R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Wat de Pers zegt
INK 328
Maandag 31 Januari 1921
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS t
VERSCHIJNT DAGELIJKS.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon SÉBKffiKÏÏ" 431
ADVERTENTIEPRIJS:
y Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, t 400.—, f 200.—, f 100.— t 60—f 35.—, t 15.—
Kentering.
BINNENLAND
FEUILLETON
De weaeryevunüen ooenter
PER KWARTAAL VOOR ALKMAAR f 2.-, BUITEN f 2.50
1MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
It
Van 1 tot 5 regels f 1.25; elke regel meer f C.25, Reclames per
regel f 0.75; Rubriek „Vraag en Aanbod" bij vooruitbïtaling
per plaatsing f 0.60.
SSt Wordt en. wij zeggen er aanstonds
bijgelukkig geweifeld bij. de invoe
ring van de nieuwe Ziektewet, wat voor
een deel is toe te schrijven aan een zich
[wijzigende publieke meening. Men voelt,
(dat de sociale, wetgeving der laatste ja
ren niet dat gebracht heeft wat men ei
jviin verwachtte. Aan Minister Aalbeerso
Wordt zelfs bet voornemen toegeschre
ven te ©eniger tijd de geheeLe Veriae-
keringswetgeving te herzien, w.at „de Ne>
Uterlander," dezer dagen deed schrijven:
Met het oog op gedachten, die ook in ons land
idiikwijls worden gelanceerd, is het van beteeke-
nis'om na te gaan waarom in Duitschland wel
bewust geweigerd wordt, een zeer radicale wij
ziging aan te brengen.
Deze toch zou kunnen bestaan in de oprichting
van een „allgemeine Staatsbürgerversorgung".
Dan was alles zeer eenvoudig: ieder was verze
kerd tegen iedere eventualiteit, premiebetaling en
een groot deel administratieve werkzaamheden
zou vervallen.
't Schijnt eigenlijk zeer ideaal I
Waarom denkt men er in Duitschland zelfs
niet aan om in dlie richting te sttiren?.
Er zijn speciale redenen.
Bij de invaliditeitsverzorging zouden de kos
ten uit belastingen niet te vinden wezen; hij de
ongevallenwet zouden dan .alle ongevallen en niet
enkel de bedrijfsongevallen er onder gerangschikt
moeten worden; een algemeen staats-ziekenver-
zorging is onmogelijk, omdat er geen grenzen aan
zijn, noch aan het ziek-wezen noch aan de kosten.
In het algemeen moet zulk een plan reeds om
de kosten onmogelijk heeten. Zonder bijdragen
van de patroons en de arbeiders is het benoodig-
de geld niet te vinden.
Het is echter opvallend, dat het Redchsarbeits-
blatt zich met deze financieele uiteenzetting niet
tevreden stelt en ook, afgezien van de geldelijke
uitvoerbaarheid, een stelsel van algemeene staats-
verzorging verwerpt, omdat dan elementen ont
breken van zedelijken, en opvood'leunUigvn aard,
die niet ontbreken mogen, als het verzekerings
wezen het volksbestaan tot hooger peil verheffen
zal. Dan is naast geld ook geestelijke kracht on
misbaar.
Eenerzijds de inspanning, die men zddl bij pre
mie-betaling getroost, de idee van zelf-hulp; an-
ücrzijs het gevoel van samenhoorigheid dat tot
uiting komt en wordt versterkt, waar door ver
zekering de risico's gedragen worden door allen,
die behooren tot een bepaalde groep.
Het komt ons voor, dat deze stemmen van
uit Duitschland tot ons overklinkend, dubbele
waarde hebben.
i i i I I L L i [i.L-J j
Aldus h.et christelijk-historisch orga-art
Het feit, waarnaar hjeroovene verwe-:
zen wordt, dat n.m. in 't Duitschland wan
zen wordt, dat n.m, in Duitschland van
jheden in .arbeiderskringen de zedelijke
moed bestaat om zelf aan de verzekering
tegen ziekte en ongevallen bij te dra
gen, zal de tegenstanders van staatspen
sioen bier te lande zeker voLdoening ge-
.ven na do vele smaadwoorden, welke zij
juist om dien tegenstand hebben moe
ten booren.
