
biiliouden. Tol aan den bergopwaarts voe
renden weg zette ik den haastigen rit voort.
Hier hield ik hall, slapte af en bond den
pony het in een lap linnen gewikkeld brietje
in den dikken staart vasL
„Dikkop," dus sprak ik het schrandere dier
aan, „gij draait zonder verwijl naar boven
naar de „Apachia". Hier is een stuk suiker
voor u, uw haver krijgt gij boven."
Ik wees item met de hand de richting, gaf
hem ecu vriendschappelijk tikje op den rug
en hij draafde voort. Dergelijke boodschap
pen had „Dikkop" reeds meermalen gedaan
en hij was boven steeds zoo rijkelijk beloond
geworden, dat ik slechts het woord „Apa
chia" behoefde uit te spreken om hem eet)
lustig gebricsch te ontlokken. Ik oogde mijn
vierbeenigeu bode na zoolang ik zijn ineen
gedrongen vorm in het schemerachtig licht
van den bergweg nog onderscheiden kon.
Vervolgens besteeg ik Pascha weder en reed
in een gematigden draf naar het „camp"
terug.
Op het briefje stonden de woorden„Waciht
mij tusschen twaalf ea twee uur hedennacht
aan den rotswand van den nachtelijken zwer
ver; ik ken thans den ingang van het hol."
In de nabijheid der eerste huizen van Cold
Springs dook plotseling, als »it de aarde
opgestegen, eene gedaante naast mij op. Ik
had er jnij aan gewend pooit achteloos in
den zadel te zitleu waar en wanneer ik
ooit den mug van een paard als een ver
voermiddel voor mij zeiven gebruikte. Dat
kwam mij tlians le stade, want Pascha stei
gerde eerst en maakte dan zulk een ge
weldigen zijsprong, dat ik anders stellig den
grond gekust zou hebben. Het was, gelijk
ik thans inzag, toch niet geheel zonder ge
vaar, den hengst in het duister te berijd ui.
Santa stond naast mij.
„Hier is het sprekende papier, dal gij
wenseht'ct te zien, bleekgezicht. Wanneer zult
gij liet Santa weer Ier hand stellen
„Binnen hoogstens tweemaal vier en hviu-
tig uren," luidde zijn antwoord. „Santa mag
mij haren schat gerust zoolang toevertrou
wen."
„Santa vertrouwt, u en zal u weten te
vinden en haar eigendom terugvorderen."
In de volgende seconde reeds was de In-
diaansche vrouw als door een tooverslag in
de duisternis verdwenen. Ik zette den hengst
in het hotel op stal, maakte den zadelrietn
wat los, liet hem haver geven, gespte de
sporen af, hing ze aan den zadelknop en be-
gaf mji in eene verlichte kamer van het
hotel; om het mjj door Santa toevertrouwd^
zoo zorgvuldig door haar bewaarde docu
ment in te zien.
ÖRordt vervolgd.