RK. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND BINNENLAND NT* 300 Vrij lag 24 December 1920 13e Jaargang ABONNEMENTSPRIJS: PZB kwartaal j II—, FRANCO per post t 2J50 met geïllustreerd ZONDAGSBLAD t 0.50 HOOOER. Verschijnt dagelijks. Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: ^edactS.ie m ADVERTENTIEPRIJS: Wegens het Hoogfeest van Kerst mis zaï dit blad morgen NIET ver- scnijnen. Zij die zien met I. Januari a.s. op dit ulad aiionneeren omvangen de tot dien datum verschijnende num mers grat.s. De Administratie Van goeuen wis. BUITENLAND üe vree! sensis, PEU ILLKTON De weiiergevondeii dochter VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f Q.Ï3i RECLAMES PER REOEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING IftftO Aan al!» abonnè's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.400. t 200.—, f iöO f 60 35.—, f f5 De laatste jaren heeft het Christenhart moeite gehad om zich in de dagen van den Kersttijd te verhellen tol de hoogie van heilige blijdschap, waarin het voorheen jubelde op Christus' ge boortefeest. Het viel zoo zwaar, met de Engelen „Vrede op aarde" te zingen, terwijl van verre het kanon bulderde en de loopgraven dropen van menseiienhloed. En toch, hoe dankbaar zal menigeen thans de Kerstfeesten der oorlogsjaren herdenken, wanneer hij ze gevierd heeft in echt chrislelijken geest. Bij zooveel lichamelijk lijdcii gaf de geestelijke verkwikking van de Kerstiiachlherdeiikiiig on betaalbare ziclerusl; voor de geestelijke marte ling van het eindeloos oorlogswee bracht de Kerstjubel «enige oogeiiblikkeu opbeuring; in een tijd van verl wij teling en vyanhoop aan alles wat ons eens waar eii goed scheen, kwam de blanke Kerstnacht nieuw licht, zoeten troost en trersehe kracht brengen. De ongeloovigen mogen in de vervlogen oor logsjaren gespot hebben om del- Christenen Vredesfeest.... de ware Christen heeft nooit meer dan juist iu die bange tijden de heilzame kracht van zijn oud geloof gevoeld. En thans, hoe waar blijkt de zegswijze weer le zijn: Wie gelooft, haast "iich niet! Zonder Cod, zonder Zijn plaatsvervanger te Rome, zou men door den oorlog den eeuwigen Vrede op aarde brengen. De groole wereldoorlog Immers was er om iederen oorlog voor goed on mogelijk te maken. Twee jaren nu reeds, nadat de wapens zijn neergelegd, tobben de leiders der volkeren om aan de wereld een vrede te geven. Maar onverminderd blijft het oorlogsvuur bran den; hier gebluscht, laait het ginds weer op, ter wijl van alle kanten nieuwe brandstof wordt aangedragen. De mail, die eens als de apostel des vredes werd verwelkomd, toen h'j aan de wereld de grondslagen van een Volkerenbond aanbood, ligt poiiliek verslagen ter neer en zijn eigen groole republiek is juist degene, die de verwe zenlijking van zijn opzet onmogelijk maakt. Hoe scherp worden at die menscheiijke dwa lingen en de kleinheid van al dal meiufchenwerk belicht door de heldere stralen van den Kerst nacht. Wio zonder Cod en godsdienst den vrede t>p aarde zoekt, sluit telkens op menscheiijke hartstochten en begeerten, zoowel in zich zelf als bij anderen, die zijn streven verijdelen. En voor wie liét geloof slechts een mooi vernis, een Uiterlijk beschavingsmiddel is, voor wie de Kerstnacht niet anders is dan een vredesfeest, zonder dieperen ondergrond, zij doen als de Apostelen vóór Christus' Verrijzenis, die in den Messias niets dan den stichter van een aardsch koninkrijk zagen. Zij branden een kerstboom en zien naar de schittering van de vele lichtjes, maar vergelen de kribbe. Is bet wonder, dat bij zulk een gesteltenis zoo weinig van de ware vredesgedachle terecht komt, die gegrond moet zijn op de menschen, die van goeden wil zijnWaarom wordt dat deel van den Engelenzang in den Kerstnacht zoo alge meen vergeten? Waarom eischt men van het Christendom,' dat het den beloofden „vrede op aarde" zal geven, zonder dat de onverbiddellijk daaraan verbonden voorwaarde wordt vervuld, dal a.m. de metischen