Maar ook bier te lande schijnt kente
ring te komen. Bij besprekingen over de
invoering van de Ziektewet is gebleken
bat niet alleen van den kant der Christe
lijke werklieden-organisaties maai- ook
yan de neutrale en moderne (socialisti
sche) er een geneigdheid aanwezig was
om zooveel mogelijk amotelijke regelingen
te vermijden. Dr. Eosthuma deelde on
langs op een vergadering van de it. K.
LVVerkgeversvereeniging mee, dat hij met
bet oog op de spoedig te verwachten in
voering der Ziektewet overleg bah ge
pleegd met vertegenwoordigers der groot
ste arbeidersorganisaties.
Deze organisaties waren bereid om des
noods ©en regeling te aanvaarden met een
ziekteuitkeering van 80 pet.) van 't dag-
Loon, ondanks bij verscliiilende collectieve
contracten uitkeering van 100 pet. gra
tis ziekengeld verzekerd is. Men had er
dit in arbeiderskringen voor over om van
ambtelijke bemoeiing af te komen.
Een ander verheugend verschijnsel is
een verzet in alle kringen tot de gewijzig-
dé~Ziekfcewet-T,alma een verzet bedoelende!
de ontworpen ambtelijke kassen van de
Raden v. Arbeid uit te schakelen en een
regeling te treffen waarbij de ziekte-ver
zekering zooveel mogelijk aan de organi
saties van werkgeveers en werknemers
wordt overgelaten.
Wij vertrouwen, dat in een tijd van ont
binding als waarin wij thans leven, van
hooger hand de groot© beteekenis zal wor
den ingezien van de toenemende zucht
naar zebkulp buiten de overheidsorganen
om. De taak immers der Overheid en
baar ambtelijke bemoeiing is slechts daar
op te treden, waar bet particulier initia
tief groote, maatsch,appetgke belangen
verwaarloost.
Maar aan de samenleving, welke zich
zelf kan reddean, dringe de altijd stroeve-,
kostbare en omslachtige bureaucratie ziel
zelve niet opt
aan te-brengen, te demonstreeren. Allen dus,
die begrijpen, dat het in deze in waarheid
gaat om den strijd tusschen revolutie
wel wat groote naam voor zoo misselijk
gedoe én democratie zullen met genoegen
vernomen hebben, dat alle fatsoenlijke
raadsfracties, d.w.z. alle, behalve de Com
munistische, zich voorloopig vereenigd heb
ben met eene wijziging van het reglement
van orde, die den voorzitter den macht zal
geven, waarover hij zal moeten kunnen be
schikken, wil hij nog de orde in de vroed
schap van de hoofdstad kunnen handha
ven."
Het „Vad." doet dan een paar aanhalingen uit
een artikel van den heer Wijnkoop in „De Tri
bune", geschreven naar aanleiding van de orde
maatregelen, die de Amstcrdamsche Raad be
raamt, en knoopt daaraan eenige beschouwin
gen vast, waaruit het blad concludeert, dat de
communistische partij, wier tijdelijk levenssap
de ontevredenheid was over den oorlogstoestand,
zelve voelt dat haar wortel in dorre aarde is
komen te staan.
VRIJHEID VAN HET WOORD.
Het „Vaderland" herinnert er aan, dat sinds
lang de communisten in den Amsterdamschen
gemeenteraad alle behoorlijke afdoening van
zaken onmogelijk maken en dat hun optreden
algemeene afkeuring wekt.
