RK. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
BINNENLAND
NT* 300
Vrij lag 24 December 1920
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS:
PZB kwartaal j II—, FRANCO per post t 2J50
met geïllustreerd ZONDAGSBLAD t 0.50 HOOOER.
Verschijnt dagelijks.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: ^edactS.ie m
ADVERTENTIEPRIJS:
Wegens het Hoogfeest van Kerst
mis zaï dit blad morgen NIET ver-
scnijnen.
Zij die zien met I. Januari a.s. op
dit ulad aiionneeren omvangen de
tot dien datum verschijnende num
mers grat.s.
De Administratie
Van goeuen wis.
BUITENLAND
üe vree! sensis,
PEU ILLKTON
De weiiergevondeii dochter
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f Q.Ï3i
RECLAMES PER REOEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING IftftO
Aan al!» abonnè's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.400. t 200.—, f iöO f 60 35.—, f f5
De laatste jaren heeft het Christenhart moeite
gehad om zich in de dagen van den Kersttijd te
verhellen tol de hoogie van heilige blijdschap,
waarin het voorheen jubelde op Christus' ge
boortefeest. Het viel zoo zwaar, met de Engelen
„Vrede op aarde" te zingen, terwijl van verre
het kanon bulderde en de loopgraven dropen
van menseiienhloed. En toch, hoe dankbaar zal
menigeen thans de Kerstfeesten der oorlogsjaren
herdenken, wanneer hij ze gevierd heeft in echt
chrislelijken geest.
Bij zooveel lichamelijk lijdcii gaf de geestelijke
verkwikking van de Kerstiiachlherdeiikiiig on
betaalbare ziclerusl; voor de geestelijke marte
ling van het eindeloos oorlogswee bracht de
Kerstjubel «enige oogeiiblikkeu opbeuring; in
een tijd van verl wij teling en vyanhoop aan alles
wat ons eens waar eii goed scheen, kwam de
blanke Kerstnacht nieuw licht, zoeten troost en
trersehe kracht brengen.
De ongeloovigen mogen in de vervlogen oor
logsjaren gespot hebben om del- Christenen
Vredesfeest.... de ware Christen heeft nooit
meer dan juist iu die bange tijden de heilzame
kracht van zijn oud geloof gevoeld.
En thans, hoe waar blijkt de zegswijze weer
le zijn: Wie gelooft, haast "iich niet!
Zonder Cod, zonder Zijn plaatsvervanger te
Rome, zou men door den oorlog den eeuwigen
Vrede op aarde brengen. De groole wereldoorlog
Immers was er om iederen oorlog voor goed on
mogelijk te maken. Twee jaren nu reeds, nadat
de wapens zijn neergelegd, tobben de leiders der
volkeren om aan de wereld een vrede te geven.
Maar onverminderd blijft het oorlogsvuur bran
den; hier gebluscht, laait het ginds weer op, ter
wijl van alle kanten nieuwe brandstof wordt
aangedragen.
De mail, die eens als de apostel des vredes
werd verwelkomd, toen h'j aan de wereld de
grondslagen van een Volkerenbond aanbood,
ligt poiiliek verslagen ter neer en zijn eigen
groole republiek is juist degene, die de verwe
zenlijking van zijn opzet onmogelijk maakt.
Hoe scherp worden at die menscheiijke dwa
lingen en de kleinheid van al dal meiufchenwerk
belicht door de heldere stralen van den Kerst
nacht. Wio zonder Cod en godsdienst den vrede
t>p aarde zoekt, sluit telkens op menscheiijke
hartstochten en begeerten, zoowel in zich zelf
als bij anderen, die zijn streven verijdelen. En
voor wie liét geloof slechts een mooi vernis, een
Uiterlijk beschavingsmiddel is, voor wie de
Kerstnacht niet anders is dan een vredesfeest,
zonder dieperen ondergrond, zij doen als de
Apostelen vóór Christus' Verrijzenis, die in den
Messias niets dan den stichter van een aardsch
koninkrijk zagen.