zullen zijn van goeden wilt Wanneer de ontreddering der maatschappij ons nu, na de verwoestende oorlogsjaren, groo- ler dan ooit toeschijnt; wanneer wijze hoofden moedeloos peinzen om lichl te brengen in den uconomischen chaos; wanneer de arbeidsconflic ten de oplossing van het sociale vraagstuk al maar verder schijnen te verschuiven; wanneer de opgestapelde oorlogslasten le zwaar dreigen voor de schouders van dit uitgeputte geslacht cn de armoede ginds reeds naakt en hongerig rondwaart, hier al begint te kloppen aan de nog goed gesloten en verwarmde huizen; waaraan anders is van dit alles de schuld te wijten, dan dat de maatschappij als samenleving en het nieerendeel der individuen afzonderlijk niet zijn en niet geweest zijn, van- goeden wil? Wij weten nu allen wel, dat de lang aangewak kerde hebzucht, ongebreideld voortwoekerend op de wereldmarkt, voeren moest tol een volke- lenhaat, die eindigen zou in een volkerenmoord. Maar getuigt het van goeden wil, dat de over winnaars nu nog het land van den overwonnene met zwarte negerstammen hezetten en de vrou wen en dochters van den verslagen vijand van haar heiligst goed, haar eer, berooven?» Wij zagen met ontzetting in de jaren, waarin het oorlogsmonster alle menscheiijke krachten en alle grondstoffen voor zich opeischte, een "ontstellend snelle verschuiving van kapitaal, ge paard gaande met ongekende oorlogswinsten, met ongeoorloofden woeker vaak. Maar getuigt liet van goeden wil, dat. nu ook deze lijden heb ben uitgevierd, de een blijft brassen van het al Ie gemakkelijk verkregen goed, terwijl zijn broe der gebrek lijd l? En dit geldt van individuen, zoowel als van groepen, ja van geheele volkeren. Te midden van dc meest noodlijdende volkeren ziet men thans nog schaamtelooze nieuwe rijkaards zich aan de walgelijkste uitspattingen overgeven, terwijl de volkeren, waarheen het goud in den oorlog ge vloeid is er maar niet toe kunnen besluiten de verhongerende naties voor goed op te beuren. Getuigt" het van goeden Wil. dat, na tijden, waarin de arbeidskracht onbetaalbaar was, een soberder levenswijze wordt afgewezen, ook nu de wereldverarming met den -dag duidelijker wordt? Zoo zouden .wij met vragen kunnen doorgaan. Maar waartoe? Wie uit dezen grooten lijd niets geleerd heeft, op hem is van toepassing het woord van Christus: Al zoudl gij een Engel uit den Hemel sturen, ook dezen zou hij niet geloo- ■ven. Maar Goddank, aan zeer velen zijn deze be wogen tijden niet zonder leering voorbij gegaan; zeer velen zijn bij het -wankelen van al het tij delijke tot het eeuwige gesneld; millioenen christenen hebben hun geloof en vertrouwen verinjii; omdat de dagen boos waren en nog zijn. Dez' 'en gaan hedennacht opnieuw naar de Kribbe n Bethlehem, om uit de heldere oogen van een Kind de stralen van eeuwige wijsheid op te van; om op de lippen van een pasge borene den glimlach van een God-des-Vredes te ontdekken; om in de armpjes van een knaap de omhelzing te genieten van een Verlosser, die door Zijn komst op aarde een Hemel van eeuwigdurende vreugde na een tijdelijk leven van zorg en lijden, geopend lieeft. In het licht van den Kerstnacht, bij het ju belen van het Gloria, stijgt de Christen ziel om boog en verwijlt een wijle in serene sferen. Wat wordt al het aardsche dan klein, zoowel in zijn schitterende verlokkingen als in zijn nijpendste ellende. Helaas, dat niet meerderen den diepen rijkdom van den Kerstnacht vermogen te peilen! De ster boven Bethlehem's stal lokte de arme herders, slapend in de nacht-weide, zoowel als de Wijzen uit het Oosten, rijk aan geest en aardsch bezit. Maar alle anderen zagen de ster niet. Nog altijd lokt jaarlijks het kerstlicht in don keren nacht; nog altijd is Jezus' kribbe toegan kelijk voor armen en rijken; nog altijd jubelt de Engelenzang: „Vrede op aarde", maar slechts zij komen, slechts zij verstaan de stem der He melingen, die zijn van goeden wil. ÜE Tü£S 1 Ai\u lERLAhtÜ Weer een mail