„De man op de tribune die bij het ont
ruimen daarvan de zaal verliet, en den nog
aanwezigen als pijl der Parthen toe
schreeuwde: „En aan zoo'n stelletje is het
wel en wee van meer dan 700.000 menschen
toevertrouwd," heeft zeker naar het hart
van tienduizenden gesproken, die jammer
genoeg het Communistische zestal, met
Wijnkoop aan het hoofd, voor den Raad
aanzien. Terwijl het toch duidelijk is, dat
de Raad voor dit niet te qualificeei en op
treden niet verantwoordelijk is. Eén per
soon is in staat door lawaai maken het
heerlijkste concert in de war te sturen, en
de stemming totaal te bederven, zoodat de
uitvoering moet gestaakt worden, totdat hij
met den sterken arm is verwijderd. Eu zelfs
één schurftige hond kan, in de kerk bin
nengeslopen, en zijn gejank op het plech
tige ogenblik beginnende, elke stichting
aan een welgeslaagde godsdienstoefening
ontnemen. Zoodra men echter dit heelt
beleefd, neemt men maatregelen om zooiets
te voorkomen, en zoo zullen dan ook nu, zij
het dan misschien ook wat laat, maatrege
len genomen worden, om aan de stelselmati
ge kwajongensachtige, en om aan de vrouwe
lijke leden van de fractie geen onrecht te
doen, zeggen wij ook kwajemeidsachtige
herrie van Wijnkoop's stelletje een einde-
te maken.
Dit is geen zuiver Amslerdamsch belang, maar
een algemeen belang, zegt het Haagsche blad.
„Het is een van de programpunten van
de Communisten, om de vergaderingen der
vertegenwoordigende lichamen door hun
optreden absoluut onmogelijk te maken;
om te zorgen, dat er zoo min mogelijk
wordt afgedaan, om dan verder uit dat feit
de onmacht van het „kapitalistische" stel
sel, om eenige verbeteringen in deze wereld
WERKLOOSHEID IN DE BOUWVAKKEN.
„De Aannemer", orgaan van den Ned. Aanne-
mersbond, schrijft over de werkloosheid in de
bouwvakken en het tot de aannemers gerichte
verwijt van sabotage o. m.:
„Ie. De werklooze bouwvakarbeiders te
Amsterdam zijn voor het meerendeel schil
ders, grondwerkers en opperlieden. Van
werkloosheid onder de categorieën metse
laars en stueadoors in de week van 25 Dec.
1920 tot 1 Jan. 1921 was hij de Gem.
Arbeidsbeurs aldaar niets bekend.
2e. Het schildersbedrijf ondergaat in dit
vochtige jaargetijde, waarin de uitvoering
van buitenschilderwerk en met name in den
nieuwbouw nagenoeg onmogelijk is, zooals
steeds een zekere inkrimping waardoor ar
beiders werkloos worden. Dit wordt nog
eenigszins verergerd door den onvoldoenden
voortgang van den opbouw.
3. Dit laatste vindt zijn oorzaak in het
feit dat er wel veel ruwe, ongesohooide ar-
beiderskrachten zijn, doch veel le weinig
vaklieden, met name metselaars. Deze
laatsten vinden volop werk er zijn echter
niet voldoende, om den opbouw snel le
doen geschieden. Dit is ook de oorzaak van
de werkloosheid onder de genoemde onge
schoolde arbeidskrachten, grondwerkers,
betonstorters en opperlieden, enz.
4e. Verklaring voor deze verstoring van
het noodzakelijke evenwicht tusschen ge
schoolde en ongesohooide arbeidskrachten
is te vinden: a. in de gelijkstelling van het
ioon voor beide groepen, waardoor de prik
kel om een vak te leeren wegvalt; b. in de
langdurige mobilisatie, waardoor ook aan
veel goedgezinde werkkrachten de gelegen
heid werd ontnomen zich in het bijzonder
voor een of ander vak te bekwamen.
4e. Van sabotage van den woningbouw
door de aannemers is hierbij, evenmin als
te Groningen, sprake."
DE FUSiE DER VRIJZlft 1IGEN.
