12
ren in sterk sodawater gedrenkt was. En terwijl hun wagen
knetterend Luik naderde had kommissaris Kleefworst al zijn
mannetjes hij elkaar getrommeld in het politiebureau en
sprak hen als volgt toe"Mannenvoor vannacht - staat er een
zeer belangrijke en wellicht gevaarlijke aktie op het pro
gramma; ik vraag een zestal vrijv/illigers iVier stevige
kerels deden een stap voorwaartsenkele ogenblikken later
schuifelden er nog twee in hun gelederen. Kleefworst di
rigeerde het zestal naar kamer B en sprak tot de overge
blevenen "Jullie zorgen ervoor om vannacht klokslag 11 uur
aanwezig te zijn bij de tweede bocht van de Spoorstraat". Hij
toonde hun de foto opdat ze zich zouden kunnen oriënteren.
"Er is gezorgd voor twee taxi1szorgen jullie voor een
goede bewapening!" Hij begaf zich vervolgens naar kamér B,
om aan de dappere vrijwilligers de nodige instrukties te
geven. In enkele woorden schetste hij hun de stand van za
ken en wees hij op het belangrijke van deze operatie, "De
Belgische regering heeft 16 man van Scotland Yard ontboden
om klaarheid te brengen in het raadsel van de autodiefstal
len,maar de Belgische politie zal tonen,dat-die buitenlan
ders overbodig zijn. Mannen,ik reken op jullie en weest
verzekerd van een promotie als het ons zal lukken die haard
van onrust op te ruimen". Om tien uur waren Jan en André
present met de plastic-uniformen. De auto van een Zwitser
se bankdirekteur werd tijdelijk opgevorderd, "wanthad Jan
aan kommissaris Kleefworst gezegd,als we met een Belgische
wagen komen,laten ze ons tóch -met rust". Alles was goed
voorbereis en om half elf reed de Zwitserse slee met acht
bewapende mannen,gehuld in plastic-kleding die nog nat was
van het soda-water ,naar de tweede bocht. Jan was ook van de
partij; André voelde meer voor de groep van elf uur. Zacht
gleed de slee de donkere gewelven van de Spoorstraat in;
de schijnwerpers v/ierpen een spookachtig licht op de ge
drochtelijke boomstronken die hier en daar de schone weg
ontsierden;machtige sparren wierpen een lange schaduw over
het wegdek. Het was nog twee kilometer. Jan's horloge wees
kwart voor elf. Reeds kwam de eerste bocht in het zicht.
Op de gezichten van de mannen las men spanning. Het was
stil. Men hoorde om zo te zeggen het bonzen van harten.
Het zou de laatste keer zijn, dat een wagen spoorloos zou
verdwijnen.
OKTOBERMAAND -
ROZENKRANSMAAND