aangehouden. Eergisteren is dc avondmail van Dublin naar Finglas, een halve mijl buiten Dublin aangehou den. Er (werd een zak met brieven gestolen. De aanvallers waren als naar gewoonte gemaskerd en gewapend. De lersche spoorwegarbeiders. De lersche spoorwegarbeiders, die geruimen tijd hebben geslaakt, daar zij weigerden munitie en wapenen uit Engeland afkomstig, te vervoe ren, hebben, naar men weet, den arbeid hervat. Zij erkennen in een resolutie dat hun verzet geen baat zon brengen. De Labour Party had liun verzocht) het werk te hervatten om aldus de regeering te beletten de lersche spoorwegen le sluiten, hetgeen het lersche volk in het algemeen cn den handel- en het verkeer in het bijzonder ernstig zou schaden. Zij verklaren al de facto ren, uit den huidigen toestand voortspruitend, le hebben overwogen, en tot de slotsom te zijn ge komen, dat het raadzaam is lien arbeid te her vatten zonder acht le slaan op den aard van de door hen le vervoeren goederjm. Zij Stellen ech ter lot voorwaarde, dat de mannen, die ontsla gen zijn, wederom in dienst wórden genomen. Kans op vrede. Volgens de „Westminster Gkzelte" worden de besprekingen aangaande den ,jvredc" voortgezel. Er wordt een nieuwe wendiug in den toestand verwacht, daar men gelooft dill de houding van den eersten minister met betrekking tot de po sitie van de vertegenwoordigers van Sinn Fein in een eventueele cojifereftfje, Sjon Fein-leiders er toe brengen zal een oplossing te overwegen, welke een Republiek het meest nabij zal komen. Indien beide partijen, zoo zegt het blad, de uiterste grenzen harar concessies kenbaar ma ken, zullen de onderhandelingen een definitie- ven vorm aannemen. Anli-Sinn-Feinbond. Op verschillende plaatsen in Kerry is een me- dedeeling aangeplakt, waarin wordt gezegd: -„Kennisgeving en waarschuwing. Neem u m acht, gij rebellen, die door het graafschap Ker ry trekt. Vat dit op als de laatste en plechtige waarschuwing dat, indien de drie vermiste offi cieren, wier namen kapitein Chambers, kapitein Green en luitenant Watt zijn, niet binnen tien dagen bevrijd zijn, de volgende individuen en huizen zuilen worden „opgeblazen". Geen gena de wordt geschonken. Geen oog om oog, tand om tand, doch vijftig legen één. (Hierop volgen de namen van alle plaatsen, met het aantal huizen en personen, welke zullen moeten boe ten). Wij liebheh den oorlog verklaard; de mili tairen zijn te lankmoedig geweest. Wie het is? Wij werken in het geheim, doch niet overleg. Een anti-Sinn Feinbond". Deze mededeeling heeft groote ontsteltenis te weeg gebracht en tal van inwoners der bedreig de plaatsen hebben reeds de wijk genomen. DE EISCHEN VAN LIET DUITSCHE SPOOR WEGPERSONEEL. Gisteren hebben wij medegedeeld, dat de be sturen van alle vakvereenigingen van spoorweg personeel vrij duidelijk met een staking dreigen, indien aan de eischen niet wordt voldaan. De secretaris van den socialistischen bond van spoorwegpersoneel heeft nu een artikel gepujili- ceerd in een vakblad, waariii hij uitvoerig be richt over de stemming, die er thans heerscht onder de spoorwegmannen. Er zal gestemd wor den over al dan niet staken. En indien de eischen niet spoedig worden ingewilligd, zal stel lig een meerderheid van twee derde zich voor de staking verklaren, die dan begin Januari zal uitbreken. De eischen zijn, dat voor de laagst-bezoidigden de salarissen verhoogd worden met ten minste 700 mark. Geven regeering en parlement toe, dan zal Jat de schatkist weer een paar milliard per jaar kosten. En bovendien dreigt dan het gevaar dat andere categorieën van beambten, wier bezoldi ging juist is verhoogd, opnieuw om lotsverbe tering vragen. D'ANNUNZIO'S AVONTUUR. Uit Rome wordt d.d. 22 dezer gemeld: De couranten zien er weer uit als in de dagen van den oorlog: opschriften over zes kolom kondi gen het begin van de operaties tusschen lL.ië en d'Annunzio aan. Op de proclamatie van de blokkade over F'iume antwoordde u'Annunzio met een beroep op de ltaliaanscue