Een groote matte van scherpzinnigheid
was niet noodig, om in te zien, dat bij
de stichting van den Eccmomischen Bond
de opzet voor zat, om een neutraal-po
litieke organisatie in 't leven te roepen.
Men wilde 't iwas eigenlijk een oud ver
langen do grenslijn tusschen Links
en Rechts min of meer verdoezelen. Aan
de principiëele tegenstellingen moest een
einde komen. De E.B. zou feitelijk in de
politiek zijn, .w,at men weleer hoopte, dat-
de neutrale school zou worden: een insti
tuut voor de geheel© natie. Het plan bleek
in beide gevallen niet voor verwezenlij
king vatbaar. Maar nu, bij de fusie, tracht
men van de zijde van hen die den Eco-
nomischen Bond het aanschijn gav-, n, de
neutralileitsgedaohte weer hoog te houden
en inde politieke partij-vorming tot wer
kelijkheid te maken. Vandaar de strijd
over den n. E vanuaar de polemie
ken want deze strijd raakt niet enkel
den naam over aard en bedoeling der
fusie en haar verhoopt resultaat.
Kan men in de politiek neutraal zijn?...
De redactie van de „Loods" meent van
wei. Maar geen liberaal blad viel haar
tot dusver bij. lntegendeei; vrij-liberale
en Unie-liberale organen gingLn zoo cn
verholen mogelijk tegen hare pvattiug,
in, en wezen die me. de meeste beslist
heid af. Het beginsel, het principieel©
sta voorop en boven het materiëele,
eischte de „Nieuwe Courant". Het „Va
derland" maakte de opmerking, dat, zoo
als met den Économiseren Boud geschied
is, ook enkeLe katnpueken iia zouden kun
nen woruen van een Welvaaruspartij as
de „Loods" wenscht, maar dat die kalno-
lieken dan blijk zoudoii geven, „noch
•van de katholiciteit, noch .van de vrij
zinnigheid liet juiste begrip te hebben"
En de Haagsen© oriefscnrg ver der „Zut-
phenselie Courant" verklaarde ronduit:
„De vlieger van den Economischen Bond
om onder eeu neutrale, economised© wei-
vaartsviag zijn vleugelen over links en
rechts uit te spreiden, is niet opgegaan;
mr. Treub, de oude radicaal en destijds
tot voor kort vrq zinnig-ueniocraat, ving
slechts enkele recntsche elementen in zgn
net en gat in lUüo toe, dat zijn stichting
feitelijk misiukt was. Heen wonder: een
politiek-neutrale partij is een onding en
zal steeds een ooiuing blijven; zelfs een
Treub kan zulk een wicht zonder levens
vatbaarheid niet tot een gezond wezen
doen opgroeien,"
Ofsciifoon xueckts tegenover al dat ge-
worm van fusie-pogingen, in alle kalm
te een afwaentenue houding kan aanne
men, zoo merkt he-t „(Jentr." met reden
op, dat het zgn nut heeft van dergelgke
getuigenissen goede nota te nemen.
Er blijkt uit, hoe wel degelijk van vrij
zinnige zijde gevoeld wordt en erkend,
dat in het politieke leven kleur, beken
nen noodzakelijk is en de grenzen en te
genstellingen worden bepaald door bot
verschil in levensbeschouwing. Beginsel
komt daarbij tegenover beginsel te staan.
Men moet partij kiezen naar de een of
andere zijde.
In dit verband lijkt ons de typeering
van den Haagsen,en oorrespondent der li
berale „Euipiiensche", waar deze een po
litieke partij-formatie die neutraal wil
zgn, een onding noemt, w©l waard, om
ontiipuden te woruen. t
Dinnenianubch Nieuws.