Zij branden een kerstboom en zien naar de
schittering van de vele lichtjes, maar vergelen de
kribbe.
Is bet wonder, dat bij zulk een gesteltenis zoo
weinig van de ware vredesgedachle terecht komt,
die gegrond moet zijn op de menschen, die van
goeden wil zijnWaarom wordt dat deel van
den Engelenzang in den Kerstnacht zoo alge
meen vergeten? Waarom eischt men van het
Christendom,' dat het den beloofden „vrede op
aarde" zal geven, zonder dat de onverbiddellijk
daaraan verbonden voorwaarde wordt vervuld,
dal a.m. de metischen zullen zijn van goeden
wilt
Wanneer de ontreddering der maatschappij
ons nu, na de verwoestende oorlogsjaren, groo-
ler dan ooit toeschijnt; wanneer wijze hoofden
moedeloos peinzen om lichl te brengen in den
uconomischen chaos; wanneer de arbeidsconflic
ten de oplossing van het sociale vraagstuk al
maar verder schijnen te verschuiven; wanneer
de opgestapelde oorlogslasten le zwaar dreigen
voor de schouders van dit uitgeputte geslacht
cn de armoede ginds reeds naakt en hongerig
rondwaart, hier al begint te kloppen aan de nog
goed gesloten en verwarmde huizen; waaraan
anders is van dit alles de schuld te wijten, dan
dat de maatschappij als samenleving en het
nieerendeel der individuen afzonderlijk niet zijn
en niet geweest zijn, van- goeden wil?
Wij weten nu allen wel, dat de lang aangewak
kerde hebzucht, ongebreideld voortwoekerend
op de wereldmarkt, voeren moest tol een volke-
lenhaat, die eindigen zou in een volkerenmoord.
Maar getuigt het van goeden wil, dat de over
winnaars nu nog het land van den overwonnene
met zwarte negerstammen hezetten en de vrou
wen en dochters van den verslagen vijand van
haar heiligst goed, haar eer, berooven?»
Wij zagen met ontzetting in de jaren, waarin
het oorlogsmonster alle menscheiijke krachten
en alle grondstoffen voor zich opeischte, een
"ontstellend snelle verschuiving van kapitaal, ge
paard gaande met ongekende oorlogswinsten,
met ongeoorloofden woeker vaak. Maar getuigt
liet van goeden wil, dat. nu ook deze lijden heb
ben uitgevierd, de een blijft brassen van het al
Ie gemakkelijk verkregen goed, terwijl zijn broe
der gebrek lijd l?
En dit geldt van individuen, zoowel als van
groepen, ja van geheele volkeren. Te midden van
dc meest noodlijdende volkeren ziet men thans
nog schaamtelooze nieuwe rijkaards zich aan de
walgelijkste uitspattingen overgeven, terwijl de
volkeren, waarheen het goud in den oorlog ge
vloeid is er maar niet toe kunnen besluiten de
verhongerende naties voor goed op te beuren.
Getuigt" het van goeden Wil. dat, na tijden,
waarin de arbeidskracht onbetaalbaar was, een
soberder levenswijze wordt afgewezen, ook nu
de wereldverarming met den -dag duidelijker
wordt?
Zoo zouden .wij met vragen kunnen doorgaan.
Maar waartoe? Wie uit dezen grooten lijd niets
geleerd heeft, op hem is van toepassing het
woord van Christus: Al zoudl gij een Engel uit
den Hemel sturen, ook dezen zou hij niet geloo-
■ven.
Maar Goddank, aan zeer velen zijn deze be
wogen tijden niet zonder leering voorbij gegaan;
zeer velen zijn bij het -wankelen van al het tij
delijke tot het eeuwige gesneld; millioenen
christenen hebben hun geloof en vertrouwen
verinjii; omdat de dagen boos waren en nog
zijn.
Dez' 'en gaan hedennacht opnieuw naar de
Kribbe n Bethlehem, om uit de heldere oogen
van een Kind de stralen van eeuwige wijsheid
op te van; om op de lippen van een pasge
borene den glimlach van een God-des-Vredes te
ontdekken; om in de armpjes van een knaap de
omhelzing te genieten van een Verlosser, die
door Zijn komst op aarde een Hemel van
eeuwigdurende vreugde na een tijdelijk leven
van zorg en lijden, geopend lieeft.