marine, waar hij hij hel gezegde van admiraal Nelson varieer de tol: „Het vaderland verwacht, dat gij uw plicht zult doen en niet aan de bevelen zult gehoorzamen." Demeeste bladen verklaren, dat hierdoor liet vat de bodem zal worden inge slagen, terwijl het parlement, dat tot nu toe altijd van de regeeriug een krachtige houding eischic, thans hang schijnt te zijn geworden voor zijn eigen moed, daar het verwikkelingen vreest. Behalve de „Idea Nazionale" is het alleen het „Giornale d'ltalia', dat nog altijd op uitstel aan dringt en voorstelt, dat men den hertog van Aosta als laatsten bemiddelaar naar Fiume zat zenden. D'Annunzio heeft echter zelf de brug achter zich afgebroken door het uilvaardigen van een verordening, waarbij hij de eilanden Albe en Vegüa onder de Fiumaansche wetge ving stelt, waardoor de annexatie is voltrokken. Tegelijkertijd worden de eerste schermutselingen tusschen regeeringstroepen en legionairen van d'Annunzio gemeld. De torpedoboot „Zefiro" werd door de legionairen van Fiuine aan de kust van Veglia met scherp ontvangen. De legionairen in Zara overvielen een regeerings- -depot en brachten geweren, machinegeweren enz. weg, nadat ze de wacht overweldigd had den. Andere dergelijke aanvallen op munitie magazijnen zijn mislukt. Overal langs de kust van Dalmatië kondigen afgezanten van d'Annunzio de spoedige komst van den aanvoerder aan, en de pers heeft reeds de mogelijkheid van zulk een ïeis, niettegen staande de blokkade, toe, daar het ingewikkelde labyrinth der Dalmaliscne eilanden de bewaking zeer moeilijk maakt. De „Idea Nazionale" weel reeds mede te deeien, dat troepen van Wrangel, opnietlw uitgerust en door Servische officieren aangevoerd, naar Fiume oprukken. Ze zouden bestemd zijn om in het conflict in te grijpen. In regeeringskringen neemt men echter dit be richt zeer kalm op. „Svenska Daghladet" verneemt uit Rome: Nadat de termijn van 48 uur, die de bevolking van Fiume had gekregen om de stad te verlaten, verstreken was, en d'Annunzio generaal Gavig- lia geantwoord had, dat hij Jen toon van zijn ultimatum wel een beetje mocht matigen, is Fiume gebombardeerd. Tusschen Italië en Fiume heerscht volkomen oorlogstoestand. Nader wordt nog gemeld: Nabij Fiume heelt een legionair handgranaten geworpen naar carabinieri, waardoor een man gedood en twee gewond werden. Het „Giornale d'ltalia" oppert het denkbeeld van interventie door den hertog van Aosta om verbetering te brengen in den toestand. DE Vhb.üLSCRiSSib. Economische depressie in Zweden. Ook in Zweden vertoont zich in scherpen vorm een economische depressie. Hel aaiilal weraeloozen vermeerdert mul den dag als ge volg van het teil, dal de tabrieaen haar poor ten sluiten. In het bijzonder verkeert de glus- hiuuslrie in een netelige positie, tengevolge van de goedkoope invoeren uit Duitschlaud, Oosten rijk en België Men acht een verlaging van de looj._.i onvermijdelijk, zoowel in üe industrie als in de scheépvaurl. De werkgevers in de iitut-, papier-, ijzer-, lucifers- en verschillende tndcre industrieën hebben de loonsovereenkoiu- sleu niet de vakvereenigingen reeds opgezegd. Anderzijds heet t het trampersoneel om een looiisverhoogiug van 25 pet. geviaagd, wat waarschijnlijk op een staking zal uilloopen. Wegens de sleerke daling in dc vrachten, zijn thans in Noorwegen 100 schepen, nietende circa 300.000 ton, opgelegd, bommige hiervan zijn nog niet in de vaart geweest Ut E18GHEN Ur.R CGMüLRLLANDLRS. Uit Bruuswijk wordt d.d. 22 dezer gemeld. Ten gevolge van de gisteren in den Landdag opgeworpen kwestie van de schadeloosstelling aua het vroegere hertogshuis dreigt lieden een minislercrisis. Miiiisler-pdesidenl Uerler en zijn partijgenoot, de minister van justitie Junke, kondigden den Landdag aan, dal alie ministers hun ambt zouden neerleggen'in geval de Land dag onderhandelingen wenscht aan te kuoopen met den, vroegeren hertog over zijn eisch van 250 miliioeu gouden marken. De beide minis ters