W ij gaan er mee door! De -
ze week zaterdag bij aan
koop van groenten 'n pond
fyfFesbananen voor 55 cent
SIEM VERDUIN
p5 jacht _van_üsbaldjen_olfert
10
(vervolg van blz.8) Stokstijf bleef de aap staan;zijn ar
men hingen slap naast zijn trillend lichaam en hij keek
stomverbaasd om zich heen. Zoveel geluk had de bobilla nog
nooit gehad: hij was weer alleen in de hut met de weerloze
jager. Met een wrede grimas keek de aap naar Olfert op de
grond. Maar toen gebeurde er iets ongelofelijks. De dood
stille jager rees van de grond op,zweefde zomaar door de
lucht en daalde neer op de draagbaar. Angstig kroop de bo
billa in een hoek. Zoiets onwezenlijks had hij nog nooit
gezien. Dat de onzichtbare Usbald Olfert op de baar had
gelegd,kwam natuurlijk niet op in zijn domme apenkop.Maar
toen de bobilla zag,dat de jager op de baar zijn arm op
tilde hetgeen Usbald deed om te voelen of Olfert's pols
nog sloeg,kwam het monster weer uit zijn hoek en ging grom
mend op de bewusteloze jager toe-. Usbald liet het dier zijn
gang gaan maar zorgde ervoor,dat hij achter hem kwam te
staan. En op het ogenblik,dat de apenklauwen zich opnieuw
rond Olfert's keel wilden klemmengreep Usbald in. Zijn
sterke handen sloten zich om de strot van het gedrocht en
hielden de aap zo lang en stevig vast tot het dier reute
lend ineen zakte en dood op de grond plofte. De donkere
reus had gewonnen' Doodmoe zette hij zich neer op de rand
van de draagbaarnaast zijn trouwe vriend. Nu eerst zag
Usbald de gapende- v/ond. in Olfert 's arm en hij vergat er
zijn moehied door. Hij rukte wat taaie plantenvezels los,
waarmee de draagbaar bijeen werd gehouden,en wikkelde die
stevig rond Olfert's arm. Het bloeden hield op en het duur
de niet lang of het Gevleugelde Hert opende zijn ogen en
keek in het bezorgde gezicht van de goede Usbald. Gelukkig
flitste het door Olfert's brein,Usbald is zeker op tijd
gekomen: Hij wilde zich oprichtenmaar zijn vriend zei hem
"Blijf nog wat liggen. Gevaar is er voorlopig niet..."