In het licht van den Kerstnacht, bij het ju
belen van het Gloria, stijgt de Christen ziel om
boog en verwijlt een wijle in serene sferen. Wat
wordt al het aardsche dan klein, zoowel in zijn
schitterende verlokkingen als in zijn nijpendste
ellende.
Helaas, dat niet meerderen den diepen rijkdom
van den Kerstnacht vermogen te peilen!
De ster boven Bethlehem's stal lokte de arme
herders, slapend in de nacht-weide, zoowel als
de Wijzen uit het Oosten, rijk aan geest en
aardsch bezit. Maar alle anderen zagen de ster
niet.
Nog altijd lokt jaarlijks het kerstlicht in don
keren nacht; nog altijd is Jezus' kribbe toegan
kelijk voor armen en rijken; nog altijd jubelt de
Engelenzang: „Vrede op aarde", maar slechts
zij komen, slechts zij verstaan de stem der He
melingen, die zijn van goeden wil.
ÜE Tü£S 1 Ai\u lERLAhtÜ
Weer een mail aangehouden.
Eergisteren is dc avondmail van Dublin naar
Finglas, een halve mijl buiten Dublin aangehou
den. Er (werd een zak met brieven gestolen. De
aanvallers waren als naar gewoonte gemaskerd
en gewapend.
De lersche spoorwegarbeiders.
De lersche spoorwegarbeiders, die geruimen
tijd hebben geslaakt, daar zij weigerden munitie
en wapenen uit Engeland afkomstig, te vervoe
ren, hebben, naar men weet, den arbeid hervat.
Zij erkennen in een resolutie dat hun verzet
geen baat zon brengen. De Labour Party had
liun verzocht) het werk te hervatten om aldus de
regeering te beletten de lersche spoorwegen le
sluiten, hetgeen het lersche volk in het algemeen
cn den handel- en het verkeer in het bijzonder
ernstig zou schaden. Zij verklaren al de facto
ren, uit den huidigen toestand voortspruitend, le
hebben overwogen, en tot de slotsom te zijn ge
komen, dat het raadzaam is lien arbeid te her
vatten zonder acht le slaan op den aard van de
door hen le vervoeren goederjm. Zij Stellen ech
ter lot voorwaarde, dat de mannen, die ontsla
gen zijn, wederom in dienst wórden genomen.
Kans op vrede.
Volgens de „Westminster Gkzelte" worden de
besprekingen aangaande den ,jvredc" voortgezel.
Er wordt een nieuwe wendiug in den toestand
verwacht, daar men gelooft dill de houding van
den eersten minister met betrekking tot de po
sitie van de vertegenwoordigers van Sinn Fein in
een eventueele cojifereftfje, Sjon Fein-leiders
er toe brengen zal een oplossing te overwegen,
welke een Republiek het meest nabij zal komen.
Indien beide partijen, zoo zegt het blad, de
uiterste grenzen harar concessies kenbaar ma
ken, zullen de onderhandelingen een definitie-
ven vorm aannemen.
Anli-Sinn-Feinbond.
Op verschillende plaatsen in Kerry is een me-
dedeeling aangeplakt, waarin wordt gezegd:
-„Kennisgeving en waarschuwing. Neem u m
acht, gij rebellen, die door het graafschap Ker
ry trekt. Vat dit op als de laatste en plechtige
waarschuwing dat, indien de drie vermiste offi
cieren, wier namen kapitein Chambers, kapitein
Green en luitenant Watt zijn, niet binnen tien
dagen bevrijd zijn, de volgende individuen en
huizen zuilen worden „opgeblazen". Geen gena
de wordt geschonken. Geen oog om oog, tand
om tand, doch vijftig legen één. (Hierop volgen
de namen van alle plaatsen, met het aantal
huizen en personen, welke zullen moeten boe
ten).
