tafel drinkt men alleen als de mond helemaal leeg is en de
lippen zijn afgeveegd. Ook mag men.niets uitspuwen.
Wat te doen als er een visgraat in dé keel steekt of iets
oneetbaars in de mond krijgt? Breng vork of Iepen dwars
voor de lippen en wip het oneetbare stuk er rustig en zon
der iemands aandacht te trekken uit. Lukt het niet en is
men bang het benouwd te krijgen of'zelfs te moeten braken,
dan kan men zich beter even ongemerkt verwijderen,zo ook
wanneer iemand moeite krijgt met zijn kunstgebit. Pitten
van gestoofde vruchten,compotedeponeert men op de lepel
en spuwt men nimmer uit op het bord. Pitten van klein,
rauw fruitb,v.kerssenswordenin de tot een kokertje ge
vormde hand gedeponeerd en dan op het bord gelegd. Bij het
verwijderen van vruchtenpitten op de lepel,houdt men de
andere hand voor de mond,maar dit wekt wel de aandacht
als dit niet erg ongemerkt gebeurt. Wie iets van een rond
gaande schotel heeft genomen zorge ervoor vork en lepel
zo op de schotel terug te leggen,dat ze er niet afvallen
en ook niet in de saus glijden. Wanneer men in goedkope
eetgelegenheden eet,kan het nodig zijn het tafelgerei van
te voren aan het servet af te vegen. Dat moet dan ongemerkt
gebueren. Maar het is een verschrikkelijke belediging voor
de gastvrouw wanneer men het doet aan een diner. Het is
onbeleefd brood in de soep of koek in koffie of thee te
soppen. Wie voorziet,dat iets te "hard" voor hem is,neme
er niet van of vrage iets anders als dat'geschikt kan ge
beuren,maar daarvan moet men dan ook zeker zijn. Iedere
moeder weet wel,dat zij haar kinderen moet Leren aan tafel
te zwijgen. Natuurlijk geldt dit niet voor grotere kinde
ren. Met hen kan men juist aan tafel vaak tot een gezellig
gesprek komen. Wie ergens voor één keer ten eten -is geno
digd,vouwt na tafel zijn servet niet op,maar legt het,min
of meer opgerold,naast zijn bord neer. Het is beleefd te
wachten niet eten totdat de gastvrouw zichzelf (het laatst)
heeft bediend,'behalve wanneer zij er op aandringt niet op
haar te wachten maar te beginnen. En hier zouden we even
willen wijzen op iets,dat in het leven van elke dag terug
komt: de 'moeder,die altijd het laatst aan de beurt komt.
Het lijkt me echt g©ed,liefdevol,hartelijk en beleefd om
thuis ook te wachten tot moeder zich heeft bediend om dan
pas te beginnen. M eder zal op die manier veel prettiger
eten,want zij beh'oSft zich dan niet te haasten om de ande
ren niet te laten wachten. Vergeten we nooit,dat moeder
het meeste werk aan het eten gehad heeft en dat zij heus
haar eten wel heeft verdiend!
