8
waarschijnlijk zeildoek. Hoe kwam die draad tussen de deur?
Heeft iemand met een stuk zeildoek of een koffer van zeil
doek zich haastig door de deuropening begeven en is toen
de doek blijven haken aan de schroef? Maar,dan moet de doek
of de koffer schrammen hebben achtergelaten op de verf. Ed
ward opent- wéér de deur en bekijkt het houtwerk nauwkeurig.
Zie je v/el! Verse schrammen op deur en deurpost. Edward is
ervan overtuigd dat hij op dit ogenblik letterlijk de draad,
die tot de oplossing van de diefstal moet leiden,in handen
heeft. Zorgvuldig bergt hij de draad tussen de bladen van
zijn zakagenda. Hij zou een lief ding willen geven als hij op
dit ogenblik in de schoenen van zijn vader stond. Hij zou.
Het eerste waarop hoofkommissaris Stevensen lette, toen hij
meneer van Vlieten begroettewas de hand die hem werd toe
gestoken. Met een enkele oogopslag stelde hij vast, dat mijn
heer van Vlieten geen lange,maar eerder korte,brede handen
had. Die eigenaardige vingerafdrukken waren dus in geen ge
val van de heer des huizes. Even later kon hij eveneens
konstaterendat mevrouw van Vlieten geen l.ange smalle han
den had. Nadat ze even gepraat hadden vroeg hij, of hij het
meisje kon spreken. Dat kon natuurlijk. "Wilt u haar graag
onder vier ogen spreken, of hebt u liever dat wij erbij zijn,
om haar wat meer op haar gemak te brengen?"vroeg mevrouw.
"Ik zou liever met haar alleen zijnmevrouw"-"Uitstekend
mijnheer Stevensendan zullen wij gaan en haar- laten komen".
De heer en mevrouw van Vlieten stonden op. "Een ogenblik,
mevrouw;ik zou,nadat ik met het meisje heb gesprokengraag
vijf minuten vrij hebben om ongemerkt haar kamer te bezichti
gen".-"0,dat kan;ik zal het meisje wel bezig houden in de
keuken en dan kan mijn man u haar kamer wijzen"antwoordde
mevrouw. "Dat is prachtig gevonden;ik dank u". Enige ogen
blikken nadat het echtpaar de kamer verlaten had,werd. er
bescheiden aan de deur geklopt. "Binnen"riep de hoofdkom-
misshris. Het meisje kwam aarzelend de kamer binnen. Toen
zij de deur achter zich sloot ging er even een schok door
Stevensenwant dit meisje had de vreemde vingerafdrukken
achtergelaten op de trapleuning. Hij liet echter niets mer
ken en deed haar tegenover zich plaatsnemen. Om haar wat
rustiger te stemmen stelde hij haar eerst enige algemene
vragen aangaande zaken,die hem reeds bekend waren; daarna
begon hij de eigenlijke ondervrageing over haar persoon en
haar verleden. Het meisje,dat een heel beschaafde indruk
maakteantwoordde de hoofdkommissaris heel vlot.