Wij liebheh den oorlog verklaard; de mili
tairen zijn te lankmoedig geweest. Wie het is?
Wij werken in het geheim, doch niet overleg.
Een anti-Sinn Feinbond".
Deze mededeeling heeft groote ontsteltenis te
weeg gebracht en tal van inwoners der bedreig
de plaatsen hebben reeds de wijk genomen.
DE EISCHEN VAN LIET DUITSCHE SPOOR
WEGPERSONEEL.
Gisteren hebben wij medegedeeld, dat de be
sturen van alle vakvereenigingen van spoorweg
personeel vrij duidelijk met een staking dreigen,
indien aan de eischen niet wordt voldaan.
De secretaris van den socialistischen bond van
spoorwegpersoneel heeft nu een artikel gepujili-
ceerd in een vakblad, waariii hij uitvoerig be
richt over de stemming, die er thans heerscht
onder de spoorwegmannen. Er zal gestemd wor
den over al dan niet staken. En indien de
eischen niet spoedig worden ingewilligd, zal stel
lig een meerderheid van twee derde zich voor
de staking verklaren, die dan begin Januari zal
uitbreken.
De eischen zijn, dat voor de laagst-bezoidigden
de salarissen verhoogd worden met ten minste
700 mark.
Geven regeering en parlement toe, dan zal
Jat de schatkist weer een paar milliard per jaar
kosten. En bovendien dreigt dan het gevaar dat
andere categorieën van beambten, wier bezoldi
ging juist is verhoogd, opnieuw om lotsverbe
tering vragen.
D'ANNUNZIO'S AVONTUUR.
Uit Rome wordt d.d. 22 dezer gemeld: De
couranten zien er weer uit als in de dagen van
den oorlog: opschriften over zes kolom kondi
gen het begin van de operaties tusschen lL.ië
en d'Annunzio aan. Op de proclamatie van de
blokkade over F'iume antwoordde u'Annunzio
met een beroep op de ltaliaanscue marine, waar
hij hij hel gezegde van admiraal Nelson varieer
de tol: „Het vaderland verwacht, dat gij uw
plicht zult doen en niet aan de bevelen zult
gehoorzamen." Demeeste bladen verklaren, dat
hierdoor liet vat de bodem zal worden inge
slagen, terwijl het parlement, dat tot nu toe
altijd van de regeeriug een krachtige houding
eischic, thans hang schijnt te zijn geworden
voor zijn eigen moed, daar het verwikkelingen
vreest.
Behalve de „Idea Nazionale" is het alleen het
„Giornale d'ltalia', dat nog altijd op uitstel aan
dringt en voorstelt, dat men den hertog van
Aosta als laatsten bemiddelaar naar Fiume zat
zenden. D'Annunzio heeft echter zelf de brug
achter zich afgebroken door het uilvaardigen
van een verordening, waarbij hij de eilanden
Albe en Vegüa onder de Fiumaansche wetge
ving stelt, waardoor de annexatie is voltrokken.
Tegelijkertijd worden de eerste schermutselingen
tusschen regeeringstroepen en legionairen van
d'Annunzio gemeld. De torpedoboot „Zefiro"
werd door de legionairen van Fiuine aan de
kust van Veglia met scherp ontvangen. De
legionairen in Zara overvielen een regeerings-
-depot en brachten geweren, machinegeweren
enz. weg, nadat ze de wacht overweldigd had
den. Andere dergelijke aanvallen op munitie
magazijnen zijn mislukt.
Overal langs de kust van Dalmatië kondigen
afgezanten van d'Annunzio de spoedige komst
van den aanvoerder aan, en de pers heeft reeds
de mogelijkheid van zulk een ïeis, niettegen
staande de blokkade, toe, daar het ingewikkelde
labyrinth der Dalmaliscne eilanden de bewaking
zeer moeilijk maakt. De „Idea Nazionale" weel
reeds mede te deeien, dat troepen van Wrangel,
opnietlw uitgerust en door Servische officieren
aangevoerd, naar Fiume oprukken. Ze zouden
bestemd zijn om in het conflict in te grijpen.
