is genomen. Hij pakt. zijn geweer en daalt door liet be
sneeuwde woud de helling af.
Drie dagen loopt hij door de zware bossen op de flanken
van het Rotsgebergte. De dalen liet zij onder zich liggen,
want daar loopt hij meer kans om een troep uitgehongerde
wolven tegen te komen,die de sporen -van reeën en herten
volgen in de sneeuw.Eindelijk bereikt hij de berghelling,
waar hij op die ongeluksdag de onschuldige Tolinkut neer
schoot. Bij een uitspringende rots ond.ekt hij een vers
hertenspoor in de sneeuw. Misschien het hert,waarop zij
allebei stonden te loeren.Hier is de grens van hun re
servaat, Hij wordt nu behoedzamer. Kost wat kost moet hij
buiten liet bereik blijven van de jagers van Tolinkut.
Eerst wil.hij Toela en de kinderen terugzien. Daarna mag
gebeuren wat Wil. Zou het niet beter zijn de avond af te
wachten om.thuis te komen? Hij gaat op een rotsblok zit
ten en zet zijn geweer naast zich neer. Zijn hart klopt
onrustig. Zal hij zijn lieve vrouw en kinderen nog terug
zien?
Langzaam klimt de maan aan de hemel en overgiet het witte
dal met haar zilveren licht. In de verte,daar waar de
vlakte begint,is hun dorp. Hij ziet de lage hutten al lig
gen aan de voet van de hpge bergrug,die de koude noorden
wind tegenhoudt. Langzaam nadert hij in de schaduw van de
d.onkere sparren. De sneeuw kraakt onder zijn voeten. Ge
lukkig dat zijn huis helemaal aan de rand van het dorp
ligti Daar ziet hij het voor zich. Het is er nog. Er brandt
licht. Zou Toela er nog wonen? Even staat hij stil. Ver
beeld je dat Toela en de kinderen er niet meer zijn. Dan
woonter zeker iemand,die hem niet goed gezind is. Maar
waarom'heeft hij deze tocht dan ondernomen? Nee,zijn be
sluit staat vast; hij moet het wagen. Vastberaden stapt
hij op de lage blokhut af. -Een hond blaft achter de houten
wanden. Nog een. Sinkut neemt zijn geweer in de aanslag
en bonst op 'de deur. Hij hoort,hoe iemand opstaat en naar
de deur komt; de honden komen mee. Even later kijkt hij
in het gezicht van.„«Toela. Wild springen de honden tegen
hem. op..en Tikken zijn gezicht en handen. "Sinkut 1" Toela
schreit van vreugde. -."Waarom ben je zolang weggebleven?"
"Weggebleven? Maar..." Hij begrijpt er niets van. "Och ja,
hoe kon je dat weten;lacht zijn vrouw nog met trannen in
de ogen'; Grijze Wolf is gaan spreken met de mannen van
Tolinkut. Hij' heeft ze overgehaald geen wraak op je te ne
men. Je vrienden hier hebben zijn hulp ingereepen" (w.v.)