NEDERLAND EN HONGARIJE
De Nederlandsen© gezant jhr. van jVVee-
da van Bereucamp, die tevens, benoemd
is tot gezant in-liongarge, keerde na een
iang verblijf te Boedapest terug, waar
hij bij de regeering zijn geloofsbrieven
heeft overhandigd. In een onderhoud zei-
de de gezant:
In Hongarije heb ik mij met alle staats
lieden in verbinding gesteld en gunstige
indrukken ontvangen. De fmanueel© toe
stand is moeilijk, maar de tegenwoordige
minister van ïiuaiicien, Hogedus, neemt
krachtige maatregelen voor het herstel
en na een ernstige crisis is Hongarije
thans op den weg naar het herstel.
De gezant zal thans een groot deel van
het jaar te Boedapest verblijf houden.
DE TABAKSBELASTING.
Men schrijft aan de „Msb.":
In verband met het wetsontwerp ta
baksbelasting bracht ue minister van Fi
nanciën Woensdag een bezoek a n een
tweetal sigarenfabrieken te Einubovcn
om zich door persoonlijk bezoek op de
hoogte te siellcn van do gezindheid je
gens de belasting en van de werki g van
het bedriji.
De minister, die de gast was vau den
heer R. Mignot, eertijds voorzitter der
Tabakscommissie, bezocht ah.ercer.st de
firma Roovers-Kaniers om aldus ze© wel
een der grootste firma's, ais een der ni.d-
delmatige bedrijven te bczoenen eu de
meeping te h,ooren zo-uwei uit de groot
industrie als uit anderen kring.
Beide bezoeken namen geru.men tijd
in beslag. He Minister was verguza.d van
een chef van zijn departement.
DE ELECTK1C1TE1TS VOORZIEN IN G VAN
NEDERLAND.
In liet „Polytechnisch Weexblad" levert de
lieer J. J." L. Smits een scherpe bestrijding le
gen het ingediende wetsontwerp Ier oprichting
van een Slaalseleclriciteilsbedrijf.
De schrijier wijst op de enorme kosten van
het plan lot bouw van een hoogspanningsnet,
waardoor alléén reeds voor rente en afschrij
ving de koslen per kilowattuur met 1.07 a 3 ct.
zullen stijgen, nog ongerekend de kosten voor
onderhoud, bediening, verhoogde rentestan
daard en de verliezen.
Een niet bedrijfscijfers gedocumenteerd be
toog geeft de heer Smits tegen de plannen tot
concentratie der electriciteitsopwekking, waarbij
hij de centrales Amsterdam en Utrecht verge
lijkt. Uit de cijfers blijkt, dat ook voor deze
plannen zeer weinig ernstige studie is gemaakt,
aangezien de groote centrale Amsterdam in de
laatste jaren de elcctriciteit duurder opwekte
dan de bestaande kleinere centrale Utrechll
Tevens wordt er de nadruk op gelegd, dat nog
in te voeren technische verbeteringen even goed
in kleinere oentrales tot brandslofbesparing
zullen leiden.
Ten slotte werden aanhalingen gedaan uit
de Duitsche litteralur, waaruit blgkt, dat in
Duitschland, waar men een slaatseleclriciteils-
bedrijf bezit, de algemeene eleotriciteitsvoor-
ziening allerminst gebaat is.
De nood der diamantbewerkers. Naar het
„Centr." verneemt, is thans de R.K. Diamant
bewerkers-organisatie van regeeringswege toe
zegging verleend van een crediet van 6000.
Wanneer deze gelden de kas der organisatie
nu ook spoedig bereiken, zijn de werkloozen
weder voor een paar weken geholpen.
De toestand blijft inmiddels zorgelijk.
ARBEIDSDUUR IN WINKELS EN KANTOREN
De ontwerpen der algemeene maai regelen
van. bestuur met hel oog o pde wettelijke
beperking van den arbeidstijd in winkels en
kantoren zijn thans ter verzending om advies
naar den Hoogen Raad van Arbeid gereed.
