gezetVanmorgen heeft hij al de dikste wortels door gesneden,nu zal hij het planteneiland helemaal losma ken, er zelf op gaan zitten en de stroom afdrijven. De Apachen zullen menen,dat ze alle drie op deze manier proheren aan het vuur te ontsnappen. Ze zullen langs de oever het drijvend eiland volgen. Vlug Hert,BelIa en het paard moeten dan de rivier overzwemmen en weg vluchten over de prairie... Vlug Kert kijkt Witte Stier aarzelend aan. Witte Stier zegt:"Laat Vlug Hert doen v/at zijn .oudere broeder zegtZijn eer is de blan ke sqaw te redden. Witte Stier wil sterven als een opperhoofd en niet als een sqaw op een buffelhuid .Hij weet v/aarheen hij gaat!" De Utah dringt in het struik gewas. Er klotst water...er klinkt een rukken eh hak ken...een plons. Langzaam buigt de punt van het ei land in de linker rivier-arm. De dappere Witte Stier ligt er languit op,een lange tak als roer; in de hand. Een geschreeuw klinkt op aan de oostelijke oever. Er knallen schoten. Do hoofdman laat zich door een gat in do bodem van zijn eiland tot tussen de wortels zak ken,dan hebben de kogels minder vat op hem.Een twee de brandend vlot drijft uit de koers. Uit alles blijkt, dat de list van Witte Stier gelukt is en dat er ver warring heerst onder de vijanden. Vlug Hert tilt Bei- la op de rug van het paard en duwt de manen in haar handen:"Vast houden,blanke zuster!" Snel leidt hij 't dier de rivier in. Twee meter van het eiland verlie- ze al grond. "Zwem,Itschi"fluistert de GomancheHij zelf zwemt voor het paard uit,geweer en patronentas boven zijn hoofd. 3ella klampt zich krampachtig aan de manen van Itschi vastjde kop van het dier gaat heftig op en neer;water golft in haar gezicht;soms duikt ze helemaal onder;de rug van Itschi zinkt onder haar weg. Zo houdt ze het nooit vol. Ze wil om hulp roepen als het paard juist v/eer vaste grond onder de hoeven krijgt. Van de oever klinkt een schot maar ze merken niets van een kogel. "Vlug,Itschi,vlugger!" Maar het trouwe dier gaat al zo snel als het kan; Be 11a voelt hoe het al zijn spieren spant om door hut water heen te breken. Nog 10...nog 8 meter... Weer een schot! Nu dichterbij. "Bid tot de Grote Geest,mijn blanke zuster!"zegt Vlug Hert. Bella bidt wanhopig. Ze voelt niet dat ze doornat isDe rivier wordt al ondieper. Itschi klimt hoger. Dan zijn ze op de prai rie

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Op De Hoek, weekblad voor Akersloot | 1954 | | pagina 4