zagen in de vervulling van dezen eisch de vernietiging van den staat Brunswijk, en ook indien slechts voor een deel aan dien eisch zou worden voldaan, zagen zij een burgeroorlog en een nieuwe revolutie voor het vroegere hertog dom Brunswijk in hel veischiet. Ofschoon den burgerlijken partijen hel aftre den van de zuiver socialistische regeering niel onwelkom zou zijn, neigden de democraten toch tot de opvatting van de socialisten, dat de on derhandelingen met de Cumberlanders niet ge voerd kunneD worden op den voet, zooals dit Ii'uis het wenscht. HET GEZANTSCHAP BiJ DEN H. ST0ÈL Het amendement van den heer De Savornin Lobman c.s., om den post, betreffende tiet Ne- dcrlandsch gezantschap bij den H. Stoel, te schrappen, is in de Donderdag gehouden zitting der Tweede Kamer verworpenjnet 4828 stem men. De inotie-Dresselliuys om thans geen wijziging te brengen in het lijdelijk karakter van het ge zantschap bij den H. Stoel werd verworpen met 54 tegen 19 stemmen. De hegrooling van Binnenlandsche Zaken werd aangenomen met io legen 6 stemmen. De Tweede Kamer besloot dus, tot het perma nent-worden van het gezantschap bij Z. h. den Paus. ACCIJNS ür GEDISTILLEERD. Het wetsontwerp tot verhooging van het ac cijns op hel gedistilleerd werd Donderdag door de Tweede Kamer aangenomen met 43 tegen 34 stemmen, (rechts tegen links). Wij hebben vijf jaren lang over „oorlogscri- sis" gesproken en geschreven; thans zijn wij in een „vredescrisis" aangeland, die, naar wij ho pen niet evenveel jaren zal duren, al zouden wij daaromtrent niet gaarne voorspellingen wa gen. Kaar het Fransch van RAOUL ÜE NAVERY. bewerkt door L. M. VAN P1NXTEREN, R.-K. Pr. Haar vader kon haar niet genoeg aanzien en Omhelzen. Ljij zou misschien twee jaar lang van haar gescheiden zijn en op het punt zijne <lierbaren te verlaten vroeg hij zich met I bitterheid at, of hij wel goed gehandeld had. „Wie weet," zoo zeide hij, „ot mijn vader Biet gestorven ia in dien tijd? Of 't lich,t van zijn versland niet voor goed is uitge doofd? En wat zullen dan mijne dierbare Vrouw en Dolores kunnen doen? Immers liiete. Welke gevaren gaan zij tegemoet ponder mij. IZeker, kap. Gaspard is dapper Au trouw, maar Gods h,and bestuurt den storm en zij zouden schipbreuk kunnen lij - Zijne echigenoote echter troostte en be- Jrioedigde hem, door er op te wijzen, dat zij #tch Gods goedheid onwaardig zouden too ien, indien zij niet ieder middel om den SMkies te verteederen aangrepen. V eu volgenden morgen kwam een groote 0 Passagiers at halen en weldra, bosje- gen zij de Terrible. Toen alle goederen aan boord gerangschikt waren, nam graat de Fles- signy een zwaar kotïertje van vaudelhout uit de handen van een neger en zeide toen hij met zijne echtgenoote alleen was: „Ia dit koffertje zijn de zeldzaamste pa rein, td'io di oor visschera gevonden zijn; edelesteeiie.i aikomsiig uit de rivier de Es meralda en de oude mijnen der Incas, wier geheim ik een oogenblik meende terug ge vonden te hebben. De dubbele bodem be vat behalve mijn portret al onze familie papieren. Gij kunt die noodig hebben om mijn vader te bewijzen dat gij mijne echtge noote zijt, indien hij mocht aarzelen u te erkennen. De sleutel om dit koffertje te openen is voor u tslleen gemaakt, ik heb hem aan een ketting verbonden, dien gij steeds om uwen hals. moet dragen. Herinner u dat d© helft van mjjn fortuin in dat koffertje gesloten is." „Ik zal er nooit van scheiden," antwoordde zij„het is de brujdschat voor Dolores." De lading van de Terrible was volledig, de kapitein wachtte slechts op de laatste brie ven, die hij naar Frankrijk zou. medenemen. Aan boord heerschte onder allen de meest opgewekte stemming. Eindelijk kwamen de laatste sloepen, de verschillende passagiers namen bezit van hunne hutten en de kapitein wachtte slechts op een gunstigen wind om de baai van Panama té verlaten. Weldra werd het teeken tol vertrek gegeven. Graat de Flessygni drultlc zijne' echtgenoote in de armen en