Besprekingen zijn evenwel nog gaande over
de vraag of de invoering der wettelijke be
perking van den arbeidsduur voor winkelper
soneel moet wachten op het ontwerp-winkel-
sluiting, dat bij hel departement van L. N. en
II. in bewerking is.
Een datum van inwerkingtreding van boven,
genoemde bepalingen is evenwei nog niet vast
gesteld.
DE JUNI-STAKING TE AMSTERDAM.
De meerderheid van het college van B, en W.
te Amsterdam, heeft zich vereenigd met de uit
spraak van het gemeentelijk scheidsgerecht ia
verband met de Juni-slaking der gemeentewerk
lieden en besloten den werklieden die gestaakt
hebben, straf op le leggen.
De socialistische wethouders De Miranda en
Wibaut hebben in een afzonderlijke nota aan
den gemeenteraad van Amsterdam, waarin ze
o.m. mcdedeelen tot de bestraffing niet te heb
ben meegewerkt, voorgesteld van het voornemen
tot strafoplegging af le zien. Wanneer de raad
Naar het franscli van RAUUL DE NAVERY
bewerkt door
L, M. VAN B1NXTEREN, R.-K. Pr,
33
Antonin half onder alle hemelstreken
prachtige bossclien gezien, maar de aan
blik van 'het ravijn der vogelen miaakte op
hem een vreemden en geheimzinnigen in
druk, Voor een oogenbljik vergat hii het
doel, dat hem daarheen gevoerd had, en
bleef onbewegelijk met starenden blik op
een rots gezeten. Een knal in het naburige
hout, .gevolgd door een klagend geluid
I&ntriukte hem aan zijn droomerijen, hij
stond op en zag tegenover zich Aulic, die
een jong hert, dat do ode lijk gewond was,
op zijn schouder laadde.
„Zoo", zeide de officier, zich tot Aulic
wendend, „ik dacht dat gij het op mij ge-
jraunt had".
D.e oude bbsehwacliter werd bleek'.
„Wie had kunnen denken, dat mijnheer
die burggraaf
„Zulk een haast had oin u de hand te
drukken Ik hond daarvoor toch eenoeja
van u, mijn oude Auiic.'"
„Mijnheer is t e goed"', zeide de grijs
aard. „Ik zou het niet durven.'"
Die marineofficier drukte de beide han
den van den boschwachter. Deze bleef,
getroffen door dat blijk van genegenheid
e-en oogenblik sprakeloos, maar zeide toen
op een toon waaruit een zekere onrusi
sprak: „En daclht mijnheer de burggraaf
:alieen aan den ouden Auüc? Had hij geen
jachtplan met de gasten van het kasteel
in zijn hoofd? Overigens, mijnheer heeft
jacht gemaakt op tijgers en olifanten, en
zal dus nu niet veel meer geven om onze
welde zwijnen en wolven.
Bg het uitspreken dier woorden, onder
vroeg Aulic met een zekeren angst de gelaats
trekken. van den jongen man.
„Gij vergist u," antwoordde Anlonin, „ik
zal een hert met evenveel zekerheid neer
leggen als mijn schoonbroeder. Heden ech
ter ben ik gekomen om u over geheel iets
andei's te spreken."
,Wat verlang de burggraaf? Ikt 'ben tot
zijne orders."
„Welnu, Aulic, ik wil dat gij 'mij zegt wat
gij weet omtrent het wilde meisje."
Aulic schudde het hoofd. „Ik vermoedde
zulks reeds aanstonds, toen ik mijnheer de
burggraaf bij hel ravijn, der vogelen zag.
Iedereen lacht om mij op het kasteel, en
mijnheer zal doen evenals de anderen."
„Volstrekl niel! en ik ben daarLoe te min
der geneigd daar ik geloof aan het bestaan
van het wilde meisje... of een jeugdig herder
inoet er uit spel behagen in vinden zich iu
een geitenhuid te steken en zich van tgd lol
tijd in de boomen van het park te ver-
toonen."
„Neen," zeide de boschwaciiter, „het wilde
meisje bestaat, ik heb haar wel twintig maal
gezien, en ik heb zelfs één van hare schuil
hoeken gevonden."