In regeeringskringen neemt men echter dit be
richt zeer kalm op.
„Svenska Daghladet" verneemt uit Rome:
Nadat de termijn van 48 uur, die de bevolking
van Fiume had gekregen om de stad te verlaten,
verstreken was, en d'Annunzio generaal Gavig-
lia geantwoord had, dat hij Jen toon van zijn
ultimatum wel een beetje mocht matigen, is
Fiume gebombardeerd. Tusschen Italië en Fiume
heerscht volkomen oorlogstoestand.
Nader wordt nog gemeld:
Nabij Fiume heelt een legionair handgranaten
geworpen naar carabinieri, waardoor een man
gedood en twee gewond werden.
Het „Giornale d'ltalia" oppert het denkbeeld
van interventie door den hertog van Aosta om
verbetering te brengen in den toestand.
DE Vhb.üLSCRiSSib.
Economische depressie in Zweden.
Ook in Zweden vertoont zich in scherpen
vorm een economische depressie. Hel aaiilal
weraeloozen vermeerdert mul den dag als ge
volg van het teil, dal de tabrieaen haar poor
ten sluiten. In het bijzonder verkeert de glus-
hiuuslrie in een netelige positie, tengevolge van
de goedkoope invoeren uit Duitschlaud, Oosten
rijk en België Men acht een verlaging van de
looj._.i onvermijdelijk, zoowel in üe industrie
als in de scheépvaurl. De werkgevers in de
iitut-, papier-, ijzer-, lucifers- en verschillende
tndcre industrieën hebben de loonsovereenkoiu-
sleu niet de vakvereenigingen reeds opgezegd.
Anderzijds heet t het trampersoneel om een
looiisverhoogiug van 25 pet. geviaagd, wat
waarschijnlijk op een staking zal uilloopen.
Wegens de sleerke daling in dc vrachten, zijn
thans in Noorwegen 100 schepen, nietende circa
300.000 ton, opgelegd, bommige hiervan zijn
nog niet in de vaart geweest
Ut E18GHEN Ur.R CGMüLRLLANDLRS.
Uit Bruuswijk wordt d.d. 22 dezer gemeld.
Ten gevolge van de gisteren in den Landdag
opgeworpen kwestie van de schadeloosstelling
aua het vroegere hertogshuis dreigt lieden een
minislercrisis. Miiiisler-pdesidenl Uerler en zijn
partijgenoot, de minister van justitie Junke,
kondigden den Landdag aan, dal alie ministers
hun ambt zouden neerleggen'in geval de Land
dag onderhandelingen wenscht aan te kuoopen
met den, vroegeren hertog over zijn eisch van
250 miliioeu gouden marken. De beide minis
ters zagen in de vervulling van dezen eisch de
vernietiging van den staat Brunswijk, en ook
indien slechts voor een deel aan dien eisch zou
worden voldaan, zagen zij een burgeroorlog en
een nieuwe revolutie voor het vroegere hertog
dom Brunswijk in hel veischiet.
Ofschoon den burgerlijken partijen hel aftre
den van de zuiver socialistische regeering niel
onwelkom zou zijn, neigden de democraten toch
tot de opvatting van de socialisten, dat de on
derhandelingen met de Cumberlanders niet ge
voerd kunneD worden op den voet, zooals dit
Ii'uis het wenscht.
HET GEZANTSCHAP BiJ DEN H. ST0ÈL
Het amendement van den heer De Savornin
Lobman c.s., om den post, betreffende tiet Ne-
dcrlandsch gezantschap bij den H. Stoel, te
schrappen, is in de Donderdag gehouden zitting
der Tweede Kamer verworpenjnet 4828 stem
men.
De inotie-Dresselliuys om thans geen wijziging
te brengen in het lijdelijk karakter van het ge
zantschap bij den H. Stoel werd verworpen
met 54 tegen 19 stemmen.
De hegrooling van Binnenlandsche Zaken
werd aangenomen met io legen 6 stemmen.
De Tweede Kamer besloot dus, tot het perma
nent-worden van het gezantschap bij Z. h. den
Paus.
