geval. Elk waant zijn uil een valk te zijn De band van de
ouders met het kind schijnt er in zeer belangrijke mate toe
bij te dragen, dat zij niet objektiee staan ten aanzien van
het vaststellen van de diagnose zwakzinnigheid. d|t heeft
niets uit te staan met de intelligentie van de ouders. het
komt immers voor dat artsen-ouders hardnekkig volhouden
dat hun kind doof is terwijl de zwakzinnigheid er du 1 men"
dik opligt. ik geloof stellig,dat het ons allen zo afgaat
wanneer wij in bepaalde familiebetrekkingen staan tot het
kind. het is daarom ook wel b e g r ij p e lij k d a t de ouders met
allerlei bewijzen komen a a n d r a g e n w a a r u i t moet blijken, dat
hun kind verre van zwakzinnig is. me n krijgt dan een reeks
van scherpzinnigheden te horen, of men wordt overladen met
een aantal bewijzen van een fantastisch geheugen of van een
grote muzikaliteit. deze muzikaliteit is geen muzikaliteit
doch gewone primitieve ontvankelijkheid voor muziek. |k
maakte het eens mee,dat een zwakzinnig kind alle verjaar
dagen van de naaste en verre familieleden vanbuiten kon
opzeggen en dat een kind een gedeelte van het telefoonboek
uit het hoofd kon opdreunen. men kan dit echter beter zien
als een metalen geheugen zonder daarbij waarde te hechten
aan de intelligentie. soms kan men aannemen,dat de ouders
op d|e manier proberen hun angst te onderdrukken, dat ze
eens zullen moeten toegeven,dat hun kind zwakzinnig is.
Een vlucht voor de werkelijkhe i d,d i e dreigend nadert.
Wie stelt de diagn.ose? Verschillende deskundigen kunnen de
diagnose stellen. de huisarts op de eerste plaats kan ge-
konfronteerd worden met enige aanwijzende verschijnselen, zo
als het lang uitblijven van de spraak of een opvallende
traagheid. je kunt dan,om de ouders gerust te stellen,wel
zeggen dat de spraak met een paar jaar vertraging wel zal
optreden of dat de traagheid wel zal verdwijnen als het
kind eerst maar regelmatig de school gaat bezoeken. maar,
is dit niet veel meer een "doekje voor het bloeden"? me n
vreest echter, dat de diagnose "zwakzinnig'1 in veel geval
len de intrede van de onrust in een gezin betekent. en wat
doen de ouders? ze gaan van de ene dokter naar de andere,
van de ene psychiater naar de andere en konsulteren ver
der onderwijzers pedagogen en psychologen, ïot eindelijk ie
mand de moed heeft aan de ouders te zeggen,hoe het erbij
staat. dan zijn allen, als bij toverslag diep terneer gesla
gen. men had immers gehoopt dnt h e t iets was" wat in de
lopp der jaren wel zou verdwijnen. het is veelal een zeer
moeilijke opgave voor de huisarts dit te moeten vertellen
aan de ouders, daar hij meestal e f n vriend is van het hele