„Verhaal mij dat voordat gij mij den uit
slag uwer onderzoekingen mededeelt. Ik be
ken u dat ik bijzonder veel belang stel in
alles wat dit arme schepsel betreft
„Ja, mjjnheer de burggraaf is goed, ik weet.
het Iiij zal geen kwaad doen an een vreemd
maar onschuldig wezen, dat zonder twijfel
door groote rampen getroffen is. Arm meisje,
het zou een groote zonde zijn haar te doen
lijden'.'
„Stel u gerust, Aulic, het is om haar zoo
mogelijk aan haar ongelukkigen toestand le
onttrekken, dat ik mij vanu haar zou willen
meester maken. Zeg mij alles wat gij om
trent haar zgt te weten gekomen."
„Mijne eerste ontdekkingen zijn van een
maand geleden, Ik ging op een zginiigen mor
gen zooais heden langs dezen kant, de nacht
was regenachtig geweest en ik wist dat het
mij gemakkelijk zou zijn sporen te ontdekken.
Ik zocht toen die van eeu wolvin, waarover
de landlieden zich beklaagden en ik verheug
de mij reeds niet zonder hare huid terug
te keeren, toen ik in den bodem sporen be
merkte, die mij geheel van den weg brachten.
Ik knielde neder om ze te onderzoeken en
werd overtuigd dat alleen een menschen voet
ze had kunnen maken. Toch gelekeu zij vol
strekt niet op die van een jong mensch. De
leenen eindigden in nagels van buitengewone
lengte, die bijna op klauwen geleken. Ver
rast en nieuwsgierig volgde ik de sporen tot
aan het boschje, dat gij daar ter rechter
zijde ziet Daar hielden zij plotseling op en
ik maakte er uit op, dat het wezen welks spoor
ik zolgde, naar den kleinen vijver was ge
gaan langs hel rotspad, of in de takken van
dien eik was geklommen. Beschadigingen van
de schors bewezen mij, dat een mijner ver
onderstellingen de ware was. Ik wilde mij
verzekeren of zij niet beiden juist waren
en steunend op een stok plaatste ik mijne
voeten op een der trappen, die naar den
bodem van den trechter voeren. Ik ben voor
waar niet bang, maar alleen een wilde geit
kan zich op zulk een pad wagen. De voet
vnmi nauwelijks juinde, ecu zich neen te pet
ten of de steenen wankelen plotseling en drei
gen u meer te sleepen naar den afgrond.
Ik had echter gezworen de zaak le onder
zoeken en zette mijn tocht voort. Halverwege
vond ik een wat ruimer plek en zette mij
daar neder. Onder mij breidde de vijver zich
uit en boven mij welfde zich een kroon van
groote hoornen over mijn hoofd. Eensklaps
bemerkte ik een holte tusschen de rotsen,
ik volgde met veel moeite een nauw voet
pad en bevond mij weldra in een soort grot.
«ii lag niets vreemds in het bestaan van die
grot Tijdéns het ineenstorten der rotsen wa
ren zij zoo gevallen, dat de grootste als een
dok over de beide anderen vormde. Maar meec
verwonderde het mij in die holte de bewijzen
te zien, dat een versatndclijk wezen er ver
blijf hield. Een hoop droge bladeren ver
toonde den indruk van het lichaam dat er op
gerust had. Netjes in een hoek opgestapeld,
ontdekte ik beukennooleu, kastanjes en eikels.
Eindelijk vond ik eeu haas, wiens kop ver
brijzeld was, aan de pooien opgehangen aan
den muur. Ik bemerkte overigens geen zweem
van een haard, en ook geen sleeuen oi Hou
ten vaatwerk. Deze ontdekking boezemde mij
zooveel belang in, dat ik besloot niet naar
huis terug te keeren, vóór ik de oplossing
van dit rflaflsel gevonden bad.
(Wojui v©r, volg dj