ACCIJNS ür GEDISTILLEERD.
Het wetsontwerp tot verhooging van het ac
cijns op hel gedistilleerd werd Donderdag door
de Tweede Kamer aangenomen met 43 tegen 34
stemmen, (rechts tegen links).
Wij hebben vijf jaren lang over „oorlogscri-
sis" gesproken en geschreven; thans zijn wij in
een „vredescrisis" aangeland, die, naar wij ho
pen niet evenveel jaren zal duren, al zouden
wij daaromtrent niet gaarne voorspellingen wa
gen.
Kaar het Fransch van RAOUL ÜE NAVERY.
bewerkt door
L. M. VAN P1NXTEREN, R.-K. Pr.
Haar vader kon haar niet genoeg aanzien en
Omhelzen. Ljij zou misschien twee jaar lang
van haar gescheiden zijn en op het punt zijne
<lierbaren te verlaten vroeg hij zich met
I bitterheid at, of hij wel goed gehandeld had.
„Wie weet," zoo zeide hij, „ot mijn vader
Biet gestorven ia in dien tijd? Of 't lich,t
van zijn versland niet voor goed is uitge
doofd? En wat zullen dan mijne dierbare
Vrouw en Dolores kunnen doen? Immers
liiete. Welke gevaren gaan zij tegemoet
ponder mij. IZeker, kap. Gaspard is dapper
Au trouw, maar Gods h,and bestuurt den
storm en zij zouden schipbreuk kunnen lij -
Zijne echigenoote echter troostte en be-
Jrioedigde hem, door er op te wijzen, dat zij
#tch Gods goedheid onwaardig zouden too
ien, indien zij niet ieder middel om den
SMkies te verteederen aangrepen.
V eu volgenden morgen kwam een groote
0 Passagiers at halen en weldra, bosje-
gen zij de Terrible. Toen alle goederen aan
boord gerangschikt waren, nam graat de Fles-
signy een zwaar kotïertje van vaudelhout uit
de handen van een neger en zeide toen
hij met zijne echtgenoote alleen was:
„Ia dit koffertje zijn de zeldzaamste pa
rein, td'io di oor visschera gevonden zijn;
edelesteeiie.i aikomsiig uit de rivier de Es
meralda en de oude mijnen der Incas, wier
geheim ik een oogenblik meende terug ge
vonden te hebben. De dubbele bodem be
vat behalve mijn portret al onze familie
papieren. Gij kunt die noodig hebben om
mijn vader te bewijzen dat gij mijne echtge
noote zijt, indien hij mocht aarzelen u te
erkennen. De sleutel om dit koffertje te
openen is voor u tslleen gemaakt, ik heb
hem aan een ketting verbonden, dien gij
steeds om uwen hals. moet dragen. Herinner
u dat d© helft van mjjn fortuin in dat
koffertje gesloten is."
„Ik zal er nooit van scheiden," antwoordde
zij„het is de brujdschat voor Dolores."
De lading van de Terrible was volledig, de
kapitein wachtte slechts op de laatste brie
ven, die hij naar Frankrijk zou. medenemen.
Aan boord heerschte onder allen de meest
opgewekte stemming. Eindelijk kwamen de
laatste sloepen, de verschillende passagiers
namen bezit van hunne hutten en de kapitein
wachtte slechts op een gunstigen wind om
de baai van Panama té verlaten. Weldra
werd het teeken tol vertrek gegeven. Graat
de Flessygni drultlc zijne' echtgenoote in de
armen en kustte herhaaldelijk Dolores. Daar
na werd het anker gelicht, de wind vulde
de zeilen en Humbert moest het schip ver
laten. Meer dan een uur volgde zijne lichte
sloep het kielzog van de Terrible terwijl
rlaviana en Dolores over de verschansing ge
leund hem nasiaarden, daarna viel de duis
ternis en gleed het schip alleen over de lich
tende golven voort. Den volgenden morgen
bij htm ontwaken-was de kust uit het ge
zicht verdwenen.
