Wel laat,maar niet minder goed gemeend fel i c i teren wij haar
heel hartelijk met dit sukses!
P U K K I E PIL
Een onbetrouwbaar verhaal van Siem Ommesijde
(10) Inbraak op de Parksingel
Er is weer eens een boodschap voor Pukkie. Het zal de eer
ste en laatste niet zijn vandaag "meneer P i l k o m astublieft
onmi ddellijk, vraagt een hese stem met moeite; inbraak op
Parksingel 9". Om 9.30 precies arriveert Pukkie op de
Parksingel» Heel de straat zwart van de agenten. "Al iets
gevonden?" informeert Pukkie bij de br i gadekommandant, een
geweldig lange kerel met een vervaarlijke knevel. "NlETS,
meneer n i ets fluistert de lange man nadrukkelijk en ont
zet. Pukkie treedt het huis,dat aan alle kanten door po
litiemannen is oms i ngeld b i nnen de verbijsterde bewoner
van het perceel doet aan pukkie het droevig relaas van de
inbraak:"Om 7 uur ben ik naar bed gegaan,want ik had eens
echt zin om heerlijk het klokje rond te slapen. rustig lag
ik te denken aan de afgelopen dag en ik probeerde me juist
te herinneren,of |k nu 's middags zalm ofwel bokkum heb
gegeten, als toevallig mijn oog valt op een der versleten
plekken in het vloerzeil. u moet 'wetenmeneerhet zeil van
onze slaapkamer is nogal aan de dunne kant. het toeval wil
dat er enige flinke reten in de vloer zijn, en wederom wil
het toeval dat er enige doorzichtige plaatsen in het pla
fond eronder zijn, zodat ik vanuit mijn bed een rustig uit
zicht heb op de kamer beneden. ïot mijn verbazing zie ik,
dat het licht beneden aan is. hoe kan dat? denk ik; ik
weet zeker, dat ik het uitgedraaid heb. i'k kijk wat scher
per en ontdek tot mijn grote ontsteltenis, dat een vreemde
man,met een donkerblauw masker voor zijn gezicht, aan mijn
bureau z|t. alle laden van het bureau zijn open en met gre
tige handen stopt de kerel hele stapels papieren,kostbare
papieren,meneer, in een' grauwe juttezak. d'at moet een in
breker zijn, flitst het door mijn brein. |k word warm. !k
word koud. |k huiver. |k ril. wat doet men in Zü'n geval?
De politie opbellen is onmogelijk. BlJ het eerste gerinkel
trekt de knaap er natuurlijk tussenuit. de dief zelf aan
vallen? ja,maar dat is spelen met je leven. geruisloos
laat ik mij uit mijn bed v al len sc h i et mijn pantalon aan en
sluip de gang op. üe deuren van het balkon staan 's nachts
altijd open. Dat is mijn geluk. Ik pak me vast aan de goot,
die over het balkon naar beneden loopt,en laat me er zacht
jes langs afglijden-. At. tud heb ik' last gehad van hoogte-