kustte herhaaldelijk Dolores. Daar na werd het anker gelicht, de wind vulde de zeilen en Humbert moest het schip ver laten. Meer dan een uur volgde zijne lichte sloep het kielzog van de Terrible terwijl rlaviana en Dolores over de verschansing ge leund hem nasiaarden, daarna viel de duis ternis en gleed het schip alleen over de lich tende golven voort. Den volgenden morgen bij htm ontwaken-was de kust uit het ge zicht verdwenen. Twee dagen, gedurende welke de meeste passagiers zeeziek waren, gingen voorbij, zon der'dat zij op de brug bijeen kwamen en in die twee dagen zag gravin de Flessigny, be halve den kapitein en de matrozen, slechts éen der passagiers. Dat was een man van omstreeks 30 jaren, groot van gestalte en schoon van uiterlijk, als ten minste de schoon heid alleen in de regelmaat der trekken kan bestaan. I i Zijn gelaatskleur was donk er-bleek en zijne lange haren prachtig blond Zijn klee ding, hoewel van zekeren welstand getuigend, liet toch zien dat hy in minder gunstige omstandigheden verkeerde. De kapitein, die hem sinds drie weken kende, had zioh nog geen meening over hem kunnen vormen. Hij was aan boord ingeschreven onder den naam van Laurent Gabaren. H gwas zeker niet rijk, want 11a over derji vraeiiipr.jo gesproken en een vermindering op hel tariet der tweede klas verkregen te hebben, had hij ecu mid del gevonden om nog minder in geld te be- laleu, door zich te verhinden eenigc diens Leu te verrichten. Hij zou de hoeken in orde hou den, daar Gaspard ongaarne zich met re kenen ophield. Naar gewoonte aan boord moeten ue passagiers der Tweede klas op net voorschip blijven; maar daar Laurent zeer ontwikkeld scheen, had de kapitein hem toe gestaan op het achterschip te komen en als zijn secretaris met hem aan zijne tatel aan te zilteu. Laurent hifi somwijlen vladen van woedenden haat tegen de rijken, maar die konden verontschuldigd worden door te be denken, dal hij in zijn volle mannelijke kracht jaren lang gewerkt had zonder eenig succes, in een streek waar goud en edelgesteenten overvloedig gevonden werden. Bovendien volgden op die uitvallen van haat zachtere gevoelens; hy sprak met teederen eerbied over zijne moeder, zeide dat hij alleen om harentwille Panama verliet, juist nu een betere toekomst hem toelachlte; maai' dat zijne moeder, die oud en blind geworden was, hem bij zich riep en dat hy daarom ging. Hij was aangenaam in den omgang, wanneer hij nu en dan zijn tegenspoed vergeten kon. Flaviana bracht iederen dag vele uren in hare hut door; zij gebruikte die om een soort dagboek te schrijven, dat haar echt genoot later ineL ontroering zon iez.cn. Als a a aan dek kwam, nam zij steeds Dolorqs mede cn beiden beschouwden dan <jp een bank gezeten, de eindelooze, kalme zee. Gedurende de eerste dagen bepaalde Lau rent Cabarou zich er toe om de gravin te groeten als üij 'haar tegenkwam; maar wel- ilra wist nij zich hij haar in te dringen door de gunst, waarin ,hij hij D, bres stond. Hy kuil de verrukkelijkste i ,cs en wist ze prachtig te zingen. Nicmii. kon ook beter geschiedenissen verhalen, waai' Dolores nooit genoeg van had. Dikwijls dus bleven Dolores en Norilla alleen aan dek om naar Laurent le luisteren. Dooi zijn gesprekken met hen vernam hij dus alles wat hij weten wilde over de gravin. Hij kwam tot het besluit, dat de beseherming van een vrouw als Flaviana zeer wenschelijk was en hem te Parys een kans op slagen bood. Daar hij begreep nooit de teruggetrokken houding der moeder te kunnen overwinnen dan door de genegenheid van het kind, legde hij er zich op toe Dolo res en Norilla aan zich te Jweien, ;vaarin hij ook slaagde. Dolores sprak onophoudelijk tot iiara moeder over Laurent en deze achtte zich ten laatste verplicht hem te bedanken, voor zijne oplettendheden. Dat was alles wat de jonge man verlangde, maar weldra vond hij euio gelegenheid zich nog meer in de gunst der gravin in t© dringen. £Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1