Twee dagen, gedurende welke de meeste
passagiers zeeziek waren, gingen voorbij, zon
der'dat zij op de brug bijeen kwamen en in
die twee dagen zag gravin de Flessigny, be
halve den kapitein en de matrozen, slechts
éen der passagiers. Dat was een man van
omstreeks 30 jaren, groot van gestalte en
schoon van uiterlijk, als ten minste de schoon
heid alleen in de regelmaat der trekken kan
bestaan. I i
Zijn gelaatskleur was donk er-bleek
en zijne lange haren prachtig blond Zijn klee
ding, hoewel van zekeren welstand getuigend,
liet toch zien dat hy in minder gunstige
omstandigheden verkeerde. De kapitein, die
hem sinds drie weken kende, had zioh nog
geen meening over hem kunnen vormen. Hij
was aan boord ingeschreven onder den naam
van Laurent Gabaren. H gwas zeker niet rijk,
want 11a over derji vraeiiipr.jo gesproken en
een vermindering op hel tariet der tweede
klas verkregen te hebben, had hij ecu mid
del gevonden om nog minder in geld te be-
laleu, door zich te verhinden eenigc diens Leu
te verrichten. Hij zou de hoeken in orde hou
den, daar Gaspard ongaarne zich met re
kenen ophield. Naar gewoonte aan boord
moeten ue passagiers der Tweede klas op net
voorschip blijven; maar daar Laurent zeer
ontwikkeld scheen, had de kapitein hem toe
gestaan op het achterschip te komen en als
zijn secretaris met hem aan zijne tatel aan te
zilteu. Laurent hifi somwijlen vladen van
woedenden haat tegen de rijken, maar die
konden verontschuldigd worden door te be
denken, dal hij in zijn volle mannelijke kracht
jaren lang gewerkt had zonder eenig succes,
in een streek waar goud en edelgesteenten
overvloedig gevonden werden. Bovendien
volgden op die uitvallen van haat zachtere
gevoelens; hy sprak met teederen eerbied
over zijne moeder, zeide dat hij alleen om
harentwille Panama verliet, juist nu een
betere toekomst hem toelachlte; maai' dat
zijne moeder, die oud en blind geworden was,
hem bij zich riep en dat hy daarom ging. Hij
was aangenaam in den omgang, wanneer hij
nu en dan zijn tegenspoed vergeten kon.
Flaviana bracht iederen dag vele uren in
hare hut door; zij gebruikte die om een
soort dagboek te schrijven, dat haar echt
genoot later ineL ontroering zon iez.cn. Als a a
aan dek kwam, nam zij steeds Dolorqs mede
cn beiden beschouwden dan <jp een bank
gezeten, de eindelooze, kalme zee.
Gedurende de eerste dagen bepaalde Lau
rent Cabarou zich er toe om de gravin te
groeten als üij 'haar tegenkwam; maar wel-
ilra wist nij zich hij haar in te dringen door
de gunst, waarin ,hij hij D, bres stond. Hy
kuil de verrukkelijkste i ,cs en wist ze
prachtig te zingen. Nicmii. kon ook beter
geschiedenissen verhalen, waai' Dolores nooit
genoeg van had. Dikwijls dus bleven Dolores
en Norilla alleen aan dek om naar Laurent
le luisteren. Dooi zijn gesprekken met hen
vernam hij dus alles wat hij weten wilde
over de gravin. Hij kwam tot het besluit, dat
de beseherming van een vrouw als Flaviana
zeer wenschelijk was en hem te Parys een
kans op slagen bood. Daar hij begreep nooit
de teruggetrokken houding der moeder te
kunnen overwinnen dan door de genegenheid
van het kind, legde hij er zich op toe Dolo
res en Norilla aan zich te Jweien, ;vaarin hij
ook slaagde. Dolores sprak onophoudelijk tot
iiara moeder over Laurent en deze achtte
zich ten laatste verplicht hem te bedanken,
voor zijne oplettendheden. Dat was alles wat
de jonge man verlangde, maar weldra vond
hij euio gelegenheid zich nog meer in de
gunst der gravin in t© dringen.
£Wordt vervolgd.)